Opština Leposavić:
Bare, Belo Brdo, Beluće, Berberište, Bistrica, Borova, Borčane, Brzance, Vitanoviće, Vračevo (i zaseok Vrba), Vuča, Gnježdane, Gornji Krnjin, Graničane, Grkaje, Guvnište, Gulije, Desetak, Dobrava, Donje Isevo (do 1975. godine Isevo), Donji Krnjin, Dren, Duboka, Zabrđe, Zavrata, Zemanica, Zrnosek, Ibarsko Postenje (do 1975. godine Postenje), Jarinje, Jelakce, Jošanica, Kajkovo, Kamenica, Kijevčiće, Koporiće (do 1965. godine Kopuriće), Kostin Potok, Košutica (do 1975. godine deo Jarinja), Košutovo, Kruševo, Kruščica, Kutnje, Lazine (do 1980. godine Lazina), Leposavić, Lešak, Lozno, Majdevo, Mekiniće (do 1975. godine Mekinjić), Miokoviće, Mioliće (do 1975. godine Miolić), Mošnica, Ostraće, Plakaonica, Planinica, Popovce, Potkomlje (do 1975. godine Potkomnje), Pridvorica, Rvatska, Rodelj, Rucmance, Seoce, Slatina, Sočanica, Tvrđan (do 1975. godine Tvrđane), Trebiće, Trikose, Ćirkoviće (do 1975. godine Ćirkovići), Ulije, Ceranja, Crveni, Crnatovo, Šaljska Bistrica i Šarpelj.
15. avgust 2018. u 10:11
Vojislav Ananić
ĆIRKOVIĆE
Stanovništvo i rodovi. Zabeleženo je da je 1874. godine Džepe imalo 28 kuća, 1921. godine 32 domaćinstva sa 145 članova, 1948. 19 domaćinstava sa 125 stanovnika, 1953. godine 129 članova u 19 domaćinstva. Po popisu 1961. godine
selo ima 20 domaćinstava i 119 stanovnika, 1971. domaćinstava, 1981. 112 stanovnika u 31 domaćinstvo i 1991. godine 75 stanovnika i 26 domaćinstava. U periodu 1961 – 1991. broj stanovnika je smanjen za 44 (36,97%), a broj domaćinstava je povećan za 6 ili 30%.
Sadašnje stanovništvo čine rodovi u Selištu (Donje Džepe) Spasići (2 kuće) kao starinački rod. Slave sv. Georgija – Đurđic i Đurđevdan.
Ćirkovići (10 dom.), čiji su preci doseljeni krajem XVII ili na početku XVIII veka iz nekog sela preko Ibra, iz predela Vračeva. Neki govore da su doseljeni iz Bele Palanke, a starinom su iz Crne Gore. Doseljeni su prvo u donji deo polja na mesto Broćevi. Sadašnje prezime nose po starijem pretku Ćirku. Pojedine porodice Ćirkovića imaju sekundarna prezimena: Simići, Mudžići, Zogići, Dačići i Orničani.
Ćirkovića danas ima u Gnjilici, opština Raška, i Žunjeviću, opština Novi Pazar ali nisu u srodstvu sa ovima u selu. Oni su jedno rodstvo sa Zečevićima Đurićima u Kaznoviću, Krasojevićima u Misnopolju u Raški i Savkovićima u Rudnici. Ćirkovići slave sv. Ćirika.
Banovića (4 kuće) predak je doseljen iz Vračeva, u predelu crkve sv. Vrače, gde su najverovatnije došli iz sela Banovice severozapadno od Novog Pazara gde i danas jedan zaseok sela nosi naziv Banovski krš. Međutim, svoje poreklo, prema kazivanju Živka Banovića (52) iz Leposavića, vezuju za Kadiće kod Leška, ali ne znaju zašto. Jedino je pouzdano to da slave istu slavu sv. Vrače. Po porodičnom predanju bila su tri brata. Jedan se odselio u okolinu Peći, drugi je došao prvo u Gornje Polje u Ćirkoviće a odatle u Banoviće i verovatno da su od tog prstka sadašnji Banovići, a za trećeg brata ne zna se pouzdano gde se odselio. Kažu da je otišao u Toplicu. U selu Dabinovcu ima Banovića, ali su oni doseljeni iz Banjana kod Nikšića. Dalje poreklo vezuju za Hercegovinu. Imaju sekundarna prezimena Josići, Šeići i Dželići. Krsna slava im je sv. Vrači jesenji, a prislužuju sv. Trojicu. Jedna porodica Banovića preselila se u Ćirkoviće, “prizetio” se. Slavi sv. Vrače i sv. Ćirika.
Orovčića (1 kuća) predak je doseljen skoro čitav vek posle Ćirkovića iz istog predela odakle su i oni došli. Kažu da su daljom starinom iz sela Oraovica u Komanima (Donji Pešivci) u Crnoj Gori. Slave sv. Vrače.
