Poreklo prezimena Eror

PREZIME EROR

Erori su poreklom pravoslavni Srbi iz Like
(prema dostupnim podacima s kraja 17. i početka 18. veka)

Krsna slava – Sveti Kozma i Damjan (Sveti Vrači) – 14. novembar
Erori iz Rajić Brda kod Vojnića promenili slavu i slave Jovandan
Erori iz Prozora kod Otočca prešli na katoličku veru
Nekoliko porodica u Sremu nosi prezime Heror – slava Sveti Vrači

Slika 1. Slava većine porodica Eror – Sveti Vrači Kozma i Damjan

Podaci koji će biti predstavljeni daju pregled odnosno istorijsku sliku života i seoba Erora iz Like od 17. veka do danas. Slična su bila kretanja i sudbine većine srpskih porodica iz Like i Krajine, pa sledeći podaci daju jednu opštu sliku istorije srpskih porodica iz Like.

I   Krsna slava Sveti Vrači Kozma i Damjan

Vikipedija: Sveti Kozma i Damjan su bili vračevi, besrebrenici i čudotvorci. Braća rodom negde iz Azije, od oca neznabošca i majke hrišćanke. Otac je umro još dok su bili deca, te ih je majka uzgojila u hrišćanskom duhu. Od Gospoda su dobili dar za isceljenje raznih bolesti. Kako su to dobili besplatno, besplatno su i lečili imenom Gospoda Isusa Hrista, te su im ljudi dali ime još besrebrenici što znači besplatni lekari. Bog im je dao zapovest koja glasi: „Zabadava ste dobili, zabadava i dajte”. Toliko su bili oprezni u besplatnom lečenju ljudi, da se Kozma jednom istinski naljutio na Damjana što je uzeo 3 jajeta od žene koju su izlečili po imenu Paladija. Toliko se Kozma naljutio da je naredio da ga posle smrti ne sahrane kraj brata Damjana. Ali Damjan je uzeo ta tri jajeta ne kao nagradu, nego zbog toga što ga je Paladija zaklela Svetom Trojicom. Ipak po smrti njihovoj u mestu Feremanu bili su zajedno sahranjeni. Praznik Svetog Kozme i Damjana-Vračevi Srpska Pravoslavna crkva molitveno slavi 14. novembra po novom, a 1. novembra po starom kalendaru.

Srpska Pravoslavna crkva slavi još dva para svetitelja sa istim imenima:

Sveti Kozma i Damjan Rimski Bili su lekari i kako hrišćani veruju čudotvorci. Ova dvojica svetitelja su bili rođena braća, rodom iz Rima, kao deca su kršteni i u hrišćanskom duhu vaspitani. Srpska Pravoslavna crkva slavi ih 1. jul po crkvenom, a 14. jula po gregorijanskom kalendaru.

Svetog Kozmu i Damjana iz Arabije Srpska Pravoslavna crkva obeležava 30. oktobra po novom, a 17. oktobra po starom kalendaru.

Prezimena u Karlovačkoj eparhiji koja slave krsnu slavu Svete Vrače Kozmu i Damjana:

Izvor – „Karlovačko vladičanstvo“, Milan Radeka (Zagreb 1975.):

(Karlovačko vladičanstvo pokriva uglavnom područje Korduna, Like, Banije, Gorskog kotara i Žumberka)

1. Arbutina
2. Basić
3. Beronja/Beronić
4. Bijelić
5. Brasnović
6. Bućan
7. Vijuk
8. Vladušić
9. Vojnović/Vojinović
10. Vranješ/Vranješević
11. Vrlinić
12. Vujaković
13. Vu(j)inović
14. Vukojević
15. Dejanović
16. Erega
17. Eror
18. Živanović
19. Žunić
20. Jelača
21. Kvočka
22. Kokić
23. Korica
24. Latas
25. Ličanin
26. Lukić
27. Maran
28. Maras
29. Mrkšić
30. Njegomir
31. Oluver – ??? ne postoji, moguće greška
32. Oljača
33. Pašić
34. Popara
35. Počuča
36. Priljeva/Priljević
37. Rastovac
38. Runjajić
39. Slavulj
40. Slijepčević
41. Strižak
42. Tepšić
43. Tešić
44. Tintor
45. Tojagić
46. Ćalina
47. Carić
48. Čavić
49. Šakić
50. Štula/Štulić

Ostala obrađena prezimena sa prostora bivše Jugoslavije koja slave Svete Vrače Kozmu i Damjana i čiji su nosioci potencijalno rodbinski bliski Erorima.

II    Naseljavanja i seobe Erora po Lici 

(podaci iz knjige „Seobe i naselja u Lici“, Stjepan Pavičić (Zagreb 1962.) )

„Kasnije, kad je velik broj Koreničana preselio s turskoga područja na susjedno krajiško i bio nastanjen u Vilićima u okolini Otočca, ti su Vilićani svoje naslone i stanove postepeno prenijeli preko Doljana i Zalužnice i na vrhovinsko staro tlo, te su naselili i Crnu Vlast i Vrhovinu, Rudopolje i Babin Potok. Dok je postojala turska vlast u Lici, oni su to zemljište samo uživali. Čim su Turci izagnani iz Like, oni su s krajiškim dopuštenjem to zemljište i nastanili. U popisu iz 1701. našlo se na cijelom vrhovinskom zemljištu ravno stotinu kuća, od toga dvadeset bez doznačene zemlje. Prije toga popisa i godinu dvije poslije s vrhovinskoga tla odselile su u pustu Liku i Krbavu sedamdeset i dvije porodice. Što ih je poslije toga ostalo, razvijale su se vrlo dobro. One su se rasporedile u nekoliko skupova, koji su nastanili Crnu Vlast, Vrhovinu, Rudopolje i Babin Potok. U tu usoračku ili vilićku skupinu unišlo je i nešto porodica iz brinjske i brloške seobe. U svom širenju te su porodice naselile i susjedno područje staroga sela Turjanskoga.

U Crnoj Vlasti okupili su se Bogdanovići 29, Božičkovići, Brekići, Čudići 27, Delići 4, Domazeti, Dučići, Erori 7, Grbići 17, Ivkovići, Jelovci 10, Kantari 5, Končari 16, Korice, Lončari 8, Mihići 6, Pupovci 10, Štetići 25, Trtice 18, Uzelci 28, Vukmirovići i Vukobratići 9.

U Babinom Potoku* nastanili su se: Bige 23, Borići 31, Brekići 3, Čudići 13, Delići 28, Domazeti 3, Đerići 3, Erori 16, Gulani 13, Ivančevići 2, Janjatovići, Javorine, Končari 2, Kovačevići 11, Lukići 2, Miljuši, Potkonjaci, Vlahinići, Vlahovići 4, Vlaisavljevići, Vukmirovići 30 i Zjače 6.“

U zaseoku Končarev Kraj kod Gornjeg Babinog Potoka rođen je narodni heroj i jedan od organizatora Narodno-oslobodilačke borbe u Hrvatskoj, Rade Končar (1911-1942).

Slika 2. Selo Donji Babin Potok (opština Vrhovine, Lika)

„Popis od 1712. godine utvrdio je na bunićkom području, u samom Buniću*, u Debelom Brdu i Šalamuniću, Krbavici i Kozjanu ovo naselje. Ono je poredano po kućama kako je izvršeno nastanjivanje: Knežević 21 čeljadi; 62 k., Hinić 22, 27; 42 k., Vujaković 13, Obsenica (Opsenica) 11; 7 k., Sekezović 11; 1 k., Čuvelija 26, Veseličić 18, Hrnjaković 28; 18 k., Petrović 8; 3 k., Garanjan 5, Panjković 27, 18; 27 k., Beli Petar 9, Zaklanović (Zaklan) 13; 19 k., Heror 26; 16 k., Jelovac 29; 9 k., Holbina (Olbina) 23; 9 k., Ostojić 14, Heror 28, Milošević 1, Heror 3, 8, Pupavac 32, 10, 22; 12 k., Matijević 25, 17; 6 k., Cepidlak 6, Domazetović 2, Seiz 13, 11, 4, 15, 11,Heror 43, Šerbečić (Šerbedžija) 14; 17 k., Despotović 15; 2 k., Šerčević 4, Cepidlak 6, Dražić 21; 6 k., Sladić 11, 4; 7 k., Vlajisavljević 8; 33 k., Rastić 77; 6 k., Jelovac 3, Obseničić (Opsenica) 13, Panjković 16, Njegovanović 13, 10; 24 k., Dolina 9; 1 k., Sadžak 12; 3 k., Cvitanović 5, Njegovanović 10, 14, Prica 3; 1 k., Njegovanović 8, Pribić 26; 11 k., Stanković 23, 8; 13 k., Durus 7, Rapaja (Rapajić)35; 62 k., Danjelović 23, Ratković 10; 11 k., Pražić 7, 8; 1 k., Ratković 11, Mirić 15; 43 k., Sirovica 7, Ratković 4, Knežević 36, Židen 16, Miljanović 5, 6; 5 k., Ćalić 8; 4 k., Mareljević 26; 6 k., Vranić 25; 2 k., Bošnjak 19, Dozetović (Dozet) 19; 31 k., Sedlar 5, Drljanović 6, 5; 5 k., Mirić 19, 6, Stanković 18, Malbaša 11, Batinić 25; 5 k., Bižić 14; 2 k., Moreljić 6, Vranešić 23; 5 k., Vukojević 9, 3; 2 k., Pripunić 29, Dopuđa 16; 1 k., Mirić 6, Božanić 28; 3 k., Kovačević 18; 7 k.; ukupno 1376 čeljadi.“

* U Buniću je 1946. godine rođen poznati srpski, jugoslovenski i svetski glumac Rade Šerbedžija, a u selu Pećane, koje se na istoku nadovezuje na Debelo Brdo, rođena je Jovanka Budisavljević Broz  (1924-2013), supruga nekadašnjeg predsednika SFRJ Josipa Broza Tita.

Slika 3. Selo Debelo Brdo (opština Bunić, Lika)

„U tom su stanovništvu od Brinja: Batinići, Božanići, Kneževići i Vranješevići, od Brloga Miloševići, Panjkovići, Price i Rapajići, od Dabra Vlaisavljevići, od Vilića Erori, Hinići, Jelovci, Domazetovići, Malbaše, Pupavci, Sekezovići i Sladići, od Kosinja Pražići i Pribići, a ostali su iz onoga naselja u bunićkom logoru, a dakako, po koja je porodica i iz drugih srpskih susjednih skupova.“

Komentar: Turci su 9. septembra 1493. godine pobedili hrvatsku vojsku u bici na Krbavskom polju. Nakon ove bitke veliki deo hrvatskog stanovništva u strahu od turskih svireposti seli se u zapadnije i severnije krajeve. Turska vojska 1527. godine osvaja Liku (izuzev Gacke doline i Brinja) i Krbavu. Veliki deo Like ostaje gotovo potpuno pust. Turci od sredine 16. veka naseljavaju ove predele većinom srpskim pravoslavnim stanovništvom iz unutrašnjosti svoje teritorije, najviše iz Bosne, ali i muslimanskim stanovništvom, a deo hrvatskog stanovništva koji nije pobegao prelazi na islam. U Lici je muslimansko stanovništvo naseljavano uglavnom u utvrđene gradove i imalo je ulogu turskih graničara, a srpsko ulogu stočara i zemljoradnika koji snabdevaju vojsku hranom, tzv. martolozi. Međutim, Bečki dvor je nameravao da pridobije Srbe na svoju stranu, kako bi bili graničari u njihovoj službi. Kapetani vojne krajine od druge polovine 17. veka intenzivno organizuju zavere sa srpskim knezovima i prebege čitavih sela sa teritorije pod turskom kontrolom na krajišku stranu. Turci su svirepo kažnjavali Srbe ukoliko otkriju njihove namere za prelazak. Ipak, sa severa Krbavskog polja na krajišku stranu prebegli su, između ostalih, i stanovnici sela Bunić i Debelo Brdo i nastanili se u tzv. krajiškim logorima u mestima Brinje, Brlog i kod starog grada Vilića, u okolini Otočca, a prostor Krbave i Korenice je nakon 1685. godine ostao skoro potpuno pust, izuzev malobrojnih muslimanskih porodica koje su ga nastanjivale. Pretpostavka je da su i Erori bili među prebezima u krajiške logore, jer se u Pavičićevoj knjizi pominju kao Vilićani (stanovnici naseljeni u okolini starog grada Vilića). Tek nakon oslobođenja Krbave od Turaka u Velikom ratu 1689. godine, deo stanovništva iz logora se vraća u sela iz kojih je nekoliko godina ranije prebegao. Na sever Krbavskog polja vraćaju se prebezi pod vođstvom kapetana Dobrivoja Kneževića: Batinići, Božanići, Domazetovići, Hinići, Erori, Jelovci, Malbaše, Miloševići, Panjkovići, Price, Pupavci, Rapajići, Sekezovići, Sladići, Vlaisavljevići i Vranješevići. Tako se deo Erora tada vratio u Bunić i Debelo Brdo, a deo ostao u logorima oko Otočca, iz kojih se postepeno naselio u sela Crna Vlast i Donji Babin Potok. Hrvatski biskupi u prvim popisima Like nazivaju srpske stočare pravoslavnim Vlasima, a tako su Srbe ranije nazivali i Turci. Jedna grupa ovih doseljenika po kraju u Bosni iz kog su naseljeni, oblasti Usora kod današnje Tuzle, nazvana je Usorčanima ili Usorcima (drugi naziv za Vilićane). U Velikom (Bečkom) ratu (1683-1689) Lika i Krbava su oslobođene od Turaka i Karlovačkim mirom ove oblasti su pripale Austriji. Bečki dvor odlučuje da ih pripoji Vojnoj Krajini, tako da srpsko stanovništvo Like i Krbave u naredna dva veka obavlja ulogu graničara prema turskoj Bosni.

III   Erori u Lici i Krbavi 1712. godine

(podaci iz knjige „Popis Like i Krbave 1712. godine“, Karl Kaser (Prosvjeta, Zagreb 2003.))

Slika 4. Popis Like i Krbave 1712. godine

Kuća Eror Jovana (26 ukućana):

– maloletnih 4
– ženskih 15
– pod oružjem 7:

Jovan, 40 godina
Nikša, brat, 50 godina
Milan, brat 45 godina
Kuzman*, Nikšin sin, 20 godina
Dragoje, Milanov sin, 16 godina
Jakov, ——  , 16 godina
Isailo, ——-  , 16 godina

Slika 5. Porodična zadruga Eror Jovana sa imenima muških članova

Kuća Eror Vuka (32 ukućanina):

– maloletnih 9
– ženskih 18
– pod oružjem 5:

Vuk, 50 godina
Vukovoj, —– , 50 godina
Staniša, Vukovojev sin, 40 godina
Ilija, —– , 30 godina
Stanoje, Vukovojev sin, 20 godina

Slika 6. Porodična zadruga Eror Vuka sa imenima muških članova

Kuća Eror Milaka (12 ukućana):

– maloletnih 4
– ženskih 6
– pod oružjem 2:

Milak, 35 godina
Cvijo, brat, 30 godina

Slika 7. Porodična zadruga Eror Milaka sa imenima muških članova

Kuća Eror Aćima (4 ukućana):

– maloletnih 2
– ženskih 1
– pod oružjem 1:

Aćim, 25 godina

Slika 8. Porodična zadruga Eror Aćima

Kuća Eror Đuke (8 ukućana):

– maloletnih 2
– ženskih 5
– pod oružjem 1:

Đuka, 35 godina

Slika 9. Porodična zadruga Eror Đuke

U mestu Pazarište zabeleženo je i jedno domaćinstvo Erora katolika:

Kuća Eror Stipana (14 ukućana):
– maloletnih 6, ženskih 6 i muških 2:
Stipan, 30 g. i Šimun, stariji brat, 40 g.

Slika 10. Porodična zadruga Eror Stipana sa imenima muških članova

O pokatoličavanju pravoslavnog stanovništva u Lici, koje je sprovodio pop Marko Mesić, postoje pisani tragovi: „Bunjevci, kada su se naselili u Lici, nisu još svi bili katolici. Među njima je bilo još dosta pravoslavnih, koji su tek u Lici pokatoličeni. Naročito Bunjevci u Pazarištu i Krmpotama, zadržaše pravoslavlje sve do početka 18. veka.“ … „1751. godine pobunili su se pravoslavni u Buniću, Jošanu, Pećanu i Debelom Brdu povodom nasilnog unijaćenja. Bajan Mijat Budisavljević sa Dojčić – Banjaninom i Maletom Lončarem, digao je te godine narod na oružje, koji otera katoličke kaluđere i kranjske popove“ – iz knjige „Bunjevci i Šokci“, Ivan Ivanić (1899).

Komentar 1: U ovom popisu prezime Eror zapisano je kao Heror i Herhor, verovatno iz razloga što su popis vršile strane vlasti. Sam autor knjige Karl Kaser u predgovoru navodi da je prepisivao podatke iz dosta nečitke dokumentacije popisa. Međutim, prezime se u tom obliku javlja i kasnije u nekim podacima, pa tako npr. u austrougarskim katastarskim mapama za selo Klokoč na Kordunu postoji topografska odrednica Herorovo brdo, na popisu iz 1725. u Klokoču postoje 2 kuće Herora, a u crkvenim knjigama Srpske pravoslavne crkve 1827. godine upisan je, kao kum na krštenju, David Heror iz Klokoča. Danas ovaj oblik prezimena imaju samo 4 porodice u Sremu.

Komentar 2: * U kući Eror Jovana 1712. godine živeo je Kuzman/Kosman Eror, a prisustvo ovog imena gotovo sigurno znači da su Erori još tada imali krsnu slavu Svete Vrače Kozmu i Damjana. Da su Erori slavili ovu slavu i ranije, može se zaključiti i iz činjenice da su svi Erori do današnjih dana sačuvali baš ovu slavu, osim jednog, istorijski gledano, skorijeg izuzetka preuzimanja Svetog Jovana za krsnu slavu, što znači i da je prvi predak Erora sa ovim prezimenom imao istu slavu.

IV   Erori na Kordunu

(podaci iz knjige „Karlovački generalat (1530-1746)“, Vojin S. Dabić (SPC, Beograd 2000.))

Slika 11. Vojna krajina – granica između dva carstva (Habzburške monarhije i Otomanskog carstva) i između dve civilizacije (Hrišćanske Evrope i Islama)

Slika 12. Pravci seoba Erora iz Like

 „Vojnićko-slunjska oblast bila je do početka Velikog bečkog rata (1683-1699) skoro potpuno pusta, jer su preko nje, kao ničije zemlje, uz austro – tursku granicu, stalno četovali turski krajišnici. Početkom Bečkog rata (1683-1699), koji je izazvao velika pomeranja stanovništva i krupne demografske promene na Balkanskom poluostrvu i u Panonskoj niziji, jedan od većih migracionih talasa zapljusnuo je i Karlovački generalat, a posebno vojnićko-slunjsku oblast. Tada je nekoliko hiljada Srba, dotadašnjih turskih podanika, napustilo svoja staništa u Bosanskoj krajini i naselilo se u pustim krajevima u međurečjima Korane i Mrežnice i Korane i Gline. Neke od njih prinudile su na seobu nesređene prilike u Bosni i Hercegovini, kao i namera turskih vlasti da srpsko stanovništvo, u koje nisu imale poverenja, presele iz pograničnih krajeva dublje u unutrašnjost zemlje. Druge su na promenu staništa podstakli austrijski krajiški zapovednici, nešto nagovorom, a nešto i silom. Naseljavanje srpskog stanovništva u vojnićko-slunjskoj oblasti započelo je 1686. godine, kada je nekoliko stotina porodica došlo sa turske teritorije i naselilo se u Tržiću, Budačkom, Skradu, Perjasici, Poloju i Vojniću. Nekoliko porodica doselilo je 1713. godine i u Klokoč, ali su one, nezadovoljne dobijenim zemljišnim posedima, koji im nisu odgovarali ni po veličini, niti po kvalitetu zemlje, ubrzo otišle u Južnu Ugarsku. U selu je ostalo, prema podacima iz 1715. godine, samo šest srpskih porodica, koje su se tu prve naselile i međusobno podelile najkvalitetnija zemljišta. Na mesto odseljenih došli su kasnije novi doseljenici, pa su u Klokoču (sa njegovim zaseocima koji su se kasnije razvili u posebna sela) 1725. godine bile 44 srpske porodice: Barak, Bunjevac, Busović, Vladić, Vuinović (2), Vuković, Vuletić, Vučković (3), Grubić, Gunj, Dejanović, Duduković, Jagodić, Jemenia ?, Josnić = Jasnić ?, Karamarković, Karanović, Klanac, Kosjer, Kovač, Ličanin, Lončarević, Majstorović, Matijević (2), Mihailović, Milić, Mirić, Momčilović, Novaković, Ognjenović, Paić (2), Peurača (2), Petrović, Rakinić, Samardžija, Heror/Eror (2), Šaula.“

Slika 13. Austro-ugarska karta sela Klokoč sa ucrtanim toponimom Herorovo Brdo

Slika 14. Katastarska mapa sela Klokoč sa ucrtanim toponimom Herorovo Brdo

Komentar: Vlasti sa bečkog dvora tj. njihovi karlovački generali poput J.J. Herberštajna, da bi ojačali granicu sa turskom Bosanskom krajinom, planski su naseljavali ovaj kraj i Srbima iz Like i Krbave, ali i iz Gorskog Kotara i sa Banije. Takođe, vratio se na Kordun i jedan deo Hrvata ranije izbeglih u zapadne krajeve prema Kranju, pa su u narodu oni prozvani Kranjci, dok su Srbi nazivani Vlasima. Naseljavanje je počelo još za vreme rata 1683-1699, a intenzivirano je nakon Karlovačkog mira 1699. i trajalo čitav 18. vek, do potpunog proterivanja Turaka sa Korduna 1790. kao i nakon toga. U crkvenim knjigama Srpske pravoslavne crkve Erori se pominju u Klokoču još i 1827. i 1830. u velikom broju. Iz Klokoča su se Erori vremenom nastanjivali u okolna sela: Svinica Krstinjska, Krstinja, Dunjak, Kestenovac, Rajić Brdo, Žrvnica, Brusovača, Glinice… Erori u Klokoču bili su brojni, i prema popisu stanovništva SR Hrvatske iz 1948. godine prezime Eror je bilo prvo po brojnosti u selu, sa 104 od 506 stanovnika (preko 20%). Čest je bio slučaj da su, u pojedinim selima i krajevima Krajine, deci, kako muškoj, tako i ženskoj, davana imena iz malog skupa imena uobičajenih za taj kraj. Tako se dešavalo da u selima sa par stotina ljudi gotovo svi stanovnici imaju imena iz skupa od desetak imena, npr. za Liku: Dane (skraćeno od Danilo), Mane (skraćeno od Manojlo i Maniša), Bude (od Budimir i Budislav), Jandro…, a za Kordun: Milić, Dragić, Mile…i još za celu Krajinu: Rade, Jovan, Milan, Božo, Nikola, Petar… Tako se dešavalo da u istom selu ima po nekoliko ljudi istog imena i prezimena, što često u komunikaciji dovodi do zabune. Narod je zbog lakšeg sporazumevanja i identifikacije delio takve najbrojnije seoske porodice u manje grupe i svakoj grupi davao nadimak tzv. špicnamet. Erori u Klokoču bili su podeljeni na Zece, Paklare, Čokiće i Krivake. Ova podela nije obavezno značila da prezimenjaci sa istim špicnametom pripadaju istoj porodici, već ponekad da žive u istom kraju sela ili slično.

