Opština Leposavić:
Bare, Belo Brdo, Beluće, Berberište, Bistrica, Borova, Borčane, Brzance, Vitanoviće, Vračevo (i zaseok Vrba), Vuča, Gnježdane, Gornji Krnjin, Graničane, Grkaje, Guvnište, Gulije, Desetak, Dobrava, Donje Isevo (do 1975. godine Isevo), Donji Krnjin, Dren, Duboka, Zabrđe, Zavrata, Zemanica, Zrnosek, Ibarsko Postenje (do 1975. godine Postenje), Jarinje, Jelakce, Jošanica, Kajkovo, Kamenica, Kijevčiće, Koporiće (do 1965. godine Kopuriće), Kostin Potok, Košutica (do 1975. godine deo Jarinja), Košutovo, Kruševo, Kruščica, Kutnje, Lazine (do 1980. godine Lazina), Leposavić, Lešak, Lozno, Majdevo, Mekiniće (do 1975. godine Mekinjić), Miokoviće, Mioliće (do 1975. godine Miolić), Mošnica, Ostraće, Plakaonica, Planinica, Popovce, Potkomlje (do 1975. godine Potkomnje), Pridvorica, Rvatska, Rodelj, Rucmance, Seoce, Slatina, Sočanica, Tvrđan (do 1975. godine Tvrđane), Trebiće, Trikose, Ćirkoviće (do 1975. godine Ćirkovići), Ulije, Ceranja, Crveni, Crnatovo, Šaljska Bistrica i Šarpelj.
14. avgust 2018. u 11:34
Vojislav Ananić
KRUŠČICA
Stanovništvo i rodovi. Po popisu 1921. godine Kruščica je imala tri domaćinstva sa 28 članova, 1948. godine 184 stanovnika i 9 domaćinstava, a 1953. 52 stanovnika i 7 domaćistava. Broj stanovnika po popisu 1961. povećao se 3 (55), a broj domaćinstava takođe za 3 (10). Po popisu 1971. selo ima 9 domova sa 31-im stanovnikom, a 1981. 24 stanovnika u 9 kuća, dok 1991. ukupan broj stanovnika smanjen na 19, a domaćinstava na 6. Prema tome, u periodu od 1961- 1991. godine broj stanovnika je smanjen za 36 (65,45%), a broj domaćinstava za 4 (40%).
Danas u selu žive potomci roda Milenkovića (9 kuća), a u Modromiru, rod Topolić (1 kuća).
Milenkovići su doseljeni sredinom XIX veka iz sela Lovac (opšgina Zvečan) i imaju porodični nadimak Lovčani. Prema predanju bila su tri brata: Petronije, Milenko i Nedeljko. Petronije je došao u Tvrđan i po njemu nose danas prezime Petronijevići; Milenko se doselio u Kruščicu i njegovi potomci su današnji Milenkovići. U Lovcu je ostao Nedeljko po kojem danas nose prezime Nedeljkovići. Starinom su iz Crne Gore, od Drobnjaka. Slave sv. Georgija – Đurđevdan.
Topolić je doseljen 1930. godine iz Crnog Luga kod Livna u Bosni. Bio je čivčija na imanju Sime Savića, penzionisanog profesora iz Novog Pazara. Slavi sv. Nikolu.
Posle Drugog svetskog rata iz sela su odseljene porodice Milenkovića u Ljubljanu (1 dom.), Niš (1 dom.), Baljevac (2 dom.), Prokuplje (1 dom.), Užice (1 dom.), Jagodinu (1 dom.), Leposavić (8 dom.) i Švedsku (1 dom.) i Topolići u Bajinu Baštu (1 dom).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
14. avgust 2018. u 11:40
Vojislav Ananić
LAZINE
Stanovništvo i rodovi. Godine 1936. Radoslav LJ. Pavlović zabeležio je da su Lazine imale četiri kuće od tri roda. Po prvom posleratnom popisu iz 1948. godine u selu je bilo sedam domaćinstava sa 46 stanovnika, a pet godina kasnije jedno domaćinstvo više i 8 stanovnika više (54). Godine 1961. selo ima najveći broj stanovnika, 78 u 11 domaćinstava. Najveći broj domaćinstava, 13 selo ima po popisu 1971. godine kada je broj stanovnika za 16 manji nego po prethodnom popisu. Po popisu iz 1981. godine u selu je bilo 10 domaćinstava sa 42 stanovnika, a 1991. 33 stanovnika i 9 domaćinstava. U posmatranom periodu 1961-1991. broj stanovnika je smanjen za 45 (57,69%), a broj domaćinstava za 4 (36 %).
U selu žive srpski rodovi, stariji doseljenici, (sredinom XIX veka), i to: Milosavljevići (2 dom.) su doseljeni iz Lukovog Laza na Rogozni, a starinom su iz Crne Gore od Lopata. Bliski su rod sa Cvetkovićima u Trikosima. Slave Začeće sv. Jovana Prsteče i Krstitelja (6 oktobar).
Radojkovići (1 dom.), predak je doseljen iz Domiševine, opština Brus. Slave Đurđic i Đurđevdan.
Novičić Pržica (1 kuća) doseljen je iz Krnjina, a starinom iz Hercegovine. Slave sv. Nikolu. Posle Drugog svetskog rata iselili su se u Kruševac (1 dom.), Kragujevac (1 dom.) i Australiju (1 dom.).
U Mutivodama žive Savići – Virijevići (4 kuće), doseljeni iz Zečevića u Ibarskom Kolašinu, a starinom iz Crne Gore (Moračani). Po poreklu su rod sa Savićima u Trikosu. Slave sv. Arhangela Mihaila – Aranđelovdan i Vukićević (1 dom.), doseljen je iz Dobrava, a starinom je od Paruca na Rogozni. Slavi sv. Jovana Krstitelja.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
14. avgust 2018. u 15:20
Vojislav Ananić
LEŠAK
Stanovništvo i rodovi. Zabeleženo je da je po popisu 1921. godine Lešak imao 25 domaćinstava sa 59 stanovnika, 1948. godine 578 stanovnika i 86 domaćinstava, a 1953. – 690 stanovnika i 112 domaćinstvo. Razvoj privrednih i neprivrednih funkcija u Lešku u posleratnom periodu uslovio je doseljavanje stanovnika i stambenu izgradnju. Tempo razvoja naselja može se sagledati iz porasta broja stanovnika i domaćinstava. Broj stanovnika povećao se sa 1041 u 1961. na 1.319 u 1971. godini, odnosno za 278 (26,71%), što godišnje iznosi 28 stanovnika. Povećan je i broj domaćinstava sa 220 na 335, odnosno za 115 (52,27%), što godišnje iznosi 12 domaćinstava.
