Gradska opština Barajevo:
Arnajevo, Barajevo, Baćevac, Beljina, Boždarevac, Veliki Borak, Vranić, Guncati, Lisović, Manić, Meljak, Rožanci i Šiljakovac.
Gradska opština Voždovac:
Banjica, Beli Potok, Jajinci, Kumodraž, Rakovica, Zuce, Pinosava i Ripanj, Bošnjaci i Brđani.
Gradska opština Vračar:
Gradska opština Grocka:
Begaljica, Boleč, Brestovik, Vinča, Vrčin, Grocka, Dražanj, Živkovac, Zaklopača, Kaluđerica, Kamendol, Leštane, Pudarci, Ritopek i Umčari.
Gradska opština Zvezdara:
Mirijevo, Mali Mokri Lug i Veliki Mokri Lug.
Gradska opština Zemun:
Batajnica i Ugrinovci.
Gradska opština Lazarevac:
Arapovac, Barzilovica, Baroševac, Bistrica, Brajkovac, Burovo, Veliki Crljeni, Vrbovno, Vreoci, Dren, Dudovica, Županjac, Zeoke, Junkovac, Kruševica, Lazarevac, Leskovac, Lukavica, Mali Crljeni, Medoševac, Mirosaljci, Petka, Prkosava, Rudovci, Sakulja, Sokolovo, Stepojevac, Strmovo, Stubica, Trbušnica, Cvetovac, Čibutkovica, Šopić i Šušnjar.
Gradska opština Mladenovac:
Amerić, Beluće, Beljevac, Velika Ivanča, Velika Krsna, Vlaška, Granice, Dubona, Jagnjilo, Kovačevac, Koraćica, Mala Vrbica, Markovac, Međulužje, Mladenovac (varoš), Mladenovac (selo), Pružatovac, Rabrovac, Rajkovac, Senaja, Crkvine i Šepšin.
Gradska opština Novi Beograd:
(obuhvata i Bežaniju koja je do 1972. bila samostalno naselje).
Gradska opština Obrenovac:
Baljevac, Barič, Belo Polje, Brgulice, Brović, Veliko Polje, Vukićevica, Grabovac, Draževac, Dren, Zabrežje, Zvečka, Jasenak, Konatice, Krtinska, Ljubinić, Mala Moštanica, Mislođin, Obrenovac, Orašac, Piroman, Poljane, Ratari, Rvati, Skela, Stubline, Trstenica, Urovci i Ušće.
Gradska opština Palilula:
Krnjača, Višnjica, Borča, Veliko Selo, Dunavac, Karaburma, Kovilovo, Ovča, Padinska Skela (obuhvata i naselja Besni Fok, Crvenka, Glogonjski Rit, Jabučki Rit, Preliv, Tovilište, Vrbovski i Slanci.
Gradska opština Rakovica:
Kneževac (pripojeno Kijevo), Rakovica i Resnik.
Gradska opština Savski Venac:
Gradska opština Sopot:
Babe, Guberevac, Drlupa, Dučina, Đurinci, Mala Ivanča, Mali Požarevac, Nemenikuće, Parcani, Popović, Ralja, Grkovo, Rogača, Ropočevo, Sibnica, Slatina, Sopot i Stojnik.
Gradska opština Stari Grad:
Gradska opština Surčin:
Bečmen, Boljevci, Dobanovci, Jakovo, Petrovčić, Progar i Surčin.
Gradska opština Čukarica:
Žarkovo, Železnik, Velika Moštanica, Ostružnica, Pećani, Rucka, Rušanj, Sremčica i Umka.
7. mart 2013. u 00:45
Milodan
Poreklo famiija-prezimena sela Zabrežje, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Babići, druga polovina 18. veka, Lika, Časne verige.
-Bajići, posle 1827. godine, Vrbić u Rađevini, Đurđevdan.
-Belići, prva polovina 18. veka, Nikšićka Župa, Lučindan.
-Blažići, prva polovina 18. veka, Jarebice u Jadru, Nikoljdan.
-Bogdanovići 1 i Srejići. Videti Srejići i Bogadnovići 1.
-Bogdanovići 2, druga polovina 18. veka, Vrbić u Rađevini, Aranđelovdan.
-Bugarići*, prva polovina 18. veka, Zaplanje, Đurđevdan.
*Bugarići su poreklom iz Zaplanja i proterani u ove krajeve kao hajdučka porodica, pa su ovde oko Save hajdukovali. Raniji predstavnici ove otmene zabreške porodice bili su čuveni junaci, odvažni i neustrašivi borci, neobično poverljivi i nepomirljivi neprijatelji Turaka. Od najranijih vremena bili su intimni prijatelji kuće Nenadovića, lično Prote Matije. Na molbu Prote Matije primili su u svoju kuću njegovog drugobratunčeta Matiju Pavlovića-Lazarevića, i ovaj je bio Proti u njegovim političkim, vojnim i drugim poslovima desna ruka. Matija je po vremenu postao imućan čovek, ali je njegovo potomstvo u muškoj liniji izumrlo.
-Vignjevići, posle 1827. godine, Korenica u Liki, Jovanjdan.
-Vidakovići, posle 1827. godine, Oršava u Banatu, Nikoljdan, posrbljeni Rumuni.
-Vlaščići i Glišići. Videti Glišići i Vlaščići.
-Glišići 1 i Šišići. Videti Šišići i Glišići 1.
-Glišići 2 i Vlaščići, druga polovina 18. veka, Vlašić u Podgorini, Nikoljdan.
-Golubovići, posle 1827. godine, Ašanja u Sremu, Jovanjdan.
-Dimitrijevići, posle 1827. godine, Kičevo, Mitrovdan.
-Đurići 1, posle 1827. godine, Vrbovac kod Smedereva, Đurđevdan.
-Đurići 2, posle 1827. godine, Ada u Bačkoj, Petrovdan.
-Ešperovići, posle 1827. godine, obližnji Urovci, Nikoljdan. U Urovcima zamrli.
-Živanovići i Jakovljevići. Videti Jakovljevići i Živanovići.
-Živkovići, posle 1827. godine, B. Krajina, Đurđevdan.
-Živulovići, posle 1827. godine, Orašac u okolini, ne slave, Rumuni.
-Zarići, posle 1827. godine, Boljevci u Sremu, Sv. Ekaterina.
-Jakovljevići i Živanovići, druga polovina 18. veka, Dobanovci u Sremu, Sv. Petka.
-Jeladijevci i Markovići. Videti Markovići i Jeladijevci.
-Jovanovići, posle 1827. godine, Jakovo u Sremu, Jovanjdan.
-Jozefovići, posle 1827. godine, Zemun, ne slave, Nemci po narodnosti.
-Kaplarevići, prva polovina 18. veka, Srem, Đurđevdan.
-Katanići*, stara porodica, Nikoljdan.
*Katanićima se zovu od skora po njihovom pretku Obradu, koji je bio katana uz vojvodu Jakova Nenadovića, s kojim je prešao u Besarabiju i umro u Hotinu.
-Kosanići, posle 1827. godine, Hopovo u Sremu, Nikoljdan.
-Križani, posle 1827. godine, Erdelj, ne slave, Rumuni.
-Krsmanovići, prva polovina 18. veka, Piva, Jovanjdan.
-Lazići, druga polovina 18. veka, Pljevlje, Aranđelovdan.
-Laudanovići, posle 1827. godine, Crepaja u Banatu, Mitrovdan.
-Lauševići, posle 1827. godine, Ravnje u Mačvi, Miholjdan.
-Lesendrići (od Aleksandrići), posle 1827. godine, obližnji Urovci, Đurđevdan.
-Markovići i Jeladijevci*, prva polovina 18. veka, Gvozdenović, Đurđic.
*Jeladijevci, nazvati po svom zaslužnom pretku Jeladiju, koji je živeo pre 100 godine i učestvovao u borbama za naše oslobođenje, poreklom je od gvozdenovačkih Đelmaša. Otuda je Jeladije i bio u službi kući Nenadovića, počem je njegova sestra od strica rodila protu Nenadovića.
-Miškovići, druga polovina 18. veka, Srem, Nikoljdan.
-Mocelji, posle 1827. godine, Erdelj, ne slave, Rumuni.
-Nikolići 1, posle 1827. godine, Valjevo, Jovanjdan, trgovačka porodica
-Nikolići 2, posle 1827. godine, Petrovčić u Sremu, Nikoljdan.
-Obadići, posle 1827. godine, T. Kanjiža, Jovanjdan.
-Pakaški, posle 1827. godine, Čortanovci u Sremu, Jovanjdan.
-Petrovići, posle 1827. godine, Jakovo u Sremu, Đurđic.
-Popovići, posle 1827. godine, Osat, Lazarevdan.
-Raduli, posle 1827. godine, Erdelj, ne slave, Rumuni po narodnosti.
-Rakići, posle 1827. godine, Osat, Lučindan.
-Ratkovići, posle 1827. godine, Pljevlje, Đurđevdan, srodnici sa Ratkovićima u Radljevu.
-Raškovići, posle 1827. godine, Crepaja u Banatu, Lazarevdan
-Ružičići*, stara porodica, Jovanjdan.
*Ružičići su do Save i njihov kraj se zove po njima. U selu se zovu još: Panići, Veljići i Vićentijevići. Iz njihove je sredine Pantelija Ružičić, pre 100 godina najbogatiji zabrežanin, lični prijatelj Pprote Mateje i pomagač mu u svim njegovim političkim poslovima.
-Sasi, posle 1827. godine, Erdelj, ne slave, Rumuni po narodnosti.
-Srbinovići i Karavlasi*, prva polovina 18. veka, Oršava, Nikoljdan.