Slika 15. Selo Klokoč (opština Vojnić, Kordun)

(podaci iz knjige „Karlovačko vladičanstvo“, Milan Radeka (Zagreb 1975.))

Prezime EROR – slave: Sveti Đorđe i Sveti Vrači Kozma i Damjan

Komentar: Erori  slave Svete Vrače tj. Svetog Kozmu i Damjana (zimski – 14. novembra), a samo jedan ogranak iz Rajić Brda kod Klokoča promenio je slavu i slavi Svetog Jovana, pošto se njihov muški predak priženio u Rajić Brdo nedaleko od Klokoča i preuzeo slavu kuće u koju se prizetio. Verovatno je greškom umesto Sveti Jovan upisano Sveti Đorđe.

Slika 16. Selo Rajić Brdo (opština Vojnić, Kordun)

V   Erori u matičnim crkvenim knjigama Srpske Pravoslavne crkve

Slika 17. Neke od crkava u kojima su krštavani i venčavani Erori

1. Crkva Roždenija presvete Bogorodice u Debelom Brdu (Lika)
2. Crkva Uspenija presvete Bogorodice u Dragotini (Banija)
3. Crkva Svetih apostola Petra i Pavla na Buhači (Kordun)

Podaci sa internet stranice familysearch.org:

Parohija Bunić, podaci za 1857. i 1858. godinu – crkva Svetog oca Nikolaja (podignuta 1867. godine, spaljena 1942. godine), namesnik Danilo Cvijanović:

3. novembra 1858. godine oženio se graničar Sava Eror od oca Rade i majke Save Eror iz Bunićabr. 18, Sofijom Knežević od oca Simona i majke Stane Knežević iz Bunića br. 76. Kum na venčanju je bio Luka Vukobratović iz Debelog Brda.

Parohija Debelo Brdo, podaci za 1857. i 1858. godinu – crkva Roždenija presvete Bogorodice (podignuta 1762. godine, uništena 1946. godine), paroh Vasilije Stanković:

16. juna 1857. godine krštena je ćerka Teodora Eror, rođena 12. juna 1857. godine u Debelom Brdu br. 24, od oca graničara Radoice i majke Save Eror. Kum je bio Luka Vukobratović iz Debelog Brda.

5. oktobra 1857. godine kršten je sin Toma Batinić, rođen 2. oktobra 1857. godine u Debelom Brdu br. 1, od oca graničara Georgija i majke Jovane Batinić. Kum je bio Rafail Eror izDebelog Brda.

6. decembra 1857. godine kršten je sin Aleksije Eror, rođen 5. decembra 1857. godine u Buniću br. 9, od oca graničara Jakova i majke Stane Eror. Kum je bio Filip Čortan iz Debelog Brda.

9. marta 1858. godine kršten je sin Budislav Eror, rođen 5. marta 1858. godine u Debelom Brdu br. 22, od oca graničara Luke i majke Marije Eror. Kum je bio Stefan Dozet iz Pećana.

30. marta 1858. godine kršten je sin Mihailo Eror, rođen 27. marta 1858. godine u Debelom Brdu br. 22, od oca graničara Pavla i majke Dmitre Eror. Kum je bio Vasilije Pupovac iz Debelog Brda.

31. marta 1858. godine kršten je sin Ilija Bektaš, rođen 29. marta 1858. godine u Buniću br. 2, od oca graničara Mihaila i majke Tomke Bektaš. Kum je bio Ilija Eror iz Bunića.

10. aprila 1858. godine krštena je ćerka Jovana Eror, rođena 9. aprila 1858. godine u Buniću br. 15, od oca graničara Ilije i majke Sofije Eror. Kum je bio Stojan Šerbedžija iz Bunića.

27. aprila 1858. godine kršten je sin Georgije Matijević, rođen 23. aprila 1858. godine u Buniću br. 3, od oca graničara Ilije i majke Filipe Matijević. Kum je bio Mihailo Eror iz Bunića.

Parohija Krbavica (Mala Krbava), podaci za 1858. godinu – crkva Svetog proroka Ilije, administrator parohije Vukola Zaklan:

11. novembra 1858. godine oženio se graničar Vasilije Eror od oca Georgija i majke Marte iz Debelog Brda br. 23, Damjanom Zaklan od oca Vasilija i majke Mike iz Male Krbave br. 3. Kum na venčanju je bio Aleksije Pupovac iz Debelog Brda.

Parohija Gornje Vrhovine, podaci za 1856. godinu – crkva Svetog oca Nikolaja (podignuta 1747. godine, spaljena za vreme Drugog Svetskog rata, srušena nakon rata), paroh Vasilije Mašić:

5. februara 1856. godine oženio se graničar Aleksije Štetić od oca Pavla i majke Stepanije iz Vrhovina br. 101, Milosavom Grbić od oca Arsenija i majke Milije iz Vrhovina br. 87. Kum na venčanju je bio  Danilo Eror iz Vrhovina.

3. juna 1856. godine kršten je sin Stefan Eror, rođen 1. juna 1856. godine u Vrhovinama br. 100, od oca graničara Ilije i majke Marije Eror. Kum je bio Damjan Uzelac iz Vrhovina.

21. oktobra 1856. godine kršten je sin Dimitrije Eror, rođen 20. oktobra 1856. godine uBabinom Potoku br. 88, od oca graničara Milivoja i majke Jelice Eror. Kum je bio Pantelejmon Biga iz Babinog Potoka.

10. novembra 1856. godine oženio se graničar Mihailo Dmitrašinović od oca Rafaila i majke Marte iz Trnavca br. 30, Marijom Narančić od oca Vasilija i majke Pave Narančić iz Turjanskog br. 1. Kum na venčanju je bio Nikolaj Eror iz Debelog Brda.

11. novembra 1856. godine oženio se graničar Vukolaj Vuksan od oca Dobreta i majke Stake iz Turjanskog br. 59, Perom Eror od oca Aleksija i majke Save Eror iz Babinog Potoka br. 7. Kum na venčanju je bio Simeon Hrkalović iz Turjanskog.

12. novembra 1856. godine oženio se graničar Nikolaj Štetić od oca Ignjatija i majke Stoje iz Vrhovina br. 103, Milosavom Eror od oca Vasilija i majke Latinke Eror iz Vrhovina br. 172. Kum na venčanju je bio Stefan Čudić iz Vrhovina.

9. decembra 1856. godine kršten je sin Gedeon Eror, rođen 7. decembra 1856. godine u Babinom Potoku br. 36, od oca Mihaila i majke Marije Eror. Kum je bio Jovan Biga iz Babinog Potoka.

Parohija Dunjak, podaci za 1830. godinu – crkva Svetog slavnog proroka Ilije (podignuta 1824. godine, srušena u Drugom Svetskom ratu), paroh Kozma Mrđenović, kapelan Pavle Šepa:

5. marta 1830. godine kršten je sin Ninko Eror, rođen 5. marta 1830. godine u Klokoču, od ocaVasilija i majke Inđije Eror. Kum je bio Petar Vujanović iz Klokoča.

30. marta 1830. godine krštena je ćerka Marta Vujanović, rođena 27. marta 1830. godine u Klokoču, od oca Georgija i majke Ljubice Vujanović. Kum je bio Aleksije Eror iz Klokoča.

20. juna 1830. godine krštena je ćerka Ekaterina Gunj, rođena 20. juna 1830. godine u Klokoču, od oca Jovana i majke Save Gunj. Kum je bio Stanoje Eror iz Klokoča.

8. avgusta 1830. godine krštena je ćerka Stana Eror, rođena 5. avgusta 1830. godine u Klokoču, od oca Stanoja i majke Petre Eror. Kum je bio Stefan Knežević iz Klokoča.

20. oktobra 1830. godine kršten je sin Trifun Dejanović, rođen 15. oktobra 1830. godine u Klokoču, od oca Milića i majke Stoje Dejanović. Kum je bio Nikolaj Eror iz Klokoča.

22. oktobra 1830. godine kršten je sin Toma Gunj, rođen 16. oktobra 1830. godine u Klokoču, od oca Grigorija i majke Marije Gunj. Kum je bio Joakim Eror iz Klokoča.

6. novembra 1830. godine krštena je ćerka Marta Eror, rođena 4. novembra 1830. godine uKlokoču, od oca Simeona i majke Anice Eror. Kum je bio Georgije Eror iz Klokoča.

10. novembra 1830. godine oženio se Teodor Cetina iz Radovice, Stanom Eror, ćerkom Petra Erora iz Klokoča. Kum na venčanju je bio Eremija Pavić iz Radovice.

11. novembra 1830. godine kršten je sin Ninko Eror, rođen 6. novembra 1830. godine u Klokoču, od oca Vasilija i majke Danice Eror. Kum je bio Vasilije Basara iz Gojkovca.

20. novembra 1830. godine kršten je sin Filip Knežević, rođen 14. novembra 1830. godine u Klokoču, od oca Stefana i majke Milije Knežević. Kum je bio Stanoje Eror iz Klokoča.

Parohija Buhača/Buvača, podaci za 1827. godinu – crkva Svetih apostola Petra i Pavla (podignuta 1800. godine), paroh Radosav Pajić, kapelan Mihajlo Kijurina:

27. aprila 1827. godine kršten je sin Toma Šteta, rođen 27. aprila 1827. godine u Gojkovcu, od oca Cvije i majke Jelice Šteta. Kum je bio David Heror iz Klokoča.

Parohija Dragotina, podaci 1857. godinu – crkva Uspenija Presvete Bogorodice (podignuta 1760. godine, novi hram 1988. godine), paroh Lazar Mraković:

16. januara 1857. godine krštena je ćerka Sava Eror, rođena 15. januara 1857. godine u Dragotini broj 38, od oca graničara Georgija i majke Ane Eror. Kum je bio Georgije Sladojević iz Dragotine.

Knjiga krštenih katoličke crkve za selo Prozor kod Otočca 1834. godine – dana 9. aprila 1834. godine kršten je sin “Marchus Error’‘, roditelji “Georgius’‘ i “Catharina“ rođena “Kostelac“, Prozor 56. Kumovi “Michael Orešković“ i “Marija“ udata za “Luku Žubrinića“, iz Prozora.

Izvor: 1. fond/HR-Hrvatski državni arhiv – 440 Otočka graničarska pukovnija:

Gruntovne knjige, Vrhovine i Babin Potok:

17. april 1857. godine – Eror Milivoj iz Babinog Potoka broj 8
Milivoj, Trivun i Mihail Eror
Milivoj i Todor Eror
21. maj 1848. godine, Vrhovine, Babin Potok: Milivoj, Trifun i Jovan Eror
Babin Potok 63 – Petar i Marko Eror
Petar sa sinovima: Tanasije, Dmitar i Mojsija
Marko star 49 godina sa sinovima: Aleksa star 18, Stevan 15 i Jandre 8 godina.
Jakov i Milivoj Eror
21. maj 1850. godine, Vrhovine: Petar Eror i Joka/Đuka,
Marko Eror, Aleksa i Staniša/Stanica

Prema podacima crkvenih matičnih knjiga Srpske Pravoslavne crkve za parohije Dunjak, Široka Rijeka i Radovica na Kordunu, tokom perioda 1900-1940. porodične zadruge sa prezimenom Eror živele su u sledećim domaćinstvima:

Parohija Dunjak, selo Klokoč, kućni brojevi: 10, 12, 14, 17, 18, 19, 26, 34, 39, 40, 42, 43, 49, 52, 55, 60, 85/26, 92/18, 93, 94, 101 i 105

Parohija Dunjak, selo Rajić Brdo, kućni brojevi 18 i 25.

Parohija Široka Rijeka, selo Brusovača, kućni broj 57.

Parohija Široka Rijeka, selo Svinica, kućni broj 45.

Parohija Radovica, selo Radovica, kućni broj 124.

Selo Klokoč:

Kućni broj 10:

Eror Nikola i Kata:
ćerka Milka (1893-?)

Kućni Broj 14:

1) Eror Dragić (1877-1936) i Mila:
sinovi: Petar (1901-1980), Rade (1909-1929), Miloš (1910-1913) i Jandre (1912-1977),
ćerka Petra (1899-?)

2) Eror Miloš (1881-?) i Eror Mila (1880-?):
sinovi: Đurađ (1909-1913), Mihailo (1912-1932), Dragić (?-1915),
otac Miloš sin Jandre/Andreja i Danice, majka Mila ćerka Eror Simeona i Stanke, Klokoč 93

3) Eror Jandre i Kata (1842-1912):
ćerka Mila (1883-1905)

4) Eror Jandre sin Đurđa i Petre (1852-?) i Stana

5a) Eror Petar (1901-1980) i Ljubica (1901-1929) (rođena Vučković):
ćerke: Milka (1920-1921) i Milica (1928-1929)

5b) Eror Petar (1901-1980) i Mileva:
sin Milan (1933-1936), (Petar oženio Milevu posle Ljubicine smrti)

6) Eror Jandre (1912-1977) i Mila (1915-?):
sin Dušan (1935-1935)

Kućni broj 17:

1) Eror Damjan (1846-1908) i Marija (1860-1928, iz Dunjaka):
sinovi: Bogdan, Damjan (1887-?), Đuro (1893-?), Nikola (1898-1906), Stanko (1900-?), Dušan (1904-?)

2) Eror (Damjana) Damjan (1887-?) i Eror (Jandre) Mila (1886-?, iz Klokoča br. 92):
ćerke: 2 mrtvorođena ženska deteta (1910) i Milica (1912-?)

3) Eror (Damjana) Bogdan i Jelena (rođena Pavić, iz Prisjeke):
sin Mihajlo (1912-1912)
ćerka Marija (1910-1913)

4) Eror (Damjana) Stanko i Danica (1895-?, rođena Basara, iz Klokoča):
ćerka Marija (1919-1920)

5) Eror (Damjana) Đuro i Stanka (1894-?, rođena Bjelivuk, iz Jasnić Brda):
ćerka Stanka (1920-1920)

6) Eror (Damjana) Dušan i Stanka (1904-?, rođena Opačić, iz Miholjskog)

7) Eror Stanka:
sin Božo (1922-1922)
ćerka Milka (1922-1922),
Božo i Milka su bili blizanci umrli 3 dana nakon rođenja

Kućni broj 18:

1) Eror Petar i Anđelija:
sinovi: Dušan (1909-?), Đurađ (1911-1983), Rade (1912-1983) i Miloš (1917-1943)
ćerke: Sofija (1899-?), Jelica (1901-?) i Milka (1903-?)

2) Eror Đurađ-Đuro i Sofija:
sin Rade (1902-1913),
br. 93/18 – sinovi: Simo (1898-?), Nikola (1905-1913)
br. 93–Ninko (1906-1907), Mihajlo,
ćerke Milka (1908-1913), Stanka (1910-1911), Milica (1911-?)

3) Eror Damjan i Mila:
ćerka Milka (1913-1913)

4) Eror Jandre i Đuka (vidi broj 92/18)

5) Eror (Petra) Miloš (1917-1943) i Milica (rođena Gunj):
ćerka Milka (1938-1938)

6) Eror (Petra) Rade (1912-1983) i Stanka (1914-?), (rođena Novković, iz Dunjaka):
sin Dušan (1938-1938)

7) Eror (Petra) Đurađ (1911-1983) i Ljubica (rođena Matijević, iz Petrove Poljane):
sinovi: Milan i Miloš
ćerke: Mika, Draga, Milica, Ranka, Stanka i Kata

8) Eror Nikola i Ješa (1864-1937)

9) Eror Milić i Ješa (1839-1911):
sin Damjan (1881-?)

Kućni broj 19:

1) Eror Simeon-Simo (1871-1928) i Marija (1872-1930):
sinovi: Simo (1892-?), Milivoj (1896-1942), Mihajlo (1905-?)
ćerke: Stanka (1900-1923), Milka (1903-1903), Mila (1909-1913),

2) Eror (Sime) Simo i Mila (rođena Ćalić, iz Prisjeke)

3) Eror (Sime) Milivoj i Milka (rođena Šaula, iz Lisina):
ćerke: Stanka (1919-1921), Milica (1926-1929), Dragica (1929-1929), Kata (1930-1931)

Kućni broj 25:

Eror Mihajlo (1912-?) i Sofija (rođena Bućan), (Mihajlo sin Eror Miloša i Mile)

Kućni broj 26:

1) Eror Janko (1846-1911) i Ana (1846-1916):
sin Mihajlo (1878-?),
ćerka Jelka (1890-?)

2) Eror (Janka) Mihajlo i Mila:
ćerka Ana (1902-?)

3) Eror Miloš i Ana:
sin Dušan (1928-1930)

4) Eror Mile i Mila (1881-1931):
sin Simo (1901-?)

Kućni broj 34:

Eror Milić i Milica:
sin Đurađ (1902-?)

Kućni broj 39:

Eror Milić i Milka:
sin Milan (1904-?)

Kućni broj 40:

Milić Lazo i Eror Ješa:
sinovi: Eror Nikola (1899-1900), Mihajlo
ćerka: Eror Sofija (1903-?)

Eror (Laze) Mihajlo i Milica (rođena Bućan), (Mihajlo nosio majčino prezime)

Kućni broj 43:

1) Eror Kata (1863-1901)

2) Eror Đurađ-Đuro i Milica (1876-1931):
sin Lazo (1903-1942),
ćerke: Sofija (1897-?), Kata (1906-1931), Anđelija (1908-1913)

Kućni broj 49:

1) Eror Jandre i Stana (1843-1911):
sinovi: Dragić (1877-1942), Jovan (1878-1919)

2a) Eror (Jandre) Dragić i Stanka:
sin Rade (1900-1903)

2b) Eror Dragić i Stana Krmar:
ćerke Krmar Stanka (1910-?) i Sofija (1912-1942?)?

2v) Eror Dragić i Stana Brković (udovac Dragić, oženio udovu Stanu):
ćerke: Eror/Brković Ljubica (1917-1918) i Eror Ranka (1925-1926)

3a) Eror (Jandre) Jovan (1878-1919) i Marija (rođena Pekeč):
sin Petar (1903-1905)

3b) Eror Jovan i Milka (rođena Popović):
sin Miloš (1912-1916)
ćerka Kata (1910-1914)

4) Eror Milić (1874-1932) i Milka:
sinovi  Jandre (1902-1903) i Milan (1904-?)
ćerka Milica (1897-?)

5) Eror Simo i Marija:
ćerka Stanka (1900-1923)

6) Eror Milan i Kata:
ćerka Ljuba (1924-1937)

Kućni broj 55:

1) Eror Rade (1835-1913) i Milica (1835-1904):
sinovi: Stanko (1861-1917) i Lazo (1878-?)

2) Eror (Rade) Stanko (1861-1917) i Mila (1864-1923):
sin Stanko (1901-?)
ćerke Stanica (1901-?), Milica (1907-?)

3) Eror (Rade) Lazo (1878-?) i Jelica (rođena Martinović) :
sinovi Miloš (1909-1943), Đurađ (1911-1977) i Mihajlo (1914-1998)

4) Eror (Laze) Đuro (1911-1977) i Soka (1919-2001):                                       sin Nikola

5) Eror (Laze) Miloš (1909-1943) i Milka (1910-1981):
ćerke: Ljubica i Dragica

6) Eror Dragić i Milica:
sin Mihajlo (1901-?)

7) Eror Đurađ-Đuro i Marija (1871-1934):
sinovi: Đurađ (1903-?), Lazo (1904-1904), Lazo (1908-1908),
ćerke: Milka (1905-1905), Milica (1909-1909), Stanka (1914-1914)

8) Eror Milić i Milica:
sinovi Mihajlo (1902-1913), Milić (1903-?), Rade (1908-1912)

9) Eror Miloš i Milka:
sinovi Milan (1908-1909), Rade (1909-1943) i Đurađ (1912-1995)

10) Eror Ilija i Marija (1859-1931) (iz Gojkovca):
sin Miloš (1883-?)
ćerke Mioljka (1894-1913) i Kata (1891-1910)

11) Eror Rade i Milica:
ćerka Ljuba (1929-1930)

12) Eror (Stanka) Stanko i Kata (rođena Kalinić, iz Prisjeke):
sinovi: Vladimir (1927-1982), Milan (1933-1935)
ćerka Ljubica (1925-1929)

13) Eror (Milića) Milić (1903-?) i Kata (rođena Dejanović, iz Klokoča):
sin Cvijo (1936-1939)

14) Eror (Ilije) Miloš i Mila (rođena Rajić, iz Rajić Brda)

Kućni broj 60 (kuća mog pradede):

Eror (Jovana) Lazo (1875-1935) i Kata (1882-1941) (rođena Mrkšić, iz Jagrovca):
sinovi: Đuro (1911-1911), Milić (1912-1981), Stanko (1914-1970), Nikola (1915-1915), Petar (1924-2013)
ćerke: Milka (1905-1981), Mioljka-Milica (1907-1964), Petra (1909-1986), Aleksanderka-Leksa (1917-1942)

Kućni broj 85/26:

Eror Gnjatija (1845-1920), udovac i Milica (1862-1919):
ćerka Petra (1903-1913)
Gnjatija sin Stevana i Angeline, Klokoč 15

Kućni broj 91/2:

Eror Ranka:
ćerka Ranka (1933-1935) (kuća Popovića)

Kućni broj 92/18:

1) Eror Jandre (1857-1911) i Đuka:
sinovi: Ninko (1881-1908), Milan (1904-?) i Petar (1898-1922)
ćerke: Mi(h)oljka (1885-1911) i Mila (1886-?)

2) Eror Dragić i Sofija:
sin Stevan (1926-1927)
ćerke: Milka (1919-1920), Ljubica (1922-1922) i Mila (1925-1925),

3) Eror Milan i Milica:
ćerka Milka (1936-1936)

4) Eror Ninko (1881-1908) i Stanica

Kućni broj 93 (93/18):

1) Eror Jovan i Stoja:
sinovi: Miloš (1905-1913), Pavao (1907-1907), Milić (1912-1913), Petar (1914-1918)
ćerke: Mila (1896-1913) i Sara (1909-1913),

2) Eror (Đure) Mihajlo i Stana (rođena Knežević, iz Klokoča):
mrtvorođeno žensko dete, Mila (1915-?)

