Gradska opština Barajevo:
Arnajevo, Barajevo, Baćevac, Beljina, Boždarevac, Veliki Borak, Vranić, Guncati, Lisović, Manić, Meljak, Rožanci i Šiljakovac.
Gradska opština Voždovac:
Banjica, Beli Potok, Jajinci, Kumodraž, Rakovica, Zuce, Pinosava i Ripanj, Bošnjaci i Brđani.
Gradska opština Vračar:
Gradska opština Grocka:
Begaljica, Boleč, Brestovik, Vinča, Vrčin, Grocka, Dražanj, Živkovac, Zaklopača, Kaluđerica, Kamendol, Leštane, Pudarci, Ritopek i Umčari.
Gradska opština Zvezdara:
Mirijevo, Mali Mokri Lug i Veliki Mokri Lug.
Gradska opština Zemun:
Batajnica i Ugrinovci.
Gradska opština Lazarevac:
Arapovac, Barzilovica, Baroševac, Bistrica, Brajkovac, Burovo, Veliki Crljeni, Vrbovno, Vreoci, Dren, Dudovica, Županjac, Zeoke, Junkovac, Kruševica, Lazarevac, Leskovac, Lukavica, Mali Crljeni, Medoševac, Mirosaljci, Petka, Prkosava, Rudovci, Sakulja, Sokolovo, Stepojevac, Strmovo, Stubica, Trbušnica, Cvetovac, Čibutkovica, Šopić i Šušnjar.
Gradska opština Mladenovac:
Amerić, Beluće, Beljevac, Velika Ivanča, Velika Krsna, Vlaška, Granice, Dubona, Jagnjilo, Kovačevac, Koraćica, Mala Vrbica, Markovac, Međulužje, Mladenovac (varoš), Mladenovac (selo), Pružatovac, Rabrovac, Rajkovac, Senaja, Crkvine i Šepšin.
Gradska opština Novi Beograd:
(obuhvata i Bežaniju koja je do 1972. bila samostalno naselje).
Gradska opština Obrenovac:
Baljevac, Barič, Belo Polje, Brgulice, Brović, Veliko Polje, Vukićevica, Grabovac, Draževac, Dren, Zabrežje, Zvečka, Jasenak, Konatice, Krtinska, Ljubinić, Mala Moštanica, Mislođin, Obrenovac, Orašac, Piroman, Poljane, Ratari, Rvati, Skela, Stubline, Trstenica, Urovci i Ušće.
Gradska opština Palilula:
Krnjača, Višnjica, Borča, Veliko Selo, Dunavac, Karaburma, Kovilovo, Ovča, Padinska Skela (obuhvata i naselja Besni Fok, Crvenka, Glogonjski Rit, Jabučki Rit, Preliv, Tovilište, Vrbovski i Slanci.
Gradska opština Rakovica:
Kneževac (pripojeno Kijevo), Rakovica i Resnik.
Gradska opština Savski Venac:
Gradska opština Sopot:
Babe, Guberevac, Drlupa, Dučina, Đurinci, Mala Ivanča, Mali Požarevac, Nemenikuće, Parcani, Popović, Ralja, Grkovo, Rogača, Ropočevo, Sibnica, Slatina, Sopot i Stojnik.
Gradska opština Stari Grad:
Gradska opština Surčin:
Bečmen, Boljevci, Dobanovci, Jakovo, Petrovčić, Progar i Surčin.
Gradska opština Čukarica:
Žarkovo, Železnik, Velika Moštanica, Ostružnica, Pećani, Rucka, Rušanj, Sremčica i Umka.
17. septembar 2017. u 10:48
vojislav ananić
Parcani
Položaj. — Selo je na stranama tri plećata brdašca. Na jednome su Šijaci, na drugome Dragačevci, a na trećemu je jedan deo Dragačevaca i Leskovac; iznad drugog su brda Brđani. Kyha ima visoko do 350 m., pod samim visom (418 m.).
Tip. — Ovo je selo razbijenoga tipa sa jasno izdvojenim krajevima: Šijaci, Potočari, Erčani, Brđani, Malo-Poljci n Leskovac.