Po popisu iz 1981. godine u Lešku je 1723 stanovnika i 447 domaćinstava, a 1991. godine 1826 stanovnika i 534 domaćinstva, što je i najveći broj. U periodu od trideset godina broj stanovnika je povećan za 785 (75,41%), a broj domaćinstava za 314 (114,73%).
Stanovništvo Leška i zaseoka čine doseljenici, i to: Đorovići (6 kuća), prešli su 1879. godine iz Kurelja, zaseok Ostraća. Slave Tomindan.
Stojanovići (3 kuće), posle 1900. godine došli su iz sela Rvata kod Raške, a poreklom su od Dražovića. Starinom su iz Kominja kod Novog Pazara a poreklom od plemena Drobnjaka. Slave Đurđevdan. U vreme kad i Stojanovići došli su Jezdići (1 kuća) čiji je predak kao trgovac došao iz Kosovske Mitrovice, gfe su stigli iz Gojbulje kod Vučitrna. Starinom su iz Crne Gore od plemena Kuča. Kažu da imaju rođake u Užicu. Slave sv. Nikolu.
Vučat (1 dom.) predak je doseljen 1933. godine iz Zla Sela kod Bugojna u Bosni. Došao je prvo u Jošaničku Banju, gde je radio na železničkoj pruzi, zatim se preselio u Modromir, a kasnije u Berberište kod Leška. U toku Drugog svetskog rata zarobljen je od Nemaca i odveden u zarobljeništvo u Nemačku, odakle se vratio 1945. godine. Slavi sv. Jovana Krstitelja.
Lazić (1 dom.), doseljen je 1935. godine iz Deževe kod Novog Pazara. Slavi sv. Nikolu.
Mlađi doseljenici u Lešku došli posle Drugog svetskog rata, Dudići (1 kuća), doseljen je iz Beljaka u Novom Selu, opština Raška, a starinom su iz Crne Gore, iz Njeguša kod Rožaja. Slavi sv. Nikolu.
Košanin (2 kuće) doseljeni iz Brvenika kod Raške, a starinom su od Košana (Moračana) iz Čečine u Starom Vlahu. Tu su došli iz Ibarskog Kolašina, odakle su počeli da se rasturaju na sve strane. Po jednom izvoru daljom starinom su iz sela Koša (opština Istok). U Devičkom katastihu 1761. do 1780. godine više puta pominju se darodavci Srbi Košani. Po etnologu Milosavu Lutovcu Košani u Ibarskom Kolašinu govore da su poreklom iz mesta Kos u Prekobrđu u Morači, odakle su se pre tri stoleća iselili, “a što potvrđuju nazivi Koško groblje i Koška planina” očuvani tamo do danas. Slave sv. Petku.
Džodić (1 dom.), doseljen je iz sela Maričića u Toplici. Slavi sv. Tomu. Iz ovog roda Ratomir Džodić je doktor rudarskih nauka i prodekan Prištinskog univerziteta u Kosovskoj Mitrovici. Umro je 14. marta 2003. godine.
Lukići (2 dom.), doseljeni su iz Lajkovca. Slavi sv. Nikolu.
Virijević (1 dom.) doseljen je iz Končulića kod Raške, a vode poreklo od Virijevića iz sela Zečevića u Ibarskom Kolašinu. Govore da im je dalja starina “Virovi u Crnoj Gori”, a u Končuliće su se preselili iz Kašlja na Rogozni. Bliski su rođaci sa Virijevićima u Donjem Krnjinu. Slave Aranđelovdan. Stanisavljević (1 dom.), doseljen je iz Niša; Stojanović (1 kuća), doseljen je 1961. godine iz Babušnice u istočnoj Srbiji. Ilić (1 kuća), doseljsn je iz Vlasotinca. Slavi Svetog Savu.
Pitulić (1 dom.), doseljen je iz Beljaka u Novom Selu, gde su njihovi preci došli iz Metohije, od Peći. Slavi sv. Đorđa Alimpija Stolpnika. Iz ovog roda Valentina Pitulić je doktor književnosti i profesor na Filozofskom fakultetu u Kosovskoj Mitrovici.
Tasić (1 dom.), doseljen je sa Kosova, iz sela Ranilug. Slavi sv. Đorđa – Đurđic. Zečević (1 dom.), doseljen iz Zablaća kod Čačka. Slavi sv. Nikolu. Grace (1 dom.), doseljen je iz Dujaka kod Sjenice. Sačuvano je predanje da je njihov predak došao pre osam pojesava iz Graca na Prokletijama. Bogojević (1 dom.), doseljen je iz Tiodža, opština Raška, a poreklom je od Bogojevića u ovom selu. Starinom su iz Crne Gore, u Vasojevića. Slavi sv. Arhangela Mihaila. Kneževići (2 dom.), doseljen je iz Slavonske Požege, prvo u Stari Trg, a odatle u Lešak. Slavi sv. Nikolu. Šijaković (1 dom.), doseljen je 1960. godine iz Kosova Polja, a starinom su od Gusinja u Crnoj Gori. Slavi sv. Jovana Krstitelja. Perić (1 dom.), doseljen je iz Štimlja na Kosovu, a starinom su iz Gornje Morave (Binačka). Slavi sv. Nikolu. Nešković (1 dom.), doseljen je iz Blaževa (opština Brus). Spavi sv. Vrače – jesenje i letnje.