*Karavlasi su doseljeni kao građevinski radnici na vodi. U njihovoj porodici pre 100 godina znatno se istakao neki Petar, čuven sa svoga junaštva i lične hrabrosti, zbog čega je poznat kao Petar Delija ili Petar Srbin, te mu se potomci zovu i Srbinovići.
-Srejići i Bogdanovići, prva polovina 18. veka, Branegovići u Kolubari, Sv. Vrače.
-Tomići, posle 1827. godine, Barič u okolini, Blagovesti.
-Filipovići 1, druga polovina 18. veka, Robaje u Kolubari, Ilindan.
-Filipovići 2, posle 1827. godine, Jakovo u Sremu, Đurđevdan.
-Cvijanovići, druga polovina 18. veka, Golubinci u Sremu, Đurđevdan.
-Šimići i Glišići, prva polovina 18. veka, Prizren, Sv. Stefan Dečanski.
Od Karaule pa do Save, duž starog puta, u skoro svakom selu, sa jedne i sa druge strane puta, naseljeni su Župljani, kojima beše u zadatku da čuvaju put i da svojim uglednijim bratstvenicima budu na ruci pri kakvoj većoj opasnosti. Savska sela; Ušće, Zabrežje, Zvečka i stara Breskva behu naseljena njihovim porodicama, kojima beše u zadatku, da obezbede prelaz i prenos ratnih i vojničkih potreba. Pa ne da su se ove ugledne porodice pazile, da imaju obezbeđenu vezu za svoje političke ciljeve s austrijskim vlastima, pazile su, da, ako bi ih potreba nagnala da se sele u prekosavske oblasti, i u tamošnjim prekosavskim selima imaju svojih bratstvenika. Otuda i danas postoje veze sela, sa obe strane reke Save, sa one strane u Progarima, Boljevcimlja, Ašanji, Kupinovu i Jakovu behu opet namešteni Župljani. Održavanje veza, naseljavanje bratstvenika, osiguravanje puta, obezbeđivanje prevoza i osigranje skloništa u prekosavskim selima za račun kuća Grbovića i Hadžića vršili su njihovi najbliži srodnici Vukomanovići, potonji Danilovići, naseljeni u Murgašu, s južne strane Uba.
7. mart 2013. u 21:29
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Zvečka. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Zvečka je na zapad od Obrenovca, nedaleko od Save, ravno selo, s kućama poređenim po mačvanskom načinu duž seoskog puta i Kupinca. Severni deo sela zove se Donji Kraj, a južni do Stublina Gornji Kraj. Zvečka je raselica starok savskog sela Breskve (Breske) i njenog zaseoka Male Zvečke, koje se nalazilo oko sadašnje crkve u Ružičinoj Međi.
Tokom Prvog srpskog ustanka Prota Mateja i pop Luka imali su i čestitih svojih saradnika, Tamnavaca, čija su imena vredna pomena: Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke, pop Leontije Marković iz Urovaca, Živan Petrović iz Kalenića, Vasilj Pavlović iz Bajevca, Đura Kostić iz Crvene Jabuke, Iguman Jeremija iz Grabovca, Milovan Zujalović iz Tulara, Živko Dabić iz Gole Glave, Jovan Tomić-Belov iz Crniljeva, Mihailo Gluvac iz Kamenice, Rade Radosavljević iz Goločela i dr.
Velika Bara u prostoru od 600 hektara je veliko ulegnuće, eliptičnog oblika, čija je velika osa Jugo-istočnog pravca, dugačka 5,5 km. Voda u bari je bistra, tiha, obrasla trskom, sitom i drugim barskim biljem, puna ribe i drugih životinja, od kojih su najinteresantnije razne vrste ptica, koje se nigde ne mogu videti kao u ovoj bari. Po vrhu Zvečke Velika Bara se sužava i otiče širokim kanalom severnog pravca, koji se zove Kupinac.
Kupinac, kao očaga Velike Bare, potolite doline, bogat vodom do zvečanske crkve, od Breskve savija na istok i ispod Obrenovca ulazi u staro tamnavsko korito. Ispod Velike Bare, od severne strane je velika urovačka bara Nurča. Nurča, u prostoru od 45 hektara, paralelna je velikoj Bari, od nje je odvojena neprohodnom tresavom, koja kad se ispuni vodom spaja ovu baru sa Velikom Barom. Nurča je zaostatak Velike Bare, njena brvenica bila je pod vodom, ali se izdigla i pokrila tresavom i time potpuno odvojila od Velike Bare. Nurča oko sebe ima mnoge izvore, koji je pune, te ima vode preko cele godine i ona je obrasla trskom i drugim biljem, a bogatije je ribom od Velike Bare, počem ima neposredne veze sa Savom. Nurča otiče pravo na sever otokom Zvečicom, koja se nad selom Urovcima deli u dva kraka, koji se oba zovu istim imenom. Prva Zvečica ide pravo na sever, prolazi celo selo Urovce i ulazi u Savu sa severne strane Breskve. Druga Zvečica ide pravo na zapad kroz selo Brgulice (sada zaselak Krtinske, op. Milodan) i Krtinsku. U sredini ovog sela okreće na zapad i širi se u potoliti kraj: Poloj, Balur, Jazmak, Vić i Jasenku, te gradi jedan barski kraj, koji zahvata više od 1600 hektara, takozvanog, skeljanskog, krtinačkog i urovačkog Poloja. Poloj i prva Zvečica vezane su drugom Zvečicom paralelnom malom Barom i urovačkim Polojem, po dnu Krtinske. Poloj ispod skeljanske mehane ima svoju očagu, koja opšti sa Savom i kojom ga Sava puni.
Polojska sela su pored Save i sva u pravoj i niskoj ravnici. Kuće s malim okućnicama poređane su duž glavnog seoskog puta (Zabrežje, Krtinska, Zvečka) ili strpane bez ikakvog reda (Skela i Ratari) ili koncentrički raspoređene oko izvesnog centra (Ušće) ili zrakastim linijama (Belo Polje i Rvati)
U ravnijim selima pored Save postoje zajednice ne samo jednog nego i po dva sela. zajednice ovih sela su najveće, to su bare i ogromne prostorije oko njih, koje voda plavi i duže se na njima zadržava s proleća i preko godine. Ratari, Grabovac i Zvečka polažu podjednaka prava na grabovačku Veliku Baru. U Grabovcu, Skeli i Ušću i svima drugim polojskim selima bare manjeg obima su porodične zajednice, koje kada se isuše, zajednički se upotrebljavaju za ispašu.
U oblasti su svega dva sela naseljena po ugledu na susedna sremska ili naša mačvanska sela. Kuće ovih sela su po šorovim, gde je šor i mala nisu jedno te isto, dalje su pored puta, koji ide pravo kroz selo i smatra se kao glavni i skoro jedini seoski put. Okućnice su male, izašle na put, a kuće sa zgradama malo uvučene unutra i putu okrenute licem. Ovakvo selo ima svoj gornji i donji deo, a šorovi su po ulicama upravni na glavni put i kratki, te selu daju oblik kratkog krsta, ne kao u Mačvi pravog krsta. Okućnice ovih sela su uvek od dva dela, na prvom delu do puta su kuće sa zgradama, a na drugom sami šljivaci. Stoka se drži izvan kuća, ili i njihovoj neposrednoj blizini, gde su i stočna hrana i stočne zgrade stalne i nepokretne. Javne zgrade ovih sela nisu u sredinama, nego su zbog drugih sela ili državnih puteva na krajevima. Ovakva sela su Zabrežje i Zvečka.
U Zvečkoj, do Urovaca i stare Breske, polje oko sadašnje crkve zove se Ružičina Međa i Mala Zvečka. Mala Zvečka je u ranije doba bila je šumsko mesto i služila je kao zbeg za susedna sela. Priča se, da su breštani i susedni seljaci zbog velike poplave Save odbegli u Ružičinu Među, i u njoj se nastanili po zemunicama: Nekako naiđe na narod neka teška boleština, seljaci misle kuga, mnoge pomori a ostale rastera. Rasterani narod nije se smeo vraćati, a da bi se videlo gde su se razbegli i na koju stranu, zaostali nađu nekakvu klepku, obese je o krušku i počnu se lupom o klepku skušljati. Na glas klepke poneki su se vratili i po međi ponovo nastanili, a poneki su ostali, gde su pre toga bili. Zbog ove klepke, zvečke, mesto su prozvali Mala Zvečka i to ime prenelo se i na gornji deo sela.
Stara crkva iz Breske, koju pominje i Joakim Vujić 1827. godine prenesena je u Zvečku, na Ružičinu Među, gde je i danas dok je zidine stare breštanske crkve odnela Sava pre (tada) 42 godine.
Sela, koja su postala kao raselice drugih sela pre 200 (sada 300) godina su i Zvečka, Urovci, Krtinska i Ratari – raselice starog sela Breskva (Breska).
Pravi Bugari su najnoviji doseljenici, naseljeni u Obrenovcu, Grabovcu i Zvečkoj i bave se baštovanskim poslovima. Još se uporno drže, ne slave, ali nabavkom imanja i stalnim naseljavanjem i bavljenjem zemljoradnjom menjaju se, primaju slavu, odelo i menjaju govor.
Od Karaule pa do Save, duž starog puta, u skoro svakom selu, sa jedne i sa druge strane puta, naseljeni su Župljani, kojima beše u zadatku da čuvaju put i da svojim uglednijim bratstvenicima budu na ruci pri kakvoj većoj opasnosti. Savska sela; Ušće, Zabrežje, Zvečka i stara Breskva behu naseljena njihovim porodicama, kojima beše u zadatku, da obezbede prelaz i prenos ratnih i vojničkih potreba. Pa ne da su se ove ugledne porodice pazile, da imaju obezbeđenu vezu za svoje političke ciljeve s austrijskim vlastima, pazile su, da, ako bi ih potreba nagnala da se sele u prekosavske oblasti, i u tamošnjim prekosavskim selima imaju svojih bratstvenika. Otuda i danas postoje veze sela, sa obe strane reke Save, sa one strane u Progarima, Boljevcimlja, Ašanji, Kupinovu i Jakovu behu opet namešteni Župljani. Održavanje veza, naseljavanje bratstvenika, osiguravanje puta, obezbeđivanje prevoza i osigranje skloništa u prekosavskim selima za račun kuća Grbovića i Hadžića vršili su njihovi najbliži srodnici Vukomanovići, potonji Danilovići, naseljeni u Murgašu, s južne strane Uba.
