Naselja Grada Beograda

249 komentara

1. 19. mart 2013. u 21:53

   Milodan

   Poreklo famiija-prezimena sela Ušće, opština Obrenovac:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Aničići, prva polovina 18. veka, Degurić u Kolubari, Đurđic.
   -Blagojevići, posle 1827. godine, Dubica, Časne Verige, u srodstvu sa Blagojevićima iz Skele.
   -Gajići, posle 1827. godine, Kupinovo, Aranđelovdan, došao kao zanatlija.
   -Gorišići, posle 1827. godine, Bihać, Nikoljdan.
   -Dujići, posle 1827. godine, Jablanica u B. Krajini, Đurđevdan.
   -Dumanci, posle 1827. godine, Hrvatsko Zagorje, katolici.
   -Đotunovići*, prva polovina 18. veka, Nikšićka Župa, Lučindan.
   *Đotunovići su od crveno-jabučkih Đurića. Nekakav njihov predak ličio je na nekog seoskog probisveta Turčina Đotuna, koji se skitario po Ušću i drugim selima, pa su i njega prozvali Đotunom, a potomke Đotunovićima. Đotunovići su od najranijih vremena, pa do danas, najuglednija i najbogatija seoska porodica, koja je dala selu dosta sveštenika i drugih otresitih građana. Đotunovići se u selu zovu se još i: Petrovići, Došići, Nikolići i Pantelići.
   -Jakšići, prva polovina 18. veka, Alijski Potok-Stari Vlah, Nikoljdan.
   -Jevtići i Marići. Videti Marići i Jevtići.
   -Joksići, druga polovina 18. veka, Vranić-okrug beogradski, Nikoljdan i Lučindan, uljez u Đotunoviće.
   -Kondići, druga polovina 18. veka, Prijedor, Nikoljdan.
   -Krsmanovići, posle 1827. godine, Crvena Jabuka u oblasti, Jovanjdan.
   -Lazići, druga polovina 18. veka, Klinci u Kolubari, Sv. Avramije.
   -Lakatuši, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan.
   -Lelići, prva polovina 18. veka, Lelić u Podgorini, Đurđic.
   -Ljubinkovići, posle 1827. godine, Šimanovci u Sremu, Đurđevdan.
   -Marići i Jevtići, prva polovina 18. veka, Dračić u Kolubari, Nikoljdan.
   -Marjanovići*, prva polovina 18. veka, Đevđelija, Đurđic.
   *Marjanovića predak došao je iz Paleža (Obrenovca) kao zanatlija u ovo selo i ostavio potomstvo. Marjanovići se zovu još i: Đorđevići, Jovići, Živkovići i Veselinovići.
   -Markovići 1, posle 1827. godine, Jazovik u Posavskoj Tamnavi, Alimpijevdan.
   -Markovići 2, posle 1827. godine, Krnić u Posavskoj Tamnavi, Sv. Petka.
   -Markovići 3, posle 1827. godine, Grabovac u oblasti, Đurđevdan, od Nikolića-Brankovića iz Grabovca.
   -Milivojevići, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Nikoljdan.
   -Negovanovići, druga polovina 18. veka, Bujačić u Kolubari, Trfundan, velika, imućna i ugledna zadruga.
   -Negrami (Negreni), posle 1827. godine, Vlaška, posrbljeni Rumuni.
   -Peladići, posle 1827. godine, Orašac, Đurđevdan, od tamošnjih Miloševića.
   -Petrovići, posle 1827. godine, Dubica, Stevanjdan.
   -Radojičići, posle 1827. godine, Jazak u Sremu, Nikoljdan.
   -Ristići (Mačuke), posle 1827. godine, Boboštica u Makedoniji, Prepodobni Sava Osvećeni, trgovačke i zanatlijske porodice.
   -Savčići, druga polovina 18. veka, Srem, Sv. Stefan Dečanski.
   -Subotići, posle 1827. godine, Šimanovci u Sremu, Jovanjdan.
   -Tanasići, posle 1827. godine, Grabovac u okolini, Đurđevdan, od grabovačkih Brankovića.
   -Tešići, posle 1827. godine, Trlić u oblasti, Aranđelovdan, dovodci.
   -Crvenkovići*, prva polovina 18. veka, Kriva reka – Stari vlah, Sv. Kirilo.
   *Predak ovih porodica nosio je nadimak Crvenko i doselio se u nameri da pređe preko Save, pa se zadržao u šumama ovog sela oko Gole Bare. Potomci ove porodice predstavljaju danas najviđenije i najuglednije seoske porodice.
   -Šicarevići, posle 1827. godine, Srem, S. Simeon i Ana.

   Odgovori

2. 21. avgust 2013. u 20:34

   Milodan

   Sela opštine Obrenovac: Baljevac. Iz knjige Šumadijska Kolubara Petra Ž. Petrović, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija “Koreni” 2011. godine u sklopu knjige “Šumadija i Šumadijska Kolubara”

   Položaj sela.

   -Selo Baljevac je na desnoj strani rečice Vrbovice, pritoke Beljanice. Ono je od Konatica odvojeno kosama Beljevinom i Grudanovcom, od Draževca kosama Osretkom i Jugovićem, do Vrbovna je potes Dubrave, do Šiljakovca su Čapljag i Progen a do Vranića su brdo Vis, kosa Radlovica i Selske Njive.

   Tip sela.

   Naselje je manje razbijenog tipa. Deli se na krejeve Sredelj, Mijatovića Kraj, Jankovića ili Dubravski Kraj i Palilula.

   Vode.

   -Za domaće potrebe služi bunarska voda. Mijatovića Kraj i Sredelj imaju dobru vodu a krajevi Palilula i Dubravski Kraj su oskudni sa vodom. Ispod sela protiče rečica Vrbovica. U nju utiče Veliki Potok i Bukvina Jaruga u koju se sliva voda iz Trnove Jaruge. Svi potoci leti presušuju. U Vrbovici je do pre šezdeset godina (oko 1880. godine, op. Milodan) bilo riba, a od tada, usled nestanka šume, ona leti presušuje pa riba u njoj ugine. Još se kazuje da su Madžari zagadili korito Vrbovice, pa se i danas u njoj ponegde javlja “masna” voda.

   Zemlje i šume.

   -Njive i livade su pomešane u ovim oblastima: Bukvinim Jarugama, Trnovoj Jaruzi, Osovlju, Plandištu, Jaselju, Stekićevici, Velikim Livadama, Drenju, Osretku, Sinoriji, Grudanovici, Puževcu, Vinogradima (vis do Sredelja).
   Šume su po poticima i po strmnim stranama “jaruga” a najbolja je u Kovačevcu.

   Podaci o selu

   -Najstariji kraj sela je Sredelj. On je postao naseljavanjem stanovništva iz zaseoka Poljana u Konaticama, koje je ovamo izbeglo za vremena “prve Miloševe Srbije” zbog poplava Beljanice i Peštana. Staro groblje je kod današnjeg u Sredelju. Litija se nosi na Mali Spasovdan u zajednička seoska zavetina se priređuje u “porti”, tj. ograđenom mestu kod zapisa (posvećenog drveta) u Sredelju.
   Baljevac je imao:
   -1818. godine – 9 kuća
   -1822. godine – 11 kuća
   -1844. godine 23 kuće i 131 stanovnika.
   Danas ovo selo ima 14 rodova sa 111 kuća i dva ciganska roda sa 15 kuća.

   Poreklo stanovništva.

