Grad Kraljevo:
Adrani, Bapsko Polje, Bare, Bzovik, Bogutovac, Bojanići, Borovo (pripojeno 2007. godine naselju Borovo Međurečje), Brezna, Brezova, Bresnik, Bukovica, Vitanovac, Vitkovac, Vrba, Vrdila, Vrh, Gledić, Godačica, Gokčanica, Grdica (deo naselja 1979. godine pripojen Kraljevu), Dedevci, Dolac, Dragosinjci, Dražiniće, Drakčići, Drlupa, Đakovo, Žiča (formirana 1990. godine od ukinutih naselja Gotovac i Kruševica; pre toga naselje Žiča pripojenu naselju Gotovac 1959. godine), Zaklopača, Zakuta, Zamčanje, Zasad, Jarčujak (deo naselja 1979. godine pripojen Kraljevu), Kamenica, Kamenjani, Kovanluk, Kovači (deo naselja 1979. godine pripojen Kraljevu), Konarevo, Kraljevo (do 1955. godine Rankovićevo), Lađevci, Lazac, Leševo, Lozno, Lopatnica, Maglič, Mataruge (od 2007. godine Mataruga), Mataruška Banja, Međurečje (pripojeno 2007. godine naselju Borovo Međurečje), Meljanica, Metikoš, Milavčići, Milakovac, Miliće, Miločaj, Mlanča, Mrsać, Musina Reka, Obrva, Oplanići, Orlja Glava, Pekčanica, Petropolje, Pečenog, Plana, Polumir, Popovići, Predole, Progorelica (zaseok Petrevci), Ravanica, Ratina, Reka, Ribnica (deo naselja 1979. godine pripojen Kraljevu), Roćevići, Rudno, Rudnjak, Savovo, Samaila, Sibnica, Sirča, Stanča, Stubal, Tavnik, Tadenje, Tepeče, Tolišnica, Trgovište, Ušće, Cvetke, Cerje, Čibukovac (deo naselja 1979. godine pripojen Kraljevu), Čukojevac i Šumarice.
24. jul 2014. u 21:02
Milodan
Poreklo stanovništva sela Lađevci, Grad Kraljevo – Raški okrug. Prema knjizi Radomira Ilića „O ljubićskim selima“.
Položaj sela.
-Od Kotlenika ka Moravi odvaja se više bočnih kosa, koje su ispresecane vrlo dubokim jarugama, kojima obično teče kakav potočić. Po stranama dveju takvih kosa prostire se jedan deo Lađevca. Drugi deo se nalazi u strani samog Kotlenika. Treći deo je u ravnici, u podnožju podgorine Kotlenikove.
Vode.
-Kroz selo teče više malih potočića, koji nemaju nearočitih imena i svi se oni ulivaju u Lađevački Potok.
U selu se pije izvorska i bunarska voda. Izvori su: Izvorac, Stublina, Rakov Potok, Hajdučka Voda i Stevanovića Izvor.
Zemlje i šume.
-Selo zauzima vrlo veliki prostor. U dužinu se proteže čitav jedan i po sat hoda, s toga se dosta zemlje za obrađivanje nalazi u selu između kuća i krajeva. Glavni deo njiva je u polju, prema selu Obrvi, a oko Lađevaćke Reke. Pojedina mesta u polju se zovu: Spahina Njiva, Pajsevića Livade, Mali Vrh, Jezera, Reke, Luke, Đurovića Polje i Spahina Luka.
Većih ispaša u Lađevcima nema.
Ceo atar prekriven je zabranima, koji su privatna svojina. Seoska zajednička šuma nalazi se iznad sela, u Kotleniku.
Tip sela.
-Lađevci su selo razbijenog tipa u pravom smislu. Podeljeni su u tri kraja, koji su jedan od drugog potpuno odvojeni. Kuće su bez reda i na veća odstojanja rasturene. Mestimično se mogu uočiti manje grupe kuća, koje su postale deljenjem zadruga.
Krajevi sela su: Suvaja, Gornji Kraj i Poljci.
Gornji Kraj od Suvaje je odvojen rekom. Poljci su u ravnici.