Jeladije Marković sa Zabrežja, pop Leontije Marković iz Urovaca, Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke i Vesa Velimirović iz Ljubinića nisu izašli na glas u doba Karađorđa i Miloša, a da nisu bili ranije u srodničkim vezama s viđenima valjevskim porodicama tog doba (doslovni prepis, op Milodan). Jeladije i pop Leontije su srodnici kuće Đelmaške, Isailo je Birčanin i srodnika Lazarevića, Erić je Starovlah i kum kuće Đelmaške a Vesa je bio drugobratučed popa Luke Lazarevića. Ove rodbinske veze i naselile su oblast i glavna naselja ove vrste bila su krajem 18. veka.
U Zvečkoj su najstarije porodice u vrhu sela, do Stublina, pa su posle poređane mlađe duž seoskog puta.
Nastaviće se…
7. mart 2013. u 23:08
Milodan
Poreklo famiija-prezimena sela Zvečka, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Aksentijevići i Petraševići. Videti Petraševići i Aksentijevići.
-Antonijevići, posle 1827. godine, Prilep u Makedoniji, Lučindan.
-Arsenivći, druga polovina 18. veka, Cvetulja u Rađevini, Aranđelovdan.
-Bakići, posle 1827. godine, Lika, Nikoljdan.
-Banovići, druga polovina 18. veka, Banija, Đurđic.
-Borjanovići, posle 1827. godine, Bačka, Đurđevdan.
-Bralići, posle 1827. godine, Bosna, Jovanjdan, prebegao 1878. godine.
-Vilići*, stara porodica, Nikoljdan.
*Za Viliće priča se, da su stara breštanska porodica, kojih je bilo na Bresci mnogo kuća, pa su neke zamrle, a neke se iselile u okolinu Temišvara, dokle je Vilića u Zvečkoj samo jedna kuća, dok ih se po Hrvatima (Rvatima) i drugim susednim selima oko stare Breske očuvalo više kuća.
-Vračarići, druga polovina 18. veka, Kremna, Nikoljdan.
-Vukovići, druga polovina 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan.
-Vuletići, posle 1827. godine, Ašanja u Sremu, Stevanjdan.
-Gajići i Lajići. Videti Lajići i Gajići.
-Gajići 2, posle 1827. godine, Carina u Azbukovici, Aranđelovdan.
-Grujići, posle 1827. godine, Bačka, Đurđevdan.
-Dackovići i Ristići. Videti Ristići i Dackovići.
-Dragićevići i Šajinovići. Videti Šajinovići i Dragićevići.
-Đorđevići, prva polovina 18. veka, Zaovine-Stari Vlah, Stevanjdan, stara sveštenička porodica.
-Đurđevići, posle 1827. godine, Progar u Sremu, Đurđevdan.
-Erići*, prva polovina 18. veka, Jablanica u Starom Vlahu, Sv. Petka.
*Erići su bili pre 100 godina najuglednija i nabogatija porodica u selu a danas su najtanjeg stanja. Iz ove porodice je čestiti i junački sin ovog kraja Petar Erić, koji je svojim junaštvom i ličnom hrabrošću učinio dosta usluga narodnom oslobođenju. Petar je bio buljubaša, potom kapetan i umro je 1820. godine i sahranjen na svom seoskom groblju, gde ima potpisanu spomen ploču.
-Zlojutrovići, druga polovina 18. veka, Bijeljina, Đurđevdan
-Inđići, posle 1827. godine, obližnja Trstenica, uljezi u Eriće.
-Jelenići, druga polovina 18. veka, Bosanska Gradiška, Đurđevdan.
-Jovanovići i Stublinčevići. Videti Stublinčevići i Jovanovići.
-Jovičići, Lukići i Pavlovići. Videti Pavlovići, Lukići i Jovičići.
-Joksići, druga polovina 18. veka, Vranić-okrug beogradski, Nikoljdan.
-Kovačevići, druga polovina 18. veka, Jabučje u oblasti, Lazarevdan.
-Kračunovići, posle 1827. godine, Pančevo, Nikoljdan i Petrovdan, uljezi u Viliće.
-Lazarevići, posle 1827. godine, susedni Grabovac, Nikoljdan.
-Lazići, posle 1827. godine, Pančevo, Jovanjdan.
-Lajići i Gajići, druga polovina 18. veka, Gornja Badanja u Jadru, Đurđic.
-Lalovići, posle 1827. godine, Beljina (ne zna se koja, op. Milodan), Stevanjdan.
-Lukići, Jovanovići i Pavlovići. Videti Pavlovići, Jovanovići i Lukići.
-Markovići, druga polovina 18. veka, Brezovica u Rađevini, Đurđevdan, poveća zadruga.
-Milinkovići, posle 1827. godine, Komirić u Rađevini, Nikoljdan.
-Milićevići, posle 1827. godine, Banat, Nikoljdan.
-Mušicki, posle 1827. godine, Ada u Bačkoj, Aranđelovdan.
-Ninkovići, prva polovina 18. veka, Gvozdenović u oblasti, Đurđic.
-Pavlovići, Lukići i Jovanovići, prva polovina 18. veka, Mostar, Jovanjdan.
-Pavlovići 2, posle 1827. godine, Vukovar, Đurđevdan.
-Petraševići i Aksentijevići, prva polovina 18. veka Bijeljina, Jovanjdan.
-Petrovići 1, druga polovina, Zavlaka u Rađevini, Alimpijevdan, velika i imućna zadruga.
-Petrovići 2, posle 1827. godine, Petrovčić u Sremu, Jovanjdan.
-Popovići*, prva polovina 18. veka, Čajniče, Miholjdan.
*Popovići su stara sveštenička porodica od slatinskih Kovačevića.
-Popovići 2, druga polovina 18. veka, Đurđevdan, stara sveštenička porodica.
-Ramadanski, posle 1827. godine, Bačka, Stevanjdan.
-Riori, posle 1827. godine, Erdelj, Nikoljdan, rumunskog porekla, uljezi u Viliće.
-Ristići i dackovići, stara porodica, Jovanjdan.
-Sivački, posle 1827, Bečkerek (Petrograd, Zrenjenin), Đuredvan.
-Simići, druga polovina 18. veka, Banija, Nikoljdan.
-Stanojevići, posle 1827. godine, Sofija, Aranđelovdan, baštovanska porodica.
-Stevanovići, posle 1827. godine, B. Krajina, Jovanjdan.
-Stepići, druga polovina 18. veka, B. Krajina, Đurđic.
-Stublinčevići i Jovan(ov)ići, druga polovina 18. veka, susedne Stubline, Đurđic.
-Tanasići, posle 1827. godine, susedni Grabovac, od grabovačkih Brankovića.
-Tejići, posle 1827. godine, Krtinska u okolini, uljezi u Stublinčeviće.
-Todorovići 1, druga polovina 18. veka, Kovin, Đurđevdan.
-Todorovići 2, posle 1827. godine, Bosna, Stevanjdan.
-Tobdžići, posle 1827. godine, Barič u okolini, Stevanjdan dovodci.
-Šajinovići i Dragićevići, prva polovina 18. veka, Nikšićka Župa, Lučindan, u srodstvu sa grabovačkim Šajinovićima.
-Škutulji, druga polovina 18. veka, Lika, Jovanjdan.
8. mart 2013. u 21:43
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Krtinska. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Krtinska je na Savi, u ravnici, opkoljena Savom i mnogim barama, s kućama razdeljenim i dva zasebna, atarima odvojena kreja, dva prava zaseoka: Malu Krtinsku i Brgulice. Mala Krtinska je severni deo do Save, a Brgulice su južni deo uz Zvečicu i do Ratara. U oba kraja kuće su razređene po šumadijskom načinu.
Tokom Prvog srpskog ustanka Prota Mateja i pop Luka imali su i čestitih svojih saradnika, Tamnavaca, čija su imena vredna pomena: Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke, pop Leontije Marković iz Urovaca, Živan Petrović iz Kalenića, Vasilj Pavlović iz Bajevca, Đura Kostić iz Crvene Jabuke, Iguman Jeremija iz Grabovca, Milovan Zujalović iz Tulara, Živko Dabić iz Gole Glave, Jovan Tomić-Belov iz Crniljeva, Mihailo Gluvac iz Kamenice, Rade Radosavljević iz Goločela i dr.
Sava je od ušća Vukodraže pa do ušća Kolubare pogranička reka oblasti. Na celom prostoru, osim veze sa susednim barama, u Savu se ne uliva ni najmanji potočić. Pri povodnjima razliva se i puni bare, samo ako joj obala nije visoka kao na Ušću, Skeli, Breskvi i Zabrežju oko pristaništa. Poplave su velikih razmera i zahvataju sva posavska polojska sela. Seljaci sela: Skele, Krtinska, Ratara, Urovaca, počeli su podizati pored obale savske nasipe ili dolme ali su ti radovi primitivni. Poplave posavskih sela obuhvataju velike razmere i sa svim grozotama, jer pored poplava imanja i useva, poplave nisu retke bez ljudskih žrtava i rušenjea zgrada. Za to su seljaci sporazumno otpočeli podizati dolme i podizati obalu, ali je od slabe prednosti. Poplava od 1897. godine nije ni ova sela ostavila, već ih je tako potopila, da ih je morala državna vlast lađama spasavati. Takav je isti slučaj bio i s proleća 1907. godine.