Čeperkovići (2 dom.), doseljeni su iz Belog Brda, gde su došli iz Šipačine (opština Raška). Njihovi preci doseljeni su od Peći. Slavi sv. Đorđa Alimpija Stolpnika 28. Čukić (1 dom.), doseljen iz Starog Trga kod Kosovske Mitrovice, pre toga živeli su u Ruscu, Ibarski Kolašin. Starinom su iz Trešnjevika u Andrijevici. Od ovog roda iz Rusca dva su brata otišla u Mojstir, a dva u Đake (opština Kuršumlija). Slave sv. Arhangela Mihaila a prislužuju Aleksendrovdan. Radenković (1 dom.), doseljen je iz Grabovca kod Zvečana. Slavi sv. Luku. Stanković (1 dom.), doseljen je iz sela Bojinca kod Babušnice. Slavi sv. Nikolu. Jeremić (1 dom.), doseljen je iz Jablanice u Ibarskom Kolašinu. Slavi sv. Đorđa – Đurđic. Jakovljević (1 dom.), doseljen js 1953. godine iz Donjeg Levića, kod Blaževa (opština Brus). Tamo se smatraju starinačkim rodom. Rodovska slava im je sveti Arhangel Mihailo. Mijajlović (1 dom.), doseljen je iz Dojevića kod Novog Pazara, a poreklom je od roda Mihajlovića iz sela Kašlja na Rogozni. Slavi Petkovdan. Veljović (1 dom.), doseljen je 1954. iz Bašče kod Rožaja. Starina mu je u Rovcima, poreklom od Vlahovića. Slavi sv. Apostola Luku. Jovanović (1 dom.), doseljen 1965. godine iz Poljane kod Istoka. Slavi sv. Đorđa – Đurđic. Biorac (1 dom.), doseljen je iz Kozareva, kod Novog Pazara, gde su u XIX veku doseljeni iz Bihora, u Crnoj Gori. Slavi sv. Nikolu. Mihajlović (1 dom.), doseljen je iz Gusinja u Crnoj Gori. Slavi sv. Nikolu. Spasojević (1 kuća), doseljen je 1986. iz Banjske, a tamo su došli iz sela Čitluka u Ibarskom Kolašinu. Slave sv. apostola Luku, a prislužuju Krstovdan. Đorđević (1 kuća), doseljen je 1999. godine iz Prištine, a poreklom je iz Crkvene (Crvene) Vodice kod Obilića. Slavi sv. Georgija Đurđic, a prislužuju Đurđevdan.
U nevolji se poznaju prijatelji, kaže narodna mudrost, duboko ukorenjena u tradiciji naroda ovog kraja. Potvrdu ove izreke Lešak je pokazao kada je među prvima otvorio vrata i smestio porodice raseljenih Srba iz Hrvatske i sa Kosova i Metohije. U Lešku je danas smešteno 27 porodica sa 102 člana i to: Đelailija (1 dom.) iz Daruvara, Vitas (1 dom.) iz Gospića, Gagić (1 dom.) iz Gračca, Gomirac (1 dom.) iz Otočca, Grozdanović (1 dom.) iz Obrovca, Korica (1 dom.) iz Gospića, Narančić (1 dom.) iz Korenice, Novaković (1 dom.) iz Slunja, Paić (1 dom.) džz Vrginog Mosta, Stambolija (1 dom.) iz Slunja, Travica (1 dom.) i Šašić (1 dom.) iz Knina. Tu su i porodice iz Bosne i Hercegovine: Zoran (1 dom.) iz Mostara, Papak (1 dom.) iz Drvara, Sjeran (1 dom.) iz Konjica.
Vujović (1 dom.), iz Prištine, doseljen iz Kraljeva 2001. Starinom su iz Hsrcegovine, selo Zasada kod Bileće, a kao kolonisti 1937. godine došli su u Muhadžer Babuš na Kosovu. Slavi sv. Nikolu. Stanković (1 dom.) iz Graca kod
Vučitrna, Ristić (1 dom.) iz Prištine, Jovanović (1 dom.) iz Vučitrna, Samardžić (1 dom.) iz Prištine, Mihalović (1 dom.) iz Kocova Polja, Voštić (1 dom.) iz Kline, Đorović (1 dom) iz Obilića, Ćuk (1 dom.) iz Vučitrna, Jokić (1 dom.) iz Vučitrna, Bigović (1 dom.) iz Vučitrna, Milenković (1 dom.) iz Gnjilana, Adžančić (1 dom.) iz Obilića, Tomović (1 dom.) iz Prištine, Trajković (1 dom.) iz Vučitrna, Milosavljević (1 dom.) iz Obilića, Bakračević (1 dom.) iz Đakovice. Milivojević (1 dom.) iz Prištine, Nedeljković (1 dom.) iz Lipljana, Jokanović (1 dom.) iz Obilića, Popović (1 dom.) iz Velike Hoče kod Orahovca, Sindić (1 dom.) iz Prištine, Jovanović (1 dom.) iz Vučitrna, Zarić (1 dom.) iz Vučitrna, Ciprijanović (1 dom.) iz Gnjilana, Trajković (1 dom.) iz Prištine.
Krajem XVII, ili sredinom XVIII veka iz Leška u Donjem Polugu Makedonija u zaseok Jeleniće kod Leška došli su Jelenići (15 kuća). Otuda su izbegli od nasilja. U starom kraju slavili su cv. Jovana Krstitelja, a ovde sv. Vrače jesenje i letnje. Daljom starinom su iz Crne Gore, iz sela Seoca, od bratstva Jelenića, (Piperi). Neke porodice Jelenića posle rata 1878. godine, iselile su se u selo Prekopuce u Toplici, a jedna porodica (pop Vaso Jelenić) u selo Vukošicu u Podibru i od njega su Vasovići u Kraljevu i Beogradu.
U ovaj zaseok, skoro u isto vreme kad i Jelenići, doselili su se i Kadići (12 kuća) iz Kovačice u Kopaoničkoj Šalji. Starinom su iz Crne Gore, od plemena Kuča. Prema porodičnom predanju u Kovačici su bila tri brata Vilimanovića. Jedan se odselio u okolinu Peći, drugi je došao u okolinu Leška na mestu koje se po doseljeniku iz Kovačice naziva Kovačevac, a treći je ostao u selu. Slave sv. Vrače – jesenje i letnje. Vuletići (2 kuće) doseljeni iz iz Donjeg Krnjina, poreklom su od Vukomanovića. Po predanju bila su tri brata: Milun, Vuleta i Miladin. Po pretku Vuleti nose današnje prezime. Slave sv. Arhangela Mihaila.