Posle 1900. godine u selo su došli mlađi doseljenici i to: Đosići (3 kuće) čiji je predak doseljsn iz Guvništa, “prizetio se” u kuću Ćirkovića. Slave. sv. Stefana i ženinu slavu sv. Ćirika.
Karadžići (2 kuće) doseljen su iz Žutice, opština Raška, a poreklom su od Karadžića iz Badnja, gde su se rano doselili od Peći, a daljom starinom su iz Crne Gore, od Vasojevića.
Petrović (1 kuća) doseljen je iz Semeteša gde je došao iz Rvata kod Raške. Daljom starinom su iz Sudskog Sela, opština Novi Pazar, prizetio ce u kuću Ćirkovića. Slavi sv. Ćirika Đorović – Samokresović (1 kuća) doseljen je iz Lisine, opština Raška, a tamo su došli iz Kotara u Drenici. Prizetio se u Banoviće. Slavi sv. Vrači, jesenje i sv. Trojicu.
Sapić (1 kuća) doseljen je iz Dobrinja kod Tutina na ženino imanje u Ćirkoviće. Slavi sv. Nikolu.
Đorđević (1 kuća) doseljsn iz Crnatova, na ženino imanje u Banoviću. Slavi sv. Vrače jesenje i sv. Trojicu.
Ognjišta u selu ugasili su Pavlović (slava Todorova subota i sv. Ćirik), doseljen iz Guvništa, Milivojević (sv. Nikola) doseljen iz Pridvorice i Ma tovići.
Posle Drugog svetskog rata iz sela su se iselili: Ćirkovići u Rašku (2 dom.), Jošaničku Banju (1), Kuršumliju (1), Beluće (1) i u Leposavić (3), Banovići u Rašku (8), Ušće (1), Kraljevo (1), Beograd (6), Brus (1), Kruševac (1), Banjaluku (1), Lazarevac (1), Smederevsku Palanku (3), Lešak (5), Leposavić (5), Dobravu (1), Šipačinu (1), Postenje (1) i Jarinje (1), Ćosići u Beograd (1), Rašku (1) i Leposavić (1), Petrović u Rašku (1), Spasić u Kraljevo (1), Đorđević u Paraćin (1), Matović u Smederevo (2).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 10:28
Vojislav Ananić
CRNATOVO
Stanovništvo i rodovi. Zabeleženo je da je Crnatovo 1878. godine imalo 7 kuća sa 130 stanovnika, a zaseok Obadi 2 kuće sa 37 stanovnika. Po popisu 1921. godine selo ima 9 domaćinstava sa 54 člana. Po kazivanju Radoslava LJ. Pavlovića 1934. godine Crnatovo je imalo 6 kuća jednog roda, a u zaseok Obadi dva roda u četiri kuće. Po popisu 1948. godine u selu je 25 domaćinstava sa 196 stanovnika, a 1953. 27 domaćinstava i 229 stanovnika. Najveći broj stanovnika, 279, selo je imalo 1961. godine 3 domova. Godine 1971. broj stanovnika je smanjen za 1 (278), a broj domaćinstava povećan na 43. Godine 1981. Crnatovo je imalo 221 stanovnika i 45 domaćinstava, a 1991. 48 domaćinstava sa 178 stanovnika. U periodu 1961 – 1991. broj stanovnika je smanjen za 44 (19,82%), a broj domaćinstava deobom porodica povećan je za 13 ili 37,14%.
Današnje stanovništvo čine rodovi doseljeni u XIX veku, i to; Milosavljevići (8 dom.), poznati kao Veličkovići i Daničići. Verovatno da su uzeli prezime po pretku Milosavu. Prešli su iz Belog Brda, a starinom su iz Crne Gore (Moračani). Slave sv. Nikolu. Dve porodice iz ovog roda odselile su se u Beograd, dve u Leposavić i jedna u Rašku. Ima odseljenih i u Donjoj Rašici kod Kuršumlije.
Đorđevići (1 dom.), starinom su Moračani. Po poreklu dalji su rod su sa Milosavljevićima u selu sa kojima se danas orođavaju. Slave sv. Nikolu. Pred kraj XX veka tri domaćinstva ovog roda odselila se u Tvrđan kod Leposavića, a ima odseljenih u selu Donja Rašica.
Dimitrijevići (3 kuće), poreklom su iz Belog Brda, od Nikoljčana. Posle Drugog svetskog rata iz sela su se iselili u Leposavić (1 dom.), Kruševac (1), u Nemačku (1) i Rusiju (1).
Tanaskovići (2 kuće), prešli su iz Belog Brda od Nikoljčana. Jedan su rod sa Đorđevićima, slave sv. Nikolu. Odseljenih porodica ima u Novom Pazaru (1 dom.) i Leposaviću – Slanište (1 dom.).
Popovići (2 dom.), doseljsni iz Mijokovića, “prizetio se” u Đorđeviće. Zadržao je prezime i svoju slavu (Aranđelovdan), a prislužuje ženinu slavu sv. Nikolu letnjeg (22. maja). Odseljenih iz ovog roda ima u Raški (2 dom.) i Mrčajevcima kod Čačka (1 dom.)