Nurča otiče pravo na sever otokom Zvečicom, koja se nad selom Urovcima deli u dva kraka, koji se oba zovu istim imenom. Prva Zvečica ide pravo na sever, prolazi celo selo Urovce i ulazi u Savu sa severne strane Breskve. Druga Zvečica ide pravo na zapad kroz selo Brgulice i Krtinsku. U sredini ovog sela okreće na zapad i širi se u potoliti kraj: Poloj, Balur, Jazmak, Vić i Jasenku, te gradi jedan barski kraj, koji zahvata više od 1600 hektara, takozvanog, skeljanskog, krtinačkog i urovačkog Poloja. Poloj i prva Zvečica vezane su drugom Zvečicom paralelnom malom Barom i urovačkim Polojem, po dnu Krtinske. Poloj ispod skeljanske mehane ima svoju očagu, koja opšti sa Savom i kojom ga Sava puni.
Kad se Sva povuče u korito Poloj ostaje bezvodan, voda ostaje po očagama, u Zvečiccama i Maloj Bari i onda je letnji ispust svih susednih sela. Do pre 10 godina bio je zjednica sela: Skele, Ratara, Krtinske i Urovaca, a sada je izdeljen i ograničen tako, da su na jednom kraju Ratari i Krtinska ostali u zajednici, na drugom Krtinska i Urovci, na trećem sama Krtinska i na četvrtom sama Skela. Sva ova sela, osim Skele, ostavila svoje poloje nepodeljene, pa i Skela opet je jedan, potolitiji deo, ostavila nepodeljen.
Kad se bare ocede i ograniče na manje prostorije, oceđena mesta obrastaju travom i postaju zajednički ispusti jednog ili viiše sela, a po Zabrežju, Belom Polju i Obrenovcu su livadska zemlja. Kad su bare napunjene vodom, tada plave sva niža mesta pa i sama sela. Krtinska i Urovci malo kad da nisu poplavljeni, kada se moraju iseljavati. Kad se kuće plave, koje su na uzdignutijim mestima, tada atari ovih sela gotovo su celi pod vodom i u takvim prilikama propadaju i livade i pašnjaci, pa i usevi. Mala je korist od bara u hvatanju ribe. Kad se bare napune vodom, napune se savskom ribom i vešti ribari pti osezanju vode zatvaraju očage i odaju se hvatanju ribe. Ribu prodaju ili sami troše, pa je imaju preko cele godine, počem je vrlo vešto prepariraju i suše. najveća šteta od bara je po zdravlje seljaka i njihovih podmladaka. U avgustu i septembru mesecu posle proletnjih poplava malarija i razna zapaljenja su uvek na dnevnom redu i u velikoj meri.
Starci Belja Ružičić sa Zabrežja i Spasoja Bugarski iz Krtinske pričaju, da je Sava pre 55 godina odnela breštansku crkvu i da je Sava time duboko ušla u staru Breskvu. Još ovi starci pričaju, da su zapamtili po pričanju svojih starih, da je selo Breskva (Breska) bilo oko crkve i da od crkve, na 200 metara na sever, bilo korito reke Save.
U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, balguše, mrtvuše i polojske zemlje.
Polojske zemlje su tresetne, pune vode, uvek gnjile, dobre livade i pašnjaci. Ovakva zemlja je oko bara i pri stavama pojedinih reka. A ima ih: u Crvenoj Jabuci, Broviću, Trstenici, Piromanu, Stublinama, Zabrežju, Ratarima, Krtinskoj itd. i daju najbolju travu za pašnjake, zbog čega su u selima s ovakvim zemljama podiglo konjarstvo.
Čobani kod Krtinaca (Krtinčana) su retko iz sela, većinom sa strane, plata im je u novcu i po nešto u prirodi, pogađa ih, plaća i otpušta seoski kmet, a na stanu su u seoskoj kućici, koja je u sredini sela, gde se drže seoski sastanci ili gde se bude našlo za potrebno. Ovakvo je stočarenje i kod drugih posavskih sela, koje imaju većih seoskih zajednica, kao kod Zabrežja, Belog Polja, Urovaca i Skele.
Brgule (ne odnosi se na Brgule u opštini Ub, op. Milodan)ili Brgulice, zaseok sela Krtinska, sudskim putem traži pravo udela uživanja u seoskim zajednicama. Kad su Urovci i Krtinska delili između sebe poloje i vićeve, delili su, kao da Brgulice i ne postoje kao deo sela, a to je došlo što su Brgulice, iako seoski zaseok, izranije imale zaseban seoski atar.
Starovlaškog su tipa i neka sela na ravnici pored Save. Seoske kuće su pored drumova, s jedne i s druge strane puta, dosta zbijene, s malim okućnicama, s kućama uvučenim malo u dvorište i naročitim rasporedom zgrada. Ova sela su ili prava šumadijska ili približna ovom tipu, kao: Lajkovac (selo), Skela, Krtinska, Urovci, Belo Polje i Ratari. U selima ovog tima nema zaseoka izuzev šti su to Brgulice u Krtinskoj. Brgulice imaju zaseban atar, odvojene su od sela Zvečicom, imaju zasebno stanovništvo i da nemaju zajednice u krtinačkim ispustima, šumama, polojima, bile bi zasebno selo.
Po narodnim tradicijama mnog današnja sela postala su kao raselica (uglavnom) susednih sela dok su Krtinska, Urovci, Ratari i Zvečka nastali iz stare Breske.
U imena sela data po plastičnim osobinama zemljišta, između ostalih, spada i Krtinska.
U Krtinskoj, deo sela u kome su Lazići i kuće Bugarskih zove se Stara Krtinska, čime se opet hoće da razlikuje najstariji deo sela.
u sela, koja su nastala kao raselice drugih sela pre 200 (sada 300) godina spada, između ostalih, i Krtinska.
Arsenovići iz Krtinske znaju, da su iz beogradskog Ripnja, jer je tako zapisano na spomeniku njihovog rodonačelnika Arsena.
8. mart 2013. u 22:56
Milodan
Poreklo famiija-prezimena sela Krtinska, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Arsenovići*, prva polovina 18. veka, Ripanj ispod Avale, Nikoljdan.
*Rodonačelnik ove porodice Arsen prognan je iz Ripnja, nemirna duha, žive prirode, te ga paleški (obernovački) Turci uhvate i svega iseku na Bresci, a tu je i sahranjen. Njegov unuk osvetio ga je, uhvatio je ubicu svoga dede pred Beogradom i na isti način isekao.
-Bugarski*, prva polovina 18. veka, Prilep, Sv. Stefan Dečanski.
*Predak Bugarskih je bio zanatlija u Prilepu, pa na dostavu nekih nevaljalih suseda jedva se s porodicom sklonio u Beograd, gde ga prepoznaju, pa i Beograd morade napustiti. Iz Beograda s porodicom se skloni da radi zanat u Paležu (Obrenovcu), ali ga spahija sela Krtinska skloni da napusti zidarski zanat i preseli ga u selo, dajući mu mogućnost da se zadrži, obogati i izađe na glas.
-Golubovići, posle 1827. godine, B. Krajina, Stevanjdan uljezi u Aleksandriće 1.
-Đurići, posle 1827. godine, Srem, Aranđelovdan.
-Živkovići*, prva polovina 18. veka, Strmna Gora u Podgorini, Nikoljdan.
*Živkovića pretka, kao svog srodnika, doveo je Matija Sandaljac i naselio ga pored sebe u Brgulicama, gde su mu potomci i danas.
-Ilići, druga polovina 18. veka, Osat, Tomindan.
-Jankovići, druga polovina 18. veka, Osat, Nikoljdan.
-Jegdići i Kovačevići. Videti Kovačevići i Jegdići.
-Jovanovići 1, druga polovina 18. veka, Ramaća kod Kragujevca, Đurđevdan.
-Jovanovići 2, posle 1827. godine, Srem, Sv. Vrači.
-Kovačevići i Jegdići*, prva polovina 18. veka, Brgule u okolini, Lazarevdan.
*Kovačevići-Jegdići su tvroci Brgulica, zaseoka sela Krtinska. Ime sela odakle su, dali su kao ime selu (zaseoku), u kome su našli slobode da se nasele.
-Kostići, druga polovina 18. veka, Peć, Nikoljdan.
-Lazići*, prva polovina 18. veka, Birač, Aranđelovdan.
*Lazići iz Krtinske su kumovi kuće Lazarevića iz Svileuve i kao njihovi srodnici uvek su se isticali po narodnim poslovima. Iz ove porodice je Isailo Lazić, prva žrtva ideje za narodno oslobođenje, pao je u boju na Beljinu 23. februara 1804. godine, sahranjen u svom seoskom groblju.
-Maksimovići, druga polovina 18. veka, Gunjaci u Azbukovici, Đurđic.
-Marinkovići, druga polovina 18. veka, susedni Urovci, Aranđelovdan, uljezi u Laziće.
-Matići*, prva polovina 18. veka, Sandanj u Podgorini, Đurđevdan.
*Matiju, pretka ovih Matića, doveo je sa sobom seoski spahija iz Valjeva, gde je Matija bio pekar. Matija je rodom iz Sandalja iznad Valjeva i sa sobom je preveo celu svoju porodicu.
-Milivojevići, posle 1827. godine, Mojkovići u Rađevini, Stevanjdan.
-Milosavljevići, druga polovina 18. veka, Likodra u Rađevini, Alimpijevdan, poveća zadruga.
-Miloševići, posle 1827. godine, Orašac u okolini, Đurđevdan, jedna ista porodica za banjanskim Miloševićima.