   -Najstariji rodovi doselili su se pre Karađorđevog ustanka u Konatice (susedno selo, op. Milodan), pa se otuda za vreme prve vlade kneza Miloša naselilo na današnje mesto osam rodova:
   -Nestorovići (13 kuća), Tanasići (7 kuća), Jovanovići (6 kuća), Simići (3 kuće) i Jevtići (dve kuće) su jedan rod. Predak im se doselio odnekud iz Podrinja. Slave Stevanjdan.
   -Isailovići (Živkovići – 16 kuća, Pantići -3 kuće) su iz “valjevske nahije”, slave Nikoljdan.
   -Jovanovići-2, ima ih 9 kuća, poreklom su iz Glogovca u Mačvi, slave Sv. Petku.
   -Jankovići (Matejići – 7 kuća) su “od Sokola” u Podrinju, slave Aranđelovdan.
   -Markovići su poreklom iz Mačve, ima ih dve kuće, slave Lučindan.
   -Petronijevići, ne znaju svoje poreklo, ima ih 3 kuće, slave Nikoljdan.
   -Simići su iz Azbukovice, ima ih 3 kuća i slave Aranđelovdan.
   -Marinkovići su starinom sa Kosova, inače su od Marinkovića izu Konatica, ima ih 4 kuća i slave Lučindan.
   U prošlom veku doselilo se šest rodova:
   -Erići i Radosavljevići su “od Užica”, imaju krvne srodnike u susednom Vraniću, 8 kuća i slave Sv. Vrače.
   -Maksimovići, čukunded se doselio iz Jarebica u Jadru. Rod su im Maksimovići u Maloj Moštanici u Beogradskoj Posavini, ima ih 3 kuće i slave Tomindan.
   -Mijatovići, praded se doselio iz Cikota u Jadru, 18 kuća, slave Đurđic.
   -Spasojevići su se doselili iz obližnjeg Meljaka 1905. godine, starinom su od Sokola u Podrinju, dve kuće, slave Petrovdan.
   -Milošević je došao iz obližnjeg Mislođina ženi u kuću, starinom je iz bosanskog Podrinja, jedna kuća, slave Nikoljdan.
   -Ilić je došao iz Jasenka u okolini ženi u kuću, jedna kuća, slave Nikoljdan.
   Rodovi ciganski:
   -Mojsilovići, “čavkun Sima” došao davno kao “gurbet”, bio je kovač i pravio “ciganske grebene”, 8 kuća, slave Nikoljdan.
   -Markovići su od “vlaških” Cigana, 7 kuća, slave Nikoljdan.
   Cigani imaju opšte praznovanje Tetka-Bibiju, a obačij je da na Đurđevdan svaka porodica zakolje jagnje. Rade svoja imanja, bave se, što bi rekao Ljuba Pavlović, sviračinom a neki su i kovači.

   Odgovori

3. 22. avgust 2013. u 23:55

   Milodan

   Sela-naselja opštine Obrenovac: Barič. Iz knjige “Šumadijska Kolubara” Petra Ž. Petrović, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“

   Položaj sela-naselja*

   *Ovo zbog toga što bi mi zamerili moji mnogobrojni prijatelji iz Bariča, jer za njih je njihovo mesto, najmanje varošica i industrijnjski centar, op. Milodan.

   -Barič je sa desne strane Kolubare, nedaleko od njenog ušća u Savu. Od sela Mislođina je odvojeno Bukovim Jarugom, od Jasenka kosom Zasekom, prema Maloj Moštanici je potes Prevat i šuma Dubrava, a na severu i severozapadu graniči se sa rekama Savom i Kolubarom.

   Tip sela-naselja.

   -Baarič je mesto manje razbijenog tipa. Deli se na krajeve: Jezerski Kraj, a to je onaj deo naselja prema Jasenku, Brđanski Kraj je prema Maloj Moštanici i Drumski Kraj, novije naselje pored državnog puta Beograd-Obrenovac i on je ušoren. Tu je opštinska sudinca, škola, crkva koja je podignuta 1853. godine, zgrada Zemljoradničke zadruge, tri kovačnice, tri kolarnice, dve sitničarske radnje i dve kafane. Staro Selo je bilo u Jezerskom Kraju da bi se postepeno širilo i premeštalo dalje od Kolubarinih močvara.

   Vode.

   -Kroz selo, gotovo njegovom sredinom, protiče potok Ravanica, koji utiče u Savu. Ravanica leti presušuje kao i ostali seoski potoci: Bukova Jaruga, Drljačin Potok i potok Crkvine. Poslednja dva potoka dolaze od Mislođina. Svi potoci, kao i Sava i Kolubara, ne plave ili veoma retko plave seoski potes, ali bez znatnijih šteta. Za domaće potrebe upotrebljava se bunarska voda. Gotovo svaka imućnija kuća ima bunar “na točak” dok u drumskom naselju ima ih i na “đeram”, jer su na tom mestu bunari plitki.

   Zemlje i šume.

   -Senokosnih livada ima malo i one su izmešane sa njivama. Mesta, na kojima su njive i livade, nazivaju se: Potes, Zaseka, Šib, Bukvik, Lipik, Zovljak, Prevat, Bara, Dubrava, Jagina Livada, Ravenica, Brod, Jalija, Crkvine, Golo Brdo, Donji Potes i Žuto Brdo.
   Selo je bilo u gustoj “graničevoj” šumi, od koje danas ima malo ostataka na mestima Duboko, kod Pavlove Bare, na Bukviku i u Sretenovom Zabranu. Seoska utrina je sa sitnom šumom i ispašom u Dubokom.

   Ime selu.

   Naziv mesta je verovatmno postalo po negdašnjim mnogim barama, koje je ostavljala reka Sava sa obe njene strane. Vuk Karadžić i J. Gavrilović beleže ga kao Barići. Ovim imenom zvao se grad koji je ležao na levoj obali Save prema današnjem Bariču a kojega su Turci porušili 1521. godine. Grad je pod tim imenom označen na karti John Spred-a: The mape of Hungari, 1626. godine.

   Starine u selu.

   -u potoku Crkvinama poznaju se tragovi od temelja neke stare crkve. Ona je bila od brvana, a porušena je 1863. godine, kada je podignuta nova u drumskom naselju. Crkva slavi Bogorodični pokrov.
   Stara “skela” preko Save bila je kod ušća rečice Ravenice, prema današnjem ostrvu Sprudu – Baričkoj Adi.

   Podaci o mestu.

   -Današnje groblje je na bregu u Brđanskom Kraju. Preslava je Markovdan.
   Staro Selo, naselje predaka današnjeg stanovništva, bilo je u Jezerskom Kraju, pa je, zbog nezdravog mesta, premešteno na sadašnje mesto. Kao naselje Barič se prvi put pominje 1818. godine. Tada je Barič imao 26 domova, 1822. godine ovo selo je imalo 28 domova a 1844. godine u njemu je bilo 34 kuće sa 252 stanovnika. Danas u njemu ima 29 rodova sa 277 kuća.

   Poreklo stanovništva.

   U Bariču ima dva starinačka roda:
   -Spasići, ima ih 12 kuća i slave Đurđevdan.
   -Benderovići, jedna kuća, slave Mratindan.
   Najstariji doseljenici naselili su se u drugoj polovini 18. veka. To su ova četiri roda:
   -Jevđenovići (40 kuća) i Sretenovići (8. kuća) su jednog roda, doselili su se iz Podrinja, slave Nikoljdan.
   -Jeremići su se doselili posle Jevđenovića iz Bosne, ima ih 3 kuće i slave Đurđevdan.
   -Grujići su, takođe, iz Bosne, ima ih 3 kuće i slave Nikoljdan.
   -Teofilovići (18 kuća), Neškovići (12 kuća) i Jovanovići (dve kuće) su jedan rod, doselili su se iz Bosne pre sedam kolena, slave Aranđelovdan.
   U starije doseljenike ubrajamo i pet rodova koji ne znaju svoju starinu:
   -Tešići, 8 kuća, slave Đurđic.
   -Radosavljevići (10 kuća), Ljubinkovići (4 kuće) i Ilići (9 kuća) su jedan rod. Imaju odseljenike, Baričanoviće u Lisoviću pod Kosmajem, slave Blagovesti.
   -Dimitrijevići, jedna kuća, slave Aranđelovdan.
   -Miloševići (5 kuća) i Pavlovići (4 kuće) su jedan rod, slave Stevanjdan.
   -Đorđevići, 12 kuća, slave Jovanjdan.
   U toku prošlog (19. veka) stoleća doselilo se osamnaest rodova:
   -Čolići su se doselili iz Bosne u vreme Prvog ustanka, ima ih 12 kuća i slave Nikoljdan.
   -Nikolići (8 kuća) i Petkovići (7 kuća) su jedan rod, došli su iz Bosne po pozivu Čolića, slave Nikoljdan.
   -Ilići-2 su se doselili iz Bosne po pozivu Nikolića, ima ih 9 kuća i slave Stevanjdan.
   -Čučukovići su iz Čučuga u Tamnavi, ima ih 30 kuća i slave Ignjatijevdan.
   -Đušići (Đurđevići) su iz Zabrežja u kome imaju i danas svoje srodnike, ima ih 6 kuća i slave Nikoljdan.
   -Kojevići su se doselili iz okoline Užica oko 1840. godine, ima ih dve kuće i slave Stevanjdan.
   -Pavlovići-2 (6 kuća), Đorđevići-2 (9 kuća) i Lukići (2) su jedan rod; otac današnjem starcu od 90 godina doselio se iz Sokola u Podrinju, slave Lučindan.
   -Vasiljevići (5 kuća) su iz Makedonije; zovu ih “Cincarima”, slave Vavedenje.
   -Bogićevići su iz Bosne, ima ih dve kuće i slave Jovanjdan.
   -Tešići-2, njihov ded došao kao sluga iz Mačve, služio kod Tešića prvih i od njih uzeo prezime, 3 kuća, slave Sv. Vasilija – Novu Godinu.
   -Alimpić, doselili se iz Masloševa u Gornjoj Jasenici, jedna kuća, slave Đurđevdan.
   -Nedeljkovići, predak se doselio kao zidar iz Struge 1870. godine, jedna kuća, slave Nikoljdan.
   -Nastasovići su se doselili posle Nedeljkovića iz Struge, ima ih 5 kuća slave Veliku Gospojinu
   -Kumbarići, predak došao kao sluga iz Mačve, služio kod Tešića prvih, 12 kuća (!), slave Jovanjdan.
   -Tešić-3, otac se doselio kao sluga iz Bosne, jedna kuća, slave Stevanjdan.
   -Markovići, otac se doselio iz Banata 1880. godine, dve kuće, slave Đurđic.
   -Damnjanovići su poreklom iz Prilepa, jedna kuća, slave Nikoljdan.
   -Dabović, majka ga dovela iz Šiljakovca, a daljom starinom su iz Hercegovine, jedna kuća, slave Nikoljdan.

