Poreklo stanovništva sela Arapovac, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Arapovac je na niskoj, beogradskoj površi, između reka Turije i Seone. Ima kuća i po stranama površi, osobito na severozapadnoj strani, ali ih nema u dolinama seoskih potoka. One su razređene 50 do 150 metara jedna od druge i čine naselje razređenog tipa, koji se deli na krajeve: Samala, Okresak ili Jankovića Kraj i Kusanja.
Seoski potes (atar) graniči se prema Mirosaljcima njivama u mestu Korilovci, prema kosmajskim selima Sibnici i Rožancima su: Vis, mesto Meančine i rečica Seona. A njive kod Memedove bare su do Sokolova i Arnajeva. Turija deli Arapovac od Jukovca, Brdo ga razdvaja od Baroševca a prema Strmovu su njive i izvor Jančić.
Vode.
Selo nema dovoljno izvorske vode pa se zbog toga služe vodom iz bunara. Izvori su: Jazavačke Rupe, Marinac, Vranovac i Mačac, koji je zasut zemljom. Po predanju Mačac je bio tako jak izvor, da je plavio njive i odnosio useve sa njih, pa su ga još Turci zasipali. Ispod sela teče Turija, koja u seoskom potesu prima pritoke Sajkovac, Mačac i Provlaku. Ostali potoci su suve jaruge (doline) koje teku samo u vreme većih kiša i otapanja snega.
Zemlje i šume.
Seoke njive i livade su na mestima: Brdu, Srednjaku, Kuglici, Jančiću, Ogradi, Barama, Provlaci, Mečaku, Okresaku, Gaju, Vranovcu, Memedovoj Bari, Barincu, Poljima, Svinčinama, Rtu, Ćukovcu, Lanči, Manastirini, Njive kod velikog i malog Jezera, Raškovo Polje, Čamske Njive, Olovnica i Drenovčić.
Seoske utrine ima malo u Sajkovcu, brdu Kaparu i na Mečaku. Ona je obrasla slabom šumom. Tu je i zajednička seoska ispaša.
Starine u selu.
Staro „rimsko“ groblje bilo je kod starog kamenog mosta na Turiji. Ovaj kameni most je do polovine zasut rečnim muljem i peskom. I za njega se govori da je „rimljanski“.
Neki stari manastir bio je na mestu Manastirištu, gde se od njega nalazi još po koji kamen.
U mestu Olovnici topilo se olovo. Tu se i danas izoravaju temelji od zidanih građevina.
Podaci o selu.
Današnje naselje postalo je u drugoj polovini 18. veka, ali je pisani pomen o njemu tek iz prvih desetleća prošloga veka. Godine 1818. godine bilo je u Arapovcu 30 kuća, 1822. godine 33 kuće a 1844. godine 48 kuća sa 331 stanovnikom. Danas u njemu ima 17 rodova sa 124 kuće. Selo je do nedavno imalo dva groblja, a sada jedno, u Okresaku. Litija se nosi na Spasovdan, a seoska zavetina se drži o Mladencima.
Poreklo stanovništva.
Pre Karađorđevog ustanka doselila su se tri roda:
–Čuruci (Radivojevići, Matejići, Petrovići) su najstariji rod u Arapovcu. Ljihov predak Milovan Čurukpara doselio se odnekud iz Starog Vlaha i osnovao selo Njegovi sinovi su učestvovali u Prvom Ustanku. Osim gore navedenih od njega su i ovo rodovi, koji su se u međuvremenu razrodili:
–Parajlići (Vasiljevići), Prokići, Jevremovići (Avramovići), Tomići, Matijaševići, Pantelići i Matići. Sve gore navedene familije slave Đurđic.
–Simići, Jovanovići i Arsenijevići, prvi su se doselili „sa Rudnika“, od njih su nastale ostale dve familije, slave Đurđic.
–Karagače (Jankovići, Markovići) su iz Belog Potoka pod Avalom. Ovamo su se doselili zbog turskog zuluma. Slave Alimpijevdan.
U prvoj polovini prošloga veka doselila su sa dva roda:
–Rankovići su iz Starog Vlaha, slave Đurđevdan.
–Đurići (Ninkovići) su iz Dragačeva, slave Jovanjdan.
U drugoj polovini prošloga veka doselilo se osam rodova:
–Paunovići su iz okoline Pirota, slave Nikoljdan.
–Milivojevići su iz obližnjih Zeoka, slave Lazarevdan.
–Vasilići, otac, kao kolar, se doselio iz sela Kravarice u Donjem Dragačevu, slave Nikoljdan.
–Milivojevići drugi su od Milojevića iz Baroševca, slave Nikoljdan.
–Đorđevići su iz „Rujčića“ (Ručića) u Kačeru, slave Savindan.
–Petrovići su rod Milićima u Sokolovi, koji slave Jovanjdan dok Petrovići slave Nikoljdan.
–Žujevići (Milovanovići) su iz Nemenikuća ispod Kosmaja, slave Nikoljdan.
–Jankovići su iz Stančića u Rudničkom Pomoravlju, slave Nikoljdan.
Noviji doseljenici:
–Rankovići drugi su iz Masloševa u Gornjoj Jasenici; imaju krvne srodnike Rankoviće u Junkovcu, slave Đurđic.
–Jelići su od Jelića u Velikom Borku; ovamo su se doselili 1907. godine, slave Đurđic.
–Nikolići su od Nikolića u Junkovcu, slave Đurđevdan.
–Jovanovići su iz Strmova; ovamo su prešli 1916. godine, slave Sv. Mateja.
IZVOR: „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)