-Miškovići* 1, prva polovina 18. veka, Lelić u Podgorini, Đurđevdan.
*Miškovića 1 pretka je uzeo Matija sebi za slugu, docije ga uzeo pod svoje i okućio.
-Miškovići 2, posle 1827. godine, susedni Urovci, Miholjdan.
-Nenadovići, druga polovina 18. veka, Sremski Karlovci, Đurđevdan.
-Nikolići 1, druga polovina 18. veka, Vranić-okrug beogradski, Jovanjdan.
-Nikolići 2, posle 1827. godine, B. Krajina, Nikoljdan.
-Novakovići, druga polovina 18. veka, Tetovo, Đurđevdan.
-Stakići*. stara porodica, Nikoljdan.
*Ista porodica sa urovačkim Stakićima.
-Tanasići i Hrvati. Videti Hrvati i Tanasići.
-Tešići, posle 1827. godine, Krajina, Jovanjdan.
-Đukovići, posle 1827. godine, Stubline u okolini, Nikoljdan.
-Hrvati i Tanasići, druga polovina 18. veka, Hrvatska, Jovanjdan, Hrvati po narodnosti i danas.
Jeladije Marković sa Zabrežja, pop Leontije Marković iz Urovaca, Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke i Vesa Velimirović iz Ljubinića nisu izašli na glas u doba Karađorđa i Miloša, a da nisu bili ranije u srodničkim vezama s viđenima valjevskim porodicama tog doba (doslovni prepis, op Milodan). Jeladije i pop Leontije su srodnici kuće Đelmaške, Isailo je Birčanin i srodnik Lazarevića, Erić je Starovlah i kum kuće Đelmaške a Vesa je bio drugobratučed popa Luke Lazarevića. Ove rodbinske veze i naselile su oblast i glavna naselja ove vrste bila su krajem 18. veka.
Zvečka je prvi put bila na Ružičinoj Međi, oko sadašnje crkve, pa se odatle premestila na današnje mesto zbog nekakvih teških boleština, koje su zavladale u selu i počele ga naglo satirati. Krtinska s Urovcima su (nastale) od stare Breskve-Breske, koju je prvo načela Sava da raseljava a kuga dovršila.
18. decembar 2017. u 00:34
Vera Arsenovic
Postovani
drago mi je da sam slucajno dosla na ovaj sajt. Vidim da znate dosta o posavini i tamnavskom kraju, ali mene posebo interesuje porodica Arsenovic. Ja jesam od mojih starih cula da je Arsen bio hajduk i da je zlo zarsio ali su njhove price govorile da su ga Turci vezali za konje i tako rastrgli negde na obrenovackom drumu. Ostalo, o njegovom sinu i osveti dobila sam podatke iz iste knjige koju i vi navodite mada mi je to preneo jedan divan covek iz obrenovacke4 biblioteke. Medjutim, iako znam da je dosao iz Ripnja, mislim da ni to nije bilo njegovo rodno mesto vec da se tu naselio on ili njegovi roditelji.Pitam se gde bih jos mogla da nadjem neke podatke o Arsenu. Ako je bio hajduk iz tih krajeva, onda mora da postoji jos neki zapis o njemu, valjda su ga ljudi pasmtili po nekim delima bas zato sto nije bio saradnik vec borac protiv Turaka, Ili mozda da tako nesto potrazim u zapisima iz podavalskog okruga.
Imate li vi jos neki podatak o Arsenu
Srdacan pozdrav
9. mart 2013. u 23:00
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Ljubinić. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Ljubinić je najuzvišenije posavsko selo, odakle se razilaze vode Savi i Tamnavi; neravnog, ali ne i brdovitog izgleda. Kuće su po ravnici, duž seoskih puteva i razdeljene u tri džemata; Višnjak ili Staro Selo do Joševe, Divinac, srednji deo sela i Lipovicu zapadni deo sela.
Pravih jezera nema u oblasti. Nema ni onakvih, kakvih ima u gornjim valjevskim oblastima. U brdskom delu oblasti ima poneka vrtačica ispunjena vodom i narod zove jezerima. Ovakva jezera su porodična ili seoska svojina i kako su njihova sela tri četvrtine godine bez vode (ne računajući jezera), ona su im dobro došla za stočna pojila i druge domaće potrebe. Jezera po Orašcu, Lipovici, Vrelu, Ljubiniću i drugim susednim selima su izvan ograda i pored seoskih puteva, da bi se i drugi seljaci, kao i putnici, mogli njima služiti i da bi mogli pojiti stoku, ne pojedinačno nego u grupama.
U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, blaguše, mrtvuše i polojske zemlje.
Mrtvuša je crvena, tvrda, hladna vodoizdržljiva glina, teška za rad i vodom oskudna. Na njoj uspevaju i same rastu šume, a izvesnih godine mogu i strmni usevi, a drugo ništa ne može. Najlepši primeri su mrtvuše: Dubrava u Orašcu i Ljubiniću, Dubrava u Jabučju, zatim bezvodni delovi sela: Tulara, Banjana, Batalaga, Svileuve, Trlića i dr.
Sela u tamnavskoj ravnici ili su bez mala ili sa malama, koje se zovu krajevima, u kojima su kuće neobično rasturene i daju tip nemačkog sela. Sve kuće su rasturene s imanjima oko kuća i na sve strane, s malim ograđenim okućnicama i s prostranim predvorom, koji služi za ulaz u kuću i držanje domaće stoke. Sa zapadne ili severne strane je kakav zabrančić s voćem, gde se drži sitnija stoka. Ovakva sela prevlađuju u oblasti i njih je najviše u sredini oblasti: Grabovac, Brezovica, Novaci, Vrelo, Stubline, Ljubinić itd…
Stare šumske celine Dubrave između Orašca, Ljubinića, Drena i drugih posavskih sela su nestale, ostalo je malo pojedinačnih zabrana i nešto napuštenih mesta, na kojima se sama šuma podigla ili ostala ziratna zemlja. Tako isto stare šumske celine Dubrave između Paljuva i Jabučja i drugih sela nema danas osim pojedinačnih zabrana, rasturenih na sve strane i porđave ziratne zemlje.
Selišta ima svako selo, samo se različito zove. Osobna imena selištima su: Selište, Staro Selo Stare Kuće, Kućerine, Kućišta i Stara Voća i Palanke. Naseljena Stara Sela imamo u: Orašcu, Jabučju i Skobalju, a nenaseljena su u: Radljevu, Ljubiniću, Piromanu, Broviću i na Ušću.
Stara groblja poznata su pod ovim osobnim imenima: Bobije, Umke i Staro Groblje. Bobija i umki ima u svakom selu, a kao osobna imena su Bobije u: Dokmiru, Kršnoj Glavi, Kožuaru, Družetiću i Tularima, Umka ima u: Kožuaru, Banjanima i Vrhovinama. Ova imena su data pojedinim bregovima, ali ima bobnija, koja se smatraju kao grobovi nekadašnjih seoskih stanovnika, kao u: Grabovcu, Orašcu, Ljubiniću, Jabučju, Lajkovcu i dr. Naročito ima ovih bobija oko bara, izvora i manjih rečica.
Još se drže stare napuštene crkve u: Drenu, Orašcu i Crniljevu. Porušenih crkava ili crkvina ima u: Bresnici, Vrelu, Jabučju (na dva mesta), Kamenici, Ljubiniću, Novacima, Brgulama, Raduši, Svileuvi, Radljevu, Sovljaku, Stublinama, Takovu, Tularima, Urovcima, Rvatima i Čučugama.
Stari valjevski put nije išao današnjim putem. U oblast je ulazio na Karauli, odatle vencem silazio u varošicu Ub, odakle je u Sovljaku prelazio Tamnavu, pa preko Vrela, Takova, Ljubinića, Joševe, Lončanika, Trstenice i Stublina prelazio Kolubaru, na Carevom Brodu.
Treba videti selo Grabovac i njegovu okolinu, treba upoznati ma kog seljaka i s njime se pustiti u razgovor, gde se može odmah saznati, da i u selu i po okolini ima dosta đulića, kremenja i raznog kamenog i glinenog oruđa. Kad s proleća i s jeseni sela: Vrelo, Ljubinić, Joševa i Takovo razoravaju svoju Lokvu, redak je slučaj da se ne izore po koji đulić, sudić ili kremen.
Sela, koja su pre 300 (sada 400) godina, samostalno postala na ranije nestalim naseljima ili na mestima koja su bila naseljena, bila bi: Stubline, Ljubinić, Ruklade, Gvozdenović, Zvizdar, Družetić, Rubribreza i dr.
Znamenita valjevska porodica Nenadovića, pored velikih rodbinskih veza sa svim uglednim porodicama svoga doba, imala je u centru oblasti, u Ljubuniću, svojih bliskih srodnika, a najglavniji predstavnik ove porodice Prota Matija, da bi imao savsku obalu u svojim rukama, naselio je na Zabrežju, pred Save, svoga najbližeg srodnika, koji mu je vršio značajne usluge u doba njegovog političkog rada.
Jeladije Marković sa Zabrežja, pop Leontije Marković iz Urovaca, Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke i Vesa Velimirović iz Ljubinića nisu izašli na glas u doba Karađorđa i Miloša, a da nisu bili ranije u srodničkim vezama s viđenima valjevskim porodicama tog doba (doslovni prepis, op Milodan). Jeladije i pop Leontije su srodnici kuće Đelmaške, Isailo je Birčanin i srodnik Lazarevića, Erić je Starovlah i kum kuće Đelmaške a Vesa je bio drugobratučed popa Luke Lazarevića. Ove rodbinske veze i naselile su oblast i glavna naselja ove vrste bila su krajem 18. veka.