   Odgovori

4. 23. avgust 2013. u 21:41

   Milodan

   Obrenovac i okolna sela, Draževac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrović, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

   Položaj sela.

   -Draževac je u donjim dolinama rečica Jasenove i Marice i u ravnici kod ušća Peštana u Kolubaru. Od Konatica (i Poljana) je izdvojeno kosama Sredeljom, od Baljevca Jugovića Kosom, od Vranića njivama u Parlozima i brdom Visom, prema Jasenku je seoski put dok je na zapadu Kolubara.

   Tip sela.

   -Naselje je manje razbijenog tipa. Kuće se ne podižu visoko po stranama kosa zato što dosađuje košava. Draževac se deli na krajeve koji se nazivaju po rodovima i na zaselak Ivojevac, koji je ispod sela, pored Kolubare. Jelisavčića Kraj se ranije zvao Stari Draževac i on je sa leve strane rečice Marice. Staro naselje Častrno bilo je na mestu današnjeg Veveričkog Kraja, između Marice i Jasenove.

   Vode.

   -I pored toga što kroz selo protiče nekoliko rečica (Jasenova, Marica, Očaga ili Stari Peštan, Beljin Potok), ipak selo oskudeva vodom. Pije se bunarska voda a stoka se napaja po rečnim barama ili po barama, koje se naročito kopaju i u njima skuplja kišnica. Kolubara ređe plavi njive, i to samo kad su velike poplave, dok Očaga češće nanosi štete plavljenjem a naročito “osipanjem” obale koja neprestano menja svoj tok.

   Zemlje i šume.

   Šuma je slaba, Ovde-onde ima po selu dobro očuvanih hrastovih zabrana – privatne šume. Seoske zajedničke šume ima po Sredelju.
   Livada ima malo jer su pretvorene u ziratnu zemlju. Mesta sa njivama nazivaju se: Mirogonja, Gukošanski Potes, Rašće, Krive Bare, Očaga, Draževačko Polje, Palučka, Častren, Anište, Jovanovac, Jezera, Bircaus, Parlozi, Jazine, Parlozi u Vojevcu, Razbiguz (brdo), Lug, Babina Glava (brdo) prema Konaticama i brdo Dobra Glava.

   Starine u selu.

   Na mestu Potesu u Veveričkom Kraju ima ostataka od starog “Madžarskog” groblja. Tu je bila i crkvina, od koje se danas ne poznaju tragovi, zatim, mesto Anište, na kome su nekada bili hanovi. Na mestu Carevom Brodu bio je prelaz preko Kolubare. Nedaleko od ovog mesta je Bircaus, gde je nekada bila gostionica koju su Austrijanci podigli početkom 18. veka.
   U današnjem Draževcu je bilo naselje Dobra Glava u prvoj polovini 15. veka. Trag tog naselja se očuvao u nazivu brda Dobra Glava. Najstariji pisani pomen ovog sela je iz 1721., 1723. i 1732. godine. Na Ebšelvicovoj karti su označena kao sela “Ivovac” i “Častrno”, a iz tog vremena je verovatno i naziv mesta Bircaus. Častrno se pominje kao zasebno selo i 1822. godine.

   Podaci o selu.

   -U selu ima tri groblja; jedno je u zaseoku Ivojevcu, drugo u Starom Draževcu a treće je u Aništu, u Vićentijevića Kraju. Krsta se nose na Beli četvrtak po Trojicama, a zavetina se drži na letnjeg Sv. Nikolu, 9. maja po starrom kalendaru.
   Po predanju stanovništvo Starog Draževca, Ivojevca i Častrna bežalo je u Srem 1813. godine. Tada je i mati dede Lije Jovanovića rođena u Sremu. Po povratku iz bežanije, bojeći se kazne i osvete za bekstvo, narod je podizao svoje kuće u seoskoj planini i tako je postao današnji Draževac.
   Godine 1818. Draževac je imao 32 doma, 1844. godine 55 kuća sa 382 stanovnika. danas je u njemu 35 rodova sa 327 kuća i 4 ciganska roda sa 24 kuće.

   Poreklo stanovništva.

   Najstariji rodovi su oni koji su bili u Starom Draževcu.
   -Odžakovići (Đorđevići – 12 kuća, Đurđevići – 14 kuća) kazuju da su najstariji rod u selu. Oni su starinom iz Bosne. Slave Đurđic.
   -Stevanovići su bili u Starom Draževcu a sada žive u Veveričkom Kraju, po svoj prilici su rod Odžakovićima, ali se to zaboravilo. Ima ih 8 kuća i slave, kao i Odžakovići, Đurđic.
   -Sviračevići (Rankovići), ima h 8 kuća i slave Nikoljdan.
   -Ždrepčevići (Mijailovići), ima ih 10 kuća i slave Đurđevdan.
   -Keredići (Stevanovići), ima ih 6 kuća i slave Đurđevdan.
   -Pelići (Jovanovići i Damnjanovići), 3 kuće, slave Nikoljdan.
   -Stevanovići-2 (6 kuća) i Stepanovići (9 kuća) su jedan rod, slave Nikoljdan.
   -Živanovići – 7 kuća i Nikolići – jedna kuća su jedan rod, slave Nikoljdan.
   Najstariji doseljenici doselili su se verovatno pred kraj 18. veka. Ima ih četiri roda.
   -Stublinčevići -20 kuća, Cekići ili Krsmanovići – 7 kuća, Cvetkovići ili Đorđevići – 11 kuća, Todorovići – 7 kuća, Mišići ili Mijailovići – 5 kuća su jedan rod, ovamo su se doselili iz Stublina u Tamnavi (Draževac i Stublina razdvaja Kolubara, op. Milodan) a starinom su od Zenice u Bosni, slave Lazarevdan.
   -Živkovići su poreklom iz Bosne, 4 kuće, Aranđelovdan.
   -Bojići su poreklom iz Bosne, 4 kuće, Jovanjdan.
   -Arsenovići – 10 kuća, Nikolići drugi – 11 kuća, i Selenići, danas Petrovići – 7 kuća su jedan rod, doselili su se iz Sjenice, slave Nikoljdan.
   U prvoj polovini 19. veka doselilo se četrnaest (14) rodova i to:
   -Ristići su iz Bosne. Oni su uljezi u “sjenički rod” od kojih su uzeli i slavu, 3 kuće, Nikoljdan.
   -Rankovići drugi su iz Crne Gore, 25 kuća, slave Jovanjdan.
   -Đidići (Pantići – 10 kuća, Vićentijevići – 12 kuća, Đurđevići drugi – 7 kuća su došli iz Graca kod Valjeva a za dalju starinu ne znaju. Kazuju da su im se preci borili sa “Bošnjacima” i Crnoj Bari i Mačvi, slave Đurđevdan.
   -Lazarevići su iz Bosne, 4 kuće, Jovanjdan.
   -Gukošani (Pavlovići – 7 kuća, Radojjkovići – 6 kuća, Nikloići ili Nikići – 3 kuće, Glašići – 5 kuća) su jedan rod; doselio ih knez Miloš iz Gukoša u Kačeru na svoje imanje, slave Đurđevdan.
   -Ignjatovići, praded se doselio iz Urovaca u Tamnavi, 7 kuća, Stevanjdan.
   -Todorovići su iz Bosne, 7 kuća, Lazarevdan.
   -Markovići, praded se doselio iz Jadra, 5 kuća, Nikoljdan.
   -Švabići, ded se doselio iz Srema, ima ih dve kuće, slave Mratindan a jedna kuća slavi i “zemljsku” slavu.
   -Stankovići, ded se doselio iz Male Moštanice u Beogradskoj Posavini (inače bliska okolina), 10 kuća, Mratindan.
   -Peronjci (Poronjići, Petrovići), ded Peronja došao odnekud ženi u kuću, 4 kuće, Jovanjdan.
   -Jovanovići, dedu dovela majka iz Kuka (Drena); rod su sa Todorovićima u Drenu a daljom starinom su iz Nakučana kod Gornjeg Milanovca, 10 kuća, Jovanjdan.
   -Vasiljevići (Jovičići), ded došao iz susednog Mislođina, 5 kuća, Đurđic.
   -Krsmanići (Simići) doselili su se oko 1850. godine iz Paljuva u Tamnavi, 4 kuće, Sv. Vrači.
   -Tanasići su iz Baćevca, opština Barajevo, došli posle Krsmanića, jedna kuća, Savindan.
   -Stojičevići si iz susednih Konatica, došli oko 1870. godine, dve kuće, Đurđevdan.
   -Spasojevići su se doselili iz Bosne posle okupacije Austrougraske 1878. godine, 4 kuće, Đurđevdan.
   -Babići (Lukići) su iz Jablanice kod Banja Luke, doselili su se 1878. godine; prezivaju se po stricu pop Luki koga su Turci zaklali na pragu njegove kuće*. Dve kuća, Nikoljdan.
   *Po porodičnom predanju knez Sima Babić je četovao sa Petrom Mrkonjićem (Petrom Karađorđevićem) po Bosni.
   -Bošnjakovići (Jovanovići) doselili su se iz Trle u Bosni, sa Babićima, 4 kuće, Jovanjdan.
   -Milićevići su se doselili iz Baćevca 1890. godine, dve kuće, Nikoljdan.
   -Jerinići, otac se doselio iz Železnika kod Beograda, a starinom su iz Bosne. Ima ih 3 kuće, slave Jovanjdan.
   -Tričkovići su se doselili iz Gospića 1898. godine, jedna kuća, Đurđevdan.
   -Aleksići su se doselili iz Bajevca kod Uba u Tamnavi, jedna kuća, Đurđic.
   -Joksići su iz Vranića u susedstvu, došli 1905. godine, jedna kuća, Nikoljdan.
   U Zaseoku Ivojevcu su ciganski rodovi “gurbeti”:
   -Jankovići su poreklom iz Đurinaca pod Kosmajem, doselili se oko 1885. godine, 16 kuća, Nikoljdan.
   -Markovići su došli sa Baričkog Brda posle Jankovića, 6 kuća, Nikoljdan.
   -Marići, oni su nepoznatog porekla, jedna kuća, Đurđevdan.
   -Stanković, otac bu bio abadžija iz istočne Srbije, oženio se cigankom, jedna kuća, Aranđelovdan.
   Preci gotovo svih ciganskih rodova bili su kovači. Sada se bave zemljoradnjom, sviračinom i trgovinom.
   Napomena: Nisam mogao u potpunosti da ispratim ista prezimena tako da se zainteresovani čitaoci (Draževčani) mogu prepoznati, uglavnom, po Krsnoj slavi