Iz ovog zassoka posle Drugog svstskog rata iselili su se Jelenići u Kragujevac (1 dom.), Knić (1), Rašku (1 ) Lešak (1) i Švedsku (1), Kadići u Kraljevo (1), Beograd (1), Leposavić (1 ), Lešak (7) i Australiju (1), Vuletići u Sombor (1), Lešak (1) i Čikago (1).
Kratina je zaseok koji se nalazi južno od Leška. Kuće su locirane u većem broju, na blagoj strani, sa desne strane železničke pruge i magistralnog puta Kosovska Mitrovica – Kraljevo. U zaseoku žive rodovi, i to: Lazovići (9 kuća) čiji je predak doseljen iz Štavice kod Tutina. Slave sv. Nikolu. Đorovići (7 kuća) su poreklom kao i Đorovići u Lešku. Prešli su iz Kurelja, zaseok Ostraća. Slave sv. Apostola Tomu. Jasnića (7 kuća) predak je doseljen iz sela Zabrđa na Rogozni. Neki govore da su došli iz sela Jezgrovića u Ibarskom
Kolašinu. Slave sv. Đorđa Đurđic, a prislužuju sv. Panteleju. Po poreklu rod su sa Komatovićima u Ostraću. Daljom starinom su iz Crne Gore, od plemena Kuča. Mihailovići (5 kuća) su doseljeni iz Novog Pazara. Slave sv. Luku. Vukadinovići – Biševci (5 kuća), predk im je doseljen iz Biševa kod Rožaja od Kuliza – Milićevića. Slave sv. mučenika Minu. Rajović (1 dom.) doseen je iz Gornjeg Krnjina, od Rajovića. Slavi sv. Nikolu, Palovića (1 dom.) predak je doseljen, oko 1880. godine, iz Brnjaka u Ibarskom Kolašinu. Poreklom su od Komatovića. Po predanju bila su četiri brata: Pavle, Filip, Jefto i Nedeljko. Po Pavlu nose današnje prezime. Jedno su rodstvo sa Komatovićima u Beluću i Komatovićima u Kaznoviću kod Raške. Slave sv. Đorđa – Đurđic, a prislužuju sv. Panteliju.
U zaseoku Zaselje južno od Leška, u podnožju Kulina, nastanjeni su Mihajlovići (3 kuće). Po poreklu rod su sa Mihajlovićima u Kratini i slave sv. Apostola Luku. Josovići (3 kuće) i Jokovići (3 kuće) po poreklu su rod sa Vukadinovićima Biševcima u Kratini i slave Sv. mučenika Minu. U rodu Jokovića očuvana je ljubav prema guslama pa je Velibor Joković, (54) poznati guslar u ovom kraju.
Zaseok Premovići nalazi se severno od Leška i veći broj kuća lociran je uz železničku prugu Kosovska Mitrovica – Kraljevo, sa desne strane. U zaseoku su se naselili rodovi Premovići (8 kuća), čiji je predak doseljen oko 1860. godine iz Trešnjevika kod Berana. Po predanju bila su dva brata. Jedan je došao i naselio se kod Leška, a drugi je otišao u Jarinje. Starinom su iz Pelevog Brijega u Crnoj Gori, od bratstva Bratonožića. Slave Mitrovdan.
U zapadnom podnožju brda Valač, na starom dubrovačkom putu, nalazi se zaseok Kamen kod kojeg su, prema Beluću, Dubrovčani prelazili Ibar. Skele, čamci ili kakav most se ne pominju. Međutim, putopisac Ramberti koji je 1533. godine prolazio ovim krajem, kazuje da se Ibar kod istoimenog sela, na njegovoj levoj obali (prema današnjem Jarinju) prelazilo čamcima. Zaseok naseljavaju rodovi: Rakovići (13 kuća) čiji je predak doseljen u drugoj polovini XVIII veka iz sela Dragočeva na Rogozni. Starina im je u gornjim selima u Vasojevićima. Slave sv. Luku. Markovići (11 kuća) su doseljeni iz Dragočeva na Rogozni i slave sv. Nikolu.
Posle Drugog svetskog rata u Kamen su doseljeni Šljivići (3 kuće). Poreklom su od Šljivića iz susednog sela Žigolja, gde su došli iz Ostraća. Slave Đurđic, a prislužuju Đurđevdan. Pešići (1 kuća), doseljen iz Guvništa, od Pešića, slavi Todorovu subotu – Todoricu. Nešović (1 kuća), doseljen je iz Gulija, gde su došli iz Kočarnika kod Tutina. Slave sv. Apostola Luku Simović (1 kuća), doseljen je iz Vračeva Tu su došli iz Mrmonja (opština Raška), gde imaju bliske rođake. Slave sv. Toma. Vukašinovići (2 kuće) su doseljeni iz Stanulovića (opština Brus), gde su došli iz Gornjeg (crnogorskog) Kolašina krajem XVII ili početkom XVIII veka. Slave sv. Jovana Krstitelja.
Stalno naseljenih Cigana (Roma) i njihovih naselja na teritoriji opštine Leposavić do 1958. godine nije bilo. Međutim, bilo je putujućih Cigana, kotlara, drvodelja, koji su leti posećivali sela i povremeno se naseljavali pored glavnih puteva i reka radi obavljanja poslova i pružanja usluga stanovništvu. Danas je poznato njihovo naselje u Kamenu. Oni ne pominju starije pretke i spadaju u grupu stanovnika nepoznatog starinačkog porekla. Međutim, znaju imena rodova. Lična muška i ženska imena su im najčešće hrišćanska, a ima i muslimanskih. Svi govore ciganski, a slabije srpski i hrišćanske su vere. Većina njih slavi Đurđevdan, a ima ih koji slave i sv. Nikolu. Nemaju svoje groblje, pa mrtve sahranjuju u Balaževu, opština Novi Pazar. U narodnom žargonu Romi su poznati kao gabelji i gurbeti (čergari), jer su dugo vremena živeli po čergama i slabo izgrađenim udžericama. Vremenom su one isčezle. Oni koji rade u inostranstvu, najviše u Švajcarskoj, podigli su nove kuće. Međutim, mnogi od njih napuštaju naselje, odlaze po selima, vrše razne sitne opravke i prodaju kazane.