3) Eror (Đure) Simo (1899-1980) i Kata (1898-1986) (rođena Popović, iz Klokoča):
sinovi: Boško, Dragan i Đuro
ćerke: Ljubica i Dragica

Kućni broj 93:

Eror Simeon i Stanka:
ćerka Mila udata za Eror Miloša, broj 14

Kućni broj 94:

1) Eror Ješa, udovica, stara

2) Eror Stanko i Jeja:
sin Rade (1892-?)

3) Eror Rade i Stanka (rođena Savić, iz Radovice)

Kućni broj 101:

Eror Mihajlo i Kata:
ćerka Sara/Sava (1888-?)

Kućni broj 105:

1) Eror Petar i Miljka/Milka:
muško mrtvorođeno (1905)

2) Eror Ninko (1850-1915) i Mioljka (1853-1935):
ćerka Petra (1888-1918),
52: sin Rade (1891-1943), Mihajlo (1879-?)

3) Eror (Ninka) Rade i Jelica (rođena Bošnjak, iz Lipovca):
sinovi Miloš (1913-1917), Mihailo (1924-1924), Milić (1931-1931), Dušan (1932-1932)
ćerke Mila (1915-1916), Milica (1925-1925), Dragica (1930-1930),

4) Eror (Ninka) Mihajlo i Kata (rođena Šepa, iz Rajić Brda)

Selo Rajić Brdo:

Kućni broj 18:

Eror Đurađ-Đuro, sin Eror Stevana i Petre iz Klokoča, priženio se u Rajić Brdo.

1) Eror (Stevana) Đurađ-Đuro (1864-1918) i Eror Vučković Mila (1864-1925):
sinovi: Cvijan (1888-?), Janko (1897-?), Mihailo (1900-1902) i Milić (1903-1906)
ćerka Danica (1894-1911)

2) Eror (Đure) Cvijan i Stanka (rođena Vujičić, iz Ponorca):
sin Mihajlo (1908-1908)

3) Eror (Đure) Janko i Mila (rođena Miljenović, iz Johove):
sin Jovan (1925-1925)
ćerke: Ljubica (1916-1920 ), Petra (1919-1931), Dragica (1926-1927)

Kućni broj 25:

1) Eror Petar i Marija (1877-1930):
sinovi: Dragić, Milić (1896-?), Janko (1903-1903), Milovan (1904-?) i Mihajlo (1908-?)

2) Eror Milić i Milica (rođena Vučković, iz Dunjaka):
sin Milan (1925-1925)
ćerka Milka (1929-1934)

3) Eror Milovan i Milica (rođena Šarac, iz Budačke Rijeke):
sin Dušan (1925-1925)
ćerka Jelena (1925-1925)

4) Eror Dragić i Simeona (1897-1931) (rođena Blažević, iz Brezove Glave)

5) Eror Mile i Stanka:
ćerka Milka (1930-1932)

Selo Brusovača:

Kućni broj 57:

1) Eror Đurađ (1855-1934) i Miholjka:
sinovi: Milić (1883-?), Mihailo (1895/6-1941/2)
ćerka Sofija (1893-?)

2) Eror (Đurađa) Milić i Sofija:
sin Miloš (1910-1941)
ćerka Mila (1904-?)

Selo Svinica:

Kućni broj 45:

Eror Damjan i Kata (1863-1923):
sinovi: Stefan (1900-?), Stanko (1905-?), Dragić (1909-?), Adam (1912-1943), Milivoj (1915-1921)?
ćerke: Dragica (1904-1924), Sofija (1907-?), Evica (1912-?)

Selo Radovica:

Kućni broj 124:

1) Eror Lazo (1875-1935) i Kata (1882-1941) (doselili 1913. godine iz Klokoča broj 60):

sinovi: Đuro (1911-1911), Milić (1912-1981), Stanko (1914-1970), Nikola (1915-1915), Petar (1924-2013)
ćerke: Milka (1905-1981), Mioljka-Milica (1907-1964), Petra (1909-1986), Aleksanderka-Leksa (1917-1942)

2) Eror (Laze) Milić i Ranka (rođena Grubješić iz Klokoča)

3) Eror (Laze) Stanko i Dragica (rođena Rončević iz Begovog Brda)

Slika 18. Eror Petra (udata Marković), Eror Milić, Eror Stanko i Eror Petar

Izvor: Hrvatski državni arhiv, fond broj 1448 – Zbirka mikrofilmova matičnih knjiga i popisa obitelji (porodica)

Za navedene parohije u Hrvatskom državnom arhivu su dostupni podaci iz crkvenih matičnih knjiga rođenih za period 1900-1914. i knjiga venčanih i umrlih za period 1900-1940. godine.

VI   Erori u Bosni, Slavoniji i Sremu

Bosna:

Posle turskih poraza, odlukama Berlinskog kongresa 1878. godine turske vlasti su primorane da napuste Bosnu i Hercegovinu, koju okupira Austro-ugarska monarhija. Zajedno sa odlaskom turskih vlasti, Bosnu napuštaju i brojne begovske porodice koje su izgubile privilegije, a takođe i jedan deo autohtonog muslimanskog stanovništva se seli na istok u krajeve koji su još uvek pod turskom vlašću. Oslobođene krajeve u zapadnim delovima Bosne, u godinama nakon 1878. naseljavaju Srbi iz Like koji kupuju uglavnom plodniju zemlju. Ove seobe su slikovito opisane i u delima Branka Ćopića koji je o njima znao iz priča i sećanja svojih starijih suseda i rođaka. Porodica njegovog oca je došla u Hašane pod Grmečom takođe u ovom periodu, iz sela Suvaja u Lici, na samoj granici sa Bosnom. Pošto su Ličani kupovali bogata begovska imanja, to je često izazivalo zavist kod siromašnih starosedelaca, pa se javljao i tipičan rivalitet između Srba starosedelaca i došljaka. Među naseljenim Ličanima u zapadnoj Bosni bilo je i Erora koji su došli u selo Jaruge podno planine Kozare, u blizini Prijedora. Na osnovu ličkih prezimena prisutnih u Jarugama: Borić, Končar, Čudić, Vukmirović, Pupavac, Fuštar, jasno je da su Erori u Jaruge došli iz Donjeg Babinog Potoka, jer su ista prezimena brojna u Babinom Potoku i okolini, što su potvrdili i potomci Erora iz Jaruga.

U knjizi „Pounje u Bosanskoj Krajini“ Milana Karanovića navodi se da u Bosanskoj Krupi u naselju Govedarnica tj. na Govedarnici ima i jedna kuća Erora. Među nabrojanim porodicama koje su doseljene iz Like u Krupu posle okupacije od strane Austro-ugarske, navode se i ovi Erori, uz dodatak da slave Svete Vrače i da su došli iz mesta Vrhovine, odakle i Gulani, Hinići iz obližnje Zalužnice…

Časopis „Bosanska vila“ izdavalo je na ćirilici Srpsko prosvjetno društvo „Prosvjeta“ iz Sarajeva, od 1885. do 1914. godine

Slika 19. Časopis „Bosanska vila“

Rubrika „Razno“ 15.04.1896.

Iskaz dobrovoljnih priloga o proslavi desetogodišnjice „Bosanske vile“. Priložiše slijedeća g. g. : …Iso Eror priložio 2 forinte…

Slika 20. Rubrika „Razno“ 30.03.1897.

Iskaz dobrovoljnih priloga o zabavi društva „Sloge“ (srpsko pjevačko društvo „Sloga“ iz Sarajeva), držane u Sarajevu 31. dec. 1896. u korist postradalih od poplave. Priložiše slijedeća g. g. : …Iso Eror priložio 2 forinte…

Slavonija:

Nakon što je okupirala Bosnu i Hercegovinu 1878. godine, Austro-ugarskoj prestaje da preti opasnost od turske vojske iz Bosne. Prestaje potreba za postojanjem Vojne Krajine i ona biva ukinuta 1881. godine. Raspuštaju se graničarska služba i graničari, većinom Srbi koji su živeli u Lici, Kordunu, Baniji, Slavoniji… i koji su obavljali ulogu čuvara granice sa Turskom oko tri veka. U periodu između 1881. i 1914. tj. početka Prvog Svetskog rata, dobar broj Ličana i ostalih Krajišnika se nakon raspuštanja Krajine naseljava po selima Slavonije. Najčešće su se Srbi naseljavali u srpska sela, a Hrvati u hrvatska, mada je bilo i izuzetaka, a i osnivanja novih manjih naseobina. Erori su u ovim seobama najviše naselili selo Veliko Nabrđe kod Đakova. Da su Erori u Veliko Nabrđe došli iz Like i to baš iz sela Bunić, govori i podudarnost ličkih prezimena u ovim selima: Šerbedžija, Banjeglav, Vlaisavljević, Panjković, Opsenica, kao i to što su neki Erori, žrtve u Drugom Svetskom ratu, u nekim popisima žrtava bili popisani prema mestu življenja – Velikom Nabrđu, a u drugim spiskovima, iste osobe kao žrtve su upisane prema mestu rođenja,  u selima Bunić i Debelo Brdo.

Porodica Eror iz sela Gornja Trnava kod Nove Gradiške:

Ova porodica je doseljena u Gornju Trnavu 1835. godine iz Like i pripadaju staroj ličkoj porodici.

GEORGIJE/Đuro (1882–1947), žena Milka Šušnjarac (1886–1916), iz Medara, imali su šestoro dece: Petru, Branka, Draginju, Stevana, Nikolu i  Jelenu.

1. PETRA (1904), udata za Pavla Pavića iz Smokovića (Zadar), imaju dvoje dece: Anđelku i Dragana.

a) Anđelka (1942), udata za Dragoljuba Đorđevića iz Kruševca, nemaju dece, žive u Beogradu u naselju Mirjevo.

b) Dragan (1943–1990), neoženjen, sahranjen na Centralnom groblju u Beogradu.

2. – BRANKO (1906–1948), žena Anka iz Rogolja, imaju ćerku Nadu, udata za Popovića u Poljane. Branko je živeo i umro u  Rogoljima. Imaju ćerku Miru i sina Jovana, žive u Indijani (SAD).
3. DRAGINJA (1908–1943), udata za Popovića iz Poljana, imaju troje dece: Mariju, Petra i Radana.

a) Marija udata za Stevana Ribića iz Poljana imaju dva sina: Petra i Radana.

b) Petar (1943), oženjen sa Evicom Krajačić, iz Poljana, imaju ćerku Mariju udatu za Dušana Boždara, imaju dvoje dece, Zorana i Dušku, sada žive u Edmontonu (Kanada).

c) Radan (1946–1999), živeo i umro u Kanadi.

Draginja je ubijena u logoru Stara Gradiška 1943. godine.

4. STEVAN (1910), žena Milica iz Futoga (Bačka), imaju dvoje dece: Zdravka i Zoricu.

a) Zdravko, žena Olga iz Bosne, imaju dvoje dece: Gordanu i Stevana, žive u Futogu kod Novog Sada.

b)  Zorica, udata za Svetislava Ilijića iz Novog Sada, žive u Futogu.

5. NIKOLA (1912–1944), bio zatrpan za vreme bombardovanja Beograda 1944. godine, umro u bolnici i sahranjen na Centralnom groblju u Beogradu.
6. JELENA/Jeka (1902– ?) udata za Stevana Vitasa iz Mašića imaju dvoje dece: Dušana i Dragicu.

Đuro je bio trgovac i imao je gostionicu na raskrsnici u Trnavi, koju  je prodao Savi Markoviću – Amerikancu. Đurina žena Milka se razbolela i umrla 1915. godine, dok je on bio u vojsci, pa su deca ostala bez oba roditelja. U toku Prvog svetskog rata Đuro je postao dobrovoljac u srpskoj vojsci i bio na solunskom frontu. Posle rata saznao je da mu je žena umrla a deca otišla na razne strane. Tragično je umro, obesio se na groblju u Trnavi, gde je i sahranjen 1947. godine.

Izvor: Monografija “Medari i Gornja Trnava u Zapadnoj Slavoniji“, autori Nestor Mihovilović i  Dušan Roksandić

Srem:

Podaci za 1905. godinu iz knjige „Srpska pravoslavna mitropolija karlovačka“, Mata Kosovac (Sremski Karlovci 1910. godine):
Srpska Vojačka zadruga za potpomaganje i štednju u Vojki. Zavod osnovan 1905. Uprava: predsednik Jevrem Eror, član uprave Steva Heror.

Podaci sa internet stranice macva.awardspace.com:
Stanovništvo Mačvanske Mitrovice – Eror (1 kuća), doveden dečko iz Martinaca u Sremu 1913. godine

VII   Erori u Lici 1915. godine

(podaci iz knjige „Plemenski riječnik Ličko-Krbavske županije iz 1915. god.“, Radoslav M. Grujić(1917) )

Erori su 1915. godine živeli u 41 kući u Lici:

1) 17 kuća u Babinom Potoku (kod Vrhovina)*
2) 10 kuća u Buniću
3) 7 kuća u Vrhovinama**
4) 6 kuća u Debelom Brdu (kod Bunića)
5) 1 kuća u Prozoru (kod Otočca) – katolici***

* Erori su živeli u 17 kuća u Donjem Babinom Potoku.

** Erori su živeli u 7 kuća u Gornjim Vrhovinama koje su se nekad zvale Crna Vlast i imali su porodični nadimak tzv. špicnamet Evendići, pa kod Gornjih Vrhovina postoji topografska odrednica za jednu čistinu u šumi „Evendića tavan“.

*** Erori iz sela Prozor kod Otočca su katolici i verovatno je reč o potomcima nekog Erora iz okoline Vrhovina (10-15km od Prozora) koji se priženio u ovo selo i promenio veroispovest. Pretpostavka je izvedena na osnovu broja kuća, jer su Erori iz ostalih 40 kuća u Lici bili pravoslavci. Druga, manje verovatna pretpostavka je da su to potomci pokatoličenih Erora iz Pazarišta koji se pominju u knjizi „Popis Like i Krbave 1712. godine“.

VIII   Erori u Prvom Svetskom ratu

(podaci iz knjige „Srbi Like kao dobrovoljci u Prvom Svetskom ratu“, Dušan Uzelac (Beograd 2008.))

Slika 21. Solunski dobrovoljci

1. Eror Bude Petrov, Bunić
2. Eror Dane Dmitrov, Bunić*
3. Eror Danilo Stojanov, Bunić
4. Eror Jovo Dmitrov, Bunić*

* Neki od ovih Erora su nakon Prvog Svetskog rata dobili od kralja zemlju tj. kolonizovani su u Vojvodinu, u Karađorđevo kod Bačke Topole. Među njima je bio i Eror Jovan, sin Dimitrija i Savke iz Debelog Brda (Bunić), koji je kao dobrovoljac došao iz Amerike u srpsku vojsku. Bio je nosilac Albanske spomenice, a zanimljivo je da je u Grčkoj četiri meseca bio vozač Dragutina Dimitrijevića Apisa (vođe „Crne ruke“ i organizatora atentata na kralja Aleksandra Obrenovića i kraljicu Dragu 1903. godine), sve do Solunskog procesa 1916. godine kada je Apis osuđen na smrt. Zbog dobrog poznavanja engleskog jezika kratko je bio i prevodilac. U Karađorđevo su, zajedno sa Jovanom, kolonizovani i njegova braća Dane i Mile i sestra Milica Eror.

Podaci iz knjige „Kotar Vojnić u Narodnooslobodilačkom ratu i socijalističkoj revoluciji“, Đuro Zatezalo (Historijski arhiv Karlovac 1989.)  o dobrovoljcima srpske vojske u Prvom Svetskom ratu i Kordunašima u redovima austrougarske vojske:

Srpski dobrovoljac:

1. Eror Damjana Đuro, rođen 1893. godine u Klokoču, došao iz Rusije u 22. dobrovoljački puk

Međutim, kao što je to bio slučaj sa mnogim srpskim porodicama na teritoriji Austro-ugarske monarhije za vreme Prvog Svetskog rata, dešavalo se da čak i rođena braća budu na različitim zaraćenim stranama (poznat primer oca i strica književnika Branka Ćopića), pa je zanimljiv i navod o Prvom Svetskom ratu u knjizi Historijskog arhiva Karlovac „Kotar Vojnić u NOR-u i socijalističkoj revoluciji“, u kom stoji:

“U austrougarskoj vojsci na srpskom i istočnom frontu bile su desetine hiljada Srba s Korduna, Banije, Like, Slavonije, Vojvodine i Dalmacije. Većina od njih rat je shvaćala kao vjekovnu pratilju čovjeka i kao zakonsku i moralnu obavezu borbe za cara Franju Josipa. Nepismenost i skučeni povijesni vidici učiniše od mnogih hrabre i vjerne vojnike Monarhije, kako u rovovima Galicije, Bukovine i Koruške, tako i u bojevima protiv Srbije, a posebno u cerskoj bici i bici na Crnom Vrhu. Za posebne ratne zasluge, bilježi karlovačka »Sloga« od 20. juna 1915. godine, odlikovani su: Rade Kljukovnica, Stevan Radojčić, Vaso Eror i Nikola Radulović iz vojnićkog kotara. I narod je volio slušati više o pobjedama nego o porazima svojih vojnika, bez obzira na međuslavenski i međusrpski bratoubilački karakter rata. Zato se na kotaru Vojnić slavilo zauzeće Lavova krajem juna, Ivangoroda i Varšave početkom augusta 1915. godine.”

Podaci iz knjige „Dobrovoljci sa Banije u ratovima 1912-1918“, Stana Nidžović-Drakula(Beograd 2009.):

1. Eror Bude, po naredbi komande Trećeg pešadijskog puka ostaje i dalje na spisku za hranu i platu. Ranjen 6.9.1916. kod Karadže.

2. Eror Dane, po naredbi komande Trećeg pešadijskog puka ostaje i dalje na spisku za hranu i platu. Ranjen 6.9.1916. kod Karadže.

3. Eror Danilo, ostaje i dalje na spisku za hranu i platu u Trećem pešadijskom puku.

4. Eror Đuro, rođen u selu Trnovac, Glina. Kao ratni zarobljenik u logoru Niš dao je izjavu 29.9.1914. godine da želi stupiti u srpske vojne jedinice.

5. Eror Savo, rođen u selu Zamlača, Dvor na Uni. Kao borac-dobrovoljac dobio je zemlju u Pančevačkom Ritu. Naselili naslednici.

6. Eror Stevan, redov, po naredbi komandanta Prvog pešadijskog puka od 13.3.1917. godine imenovani se briše sa spiska za hranu i platu, jer je napustio jedinicu.

Erori mobilisani u Austro-ugarsku vojsku tokom Prvog Svetskog rata

Liste gubitaka (poginulih, ranjenih, povređenih, nestalih i zarobljenih) objavljivane u austro-ugarskoj štampi:

1) 30.11.1914. Eror Rade (lista gubitaka broj 110), Pešadijski puk broj 70, 5. četa, Klokoč, Vojnić, Hrvatska, 1892, pogođen, i. d. r. srednji prst, garnizonska bolnica broj 8 u Ljubljani

2) 19.03.1915. Eror Đuro (lista gubitaka broj 144), komandir voda, Milicijski pešadijski puk broj 27, Slavonija, Nova Gradiška, Požega, Mašić, 1872, zarobljen, (Niš, Srbija)

3) 09.04.1915. Eror Bogdan (lista gubitaka broj 157), pešadinac, Pešadijski puk broj 96, 12. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1891, poginuo (10-30.10.1914.)

4) 09.04.1915. Eror Milan (lista gubitaka broj 157), Gefr. TitKorp., Pešadijski puk broj 96, 6. četa, Hrvatska, Dvor, 1890, poginuo (10-30.10.1914.)

5) 09.04.1915. Eror Milić (lista gubitaka broj 157), pešadinac-rezervista, Pešadijski puk broj 96, 10. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1893, ranjen

6) 17.07.1915. Eror Mile (lista gubitaka broj 175), pešadinac, Pešadijski puk broj 53, 14. četa, Hrvatska, Topusko, Bović, 1892, ranjen

7) 03.09.1915. Eror Mihajlo (lista gubitaka broj 202), pešadinac, Milicijski pešadijski puk broj 26, 2. rezervna četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1891, zarobljen, (Niš, Srbija)

8) 13.09.1915. Eror Damjan (lista gubitaka broj 212), pešadinac, Pešadijski puk broj 96, 4. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1881, zarobljen, Ašhabad, Rusija

9) 02.11.1915. Eror Vaso (lista gubitaka broj 263), Korp., Pešadijski puk broj 96, 6. četa, zarobljen

10) 22.02.1915. Eror Stevo (lista gubitaka broj 309), radnik, MilBauleitung – verovatno građevinski radnik, Zelenika, Babin Potok, 1897, bolestan, tvrđava bolnica broj 2 u Meljinama

11) 03.02.1916. Eror Bude (lista gubitaka broj 340), rezervista, Pešadijski puk broj 79, 3. rezervna četa, Hrvatska, Otočac, Babin Potok, 1887, zarobljen, Krasni Kut, Gubernija Samara, Rusija

12) 23.03.1915. Eror Geco (lista gubitaka broj 352), Getr., k. u. LIR. broj 26, 9. četa, Ostacac (sigurno Otočac), 1890, pogođen, i. d. butina u. i. d. ruka, rezervna bolnica broj 10 u Beču. III.

13) 16.02.1916. Eror Mile (lista gubitaka broj 355), pešadinac, Pešadijski puk broj 53, 14. četa, Hrvatska, Topusko, Bović, 1892., poginuo (1.11.1915.)

14) 29.04.1916. Eror Mihovil (lista gubitaka broj 400), ResKorp., TitZugsf, Pešadijski puk broj 79, 4. četa, Hrvatska, Otočac, 1884, poginuo (1.2.1915.)

15) 26.05.1916. Eror Janko (lista gubitaka broj 413), pešadinac, Pešadijski puk broj 79, 4. četa, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1884, ranjen

16) 26.05.1916. Eror Jovo (lista gubitaka broj 414), rezervista, Pešadijski puk broj 79, 14. četa, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1884, poginuo (18.7.1915.)