   Odgovori

5. 24. avgust 2013. u 21:50

   Milodan

   Obrenovac i okolna sela, Jasenak. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

   Položaj sela.

   -Jasenak ja sa obe strane rečice Jasenove, desne pitoke Marice, ali je veći deo naselja na njenoj desnoj strani. Kuće se podižu visoko po stranama kosa, jer su (kose) bez vode. Naselje se deli na krajeve koji se nazivaju po rodovima: Stančića Kraj i Čolakovića Kraj, a dva kraja se nazivaju, i to onaj do šume na Jasenovačkoj Kosi, Šumadijski Kraj a drugi je Zabelski Kraj. Prema Maloj Moštanici je Jasenovačka Kosa ili Jasenova; do Bariča su potesi Zaseka, Šib i brdo Bukvik; do Vranića je seoski put na Dugom Gaju; do Mislođina je potes Osovlje a do Draževca seoski put.

   Vode.

   -Seoski potoci su svi sa desne strane rečice Jasenove. Svi ti potoci, osim Selskog Potoka, nemaju svoja korita, nego su to uvale kojima voda teče samo posle kiša ili kada se otapa sneg. Naselje je oskudno vodom, naročito leti. Kopaju se bunari, koji gotovo leti presuše. Zbog toga se leti donosi voda u buradima sa Kolubare za domaće potrebe i za stoku. Nedaleko od kuća kopaju se bare u koje se sliva kišnica i u njima voda čuva za stoku i pernatu živinu. Potoci su Provalija, Bubanja, Vinski Potok i Čolakovića Potok. Svi leti presušuju*.
   *Za rečicu Jasenovu priča se da je imala svoj izvor u mestu Bukvaru a tu danas ima velika kamena ploča. Kad su Mađari napustili ovaj kraj, oni su izvor zatvorili gredama i volujskim kožama pa je voda izbila u Žarkovu kod Beograda, a to su današnje Bele Vode.

   Zemlje i šume.

   -Livada ima malo i one su izmešane sa njivama. Nazivi mmesta sa njivama i livadama su: Zabel, Veliko Polje, Prosena, Suvaje, Luke, Drenje, Vinski Put, Ledine, Mladenovac, Pitome Livade, Krčevina, Mlaka, Ćumurdžinica, Ornice, Krušik, Parlozi, Vinogradi, Šib, Zaseka, Madžarina, Provalija, Polja i Mustavno polje.
   Seoska zajednica je cerova šuma na kosi Jasenovi, koja se kao klin provlači između susednih sela Male Moštanice i Vranića i dopire do Meljaka u barajevskoj opštini*.
   *Priča se da su nekada na ovom mestu izginuli neki Turci, pa je nastao spor među ljudima iz Vranića i Jasenka, ko će da plati “krvninu” Turcima. Naposletku krvninu plate ljudi iz Jasenka zbog čega im pripadne šuma na kosi Jasenovi.

   Starine u selu.

   -Usred sela poznaju se ostaci od starog “madžarskog” groblja. Nedaleko od ovog groblja iskopana je velika olovna “sinija” (stočić) koja je imala šare, pa su je isekli i pretopili u puščana zrna. Na Brdu ima tragova od još jednog starog “madžarskog” groblja. Kod njega je i današnje groblje.

   Podaci o selu.

   -Krsta se nose na Beli četvrtak a zavetni dan (preslava) je Jeremin dan.
   Jasenak je kao naselje označen na Ebšelvicovoj karti. Po arhivskoj građi on je zapisan 1818. godine kada je imao 18 kuća, 1844. godine u njemu je bilo 25 kuća sa 165 stanovnika. Danas ima 15 rodova sa 193 kuće.

   Poreklo stanovništva.

   U ovom selu ima četiri starinačka roda:
   -Stojanovići, jedna kuća, slave Alimpijevdan.
   -Miloševići, dve kuće, Aranđelovdan.
   -Bajići (Savići i Đorđevići – po jedna kuća), Đurđic.
   -Ilići, dve kuće, Jovanjdan.
   U 18. veku doselila su se tri roda:
   -Kumrići (Stevanovići), predak Pavle Magličić davno se doselio iz Maglaja u Bosni, oženio se bogatom cigankom po kojoj su se prezivali Kumrići, ima ih 11 kuća, slave Đurđevdan.
   -Stančići – 35 kuća, Čolakovići – 40 kuća, Radosavljevići – 35 kuća, Nikolići – 10 kuća, Ilići drugi – 4 kuće, Adamovići – 12 kuća i Ristići – 10 kuća su od istog pretka Gvozdena, koji je ubio Turčina u Hercegovini pa otuda pobegao na konju. Pošto je stigao i Jasenak konj mu se zaglibi u nekakvu baru, pa su mu Kumrići pomogli da se spase. Po njegovim sinovima se prezivaju današnji rodovi, koji su se već razrodili i međusobno se udaju i žene, slave Đurđevdan*.
   *Po predanju Gvozden je slavio Sv. Klimenta, pa kad se zaglavio sa konjem on je zvao u pomoć svoju slavu, ali mu ona nije pomogla. Pošto su ga Kumrići spasli on uzme da slavi njihovu slavu, Đurđevdan.
   -Andrići, predak došao iz Srema pa se oženio Kumrinom ćerkom, 5 kuća, Mratindan.
   U prošlom veku doselilo se osam rodova:
   -Petrovići, čukunded se doselio iz Hercegovine, 5 kuća, Đurđevdan.
   -Beljinčevići dve kuće (Tošići, jedna kuća), praded se doselio iz Beljina u Posavo-Tamnavi, slave Đurđic.
   -Stankovići, ded se doselio iz Bosne, 5 kuća, Aranđelovdan.
   -Minići, ded se doselio iz Prijepolja oko 1870. godine, jedna kuća, Đurđevdan
   -Đorđevići drugi su došli iz susednog Bariča, 7 kuća, Jovanjdan.
   -Popovići, otac se doselio iz Bosne 1880. godine, jedna kuća, Nikoljdan.
   -Kovačevići su se doselili iz Stapara u Bačkoj, jedna kuća, Đurđevdan.
   -Jankovići su se doselili iz Perleza u Banatu, jedna kuća, Đurđevdan.
   Izumrli rodovi:
   -Borići, Jovanjdan.
   -Marići, Đurđevdan.
   -Nikolići, Nikoljdan – imaju potomke po ženskoj liniji.