Nezaposlenost, zatim kao i visok procenat oboljevanja u odnosu na ostalu populaciju, neki su od problema s kojima se suočavaju Romi u ovoj opštini
Danas u ovom naselju žive rodovi: Nikolići (3 kuće), Jovanovići (1 kuća), Ristići (8 kuća), Jaćimovići (3 kuće) i Bogdanovići (1 kuća).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
12. januar 2020. u 23:01
Džo
Ispravka kod krsne slave familije Džodić. Nije sv. Toma već Aranđelovdan (21.11.).
14. avgust 2018. u 18:05
Vojislav Ananić
LOZNO
Stanovništvo i rodovi. Za vreme srpsko-turskog rata 1976-1878. i posle 1879. godine iz sela se iselilo skoro svo stanovništvo u Srbiju i oslobođenu Toplicu. Sa porodicama u Srbiju izbegli su Timotije Đorđević, Radisav Setić i Vesko Filipović, a ostalo stanovništvo u Toplicu: Lozanci (Simić i Obradović, 2 kuće, sv. Nikola), u selo Konjuvu, Đorđević i Simeonović (2 kuće, Đurđic i Đurđevdan) u Pačarađu i Isailović (1 kuća, Đurđic i Đurđevdan) u nepoznato mesto. Iz Lozna bili su Mihajlo Bojić i Timotije Topalović koji su poginuli u borbi na Kneževskom brdu, 3. januara 1878. godine. Godine 1883. turske vlasti su u zapustelo selo naselile “55 kuća muhadžira Kolašinaca”. Za vreme balkanskih ratova selo je ponovo zapustelo, jer su se “bošnjaci Kolašinci” povukli, da bi 1919. godine počelo doseljavanje srpskog stanovništva.
Lozno je po popisu iz 1921. godine imalo 44 stanovnika i 6 domaćinstava, 1948. 10 domaćinstava i 96 stanovnika, 1953. godine 120 stanovnika i 11 domaćinstava i 1961. godine 138 stanovnika i 14 domaćinstava.
Po popisu 1971. godine u selu je 20 domaćinstava, a broj stanovnika je isti kao i 1961. godine (138). Od tada se broj stanovnika i domaćinstava stalno smanjuje: 1981. godine u selu je 45 stanovnika i 17 domaćinstava, 1991. godine 9 domaćinstava i 17 stanovnika. U periodu 1961-1991. godine broj stanovnika je smanjsn za 121 ili 87,68%, a broj domaćinstava za 5 ili 35,71%.
Današnje stanovništvo čine Radovići Ćirkovići potomci Ćirka seoskog kneza iz Karađorđevog vremena (8 kuća), doseljeni iz Borčana, posle Prvog svstskog rata. Prema predanju starinom su iz Crne Gore Đ Moračani. Rođaci su sa Gaićima u Borčanu i Graničanu. Slave sv. Arhangela Mihaila, a prislužuju sv. Aranđela letnjeg. Posle Drugog svetskog rata veliki broj domaćinstava ovog roda odselio se u Kragujevac, preko 30, zatim u Beograd, Leposavić i Sočanicu. Petrović (1 dom.) doseljen je iz Borčana. Smatraju se starincima, jer su davno doseljeni iz Crne Gore. Slave sv. Andreju. Posle Drugog svetskog rata dva domaćinstva su se odselila u Kragujevac i po jedno u Beograd i Leposavić.
Ognjišta u zaseoku Lukare ugasili su Terzići (došli iz Borčana), koji su se odselili u Beograd i Kragujevac. Slavili su sv. Nikolu.
U zaseoku Kneževo brdo živela je porodica Cvetković, koja je neposredno posle Prvog svstskog rata doseljena iz Boračana (vratila se na svoje staro ognjište). Posle Drugog svstskog rata odselila se u Rumu. Slavi Aranđelovdan.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
2. april 2022. u 22:39
Miodrag Petrović
Ovaj deo o zaseoku Lukare nije sasvim tačan. Nisu Terzići već Petrovići, došli iz Brzanca. Pre Petrovića tu je živela porodica Cvetković (Alempije Cvetković) čija je jedna kćerka (Stanija) udata za Petrovića (Radosav) u Brzance. Nakon nekoliko godina Radosav Petrović kupuje imanje u Lukare od svog tasta Alempija Cvetkovića i preseljava se iz Brzanca u Lukare. Deo te porodice Petrovića je u Kragujevci a deo u Beogradu. Nadimak ove porodice Petrović ,koji donose još iz Brzanca, je Terzići, i tu nastaje zabuna oko njihovog prezimena
Cvetkovići iz Lukara nakon prodaje imanja zetu Radosavu Petroviću i kćerki Staniji sele se u okolinu Kraljeva. Ovo je sasvim tačno jer sam jedan od Petrovića
Za Cvetkoviće sa Kneževog brda verovatno ste u pravu, ne znam sve tačno
14. avgust 2018. u 18:23
Vojislav Ananić
MAJDEVO
Stanovništvo i rodovi. Po popisu iz 1921. godine Majdevo je imalo osam domaćinstava sa 54 stanovnika, 1948. godine 125 stanovnika i 15 domaćinstava, 1953. u selu je bilo 139 stanovnika, a broj domaćinstava je ostao isti. Najveći broj stanovnika, 146 selo je imalo 1961. godine, kada je bilo 21 domaćinstvo.
Po popisu iz 1971. godine broj stanovnika u selu smanjen je za 46 (100), a broj domaćinstava povećan za 3 (24), što je i najveći broj stanovništva koje je selo ikada imalo. Po popisu 1981. godine Majdevo ima 77 stanovnika i 20 domaćinstava, a 1991. 29 stanovnika manje (48) i 3 domaćinstva manje (17). U periodu od 1961-1991. godine broj stanovnika je manji za 98 ili (67,12%). Prosečno godišnje selo je gubilo po tri stanovnika, koji su se, u najvećem broju, naselili u Leposaviću. Smanjenjem broja stanovnika smanjuje se i broj domaćinstava sa 21 u 1961. na 17 u 1991. godini ili (19,05%).
Danas u selu žive srpski rodovi: Antonijevići (2 dom.), doseljeni u drugoj polovini XIX veka iz Dragaljevine, opština Novi Pazar. Starinom su iz Crne Gore, od Vasojevića. Prvobitno su se prezivali Lukovići, a novo prezime nose po starijem pretku Antoniju, koji je rođen u Dragaljevini gde je i sahranjen. Zovu ih Kata-Veljići. Po predanju Antonije je bio sin Kate i Velja.