U zaseoku Obadi žive Milunovići (3 dom.) doseljeni 1879. godine iz Biševa kod Rožaja i slave sv. Minu – Mratindan. Po poreklu rod su sa jednim rodom Biševaca u Ostraću. Odseljenih Milunovića ima u Novom Pazaru (1 dom.), Kragujevcu (2) i Leposaviću Slanište (1). Čukića (3 dom.) predak je doseljen iz Ostraća, a starinom su iz Crne Gore, od Vasojevića. Došao je na ženino imanje. Slave ženinu slavu sv. Vrače, jesenje i letnje. Lazići (3 dom.) doseljeni su iz Šipačine, opština Raška, a njihovi preci su starinom od Peći. Došao je na miraz u Milunoviće. Slave Mratindan. Blagojević (1 kuća) doseljen iz Guvništa na miraz u porodicu Banović Stevana. Slavi sv. Stefana Arhangela.
U kraju sela Bognoviće su Petrovići (4 dom.) doseljeni iz susednog sela Miokovića, a starinom iz Crne Gore, Moračani. Slave sv. Arhangela Mihajla. Odseljenih ima u Kragujevcu (4 dom.). Ilić (1 dom.) doseljen je iz Miokovića. Starinom su Moračani. Slave Aranđelovdan. Odseljenih iz ovog roda ima u Kragujevcu (2 dom.).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 10:48
Vojislav Ananić
CERANJA
Stanovništvo i rodovi. Radoslav LJ. Pavlović je zabeležio da je selo 1913. godine imalo 135 stanovnika. Po popisu iz 1921. godine Ceranja ima 24 domaćinstva i 61 stanovnika, 1948. godine 219 stanovnika u 32 domaćinstva, a 1953. 242 stanovnika u 37 domaćinstava. Po popisu 1961. broj stanovnika se povećao na 258, a broj domaćinstava na 39. Najveći broj stanovnika 315 i domaćinstava 41 selo je imalo 1971. godine. Po poslednjem popisu izvršenom 1981. godine Ceranja ima 38 domaćinstava i 265 stanovnika. Zbog poznatih događaja popis 1991. godine nije vršen. U posmatranom periodu 1961 – 1981. Broj stanovnika u selu je povećan za 7 (2,71 %), a broj domaćinstava smanjen za 1 (2,55%).
Početkom XVIII veka na južne padine Kopaonika, danas Bajgorska Šalja, koju su nekada naseljavali Srbi, doseljeni su Arbanasi iz plemena Šalje po kome je i kraj dobio ime. Ovo stanovništvo, od predaka katolika, pojačava svoj etnički slemenat, potiskuju su Srbe i počinju da se šire i pomeraju prema severu, desnom stranom Ibra, u pravcu Ibarske Slatine. Od tada je počelo jače da se pomera stanovništvo u oblasti Ibra. Posle rata 1912. godine, kada su se Srbi iselili u novooslobođene krajeve, oni su se pomerili više na sever, sve do Ceranjske reke, i zauzeli srpska napuštena sela.
Današnje stanovništvo čine isključivo šiptarski rodovi, većinom doseljeni krajem XVIII ili u XIX veku. Pripadaju fisu Šalja i bratstvu Ljopć iz Severne Albanije. Ovde su zatekli Srbe koji su se “zbog pretnji i zuluma” iselili. Potomaka iseljenih Srba iz ovog sela ima i danas u Sočanici.
Do 1999. godine u selu su živeli rodovi Abit, Ademi, Alija, Aliu, Avdulji, Azemi, Bislimi, Brahami, Eljezi, Ferati, Hajra, Haljimi, Halili, Haljilji, Heljiti. Isa, Ljatifi, Miftari, Musa, Mustafa, Rahmani, Rama, Rušiti, Salihi, Sejdiju, Šerifi i Šećiri.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
15. avgust 2018. u 11:17
Vojislav Ananić
ULIJE
Stanovništvo i rodovi. Ulije js 1921. godine imalo 12 domaćinstava sa 91 stanovnikom, 1948. 175 stanovnika i 26 domaćinstava, a pet godina kasnije broj stanovnika je manji za 34 (141), a broj domaćinstava za 9 (19). Po popisu 1961. godine u selu je bilo 136 stanovnika i 25 domaćinstava, 1971. – 84 stanovnika u 20 domaćinstava i 1981. – 84 stanovnika i 15 domaćinstava. Po poslsdnjem popisu iz 1991. godine Ulije ima 34 stanovnika u 10 domaćinstava. U periodu 1961 – 1991. broj stanovnika je smanjen za 102 (75%), a broj domaćinstava za 15 (60 %), što je posledica migracije selo-grad. Danas najveći broj stanovnika živi u Leposaviću.