   Odgovori

6. 25. avgust 2013. u 21:28

   Milodan

   Obrenovac i okolna sela, Konatice i Poljane*. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

   *Poljane su u vreme pisanja ove knjige bilo u sastavu sela Konatice. Danas je to zasebno selo.

   Položaj sela.

   -Konatice su pored Kolubare, nedaleko od ušća Beljanice u Peštan i Peštana u Kolubaru. Veći deo naselja je sa desne strane Beljanice a njegov noviji zaselak Poljane je između Peštana i Kolubare. Seoski potes graniči se do Draževca njivama u mestu Jezeru i brdom Razbiguzom, do Baljevca su kose Sredelj i Grudanovica, do Vrbovna je kosa Beljevina a do Stepojevca je brdo Bukovac i rečica Beljanica.

   Vode.

   -Kroz selo protiču Peštan i Beljanica. Peštan se zove otprilike do sredine Konatica ovim imenom, odatle do Draževca se naziva Zadnjak, a u Draževcu do ušća u Kolubaru naziva se Očaga. Beljanica se tim imenom naziva do sredine Konatica a dalje do ušća Stari Peštan ili Bara. Ona se retko izliva, a kada se izlije onda je koliko štetna doliko i korisna, jer nanosi plodonosni mulj. Voda bunarska je bolja nego u susednim selima. Stoka se napaja na potocima i Kolubari. U selu ima samo jedan izvor, Crkvenac.

   Zemlje i šume.

   -Livade su slabe a šuma je bolja nego u okolini. Mesta sa njivama i livadama nazivaju se: Lug, Aluge (kosa), Ovsik (kosa), Brekinje, Spasojevina, Jezero, Jaža, Popov Predelak, Popova Vodenica, Bara, Očaga, Sredelj, Poljane, Vatovi, Hajdučica, Paunovica, Beljevine (kosa), Malo Međulužje, Grudanovica (brdo) i Crkvenac.
   Šuma i njiva ima u Tatarskoj Jaruzi a samo šume u mestu Bukovcu do Stepojevca.

   Starine u selu.

   -U Tatarskoj Jaruzi* nalaze se ostaci praistorijskih ljudi: kremenje, rbine, ognjišta sa pepelom i dr. Narod kazuje da je tu bila neka stara varoš. Pored puta do Draževca ima ostataka od starog groblja. U Gornjem Kraju ili Cvetovcu ima, na vrhu brda, staro groblje. Stara crkva brvnara je bila na mestu Ovsiku, ispod kose Brekinje. Ona se u narodu zvala Tomanija, jer je bila posvećena Sv. Tomi. Ova crkva je obnovljena 1823. godine, pa porušena a nova sazidana crkva podignuta je pored glavnog puta Obrenovac-Stepojevac. Nova crkva slavi Sv. Tomu kao što je slavila i crkva Tomanija. Na mestu gde je bila stara crkva ima nekoliko nadgrobnih spomenika i izvor Crkvenac.
   U ugovoru Despota Stefana i ugarskog kralja Žigmunda, koji je pisan 1426. godine pominje se “pusto selište Konatice” i Poljane, verovatno današnji zaselak Konatica.
   *U Velikom Borku ima rod Tatarski, po kojima je verovatno ova “jaruga” dobila svoje ime.

   Ime selu.

   -Po narodnom predanju ovo selo je dobilo ime po turskim “konacima”, koji su se nalazili u ataru ovoga sela.

   Podaci o selu.

   -Po jednom zvaničnom naređenju iz 1899. godine “naselje Kolubara” u “ataru konatičkom” obrazuje se zasebno selo sa nazivom Poljane a da i dalje ostane u sastavu Konatičke opštine. Po svoj prilici naziv Poljane nije naročito izmišljen, nego je uzet po starom nazivu nekog mesta pored reke Kolubare.
   Naselje je manje razbijenog tipa. Ono se deli na Gornji Kraj ili Cvetovac, Donji Kraj, kraj Potoci prema Grudanovici i zaselak Poljane između Peštana i Kolubare.
   U selu ima dva današnja groblja. Starije groblje je u Donjem Kraju a mlađe je u kraju Cvetovcu. Krsta se nose prvi dan po Uskrsu a seoska zavetina (preslava) je dan cara Konstantina i carice Jelene.
   Po arhivskim podacima zabeležene su Konatice kao naselje 1721. godine. U njemu je 1818. godine bilo 53 kuće a 1844. godine 60 kuća i 444 stanovnika.
   Danas Konatice imaju 41 rod sa 264 kuće i dva ciganska roda sa 4 kuće.

   Poreklo stanovništva.

   -Najstariji rodovi u Konaticama ne znaju svoju starinu, ali znaju da su u selu živeli njihovi preci pre Karađorđevog ustanka kao što nam svedoči i zapis jereja Janka Simića. To su ovi rodovi:
   -Jurišići, 5 kuća, Ilindan.
   -Sinđelići (Jakovljnjevići – 10 kuća, Đorđevići – 8, Simići – dve, Pantići – 3) su jedan rod, slave Nikoljdan.
   -Petronijevići, 3 kuće, Nikoljdan
   -Babići (Brankovići), 6 kuća, Nikoljdan.
   Doseljenici iz ranijeg doba – u vreme 18. veka:
   -Papići (Spasojevići – 4 i Mijailovići – 6 kuća), su iz Podrinja; predak Jakov Papić ubio je Turčina pa se naselio u Veliku Moštanicu i tamo slavio Aranđelovdan. Turci ih pronađu po slavi, pa je zato promene i presele se u Konatice, sada slave Pantelijevdan.
   -Kondići (Mandići – 5, Dišići – 5, Stevanovići -5, Živanovići – dve kuće i Petrovići – dve kuće) su jedan rod, doselili su se od Sjenice, slave Đurđic.
   -Gradojevići – 6 kuća (Lazići – 6, Jovanovići – 25, Lazarevići – 4, Todorovići – 4, Nikolići – 6 i Timotijevići 5 kuća) su jedan rod, doselili su se iz Crne Gore, slave Đurđic.
   -Ćosići (Radovanovići), 4 kuće su od Sjenice, slave Stevanjdan.
   -Marinkovići – dve kuće, Trišići – 4, Kojići – jedna kuća, Rašići – jedna kuća i Pantići -jedna kuća su jedan rod, starinom su iz “Pantina kod Peći”, verovatnije iz Pantina na Kosovu, rod su im Marinkovići u Vraniću, Vrbovnu i Baljevcu, svi slave istu slavu – Trifundan.
   -Udovčići (Bogosavljevići) dve kuće, ne znaju svoje poreklo. Na mestu na kome je bila stara crkva ima nadgrobni spomenik Gergija Bogosavljevića, njihovog pretka, koji je umro marta 1832. godine, slave Nikoljdan.
   -Jeremići – 6 kuća, Jovanovići -1, Stojićević -1 su jedan rod, došli su iz Velike Kikinde, rod su im Stojićevići u Vrbovnu i Draževcu, slave Đurđevdan.
   U prošlom veku doselilo se 24 roda:
   -Brđani (Čajići, Petrovići, Pajići, Rosići, Živkovići, Pavlovići, Milovanovići, Simići, Janići ili Markovići su jedan rod. Predak ih doveo za vreme “Miloševe Srbije” iz Brđana kod Čačka, slave Stevanjdan.
   -Borački (Krstići), predak došao ženi u kuću iz Velikog Borka. Rod su Brđanima, slave Stevanjdan.
   -Milutinovići (Stanimirovići) su od Vujića u Brgulama u Tamnavi; ovamo su se doselili “za Aleksandra Karađorđevića”, sredinom prošlog veka, slave Aranđelovdan.
   -Šukići (Dimitrijevići) su iz Jadra, doselili su se oko 1850. godine, slave Aranđelovdan.
   -Radosavljevići su iz Vranića, slave Nikoljdan.
   -Radojevići, ded se doselio iz Barande u Banatu, slave Jovanjdan.
   -Markovići drugi su se doselili sa Radojevićima iz Banata, slave Đurđic.
   -Stevanovići su se doselili iz Bosne oko 1870. godine, slave Đurđic.
   -Pavlovići su od Vlajića u Žarkovu kod Beograda, ne kaže se koju slavu slave.
   -Živčići, otac došao iz Vranića ženi u kuću, slave Nikoljdan.
   -Pavlovići drugi su iz Vrbovna u okolini, slave Jovanjdan.
   -Ilići su se doselili iz Prilepa, slave Đurđic.
   -Markovići treći su poreklom iz Bosne, slave Jovanjdan.
   -Janatovići su se doselili iz Bosne 18178. godine, slave Jovanjdan.
   -Stanojevići su iz Srpskog Itebeja u Banatu, slave Đurđevdan.
   -Milenkovići su iz Držine u okolini Pirota, slave Nikoljdan.
   -Aleksići su iz Vraniće od iste familije, slave Đurđevdan.
   -Nenadovići su od Nenadovića u Vraniću, slave Nikoljdan.
   -Ljubojevići – “Užičani” su od Užica, slave Jovanjdan.
   -Radojkovići, ded bio slep i prosio pa se ovde naselio, slave Mitrovdan.
   -Ivanovići su iz Resnika kod Beograda, slave Nikoljdan.
   -Ričkovići su iz Gospića u Lici, slave Đurđevdan.
   -Cvetanovići su iz Kalenića u Tamnavi, doselili se 1905. godine, slave Đurđevdan.
   -Bojići su došli iz Draževca na kupljeno imanje, Jovanjdan.
   -Dinići su se doselili iz Duge Poljane kod Niša, slave Nikoljdan.
   -Noviji doseljenici su:
   -Jovanovići su došli iz Toplice kod Mionice 1923. godine, bave se kovačkim zanatom, slave Trifundan.
   -Lazovići su iz Hercegovine, Đurđevdan.
   -Lazarevići drugi su iz Draževca u susedstvu, Jovanjdan.
   -Ćukarić (Pavlović) je poreklom iz Ostružnice u Beogradskoj Posavini a ovamo se doselio iz Draževca, Đurđic.
   Ciganski rodovi su:
   -Matići, dve kuće, Nikoljdan.
   -Đorđevići su kovači “gurbeti”, dočli 1910. godine iz Mislođina, slave Nikoljdan.