-Suvaja u kojoj su ove porodice: Radenkovići, Mirkovići, Janjići, Jovičići, Jugurčići, Ljevajci i Jeremići.
-Gornji Kraj: Đurovići, Daševići, Milovanovići, Stojnići (Pavlovići), Markovići, Đokovići, Novičići, Tošovići, Simovići, Todorovići, Lopaševići, Šušići, Stevanovići, Stojanovići, Smiljanići, Terzići, Damnjanovići, Milovići, Mlađenovići i Janići.
Usled zgrupinatosti porodica sada se u Gornjem Kraju razlikuju tri džemata: Tošovići, Šuše i Mala.
-Poljci: Petrovići, Selice, Šabovići i Jovanderići.
Celo selo ima preko 150 kuća. Zadruga sada u selu nema.
Trla.
-Celo selo ima 10-15 trla. Oko trla su obori i košare za stoku. Na trlima zimi žive čobani, koji stoku hrane i nadgledaju.
Ime selu.
-Narod tumači postanak imena sela na ovaj način. Ranije je u selu bilo mnogo veća i gušća šuma, tako da je svuda bio lad (hlad), otuda je i selo dobilo ime Lađevci.
Starine u selu.
1. U lađevačkom groblju nalazi se jadna stara crkvina. Jedini ostaci od nje su dva kamena od časne trpeze. Jedan kamen je pravilna desetostrana prizma. On je pobijen u zemlju. Drugi, kao tabla od stola, leži pored njega. Oba su od belog mermera.
2. Iznad česme Stubline u mestu zvanom Trnjaci ima jedno staro groblje. Ono je vrlo veliko, veće je od svih starih grobalja u ovoj oblasti. Naročito je kamenje ogromnih dimenzija, većinom je položeno ali ima i uspravljenih. Natpisa ne spomenicima nema osim što na pojedinim ima ucrtan krst. Kako ovde ima kamenova vrlo grubo izrađenih a i tesanih sa pravilnim stranama i ivicama, može se uzeti da su u ovo groblje sahranjivoalo u različita vremena.
3. U kraju Poljacima u ravnici ima jedno malo staro groblje. Ni o ovome ni o onome, velikom, narod ne zna ništa da ispriča.
4. U mestu Luci bili su konaci lađevačkog spahije Alije, ali od njih danas nema nikakvih tragova.
Postanak sela i poreklo stanovništva.
Današnje stanovnoištvo ovog sela je mlado. Prve su se porodice doselile polovinom 18. veka, ali je selo i ranije bilo naseljeno. Dokaz tome služe nam navedene starine a pored toga na austrijskoj karti iz 1718. godine je zabeležen kao Ladjowaz.
Po narodnom kazivanju u Lađevce se doselilo šest porodica pre Ustanka pod Karađorđem. To su:
-Terzići (Savići) su se doselili od Sjenice pre 140 godina, slave Đurđevdan.
-Damnjanovići su se doselili iz Bijelog Polja, slave Đurđevdan.
-Ćobovići (Brzodovići) su starinom od Sjenice. Doselio im se praded Obrad pre 100 godina, ne kaže se koju slavu slave.
-Jovičići su se doselili iz Starog Vlaha, slave Đurđevdan.
-Petrovići su se doselili iz Vraneša kod Sjenice, slave Savindan. Zovi ih još i Čajovići.
-Šušići (Radisavljevići, Projovići, Velimanovići, Tomići, Radiovjevići i Radenkovići), slave Jovanjdan. O doseljenju ove porodice priča se da su iz sela Kojinovića u užičkom okrugu došla četiri brata: Simon, Jovan, Petar i Vidoje. Simon ode u Tamnik, Vidoje u Cvetke a Jovan i Petar ostanu u Lađevcima. Šuše su starinom iz Budoželje, srez moravički, prvo su se doselili u Kojinoviće, pa odatle zbog kuge rasele i sada ih ima u Lađecima, Cvetkama, Tamniku, Guči i Bijelom Polju. Da je njihovo raseljenje iz Kojinovića bilo pre Karađorđa vidi se iz toga što se zna da su dvojica Šuša iz Lađevca išli u ratove sa Karađorđem i poginuli u boju na Ponikvama. To su bili Mijailo i Radenko Šuše.