17) 18.06.1915. Eror Stjepan (lista gubitaka broj 420), pešadinac, Pešadijski puk broj 78, 2. četa, Kaneza (verovatno Kaniža kod Sl. Broda), 1883, zapaljenje plućne maramice, rezervna bolnica broj 1 u Osijeku

18) 08.07.1916. Eror Miloš (lista gubitaka broj 429), pešadinac, Pešadijski puk broj 96, 12. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1884, ranjen

19) 03.10.1916. Eror Đuro (lista gubitaka broj 472), pešadinac, Milicijski pešadijski puk broj 26, 1. rezervna četa, Hrvatska, Vojnić, Klokoč, 1893, zarobljen, Novo-Uzensk, Gubernija Samara, Rusija

20) 03.10.1916. Eror Milan (lista gubitaka broj 472), LstInfst., Milicijski pešadijski puk broj 26, 3. rezervna četa, Hrvatska, Otočac, Babin Potok, 1894, zarobljen, Krasnovodsk, Gubernija Transkaspijska, Rusija

21) 03.10.1916. Eror Rade (lista gubitaka broj 472), LstInfst., Milicijski pešadijski puk broj 26, 3. rezervna četa, Hrvatska, Otočac, Babin Potok, 1892, zarobljen, Pensa, Rusija

22) 11.11.1916. Eror Vasilija (lista gubitaka broj 477), Korp., Pešadijski puk broj 96, 4. četa, Hrvatska, Dvor, 1892, zarobljen, Karini, Palermo, Italija

23) 23.11.1916. Eror Pavo (lista gubitaka broj 492), pešadinac Milicijski pešadijski puk broj 26, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1874, zarobljen,     Rusija

24) 29.03.1917. Eror Rade (lista gubitaka broj 541), pešadinac, Milicijski pešadijski puk broj 26, 6. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1891, ranjen

25) 29.03.1917. Eror Danilo (lista gubitaka broj 544 ), LstInfst., Pešadijski puk broj 79, III. rezervna četa, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1885, zarobljen, Savod Hennefeld, Gubernija Jekaterinoslav, Rusija

26) 29.03.1917. Eror Simo (lista gubitaka broj 544), LstInfst., Pešadijski puk broj 79, III. rezervna četa, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1884, zarobljen

27) 11.05.1917. Eror Rade (lista gubitaka broj 571), LstInfst., Milicijski pešadijski puk broj 26, Hrvatska, Otočac, Vrhovine, 1892, zarobljen, Orenburg, Rusija

28) 21.07.1917. Eror Jovo (lista gubitaka broj 555), Korp., Milicijski pešadijski puk broj 26, 1. četa, Hrvatska, Vojnić, Krstinja, 1888, ranjen

29) 23.07.1918. Eror Dane (lista gubitaka broj 687), pešadinac, Honved pešadijski puk broj 26, 1. četa, Hrvatska, Lika Krbava, Debelo-Brdo, 1872. (Ratni zarobljenik, vraćen u razmeni)

IX   Erori – pitomci Srpskog privrednog društva „Privrednik“ iz Zagreba

Srpsko privredno društvo „Privrednik“ je jedna od najvećih živih zadužbina novije srpske istorije, sa prosvetno-privrednim karakterom. Idejni tvorac i osnivač ove institucije bio je Vladimir Matijević*, sa svojim krugom saradnika, i vizijom kako poboljšati ekonomske i socijalne prilike srpskog naroda u Austro-ugarskoj monarhiji na zalasku devetnaestog veka. Obavljajući posao bankara i veletrgovca stvorio je Srpsko privredno društvo „Privrednik”, 1897. godine u Zagrebu.

„Privrednik“ je okupljao darovitu i siromašnu decu, iz svih krajeva gde je živeo srpski narod (u Austro-ugarskoj), upućujući ih na školovanje – za razne zanate i trgovinu kod uglednih trgovaca i zanatlija, a kasnije im pomagao preko svojih štedno–kreditnih zadruga Srba privrednika da otvore svoje samostalne radnje i započnu sopstveni posao, tako formirajući srednji sloj društva, od srpskog stanovništva, koje je u Austro-ugarskoj Monarhiji uglavnom bilo veoma siromašno i obespravljeno.

Rezultati rada „Privrednika“ mere se brojkama odškolovanih pitomaca, a još više izlaskom iz siromaštva velikog broja porodica. Broj iškolovanih pitomaca do Drugog svetskog rata premašuje 43.000.

*Vladimir Matijević (Gornji Budački, Kordun, 3. avgust 1854. – Beograd, 7. septembar 1929.) je bio srpski trgovac, dobrotvor i osnivač najznačajnijih organizacija Srba u Hrvatskoj i Austro-ugarskoj.

Srpsko privredno društvo „Privrednik“, spisak pitomaca:

7116. EROR Markov Stojan, Dragotina 75, Glina, poslodavac Benedikt V. trgovac meš. Glina, povjerenik Jakšić St., učitelj, direktno, 1910. godina

7840. EROR Dmitrov Nikola, Babin Potok, Vrhovine, poslodavac Gerstmann Ernest, kavanar, Nova Gradiška, povjerenik Delić Mane, učitelj 20/11, 1911. godina

7904. EROR Stojanov Đurađ, Babin Potok 7, Vrhovine, poslodavac Miho Jožef, kovač, Mohač, povjerenik Delić Mane, učitelj 3/110, 1911. godina

8952. EROR Đurin Simo, Klokoč 93, Krstinja, poslodavac Lazić Radivoj, trgovac boja, Osijek, povjerenik Paić Nikola, učitelj, 1912. godina

16339. EROR Danilov Stevan, Debelo Brdo 22, Bunić, poslodavac Hoscilovski Robert, bravar, Sombor, povjerenici Korać Radivoj i paroh Panić Kosta, 1926. godina

17747. EROR Savin Milak, Debelo Brdo 20/104, Bunić, poslodavac Stupar Božidar, trgovac, Jakovo-Surčin, povjerenici Korać Radivoj i paroh Subotić Dimitrije, 1926. godina

18754. EROR Petrov Rade, Klokoč, Krstinja, poslodavac Orešković Kora, mesar i kobasičar, Irig, povjerenici Bunčić Vukosava uč. Jelkić Stevan, 1926. godina

19680. EROR Đurin Nikola, Trnava 56, Medari Dragalić, poslodavac Tanasijević Svetolik, trgovac, Novi Sad, direktno, povjerenik Kurteš Miloš, trgovac, 1927. godina

21319. EROR Petrov Mile, Svinica 45, Velika Kladuša, poslodavac Czeglodi Antal, cipelar, Skorenovac, povjerenici Kivić Toma i Oblaković Luka, 1928. godina

21884. EROR Latinkin Dušan, Babin Potok, Vrhovine, poslodavac Braća Protić, trg. kol. bak., Beograd, povjerenici Pavlović Teofilo, Hrkalović Petar, učitelj, 1928. godina

23586. EROR Damjanov Đuro, Svinica 45, poslodavac Mitić Vitomir, trg. Stakla, Kovin, povjerenici Kuštrin Savka, uč., Berić Kosta, 1929. godina

24532. EROR Milkin Miladin, Krstinjska Svinica 45, Velika Kladuša, poslodavac Stojkov Dušan, crevar, Pančevo, povjerenik Simić D. Petar, uč., Krstinjska Svinica, 1930. godina

27553. EROR Damjanov Milan, Debelo Brdo 10, Bunić, poslodavac Jegeš Karolj, maš. Bravar, Debeljača, povjerenik Knežević Tošo, trg., Bunić, 1934. godina

33036. EROR Jovanov Radivoj, Debelo Brdo 22, Bunić, poslodavac Milaković Č. Milan, hotelijer, Zenica, povjerenik Panjković Vujadin, paroh, Debelo Brdo, 1939. godina

34163. EROR Budin Rade, Babin Potok 7, Rudopolje, poslodavac Savić I. Miodrag, bravar, Beograd, povjerenik Cvetković Budislav, upr. šk., Vrhovine, 1940. godina

35524. EROR (staratelj brat Vasilije) Dragan, Debelo Brdo 61, Bunić, poslodavac Radivojević V. Stanimir, obućar, Njegoševa 68, Beograd, povjerenik Panjković Vujadin, paroh, Debelo Brdo, 1941. godina

36187. EROR Milošev Petar, Svinica, Krstinja, poslodavac Eror Đuro, staklorezac, Knez Mihailova 14, Beograd, povjerenik Komesarijat za izbeglice, Beograd, 1943. godina

X   Erori u II Svetskom ratu i Narodno-oslobodilačkoj borbi

Erori su za vreme Drugog Svetskog rata, u borbi za slobodu, protiv okupatora i ustaškog terora, podneli velike gubitke i dali brojne žrtve kao i gotove sve srpske porodice na prostorima Krajine.

Djelatnost KPJ do aprila 1941. na području Karlovca, Korduna, Like i Pokuplja (Historijski arhiv Karlovac, 1969.):

„Iz tog snažnog i veoma bogatog političkog procesa demokratizacije kordunaškog sela, rezultirala je i Prva kotarska konferencija KPH za Vojnić. Upravo na ovoj Konferenciji detaljno je izvršena analiza pređenog puta, data kritika nedostataka i slabosti koje su se ispoljavale u dotadašnjem radu u selima, i podcrtani naredni zadaci. Prva kotarska konferencija KPH za Vojnić održana je juna 1940. godine u selu Klokoč, uz prisustvo 17 delegata, koji su uglavnom predstavljali sve do tada formirane partijske ćelije u kotaru. Na Konferenciji u ime privremenog rukovodstva KPH za okrug Karlovac prisustvovao je Rašo Stanisavljević.

Znatan dio Konferencije bio je posvećen analizi djelovanja u zemljoradničkim zadrugama i ograncima „Seljačko kolo“, zatim radu općinskih biroa i ćelija i njihovim zadacima u daljnjem iskorištavanju navedenih legalnih formi djelovanja. Poseban akcenat na Konferenciji dat je analizi rada s kandidatima za članove KPJ. Konstatirano je da kandidati vrlo rado primaju i čitaju partijsku štampu i dobro čuvaju tajnost kanala kojima je dobivaju. Dalje je konstatirano da je za Prvi maj na području kotara izvješeno na raznim istaknutim mjestima oko 20 crvenih zastava i izlijepljeno bezbroj aktuelnih parola, što je unijelo pravu paniku kod žandara i općinskih činovnika.^2″

² „Već sutradan, tj. 2. maja 1940. godine žandari su uhapsili Milutina Košarića, Miloša Dejanovića, Milana Erora i još nekoliko istaknutijih komunista i članova „Seljačkog kola“. Milutina Košarića zadržali su u vojnićkom zatvoru 16 dana. I pored zatvaranja i niza ispitivanja organi vlasti nisu uspjeli saznati koji su ljudi izvjesili crvene zastave.“

Partijska ćelija sela Klokoč

„Prvu ćeliju u selu Klokoč osnovao je Miloš Dejanović (Lošo), jedan od prvih organizatora u općini Krstinja. Ovo je bila matična ćelija za tu općinu, pa čak i više, jer je Dejanović osnivao ćelije i na dijelu slunjskog kotara koji gravitira Krstinji (Cetingrad, Brusoavača i Maljevac). Dejanović je sekretar te ćelije, i kako on navodi, u početku je brojila 5 članova, a kasnije se povećala na sedam. U svojim sjećanjima on navodi da je njen sekretar kasnije postao Milan Eror. To je vjerojatno bilo tada kada je Dejanović postao sekretar općinskog biroa. Prema navodima Dejanovića sastav ćelije aprila 1941. bio je slijedeći:

Milan Eror, seljak, nosilac Partizanske spomenice 1941. godine;
Miloš Dejanović, seljak, nosilac Partizanske spomenice 1941. godine;
Petar Dejanović, seljak, umro 1943. godine od tifusa;
Đuro Dejanović, seljak, prvoborac, poginuo u NOR 1943. godine;
Rade J. Eror, seljak, nosilac Partizanske spomenice 1941. godine.
Za ostalu dvojicu nismo uspjeli doznati imena kao ni provjeriti jeli bilo i koliko kandidata.“

Organizaciono stanje KPJ u otočačkom kotaru krajem 1940. godine

„Donji Babin Potok:

Bude Biga, sekretar, član KPJ od novembra 1939. godine;
Milan Biga Brko, član KPJ od 22. juna 1940. godine;
Dmitar Biga Balegin;
Mićo Đukana Čudić, član KPJ od 22. juna 1940. godine.

Kandidati za članove KPJ bili su: Đukan Jandre Čudić, Milan Biga, pekar, Dušan Latinke Eror. Ćelija je okupljala simpatizere: Đuro Borić, stolar, Ilija Borić Risonjin, Mićo Tome Gulan, Janko Borić, Mićo Latinke Eror, Nikola Borić, željezničar, Đuka Radana Zjača i Stole Lukice Vukmirović, te grupu naprednih omladinaca – Geco Milana Zjača, Dušan, Branko i Petar Gulan, Mića Dmitra Biga, Stevo Maniše Zjača, Mileva Perice Kovačević i Ljubo Dane Eror.“

Maja 1944. godine na čelu Zemaljskog antifašističkog veća narodnog oslobođenja Hrvatske – ZAVNOH-a je bilo desetočlano predsedništvo:

1. Vladimir Nazor – nezavisni član, pesnik
2. Andrija Hebrang – Komunistička Partija Jugoslavije
3. Ivan Gošnjak – Komunistička Partija Jugoslavije
4. Franjo Gaži – Hrvatska Seljačka Stranka
5. Stjepan Prvčić – Hrvatska Seljačka Stranka
6. Filip Lakuš – Hrvatska Seljačka Stranka
7. Rade Pribićević – Samostalna Demokratska Srpska Stranka
8. Simo Eror – Samostalna Demokratska Srpska Stranka*
9. Svetozar Rittig – katolički sveštenik
10. Ante Mandić – nezavisni član

18. juna 1944. godine predsedništvo ZAVNOH-a donelo je odluku o imenovanju članova Zemaljske komisije za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača:

Predsednik komisije:
Mandić dr Ante – advokat iz Opatije, član predsedništva  AVNOJ-a i ZAVNOH-a.

Članovi komisije:

1. Ćuk Ilija – pravoslavni sveštenik iz Like,
2. Čulinović dr Ferdo – većnik ZAVNOH-a, predsednik okružnog suda i pravni pisac iz Gospića,
3. Eror Simo – većnik ZAVNOH-a, seljak iz Dvora, bivši zastupnik SDS-a,
4. Lasta Petar – profesor iz Zagreba,
5. Opačić Stanko Ćanica – pukovnik NOV, član predsedništva AVNOJ-a i ZAVNOH-a,
6. Prvčić Stjepan – seljak iz Koprivnice, predsednik oblasnog NOO-a Zagreb i potpredsednik izvršnog odbora HSS, većnik ZAVNOH-a,
7. Sučević Branko – publicista i javni radnik iz Zagreba, većnik ZAVNOH-a,
8. Šalamun Stjepan – radnik iz Zagreba, većnik ZAVNOH-a,
9. Škarica Petar – većnik ZAVNOH-a, intelektualac iz Dalmacije.

* Simo Eror – seljak iz Zamlače, Dvor na Uni, član zemaljske komisije za utvrđivanje zločina okupatora i njihovih pomagača, vijećnih ZAVNOH-a.

Podaci iz knjige „Borci Sutjeske“, Viktor Kučan (Beograd 1996.) – Štab treće udarne divizije:

U bici na Sutjesci, štab divizije sa pomoćnim službama i pratećim jedinicama imao je u svom sastavu ukupno 170 boraca. U toku bitke poginulo je 37, a do kraja rata još 10 boraca.

EROR Dane RADE – komandir divizijske artiljerije, rođen 1918, Debelo Brdo, Korenica, radnik, Srbin, u NOB-u od 1941, član KPJ.

Podaci iz knjige „Prva proleterska brigada – knjiga 4, spisak boraca“, grupa autora (Vojnoizdavački i novinski centar, Beograd 1991.):

EROR Đure MILAN, rođen 1909, Jaruge, Prijedor, BiH, Srbin, službenik, u NOB-u od oktobra 1944, u brigadi od oktobra 1944, III bataljon, borac.

Odlomci iz knjige „Prva lička proleterska narodnooslobodilačka udarna brigada >>Marko Orešković<<„, Jovo Popović (Beograd 1988.):

„Beogradska operacija“:

Pogibija komandanta 1. bataljona Jandre Žunića 20. oktobra 1944. godine, prilikom oslobađanja Beograda : >>Prije nego što će se krenuti preko zemunskog mosta, bataljoni 1. brigade su se prikupljali u spletu ulica između Brankove i željezničke stanice, uglavnom u Ličkoj, Kameničkoj, Principovoj, Železničkoj i oko Ekonomskog fakulteta. Štapska osmatračnica je bila na stepeništu kojim se silazilo na most. Odatle su Velebit (Milan Antončić) i sovjetski potpukovnik osmatrali njemačke položaje na lijevoj obali. Najbliži osmatračnici bili su „Krntijaši“. Oko 6 sati nad tim dijelom Beograda nisko su zakružila dva „meseršmita“. Bačene su 4 bombe. Eksplozije su snažno potresle mali trg s parkom između Karađorđeve i Železničke ulice, gdje su se prikupljale čete 1. bataljona. Komandant bataljona Jandre Žunić je upravo komandirima četa Nikoli Pavkoviću, Pajici Pavkoviću, Radi Đapi i Dani Uzelcu prenosio uputstva kako će prije ostalih jedinici izići na most i, kad ga pređu, udariti ulijevo, prema aerodromu i Bežanijskoj kosi. Od svih prisutnih bio je pogođen samo komandant bataljona. Komesar Laso šalje svog brata, kurira Mišu Vujnovića da odmah obavijesti komandanta o nesreći, a Nada Eror i kuriri Milan Tankosić i Mićo Obradović nose teško ranjenog Žunića do brigadnog previjališta. No, Mladen Šikić ranjeniku nije mogao pomoći; u dnevnik zapisuje:“Mozak je povređen…“. Uz taj podatak o Žuniću, Šikić piše:“Štuke bombarduju, a i artiljerijska vatra je jaka. Po više puta vode se artiljerijski dvoboji, a i kaćuše su u dejstvu.“<<

Pogibija komesara 2. bataljona Jove Ćopića 21. oktobra 1944. godine prilikom oslobađanja Bežanijske kose – zapis Mladena Šikića: „Komesar 2. bataljona, drug Ćopić, biva smrtno ranjen, ali se ne može izvući sa položaja radi jake vatre. Moj referent saniteta, drugarica Nada Eror pokušava dvaput da ga izvuče i oba puta bude ranjena u ruku i u nogu. Kad je vidio komesar da se ne može izvući i da će pasti u ruke Švabama, izvuče pištolj i ubije se. Neka je vječna slava drugu komesaru Ćopiću“

Slika 22. Prva lička brigada uoči napada na Valjevo. Petnica, septembar 1944. godine.

S leva:
1) Đuro Ljuština, komesar 3. bataljona „Božidar Adžija“;
2) Đura Radovanac, komandant 2. bataljona,
3) Nada Eror, referent saniteta 2. bataljona
4) Miloš Čanković, zamenik komandanta Prve ličke brigade

Odlomak iz knjige „Kotar Vojnić u Narodnooslobodilačkom ratu i socijalističkoj revoluciji“, Đuro Zatezalo (Historijski arhiv Karlovac 1989.) 

„Mostovi su bili srušeni, a mjesta preko kojih bi se moglo preći u Veliku Kladušu čuvale su ustaške straže. Prelaz preko rijeke Gline osiguravan je pomoću čamca, noću. Najpogodnije mjesto na Glini bilo je ispod mlina Petra Vučetića — Lastavice, a na stalnoj vezi sa strane slobodne partizanske teritorije bio je Miloš Eror i njegov sin Pero, zvani Lastavica. Oni su u toku 1941. godine pa sve do marta 1942. u svako doba noći prevozili partizane.  Rukovodioci ustanka Veco Holjevac, Robert Domani, Huska Miljković, Omer Duranović i drugi prebacivani su čamcem na rijeci Glini. Bio je ovo smion i drzak potez ako se ima u vidu da su stalne ustaške straže bile udaljene 200 metara zračne linije, na mjestu Drmeljevu, ispod kojega protječe rijeka Glina. Međutim, prelaz nije primijećen šest mjeseci, niti je otkriven. Veza s Bosnom besprijekorno je funkcionirala sve do martovske ofenzive 1942.“

Spisak boraca Prve proleterske brigade „Marko Orešković Krntija“ u sastavu 6. ličke Narodno-oslobodilačke udarne divizije:

Eror Dušan, desetar
Eror Petra Geco, rođen 1897. godine, poginuo 20.11.1944. na sremskom frontu
Eror Ivan, 3. četa, 2 bataljon
Eror Dane Ljubo, rođen 1923. godine u Donjem Babinom Potoku, poginuo aprila 1943. godine u Dalmaciji
Eror Milan, 3. četa, 4. bataljon, umro 12.11.1944. godine, sahranjen u zaseoku Lipa, Jasenovi Potoci, Mrkonjić Grad
Eror Tode Milan, rođen 1910. godine u Buniću, komandir voda, 2. bataljon, poginuo januara 1944. godine kod Mrkonjić Grada
Eror Vaje Milka, rođena 1923. godine u Vrhovinama, domaćica, u NOB-u od 1942. godine, referent saniteta u bataljonu
Eror (udata Čanković) Nikole Nada, rođena 1924. godine u Babinom Potoku, domaćica, u NOB-u od 6.5.1942. godine, higijeničarka, stariji vodnik
Eror Obrad
Eror Stevo, u prvom sastavu 1. bataljona

Knjiga „Lički rastanci“ (podnaslov – Druga lička proleterska narodnooslobodilačka udarna brigada), Ante Kovačević (1972)

U borbama protiv Italijana krajem 1942. godine kod Perjasice, među bombašima i puškomitraljescima koji su se isticali, pominje se Eror Stojan. Već u  narednoj borbi, za oslobođenje Tušilovića na Kordunu, među borcima ove brigade ističe se i Petar Eror.

Podaci iz knjige „Druga lička proleterska brigada – Sjećanja boraca“, grupa autora (Vojnoizdavački i novinski centar, Beograd 1988.)) 

Među palim omladincima Omladinske čete navodi se i Spase Eror, iz Debelog Brda, poginuo na Gračacu 1943. godine. Među mlađim devojkama-borcima brigade pominje se Mima Eror iz Debelog Brda.

Spisak poginulih, umrlih i nestalih boraca Druge ličke proleterske brigade (autor spiskova pukovnik u penziji Đuro Mileusnić):

Eror Jovan, rođen u Debelom Brdu-Titova Korenica. U NOB-u od 1941. godine. Komandir voda u brigadi. Poginuo u Gračacu 15.01.1943. godine.
Eror Geco, borac brigade. Poginuo u Viziću (Srem) 18.11.1944. godine.
Eror Đuro, rođen u Otočcu. Komandir voda u brigadi. Poginuo u Prljevu-Dalmacija 06.06.1943. godine
ErorDaneLjubo, rođen 1925. godine u Donjem Babinom Potoku-Otočac. U NOB-u od 1942. godine. Borac 4. bataljona. Poginuo na Polači (Dalmacija) juna 1943. godine.
Eror TodoraSpasenije, rođen 1922. godine u selu Bunić-Titova Korenica. U NOB-u od 1941. godine. Borac 2. bataljona. Poginuo na Raduču kod Gospića 1943. godine
ErorLukePetar, rođen 1915. godine u selu Bunić-Titova Korenica. U NOB-u od 1941. godine. Komandir odeljenja u 4. bataljonu. Poginuo na Raduču kod Gospića 1943. godine.