   Odgovori

7. 26. avgust 2013. u 22:35

   Milodan

   Obrenovac i okolna sela, Mislođin. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

   Položaj sela.

   -Mislođin je na desnoj strani Kolubare, nedaleko od njenog ušća u Savu. Barički put graniči Mislođin i Jasenak, do Bariča je Baričko Brdo, brdo Bukvik i šuma u Bukovoj Jaruzi; državni put je na granici ovog sela i draževačkog zaseoka Ivojevca a na zapadu od njega je Kolubara.

   Vode.

   -Selo je oskudno vodom. U Osovlju i u mestu Belopoljcu ima po jedan bezimeni izvorčić, čija se voda slabo koristi. Upotrebaljava se za piće i za ostale domaće potrebe voda iz bunara a leti sa Kolubare. Nedaleko od Vilinog Kola ima jedna bezimena bara u kojoj ima stalno vode. U Mislođinu se, kao i u susednim bezvodnim selima, kopaju bare za hvatanje kišnice. Kroz selo protiču, samo posle većih kiša i otapanja snega, dva potoka: Hajdučki Potok i Brkin Potok. Oba ova potoka nemaju svoja stalna korita, nego su to karsne uvale, po kojima se voda razliva.

   Zemlje i šume.

   -Njive su po mestima koja se nazivaju: Bostanište, Plandište, Predor, Belopoljac, Veliki Luga, Taborište, Kotline, Rupljanske Njive, Lazin Parlog, Ravne Šume, Osovlje, Drenje ili Cerovrt, Lipe, Sadić, Gornja Bačevica, Kik (brdo i vinogradi), Čardačine (brdo), Krpele, Ključ – njive i šume pored Kolubare, Vilino Kolo (pored banovinskog puta).
   Šuma i livada ima malo. Zabrana, tj. privatne šume, ima pored KOlubare, u Dubokoj Jaruzi i u Bukovoj Jaruzi, a u Bačevici je seoska cerova šuma. Livade su najbolje na mestu Maričine Livade.

   Starine u selu.

   -U mestu Kotlinama, kod Brkinog Potoka, poznaju se temelji stare crkve. Staro groblje je između 18. i 19. kilometra banovinskog puta, od koga danas, osim naziva, nema nikakvog traga.
   Po predanju na brdu Bačevici bio je dvor nekog vojvode Medođina (neki kazuju Leke Kapetana), po kome je selo dobilo ime. I danas se na tom mestu nalaze ostaci od temelja negdašnjeg “dvora”.
   Na Taborištu je Karađorđe “utaborio vojsku” kad je od Turaka osvajao Palež, današnji Obrenovac.
   Kod današnjeg broda na Kolubari bio je doskora veliki grm pod kojim su se Karađorđevi ustanici zakleli na vernost kad su pošli u susret Kulin-kapetanu 1806. godine.

   Postanak sela.

   Po predanju Staro Selo su zasnovali doseljenici Marica i Nikolica, od kojih su današnji rodovi Maričići i Nikolići. Jedni kazuju da se selo pomestilo dalje od puta, jer su ga napadali Turci, dok drugi kazuju, da je zemljotres (verovatnije klizanje zemljišta) porušilo kuće u Starom Selu, pa su se naselili na današnje mesto.

   Podaci o selu.

   -Pošto su strane kosa i pobrđa bez vode, to se kuće podižu u dolinama i tako čine manje naselje manje razbijenog tipa. Ono se deli na krajeve: Staro Selo i Bačevicu do Kolubare, a istočno od njih su krajevi Jezero, Osovlje i Ćupkovica.
   U selu ima dva groblja, jedno je u kraju Bačevici a drugo je pored puta ispod brda Kika. Na mestu Cerovitu je opštinska sudnica, osnovna škola i seoska kafana. Krsta se nose na Mali Spasovdan a zavetni dani su svi Beli četvrtci od velikog posta pa do Petrovih poklada.
   Po arhivskim podacima Mislođin se pominje kao naselje prvi put 1721. godine a 1818. godine u njemu je bilo 20 kuća. Godine 1844. godine ovo selo je imalo 32 kuće i 231 stanovnika. Danas u njemu ima 21 rod sa 237 kuća i jedan ciganski rod sa jednom kućom.

   Poreklo stanovništva.

   -O najstarijim doseljenicima se ne zna pouzdano odakle su se doselili u Mislođin, a po drugim pričanjima oni su iz bosnskog Podrinja. U najstarije rodove se obrajaju oni koji su na današnje mesto prešli iz Starog Sela. To su rodovi:
   -Maričići (Nikolići, Živanovići – danas Petrovići i Simići) su jedan rod a njihovi dalji ogranci su Radovanovići, Filipovići i Jevtići, slave Đurđic.
   -Rankovići i Mitrovići su jedan rod, slave Mitrovdan.
   -Adamovići i Paunovići su jedan rod, slave Đurđevdan.
   -Gvozdenovići (Uroševići i Radojčići) su od istog roda, danas su se već razrodili, slave Nikoljdan.
   -Jovanovići “Drljci”, Petrovići drugi i Miloševići su od iste loze, slave Nikoljdan.
   -Stuparevići, njihovi preci gradili su stupe za valjarice pa su se po tom zanimanju uzeli prezime, slave Aranđelovdan.
   -Krstići, slave Đurđevdan.
   U prošlom veku doselilo se jedanaest rodova:
   -Klajići su iz Bosne, slave Đurđevdan.
   -Belčići (Jovanovići drugi, Pavlovići) su iz Srema; brat njihovog doseljenog pretka naselio se u Sremčici, u Beogradskoj Posavini, slave Stevanjdan.
   -Simići – Bošnjaci su iz Bosne, slave Jovanjdan.
   -Tomići prvi, slave Đurđevdan i Tomići drugi, slave Pantelijevdan i Trnovu Petku, Dva druga stupe u zajednicu na jednom domaćinstvu, jedan je bio iz Bosne a druga “Švaba” iz Srema, ali su zadržali svoje slave. Oni su se nedavno podelili.
   -Jovanovići treći, ded se doselio iz Meljaka kod Barajeva, slave Đurđevdan.
   -Lazići, ded se doselio iz Bosne, slave Stevanjdan.
   -Đošići (Đorđevići) su iz Velike Moštanice u Beogradskoj Posavini, slave Jovanjdan.
   -Ristići, otac se doselio kao sluga iz Bosne, slave Mratindan.
   -Nenadovići su se doselili iz Velike Moštanice oko 1880. godine, slave Stevanjdan.
   -Obradovići su se doselili iz Pecke u Azbukovici, slave Jovanjdan.
   Noviji doseljenici:
   -Hristić, otac Ciganin se prvo doselio u Žarkovo kod Beograda pa odatle u Mislođin, slavi Jovanjdan.
   -Marinčić se doselio iz Like 1920. godine, slave Đurđevdan.
   -Bojić je iz susednog Draževca, slavi Jovanjdan.
   -Matić je Ciganin kovač ali ne zna da govori ciganski, slavi Nikoljdan.
   Izumrli rodovi po muškoj lozi:
   -Simići Dunđerski – slavili Đurđevdan
   -Dimitrijevići – slavili Aranđelovdan.