Starine. — Na Vlaškom Brdu postoji svatovsko groblje, gde su se, vele, sreli i potukli dvoji svatovi. U Bostaništu postoji groblje sa velikim položenim pločama, zovu ga madžarsko groblje.
Postanak sela i poreklo stanovništva. — Ovo je selo najpre bilo na Trešnjama, gde su bile kuće i stanovnici Ripnja i Popovića. Odatle su stanovnici ovoga sela za vreme bežanije ; 1813. god. Begali “prekoi i vraćajući se otuda, nastanili su se na mestu, gde je danas selo Parcani. Kada je selo bilo na Trešnjama, imalo je 7 kuća, u kojima su živele porodice: Živanoviću, Mezuli, Bukovičani, Mirkovići, Klinčevići, i Babići. Za prve tri porodice ne zna se odakle su doseljene. Za Mirkoviće i Klinčeviće priča se, da su «od nekud ia Levča“, a Gagići su bili najpre u Boleču, pa odatle došli na Trešnju i po tome prešli u Parcane. Docnije su se doselili; Dragačevci ili Jovanovići, Radosavljevići — iz Goračića; Mijatovićiu i Radoičići — iz Dragačeva, nastanili se u kraju Leskovcu; Bajići iz Brtišta niški srez), ista su porodica sa njima i Tomići ; Brđani — iz Belčića oko 10 k.; Pantići — iz Orašja, oko 7 k.; Crnjakovića — otac „dovodak“ nz Stojnika; i dr.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 15:36
vojislav ananić
Resnik
Položaj. — Selo je na jednoj kosi, koja se od Avale pruža prema s.-z. Kuće su po temenu kose i po njenim blagim stranama prema Rakovičkom Potoku i Topčiderskoj reci.
Vode iiju sa česama, iz bunara i sa izvora. Poznati su: Sikiljevac, Stublina u Orlovcu, Ribnik, Bunar u Plandiištu izvor, Ladna Voda, Brestovi, Pašin Bunar, Kadijin Bunar i dr.
Selo je ovo niže prema nekim obližnjim selima, te se ne oceća tolika hladnoća kao u njima. Od vetrova Savac zapad donosi kišu, ustoka je najjača, a sever najhladniji.
Zemlja, paša i šuma. — Zemlje za obrađivanje imaju oko kuća i van ovih, a na mestima: Orlovcu, pod-Avali, Pašinim Njivama, Krečanama, poglavito lug, Marinim Purama i dr. Šume imaju malo i to u Orlovcu, te većinom drva kupuju od stanovnika okolnih sela. Opštnnske zemlje, utrine, imaju po: Orlovcu. Gaju, pod-Avali i Malom Zabranu. Na tim mestima imaju u pašu za stoku.
Tip. Selo je razređenog tipa, podeljeno u dva
Gornji i Donji. Deli ih sokak, koji poprečno preseca kosu, NAkojoj je selo, i jaruga upravo šira dolinica, u kojoj je stara česma ovoga sela. Sokak je širok 10—15 koraka.
Kuće su u krajevima razređene, a sve u blizini sokaka i puteva, koji vode kroz selo, a široki su 10—15 ili 15—20 koraka. Kuće su većinom dalje od ograde, koja je prema sokaku, imaju obično prostrane dvorove i uz njih su često voćnjaci. Rastojanje je između njih kako gde 40—60 koraka ili više. Zbijenije su kuće samo mestimice u Donjem Kraju bliže česmi i drugde. Prezimena su stanovnika različita u krajevima sela. U selu ima oko 180 kuća.
Ime. — Priča se, da je selo Resnikom prozvato po česmi, koja je starija od svih stanovnika u selu, a zvala se Resnik. Gradili su je, vele, Rimljani, a po nekima Madžari,
Starine. — Na mestu, gde je danas »zapis“, priča se, da je bila crkva. Tu je i mesto zvano Manastirine. U selu postoji madžarsko groblje, koje je u blizini Gornje Male, gde je sada seoeko groblje: na njemu nema nikakvih ostataka.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 15:50
vojislav ananić
Mali Mokri Lug
Položaj. — Ovo je selo u izvorištu Mokroluškoga Potoka. Gornja je Mala oko Ekmekluka i Liškove Mehane, a Donja je više i manja od Gornje U selu se pije bunarska voda. Svaka gotovo kuća ima bunar. U sredini sela postoji jaka česma. U ataru sela ima više izvora i dve jake česme: Ekmekluk i Pašina Česma.