Zadružni život je u oblasti na velikoj ceni. Jedinština je posledica porodičnih nedaća i ona ne mora da predstavlja siromanštinu. Inokonština je posledica deobe i materijalnog upropašćavanja kuće i porodice od strane rđavih starešina i predtavnika. Nema doma u selu, koji nije bio, ili koji nije zadužen ili koji se ne sprema da bude zadužen. Za zadružni život vezano je i blagostanje doma, za jedinštinu oskudica u radnoj snazi, za ikonoštinu krajnja nemaština. Pa i danas ova oblast ističe se sa najvećim brojem stanovnika na jednu kuću u Kraljevini. Zadruga ima s osobinama i bez osobina, i uopšte uređenih, kao što su zadruge gornjih valjevskih oblasti. U oblasti zadruge prvog oblika, kao i gore, su: Stankovići u Golohj Glavi, Aškovići i Miloševići u Čučugama, Đapići i Arsenovići u Bukoru, Jovanivići i Cvejići u Crniljevu, Kovačevići i Paunovići u Koceljevi, Petrići u Družetiću itd. Jače zadruge bez osobina su: Jovičići i Janoševići u Drenu, Nešići u Skeli, Antonići u Vukoni, Lukića-Brdarskih u Kožuaru, Rakića u Stublenici, Todorovići u Ljubiniću, Mišići u Broviću, Popovića u Malom Borku, Ciglića u Skobalju, Brkića u Tularima, begovića u Brezovici, tešići 1 i 2 u Novacima itd.
Poreklo famiija-prezimena sela Ljubinić, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Adamovići, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan i Lučindan, uljezi u Todoroviće.
-Aćimovići i Ilići. Videti Ilići i Aćimovići.
-Vesići*, prva polovina 18. veka, Svileuva, Jovanjdan
*Vesići, pre 100 godina Velimirovići, danas još i Popovići, potomci su Gavrila, brata Lazareva, dede pop Luke Lazarevića, naseljenog prvi put u Drenu. Gavrilo je u Drenu ubio nekakvog Turčina, s toga pobegao u Grabovac, pa kad su ga tu primetili, pobegao je u Milorce, odatle prešao u Ljubinić, zakućio i umro. Gavrilo je posle smrti ostavio četiri sina: Velimira, Živana, Nikolu i popa Mihaila. Živan i Nikola još za očeva života, po volji njegovoj, otišli su u Dren, gde Živan ostane na Drenskom Brdu i od njega su današnji Živanovići, a Nikola, po naredbi kuće Lazarevića, pređe u Kupinovo gde i danas ima potomstva. Velimir i pop Mihailo, ostanu u Ljubiniću i do danas očuvali su potomstvo i sveštenički čin u porodici. Na svim mestima ova porodica imala je svojih viđenijih predstavnika. Velimirov sin Vesa Velimirović, najviđeniji, nabogatiji i najrazboritiji Tamnavac krajem 18. veka i u početku 19. veka i član Praviteljstvujuščeg Soveta za okrug valjevski. Živanovi sin Neofit, kaluđer manastira Bogovđa i prvi pisar Soveta, dokle je ovaj zasedavao u Bogovoađi.
-Danilovići, druga polovina 18. veka, Skupljan u Posavskoj Tamnavi, Nikoljdan.
-Đenići, posle 1827. godine, B. Krajina, Lučindan.
-Ilići i Aćimovići, druga polovina 18. veka, Gračanica u Azbukoici, Đurđevdan.
-Jovičići, druga polovina 18. veka, Osat, Jovanjdan.
-Karanovići, posle 1827. godine, Dubica, Đurđevdan.
-Mladenovići, posle 1827. godine, Banjani u okolini, Đurđevdan.
-Nedeljkovići, stara porodica, Đurđic.
-Nikolići, prva polovina 18. veka, Krnule u Posavskoj Tamnavi, Nikoljdan.
-Petrovići 1, druga polovina 18. veka, B. Krajina, Nikoljdan.
-Petrovići 2, druga polovina 18. veka, Prijedor, Đurđevdan.
-Simići, prva polovina 18. veka, Gornja Orahovica u Azbukovici, Jovanjdan.
-Stevanovići, prva polovina 18. veka, Tornik u Azbukovici, Jovanjdan.
-Stojanovići*, prva polovina, Birač, Alimpijevdan.
*Stojanovići su potomci Stojana Starovlaha, koji je krajem 18. veka i u početku 19. veka bio najbogatiji, najviđeniji i najotresitiji seljak ovog sela, a potomci mu danas spali na jednu vrlo siromašnu kuću.
-Todorovići, prva polovina 18. veka, Vršić u Azbukovici, Nikoljdan.
11. mart 2013. u 23:27
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Orašac. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Orašac je na obema stranama rečice Vukićevica. Zemljište, iako po izgledu ravno, ima puno neravnina, ali koji ipak selu ne daju neravan izgled. Kuće su s obe strane rečice i razlikuju se dva kraja: Gornji do Vukićevice (sela) i Donji do Drena.
Imanja starih manastira i crkava, koji su danas u ruševinama, prešla su u svojinu pojedinih seljaka ili pojedinih krajeva sela. U Orašcu crkveno imanje je prodato, ali mesto i porta crkvena ostali su kao seoska zejednica.
U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, blaguše, mrtvuše i polojske zemlje.
Mrtvuša je crvena, tvrda, hladna vodoizdržljiva glina, teška za rad i vodom oskudna. Na njoj uspevaju i same rastu šume, a izvesnih godine mogu i strmni usevi, a drugo ništa ne može. Najlepši primeri mrtvuše su: Dubrava u Orašcu i Ljubiniću, Dubrava u Jabučju, zatim bezvodni delovi sela: Tulara, Banjana, Batalaga, Svileuve, Trlića i dr.
Stare šumske celine Dubrave između Orašca, Ljubinića i Drena i drugih posavskih sela danas nema, ostalo je malo pojedinačnih zabrana i nešto zapuštenih mesta, na kojima se sama šuma podigla ili ostala ziratna zemlja.
Od današnjih sela, koja su nesumnjivo postala od ranijih zaseoka su: Vukićevica od Orašca i Kozarica od Kamenice između 1818. i 1822. godine.
Imena sela, koja bi opominjalana voće su: Orašac, Jabučje, Crvena Jabuka, Zukve, Gunjevac i Breska.
Imena sela, koja bi opominjala na osobine vode su: Vrelo, Stubline, Stublineca, Modran (Orašac), Kladnica, Ušće i Stubla.
Selišta ima svako selo, samo se različito zove. Na svakom selištu očuvani su tragovi života ili se mogu naći, pa bilo naseljeno ili nenaseljeno. Osobna imena selištima su: Selište, Staro Selo, Kućerine, Stare Kuće, Kućišta, Stara Voća i Palanka. Selišta imaju u : Orašcu, Jabučju i Skobalju.
U ponekim selima ove oblasti nalaze se kao osobna imena pojedinih naseljenih ili nenaseljenih delova sela: Zbegovi, Zbegovišta ili Zbegovine. Zbegovine predstavljaju privremeno nastanjivanje oblasnog ili susednog stanovništva za vreme rata ili kakvog opšteg pokreta u oblasti u doba turske vladavine. Takva mesta bila bi po šumama, jarugama i pošumljenim dolinama i po njima se narod zadržavao, dokle ne bi opasnost, koja je pretila životu, prestala. Kao osobna imena ove vrste poznata su: Zbegovine u Posovu, u Goloj Glavi i Raduši, Zbegovišta u: Rukladi, Orašcu, Paljuvima i Murgašu. Prota Matija u svojim “Memoarima” pominje ovakve zbegove na više mesta u oblasti, naročito u onom delu, kad opisuje nesrećnu 1813. godinu.
Još se drže stare, napuštene crkve u: Drenu, Orašcu i Crniljevu.
Stari valjevski put nije išao današnjim putem. U oblast je ulazio na Karauli, odatle vencem silazio u varošicu Ub, odakle je u Sovljaku prelazio Tamnavu, pa preko Vrela, Takova, Ljubinića, Joševe, Lončanika, Trstenice i Stublina prelazio Kolubaru, na Carevom Brodu. Novakovićev nepoznati putnik, Rus, u 16. veku prošao je istim putem, gde u svom beznačajnom putopisu veli, da je od Karaule do Stublina išao kroz šumske krajeve. Ovaj put u Vrelu delio je jedan krak, odatle išao preko Orašca i drugih posavskih sela pravo na sever, Savi, gde je u Skeli prelazio u Kupinovo.
U poviše sela u oblasti ima ciganskih porodica, koji su se potpuno pretopile u prave Srbe. Ove su se porodice potpuno izmenile, izgubile boju lica, govor, način života i zanimanje. Mikići u Orašcu i po drugim selima pravi su Srbi; govore srpski, rade i zemlju i zanate, hrane se, odevaju i kreću kao naši seljaci; niko ih ne zove Ciganima, mada je do skoro bilo seljaka u životu, koji su pamtili, kad su se njihovi preci doselili iz Erdelja kao pravi Cigani.
Poreklo famiija-prezimena sela Orašac, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Aškovići, druga polovina 18. veka, Kotešica u Podgorini, Jovanjdan.
-Vasiljevići, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Nikoljdan.
-Vasići*, prva polovina 18. veka, Svojdrug-okrug užički, Andrijevdan.
*Vasiće je preveo iz Stublina njihov deda Vasa, stari seoski ćata, koji je zbog toga zvat i Vasa Ćatara, te mu se potomci zovu Ćatarići. Kako se otac Vasin doselio iz Svojdruga, otuda su i Vasići poreklom iz tog mesta.
-Vlajkovići, druga polovina 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan.
-Gavrilovići, druga polovina 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan.
-Grahovci, posle 1827. veka, Bijeljina, Jovanjdan.
-Ilići i Ćebići. Videti Ćebići i Ilići.