Sadašnje stanovništvo u selu čine rodovi doseljeni u drugoj polovini XIX veka: Radosavljevići (4 kuće) doseljeni iz okoline Andrijevice u Crnoj Gori, prvo u Meki Do (deo kod Banjske), a odatle su oko 1850. godine prešli u Ulije. Imaju porodični nadimak Mekodelci koji su dobili po Mekom Dolu u kojem su se kratko zadržali. Daljom starinom su “od Nikšića”. Po Radosavu njegovi potomci nose prezime Radosavljević. Po porodičnom predanju u Meki Do došla su dva brata od kojih se jedan koji je bio pop, ubrzo vratio u Crnu Goru. Od brata koji je ostalo u Mskom Dolu bila su tri sina: Radosav, Radovan i Milosav (Milo). Radosav se doselio u Ulije i po njemu njegovi potomci nose prezime. Radosav je imao Milana, Radenka i Stojanu. Drugi brat Radovan otišao je u Kamsnicu i od njega su današnji Radovanovići u selu. Nedeljkovići (3 kuće), takođe su doseljeni iz Oklaca u Ibarskom Kolašinu i vode poreklo od pretka Ilije, po kome su i nosili prvobitno prezime. Prezime Nedeljković nose po pretku Nedeljku, koji je imao pet sinova: Stanka, Velička, Profila, Timotija (Tima) i Gligorija. Od Stanka su Mlađo, Savo i Aleksandar, a od Velička Đurđe, Profil, Milorad i Predrag. Timo i Gligorije nisu imali dece. Nedeljkovići su i po poreklu rod sa Jevremovićima u selu, a imaju rođake i u Tmavi kod Kuršumlije, koji su potomci trećeg i četvrtog Ilijinog sina Anđelka i Radenka, prezivaju su Ilići. Iz ovog roda potiče i Blagoje Nedeljković, dr rudarskih nauka i profesor Rudarsko- metaluškog fakulteta u Kosovskoj Mitrovici. Slave Đurđevdan.
Jevremovići i Nedeljkovići imaju porodičan nadimak Drkići, po Jovanu koji je imao nadimak Drka. Taj nadimak nose Jankovići i Ilići u Oklacu u Ibarskom Kolašinu.
Jakovljevići (1 kuća) predak je doseljen iz sela Čašerovića (Ćešenovića) na Rogozni (Ibarski Kolašin). Prvo su došli u Meki Do, kod Banjske, gde su se kratko zadržali, a odatle su se doselili u Ulije. Starinom su iz Crne Gore od Bjelopavlića. Čuvaju porodično predanje da je njihov daleki predak Jakov imao četiri sina: Sretena, Gligorija, Jsremiju i Dimitrija. Po njemu njegovi sinovi i njihovi potomci nose današnje prezime. Imaju nadimiak Šaitovići. Bliski rođaci su im Jakovljevići (Matasukići) u Brnjaku i Galjci u Rezalima, u Ibarskom Kolašinu. Slave Petkovdan.
Jevđovića (2 dom.) predak je doseljen iz Đašenovića, zaseok Ledenik u Ibarskom Kolašinu. Prvo su došli u Kutnje, gde su se kratko zadržali, a odatle ih je aga preselio u Ulije, na mestu Kleče, gde su im i danas kuće. Prvobitno su se prezivali Milenkovići, a novo prezime su uzeli po pretku Jevđu. U Ulije je prvo došao Jefto koji je imao Vasa, Sretka i Nikosavu. Bliski rođaci su im Milenkovići u Ledeniku i Todorovići u selu Rojčiću, opština Raška (otišao je na ženino imanje). Slave i prislužuju sv. Petku.
Đeloševići (3 dom.), starinom su iz Crne Gore (Kuči) iz sela Nikmaraši, odakle su se preselili u Buđevo kod Sjenice. Po predanju bila su tri brata. Jedan od njih iz Buđeva doselio prvo u Leposavsku reku (danas se jedna njiva zove Đeloševa), a odatle ga je aga preselio na zemlju u Ulije ispod Graca. Slave sv. Jovana Krstitelja.
Mlađi doseljenici, doseljeni posle Drugog svetskog rata su Nikolići (1 kuća). Doseljen je iz Borčana. Slavi sv. Vrače jesenje i letnje.
Mshanički priliv stanovništva u naselje Leposavić iz Ulija bio je intenzivan posle 1945. godine. Kako se Lsposavić jače razvijao, to je postojao privlačnije za stanovništvo Ulija. Intenzitet useljavanja otpočeo js posle 1961. godine, a razlozi su u privrednom i kulturnom razvoju naselja, čije su prelomne godine između 1961. i 1975. Iz Ulija u Leposavić doselili su se Radosavljevići (18 dom.), Jevremovići (12 dom.), Nedeljkovići (13 dom.), Jakovljevići (10 dom.), Jevđovići (3) i Đeloševići (5).
Iz Ulija u Kostin Potok 1911. godine odselila se jedna porodica Jakovljevića, koja je 1959. prešla u Leposavić.