Spisak preživelih boraca i starešina 2. ličke proleterske brigade:

ErorPetraStojan, rođen 1909. godine u Gornjim Vrhovinama-Otočac. U NOB-u od 1942. godine. Komesar čete u brigadi. Umro u Gornjim Vrhovinama 1972. godine
ErorVajeStevo, rođen 1918. godine u Crnoj Vlasti-Otočac. U NOB-u od 1941. godine. Referent saniteta 1. bataljona. Živi u Apatinu.

Zasjede na cesti Bihać-Gračac (Prva lička brigada)

„Naredbom broj 34 štab brigade je 8. novembra (1943. godine), poslije definitivne popune brigade uoči pokreta u sastav 1. proleterskog korpusa, na prijedlog štabova bataljona i komandira čete za vezu, a po odobrenju štaba VI divizije, izvršio nova imenovanja i postavljenja…“ gde se među nabrojanim imenima 40-ak desetara nalaze Milan i Dušan Eror.

Četvrta banijska brigada, zbornik sjećanja – spisak boraca brigade:

Eror Sime Nikola, rođen 1922.g. u Zamlači (Dvor na Uni)
Eror Rade, rođen 1918.g. u Klokoču, poginuo 1945.g. u Ilirskoj Bistrici

Podaci iz knjige “Spomen album – Borci na Kordunu 1941.“

826. Eror Dragića Đuro, 1923. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1.8.1941. borac odreda „Otmić“. Poginuo kao borac 1. proleterske čete 2. KPO 1.6.1942. kod Primišlja.

827. Eror Laze Đuro, 15.2.1911. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1941. borac, desetar, komandir voda, intendant bataljona i komandir čete. Po oslobođenju demobilisan, bavi se zemljoradnjom. Nosilac partizanske spomenice 1941.

828. Eror Dragića Gojko, 1921. u Rajić Brdu, Srbin, zemljoradnik. U NOBod kraja 1941. Poginuo kao borac-stražar pri Okružnom komitetu KPH Karlovac 10.12.1943. u selu Klupici.

829. Eror Milića Milan, 28.1.1903. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1941. borac, politički delegat voda, obavještajni oficir bataljona i komesar čete. U ratu dobio čin poručnika. Po oslobođenju demobilisan i koloniziran u Čonoplju. Nosilac partizanske spomenice 1941.

830. Eror Mile Milan, 1922. u Donjoj Brusovači, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1.9.1941. borac odreda „Široka Rijeka“. Poginuo kao komandir čete 1. slavonske brigade 1943. kod Slavonske Požege.

831. Eror Loše Miloš, 1903. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 10.11.1941. borac odreda „Otmić“, a zatim vodio mlin. Umro od tifusa kao mlinar 5.5.1943. u Klokoču. (verovatno greška – Eror Laze Miloš, rođen 1909.)

832. Eror Petra Miloš, 1917. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od kraja 1941. Poginuo kao komandir voda 2. brigade 8. divizije 17.11.1944. kod Rakovice.

833. Eror Dragića Rade, 14.10.1916. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik . U NOB od 1941. borac, politički delegat voda, komesar čete i bataljona. U ratu dobio čin kapetana. Po oslobođenju demobilisan i koloniziran u Čonoplju. Nosilac partizanske spomenice 1941.

834. Eror Miloša Rade, 1909. u Klokoču, Srbin, zemljoradnik. U NOB od 1.11.1941. borac odreda „Otmić“. Ranjen kao borac 3. brigade 8. divizije 12.1.1943. u Ličkoj Jasenici, podlegao ranama 20.2.1943. u bolnici Bijeli Potoci u Lici.

Slika 23. Spomen park Sremski front

Erori “na drugoj strani“

„Jak utjecaj četnika u Donjem Babinom Potoku osjećao se još u jesen 1941. godine, a najagilniji na tom poslu bili su Nikola Mirić – policajac iz Trnavca, Milan Vukmirović – oficir JV iz Gornjeg Babinog Potoka, Đuro Borić – oficir JV iz Borić Selišta, Branko, Božo i Mihajlo Biga iz Babinog Potoka, te Mile Delić – Čaruga i Nikola Nidžo Eror. Oni su organizirali i četničku postrojbu kojom je zapovijedao Đuro Borić.“ … „Uskoro je u travnju (aprilu) uslijedila partizanska ofenziva u kojoj četnici, kojih je tada u Gackoj oko 2480, pružaju snažan otpor u Babinu Potoku i Crnoj Vlasti te Brlogu. Nakon pada ovih jakih četničkih uporišta oni napuštaju sva ostala uporišta i dolaze u Otočac, partizani prodiru u Gacko polje. Četnička zapovjedništva povlače se i odlaze u Primorje i Senj, a zatim dalje prema Selcima što još više demoralizira četnike koji se u nekim slučajevima masovno predaju i prelaze u partizanske redove (npr. Ponori 95%).“ – iz postdiplomskog rada „Vojno-politička organizacija četnika u Lici do kapitulacije Italije“, Krešimir Matijević (Filozofski fakultet Zagreb, novembar 2006.)

Eror Dušan, narednik, vodnik iz Babinog Potoka. Neprekidno bio u Nedićevim oružanim odredima, kao Nedićev dobrovoljac, počinio je više zločinačkih dela i ubio veći broj boraca za oslobođenje naše zemlje. List „Politika“ 27. novembra 1944. godine objavio je spisak od 105 narodnih neprijatelja koji su streljani od strane partizana nakon oslobođenja Beograda, među kojima su bili i neki ministri Nedićeve vlade, glumci, profesori i drugi ugledni građani, a na spisku je i ime Eror Dušana.

Požarevac: Eror Mihailo – streljan 03.11.1944. godine od strane partizana kao narodni neprijatelj, narednik Srpske državne straže tj. Nedićevac.

Eror Krsto, nedićevac: „Korpus koji je do jučer bio udarna snaga Nedićeve »Sve Srbije» sada je padao u letargiju. Gubici u ljudstvu, rasipanje i pucanje linija i pukova, bjekstvo funkcionera iz Vlade Narodnog Spasa, planiranje masovnog povlačenja bio je težak efekt za još postojeću Vojnu Upravu, koja je pojačala osiguranje aerodroma, kao posljednje slamke spasa. Agenti Državne bezbednosti Krsto Eror i Živojin Arsenijević pokušali su osigurati put bjekstva preko Zemuna, ali su naišli na ophodnju ustaškog redarstva (Ustaško zaštitno redarstvo), koji nisu imali zapovijedi o postupanju pa su ova dvojica jedva spasila glavu. Naime, u tome trenutku Nijemci su vodili brige kako izvući njemačke armije iz Grčke i Makedonije i staviti ih obranu položaja zacrtane linije u panonskoj nizini koju je zamislio g. Hitler iz Vučje jazbine, pred nadirućim Rusima. NDH je bila spremna obračunati se sa svim četničkim skupinama koje su se izvlačile iz Srbije i istočne Bosne, pa tako i sa nedićevcim i ljotićevcima. Nije postojao utančeni ugovor dviju strana pa su bojne UV-a (Ustaške vojnice) bile spremne dočekati dobrovoljce kao neprijatelje. Situacija je dogovorena tijekom općeg povlačenja sa Nijemcima, koji su tražili obranu svojih bokova sa kolaboracionističkim snagama.

Ljotićevci kap. Jeremija Jug,  kap.  Kuzma Avramović i agent DB-a Uglješa Mrnjavčević rasporedili su svoje ljude pred akciju izbijanja skojevskih »jazbina» na Kosmaju,  Avali i Mačvi. Pod zapovijedanjem esesovca Egona Eb-a (op.a – prezime nije točno zbog nečitkosti materijala, pa se koristi djelomično prezime) sakupljeno je dovoljono snaga da se provede temeljita akcija čišćenja. To je vrijeme kada je svaki njemački vojnik potreban u Rusiji, i kada je u Srbiji stacionirano najmanje njemačke vojske u odnosu na cijeli Jugoistok. Te akcije protiv komunista, značile su i eliminaciju antinacista. Kabinet pred. Vlada Narodnog Spasa je preko ađutanta Krste Erora proslijedio listu adresa na kojim su stanovali članovi Zemljoradničke stranke, koja je bila uvjereno antinacistički raspoložena,  i koji su po hitnoj proceduri trebali biti sprovedeni u logore SP-a. Racije su provedene nakon što su agenti DB-a provjerili adrese.“

XI   Stradanje Erora u Drugom Svetskom ratu

(Podaci iz knjige „Kotar Vojnić u Narodnooslobodilačkom ratu i socijalističkoj revoluciji“, Đuro Zatezalo (Historijski arhiv Karlovac 1989.)) 

„O stanju u Petrovoj gori poslije proboja partizana iz ustaškog obruča Đuro Sremac u jednom svom sjećanju zapisao je:  »Ja i stric uputili smo se u šumu, da tražimo naše. U šumi je mnogo pobijenih ljudi, žena i djece. Gotovo da nije bilo nijednog lagera drva, a da iza njih nije bilo mrtvih. Ustaše su se kretale potokom i bilom, te usput gađali s jedne i s druge strane skladišta drva nemoćni narod. Mnogi su u istim položajima kako su se skrivali oko drveća i ostali zauvijek. Njihova je smrt mnogo lakša nego onih do kojih je stigla koljačka ruka. Na proplanku pronašli smo zaklanu Milku Torlakovu »Račinu« s dvoje djece. Ona je naša iz Svinjice, iz Torlaka, pa smo je lako prepoznali unatoč toga što je bila iznakažena. Prizor je bio užasan. Ležala je na lijevoj strani, a dvoje djece leže joj preko ruke. Netko od naših ljudi prekrio ih je plahtom. Hodajući dalje ugledali smo u potoku ženu gdje leži u vodi, pošli smo da vidimo tko je ta žena. misleći da je mrtva. Međutim, prevarili smo se, bila je živa. Bila je to sestra lugara Dragana Šarca. Rekla je tihim glasom da je ranjena i da od utorka leži u vodi. Učinili smo što smo mogli, izvukli smo je iz vode i položili na ledinu. Nakon stotinjak metara, niz potok, sreli smo lugara Šarca koji se uputio da traži svoje. Rekli smo mu za sestru. Tko zna, koliko smo ovog dana vidjeli mrtvih, znanih i neznanih ljudi. Kad se noć spustila, narod se skupio, prepričavalo se što je tko vidio, doživio u obruču. U samom obruču, kako se čulo, vrilo je kao u loncu. Strah se pretvarao u ludilo, žene su davile djecu da ne otkriju sakrivene ili da ne padnu u ruke ustaša. Tako je Milka Eror udavila muško dijete u rejonu Radonje naočigled sviju prisutnih. Nakon toga uputili smo se u suprotnom smjeru, u pravcu Perne. Nailazimo na mrtvog partizana. Ležao je na leđima, kao da spava. Na lijevoj nozi su mu poderane hlače i vidi se da mu je metak prošao kroz natkoljenicu. Rana je otvorena, po čemu se može zaključiti, da je umro uslijed krvarenja. Bio je vrlo mlad, lijep i snažan momak. Bio je to borac 3. bataljona Stanko Bućan. Sto smo se više spuštali s Malog Petrovca prema Perni, to smo nailazili na sve više mrtvih.«¹⁸

U općinama Vojnić i Krstinja ustaše su u dva proljetna mjeseca 1942. ubile 1421 osobu, od toga 680 muškaraca i 741 ženu. U istom periodu u općini Perna kotar Vojnić ustaše su ubile preko 2000 osoba, uglavnom žena i djece, a u području oko Petrove gore skoro sve kuće i drugi objekti su spaljeni i uništeni. Koliko tajni čuva Petrova gora!?“

¹⁸ Podaci uzeti iz kartoteke Općinskog odbora Saveza boraca Vojnić

Slika 24. Spomenik na Petrovoj gori – simbol borbe i stradanja naroda Korduna u Drugom Svetskom ratu

(Podaci iz knjige „Radio sam svoj seljački i kovački posao“, Đuro Zatezalo (Historijski arhiv Karlovac 2005.))

„O zločinu u Brakusovoj Dragi, zaseoku između Zalužnice i Vrhovina u Lici, 12. juna 1944. svjedoče: Sofija Uzelac, rođena Brakus, Stevo Gece Brakus i Žarko Uzelac.

Odlaskom Šeste ličke proleterske divizije „Nikola Tesla“ krajem 1943. godine na borbeni zadatak u Bosnu, Crnu Goru, Sandžak, za oslobođenje Beograda i završne borbe za konačno oslobođenje zemlje, kao što su borbe na Sremskom frontu, pa sve do završnih bitaka za glavni grad Hrvatske, Zagreb, u njihovoj rodnoj Lici smanjena je borbena snaga partizanskih jedinica. Taj period njihovog odsustva, od 1943-1945. godine, a naročito 1944., iskoristile su njemačke okupacione i ustaške kvislinške snage. One su ponovno zaposjele sve važnije komunikacije u otočkom i brinjskom kotaru te znatno ojačale na području Gospića odakle su upadale na dotad oslobođena srpska sela i uništavale sve što još do tada nije bilo uništeno. Srpska naselja na teritoriji kotara Otočac i Brinje ostala su gotovo nezaštićena i izložena potpunom uništenju. Ustaške jedinice 19. Mesićeve bojne nenadano su upadale u dotad oslobođena srpska naselja i vršile pojedinačne i masovne pokolje srpskog življa, neviđenih razmjera. U zaseoku Divjaci, u Škarama, početkom aprila 1944., ustaše Mesićeve bojne nožem su masakrirale 17 muškaraca, žena i djece. Gotovo istovremeno opkolile su zaseoke Bige, Gulane i druge u okolici Donjeg Babinog Potoka i poklale 128 seljaka, većinom žena i djece, a 30 ranile koji su bježali iz toga užasa i svojih zapaljenih kuća. Tom prilikom su „junaci“ Mesićeve bojne porodicu Bude Bige sa osam članova zatvorile u njihovu vlastitu kuću, poklale ih, polili benzinom i zapalili. Istovremeno, samo stotinjak metara dalje, „vitezovi“ iste ove bojne izveli su iz njihove kuće porodice Nikole i Bude Erora od jedanaest članova te ih pred njihovim domovima redom noževima izmasakrirali a potom mrtve složili jedne na druge. Zaklanu djevojčicu Milicu, staru devet mjeseci, stavili su na grudi mrtve majke Marte rugajući se i tako njihovoj zločinački skrojenoj zloduhoj životnoj sudbini.“

Slika 25. Spomen ploča žrtvama ustaškog terora u selu Donji Babin Potok (Lika)

Izvori na osnovu kojih je načinjen spisak Erora koji su stradali u Drugom Svetskom ratu:

1* Popis žrtava Drugog Svetskog rata – Muzej žrtava genocida Beograd (Napomena: Neke žrtve su pogrešno popisane sa prezimenima Erov, Erar, Gror, Erol i Herok)

2* Zbornici Historijskog arhiva Karlovac:

• 2a* Zbornik 9 – Osma kordunaška udarna divizija
• 2b* Zbornik 10 – Kotar Korenica u NOR-u i socijalističkoj izgradnji
• 2v* Zbornik 18 – Kotar Slunj i kotar Veljun u NOR-u i socijalističkoj      izgradnji
• 2g* Zbornik 19 – Kotar Vojnić u NOB-u i socijalističkoj revoluciji

3* Kotar Vrginmost u NOB-u 1941-1945. – autor Dušan Baić

4* Savezni zavod za statistiku – Savezna komisija za popis žrtava rata 1941-1945. godine, (popis započet novembra 1964. godine, uz reviziju Muzeja žrtava genocida Beograd u periodu 2002-2008.):

• 4a* Žrtve na teritoriji SR Hrvatske
• 4b* Žrtve na teritoriji AP Vojvodine

5* Međuakademska komisija Srpske akademije nauka i umetnosti i Mađarske akademije nauka za utvrđivanje civilnih žrtava u Vojvodini tokom i posle Drugog Svetskog rata 1941-1948.

6* „Otvorena knjiga“ Ministarstva pravde R Srbije – registar žrtava ubijenih posle 12.9.1944.

7* Spomen-područje Jasenovac – internet stranica

8* Spomen ploče

9* Organizacija Jadovno 1941 – Udruženje potomaka i poštovalaca žrtava kompleksa logora smrti NDH, Gospić-Jadovno-Pag 1941.

10* Knjige o partizanskim brigadama:

• 10a* – Prva lička proleterska brigada
• 10b* – Lička sjećanja
• 10v* – Četvrta banijska brigada – zbornik sjećanja

Slika 26. Spomenik „Jasenovački cvet“ – simbol stradanja srpskog naroda u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj

Lika:

Donji Babin Potok (Otočac):
1. EROR (S) SPASENIJA (1873-1944) (8*)
2. EROR (Mojsije) ILIJA – rođen 1875. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*)
3. EROR (Jakov) STEVO – rođen 1879. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (J) STEVO 1893-1944 (8*))
4. EROR (Mojsije) RADE – rođen 1880. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*)
5. EROR (Jakov) MILICA – rođena 1884. godine, ubijena u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*)
6. EROR (R) MIKA (1891-1944) (8*) (možda ista osoba upisana kao EROR (Jakov) MILICA rođena 1884. godine)
7. EROR (D) RADE (1892-1944) (8*) (možda ista osoba upisana kao EROR (Mojsije) RADE rođen 1880. godine)
8. EROR (Lujo) MIĆO – rođen 1893. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (V) MIĆO 1894-1944 (8*))
9. EROR (D) ILIJA (1898-1944) (8*) (možda ista osoba upisana kao EROR (Mojsije) ILIJA rođen 1875. godine)
10. EROR (M) MILKA (1900-1944) (8*)
11. EROR (Vujo) MIĆO – rođen 1903. godine, ubijen u Otočcu maja 1943.g. u direktnom teroru (1*, 4a*)
12. EROR (Stojan) BUDE – rođen 1905. godine, ubijen u D. B. Potoku, kod kuće, marta 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (EROR (B) BUDE 1903-1944 (8*))
13. EROR (Stojan) NIKOLA – rođen 1908. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (B) NIKOLA 1906-1944 (8*))
14. EROR (J) MILICA (1910-1944) (8*) (najverovatnije ista osoba upisana kao Eror (Jakov) Milica, rođena 1884. godine)
15. EROR (R) MIĆO (1914-1944) NOB (8*)
16. EROR (Stevo) ILIJA – rođen 1915. godine, poginuo u NOB-u februara 1945. godine, mesto smrti Rakovica (1*, 4a*, 8*)
17. EROR DUŠAN – rođen 1916. godine, streljan između 26.10. i 18.11.1944. u Beogradu od strane partizana kao ratni zločinac i kolaborant, bio „nedićevski“ narednik (6*)
18. EROR (R) DUŠAN (1918-1941) NOB (8*)
19. EROR (Dane) LJUBOMIR – rođen 1923. godine, poginuo u NOB-u jula 1943. godine, mesto smrti Zrmanja (1*, 4a*, 8*, 10a*, 10b*)
20. EROR (Mićo) NIKOLA – rođen 1932. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u masovnom pokolju (1*, 4a*) (EROR (M) NIKOLA 1925-1944 (8*))
21. EROR (M) BRANKO (1934-1944) (8*)
22. EROR (Mićo) VUJO – rođen 1936. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u masovnom pokolju (1*, 4a*, 8*)
23. EROR (Ilija) RANKO – rođen 1936. godine, ubijen u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u masovnom pokolju (1*, 4a*) (EROR (J) RANKO 1934-1944 (8*))

Gornji Babin Potok (Otočac):
24. EROR (M) CUKA (1874-1944) (8*)

Vrhovine (Otočac):
25. EROR (Kojo) STEVAN – rođen 1862. godine, poginuo u Vrhovinama aprila 1943.g. kao civil (1*, 4a*)
26. EROR (Petar) GECO – rođen 1896. godine, poginuo na Sremskom frontu novembra 1944.g. u NOB-u (1*, 10a*, 10b*) (pogrešno upisano mesto Vranovine umesto Vrhovine)
27. EROR (Vajo) NADA – rođena 1926. godine, poginula u Vrhovinama juna 1943.g. kao civil (1*) (u izvoru (4a*) stoji da je osoba poginula prilikom borbi ili bombardovanja)
28. EROR (Vajo) RADOJKA – rođena 1932. godine, poginula u Vrhovinama juna 1943.g. (1*, 4a*)

Gornje Vrhovine (Otočac):
29. EROR (Emil) MILICA – rođena 1880. godine, ubijena u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Donji Babin Potok – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (možda ista osoba upisana kao EROR (Jakov) MILICA rođena 1884. godine u D. B. Potoku)
30. EROR (Petar) MIKA – rođena 1906. godine, ubijena u G. Vrhovinama oktobra 1944.g. u direktnom teroru (1*, 4a*)
31. EROR (Mile) MANE – rođen 1908. godine, ubijen u Crnoj Vlasti aprila 1941.g. u direktnom teroru (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve mesta Vrhovine)

Otočac:
32. EROR ĐURO – rođen u Otočcu. Komandir voda u brigadi. Poginuo u Prljevu-Dalmacija 06.06.1943. godine u NOB-u (10b*)

Podum (Otočac):
33. EROR (Mićo) ANKA – rođena 1899. godine, ubijena u D. B. Potoku aprila 1944.g. od ustaša u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (M) ANKA 1896-1944 (8*)) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Donji Babin Potok – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)

Debelo Brdo (Korenica):
34. EROR JOVAN – rođen u Debelom Brdu-Titova Korenica. U NOB-u od 1941. godine. Komandir voda u brigadi. Poginuo u Gračacu 15.01.1943. godine (10b*)
35. EROR (Đurađ) SOFIJA – rođena 1870. godine, Ubili je Talijani u Debelom Brdu 1942. godine (2b*)
36. EROR (Petar) DANE – rođen 1872. godine. Ubili ga Talijani u Debelom Brdu 1942. godine (2b*)
37. EROR (Stojan) ĐURA – rođen 1892. godine, ubijen u logoru Banjica (Beograd) juna 1942.g. od Nemaca (1*, 4b*) (zemljoradnik, verovatno greškom kao mesto rođenja i prebivališta upisano Novi Sad, pošto u istom dokumentu u napomeni piše da je prebivalište nepoznato ili nije u Srbiji, datum stradanja 30.11.1942. godine, Beograd, logor (5*))
38. EROR (Buda) RADE – rođen 1900. godine, ubijen u logoru Jasenovac decembra 1942.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Novo Topolje, opština Slavonski Brod – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
39. EROR (Peho?) DANE – rođen 1905. godine, ubijen u logoru Jasenovac juna 1942.g. od ustaša (1*) (EROR (Pero) DANE (7*)) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Veliko Nabrđe u Slavoniji – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
40. EROR (nn) JELENA – rođena 1905. godine, ubijena u logoru Jasenovac juna 1942.g. od ustaša (1*) (EROR (Petar) JELENA (7*)) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Veliko Nabrđe u Slavoniji – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
41. EROR (Dane) MILAN – rođen 1907. godine. Ubili ga Talijani u Debelom Brdu 1942. godine (2b*)
42. EROR (Bude) BRANKO – rođen 1924. godine, ubijen u mađarskom logoru maja 1942.g. od Mađara (1*) (rođen 1921. ( 4b*))(rođen 1921. godine, datum stradanja – mart 1943. u logoru Šarvar u Mađarskoj, prebivalište u Karađorđevu kod Bačke Topole (5*))
43. EROR (Novak) STANA – rođena 1923. godine, umrla u Debelom Brdu februara 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (EROR Novaka ŠTAKA – rođena 1924. godine. Umrla kod kuće 1943. (2b*))
44. EROR (Stevan) MILICA – rođena 1925. godine, poginula kod Iloka novembra 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*) (rođena 1924. godine. Stupila u NOB 1942. Borac 6. divizije. Poginula na Sremskom frontu 1945. (2b*))
45. EROR (Stevan) JELENA – rođena 1927. godine, poginula u Bjelim Potocima decembra 1944.g. kao civil (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Bunić)