Antonijevići slave zajedničku domaću slavu sv. Nikolu zimskog i letnjeg. Jovanovići (6 kuća) su doseljeni iz Mojstira kod Tutina. Poreklom su od bratstva Đinovića, kojih ima “u više mesta od Ivangrada do Rogozne. Daljom starinom su iz Lijeve Rijeke u Vasojevićima. Po predanju prezime nose po starijem pretku Jovanu, koji je imao Joksima i Josifa, Joksim js imao Pauna, a Josif Ljubomira. Paun je imao sinove: Stojana i Vojislava i ćerke Zorku i Milanku, a Ljubomir Josifa, Milivoja, Đuku i Verku. Po poreklu u bliskom srodstvu sa Ljubomirom (brat od strica) bio js Miloš koji je imao Jovana i Čedomira. Jovan je imao desetoro dece: Bogdana, Dušana, Radmila, Petka, Vidosava, Danicu, Slobodanku, Persku, Dušanku i Stanu. Po poreklu Jovanovići su bliski rod sa Čukićima u Ostraću.
Godine 1937. Jovanovići su se iz Majdeva odselili kao kolonisti u okolinu Suve Reke, selo Đinovce, odakle su pred Drugi svetski rat proterani od strane Albanaca.
Jovanovići su prvobitno slavili sv. Arhangela Mihaila. Zbog vkrvig promenili su slavu, tako da im je glavna slava sv. Aleksandar Nevski, a Aranđelovdan im je prislava. Vladisavljevići (6 kuća), predak je doseljen iz nekog sela na Rogozni, a starinom su iz Crns Gore, od Drljevića (Moračani). Slave sv. Arhangela Mihaila. Milanovići (2 kuće), doseljeni su iz Seljanca (opština Kosovska Mitrovica), prezime nose po starijem pretku Milanu. U selu je došao Simion, koji je imao Milana i Vidosava. Slave Mitrovdan.
Težak život i prenaseljenost sela doprineli su da se stanovništvo, uglavnom posle Drugog svstskog rata, seli i odlazi u gradove širom zemlje i van granica.
Iseljenici su: Antonijevići, Bačka Palanka (1 dom.), Grocka kod Beograda (1), Brus (1), Beograd (1), Novi Sad (1), Italija (1) i Leposavić (16), Jovanovići. Beograd (3), Majdanpek (1), Kragujevac (2), Donji Milanovac (1), Risan. (1) i Leposavić (7), Vladisavljevići u Užice (1), Alsksinac (1) i Leposavić (7).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
14. avgust 2018. u 18:55
Vojislav Ananić
MEKINIĆE
Stanovništvo i rodovi. U toku srpsko-turskog rata 1876. godine selo je potpuno zapustslo. Stanovništvo je izbeglo u Srbiju. Ponovo naseljavanje sela vrši se posle 1878. godine. Po popisu 1921. godine Mekiniće je imalo 13 domaćinstava sa 94 člana, 1948. godine 157 stanovnika i 25 domaćinstava, kao i 1953. godine. Najveći broj stanovnika, 168, selo je imalo 1961. godine, dok je broj domaćinstava ostao isti kao i u dva prethodna popisa.
Po popisu 1971. selo je imalo 29 domaćinstava sa 139 stanovnika, 1981. godine 116 stanovnika i 28 domaćinstava, a 1991. 108 stanovnika i 30 domaćinstava. U periodu od trideset godina broj stanovnika je smanjen za 60 ili 35,71%, a broj domaćinstava, deobom porodica, povećan za 4 (15,38%).
Do pred rat 1876. godine u Mekiniću su živeli Đorđevići – Popadići (slave sv. Aranđela), koji su se iselili u Gornje Kaznoviće gde i danas ima 7 kuća.
Današnje stanovništvo čine rodovi: Radosavljević (1 kuća), predak je doseljen posle 1878. godine iz Gornjeg (crnogorskog) Kolašina, a daljim poreklom je od Nikšića. Po porodičnom predanju bila su braća Radosav i Radisav. Po Radosavu današnje prezime nose Radosavljevići, a po Radisavu Radisavljsvići, koji su kasnije promenili prezime i od njih su današnji Kolakovići (2 kuće). Novo prezime su uzeli po Kolacima kod Nikšića, odakle su njihovi stariji preci. Milosav Lutovac navodi da potiču od Kole. Čuva se porodično predanje da je porodicu iz Crne Gors preko Banja u Ibarskom Kolašinu i Javora na Rogozni u Mekiniće doveo Janićije Kolak. Oba roda slave sv. Nikolu. Zbog turskog zuluma i prednji Gligorije Radosavljević iz Mekinića 1889. godine prebegao je u Kuršumliju sa tri člana porodice radi naseljenja. Virijevići (6 kuća), prvo su doseljeni iz sela Zečevića (Ibarski Koklašin) u Donji Krnjin, a odatle u Mekiniće. Kažu da su starinom iz Crne Gore iz Virova. Slave sv. Mihajla Arhangela. Jovanovići (2 kuće), doseljeni iz Junaka u Ibarskom Kolašinu, a starinom su iz Crne Gore, iz Virova kod Virpazara. Slave Aranđelovdan. Drugi Jovanonić (1 dom.) doseljen je iz Pridvorice, na ženino imanje. Slavi Aranđelovdan.
Simiononići (3 kuće), prvobitno su se prezivali Virijevići, a predak je došao iz Vojimislića u Ibarskom Kolašinu. Dvljim poreklom su iz Crne Gore, od Virova. Slave sv. Aranđela, a prislužuju sv. Iliju. Pantovići (2 kuće), takođe su Virijevići, a došli su iz Vojimislića u Ibarskom Kolašinu. Starinom su od Virpazara, iz Crne Gore. Slave sv. Mihajla Arhangela. Janićijevići (5 dom.) doseljeni su iz Brnjaka u Ibarskom Kolašinu, a starinom su iz Crne Gore (Kuči). Prezime nose po starijem pretku Janićiju, koji je, prema predanju, brat Vasiljev koji se doselio u Vitanoviće. Slave domaću slavu sv. Georgija Đurđic. Milentijevići (4 kuće), prema njihovom kazivanju doseljeni su iz Veljeg Brijega u Ibarskom Kolašinu, a starinom su iz Crne Gore, od plemena Kuča. Današnje prezime nose po starijem pretku Milentiju. Prema predanju Vasilj, Janićije i Milentije su braća. I Milentijevići slave sv. Georgija Đurđic, a prislužuju sv. Panteliju. Tomići (2 dom.), doseljeni iz
okoline Dubrovnika. Slave sv. Nikolu.