Posle Drugog svetskog rata nekoliko porodica iselilo se iz ovog sela, pa danas ima Jevremovića u Kosovskoj Mitrovici (1), Beogradu (2), Kruševcu (1), Trsteniku (1) i Tuzli (1); Nedeljkovića u Beogradu (2), Novom Sadu (2) i Kragujevcu (1); Radosavljevića u Čačku (1), Leskovcu (1), Lučanima (1), Baljevcu (1), Prahovu (1), Lazarevcu (1) i Čikagu (1); Jakovljevići u Kraljevu (1), Kragujevcu (2) i Beogradu (1); Đeloševića u Raški (1), Zagrebu (1) i Italiji (1).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
22. novembar 2018. u 18:55
Goran Kuzmanović
Iz sela Ulije, krajem XIX veka, u Toplicu, selo Gornja Draguša, doselili su se Kuzmanovići, Gavrilo, Vučić i Kalina,deca Kuzmanova, i njegov unuk Aksentije, od pokojnog sina Milisava. Slave Svete Vrače. Na žalost nije mi poznato kako se Kuzman u starini prezivao sobzirom da su njegovi potomci došavši u Toplicu uzeli prezime po njemu. Kuće Kuzmanovića još uvek postoje u selu Gornja Draguša, Opština Blace, mada su svi potomci navedenih Kuzmanovića iseljeni i danas žive u Beogradu, Nišu, Kragujevcu ali i drugim mestima….
16. avgust 2018. u 05:36
Vojislav Ananić
PLANINICA
Stanovništvo i rodovi. Godine 1878. Planinica ima tri kuće i 25 stanovnika, a Gradište jednu kuću i 10 stanovnika. Popisom iz 1921. godine evidentirano je da Planinica (Gradište se ne pominje) ima 9 domaćinstava i 65 stanovnika, 1948. godine 113 stanovnika i 11 domova, 1953. – 132 stanovnika, što je i najveći broj, i domaćinstava isti kao prethodnom popisu. Najveći broj domaćinstava, 15, selo je imalo 1961. i 1971. godine ali je broj stanovnika smanjen u 1961 na 113, a 1971. na 74. Po popisu iz 1981. godine Planinica je imala 43 stanovnika i 11 domaćinstava, a 1991. godine – 38 stanovnika i isti broj domaćinstava.U periodu 1961 – 1991 broj stanovnika je smanjen 67 ( 66,95%), a broj domaćinstava za 4 (26,66%).
Današnje stanovništvo Planinice čine rodovi čiji su se preci doselili uglavnom sredinom XVIII veka. U Planinici su Trifunovići (4 dom.) čiji se predak doselio iz Miokovića. Starinom su iz Crne Gore (Moračani), od bratsgva Žura – Žurići. Slave sv. Aranđela, a prislužuju Veliki Gospođindan. Vukojević (1 dom.), doseljen je iz Belog Brda, posle 1879. godine. Starinom su iz Crne Gore. Rođakaju se sa Trifunovićima. Slave Spasovdan. Iz ovog roda, posle Drugog svetskog rata, odselilo se pet porodica u Kraljevo (1 dom.) i Semeteš kod Raške (4). Trifunovići su se odselili u Kraljevo (4), Skoplje (1), Kruševac (1) i Leposavić (1).
U Gradištu, žive Vučetići(1 dom.), koji su u prvoj polovini XVIII veka prešli iz Belog Brda, od Svetojovanaca. Prema predanju bila su braća Vučeta, Marko i Milić. Po Vučeti nose prezime Vučetići, po Marku Markovići u Marušiću, a po Miliću Milićevići u Zemanici. Vučeta je imao Sava, a ovaj Marinka, Stevana i Marka. Marinko Vučetić je rođen 1876. godine, a poginuo je u balkanskom ratu 1913. Za sobom je ostavio Aleksandra i Ljubomira. Slave sv. Jovana Krstitelja.
Posle Drugog svstskog rata iz sela su odseljeni u Lešak (2 dom.), Leposavić (1), Kraljevo (1), Čačak (1) i Beograd (1).
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
16. avgust 2018. u 05:47
Vojislav Ananić
POPOVCE
Stanoiništio i rodovi. Po broju stanovnika i domaćinstava naselje spada u manje naseobine. U popisu iz 1948. godine ima 98 stanovnika i 19 domaćinstava, a 1953. – 91 stanovnik, i isti broj domaćinstava. Po popisu 1961. Popovc ima 18 domaćinstava sa 31 stanovnikom. Godine 1971. u selu je bilo 88 stanovnika u 19 domaćinstava. Najveći broj domaćinstava – 20, Popovce je imalo po popisu 1981. godine u kojima živi 82 stanovnika. Desst godina kasnije 1991. godine, broj stanoviika je 62, a domaćinstava 17. U periodu od 1961 – 1991. broj stanovnika je smanjen za 19 ( 23,46%). a broj domaćinstava za jedno (5,55%).