-Jankovići i Jovanovići. Videti Jovanovići i Jankovići.
-Jovanovići i Jankovići, prva polovina 18. veka, Gornje Košlje u Azbukovici, Jovanjdan.
-Lazići, posle 1827. godine, Gornje Košlje u Azbukovici, Jovanjdan.
-Markovići 1, posle 1827. godine, Donje Košlje u Azbukovici, Jovanjdan.
-Markovići 1, posle 1827. godine, B. Krajina, Nikoljdan.
-Mikići, druga polovina 18. veka, Temišvar, Lučindan, svi Mikići (Grabovac i Ratari) su jedna te ista porodica i ciganskog porekla, Rumuni.
-Miloševići* 1, stara porodica, Đurđevdan.
*Iz ove porodice je Miloš Milošević, prvo austrijski dobrovoljac, a posle i oficir, koji je na glas pobune u Šumadiji, zbacio oficirsku uniformu, vratio se u svoje selo, podigao svoje seljake i s njima se junački borio u sviom bojevima, dokle nije slavno pao u boju na Mišaru.
-Miloševići 2, posle 1827. godine, Kovilj u Starom Vlahu, Lazarevdan.
-Miljkovići, prva polovina 18. veka, Zlatarić u Podgorini, Jovanjdan, doskorašnja sveštenička porodica.
-Mihailovići, druga polovina 18. veka, Krajina, Jovanjdan.
-Nikolovići*, stara porodica, Đurđic.
*Ova stara porodica zove se u selu još i: Peladići, Petrovići i Markovići i sva je u Gornjem Kraju sela, do Vukićevice.
-Pavlovići, posle 1827. godine, Lika, Đurđic.
-Perišići, posle 1827. godine, Brusnik u Starom Vlahu, Đurđevdan, uljezi u Miloševiće (ne piše koje, a po Krsnoj slavi se zaključuje da su Miloševići 1).
-Petrovići 1, druga polovina 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Đurđevdan.
-Petrovići 2, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Đurđic.
-Popovići, prva polovina 18. veka, Brezjaci u Jadru, Nikoljdan, doskorašnja sveštenička porodica.
-Radovanovići 1, posle 1827. godine, obližnji grabovac, Aranđelovdan, dovodci.
-Radovanovići 2, posle 1827. godine, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan.
-Roknići, posle 1827. godine, Banija, Nikoljdan.
-Sakići, posle 1827. godine, Urovci u okolini, Lučindan, dovodci.
-Ćebići i Ilići, druga polovina 18. veka, Babina Luka u Kolubari, Pantelijevdan.
13. mart 2013. u 00:36
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Piroman. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Piroman je s obe strane Tamnave, u ravnici, s kućama rasturenim po celom prostoru po oceditijim mestima. Seoske kuće su tako raspoređene, da se u njihovom rasporedu, mada su vrlo izmešane, jasno raspoznaju tri kraja: Erski ispod škole, Jelavski oko Tamnave i do Lisog Polja i Veprovica do Stublina.
Močila su jaki i čisti izvori, dublji od živobara, otiču čistom vodom iste temerature kao i susedni vazduh, ne upotrebljavaju se za piće, ali upotrebljavaju kao močila za lan i konoplju. Ovakvih močila ima po Zabrežju, Urovcima, Piromanu, Broviću, Lisom Polju, Brezovici i dr.
Dolina tamnavska, od početka do kraja, pune je živobara, močila, mlakova i ritova. Zemljišta su navodnjena, ali nikad potolita, već se daju lako kanalisati i ocediti. Potolitnih zemljišta i ritova ima u Broviću, Piromanu i Lončaniku.
U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, blaguše, mrtvuše i polojske zemlje.
Polojske su zemlje tresetne, pune vode, uvek gnjile, dobre livade i pašnjaci. Ovakve su zemlje oko bara i pri stavama pojedinih reka. A ima ih: u Crvenoj Jabuci, Broviću, Trstenici, Piromanu, Stublinama, Zabrežju, Ratarima, Krtinskoj itd. i daju najbolju travu za pašnjake, zbog čega se u selima sa ovakvom zemljom podiglo konjarstvo. Najbolje konje gaje pojedine porodice i čuvene su zbog toga u celoj oblasti: Keserovići u Piromanu, Mišići u Broviću, Brankovići u Grabovcu, Simeunovići i Stublinama itd.
U Grabovcu, ko bi se malo više zadržao u selu i ko bi se iz bliže raspitao o mestu neseljenja i imanja starijih porodica od pre 150 godina, uvideće da je stari Grabovac bio zbijen oko Vidana i da danas svaka starija porodica ima svojih predstavnika na tom istom mestu. Na ovaj način Stubline su se rasturile od svog izvora Crkvine, Piroman i Brović iz Starog Sela, Trstenica od starog groblja, Banjani iz Starog Voća, Tulari iz Klenovice, Trlić od Jezera, Sovljak od Korova itd.
Po narodnim tradicijama mnoga današnja sela postala su od raselica. Narod misli, da su ovakva sela bila trla ili ispusti glavnog sela, pa su se pojedinci deobom ili zbog kakve bolesti udaljavali od sela i stvarali nova sela: Lajkovac (selo) je raselica Gornjeg Lajkovca u srezu kolubarskom, i zato ga svaki seljak zove još i Donji Lajkovac; Brović je raselica Piromana, Batalage Svileuve, Kršna Glava Dokmira, Milorci Crvene Jabuke, Rvati, Krtinska, Urovci, Zvečka i Ratari su nastali od stare Breskve, Belo Polje od Zvečke itd.
Kada je Sibiljanin Janko pošao od Beograda sa vojskom na Kosovo, priča se, da je prešao Kolubaru na brodu u Stublinama, da se brod po njemu zove Carev Brod, zatim, da je došao u Piroman i ulogorio se na potoku, koji se po njemu zove Carevac. Na Carevcu je vojska bila tri dana, očekivala drugu vojsku i pirovala, to se po tome selo nazvalo Piroman. Kad je pomoćna vojska došla, Janko je sa ovom vojskom otišao u Liso Polje u misu, ondašnji manastir, pričestio vojsku i s njome uz Kolubaru i Ljig otišao na Kosovo.
Selišta ima svako selo, samo se različito zove. Na svakom selištu očuvani su tragovi života ili se mogu naći, pa bilo naseljeno ili nenaseljeno. Osobna imena selištima su: Selište, Staro Selo, Kućerine, Stare Kuće, Kućišta, Stara Voća i Palanka. Naseljena Stara Sela imaju u: Orašcu, Jabučju i Skobalju a nenaseljena u: Radljevu, Ljubiniću, Piromanu, Broviću i na Ušću.
Stara sela, koja bu po narodnom predanju postojala od pre 300 (sada 400) godina bila bi ova: Grabovac, Breska, Zabrežje, Skela, Ušće, Dren, Trstenica, Piroman, Banjani, Vrelo, Takovo, Paljuvi, Jabučje, Nepričava, Tvrdojevac, Dokimr, Novaci, Koceljeva, Brgule, Svileuva, Ljutice, Bukor, Kamenica itd.
Poslužili smo se, piše Ljuba Pavlović, i spiskom sela, čiji su vinogradi i usevi oštećeni gradom meseca juna 1719. godine. Pored sela tadašnjeg valjevskog distrikta ista nepogoda snašla je i ova sela iz tadašnjeg paleškog distrikta: Gola Glava, Banjani, Vukona, Zvečka, Breska, Zabrežje, Palež (Obrenovac) i Piroman. Ovo je spisak carskog, bečkog ratnog arhiva u prepisu, još neobjavljen.
Poreklo famiija-prezimena sela Piroman, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Alimpići, prva polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Bogojavljenje i Jovanjdan.
-Brankovići, posle 1827. godine, Miličinica u Podgorini, Aranđelovdan.
-Brovići, prva polovina 18. veka, Ozrinići, Mala Gospojina.
-Vlajkovići, posle 1827. godine, Latvica kod Arilja, Aranđelovdan.
-Dimitrijevići, druga polovina 18. veka, Ljuboviđa u Azbukovici, Đurđevdan.
-Đorđevići i Ovsenice. Videti Ovsenice i Đorđevići.
-Ilići, druga polovina 18. veka, Šljivova u Rađevini, Jovanjdan.
-Karići*, stara porodica, Nikoljdan.
*Karići nisu starinci, ali kako misle da su doseljeni pre 300 godina u ovo selo i kako su još jedini, čije su kuće u Starom selu, uzeti su za starince.
-Keserovići, sruga polovina 18. veka, Oglađenovac u Podgorini, Đurđic.
-Kosići, posle 1827. godine, Makovište-okrug užički, Đurđic, uljezi u Keseroviće.
-Lukići 1, posle 1827. godine, Banjaluka, Markovdan.
-Lukići 2, posle 1827. godine, Stepojevac-okrug beogradski, Stevanjdan, uljezi u Arseniće(?).
-Mirkovići i Pavlovići. Videti Pavlovići i Mirkovići.
-Mitrovići, posle 1827. godine, Bogojevići kod Arilja, Aranđelovdan.
-Mihailovići, posle 1827. godine, Goleši u Makedoniji, Sv. Atanasije, trgovačka porodica.
-Ovsenice i Đorđevići, posle 1827. godine, Županjac-okrug beogradski, Đurđevdan, današnja sveštenička porodica.
-Pavlovići i Mirkovići, prva polovina 18. veka, Komirić u Rađevini, Jovanjdan.
-Pašići, druga polovina 18. veka, Rogača pod Kosmajem, Jovanjdan.
-Tinići, druga polovina 18. veka, Sedlari u Podgorini, Stevanjdan
-Trivići, prva polovina 18. veka, Krajina, Đurđevdan.