U vreme Prvog ustanka doselili su se:
-Petrovići su starinom iz sela Stranjani pod planinom Kobiljom Glavom, zapadno od Sjenice – blizu Lima i odatle došli u Lađevce. U Stranjanima su se prezivali Kosići, slave Sv. Jelesije, 14 juna po starom kalendaru.
-Pajevići su se doselili iz Stranjana, slave Aranđelovdan.
-Korićanci (Milenkovići) su se doselili iz Korita (Stara Srbija), slave Aranđelovdan.
-Novičići su se doselili iz Graba u Dragačevu, Tamo su se prezivali Stojkovići, slave Tomindan.
-Gonjani (Glišovići, Mandići, Jeremići i Antonijevići) su se doselili iz Gonja kod Sjenice, slave Sv. Jelesija.
-Milovići su se doselili od Sjenice, slave Sv. Vrače.
-Stojanovići, Marići, Vasiljevići i Dašovići su po starini jedna porodica, doselili su se od Sjenice, slave Mitrovdan.
Posle Prvo ustanka doselili su se:
-Ljevajci (Milovanovići) su se doselili iz Ljevaja, takovski srez, slave Đurđic.
-Janjići (Mirkovići, Milenkovići i Petrovići) su se doselili iz Lopaša u Dragačevu, otuda ih zovu Lopašanima, slave Jovanjdan.
-Stojnići (Pavlovići), slave Đurđic. Predak Stojnić je došao kao argat iz Bitolja i ovde se privenčao.
-Deverdžići su se doselili iz Deve, Stara Srbija, ne kaže se koju slavu slave.
-Stevanovići su se doselili iz Lise u Dragačevu pre 70 godina, slave Aranđelovdan.
-Simovići su starinom iz Bosne ali su prvo živeli u Kraljevu pa se jedan od njih privenča u jednu ljevajsku kuću, slave Jovanjdan.
-Jovanderići su se doselili pre 70 godine od Sjenice, njih ima i u Obrvi, ne kaže se koju slavu slave.
-Stevanovići (druga porodica) su se doselili iz Pakovraća, trnavski srez, slave Đurđevdan.
-Đurovići ne znaju odakle su se doselili, slave Aranđelovdan.
-Daskalovići su od Buđevske porodice iz Vučkovice (Gruža), ne kaže se ništa za krsnu slavu.
-Đokovići su se doselili iz Ljevaje, takovski srez, slave Đurđevdan.
-Tošovići (Lazarevići) ne znaju odakle su se doselili, slave Aranđelovdan.
-Mlađenović je pripuz iz Tamnika, ne kaže se koju slavu slavi.
-Vladisavljevići su izumrli.
10. februar 2015. u 09:02
Goran Tufegdzic
Poreklo Prezimena Tufegdzic -Stanca-Kraljevo
31. avgust 2017. u 06:07
vojislav ananić
Kraljevo
Istoriju grada Kraljeva najsažetije vidimo preko promena naziva mesta. Prvi pomen naselja pod nazivom Ruda Polja sreće se 1476. godine. Nešto kasnije, oko 1540. godine, u upotrebi je dvojni naziv: Rudopolje i Karanovac. Prilikom posete kralja Milana Obrenovića Karanovcu, na zahtev građana, 19. aprila 1882. naziv je promenjen u Kraljevo. U kratkom periodu (1949 -1955) u upotrebi je naziv Rankovićevo da bi se ponovo ustalio naziv Kraljevo.
Prostor oko donjeg toka Ibra i njegovog ušća u Zapadnu Moravu od davnina je bio čovekovo stanište. Na to upućuju arheološka nalazišta u Ratini, Kovanluku i Konarevu kao i brojni pojedinačni nalazi.
Stari Rim i Vizantija takođe su ostavili tragove na ovom području. Od tada datiraju Janok, Rajanovac i u susedstvu Vrnjačka Banja. Najstariji pomen jednog mesta kraljevačkog kraja nalazimo u vizantijskim izvorima iz 10. veka koji pominju gusto naseljeni Janok koji se verovatno nalazio jugozapadno od Kraljeva, na području današnjeg Konareva.