Današnje stanovmištvo čine rodovi: Popovići (10 kuća), prema kazivanju Amđelka Popovića (74) iz Popovca, doseljeni su iz Vojkovića na Rogozni. Prvobitno su se prezivli Krsmanovići i starinom su iz Starog Vlaha, odakle su u XIX veku došli u Vojkoviće. Rod Popovića cenjen je u ovom kraju, jer potiče iz svešteničke porodice. Imaju bliske rođake Aleksiće u Drenu i Krsmanoviće u Novom Pazaru. Slave sv. Nikolu. Prezime Jovanovići (7 kuća) je vrlo raspostranjepo u selima ovog kraja. Doseljeni su iz Vojkovića i jedno su rodstvo sa Popovićima. Slave sv. Nikolu. Vukadinović (1 dom.) je doseljen u drugoj polovini XIX veka iz Letovaca više Banjske (Rudine). Slavi Petkovdan. Iz Letovaca su se doselili i Vladisavljevići (4 kuće), poreklom od Vukadinovića. Verovatno da su novo prezime uzeli po starijem pretku Vladisavu. Slave Petkovdan.
Mlađe doseljenike doseljene posle Drugog svstskog rata čine rodovi: Radojković (1 dom.), doseljen je iz Pridvorice. Slavi Đurđevdan i Vukojevići (3 kuće), doseljeni su iz Jelakca (kupili zemlju od Ćirkovića) i slave sv. Nikolu.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
16. avgust 2018. u 06:12
Vojislav Ananić
RODELJ
Stanovništvo i rodovi. U Rodelju je po popisu iz 1921. godine, bilo 11 domaćinstava sa 67 članova, 1948. – 112 stanovnika u 24 domaćinstava, a 1953. 19 domova sa 124 stanovnika. Najveći broj stanovnika, 137, selo je imalo 1961. godine kada je bilo 21 domaćinstvo. Po popisu iz 1971. u selu je 18 stanovnika manje (119), a broj domaćinstava za jedno vsći (22), dok je 1981. godine Rodelj imao 100 stanovnika i isti broj domaćinstava. Po popisu 1991. u selu je 21 domaćinstvo sa 61 stanovnikom. U psriodu od 1961 – 1991. Broj stanovnika je smanjen za 76 (55,47%), a broj domaćinstava je ostao isti.
Današnje stanovništvo čine uglavnom rodovi doseljeni početkom XIX veka, i to: Milojevići (6 kuća), Aksentijevići (2 kuće) i Savići (2 dom.). Prema kazivanju Milosava Milojevića (77), diplomiranog ekonomiste iz Leposavića, predak im je starinom iz Crne Gore, od Rovaca, zaseok Katići (Gornja Morača). Prema predanju, Kata se udala u kuću Bojovića, u Beranu. Rodila je Miloja, Joka, Miluna, Vukašina, Vukadina, Milutina i Vema. Po ubistvu Katinog muža, Kata se vraća u svoj rod, a kada su joj sinovi stasali, dolazi u Vojimisniće, u Ibarski Kolašin, gde se kratko zadržala, a potom odselila u Suvi Do, kod Kosovske Mitrovice. I tu ostaje vrlo kratko, pa se seli u Grabovac, odakle Miloje dolazi u Rodelj, I po njemu Milojevići nose prezime. Milun, po kom Milunovići nose prezime, seli se u Batvare, a zatim u Zavratu. Vukašin, Milutin, Vemo i Joko ostaju u Grabovcu do rođenja sinova, a onda se Vukašin sa sinovima Radom, Dimom i Jerotijem seli u Tvrđan. Po Vukašinu Vukašinovići nose prezime. Prema tome, po poreklu Milojevići u Rodelju i Vukašinovići u Tvrđanu su jedno rodstvo. Od Milojevića poreklo vode Aksentijevići i Savići. Prema predanju, zbog hira babe Milenije, Savini potomci uzimaju prezime Savići, a Aksentijev potomak Jovan, u inat babi Mileniji, prezime Aksentijević. Milojevići, Savići i Aksentijevići slave zajedničku porodičnu slavu sv. Apostola Luku a prislužuju Markovdan.
Milosavljevića (3 kuće) predak je doseljen iz Lučke Rijeke, u Ibarskom Kolašinu, zaseok Sagavac. Poreklom su od tamošnjih Katića, a daljom starinom iz Rovaca u Crnoj Gori. Govore da su još daljom starinom iz okoline Nikšića, (Župa u Crnoj Gori). Po predanju bilo je troje dece: Kata, Đuro i Milosav, po kome i nose današnje prezime Milosavljevići. Slave sv. Apostola Luku. Drugi Milosavljevića (2 dom.), predak je dosseljen iz Gulija, preko Ibra. Vodi poredklo od Jaćimovića. Došao je na ženino imanje, u kuću Milosavljevića. Uzeo je ženino prezime, a zadržao svoju slavu sv. Đorđa Alimpija Stolpnika.