   Odgovori

8. 27. avgust 2013. u 22:54

   Milodan

   Obrenovac i okolna sela, Mala Moštanica. Prema knjizi Riste T. Nikolić – “Okolina Beograda”, prvo izdanje 1903. godine u sastavu knjige “Okolina Beograda i Smedereva”, poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“.

   Položaj sela.

   -Selo je poglavito sa desne strane Baričke Reke i po plećima kosa, koje se sa obe strane pomenutoj reci spuštaju. Ima kuća i po ravni dolina, na podnožju kosa, između kojih su dosta duboke i prostrane doline.

   Tip sela.

   -Selo je razbijenog šumadijskog tipa, a po okrajcima ima razbijeni starovlaški tip. Deli se na ove glavnije krajeve: Drenjanski, Vilipovića, Nikolića i Šarčevića Kraj. Neki su krajevi po plećatim kosama, duž kojih vodi široki seoski put. Sa obe strane puta su kuće, uvučene u dvor. Uz selo ima i raselica, koje su van ostalih kuća dosta daleko. U selu ima oko 70 kuća.

   Starine u selu.

   -Ispod današnjeg groblja postojalo je madžarsko groblje od kojega danas nema nikakvih tragova. Tu je bila i neka stra crkva, vele Madžarska. Kod škole je iskopana neka stara ploča. Stari put, koji je iz Beograda vodio kroz ovo selo, i danas se poznaje – “džada” više Lipika blizu Šarčevića kuća. Dolina jednog potoka, desne pritočice Baričke Reke zove se “Selina” ali se ne priča da je tu bilo nekada selo.

   Postanak sela i poreklo stanovništva.

   -Kada je ovo selo zaseljeno ne može se saznati. U selu ima dosta starih porodica – starinaca – za čije se poreklo ne zna. To su:
   -Vilipovići, slave Mratindan.
   -Nikolići od kojih se neki zovu Savići a ranije su se zvali Nedići a zovu ih Barjaktarevići, slave Aranđelovdan.
   -Šarčevići, slave Stevanjdan
   -Dimitrijevići, slave Stevanjdan.
   -Pantići, slave Aranđelovdan
   -Mihajlovići, slave Aranđelovdan.
   -Pantelići a po starini Šišakovići, slave Tomindan.
   Ostale porodice su doseljene:
   -Drenjani su doseljeni iz Drena, kolubarski srez, slave Jovanjdan.
   -Varničići su iz Divaca (valjevski srez), ne kaže se koju slavu slave.
   -Šošići su poreklom iz obližnje Ostružnice, slave Aranđelovdan.
   -Veselinovići su iz Trnove, vele blizu Deligrada, predak im se doselio pre 60-70 godina i udomio se u Vilipoviće, zovu ih “Bugračići”, ne kaže se koju slavu slave, pretpostavlja se da, kao i Vilipovići, slave Mratindan.
   -Stevanovići su iz Rudske a starinom su iz Like, ne kaže se koju slavu slave.
   -Lazarevići su iz Bosne, slave Ignjatijevdan.
   -Cvetkovići su iz Vrapče, blizu Trna u Bugarskoj, predak došao kao dečko u selo da argatuje i tu ostao, slave Mitrovdan.
   -Blagojevići, ne zna se odakle su doseljeni, kao da su starinom iz ovog sela, slave Aranđelovdan.
   -Milojevići, ne zna se odakle su doseljeni, kao da su starinom iz ovog sela, slave Đurđevdan.
   U ovom selu nema mnogo novijih doseljenika. Glavni deo stanovništva čine starinci i stariji doseljenici. Priča se, da je bilo novijih doseljenika iz Bosne i drugih zemalja, pa su ih stanovnici ovog sela rasterali, jer se, vele, nisu vladali kako treba; hvatali ih u krađi i u drugim nezakonitim radnjama.

   Odgovori

9. 30. avgust 2013. u 20:57

   Milodan

   Lazarevac i okolna sela, Arapovac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

   Položaj sela.

   -Arapovac je na niskoj, beogradskoj površi, između reka Turije i Seone. Ima kuća i po stranama površi, osobito na severozapadnoj strani, ali ih nema u dolinama seoskih potoka. One su razređene 50 do 150 metara jedna od druge i čine naselje razređenog tipa, koji se deli na krajeve: Samala, Okresak ili Jankovića Kraj i Kusanja.
   Seoski potes (atar) graniči se prema Mirosaljcima njivama u mestu Korilovci, prema kosmajskim selima Sibnici i Rožancima su: Vis, mesto Meančine i rečica Seona. A njive kod Memedove bare su do Sokolova i Arnajeva. Turija deli Arapovac od Jukovca, Brdo ga razdvaja od Baroševca a prema Strmovu su njive i izvor Jančić.

   Vode.

   -Selo nema dovoljno izvorske vode pa se zbog toga služe vodom iz bunara. Izvori su: Jazavačke Rupe, Marinac, Vranovac i Mačac, koji je zasut zemljom. Po predanju Mačac je bio tako jak izvor, da je plavio njive i odnosio useve sa njih, pa su ga još Turci zasipali. Ispod sela teče Turija, koja u seoskom potesu prima pritoke Sajkovac, Mačac i Provlaku. Ostali potoci su suve jaruge (doline) koje teku samo u vreme većih kiša i otapanja snega.

   Zemlje i šume.

   -Seoke njive i livade su na mestima: Brdu, Srednjaku, Kuglici, Jančiću, Ogradi, Barama, Provlaci, Mečaku, Okresaku, Gaju, Vranovcu, Memedovoj Bari, Barincu, Poljima, Svinčinama, Rtu, Ćukovcu, Lanči, Manastirini, Njive kod velikog i malog Jezera, Raškovo Polje, Čamske Njive, Olovnica i Drenovčić.
   Seoske utrine ima malo u Sajkovcu, brdu Kaparu i na Mečaku. Ona je obrasla slabom šumom. Tu je i zajednička seoska ispaša.

   Starine u selu.

   -Staro “rimsko” groblje bilo je kod straog kamenog mosta na Turiji. Ovaj kameni most je do polovine zasut rečnim muljem i peskom. I za njega se govori da je “rimljanski”.
   Neki stari manastir bio je na mestu Manastirištu, gde se od njega nalazi još po koji kamen.
   U mestu Olovnici topilo se olovo. Tu se i danas izoravaju temelji od zidanih građevina.

   Podaci o selu.

   -Današnje naselje postalo je u drugoj polovini 18. veka, ali je pisani pomen o njemu tek iz prvih desetleća prošloga veka. Godine 1818. godine bilo je u Arapovcu 30 kuća, 1822. godine 33 kuće a 1844. godine 48 kuća sa 331 stanovnikom. Danas u njemu ima 17 rodova sa 124 kuće. Selo je do nedavno imalo dva groblja, a sada jedno, u Okresaku. Litija se nosi na Spasovdan, a seoska zavetina se drži o Mladencima.

   Poreklo stanovništva.

   Pre Karađorđevog ustanka doselila su se tri roda:
   -Čuruci (Radivojevići, Matejići, Petrovići) su najstariji rod u Arapovcu. Ljihov predak Milovan Čurukpara doselio se odnekud iz Starog Vlaha i osnovao selo Njegovi sinovi su učestvovali u Prvom Ustanku. Osim gore navedenih od njega su i ovo rodovi, koji su se u međuvremenu razrodili:
   -Parajlići (Vasiljevići), Prokići, Jevremovići (Avramovići), Tomići, Matijaševići, Pantelići i Matići. Sve gore navedene familije slave Đurđic.
   -Simići, Jovanovići i Arsenijevići, prvi su se doselili “sa Rudnika”, od njih su nastale ostale dve familije, slave Đurđic.
   -Karagače (Jankovići, Markovići) su iz Belog Potoka pod Avalom. Ovamo su se doselili zbog turskog zuluma. Slave Alimpijevdan.
   U prvoj polovini prošloga veka doselila su sa dva roda:
   -Rankovići su iz Starog Vlaha, slave Đurđevdan.
   -Đurići (Ninkovići) su iz Dragačeva, slave Jovanjdan.
   U drugoj polovini prošloga veka doselilo se osam rodova:
   -Paunovići su iz okoline Pirota, slave Nikoljdan.
   -Milivojevići su iz obližnjih Zeoka, slave Lazarevdan.
   -Vasilići, otac, kao kolar, se doselio iz sela Kravarice u Donjem Dragačevu, slave Nikoljdan.
   -Milivojevići drugi su od Milojevića iz Baroševca, slave Nikoljdan.
   -Đorđevići su iz “Rujčića” (Ručića) u Kačeru, slave Savindan.
   -Petrovići su rod Milićima u Sokolovi, koji slave Jovanjdan dok Petrovići slave Nikoljdan.
   -Žujevići (Milovanovići) su iz Nemenikuća ispod Kosmaja, slave Nikoljdan.
   -Jankovići su iz Stančića u Rudničkom Pomoravlju, slave Nikoljdan.
   Noviji doseljenici:
   -Rankovići drugi su iz Masloševa u Gornjoj Jasenici; imaju krvne srodnike Rankoviće u Junkovcu, slave Đurđic.
   -Jelići su od Jelića u Velikom Borku; ovamo su se doselili 1907. godine, slave Đurđic.
   -Nikolići su od Nikolića u Junkovcu, slave Đurđevdan.
   -Jovanovići su iz Strmova; ovamo su prešli 1916. godine, slave Sv. Mateja.