Bunić (Korenica):
46. EROR (Danilo) SOFIJA – rođena 1863. godine, ubijena kod kuće u Debelom Brdu marta 1942.g. (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Debelo Brdo) (najverovatnije je reč o istoj osobi popisanoj u Debelom Brdu kao EROR Đurađa SOFIJA)
47. EROR (Stojan) JELENA, – rođena 1870. godine. Umrla kod kuće 1943. (2b*)
48. EROR (Đuro) MIKA – rođena 1881. godine. Utopila se u Mekinjaru prilikom povlačenja ispred ustaša i Nijemaca 1944. (2b*)
49. EROR (Buda) TRIVUN – rođen 1905. godine, ubijen u logoru Jasenovac avgusta 1942.g. od ustaša (1*, 7*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Veliko Nabrđe u Slavoniji – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
50. EROR (Petar) MILICA – rođena 1912. godine. Ubile je ustaše u Buniću 1944. (2b*)
51. EROR (Tode) MILAN – rođen 1910. godine. Stupio u NOB 1942. Komandir voda, 2. bataljona 1. brigade 6. divizije. Poginuo u Mrkonjić Gradu 1944. (2b*, 10a*)
52. EROR (Tode) MILAN – rođen 1913. godine, poginuo kod Ljubova maja 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (verovatno ista osoba kao i prethodni)
53. EROR (Luka) PETAR – rođen 1915. godine. Stupio u NOB 1941. Komandir odjeljenja 4. bataljona 2. brigade 6. divizije. Poginuo u Raduču kod Gospića 1943. (2b*, 10b*)
54. EROR (Mile) NIKOLA – rođen 1918. godine. Stupio u NOB 1942. Borac 1. korpusa NOVJ. Poginuo kod Beograda 1944. (2b*)
55. EROR (Tode) SPASE – rođen 1922. godine, poginuo kod Medaka juna 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (EROR Todora SPASENIJE, 1922. Stupio u NOB 1941. Borac 2. bataljona 2. brigade 6. divizije. Poginuo u Raduču kod Gospića 1943. (2b*, 10*))
56. EROR (Trifun) MILAN – rođen 1941. godine, umro u zbegu na Bubinci juna 1943.g. od tifusa (1*, 2b*, 4a*)

Kordun:

Klokoč (Vojnić):
57. EROR (Milan) MILKA – rođena nn godine, ubijena kod kuće u Klokoču avgusta 1941.g. (1*, 4a*) (EROR Milena MILKA, 1901, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše kod kuće augusta 1941. (2g*))
58. EROR (Nikola) MARIJA – rođena 1870. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 1943. (2g*)
59. EROR (Simo) ĐURO – rođen 1873. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće 20.4.1943. (2g*)
60. EROR (Jandro) DRAGIĆ – rođen 1877. godine, ubijen u Klokoču maja 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*)
61. EROR (Rade) ILIJA – rođen 1878. godine, seljak, Srbin. Strijeljali ga Nijemci u selu 23. 3. 1943. (2g*)
62. EROR (Jandre) MILA – rođena 1880. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 15.8.1943. (2g*)
63. EROR (Jandre) MILOŠ – rođen 1882. godine, seljak, Srbin. Ubijen nesmotrenošću partizana u selu 14. 5. 1942. (2g*)
64. EROR (Nikola) MILKA – rođena 1887. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 1.5.1943. (2g*)
65. EROR (Mile) JOVAN – rođen 1888. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće 4.5.1943. (2g*)
66. EROR (Stanko) RADE – rođen 1888. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće 15.3.1943. (2g*) (rođen 1893. godine, umro u Klokoču maja 1945.g. u NOB-u (1*, 4a*))
67. EROR (Simo) MILICA – rođena 1890. godine, ubijena na Petrovoj gori maja 1942.g. u direktnom teroru (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Svinica Krstinjska) (u izvoru (2g*) ista osoba upisana u žrtve sela Svinica Krstinjska – 1891, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Petrovoj gori 14.5.1942.)
68. EROR (Janko) STANA – rođena 1891. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 1.4.1943. (2g*)
69. EROR (Janko) JOKA – rođena 1891. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 10.4.1943. (2g*)
70. EROR (Ninko) RADE – rođen 1891. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće 20.4.1943. (2g*)
71. EROR (Petar) RADE – rođen 1894. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće 5.5.1943. (2g*)
72. EROR (S) DAMJAN – rođen 1894. godine, ubijen u Klokoču aprila 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (Damjan) DAMJAN, 1894, seljak, Srbin. Strijeljale ga ustaše u Glinica selu 3. 5. 1942. (2g*))
73. EROR (Petar) BOŽO – rođen 1895. godine, seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Zemun 4.5.1942. i tamo ubile 8.8.1942. (2g*)
74. EROR (Mile) DRAGIĆ – rođen 1896. godine, poginuo avgusta 1942.g. u NOB-u (1*, 4a*)
75. EROR (Milić) MILKA, 1896, seljanka, Srpkinja. Strijeljale je ustaše u selu 19.8. 1941. (2g*) (možda ista osoba upisana kao EROR (Milena) MILKA, rođena 1901. godine)
76. EROR (Simo) MILIVOJ – rođen 1896. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOB aprila 1942. Ubijen u Karlovcu 15.4.1942. (2g*)
77. EROR (Jandre) DRAGIĆ – rođen 1897. godine, ubijen u Klokoču maja 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (seljak, Srbin. Strijeljale ga ustaše u selu 4.5.1942. (2g*)) (možda isti kao EROR (Jandro) DRAGIĆ rođen 1877)
78. EROR (Milić) MILIVOJ – rođen 1898. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 1941. i tamo ubile (2g*))
79. EROR (Stanko) STANKO – rođen 1898. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (rođen 1891. godine, seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Zemun 14.5.1942. godine, zatim u logor Jasenovac i tamo ubile 8.8.1942. (2g*)) (rođen 1891. godine (7*))
80. EROR (R) MILE – rođen 1901. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (EROR (Rade) MILE, 1901, kovač, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 1941. i tamo ubile (2g*)) (EROR (Rade) MILE, 1901, ubijen 1942. u logoru Stara Gradiška (7*))
81. EROR (Dragić) MILIĆ – rođen 1902. godine, ubijen u Klokoču aprila (maja) 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (rođen 1902. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOP decembra 1941. Zaklale ga ustaše u Kođanu šumi 6.5 1942. (2g*)) (upisan 2 puta u knjizi, i kao poginuli pripadnik NOP-a i kao civilna žrtva fašističkog terora)
82. EROR (Đuro) LAZO – rođen 1903. godine, seljak, Srbin. Strijeljale ga ustaše u Krstinji 9.5.1942. (2g*)
83. EROR (Simo) MILE – rođen 1903. godine, kovač, Srbin. Internirali ga Nijemci u logor u Njemačku 1941. i tamo ubili (2g*) (možda ista osoba upisana i kao EROR (Rade) MILE, 1901, kovač)
84. EROR (Stojan) MARIJA – rođena 1904. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 7.4.1943. (2g*)
85. EROR (N) MILEVA – rođena 1909. godine, umrla u Klokoču aprila 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (EROR (Milutin) MILEVA, 1905, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće 7.5.1943. (2g*))
86. EROR (Miloš) RADE – rođen 1909. godine, poginuo kod Donjeg Lapca novembra 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (seljak, Srbin. Stupio u NOV 1.11.1941. Borac 3. brigade 8. divizije. Ranjen 12.1.1943. u Ličkoj Jesenici i podlegao ranama u partizanskoj bolnici Bijeli Potoci 20. 2. 1943. (2g*) – Stupio u odred Otmić novembra 1941. (2a*))
87. EROR (Lazo) MILOŠ – rođen 1909. godine, umro u Klokoču maja 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (seljak, Srbin. Stupio u NOP 10.11.1941. Umro od tifusa kao član KP-e i mlinar kod kuće 5. 5. 1943. (2g*))
88. EROR (Dragić) SOFIJA – rođena 1912. godine, ubijena u Vojniću maja 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (EROR (Dragić) SOFIJA, 1913, seljanka, Srpkinja. Internirale je ustaše u logor u Njemačku 14. 5. 1942. gdje je umrla (2g*))
89. EROR (Miloš) MILE – rođen 1913. (ili 1927.?), ubijen u nemačkom logoru marta 1943.g. od Nemaca (1*, 4a*) (EROR (Miloš) MIHAJLO, 1913, seljak, Srbin. Internirali ga Nijemci u logor u Njemačku 1941. i tamo ubili (2g*))
90. EROR (Petar) MILOŠ – rođen 1917. godine, poginuo kod Plaškog juna 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (seljak, Srbin. Stupio u NOV 8.1.1942. Borac 2. brigade 8. divizije. Poginuo kod Drežnika 18.11.1944. (2g*), vodnik 2. brigade 8. divizije (2a*))
91. EROR RADE – rođen 1918. godine u Klokoču, poginuo 1945. godine u Ilirskoj Bistrici kao pripadnik Četvrte banijske brigade u NOB-u (10v*)
92. EROR (Đurađ) RANKA – rođena 1921. godine, seljanka, Srpkinja. Umrla kod kuće aprila 1943. (2g*)
93. EROR (Simo) MILE – rođen 1923. godine, poginuo kod Kestenjaka aprila 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*) (rođen 1922. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1.8.1942. Borac 2. brigade 8. divizije. Poginuo kod Kestenka 5.6.1944. (2a*, 2g*))
94. EROR (Dragić) ĐURO – rođen 1923. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOV 1. 8. 1941. Borac 1. proleterske čete. Poginuo kod Primišlja 1.6.1942. (2g*)
95. EROR (Milić) DRAGIĆ – rođen 1924. godine, poginuo kod Plaškog novembra 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*) (rođen 1923. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOB 1.6.1942. Borac 2. brigade 8. divizije. Poginuo u Žumberku 1.7.1944. (2g*)) (rođen 1923. godine. Stupio u NOB 1.6.1942. Delegat voda 2. brigade 8. divizije. Poginuo u Žumberku 1.7.1944. (2a*))
96. EROR (Milivoj) NIKOLA – rođen 1924. godine, seljak, Srbin. Stupio u NOV 20.5.1942. Borac 1. brigade 8. divizije. Poginuo u Krašiću 2.1.1943. (2a*, 2g*)
97. EROR (Dragić) NIKOLA – rođen 1924. godine, seljak, Srbin. Strijeljale ga ustaše u selu 15. 4. 1942. (2g*)
98. EROR (Dragić) GOJKO – rođen 1925. godine, ubijen u Klokoču maja 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (1924, seljak, Srbin. Strijeljale ga ustaše u selu 4.5.1942 (2g*))
99. EROR (Milić) DUŠAN – rođen 1933. godine, umro kod kuće u Klokoču juna 1943.g. od tifusa (1*, 4a*) (dijete, Srbin. Umro kod kuće 11.5.1943. (2g*))

Krstinjska Svinica (Vojnić):
100. EROR (Nikola) MILICA, 1882, seljanka, Srpkinja. Internirale je ustaše u logor Stara Gradiška 14. 5. 1942. i tamo ubile (2g*, 7*)
101. EROR (Stevan) MILICA – rođena 1887. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška maja 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (najverovatnije ista osoba kao prethodna)
102. EROR (Miloš) DAMJAN, 1888. seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Zemun 14. 5. 1942. i tamo ubile (2g*)
103. EROR (Damjan) MILOŠ – rođen 1898. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška maja 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
104. EROR (Damjan) ADAM – rođen 1911. godine, poginuo u Crnoj Gori aprila 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (seljak, Srbin. Stupio u NOV 1941. Borac 7. divizije. Poginuo u Crnoj Gori aprila 1943. (2g*))
105. EROR (Miloš) LJUBICA – rođena 1926. godine, ubijena kod kuće u Svinici marta 1942.g. (1*, 4a*) (đak, Srpkinja. Ubile je ustaše u selu 10.8.1941. (2g*))
106. EROR (Damjan) SOFIJA – rođena 1927. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (đak, Srpkinja. Internirale je ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
107. EROR (Miloš) RADE – rođen 1932. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (đak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
108. EROR (Miloš) STANA – rođena 1934. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška, juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (đak, Srpkinja. Internirale je ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
109. EROR (Miloš) ZORKA – rođena 1935. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška, juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (đak, Srpkinja. Internirale je ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
110. EROR (Miloš) LJUBAN – rođen 1940. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška, juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (dijete, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo iste godine ubile (2g*))
111. EROR (Miloš) MILE – rođen 1941. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška, juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (dijete, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška 14.5.1942. i tamo ubile (2g*))
112. EROR (Adam) BOGDAN – rođen 1941. godine, ubijen u zbjegu na Petrovoj gori maja 1942. godine od ustaša (1*, 4a*) (dijete, Srbin. Ubile ga ustaše u Petrovoj gori 14.5.1942. (2g*))
113. EROR (Adam) LJUBAN – rođen 1941. godine, ubijen u zbjegu na Petrovoj gori maja 1942. godine od ustaša (1*, 4a*) (možda isto dete kao EROR (Adam) Bogdan ili EROR (Miloš) Ljuban rođen 1940. godine)

Krstinja (Vojnić):
114. EROR (Jura) MARIJA – rođena 1881. godine, zaklale je ustaše u selu 02.08.1941.g. (2g*)
115. EROR (Đuro) MIHAJLO – rođen 1896. godine, ubijen u Krstinji avgusta 1941.g. u direktnom teroru (1*, 4a*)
116. EROR (Damjan) DUŠAN – rođen 1904. godine, poginuo kod Budačke Rijeke novembra 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*)
117. EROR (Đura) MIHAJLO – rođen 1909. godine, ubijen u Vojniću avgusta 1942.g. u direktnom teroru (1*, 4a*) (moguće ista osoba kao i upisani EROR (Đuro) MIHAJLO, rođen 1896, godine)
118. EROR (Mihajlo) MILOŠ – rođen 1921. godine, poginuo na Kordunu septembra 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*)
119. EROR (M) MILAN – rođen 1923. godine, ubijen u logoru Dahau marta 1943.g. od Nemaca (1*, 4a*) (moguće da je to osoba upisana kao EROR MILAN iz Klokoča, na spisku poginulih i stradalih jugoslovenskih interniraca u logor u Osenu u Norveškoj 1942-1945.)
120. EROR (M) DUŠAN – rođen 1925. godine, poginuo na Baniji aprila 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*)
121. EROR (Mihajlo) MILAN – rođen 1925. godine, poginuo na Sremskom frontu decembra 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (M) MILAN, rođen 1923. godine)
122. EROR (M) LJUBICA – rođena 1927. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška novembra 1943.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*)
123. EROR (Mihajlo) MILOŠ – rođen 1927. godine, ubijen u logoru Aušvic maja 1943.g. od Nemaca (1*, 4a*) (moguće da je to osoba upisana kao EROR MILOŠ iz Klokoča, na spisku poginulih i stradalih jugoslovenskih interniraca u logor u Osenu u Norveškoj 1942-1945.) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (Mihajlo) MILOŠ, rođen 1921. godine)
124. EROR (Mihajlo) DUŠAN – rođen 1929. godine, poginuo na Sremskom frontu marta 1945.g. u NOB-u (1*, 4a*) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (M) DUŠAN, rođen 1925. godine)
125. EROR (Mihajlo) ZORA – rođena 1929. godine, ubijena u logoru Jasenovac februara 1943.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*)
126. EROR (Mihajlo) LJUBICA – rođena 1935. godine, ubijena u logoru Đakovo aprila 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (najverovatnije isto dete upisano i kao EROR (M) LJUBICA, rođena 1927. godine)
127. EROR (Mihajlo) ZORICA – rođena 1937. godine, ubijena u logoru Đakovo aprila 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (najverovatnije isto dete upisano i kao EROR (Mihajlo) ZORA, rođena 1929. godine)

Donja Brusovača (Vojnić):
128. EROR (Đuran) MILE – rođen 1894. godine, ubijen kod kuće u D. Brusovači avgusta 1941.g. od ustaša (1*, 4a*) (EROR (Đuro) MILE, 1893, seljak, Srbin. Ubile ga ustaše u selu 19.8.1941. (2g*))
129. EROR MARIJA – rođena 1896. godine, seljanka, Srpkinja. Ubile je ustaše u Petrovoj gori 12.5.1942. (2g*)
130. EROR (Milić) MILOŠ – rođen 1910. godine, ubijen kod kuće u D. Brusovači avgusta 1941.g. (1*, 4a*) (najverovatnije ista osoba upisana u istom izvoru među žrtvama rođenim u Gornjoj Brusovači kao EROR (Milić) MILOŠ – rođen 1909. godine, streljan u Brusovači avgusta 1941.g. u direktnom teroru) (Ubile ga ustaše u selu 19.8.1941. (2g*))
131. EROR (Mile) MILAN – rođen 1922. godine, ubijen kod kuće u D. Brusovači juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (Stupio u NOV 01.09.1941.g. Borac 12. slavonske brigade. Poginuo kod Slavonske Požege 1943. (2g*))
132. EROR (Mile) DUŠAN – rođen 1924. godine, ubijen kod kuće u D. Brusovači juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*)
133. EROR (Mile) MILOŠ – rođen 1925. godine, ubijen u logoru u Norveškoj juna 1943.g. od Nemaca (1*, 4a*) (najverovatnije ista osoba u izvoru (2g*) upisana kao EROR (Mile) MIŠO, 1926, seljak, Srbin. Internirale ga ustaše u logor Zemun aprila 1942 i tamo ubile)
134. EROR (Mile) DUJO – rođen 1928. godine, ubijen u logoru Stara Gradiška juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*) (Internirale ga ustaše u logor Stara Gradiška aprila 1942. i tamo ubile (2g*)) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (Mile) DUŠAN, rođen 1924. godine)
135. EROR (Mile) LJUBICA – rođena 1935. godine, ubijena u zbjegu na Petrovoj gori juna 1943.g. od ustaša (1*, 4a*) (Ubile je ustaše u Petrovoj gori 12.05.1942. (2g*)) (moguće ista osoba upisana i u žrtve sela Krstinja kao EROR (Mihajlo) LJUBICA, rođena 1935. godine)
136. EROR (Mile) ZORKA – rođena 1937. godine, ubijena u zbjegu na Petrovoj gori maja 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (Ubile je ustaše u Petrovoj gori 12.05.1942. (2g*))(moguće ista osoba upisana i u žrtve sela Krstinja kao EROR (Mihajlo) ZORICA, rođena 1937. godine)

Dunjak (Vojnić):
137. EROR (nn) MARIJA – rođena 1893. godine, ubijena u logoru Jasenovac oktobra 1943.g. od ustaša (1*, 7*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Donja Krstinja – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
138. EROR (Ilija) MILKA – rođena 1903. godine, umrla kod kuće u Dunjaku 10.05.1943. godine – umrli od tifusa (2g*)
139. EROR (Mane) MARIJA – rođena 1908. godine, ubijena u logoru Đakovo aprila 1945.g. (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Krstinja – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (nn) MARIJA)
140. EROR (Đuro) DRAGICA – rođena 1928. godine, umrla kod kuće u Dunjaku juna 1943. godine od tifusa (1*, 4a*) (Umrla kod kuće 16.05.1943. – umrli od tifusa (2g*))

Kestenovac (Vojnić):
141. EROR (Mile) MARIJA – rođena 1893. godine, ubijena u logoru Đakovo juna 1943.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Donja Brusovača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (najverovatnije ista osoba upisana među žrtvama rođenim u Dunjaku kao MARIJA (nn) EROR)

Rajić Brdo (Vojnić):
142. EROR (Petar) DRAGIĆ – rođen 1883. godine, seljak, Srbin. Umro kod kuće u Rajić Brdu 07.04.1943. godine (2g*)
143. EROR (nn) GOJKO – rođen 1919. godine, poginuo na Petrovoj gori marta 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*)
144. EROR (Dragić) GOJKO – rođen 1921. godine, poginuo kod Krnjaka septembra 1944.g. u NOB-u (1*, 4a*) (Stupio u NOV 20.01.1942. Borac-stražar pri OK KPH Karlovac. Umro u selu Klupica 10.12.1943. (2g*))
145. EROR (Dragić) GOJKO – rođen 1924. godine, poginuo kod Burić Sela decembra 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (najverovatnije je reč o jednoj istoj osobi upisanoj 3 puta)
146. EROR (Dušan) DRAGICA – rođena 1924. godine, seljanka, Srpkinja. Član SKOJ-a od 1942. Stupila u NOV 22.01.1943. Borac 16. brigade 7. divizije. Poginula kod Sutjeske juna 1943. (2g*)

Glinica (Cetingrad):
147. EROR (Marko) MILICA, 1883, seljanka, Srpkinja. Umrla u Kestenovcu 24.5.1943. (2v*)
148. EROR (Đuro) MARKO – rođen 1885. godine, seljak, Srbin. Umro u Kestenovcu 7.6.1943. (2v*)

Žrvnica (Cetingrad):
149. EROR (Milić) MILAN – rođen 1940. godine, dete, Srbin. Umro u jesen 1941. godine.