Tip. — Selo je podeljeno u Gornju i Donju Malu. Kyhe u Donjoj Mali zbijenije su no u Gornjoj. U malama se javljaju grupe kuća razdaleko jedna od druge (gde gde i po 100—200 m.). Neke su grupe zbijenije, neke rasturenvje, te je i rastojanje iameđu kuća u tim grupama različito. U selu ima oko 130 kuća. Najveća je zadruga Stošića (23 duše). Ostale su zadruge manje.
Ime. — Današnja sela Mali Mokri Lug i Veliki Mokri Lug najpre su se zvala Mokri Lugovi i onda su im kuće bile u selištu. Tuda je bilo luga, te otuda i ime Lug. Za vreme vojevanja Kara-Đorđeva sa Turcima nastane se stonovnici na današnjim mestima i od tada se jedan prozove Veliki, a drugi Mali Mokri Lug.
Starine. — I danas se poznaje trag staroga Carigradskog Druma, koji pređe nije išao današnjim pravcem pored Ašikove Mehane, već je obilazio s druge strane Ekmekluka i nalazio na današnji put odmah više Ašikove Mehane.
Postanak oela i poreklo stanovnkštva. — Današnje selo Mali Mokri Lug postalo je za vreme prvoga ustanka, a dotle je postojalo kao Mokri Lug na mestu, gde je danas selište. Najstariji su doseljenici u ovom selu: Stošići — iz Žitorađe kod Prokuplja, slave sv. Arhanđela. Iz istog su mesta Držaljinci i Bakalovići, koji slave sv. Nikolu. Tepziska porodica — doseljena pre Kara-Đorđa, samo se ne zna otkuda. Slavi sv. Nikolu. Kocići 2 k. od Prokuplja, slave sv. Luku. Od Ppokuplja su došli i: Jorgaćevići, slave sv. Nikolu; Momirorovići lr.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 15:59
vojislav ananić
Veliki Mokri Lug
Položaj. — Ovo je selo po stranama doline Mokroluškoga Potoka.
Ime. — Pričaju neki, da se ranije zvalo Novo Selo.
Starine. — Blizu sela s obe strane Mokroluškoga Potoka postoji selište, gde su u početku postojala današnja sela Veliki i Mali Mokri Lug. Na tome se selištu i danas nalaze tragovi naselja, kao i čunkovi od starog beogradskog vodovoda. Selo, koje je tu postojalo do 1813. god. bilo je vrlo veliko po pričalju nekih imalo oko 300 kuća. Odatle su se stanovnici pomestili na današnja mesta za vreme Kara-Đorđa, a po pričanju nekih posle bežanije tj. kada su se posle 1813. god. vratili iz begstva. Neki su onda prešli u obližnja sela, Višnjicu, Banjicu i dr. Zemljište, na kome su danas Veliki i Mali Mokri Lug, dotle je bilo pod šumom.
Postanak sela i poreklo stanovništva. — Ovo je selo novijeg postanka, kao i Mali Mokri Lug. Oba su u početku postojala kao Mokri Lugovi pa se po tom izdvojili Veliki i Mali Mokri Lug. U Velikom Mokrom Lugu najstariji su: Ljubisavljevići — iz Toponice, slave sv. Arhanđela; Ćevalovići, Marinkovići i Grkovići — od Prokuplja iz sela Žitorađe, slave sv. Arhanđela. Docnije su se doselili: Cavčiću — iz Međurova (okrug niški), slave sv. Nikolu; Bogdapovići — od Bitolja, predak im se prizetio u selu; i dr.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 16:12
vojislav ananić
Mala Ivanča
Položaj. — Selo je na kosi između reke Ralje i potoka Raljića. Brđani su najviši red kuća na kosi. Ispod njih je Prnjavor, a Babiću i Zrzule su prema Ralji.
Tip. — Selo se deli na krajeve: Brđane, Prnjavor, Babiće i Zrzule.