Mihajlović (1 dom.) doseljen je 1952. godine iz Blaževa, opština Brus. Slavi sv. Nikolu.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 05:24
Vojislav Ananić
MIOKOVIĆE
Stanovništvo i rodovi. Zabeleženo je da je Miokoviće 1878. godine imalo 7 kuća i 95 stanovnika, 1921. 142 stanovnika i 18 domaćinstava, 1948. godine – 26 domaćinstava i 186 stanovnika, a 1953. 191 stanovnik i 25 domaćinstava.
Najveći broj stanovnika selo je imalo 1961. godine (201). u 30 domaćinstava. Najveći broj domaćinstava, 33, selo je imalo 1971. i 1981. sa 172, odnosno 113 stanovnika. Po popisu 1991. godine Miokoviće je imalo 60 stanovnika i 26 domaćinstava, što je za 141 stanovnika ili 70,14% manje u odnosu na 1961. godinu. Za 13,33% manji je i broj domaćinstava.
Danas u selu žive rodovi uglavnom doseljeni krajem XVIII i u prvoj polovini XIX vska i to: Stefanovići (4 kuće), Savići (3 kuće), Popovići (1 kuća), Ilići (1 kuća), Vuletići (1 dom.) i Danilovići (2 kuće). Ranije su u selu živeli i Petrovići koji su se odselili u Zemanicu i Crnatovo.
Stefanovići Madžići, starinom su iz Crne Gore (Moračani). Po predanju doselila su se tri brata. Brat koji se doselio i doterao koze ostao je u Miokoniću, drugi js otišao preko Kopaonika, u selo Bazoljin (opština Brus), a treći u Toplicu i naselio se u okolini Prokuplja. O njegovom potomstvu nema nikakvih podataka. Stefanovići slave sv. Arhangela Mihajla. Odseljenih Stefanovića ima u Lsposaviću (3 dom.), Vrnjačkoj Banji (1), Kragujevcu (1), Kruševcu (1), Čačku (1) i Lazarevcu (1). Savići, koji imaju nadimak Kaline (nazvani po babi Kalini), Popovići i Daiilovići su poreklom jedan rod. Starinom su iz Crne Gore (Moračani). Prvobitno su se prezivali Vuksanovići. Po predanju bila su braća Sava, Danilo, Petar i Trifun. Po Savi nose prezime Savići u Miokoviću i Zemanici. Ovaj rod dao je i prvog doktora nauka, Ljubinka Savića, doktora rudarstva. Odseljenih Savića ima u Leposaviću (2 dom.) i Novom Sadu (1 dom.), a Savića iz Zemanice ima odseljenih u više mesta Srbije. Savići u Miokoviću bliski su rod sa Savićima (Inđićima) u Kijevčiću.
Danilovići u Miokoviću i Zemanici nose prezime po starijem pretku Danilu. Odseljenih Danilovića ima u Lsposaviću i Kruševcu. Pstrovići, koji su nekada živeli u Miokoviću a posle Drugog svetskog rata odselili se u Zemanicu, Lsposavić i Kruševac, nose prezime po pretku Petru. Od Petrovića vode poreklo Popovići u selu i Popovići (2 porodice) u Crnatovu. Oni su se tako prozvali po svom pretku Jovanu, koji je bio pop i poznata ličnost u selu.
Od Savića, Danilovića i Petrovića vode poreklo i Trifunovići u Planinici, koji su se pedesetih i šezdesetih godina XX veka uglavnom iselili za Kraljevo. Svim ovim rodovima oduvek je zajednička slava Aranđelovdan i Veliki Gospođindan.
Ilići (Acići) i Vuletići su isti rod starinom iz Crne Gore D Moračani od bratstva Žurića. Vuletići su se ranije prezivali Vulići. Po poreklu Ilići imaju rođake u Crnatovu, a krvni srodnici su im Moračani u Bazoljinu (opština Brus). Svima je oduvek zajednička slava sv. Arhangel Mihajlo a prisluživali su i Veliki Gospođindan.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 05:30
Vojislav Ananić
MIOLIĆE
Stanovništvo i rodovi. Prema popisu iz 1921. godine selo je imalo 30 stanovnika i 4 domaćinstava, 1948. godine 51 stanovnik i 10 domaćinstava. Broj domaćinstava ostao je isti i 1953. godine, ali je broj stanovnika povećan za 9. Najveći broj stanovnika – 70, Mioliće je imalo 1961. kada je u selu 13 domova. Po popisu 1971. ono ima 11 domaćinstava sa 53 stanovnika, a 1981. godine 12 domaćinstava sa 52 stanovnika. Najveći broj domaćinstava 16 selo je imalo 1991. godine, kada je broj stanovnika bio 37. U periodu 1961-1991. broj stanovnika je smanjen za 33 (47,14%), a broj domaćinstava je povećan za 3 ( 23,08%). Danas u selu žive rodovi: Tanaskovići (4 kuće) čiji je predak doseljen iz Brnjaka, zaseok Dragaljica u Ibarskom Kolašinu. Prezime nose po starijem pretku Tanasku koji je imao Radosava (Raka), Miaila, Radenka i Slavka. Bliski su rod sa Veselinovićima Komatovićima u Vitkojeviću i Kostićima u Čpiljama u Ibarskom Kolašinu. Slave sv. Đorđa Đurđic, a prislužuju sv. Panteleja. Raškovići (5 dom.), starinom su iz Crne Gore – Moračani. Po poreklu rod su sa Mijačićima iz Kaludre u Ibarskom Kolašinu. Dve porodice slave sv. Arhangela Mihajla, a tri sv. Apostola Luku. Iako ne slave istu slavu svi Raškovići u selu su jedno rodstvo i potiču od Sima, koji se dva puta ženio. Druga Simova žena Maga, iz Drena u Ibarskom Kolašinu, ostala js udovica, pa se preudala za Sima. Za sobom je dovela muško dete od kojeg potiču Raškovići koji slave Sv. apostola Luku. Vučkovići (3 kuće), predak je doseljen iz Junaka na Rogozni. Prvobitno su se prezivali Vićentijevići. Slave Petkovdan.