Kuk (Cetingrad):
150. BRKOVIĆ (Lazo) ALEKSANDERKA-Leksa – rođena 1917. godine, seljanka, Srpkinja. Ubijena 3.4.1942. g. u Begovom Brdu u masovnom pokolju (ćerka Eror Laze) (2v*)
151. BRKOVIĆ (Milan) RADE – rođen 1941. godine, dete, Srbin. Ubijen 3.4.1942. g. u Begovom Brdu u masovnom pokolju (unuk Eror Laze) (2v*)

Čremušnica (Vrginmost):
152. EROR (Đuro) SAVO – rođen 1880. godine, ubijen u direktnom teroru kod Kirina maja 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (rođen 1878. godine, Srbin, zemljoradnik. Ubijen od ustaša 18.4.1942. u Kirinu (3*))
153. EROR (Smiljko) STANA – rođena 1880. godine, umrla u Čremušnici maja 1943. godine od tifusa (1*, 4a*) (EROR STANA, umrla 7.5.1943. u Čremušnici – umrli od tifusa (3*))
154. EROR (Dmitra) JELICA – rođena 1890. godine, umrla 2.4.1943. u Čremušnici – umrli od tifusa (3*)
155. EROR (Mile) MILKA – rođena 1983. godine, umrla 10.4.1943. u Čremušnici – umrli od tifusa (3*)
156. EROR (Đuro) SAVO – rođen 1900. godine, umro marta 1943.g. u NOB-u (1*, 4a*) (moguće ista osoba kao i upisani EROR (Đuro) SAVO, rođen 1880. godine)
157. EROR (Savo) MILE – rođen 1904. godine, poginuo kod Karlovca marta 1945.g. u NOB-u (1*, 4a*) (Stupio u NOV 20.2.1943. godine, borac 1. brigade 8. divizije, poginuo 20.4.1945. kod Perjasice (2a*, 3*))
158. EROR (Savo) NIKOLA – rođen 1913. godine, ubijen u logoru u Austriji kao zarobljeni pripadnik bivše Jugoslovenske vojske jula 1943.g. od Nemaca (1*, 4a*) (kao zarobljenik bivše jugoslovenske vojske aprila 1941. umro u logoru za ratne zarobljenike kod Beča u Austriji (3*))
159. EROR (Savo) MILKA – rođena 1918. godine, umrla 4.7.1943. Čremušnici – umrli od tifusa (3*) (EROR (Savo) MILJKA, umrla jula 1943.g. u NOB-u od tifusa (1*, 4a*))

Dugo Selo Lasinjsko (Vrginmost):
160. EROR (Petar) DRAGICA – rođena 1905. godine, umrla u Čremušnici jula 1943.g. u NOB-u (1*) (ista osoba u izvorima (3*, 4a*) upisana u žrtve sela Čremušnica – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (umrla 28.7.1943. godine – umrli od tifusa (3*))

Nepoznato mesto rođenja, verovatno na Kordunu:
161. EROR MIHAILO – streljan 03.11.1944. godine od strane partizana kao narodni neprijatelj, narednik Srpske državne straže tj. Nedićevac (6*) (prema podacima potomaka moguće da je reč o EROR MIHAILU sa prebivalištem u Banatskom Novom Selu, kome se 1943. godine gubi trag u logoru u Banjici, pa se pretpostavlja da je izvučen iz logora, pod uslovom da pristupi Nedićevim oružanim snagama)

Banija:

Dragotina (Glina):
162. EROR (Marko) STOJAN – rođen 1893. godine, ubijen u G. Klasniću juna 1943.g. od ustaša (1*, 4a*)
163. EROR (Marko) ILIJA – rođen 1896. godine, ubijen u logoru Jadovno 1941.g. od ustaša (1*, 4a*) (ista osoba u izvoru (1*) upisana i sa pogrešnim prezimenom ERAR, streljan u zatvoru u Zagrebu septembra 1941.g.)
164. EROR (nn) ILIJA – rođen 1898. godine, ubijen u logoru u Zagrebu juna 1942.g. (1*) (najverovatnije ista osoba kao prethodno upisani EROR (Marko) ILIJA) (u izvoru (4a*) ista osoba upisana među žrtve grada Zagreba)
165. EROR (Petar) NIKOLA – rođen 1923. godine, ubijen u zatvoru u Zagrebu aprila 1941.g. (1*) (ista osoba u istom izvoru upisana i sa prezimenom ERAR, ubijen u zatvoru u Zagrebu avgusta 1941. godine) (u izvoru (4a*) ista osoba upisana među žrtve grada Zagreba)

Buzeta (Glina):
166. EROR (Đuro) BORO – rođen 1941. godine, ubijen u Buzeti juna 1941.g. od ustaša (1*, 4a*)

Zamlača (Dvor):
167. EROR (Simo) ANĐA – rođena 1862. godine, ubijena u logoru Jasenovac 1944. godine od ustaša (7*)
168. EROR (Ostoja) JANJA – rođena 1885. godine, ubijena u logoru Jasenovac 1944. godine od ustaša (7*)
169. EROR (Teodor) BOŽICA – rođena 1887. godine, ubijena u logoru Jasenovac oktobra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođena 1881. godine)
170. EROR (Teodor) TIMKA – rođena 1892. godine, ubijena u logoru Jasenovac oktobra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) ime TINKA, rođena 1900. godine)
171. EROR (Nikola) SAVO – rođen 1896. godine, nestao juna 1942.g. (1*, 4a*)
172. EROR (Nikola) STEVAN – rođen 1903. godine, poginuo kod Glavičana marta 1943.g. u NOB-u (u istom izvoru upisan i kao EROR (Nikola) STEVO – rođen 1904. godine, umro u Lici aprila 1943.g. u NOB-u) (1*) (u izvoru (4a*) EROR (Nikola) Stevan, 1903, upisan među žrtve sela Trgovi, opština Dvor, a EROR (Nikola) STEVO, 1904, upisan među žrtve grada Zagreba)
173. EROR (Petar) JOVAN – rođen 1905. godine, ubijen u logoru Jasenovac marta 1945.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođen 1904. godine, od oca Ilije)
174. EROR (Kajo?) JOVAN – rođen 1907. godine, ubijen u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (najverovatnije ista osoba kao i prethodni, jer ime oca nije sa sigurnošću potvrđeno)
175. EROR (Pavle) JANJA – rođena 1908. godine, ubijena u logoru Jasenovac 1944. godine od ustaša (7*) (moguće ista osoba kao EROR (Ostoja) JANJA, rođena 1985.)
176. EROR (Ilija) DUŠAN – rođen 1909. godine, ubijen u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*)
177. EROR (Stevan) NADA – rođena 1926. godine, ubijena u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođena 1929. godine)
178. EROR (Miloš) TOMO – rođen 1927. godine, poginuo kod kuće od zaostale mine juna 1942.g (1*, 4a*) (ista osoba u istim izvorima pogrešno upisana i sa prezimenom ERAR, poginuo kod Zamlače septembra 1942.g. u NOB-u)
179. EROR (Dušan) ILIJA – rođen 1928. godine, ubijen u logoru Jasenovac marta 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođena 1927. godine)
180. EROR (Petar) KAJO? – rođen 1928. godine, ubijen u logoru Jasenovac marta 1945.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) ime KOJO)
181. EROR (Stevan) DRAGAN – rođen 1929. godine, ubijen u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođen 1932. godine)
182. EROR (Nikola) ĐURO – rođen 1929. godine, nestao juna 1941.g. (1*, 4a*)

Dvor na Uni:
183. EROR (Aleksa) PETAR/PETRA – rođen/a 1910. godine, ubijen/a u logoru Jasenovac maja 1945.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvorima (4a*, 7*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a Dvor mesto rođenja) (EROR (Aleksa) PETRA, rođena 1915. godine (7*))

Komora (Dvor):
184. EROR (Petar) PETRA – rođena 1912. godine, ubijena u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)

Gornja Stupnica (Dvor):
185. EROR (Adem?) RUŽICA – rođena 1918. godine, ubijena u logoru Jasenovac oktobra 1944.g. od ustaša (1*) (ime oca  nije pouzdano utvrđeno, ista osoba u izvorima (4a*, 7*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (u izvoru (7*) EROR (Vaso) RUŽICA, rođena 1921. godine, ime oca nije sa sigurnošću potvrđeno)

Gornja Oraovica (Dvor):
186. EROR (Đuro) ANĐA – rođena 1877. godine, ubijena u logoru Jasenovac septembra 1944.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvorima (4a*, 7*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja, u izvoru (7*) rođena 1890. godine)

Šegestin (Dvor):
187. EROR (Pavle) MACA – rođena 1905. godine, ubijena u logoru Jasenovac novembra 1944.g. od ustaša (1*, 7*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)
188. EROR (nn) JANJA – rođena 1905. godine, ubijena u logoru Jasenovac jula 1944.g. od ustaša (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Zamlača – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja) (najverovatnije ista osoba koja je upisana u žrtve sela Zamlača kao EROR (Pavle) JANJA)

Slavonija:

Veliko Nabrđe (Đakovo):
189. EROR (Pero) JELENA – rođena 1904. godine, ubijena u logoru Stara Gradiška marta 1945.g. od ustaša (1*, 4a*) (moguće ista osoba upisana i kao EROR (nn) JELENA, rođena 1905. godine u Debelom Brdu, ubijena 1942. u Jasenovcu, a koja je imala prebivalište u Velikom Nabrđu) (EROR (Petar) JELENA, rođena 1908. godine (7*))
190. EROR (Budimir) DANILO – rođen 1908. godine, ubijen u logoru Jasenovac septembra 1941.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) rođen 1912. godine)
191. EROR (Danilo) ILIJA – rođen 1939. godine, umro u dečijem prihvatilištu u Zagrebu marta 1945. (1*, 4a*) (u istim izvorima verovatno isto dete upisano još jednom i kao EROR (Dane) ILIJA – rođen 1940. godine, umro u dečijem prihvatilištu u Zagrebu juna 1943.)
192. EROR (nn) JOVANKA – rođena 1939. godine, ubijena u logoru Jasenovac juna 1942.g. od ustaša (1*, 4a*) (u izvoru (7*) ime oca Budo, dok se u knjizi „Putevima smrti kozarske djece“, Duška Tomića, na osnovu evidencije gradske bolnice za zarazne bolesti Zagreb, Mirogojska 8, među imenima dece pokopane na parceli 142 na groblju Mirogoj u Zagrebu, navodi sledeći podatak: Eror (?) Jovanka, iz Zavoda za gluhonijeme, Stara 2 godine. Umrla 25. IX 1942. u 0,30 sati od Dysenterie ac. Pokopana 28. IX 1942. u 10 sati)

Levanjska Varoš (Đakovo):
193. EROR (Đuro) DRAGINJA – rođena 1900. godine, ubijena u logoru Jasenovac oktobra 1942.g. od ustaša (1*, 4b*, 5*, 7*) (najverovatnije ista osoba upisana 2 puta u izvoru (7*) i sa podacima – rođena 1908. godine u Trnavi, opština Gornji Bogićevci, ubijena u Jasenovcu 1943. godine)
194. EROR (Đuro) NIKOLA – rođen 1912. godine, poginuo kod Umčara oktobra 1942.g. u NOB-u (1*, 4b*)

Našice:
195. EROR (Dane) MILAN – rođen 1940. godine, umro u deportaciji februara 1942.g. (1*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Lug Subotički, opština Našice – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)

Donja Rašenica (Grubišno Polje):
196. EROR (Simo) SAVA – rođena 1880. godine, ubijena u logoru Jasenovac decembra 1942.g. od ustaša (1*, 7*) (ista osoba u izvoru (4a*) upisana u žrtve sela Gornja Kovačica – verovatno tamo bilo prebivalište, a ovde mesto rođenja)

Gornja Kovačica (Grubišno Polje):
197. EROR (Lazo) SAVA – rođen 1874. godine, ubijen u logoru Jasenovac decembra 1942.g. od ustaša (1*, 4a*, 7*)

Bosna:

Jaruge (Prijedor):
198. EROR (Đukan) JOVAN – rođen 1883. godine, ubijen kod kuće u Jarugama juna 1942.g. (1*) (u istom izvoru upisan i kao EROR (Đurađ) JOVO – rođen 1884. godine, ubijen u Jarugama jula 1941.g. u direktnom teroru)
199. EROR (Đukan) VOJO – rođen 1888. godine, ubijen kod kuće u Jarugama juna 1942.g. od ustaša (1*) (ime VAJO – prema zborniku sjećanja „Kozara“)
200. EROR (Đurađ) MANIŠA – rođen 1896. godine, ubijen u logoru Jasenovac septembra 1942.g. od ustaša (1*, 7*)
201. EROR (Stevo) DRAGIŠA – rođen 1920. godine, ubijen u direktnom teroru u G. Garevcima avgusta 1941.g. od ustaša (1*)

Velika Kladuša:
202. EROR (nn) MIĆA – rođen 1870. godine (1*) (stolar MIĆA EROR iz Velike Kladuše i četvoro članova njegove porodice ubijeni na stratištu Mehino stanje 30.07.1941. godine (2g*)) (EROR MIĆO, star 71 godinu, bačen u jamu Duliba kod Jadovna u avgustu 1941. godine (9*))
203. EROR (nn) SAVA – rođen 1885. godine (1*)

Vojvodina:

Šašinci (S. Mitrovica):
204. EROR (Dušan) MILE – rođen 1927. godine, poginuo kod Čađavice januara 1945.g. u NOB-u (1*, 4b*, 8*)

Sremska Mitrovica:
205. EROR (Matija) FRANJA – rođen nn godine, Jevrej, nestao marta 1945.g. (1*, 4b*) (u izvoru (5*) upisan 2 puta: EROR FRANJO, Jevrej, ubijen 1944. godine, žrtva fašističkog terora, podaci na osnovu privatnog arhiva Pavla Šosbergera i EROR (Matija) FRANJO, Hrvat, streljan 1944. godine, žrtva fašističkog terora, podaci na osnovu izdanja „Žrtve 2. Svetskog rata iz Sremske Mitrovice“ autora Jovana Udickog )

Vojka (Stara Pazova):
206. HEROR (Stevan) KATICA – Srpkinja, rođena 1901. godine, ubijena 1944. godine u Belegišu, u direktnom teroru – pogrešno upisano prezime HEKOR (1*, 4b*) (EROR Stevana KATICA, rođena 1901. u Vojci, sa prebivalištem u Belegišu, ubijena 11.10.1944. godine u Belegišu, žrtva okupatora – upisana kao Hrvatica (5*))

Karađorđevo (Bačka Topola):
207. EROR (Dane) DUŠAN – rođen 1922. godine, poginuo kod Stare Rače marta 1945.g. u NOB-u (1*, 4b*)
208. EROR (Dane) ANKA – rođena 1925. godine, ubijena u mađarskom logoru maja 1942.g. od Mađara (1*, 4b*)
209. EROR (Gojko) SAVKA – rođena 1940. godine, stradala u mađarskom logoru Šarvar 13.04.1942. (5*) (pogrešno upisano prezime EROL (1*, 4b*))
210. EROR (Gojko) MIRA – rođena 1941. godine, stradala u mađarskom logoru Šarvar 11.03.1942. (5*) (pogrešno upisano prezime EROL (1*, 4b*))

XII   Erori u kolonizaciji Vojvodine nakon Drugog Svetskog rata

U spisku 1070 porodica kolonizovanih u mesto Kljajićevo kod Sombora (pre rata mesto se zvalo Krnjaja), zabeležena je jedna porodica Eror:

Eror Mile Đuro, 4 člana, iz Čremušnice, kotar Vrginmost

Podaci iz knjige „Kordunski rekvijem“, Svetozar Livada(2008):

Porodice kolonizovane posle Drugog Svetskog rata sa područja Korduna u Čonoplju kod Sombora:

108. Eror Petra Miladin, 4 člana, iz sela Klokoč, kotar Vojnić

410. Eror Dragića Rade, 7 članova, iz sela Klokoč, kotar Vojnić*

422. Eror Milića Milan, 5 članova, iz sela Klokoč, kotar Vojnić

*Eror Dragića Rade bio je nosilac partizanske spomenice. „Rođen je u zemljoradničkoj porodici 4.10.1915. godine u Klokoču, Vojnić. Prije rata se bavio zemljoradnjom, a povremeno je bio i radnik. Postao je prije rata član KPJ u seoskoj partijskoj ćeliji u Klokoču.“

U spisku 390 porodica, kolonizovanih najvećim delom iz Like u selo Kolut kod Sombora u periodu 1946-1948. godine, zabeležena je jedna porodica Eror:

Eror Damjana Milan, 4 člana porodice.

Komentar: Najviše porodica Eror, kao i drugih krajiških porodica, naseljeno je kolonizacijom u Rumu i Inđiju (Srem), Čonoplju i Apatin (Bačka), kao i u druga naselja u Vojvodini koja su pre rata imala veliki broj nemačkog stanovništva koje je proterano u odmazdi posle rata. Kolonisti su mahom naseljavani u napuštene „švapske“ kuće, dobijali su njihovu zemlju i imanja.

XIII   Erori u Republici Hrvatskoj prema popisima stanovništva iz 1948. i 2001. godine

Na internet stranici www.imehrvatsko.net o prezimenu Eror piše: „Podrijetlo: Erori su podjednako Srbi (podrijetlom iz okolice Duge Rese) i Hrvati (iz Otočca). Razmjerno najviše Erora u proteklih sto godina rođeno je u Klokoču kraj Slunja, gdje se svaki osmi stanovnik prezivao Eror. U Hrvatskoj danas živi oko dvjesto Erora u više od osamdesetpet domaćinstava.

Sredinom prošlog stoljeća bilo ih je približno tristo, pa se njihov broj do danas smanjio čak za jednu petinu.“

Erori po naseljima 2001. godine: Zagreb – 47, Karlovac – 30, Osijek – 18, Bunić – 15, Vojnić – 12, Otočac – 10… (ukupno 247)

Slika 27. Erori u Hrvatskoj 2001. godine

Erori po naseljima 1948. godine: Donji Babin Potok (kod Vrhovina) – 29, Zamlača (kod Dvora na Uni) – 27, Veliko Nabrđe (kod Đakova) – 20, Prozor (kod Otočca) – 19, Crna Vlast (kod Vrhovina) – 16… (ukupno 190)

Slika 28. Erori u Hrvatskoj 1948. godine

Komentar: Mesta Klokoč, Bunić i Debelo Brdo nisu prikazana na mapi popisa iz 1948. godine, pa se sama mapa ne može smatrati potpunom, pogotovo što piše da je najveći broj Erora u prošlom veku rođen upravo u Klokoču. Takođe, nije tačno da su Erori Srbi poreklom sa područja Duge Rese, a Hrvati poreklom sa područja Otočca. Svi Erori su poreklom Srbi sa područja Bunića i Vrhovina u Lici, a Erori Hrvati su samo jedan mali ogranak ove skupine. Ostali Erori koji su danas Hrvati u Hrvatskoj postali su Hrvatima asimilacijom u skorije vreme – mešani brakovi.

Pravo stanje na popisu stanovništva SR Hrvatske iz 1948. godine može se naći u knjizi „Leksik prezimena SR Hrvatske“ autora Šimunović Petra i Putanec Valentina, gde su Erori bili nastanjeni u sledećim mestima:

Klokoč (Vojnić) – 20 kuća, 102 osobe + 2 osobe bez svoje kuće

Bunić (T. Korenica) – 9 kuća, 40 osoba + 1 osoba bez svoje kuće (+1 upisan kao Erar)

Donji Babin Potok (Otočac) – 8 kuća, 29 osoba + 1 osoba bez svoje kuće

Zamlača (Dvor) – 8 kuća, 27 osoba

Debelo Brdo (T. Korenica) – 6 kuća, 25 osoba

Rajić Brdo (Vojnić) – 4 kuće, 20 osoba

Veliko Nabrđe (Đakovo) – 4 kuće, 20 osoba

Prozor (Otočac) – 5 kuća, 19 osoba

Crna Vlast (Otočac) – 5 kuća, 16 osoba

Donja Cremušnica (Vrginmost) – 3 kuće, 11 osoba

Glinica Hrvatska (Slunj) – 1 kuća, 9 osoba

Garešnica – 1 kuća, 8 osoba

Svinica Krstinjska (Vojnić) – 2 kuće, 8 osoba

Kaniža (Sl.Brod) – 2 kuće, 8 osoba

Dvor – 3 kuće, 8 osoba

Brusovača Donja (Vojnić) – 2 kuće, 7 osoba

Ilača (Vinkovci) – 1 kuća, 6 osoba

Berak (Vukovar) – 1 kuća, 5 osoba

Dragotina (Glina) – 2 kuće, 5 osoba

Sl.Brod – 1 kuća, 4 osobe

Dijelka (Virovitica) – 2 kuće, 4 osobe

Žrvnica Gornja (Slunj) – 1 kuća, 3 osobe

Osijek – 1 kuća, 3 osobe

Lještani (Pakrac) – 1 kuća, 3 osobe

Majar (Đakovo) – 1 kuća, 3 osobe

Zagreb – 1 kuća, 2 osobe + 2 osobe bez svoje kuće

Cremušnica (Vrginmost) – 1 kuća, 2 osobe

Greda (Petrinja) – 1 kuća, 2 osobe

Kostajnica – 1 kuća, 2 osobe

Marindvor (Sl.Požega) – 1 kuća, 2 osobe

Veliškovci (Valpovo) – 1 kuća, 2 osobe

Karlovac – 1 kuća, 1 osoba

Vojnić – 1 kuća, 1 osoba

Dunjak (Vojnić) – 1 kuća, 1 osoba

Gornji Babin Potok (Otočac) – 1 kuća, 1 osoba

T. Korenica – 1 kuća, 1 osoba

Otočac – 1 kuća, 1 osoba

Belišće (Valpovo) – 1 kuća, 1 osoba

Rijeka – 1 kuća, 1 osoba

Zmajevac (B. Manastir) – 2 osobe bez svoje kuće? Upisano Eros – postoji mađarsko prezime

Petrova Poljana (Vojnić) – 1 osoba bez svoje kuće

Vrhovine (Otočac) – 1 osoba bez svoje kuće

Oravac (T. Korenica) – 1 osoba bez svoje kuće

Vedašić (T. Korenica) – 1 osoba bez svoje kuće

Berek (Garešnica) – 1 osoba bez svoje kuće

Ukupno je 1948. godine u SR Hrvatskoj živelo 425 Erora u 108 domaćinstava.

Prema poslednjem popisu stanovništva Republike Hrvatske, održanom 2011. godine, a čiji rezultati su predstavljeni na internet stranici državnog zavoda za statistiku www.dzs.hr, u Hrvatskoj je u vreme popisa živelo 207 osoba sa prezimenom Eror.

XIV   Erori u svetu

Erori danas žive u mnogim državama sveta: Austrija, Nemačka, Francuska, Finska, Norveška, Kanada, SAD, Australija…

U Francuskoj žive 2-3 porodice Eror, a jedna od njih potvrđeno vodi poreklo iz Like. Romul Eror (Romuald Eror) iz Limoža u Francuskoj kaže da se njegov deda zvao Milan Eror i da je došao iz Bunića u Lici. Za vreme Drugog Svetskog rata prešao u Francusku, po Romulovim rečima da se bori za slobodu Francuske, ali ipak najverovatnije da bi izbegao tragičnu sudbinu srpskog naroda Like, što opet ne isključuje mogućnost da je bio mobilisan u francuske snage otpora fašizmu.