Starine. — Selo je najpre bilo u Pustoj Ivanči, pa je docnije pomešteno na današnje mesto. Na mestu Orašju priča se. da je bila neka stara crkva.
Postanak sela i poreklo stanovništva. — Stare porodice u selu, za čije se poreklo ne zna, jesu: Babići, Jagodiću i Saviću. Doseljenici su: Božanići — iz Kamenice (kragujevačke); Jelenići, Koraćičani — iz Koraćice; Žmurići — sa Kosova, iz Dobrinja, došao im praded Mirko, te su se zvali Mirkovići; to je najveća porodica u selu (oko 50 k.) ; Crnogorci ;(6 k.) — došli pre 30 god. i Đekići su Crnogorci: Puzovići — došli od Prijepolja, iz Mileševa; Petrovići — iz Bosne; Stojkovići — iz okoline Sofije; Bogićevići — iz Malog Požarevca; Zrzule — iz Dragačeva, slave Đurđevdan; Jepiću — iz sela Lisica u Dragačevu, slave sv. Jovana; Jekići — od Bukovika; Cpećkoviću — iz Bugarske, slave sv Arhanđela. Jedna je porodica pre 25 godina doseljena sa Kosova, iz s. Milanovca blizu Gilana, a jedna iz okoline Vranja. — Najstariji je kraj sela oko mehane.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 16:36
vojislav ananić
Mali Požarevac
Položaj. — Selo je sa desne strane reke Ralje, a po severnoj strani venca, koji se, idući od Varovnica na s z., završuje mestimice strmo. Potokom Reka, koji teče kroz selo i uliva se u Ralju, selo je podeljeno na zapadni manji i istočni mnogo veći deo. Kuće su na zemlji crnici ili peskuši. Potok Reka samo za vreme kiše nabuja, ali ne čini štete selu, kao i Ralja, koja ispod sela teče, a ne plavi selo i kad najviše nadođe. Izvora ima nekoliko: Točak (u reci, Jasik (u Ravnom Gaju) i jedan u Karauli. Slabi su i leti većinom presuše. Voda se iz njih ne pije. Bunara ima dosta.
Zemlja, šuma i paša. — Stanovnici imaju dosta zemlje za obrađivanje. Ona je oko sela. nojdalje do ‘/i sah- Ispaše ima na mestu Kokorinu, daleko od sela */4 sah. Šume ima retko. Najviše je po Kokorinu. Zemlja je vrlo rodna, a ispaše su dobre. Jednoj porodici, da može skromno živeti, treba 4—5 lanaca.
Tip. — Selo je zbijenog tipa, ima ove krajeve: Karaulu — istočni kraj; Reku — oko potoka Reke; Ravni Gaj — južno po bilu; Ralju — pored Ralje i Staro Selište — zapadni Kraj. Rastojanje između krajeva nije nikakvo ili upravo toliko, koliko čini okućnica krajnjih kuća; kuće su nešto zbijenije oko mehana, u Karauli i u Reci. Postoji jedna glavna ulica, koja ide sredinom sela, uporedo sa Raljom, a ostale se odvajaju od nje desno i levo. U kraju Karauli žive: Gajići 15 k. Savkovići (10 k., Markovići (6 k.); u Reci: Cimiću 10 k. Petroviću 5 k.; u Selištu: Grujići (8 k) Petrovići (10 k.; Novakovići 4 k. Stankovići (3 k.); u Ralji: Savkovići (10 k.); u Ravnom Gaju: Savkovići (10 k.), Pavlovići (7 k. Đorđevići (4 k.) i još nekoliko kuća inokosnih. Zadruga je vrlo malo. Najveća je zadruga od 20 duša. Želja svakoga, da se posle deobe nastani u blizini svojih, uzrok je, što su kuće tako u blizu po ovome, dosta neravnome zemljištu.
Ime. — O postanku imena sela Malog Požarevca priča se ovo: U staro doba od Ralje za l/4 sah. postojalo je mađarsko selo Prestolište, koje je za vreme bojeva sa Turcima popaljeno i ostalo pusto, dok se nisu počeli doseljavati Srbi na desnu stranu doline Ralje. Tada je tu bio požar, zbog čega i mesto 6i prozvato Požarevcem, a docnije Malim za razliku od Velikog.