Mlađi doseljenici, doseljeni posle Drugog svetskog rata su rodovi: Josović (1 kuća), doseljen iz Zaselja (zaseok Leška), na majčino imanje. Slavi Mratindan. Mijajlović (2 dom.), kao sluga došao iz Kašlja na Rogozni. U Mioliću se oženio i zasnovao porodicu. Slavi Petkovdan.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 06:11
Vojislav Ananić
MOŠNICE
Stanovništvo i rodovi. Po popisu iz 1921. godine selo je imalo 30 domaćinstava sa 120 članova, 1948. godine u selu je bilo 184 stanovnika i 24 domaćinstava, a pet godina kasnije, po popisu 1953. – 214 stanovnika što je i najveći broj stanovnika koji je selo ikada imalo sa 427 domaćinstava. Prema popisu 1961. godine selo ima 208 sganovnika i 31 domaćinstvo, 1971. godine 181 stanovnika i 32 domaćinstava, 1981. godine 34 domaćinstva sa 172 stanovnika, a 1991. godine 117 stanovnika i 31 domaćinstvo. U periodu od 1961 – 1991. Broj stanovnika je smanjen za 91 ili 43,75%, a broj domaćinstava je ostao isti.
Preci današnjeg stanovništva Mošnice naseljavani su u drugoj polovini XIX veka, posle 1879. godine. Rodovi su: Petkovići (5 kuća) doseljeni iz Junaka, zaseok Žareva na Rogozni, zbog čega ih i zovu Žarevci. Starinom su iz Crne, o plemena Vasojevića. Slave Aleksandrovdan. Ralovići (6 kuća) i Ignjatovići (4 kuće), doseljeni su iz Kozareva kod Zvečana, pa ih zovu Kozarevci. Svi slave sv. Jovana Krstitelja. Đurđevići (4 kuće) i Mihajlovići (10 kuća) doseljeni su iz Crepulje u Ibskom Kolašinu prvo u seljance, a odatle u Mošnice. Starinom su iz Crne Gore, o Bjelopalića. Poreklom su rod s Josićima, današnjim Jovanovićima iz Seljanca. Slave sv. Petku. Radivojevići (1 kuća) i Radosavljevići (1 kuća) jedan su rod sa Vukićevićima Lopaćanima u Dobravi. Slave sv. Jovana Krstitelja. Stevići (1 kuća) doseni iz sela Šlivovice (opština Vučitrn), „prizetio se“. Starinom su iz Kolašina u Crnoj Gori. Umesto svoje slave Sv. Vrači, uzeo je ženinu sv. Jovana Krstitelja.
Posle Drugog svetskog rata iz sela su se iselili Ralovići u Sočanicu – Ravnište (1 dom.), Smederevo (1) i Ravni Gaj kod Kragujevca (1), Radosavljevići u Kijevčiće (1), Radivojević u Baljevac (1), Beograd (2) i Topolu (1), Ignjatovići u Sočanicu (1), Kraljevo (1), Beograd (1) i Sloveniju (1), Mihajlovići u Kaznoviće (1), Beograd (2), Kragujevac (3) i Sočanica (1), Petkovići u Leposavić (1), Knić kod Kragujevca (1) i Beograd (1).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 09:38
Vojislav Ananić
ŠALJSKA BISTRICA
Stanovništvo i rodovi. Šaljska Bistrica je 1913. godine imala 134 stanovnika. Po popisu 1921. godine u selu je 23 domaćinstva sa 138 članova, 1948. selo je imalo 219 stanovnika i 37 domaćinstava, a 1953. broj stanovnika se povećao na 230, a broj domaćinstava na 39. Najveći broj stanovnika 336 i domaćinstava, 50, selo je imalo po popisu 1961. godine. Po popisu 1971. godine u Šaljskoj Bistrici je bilo 31 domaćinstvo sa 300 stanovnika, a 1981. godine 259 stanovnika i 30 domaćinstava. Zbog događaja na Kosovu i Mstohiji ponis stanovništva i domaćinstava 1991. godine pije vršen. U periodu od 1961 – 1981. broj stanovnika je manji za 77 (22,92%), a broj domaćinstava za 20 (40%).
Od kraja XVIII veka iz Bajgorske Šalje u selo su počeli da se doseljavaju Arbanasi od fisa (plemena) Šalje, čiji su se preci doselili iz Šalje u severnoj Albaniji. Arbanaško stanovništvo ovog sela bliže vodi poreklo od bratstva Ljopć (Lopči), čiji su preci bili katolici.
Prs doseljavanja Arbanasa ovde su živeli Srbi. Priroda oblasti (planinski kraj) učinili su da se Arbanasi Šiptari ovde lako uvuku i praktično za jedno stoleće očiste ovaj kraj od Srba. Da su ovde pre Arbanasa živeli Srbi govori činjenica da su skoro svi topografski nazivi na seoskom ataru srpski kao na primer Milanovića Brdo, Ravna Gora, Stankova Čuka, Crvena sena, Kraljev Breg, Beli Laz, Leska. Ovi nazivi su “tapija, zemljišna knjiga srpska”.
Do 1999. godine u selu su živeli rodovi: Ahmeti, Alija, Aliu, Aljia, Aljiu, Arifaj, Bajrami, Behrami, Hajdari, Hajrulahu, Haljilji, Haljiti, Hasani, Hetemi, Imeri, Mehmeti, Muharemi, Muslija, Musliu, Musljiu, Mustafa, Sadiku, Sami, Sulejmani, Seljmani, Selmani, Uka i Zahiti.
Jedna porodica koja se posle Prvog svetskog rata doselila iz Vlahinje, “prizetio” se, pripadala je bratstvu Maljet.
Pored arbanaških rodova koji vode poreklo od fisa Šalje, bratstvo Ljopć i Maljet zabeležen je i rod Poturovića, koji su poislamljeni, pa poarbanašeni Srbi .
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.