   Odgovori

10. 3. septembar 2013. u 21:12

    Milodan

    Lazarevac i okolna sela, Barzilovica. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“.

    Položaj sela.

    -Barzilovica je u donjoj dolini Onjega, na desnoj njegovoj strani a na pobrđu koje se dosta strmo spušta od stubičkoga visa prem Onjegu. Položaj naselja je okrenut jugu, a visovima na severnoj strani zaštićeno je od hladnog i suvog severnog vetra. Seoski potes se graniči prema Brajkovcu Putnim Brdom, potokom Krivajom i potočićem Plačkovcem, koji, istočno od Krivaje, utiče u Onjeg. Odatle granica ide na sever u pravcu Debelog Brda, na Mali Vis, Stubički Vis, Gavanski Rt i kosu Madžarac. Zapadnu granicu čini Crna Reka do njenog ušća u Onjeg.
    Kuće su na stranama pobrđa, podignute visoko iznad uskih dolina seoskih potoka. Manje ima kuća na aluvijalnoj ravni Crne Reke i Onjega. Naselje je razbijenog tipa i deli se na krajeve – Mali i Veliki Kraj do Čibutkovice, kraj Bogdanovica u dolini Krivaje i krajevi na pobrđu Subotino Brdo, Marinkovića Brdo i Dulinac. U kraju Subotinom Brdu su kuće rodova Matijaševića i Milovanovića a u Dulincu Milovanovića i Vukovića.

    Vode.

    -Selo obiluje zdravom planinskom vodom. Osim manjih bezimenih izvora znatniji su ovi: Zmajevac pod Gavanskom Rtom, Čančić više Zmajevca i Studenac u šumi Studencu. Pošto su ovi izvori u dolinama potoka i reka, a kuće po stranama i kosama pobrđa, izvorska voda je prilično udaljena od kuća i dosta se teško donosi za domaće pottrebe. Zbog toga se kopaju bunari po stranama brda, pa kada se pojavi voda onda se bunar ozida i tu podižu kuće. Svi bunari imaju dobru vodu i ne presušuju.
    Seoski potoci i rečice su desne pritoke Onjega: Plačkovac, Krivaja, Kamenica, Slepak, Crna Reka i Milovanac koji utiče u Crnu reku. Slepak i Milovanac leti presušuju. Ispod Gavanskog Rta je izdan Gavanska Bara.

    Zemlje i šume.

    -Njive i livade su na mestima: Onjegu, Babinom Grobu, koji je pored puta do Brajkovca, Gaju, Parlogu, Lisini, Glogovcu, Vozniku, Madžarcu nedaleko od crkve, Studencu i Vitkovici u Pločniku, Gavanskom Rtu, Oglavku, Krivaji, Plačkovcu i Crnoj Reci.
    Šume su na ovim mestima: Medveđem Rtu, Poljanskom Rtu, Jeličića Rtu, Šupljanskom Rtu, Tankom Rtu i na Jastrepcu.
    Zajenička seoska šuma je u Studencu i u Vitkovici. Pojedinci imaju privatne šume (“zabrane”) u dolinama seoskih potoka.

    Starine u selu.

    -Na Oglavku, nedaleko od Onjega, ima dva stara groblja, jedno od drugog su udaljena do 200 metara. Po predanju jedno groblje je bilo srpsko a drugo madžarsko.
    Kod Vukovića kuća ima jedna zatrpana rupa, za koju se kazuje da je tu bila neka stara crkva, od koje danas nema, osim rupe, drugih tragova.
    Za izvor Zmajevac se kazuje da mu je bila jaka voda, da su ga Madžari, kad su odlazili iz Srbije, zatvarali slaninom i guberima, pa je zbog toga umanjio vodu.
    Za Svatovsko Groblje, koje je u planini, kazuje se, da su se na tom mestu susreli dvoji svatovi, potukli se i izginuli, pa su na tom mestu i sahranjeni.

    Podaci o selu.

    -Danas u selu ima dva groblja; jedno je kod Krstova a drugo je pored Parloga. Litija se nosi na Drugi dan Duhova. Seoska zavetina se držala o Mladencima a sada se ne drži.
    Najstariji pisani spomen o ovom naselju je iz 1723. godine, pa se zatim pominje 1734. i 1811. godine. U njemu je bilo 1818. godine 43 kuće, 1822. godine 49 kuća a 1844. godine 57 kuća i 389 stanovnika. Danas u selu ima 26 rodova sa 176 kuća.

    Poreklo stanovništva.

    U selu ima dva starinačka roda:
    -Popovići (Marinkovići, Živojinovići, Novakovići i Maksimovići), slave Simeundan.
    -Pajčići (Pavlovići prvi), slave Nikoljdan.
    Krajem 18. i u početku 19. veka doselilo se pet rodova:
    -Matijaševići (Radovanovići, Đorđevići i Nikići) su jedan rod i najstariji doseljenici. Doselila su se dva brata Marijaš i Nikaš od Sjenice, slave Jovanjdan.
    -Krsmanovići su takođe stari doseljenici; predak se ovamo doselio “od vode Tare”, slave Nikoljdan.
    -Vukovići su iz Pive u Hercegovini, slave Đurđic.
    -Marinkovići drugi su došli odnekud iz Starog Vlaha a starinom su iz Hercegovine, slave Jovanjdan.
    -Pantelići (Nikolići, Živanovići i Milićevići) su jedan rod, doseljeni u drugoj polovini prošlog (devetnaestog) veka iz crnogorskog Kolašina, slave Mitrovdan.
    -Jovanovići (Jeremići, Bugarčići i Nedeljkovići), Žarkovići (Blagojevići) su jedan rod, doselili se posle Pantelića sa Vlasine, slave Jovanjdan.
    -Dimitrijevići (Vićentijevići i Ivančevići) su jedan rod, starinom su iz Lever Tare, slave Lučindan.
    -Pavlovići drugi su iz Bosne, slave Đurđic.
    -Milići su iz Poljanice u Kačeru, slave Đurđevdan.
    -Markovići su iz Crkvice u Jablaničkom srezu, slave Sv. Petku.
    -Markovići drugi su izumrli a starinom su bili iz Morače; prvo se naselili u Moravce u Kačeru, pa ovde. Od ovog roda je bio potpukovnik Ilija Marković, čija se slika čuva u crkvu i Čibutkovici. Slavili su Đurđevdan.
    Noviji doseljenici:
    -Milovanovići su iz susednog Brajkovca, slave Đurđevdan.
    -Dimitrijevići, otac im se doselio kao građevinar iz okoline Kosjerića, slave Lazarevdan.
    -Mihailovići su poreklom iz Badljevice kod Smedereva, slave Đurđevdan.
    -Mitrovići su se doselili iz Mladenovca, slave Jovanjdan.
    -Isailovići su iz Šepšina kod Smedereva, slave Jovanjdan.
    -Tanaskovići (Ivanovići) su jedan rod, doselili su se iz Kusatka u Donjoj Jasenici, slave Đurđic.
    -Pavlovići treći su se doselili iz Kustaka, slave Jovanjdan.
    -Polomčić, majka ga dovela iz Poloma kod Gornjeg Milanovca prvo u Dudovicu, a one je ovamo došao ženi u kuću, slavi Mitrovdan.
    -Markovići treći su iz Ovsišta u Gornjoj Jasenici, slave Sv. Petku.
    -Miloševićii su došli iz susene Čibutkovice na kupljenoi zemljište a starinom su od Novog Pazara, slave Aranđelovdan.
    -Ostojića je majka dovela iz okoline Valjeva, slave Đurđevdan.
    -Tomići (Ivkovići) su jedan rod, došli su iz Čibutkovice, prvi je došao na kupljeno imanje a drugi na ujakovu zemlju; daljom starinom su iz okoline Gornjeg Milanovca, slave Đurđic.
    -Radivojević je iz Baroševca, došao ženi u kuću a daljom starinom je iz Kozelja u Kačeru.
    -Zorić se doselio 1920. godine iz Like, slavi Đurđevdan.

    Odgovori