Starine. — Na severnoj strani od sela postoji selište. Tu su stanovali stanovnici, koji su pobegli, kada su Turci popalili Kokorin. Ali kako su tu često umirali i kako su im vračare kazale, da je to otuda, što im je groblje, koje se zove šokačko, na istočnoj strani, a trebalo bi da je na zapadnoj, to se oni pomaknu bliže Ralji, gde se i danas nalazi selo. Na groblju šokačkom ima tragova od grobova. Na mestu gde je bilo mađarsko selo Prestolište i koje seljaci zovu Stolice, nalaze se cigle.
Postanah sela i poreklo stanovništva. — Najpre su se doselili Simići iz Crne Gore. Pošli su da traže plodnu zemlju i kad su došli u Kokorin ‘/i sah zapadno od današnjeg sela zapeva im petao i oni se tu nasele. Posle njih su došli Petrovići — iz Belog Potoka u Hercegovini. Bilo ih je mnogo. Ne zva se zašto su otuda pobegli. I dr. Simići, Gajići, Markovići, Grujići, Petroviću, Novakovići slave sv. Nikolu. Cavkovići, Stankovići, Pavloviću i Đorđevići — sv Jovana. Ile- trovići — sv. Luku.
Najstariji je kraj Selište, pa Reka, Ravni Gaj i dr, Za vreme Turaka ovo je selo bilo spahiluk Jajuća iz Beograda. Postoji predanje, da je iz ovoga sela na Kosovo otišlo 70 kopljanika.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
17. septembar 2017. u 16:56
vojislav ananić
Begaljica
Položaj. — Ovo je selo u izvorištu Begaljičke Reke. Kuće su po stranama doline i po ravni njenoj, bliže reci, a veliki je deo sela i po brdu. Najviši su Gornji Kraj i Brđani. Atar je ovoga sela veliki, pola je u Šumadiji, van granice okoline Beograda prema jugu.
Tip. — Selo je razbijenog tipa, deli se u ove krajeve: Gornji Kraj, Brđani, Topdžiski Kraj, Tašinski Kraj, Prnjavor, Hectorovića, Radosavljevića i Palalića Kraj. Centralni se deo sela ne deli na krajeve. Prnjavor je kod manastira Rajinovca, zovu ga još i Šatorište. Kuće su u pojedinim krajevima pazdaleko jedna od druge. U selu ima oko 200 kuća.
Ime. — Priča se da je selo Begaljicom prozvato zbog ovoga. Turci su često udarali na ovo selo i plenili ga, a stanovnici su uvek begali i po odlasku Turaka opet se vraćali u selo; zbog tog čestog beganja i selo je, vele, dobilo ime Begaljica.
Starine. — Na mestu Karauli postoji selište, za koje se priča ovo: Nekada je selo Segaljica bilo pusto i za 70 godina nije u selu petao zapevao. Kada se docnije selo zaseljavalo, bilo je najpre u Miloševu Potoku koji je u gornjem delu današnjeg cela, a po tome se odatle pomestilo na mesto Karaulu; prema selu Vrčinu za vreme bežanije stanovnici odatle pređu na današnje mesto, a na Karauli osta selište.
Postanak sela i poreklo stanovništva. — Najstarije porodice u selu, za čije se poreklo ne zna, jeeu: Antonijevići, Cvejići, Maksimovići, Obrenovići i Cavkoviću. Svi slave sv. Arhanđela, ima ih oko 100 kuća.