13. mart 2013. u 22:10
Milodan
Obrenovac i okolna sela, Ratari. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Antopogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
Ratari su savsko selo između Skele i Zvečke. Zemljište je ravno, polojsko i bez ikakve uzvišice. Kuće su u južnom delu iznad mehane i manje više zbijene na oceditijim mestima između pojedinih seoskih bara.
Sava je od ušća Vukodraže pa do ušća Kolubare pogranička reka oblasti. Na celom prostoru, osim veze sa susednim barama, u Savu se ne uliva ni najmanji potočić. Pri povodnjima razliva se i puni bare, samo ako joj obala nije visoka kao na Ušću, Skeli, Breskvi i Zabrežju oko pristaništa. Poplave su velikih razmera i zahvataju sva posavska polojska sela. Seljaci sela: Skele, Krtinska, Ratara, Urovaca, počeli su podizati pored obale savske nasipe ili dolme ali su ti radovi primitivni. Poplave posavskih sela obuhvataju velike razmere i sa svim grozotama, jer pored poplava imanja i useva, poplave nisu retke bez ljudskih žrtava i rušenjea zgrada. Zato su seljaci sporazumno otpočeli podizati dolme i podizati obalu, ali je od slabe prednosti. Poplava od 1897. godine nije ni ova sela ostavila, već ih je tako potopila, da ih je morala državna vlast lađama spasavati. Takav je isti slučaj bio i s proleća 1907. godine.
Kad se Sva povuče u korito Poloj ostaje bezvodan, voda ostaje po očagama, u Zvečiccama i Maloj Bari i onda je letnji ispust svih susednih sela. Do pre 10 godina bio je zajednica sela: Skele, Ratara, Krtinske i Urovaca, a sada je izdeljen i ograničen tako, da su na jednom kraju Ratari i Krtinska ostali u zajednici, na drugom Krtinska i Urovci, na trećem sama Krtinska i na četvrtom sama Skela. Sva ova sela, osim Skele, ostavila svoje poloje nepodeljene, pa i Skela opet je jedan, potolitiji deo, ostavila nepodeljen.
Polojska sela su pored Save i sva u pravoj i niskoj ravnici. Kuće s malim okućnicama poređane su duž glavnog seoskog puta (Zabrežje, Krtinska, Zvečka) ili strpane bez ikakvog reda (Skela i Ratari) ili koncentrički raspoređene oko izvesnog centra (Ušće) ili zrakastim linijama (Belo Polje i Rvati).
U ravnijim selima pored Save postoje zajednice ne samo jednog nego i po dva sela. Zajednice ovih sela su najveće, to su bare i ogromne prostorije oko njih, koje voda plavi i duže se na njima zadržava s proleća i preko godine. Ratari, Grabovac i Zvečka polažu podjednaka prava na grabovačku Veliku Baru. U Grabovcu, Skeli i Ušću i svima drugim polojskim selima bare manjeg obima su porodične zajednice, koje kada se isuše, zajednički se upotrebljavaju za ispašu.
U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, blaguše, mrtvuše i polojske zemlje.
Polojske su zemlje tresetne, pune vode, uvek gnjile, dobre livade i pašnjaci. Ovakve su zemlje oko bara i pri stavama pojedinih reka. A ima ih: u Crvenoj Jabuci, Broviću, Trstenici, Piromanu, Stublinama, Zabrežju, Ratarima, Krtinskoj itd. i daju najbolju travu za pašnjake, zbog čega se u selima sa ovakvom zemljom podiglo konjarstvo.
Starovlaškog su tipa i neka sela na ravnici pored Save. Seoske kuće su pored drumova, s jedne i s druge strane puta, dosta zbijene, s malim okućnicama, s kućama uvučenim malo u dvorište i naročitim rasporedom zgrada. Ova sela su ili prava šumadijska ili približna ovom tipu, kao: Lajkovac (selo), Skela, Krtinska, Urovci, Belo Polje i Ratari. U selima ovog tipa nema zaseoka izuzev šti su to Brgulice u Krtinskoj.
Raselice po krajvima, nikad u sredini, većinom do drugih sela, pored glavnog seoskog ili važnijeg puta i naseljene na drugi način od sela. Kuće su ublizu, s malim okućnicama, uvučene unutra i s obe strane puta. Na ovakvim mestima prvo se naseljavao kakav dugogodišnji seoski sluga, koji je službom nešto zaradio i stekao, pa bi se okućio a uz njega pridolazili bi Krajišnici, uz koje bi pridošao po kakav odeliti zadrugar iz sela, ako bi imao imanja u tom mestu. Takve su raselice sela: Ušća, Skele, Grabovca, Stublina, Ratara itd.
Po narodnim tradicijama mnoga današnja sela postala su od raselica. Narod misli, da su ovakva sela bila trla ili ispusti glavnog sela, pa su se pojedinci deobom ili zbog kakve bolesti udaljavali od sela i stvarali nova sela: Lajkovac (selo) je raselica Gornjeg Lajkovca u srezu kolubarskom, i zato ga svaki seljak zove još i Donji Lajkovac; Brović je raselica Piromana, Batalage Svileuve, Kršna Glava Dokmira, Milorci Crvene Jabuke, Rvati, Krtinska, Urovci, Zvečka i Ratari su nastali od stare Breskve, Belo Polje od Zvečke itd.
Krtinska i Ratari imaju velike zajednice u Poloju i Baluru i preko leta, kad ova mesta nisu potopljena, stoka oba sela zajednički se napasa uz naplatu neke utvrđene takse, koju utvrđuju sami seljaci na svojim seoskim sastancima radi isplate poreza i drugih troškova oko ovih zajednica. Tarifa se propisuje pre Đurđevdana i važi do Mitrovdana i obavezna je za svakog seljaka. Naplata je u rukama seoskih kmetova i vrši se u drugoj polovini godine između 8. septembra i Mitrovdana. Tarifa oba sela, koja je stalna već nekoliko godina, propisuje od konja 1,5 dinar, od govečeta 1 dinar, od ovce 0,3 dinara i sviljčeta 0,2 dinara. Ratarci izgone svoju stoku sa svojim čobanima ili više domova imaju zajedničkog čobanina, kome se plaća gotovim novcem ili u prirodi, ali po sve malo. Krtinci imaju naročite čobane za svaku vrstu stoke, osim konja, i ovi je izjutra po selu kupe, a uveče dogone i predaju. Konji za teglenje i volovi su po pašnjacima ili štalama.
Imena sela koja opominju na ranija naselja i ljudske tvorevine su, između ostalih, i Ratari.
Sela koja su postala kao raselice drugih sela pre 200 (sada 300) godina, bila bi: Brović raselica Piromana, Batalege Svileuve, zukve Novaka, Zvečka, Krtinska, Uroivci i Ratari starog sela Breskve.
Poreklo famiija-prezimena sela Ratari, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Borjanovići, posle 1827. godine, Bačka, Đurđevdan, srodnici sa Borjanovićima u Zvečkoj.
-Vasiljevići i Mićići. Videti Mićići i Vasiljevvići.
-Vasići, posle 1827. godine, Srem, Sv. Petka.
-Gajići, posle 1827. godine, Osat, Tomindan.
-Đakovići, prva polovina 18. veka, Stara Srbija, Đurđevdan.
-Đukanovići i Stevanovići 1. Videti Stevanovići 1 i Đukanovići.
-Jovanovići, druga polovina 18. veka, Zavlaka u Rađevini, Nikoljdan, poveća zadruga.
-Krstići, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Nikoljdan.
-Lukići, posle 1827. godine, B. Krajina, Jovanjdan.
-Mikići, posle 1827. godine, Orašac, Lučindan, poreklom rumunski Romi kao i u Orašcu i Grabovcu.
-Mićići i Vasiljevići, druga polovina 18. veka, Vrbić u Rađevini, Nikoljdan.
-Nikolići, druga polovina 18. veka, Mojkovići u Rađevini, Stevanjdan.
-Pokrajci, druga polovina 18. veka, Krajina, Jovanjdan.
-Radojičići*, stara porodica, Nikoljdan.
*Radojičići su stara urovačka porodica, prešla u susedne Ratare i naselila se. Vode poreklo od Rosića, ranije Vilića, još iz Breske.
-Simići, posle 1827. godine, obližnje Stubline, Petrovdan.
-Stevanovići 1 i Đukanovići*, stara porodica, Stevanjdan.
*Đukoanovići ovog sela su od Stevanovića 1 iz Urovaca i do dans su u srodstvu.
-Ristići, druga polovina 18. veka, Bijeljina, Jovanjdan.
13. mart 2013. u 22:22
Milodan
Dopuna za selo Krtinska, opština Obrenovac.
Ukucavajući u računar Stevanoviće 1 iz Ratara zapazio sam propust, jer sam video da nisam napisao Stevanoviće iz Krtinske. Mislio sam da je moj previd ali sam proverom zaključio da kod sela Krtinska nema stranice 599, te ovim putem želim da ispravim grešku (priređivača) posebno što poznajem neke ljude iz Krtinske, koji se prezivaju Stevanović.
Poreklo famiija-prezimena sela Krtinska, opština Obrenovac:
Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:
-Stevanovići 1, prva polovina 18. veka, Bijeljina, Stevanjdan.
-Stevanovići* 2, druga polovina 18. veka, Srem, Đurđic.
*Stevan, predak ove porodice, bio je gajdaš, svirao po selima i zastao u ovom selu.
-Stevanovići 3, druga polovina 18. veka, Lika, Stevanjdan uljezi u Stevanoviuće 1.
-Stevanovići 4, druga polovina 18. veka, Petrc u Rađevini, Alimpijevdan.
Molim moderatora da, ako je tehnički moguće, ispravi ovu grešku.
Hvala unapred!
13. mart 2013. u 22:50
Jovica Krtinić
Poštovani Milodane, unet dodatak. Hvala na svemu!