Mlađi doseljenici su Jokovići (1 kuća) doseljeni iz Vuče, a vode poreklo od Kragovića u Ibarskom Kolašinu. Starinom su od Vasojevića. Slave sv. Arhangela Mihajla. Vladisavljevići (1 dom.) doseljeni su iz susednog Majdeva, a starinom su od Drljevića u Crnoj Gori. Slave Aranđelovdan. Jaćimovići (1 kuća), poreklom su od Vladisavljevića. Slavi sv. Arhangela Mihajla.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
16. avgust 2018. u 06:40
Vojislav Ananić
RUCMANCE
Stanovništvo i rodovi. Po popisu iz 1921. godine Rucmance je imalo 40 stanovnika i 7 domaćinstava, 1948. godine 13 domaćinstava i 130 stanovnika, a 1953. u selu je bilo 139 stanovnika i 17 domaćinstava, što je i najveći broj domaćinstava koje je selo imalo. Najveći broj stanovnika, 160, selo ima po popisu 1961. godine i oni žive u 19 domaćinstava. Broj stanovnika je 1971. smanjen za 32 (128), a broj domaćinstava povećan za 2. Po popisu 1981. u selu je 42 stanovnika i 13 domaćinstava, a 1991. godine 6 domaćinstava sa 12 stanovnika. U periodu od 1961 1991. broj stanovnika je smanjen za 148 (92,5%), što prosečno iznosi pet stanovnika. Godišnji broj domaćinstava je smanjen za 13 (68,42%). Težak život doprineo je da se stanovništvo seli i odlazi u gradove po Srbiji, a najviše u Kragujevac.
Današnjnje stanovništvo u selu čine rodovi: Milićevići (2 dom.) doseljeni iz Crne Gore (Moračani). Zovu ih Šutići. Slave sv. Arhangela Mihajla. Posle Drugog svetskog rata iz sela se iselilo 7 domaćinstava ovog roda i to u Kragujevac (4 dom.), Ralju kod Beograda (2) i Slatinu (1). Janićijevića (1 kuća) predak je doseljen iz Vlahinje, opština Kosovska Mitrovica krajem XVIII veka zbog nasilja Arbanasa. Imaju porodični nadimak Golovrbani po delu sela koje se zove Gorela Vrba. Prezime nose po pretku Janićiju. Jedna grana roda odselila se u selo Rašicu u Toplici, ali se prezivaju Trifunovići. Po poreklu Janićijevići se svojataju sa Stevićima, koji su se pre dsest godina iselili u Kragujevac i ugasili svoja ognjišta. Ranije se međusobno nisu orođavali, a sada i to čine. Janićijevići slave sv. Alimpija Stolnika, a imaju sv. Panteliju, ali ga ne prislužuju. Najveći broj domaćinstava iz ovog roda odseljen je u Kragujevac (8 dom.) a ima ih u Ralji kod Beograda i Sočanici. Gaića (2 dom.) predak je doseljen davno, iz Crne Gore, od Morače, prvo u Borčane, a odatle u Rucmance. Poreklom su rod sa Matićima i Mitrovićima u Borčanu i odseljenim Vučetićima i Gaićima. Slave sv. Arhangela Mihajla. Posle Drugog svetskog rata od ovog roda odseljeno je sedam domaćinstava, u Ralju kod Beograda (4). Mijailović (1 dom.) doseljeni su iz Boljetina. Bliski su rođaci sa odseljenim Stevićima i Simićima. Slave sv. Đorđa. Iz ovog roda u Kragujevac je odseljeno 6 domaćinstava. Svoja ognjišta u selo odavno su ugasili Vučetići (Moračani) i Simići.
Vučetići su odseljeni u Beograd, a Simići u Zvečan i Sočanicu.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
16. avgust 2018. u 06:58
Vojislav Ananić
SLATINA
Stanovništvo i rodovi. Godine 1913. selo je imalo 163. stanovnika, 1921. u selu je bilo 23 domaćinstava sa 178 stanovnika, 1948. godine Slatina je imala 298 stanovnika i 50 domaćinstava, a 1953. broj stanovnika je povećan za tri (301), a broj domaćinstava za 56 (106). Po popisu 1961. godine u selu je 72 domaćinstva sa 400 stanovnika, a 1971. godine 357 stanovnika i 73 domaćinstava. U 1981. godini broj stanovnika je povećan za 14 (172), a broj domaćinstava za 9 (82). Po popisu 1991. godine u selu je bilo 379 stanovnika i 89 domaćinstava. U periodu od 1961 1991. broj stanovnika je povećan za 21(5,26%), a broj domaćinstava je povećan za 17 (23,61%).