Ovi krajevi su u sastavu srpske države od njenog nastanka i igraju važnu ulogu u privrednom, društvenom i političkom životu, ali je ovde pre svega duhovni centar mlade srpske države. Krajem 12. veka podignut je manastir Studenica, zadužbina velikog župana Stefana Nemanje, osnivača nezavisne srpske države i rodonačelnika dinastije Nemanjića. Početkom 13. veka sagrađen je manastir Žiča, zadužbina Stefana Prvovenčanog u kojem je on 1217. godine krunisan kao prvi srpski kralj. Od 1219. godine manastir Žiča je sedište autokefalne srpske crkve i prvog srpskog arhiepiskopa Svetog Save. Iz 13. veka je i utvrđeni grad Maglič, podignut na važnom strateškom mestu.
Polovinom 15. veka nastaje osmanska (turska) okupacija koja traje dugo, sve do početka 19. veka.
Možemo reći da Karanovac postaje značajnije naselje tek od 1718. godine, posle potpisivanja Požarevačkog mira i uspostavljanja austrijsko-turske granice duž Zapadne Morave.
Turska okupacija okončana je početkom 19. veka Prvim i Drugim srpskim ustankom. Sledi ubrzan razvoj Karanovca uslovljen pre svega geografskim položajem, trgovinom, zanatstvom i novostečenom administrativno-upravnom ulogom. Tokom 19. veka izrasta u značajno gradsko središte Srbije. Izgradnjom crkve 1824. godine određen je novi pravac i prostor za razvoj grada – prostor između Stare čaršije i Pljakinog šanca. Prvi urbanistički plan Karanovca uradio je Laza Zuban 1832. godine. Realizacija plana počela je 1836. godine kada su u varoši ustrojena “tri glavna sokaka”. Do kraja 19. veka prosecanjem novih sokaka stvorena je mreža ulica sa do danas zadržanom karakteristikom pravilnog ukrštanja koje polaze od centralnog kružnog trga u četiri pravca.
Razvoj grada pratio je i porast žitelja. Godine 1846. imao je 1022, a 1921. 3570 stanovnika.
Posle Prvog svetskog rata, zahvaljujući ulaganju državnog i stranog kapitala, u Kraljevu počinje nova faza razvoja sa izraženom industrijalizacijom. Od 1922. godine gradi se železnička radionica koja je kasnije prerasla u fabriku vagona. Fabrika aviona započeta je 1926. a završena 1928. godine kada su proizvedeni prvi avioni u saradnji sa francuskom firmom “Brege”. Posledica ovako naglog razvoja jeste znatno uvećanje stanovnika, te ih je 1931. godine bilo ih 7022.
Razvoj grada i okoline zaustavljen je nemačkom okupacijom od 1941. do 1944. godine. Masovno streljanje talaca desilo se u oktobru 1941. godine u Kraljevu kada je za jednog poginulog nemačkog vojnika streljano stotinu, a za ranjenog pedeset Srba. Razaranjem i pljačkom uništena su industrijska preduzeća i imovina građana.
Posle Drugog svetskog rata Kraljevo doživljava intenzivan privredni, kulturni i urbanistički razvoj. Okosnicu privrede čine Fabrika vagona, Industrija vatrostalnog materijala “Magnohrom”, Drvni kombinat “Jasen”, Fabrika tehničkih gasova “Goč” i niz poljoprivrednih, saobraćajnih, rudarskih i zanatskih preduzeća.
Kraljevo je danas značajni kulturni, prosvetni i turistički centar.
Osnovna škola postoji još od kraja 18. veka. Ratarska škola, prva srednja škola, otvorena je 1882. godine. Početkom 20. veka otvorene su trgovačka škola i gimnazija. Tridesetih godina otvorene su i srednje stručne škole kojih će posle Drugog svetskog rata biti više i raznovrsnih. Godine 1970. u Kraljevu je otvoren Centar za vanredne studije mašinstva koji je zatim prerastao u Mašinski fakultet u okviru Univerziteta u Kragujevcu.
Izvor: Internet