Ostalim je porodicama poznato poreklo. Bisenići (11 k. — od Kablara, stariji doseljenici, slave Sv. Jovana. Polići (5 k.) — od Prijepolja, došao im praded i prizetio se u kući Visenića. Palalići su poreklom od 4 brata, koji su u ovom selu služili, ali se ne zna odakle su bili. Prezime su dobili po jednome od njih, koga su Turci zvali Palalijom, a tako se zvao jedan Turčin, koji je bio veliki zlikovac. Slave Sv. Nikolu. Iz te je porodice svakako bio Stevan Andrejević Palalija (1804), koji je poznat iz narodne pesme o dahijama. Nestorovići su vele, od „srpske granice“, slave Mitrovdan. Bugarčići — od Pirota, slave Vavedenje. Karamihajlovićima je došao praded Kara Mihajlo iz Dučine (kosmajski srez). Pirići i 3elenkovići — jedna porodica (oko 30 k.) od Pirota; slave Đurđic. Mapuniću — iz Lisovića. Ljubisavljevići — iz Takova, otkuda im se doselio predak Ljubosav, koji je bio sluga u selu. Martinoviću — od Martina, Vlaha, koji je došao iz Erdelja. Gruičići, Stankovići, Blagojevići, Padojeviću — iz Belopavlića, došlu su pre poslednjeg srpsko-turskog rata (1878. god.) Ignjatovići — iz Kožinaca u okolini Trna u Bugarskoj, kuda im je predak došao kao argatin.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
18. septembar 2017. u 05:02
vojislav ananić
Mirijevo
Podožaj. — Selo je u zaleđu Mirijevskoga Potoka, a po blagim stranama njegove doline. Gornja je Mala na levoj, a Donja na desnoj strani Potoka.
U selu se pije bunarska voda. Svaka skoro kuća ima bunar u dvoru. Bunari su plitki, ali im je voda dobra. Postoje i dve česme, koje nikada ne presušuju. Sa njih stanovnici piju vode, a obično se tu pere rublje.
Oko sela ima iavora, koji su udaljeni V^Vi od sela» a zovu se: Vodice, Troglav, Čubura i dr. Izvor Vodice smatraju meštani kao lekoviti; na nj dolaze i stanovnici iz okoline.
Selo je zaklonjeno, te je toplije no u okolini selima. Kišu dovosi Gornjak ili zapadni vetar, Madžarac duva „iz preka“, a Košava ili Ustoka nikada, vele, ne donosi kišu.
Zemlja i šuma. — Zemlja je za obrađivanje oko sela. Njive su rodne i va njima najbolje uspeva pšenica i kukurua. Šume nemaju stanovnici, te je u tome prava oskudnca u selu. Drva nabavljaju kupovinom i to u Vrčinu i dalje. Crkva ima malo svoje šume na mestu Zagradama. Udaljena je od sela za */, sah.
Tip. — Selo je više abijenoga tipa, podeljeno u ove male Gornju i Donju, koje razdvaja Mirijevski Potok. Kuće su tako poređane da postoje dve glavne ulice, koje se skoro pod pravim uglom, u sredini sela, seku. Najveće je rastojanje između kuća do 100 m. U selu ima oko 140 kuća.
Ime. — Za ime ovoga sela postoji priča, da je postalo po nekome miru, koji je bio zaključen u doba, kada su Turci vladali Srbijom.
Starine. — U ataru ovoga sela postoje dva selišta. Jedan je više sela na mestu, gde je danas seosko groblje, i na njemu nema nikakvih tragova staroga naselja. Drugo je podalje od sela, na mestu Smrdanu, gde ima tragova staroga sela, za koje seljaci kažu, da je bilo madžarsko; tu ima i razvalina crkve. Više sela sa zapadne strane preko brda Lešja vodio je stari Carigradski Drum.
Postanak sela n poreklo stanovništva. — I ovo selo kao da spada u red onih novijeg postanka. Izgleda, da nije starije od XVIII veka, jer je poznato, da je bilo naseljeno Nemcima. I Bogić V. A. pominje, kako je to selo postalo u novije vrijeme. Najstariji su doseljenici u ovo selo: Jokiću, Vasilijevići n Puctiću. Za njih se ne zna otkuda su doseljeni. Svi slave Sv. Nikolu i u selu su bili za vreme Kara-Đorđa. Od ostalih porodica zna se, da su: Đurđići — iz srpskih krajeva pod Turcima, slave Sv. Nikolu; Mapkoviću — ia Stare Srbije; Padosavljevići — sa Kosova: Čolići — iv Boke (pre 30. god.). Aksentijeviću — iz Vršca; Dimići (oko 10 k.) — iz sela Katravice kod Bitolja, slave Sv. Tanasija; jedan je iz Gradiške (Bosna, jedan Madžar iz Bečeja i dr.