Današnje stanovništvo Slatine čine rodovi: u Staro Selo sredinom XVIII veka, posle austro-turskih ratova 1736-1739. iz Belog Brda su došli preci Mladenovića (4 kuće), Jankovića (12 kuća) i Milanovića – Minići (Boronje) (4 kuće). Starinom su iz Crne Gore, od Bjelopavlića. S obzirom da su davno dossljeni, smatraju se starinačkim rodovima. Slave Vaznesenje Gospodnje Spasovdan (5. jun). Jovanovići – Čatići (7 kuća) predak je došao iz Bjelopavlića u Belo Brdo, a odatle 1768. godine u Slatinu. Ranije su se prezivali Pantići. Slave Spasovdan. Nastići – Markovići (12 kuća) došli su u isto vreme kad i pomenuti rodovi iz Belog Brda a tamo su došli iz Prizrena. Imaju nadimak Papudžići. Slave sv. Nikolu. Miljojkovići (9 kuća), jedno su rodstvo sa Milanovićima u selu. Slave Spasovdan. Petronijevići (3 kuće), poreklom rod su sa Milanovićima, na što upućuje ista slava i održavanje drugih rodbinskih veza. Drugih Jovanovića Mitića (16 kuća), predak je, zbog nasilja od strane Arbanasa na početku XIX veka, prešao iz Ceranje u Slatinu, gde su došli iz sela Dedinja (Bajgorska Šalja, opština Kosovska Mitrovica). U Slatini su krčili “trnjak” i tu podigli kuće, pa ih zovu Trnjopci. Slave sv. Nikolu. Odseljenih Jovanovića, danas ima u Sočanici (3 dom.), Svilajnacu (1), Negotinu (1) i Kragujevacu (1).
Vitorovići (9 kuća), kažu da su po poreklu rod sa Milanovićima. Slave Spasovdan. Radičevića (2 kuće) predak je doseljen posle 1900. godine, iz Belog Brda. Prizetio se u kuću Jovanovića u Sgarom Selu. Slave Spasovdan. Poznati su pod imenom Boronje. Imaju bliske rođake u selu Draguši u Toplici. Vasovića (2 kuće) predak je doseljen iz Grižana na Rogozni, na ženino imanje. Slavi Spasovdan i sv. Arhangela Mihajla. Miljuš (1 kuća), došao je iz Hercegovine, “prizetio” se. Slavi Spasovdan. Milićević (1 kuća), doseljen je iz Borčana, a starinom je iz Crne Gore, Moračani. Slavi sv. Arhangela Mihajla. Radosavljević (1 kuća), doseljen je iz Izvora na Rogozni, vprizetio se. Slavi Mitrovdan. Antonijević (1 kuća), doseljen je iz Kamenice. Slavi sv. Nikolu. Antonijević (1 dom.), doseljen je iz Mekog Dela (Dola) kod Banjske. Slavi Mitrovdan.
Mlađi doseljenici su Radovanovići (3 kuće), poreklom od Radovanovića u Seocu. Slave Mitrovdan.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.
16. avgust 2018. u 07:19
Vojislav Ananić
TRIKOSE
Stanovništvo i rodovi. Po prostranstvu koji zahvata atar sela i broju stanovnika i domaćinstava naselje spada u grupu malih sela. U srednjem veku imalo je tri kuće, a danas jednu više. Godine 1929. u Trikosu je bilo pet domaćinstava sa 15 članova, a Radoslav LJ. Pavlović je zabeležio 1936. da su u selu bile dve kuće jednog roda. Po popisu iz 1948. godine selo ima 30 stanovnika i tri domaćinstva, a 1953. četiri domaćinstva sa 32 stanovnika, što je i najveći broj stanovnika koje je selo ikada imalo. Po popisu 1961. u selu je bilo 27 stanovnika i tri domaćinstva, a 1971. broj stanovnika je smanjen za 8 (19). Godine 1981. selo je imalo četiri kuće sa 16 stanovnika, a 1991. godine 18 stanovnika. Interesantno je da se punih 544 godine broj domaćinstava (kuća) nije bitno menjao. Uvek su bile tri ili čstiri kuće. U periodu 1961 – 1991. Broj stanovnika je smanjen za 9 ili 33,33%.
U toku rata 1876. godine iz Trikosa u Srbiju izbegle su porodice Mihajla Miletića i Milenka Mirkovića, a 1879. godine iselile su se u Toplicu i nastanili u Blace porodice Antići i Ćirkovići. Familija Popovića koja je odseljena 1878. godine u Blace izumrla je.
Današnji rodovi u selu doselili su se posle iseljavanja stanovništva u oslobođenu Toplicu od Turaka. U selu žive Sinići (1 dom.), čiji je predak doseljen iz Zečevića u Ibarskom Kolaišnu, poreklom od Virijevića i bliski rod sa Savićima u Mutivodama. Slavi sv. Arhangela Mihajla. Cvetkovići (3 dom.), doseljeni su iz Lukovog Laza na Rogozni u drugoj polovini XIX veka. Starinom su iz Crne Gore iz Lopata. Po poreklu rod su sa Milosavljevićima u Lazinama i slave Jovandan.
Izvor: BLAGOJE PAVLOVIĆ – NASELJA I MIGRACIJE STANOVNIŠTVA OPŠTINE LEPOSAVIĆ, INSTITUT ZA SRPSKU KULTURU PRIŠTINA, LEPOSAVIĆ, 2003.