Crkva i selo slave Sv. Iliju.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
18. septembar 2017. u 05:38
vojislav ananić
Kneževac
Položaj. — Ovo je selo s leve strane Topčiderske Reke a u daljem delu doline Kneževačkog Potoka. Kuće s desne strave Potoka jesu po zaravnjenoj strani Kamencu. Jedan je deo sela — Mali Kneževac (oko 17 kuća) — izdvojen, na zaravni, ispod koje nastaje dolina Kneževačkog Potoka.
Tip. — Selo je razređenog tipa, mada su u pojedinim delovima kuće zbijene.
Ime. — Priča se, da je selo Kneževac prozvato po nekome knezu, koji je bio u ovome selu.
Starine. — Na mestu Muminovcu ispod Krečana priča se. da je bilo madžarsko selo Muminovac. Tu, nao i u Ćupričinom Potoku, prvi osnivaoci današnjeg sela zatekli su «madžarske“ kuće. Danas na tim mestima iskopavaju cigle, komade testija, lonaca, a u Ćupričinom Potoku nađen je žrvanj, čime se melje so. Tragova starih grobalja ima na nekoliko mesta: u Velikoj Mandri, Maloj Mandri i dr. Tu su bili srpski grobovi iz doba, kako vele, kad je čuma bila: gde je ko umro od čume, tu je bio i sahranjen. I Bogić V. A. pominje, kako su na brdu Velikoj Mandri, gde je cerove šume «oko 100 dana oranja“, za vreme Kara-Đorđa imali Srbi zbeg sa stokom i kako tu ima neko groblje, gde su kopani ljudi, koji su umirali od kuge prije 50 godina.
Postanak oela i poreklo otanovništva. — Ovo selo svakako nije postalo ranije od II polovine XVIII veka. Najstarije su porodice u selu Krezići a po starom prezimenu Pavlovići (3 k.) — slave Sv. Jovana. Njihov je predak Živko prvi udario kolac u ovome selu. Poreklom je bio iz današnje severozapadne – Stare Srbije („iz Arnautske. Kada je došao, bilo je svuda šume. Naišli su samo zaostale mađarske kuće na mestu Muminovcu i u Ćupričinom Potoku. Onda je ovo selo bilo jedan spahiluk, kao Žarkovo, Rušanj i druga sela: svojina jednoga „age“ — spahije. Za Krezićima su se doselili: Lukići (1 k.) — slave Sv. Jovana; Vujičići (5 k.) — Lazarevu Subotu; Lazareviću (2 k.) — Vrače; Popovići (4 k.) — Đurđev dan. Za njih se ne zna, otkuda su doseljeni. Za Vujičiće i Lukiće misli se, da su, kao i Krezići, iz severozapadne Stare Srbije. Jamačno se na te porodice odnosi ono, što je Bogić V. A. zabeležio, da je selo Kneževac „postalo u poznije vreme a ljudi su došli u nj iz Arnautske, Bosne i iz Dragačeva“. Stari su doseljenici i Bugarčići (7 k.) — iz Kumodraži, slave Sv. Nikolu. Ostale su se porodice doselile posle njih i poglavito su noviji doseljenici. Klašnjići (3 k.) — iz «Hrvatske“, iz Like slave Đurđevdan, Damnjanovići (2 k.) —iz preka (iz sela Crnje), slave Sv. Jovina, Jovanovići (Petar 2 k.) — iz Bosne, slave Sv. Nikolu. Zarići (3 k.) — iz Zemuna, slave Sv. Nikolu. Ivanoviću (1 k.) — ia Bosne, slave Sv. Nikolu. Ćuvić Ilija — od Slunja (Hrvatska). slavi Đurđevdan. Popović Aleksa — iz Kikinde, slavi Sv. Vasilija. Latinković Arsa — iz Banata. Vukelić Mile — iz Bosne, slavi Sv. Simeuna. Dušmanović Mile — iz Bosne slavi Đurđevdan. Zavišić — iz Kikinde, slavi Đurđevdan. Ristanović — iz Bosne, slavi Đurđev dan. ForkaiiA Milan — ia Ogulina (Hrvatska), slavi Đurđevdan. Gajić Milan — na Dojne Badanje (okrug podrinski), slavi Đurđevdan. Marković Paja — iz Bosne, slavi Sv. Nikolu. Simići — iz Pinosave slave Sv. Jovana. Gajić Dimitrije — iz Bosne. Jovanović Mladen — nz Kikinde, slavi Sv. Savu. Milanović Matija — mz Bosne, slavi Đurđev dan. Marić Petar — «Bošnjak“. slavi Sv. Nikolu, Nikolić Stevan — «iz preka“, slavi Sv. Jovava i dr.
I govori i nošnja kod svih su stanovnika isti. Samo «Rvatima“ zapažaju u govoru neke razlvke. Na pr. mesto posle upotrebljuju često potlje: »Potlje druže moj“ i dr.
Ovo selo kao da nije od početka na današnjem mestu. Bogić V. A. zabeležio je, kako je na mestu Kijevu u ataru sela Kneževca, gde je opaća zemlja za 200 dana bilo je najpre »selo sa 12 kuća, kad su se sadašnji Kneževčani doselili, pa se DOCNIJE premjestilo na sadašnje mjesto Kneževac.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA
18. septembar 2017. u 05:55
vojislav ananić
Leštani
Položaj. — Glavni je deo ovoga sela pod brdom Zabranom s leve strane reke Bolečice. Veći je deo kuća na strani, a jedna je grupa pri dnu doline. Pri svom povodnju selo plavi reka Bolečica, koja je pri nadolasku veoma bujna, naročito pošto protiče kroz klisurasti deo doline, koji je odmah više sela. Dotle Bolečica primi veliku količinu vode od svojih pritoka u izvorištu, sa istočne strane Avale i sa Torlaka. U to teren ne propušta vodu, te i zbog toga Bolečica ima dovoljnu količinu vode i pri nadolasku često plavi selo i imanja seoska. U selu se pije bunarska voda, a oko sela ima i dosta jakih izvora: u Nešinoj, Jozinoj i Baštinskoj Jaruzi, kao i u Krečanama.
Zemlja, paša i šuma. — Zemlje je za obrađivanje pogdavito oko sela. Šume imaju stanovnici u Maloj Lipovici i u Krečanama. Tu imaju i paše za stoku. Tip. — Selo je podeljeno u dve male: Gornju i Donju. Osim njih izdvaja se kao zasebna mala grupa kuća porodice Živkovića. Ona je s desne strane Bolečice pri ušću potoka Krečane u ovu. U selu ima oko 60 kuća: u Gornjoj Mali — oko 30, u Donjoj — oko 20 i oko 10 kuća Živkovića.
Ime. — Selo je, vele, prozvato po leskama, kojih je nekada bilo na mestu današnjeg sela. I sada oko sela ima dosta leskovine, a u ataru seoskom postoji mesto Leštar, mada na njemu nema nijedne leske.
Starine. — Pored reke Bolečice na 1 km. daleko od današnjeg sela postoji selište. Do pre 5—6 godina tu je bilo mnogo voća — dokaz o ranijem naselju na tome mestu, koje potvrđuju i mnogi drugi ostaci, što tu nalaze stanovnici prilikom oranja. Priča se da su se stanovnici odatle razišli i prešli na današnje mesto zbog Turaka, koji su tuda u blizini prolazili Carigradskim Drumom i često im dosađivali.
Postanak sela i poreklo stanovnitšva. — Ovo selo spada u red sela, koja nisu starija od XVIII veka. I Bogić V. A. pominje za Leštane, da „nije davnašnje, a ljudi su se doselili u nj iz više mesta“. Selo je ovo postalo time, što su stanovnici ranijeg sela, koje je bilo na sadašnjem selištu, prešli na današnje mesto, gde je sada selo. Gornja je Mala starija od Donje. Najstarije su povodice: Pejčići — od Pirota; Rvatovići — iz Like; Pakiću — iz starog jagodinskog okruga. Neke su porodice poreklom iz Leskovca. Novijih doseljenika ima iz Bosne — oko 6 kuća, nekoliko iv Banata, a ima dosta doseljenika i iz okolnih sela: iz Slanaca oko 6 kuća iz Velikog Mokrog Luga oko 7 kuća i dr.
Izvor: OKOLINA BEOGRADA, ANTROPOGEOGRAFSKA ISPITIVANJA RISTE T. NIKOLIĆA