U Turskoj takođe žive 2-3 porodice Eror, u Istambulu i Ankari. Selin Eror iz Istambula kaže da su njeni preci Turci, poreklom sa ostrva Midili koje od 1912. godine pripada Grčkoj (ustvari je reč o ostrvu Lezbos koje zbog najvećeg grada Mitilene Grci nazivaju i Mitilini, a Turci Midili). Selin nema saznanja da su njeni dalji preci imali bilo kakve veze sa Likom ili Srbima.

U Kanadi ima 10-ak porodica Erora i oni takođe vode poreklo iz Like i naših krajeva. Predak jedne od ovih kanadskih porodica bio je Jovo Eror od oca Stevana, rođen u Crnoj Vlasti kod Vrhovina 1890. godine. Njegovi rođaci su bili Konstantin i Manojlo Eror, od kojih je jedan otišao u Kanadu, a drugi je radio u beogradskoj policiji. Podatke sam dobio od Pat Eror iz Kanade.

Jedna porodica Eror živela je u Bugarskoj, pošto se njihov predak oženio u mesto Marulevo kod Blagoevgrada ženom koju je upoznao za vreme Drugog Svetskog rata.

Erora u inostranstvu najviše ima u Sjedinjenim Američkim Državama – nekoliko desetina porodica. Tačan broj je teško utvrditi pošto je potvrđeno da ima i onih koji su promenili prezime u Error, a vode poreklo od naših Erora, ali nije sigurno da li su baš svi koji imaju ovaj oblik prezimena u vezi sa našim Erorima. Jedna porodica Erora se zahvaljujući velikom broju dece dosta raširila po mnogim državama SAD-a. Reč je o potomcima Đorđa i Danice Eror, kao i potomcima Đorđetove braće. Naime, Đorđe Eror iz Donjeg Babinog Potoka oženjen Danicom Divjak iz Turjanskog, odselio se krajem 19. ili početkom 20. veka trbuhom za kruhom, sa većom grupom Ličana, da radi u jednom rudniku u blizini Solt Lejk Sitija, država Juta (SAD). Imao je sedmoro dece. Neki od njegovih potomaka danas žive u Solt Lejk Sitiju (po veroispovesti su Mormoni), neki u Bostonu, u Pitsburgu, na Havajima…

Slika 29. Eror Đorđe i Danica sa decom u SAD-u: Nikola, Milka, Mihajlo, Dane, Rade, Jovan i Dušan

Slika 30. Nadgrobni spomenici Eror Đorđa i Danice na groblju u Bingam Sitiju (država Juta, SAD)

Zanimljivo je da su na spomeniku Danice Eror korištena ćirilična slova, pošto ona za života nije naučila engleski jezik i prema njenoj poslednjoj želji na spomeniku je ispisan tekst ćirilicom na srpskom jeziku.

Spisak Erora sa internet stranice Ellis Island – imigranti u SAD:

1. Eror Bude, doputovao 1906.g. sa 18 godina

2. Eror Damjan, doputovao 1920.g. sa 33 godine, adresa Masautown – SAD

3. Eror Dane, doputovao 1911.g. sa 26 godina, iz Vrhovina – Hrvatska

4. Eror Danilo, doputovao 1907.g. sa 26 godina, Martinaca

5. Eror Dano, doputovao 1906.g. sa 18 godina, iz Vrhovina

6. Eror Fedor, doputovao 1913.g. sa 16 godina, iz Klokoča – Mađarska

7. Eror Georg?, doputovao 1922.g. sa 45 godina, iz Gline – Jugoslavija

8. Eror Gjoro?, doputovao 1922.g. sa 16 godina, iz Dragotine – Jugosl.

9. Eror Đuro, doputovao 1909.g. sa 38 godina, iz Čremušnice – Hrvatska

10. Eror Gjuto?, doputovao 1903.g. sa 22 godine, iz „Očovzina“ – Mađarska

11. Eror Ilija, doputovao 1906.g. sa 37 godina, iz Dvora

12. Eror Jovan, doputovao 1909.g. sa 25 godina, iz Crne Vlasti – Austrija

13. Eror Julka, doputovala 1909.g. sa 48 godina, iz Martinaca – Mađarska

14. Eror Lava?, doputovao 1913.g. sa 19 godina, iz Brloga – Hrvatska

15. Eror Luka, doputovao 1902.g. sa 18 godina, iz Bunića

16. Eror Maksim, doputovao 1910.g. sa 18 godina, iz Bunića – Mađarska

17. Eror Marija, doputovala 1922.g. sa 18 godina, iz Dragotine – Jugosl.

18. Eror Marko, doputovao 1909.g. sa 40 godina, iz Malog Gradca – Mađarska

19. Eror Marko, doputovao 1909.g. sa 45 godina, iz Malog Gradca – Mađarska

20. Eror Maru A., doputovala 1911.g. sa 30 godina, adresa Njujork

21. Eror Mica?, doputovala 1902.g. sa 20 godina, iz Bunića

22. Eror Mikos?, doputovao 1914.g. sa 33 godine, iz Klokoča – Mađarska

23. Eror Milan, doputovao 1914.g. sa 2 godine, iz Dunjaka – Mađarska

24. Eror Milan, doputovao 1924.g. sa 43 godine, iz Veljuna – Hrvatska

25. Eror Mile, doputovao 1906.g. sa 17 godina, iz Crne Vlasti

26. Eror Mile, doputovao 1909.g. sa 42 godine, iz Crne Vlasti – Mađarska

27. Eror Mile, doputovao 1903.g. sa 33 godine, iz „Očovzina“

28. Eror Mile, doputovao 1906.g. sa 29 godina, iz Vrhovina

29. Eror Milka, doputovala 1906.g. sa 26 godina, iz Klokoča

30. Eror Nikola, doputovao 1906.g. sa 45 godina

31. Eror Nikola, doputovao 1906.g. sa 45 godina, iz Vrhovina

32. Eror Nikola, doputovao 1906.g. sa 17 godina, iz Babinog Potoka

33. Eror Nikola, doputovao 1910.g. sa 18 godina, iz Crne Vlasti – Aust.

34. Eror Pera, doputovao 1908.g. sa 43 godine, iz Martinaca – Mađarska

35. Eror Petar, doputovao 1913.g. sa 36 godina, iz „Krbunja“ – Mađarska

36. Eror Ralph D, doputovao 1911.g. sa 35 godina, adresa Njujork

37. Eror Simo, doputovao 1905.g. sa 32 godina, iz Klokoča

38. Eror Soka, doputovala 1914.g. sa 27 godina, iz Dunjaka – Mađarska

39. Eror Stanka, doputovala 1906.g. sa 2 godine, iz Klokoča

40. Eror Stanko, doputovao 1909.g. sa 44 godine

41. Eror Stefan, doputovao 1906.g. sa 25 godina

42. Eror Stefan, doputovao 1906.g. sa 25 godina, iz Vrhovina

43. Eror Stevan, doputovao 1905.g. sa 19 godina, iz Bunića

44. Eror Stojan, doputovao 1909.g. sa 43 godine, iz Babinog Potoka – Aust.

45. Eror Stojan, doputovao 1911.g. sa 52 godine, iz Bunića – Mađarska

46. Heror Damjan, doputovao 1909.g. sa 34 godine, iz Svinice – Austrija

47. Heror Đuro, doputovao 1899.g. sa 30 godina, iz Klokoča

48. Heror Mile, doputovao 1905.g. sa 26 godina iz Klokoča

49. Heror Petar, doputovao 1900.g. sa 23 godine

XV   Poslednja velika seoba – ratovi od 1991. do 1995. godine

Ratovi na prostorima bivše Jugoslavije u poslednjoj deceniji dvadesetog veka doneli su nove seobe za mnoge stanovnike Republike Hrvatske, bez obzira na nacionalnost, a okončani su 1995. godine tragičnim egzodusom srpskog naroda sa prostora nekadašnje Vojne Krajine. U operaciji hrvatske vojske i policije nazvanoj „Oluja“ od 4. avgusta 1995. godine, pa u narednih nekoliko dana, prostore severne Dalmacije, Like, Korduna i Banije napustilo je gotovo celokupno srpsko stanovništvo. Među 200-250 hiljada izbeglih Srba koji su u strahu pred hrvatskim snagama, a stariji i sa živim sećanjima na monstruozne događaje iz perioda 1941-1945, utočište našli u Republici Srpskoj i SR Jugoslaviji, bilo je i nekoliko desetina porodica Erora. Većina izbeglih prvo utočište je našla kod rodbine u vojvođanskim mestima koja su kolonizovana nakon Drugog Svetskog rata. Mnogi su se trajno nastanili u tim mestima, jedan manji deo se par godina nakon rata vratio da obnavlja porušene domove u Hrvatskoj, a jedan deo je otišao da živi u inostranstvo.

Slika 31. Kolona ’95. – Egzodus Srba iz Krajine

Prema podacima Informaciono-dokumentacionog centra „Veritas“, među poginulim i nestalim osobama Republike Srpske Krajine nalazi se vojnik Eror Save Dragan rođen 3.12.1962. godine u Debelom Brdu. Stradao je 7.12.1991. godine u Udbini i duže vreme se vodio u spisku nestalih osoba.

U Posebnoj jedinici milicije – PJM Korenica MUP-a Republike Srpske Krajine, među 76 pripadnika koji su učestvovali u operaciji „Koridor 92“ u Bosni i Hercegovini, učestvovao je iJovan Eror koji je ranjen u operaciji. Ova operacija se smatra jednom od najznačajnijih operacija za opstanak i teritorijalnu celovitost Republike Srpske, pošto je njom probijena blokada uskog grla Republike Srpske u Posavini i teritorijalno su spojeni istočni i zapadni deo republike.

Hronologija rata u Hrvatskoj beleži i da je 17. januara 1993. godine u Vojniću ubijen Đuro Đukica Eror. O ovom događaju nema detaljnijih podataka, a ovog imena nema na spisku žrtava rata koji je načinio informaciono-dokumentacioni centar „Veritas“. Pošto je Vojnić 1993. godine bio pod kontrolom vojske Republike Srpske Krajine, a i pre rata je bio naseljen gotovo 100% srpskim stanovništvom, sa sigurnošću se može reći da Đuro Eror nije žrtva hrvatskih vojnih snaga, već da je ubijen od srpske strane, pogotovo ako se ima u vidu da ubistvo nije istraženo i da se Đuro zalagao za mir. Na Kordunu je bio poznat fudbaler.

Neki Erori se i danas nalaze na optužnicama i poternicama za ratne zločine Republike Hrvatske, a neki su amnestirani za oružanu pobunu protiv Republike Hrvatske i učestvovanje u oružanim snagama Republike Srpske Krajine. Neke od ovih optužnica spadaju u veliki broj isfabrikovanih optužnica kako bi se Srbima onemogućio povratak u mesta stanovanja pre rata.

Erori „na drugoj strani“ – bratoubilački rat:

U redovima hrvatske vojske za vreme ratnih sukoba 1991-1995, takođe je bilo Erora, kako Hrvata, tako i Srba. Na spisku hrvatskih „branitelja“ objavljenom krajem 2012. godine na internet stranici Ministarstva branitelja Republike Hrvatske nalaze se imena 15 Erora koji su kraći ili duži period rata proveli u hrvatskoj vojsci. Veza za spisak hrvatskih branitelja Registar branitelja

Sprečavanje povratka:

BUNIĆ:

„14. listopada/oktobra 1998: Minom iznenađenja teško je ranjen Budimir (Drage) Eror (m), Srbin, star oko 40 godina. Minu je aktivirao traktorom na njivi. Traktor je potpuno uništen.“ (izvor –  Hrvatski Helsinški Odbor)

Povratak Srba u Hrvatsku nakon 1995. godine bio je praćen brojnim problemima, a naročito su zastrašujući bili teroristički napadi na civile koji su se vraćali u Liku u periodu 1995-2000. godine. U ovom periodu na teritoriji cele Hrvatske nekoliko desetina srpskih civila smrtno je stradalo od posledica aktiviranja raznih eksplozivnih naprava koja su podmetana u njihove kuće, dvorišta, bašte i njive, a do danas za ove zločine gotovo da niko nije odgovarao. Pored svih drugih problema imovinske prirode, stambenog zbrinjavanja i obnove kuća, najveći uticaj na sprečavanje povratka Srba u Hrvatsku imali su ovi teroristički akti zastrašivanja i mnogobrojne isfabrikovane optužnice za ratne zločine koje su pored toga što su sprečavale povratak pravih ratnih zločinaca, sprečavale i povratak velikog broja nevinih ljudi koji nisu znali čak ni da li se nalaze na tim optužnicama pošto su bile tajne, a  oni nisu imali poverenja u nepristrasnost hrvatskog pravosuđa. U krajiška sela u kojima su živeli vekovima pre rata, nakon 1995. godine vratilo se svega nekoliko, uglavnom staračkih domaćinstava Erora.

XVI   Erori danas u Srbiji

U Srbiji najviše Erora danas živi u Beogradu i njegovim predgrađima – 50ak porodica. Između 5 i 10 porodica Eror živi u sledećim gradovima Vojvodine: Subotica, Ruma, Čonoplja, Novi Sad, Inđija i Apatin. U ostalim mestima u Srbiji ima još ukupno 40ak porodica Eror, tako da po slobodnoj proceni danas u Srbiji živi oko 500 Erora.

Slika 32. Erori u Srbiji

XVII   Tekstovi iz medija

Narodne novine (Zagreb) 19.07.1866.

Natporučnik Stojan Eror

„Nastavak izvieštja o gubitku sieverne vojske u bitci kod Kraljeva gradca* dne 3. serpnja 1866.

Od piešačke pukovnije vojvode od Sachsen-Meiningena br. 46. Poginuli: …, Ranjeni: …, Nestalo je: …, nadporučnika Stojana Erora, …Zarobljeni su: …“

 * Sredinom 19. veka Austrija je morala da se suoči sa stvaranjem dve nove velike države – Italije i Nemačke. Nastanak ovih država ugrožavao je teritoriju Austrije što je dovelo do ratova. Ključna je bila 1866. godina kada je došlo do sukoba između Italije i Pruske na jednoj strani sa Austrijom na drugoj. Prvo je 24.06.1866. Austrija savladala Italiju u bici kod Custozzi-ja, i time stabilizovala situaciju na jugu, ali je 3. jula 1866. doživela katastrofalan poraz u bici protiv Prusa u Kraljevom gradcu u Češkoj.

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Tekst pronađen na internetu (nepoznato vreme nastanka i autor) :

“Po kazivanju Time Prelića sriemskoga guslara potekoše iz irižke škole guslari Tomo od Kaća i Nedeljko iz Lota, oba već umrla. Izvrstni imeni poznati guslari jesu: Kuzman Branković iz Budimaca (u Slavoniji), Tomo Pilić iz Tejna (u Slav.), Andrija Martinić Jakša iz Kumana (u Sriemu), Mujo Barić iz Ćajići (u Bosni) Timo Prelić iz Slankamena (u Sriemu), Jovan Vučković iz Ostrove (u Sriemu), Tošo Ogrizović (srbski nar. učitelj u Sriemu), Kuzman Ostojić iz Prve (u Sriemu), Vasilj Eror iz Petrinje (u Hrvatskoj), Stevo Grković iz Krstinje (u slunjskoj pukovniji), Šimun Grubač iz Biočića (u Dalmaciji, kotar Drniški), Stajko Popov iz Tatari (u Bugarskoj, Svištovsko okružje).”

Narodne novine (Zagreb), 9.4.1887.

Proslava 100 godina rođenja Vuka Karadžića:

„(Stogodišnja proslava Vuka Karadžića i Filipa Višnjića srb. guslara.) Kako nas obavješćuje odbor srb. pjev. družtva u Zagrebu, čine se živo pripreme, da 
se što sjajnije proslavi spomen stogodišnjice Vuka Karadžića 
i Filipa Višnjića od njihova poroda. Molbi odborovoj odazvale su se i obećale svoje sudjelovanje gospođa Leonija Brückl iz Karlovca, koja je poznata našemu obćinstvu kao
 vrstna umjetnica u pjevanju, i gđica Darinka Bandobranska,
 glumica nar. zem. kazališta, nadalje gg. Tercuzzi, prvi basista 
hrv. opere, Milan Krešić, tajnik trg. obrtničke komore, Slavoljub Šmid, kr. nadinžinir, Gjuro Eisenhuth i Oertl, profesori nar. zem. glasbenog zavoda. Nadalje se odbor pobrinuo,
 te će pri toj svetčanosti biti zastupana i narodna svirka:
 gajde i gusle. Prvi i pripoznati srb. nar. gajdaš Milić iz Šida, te poznati srbski sljepac guslar Vaso Eror iz Banije sudjelovat će pri svetčanosti. Program će biti obilat i
 raznovrstan, te će se ovih danah razaslati pozivnice sa podpunim programom.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Narodne novine (Zagreb) – 18.4.1887.

Književnost i umjetnost

„— (Besjeda s igrankom.) U proslavu stogodišnjice
 Vuka Stefanovića Karadžića i spomen narodnog
 guslara Filipa Višnjića priređuje srbsko pjevačko družtvo
u Zagrebu, kako je već naviešteno, na dan sv. Gjurgja 23. 
aprila (5. maja) t. g. besjedu s igrankom u prostorijama građanskoga streljačkoga družtva uz vojničku glasbu c.
kr. pukovnije nadvojvode Leopolda br. 53. Ulazne ciene: za
 osobu 2 for., za obitelj 4 for., članovi plaćaju polovicu. Preplate primaju se najvećom zahvalnošću, jer je polovica čistog 
dohodka namjenjena u svrhu podignuća spomenika Vuku Stefanoviću Karadžiću. Ulaznice prodavat će se od 1. do 5. maja 
t. g. u svratištu „k caru austrijanskomu“, a uz pozivnicu već
i prije u dućanu g.  I. Guteše u gornjem gradu i g. M. Bastaića na Jelačićevu trgu, a na dan besjede i kod kase. Isto
 tako stavlja odbor p. n. obćinstvu na znanje, da će se prodavati i sjedala na galeriji i to : sjedala u I. redu po 2 for.
 u ostalih redovih po 1 for. P. n. darovatelji, koji bi izvoljeli
 priposlati družtvu za ovu dobrotvornu svetčanost novčani prinos, umoljavaju se, da ga šalju na adresu „Srbskog pjevačkog
 družtva“. Početak je zabave u 8 satih, a program sliedeći:
 1. O životu i zaslugama Vuka Stefanovića Karadžića i Filipa Višnjića, govori tajnik družtva. 2. Srbska narodna pjesma, 
pjeva Vaso Eror, sliepi guslar iz Gline. 3. Havlasse : „Sad je vrieme“, pjeva mužki sbor. 4. „Guslareva smrt“ od Zmaja 
Jovana Jovanovića, deklamuje gđica. Darinka Bandobranska.
 5. Wagner: „Entrée arija“ iz opere Tanhäuser, pjeva uz pratnju glasovira gđa. Leonija Brückl. 6. Mendelsohn: Četveroguđe ,,E-mol“ za dvije gusle, violu i čelo. Izvađaju gg. Gj.
 Eisenhuth, Milan Krešić, Eduš Schmidt i Ivan Oertl. 7. Dimić: „Srećin stan“, pjeva mužki sbor. 8. Mayerbeer: Dvopjev 
za sopran i bas iz opere Hugehotti, pjevaju uz pratnju glasovira gđa. Leonija Brückl i g. Fernando Tercuzzi. 9. Ce:
„Domovina“, pjeva mješoviti sbor.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Narodne novine (Zagreb) – 6.5.1887.

Književnost i umjetnost

„- (Koncerat srbskog pjevačkog družtva.)

U proslavu stogodišnjice neumrlog Vuka St. K a r a dž i ć a  i u spomen narodnog pjevača Filipa V i š nj i ć a dalo je ovdješnje srbsko pjevačko družtvo sinoć u prostorijah građanske strieljane svetčani koncert, kojemu se je odazvalo odlično i ako ne onako mnogobrojno obćinstvo, kako se je moralo očekivati.

Koncerat je započet svetčanim govorom družtvenog tajnika g. R a j o v i ć a  o životu i zaslugama Vukovim i Višnjićevim. Govornik je u kratko ali temeljito iztakao pravu vriednost filoložkoga rada Vukova, te je s pravom naglasio, da je njegov rječnik preporodio naš jezik. I karakteristika narodne
 pojezije, sačuvane Vukom, bila je sasvim temeljita i uz to stilistički liepa. Napominjući u pojedinostih Vukov rad, govornik je opisivao i njegov život, koji je pod kraj vieka sbog
žrtavah za nar. književnost bio tako biedan, da je Vuk morao 
prodati briljantni prsten, što ga je dobio od pok. kralja Ferdinanda, te da ni na božić nije mogao kupiti mesa. Sgodnim
 prielazom prešao je govornik na pjevača Višnjića, odavši i
 njemu zasluženu poštu. Obćinstvo je poslije govora klicalo: 
Slava Vuku! Slava Višnjiću! A i govorniku bio je trud po
pravu priznat.

Za tiem je narodni pjevač, sliepac guslar iz Gline, Vaso
 E r o r, odpjevao jednu od kosovskih pjesamah iz Vukove sbirke 
uz pratnju svojih zvučnih javor-gusalah. Onaj dio obćinstva,
 koji još nije nigdje čuo guslara sliepca, bio je očevidno ganut,
 te je s najvećim interesom pratio pjevačevo gudanje i pjevanje, a i drugi dio bio je s Erorom posve zadovoljan, jer on
 sigurno spada među najbolje naše današnje sliepce pjevače,
 kojih svakim danom sve to manje biva.

Sbor srbskog pjevačkog družtva odpjevao je dvie pjesme,
 Havlasovu „Sad je vrieme“ i Dimićevu „Srećan san“, pod 
ravnanjem g. Jos. E i s e n h u t h a  na obće zadovoljstvo, koje 
je — sasvim naravno — još veće bilo iza mješovitog sbora 
„Domovina“, jer je sinoć vienac gospođicah i gospođah srbskog pjevačkog družtva prvi put pred obćinstvom polagao izpit 
zrelosti za javne koncerte — i položio ga s vrlo dobrim uspjehom.
— I jednu deklamaciju imali smo prilike čuti. Gđica. Darinka 
B a n d o b r a n s k a deklamovala je Zmaj-Jovanovićevu 
pjesmu „Guslareva smrt“, koja nikako nije udesna da ju deklamuje član „krasnoga spola“. Uz to je gospođica ne samo
 htjela deklamovati nego i prikazivati, pa s toga nam je vrlo
 žao da možemo samo dobra volju pohvaliti…

Gg. Gjuro E i s e n h u t h , Mil. K r e š i ć, Edo Š m i d
  i prof. Oertl već su tako poznati našem obćinstvu, da bi
 suvišno bilo razlagati, kako su se pokazali dostojni interpreti
 Mendelssohnova E-mol-četveroguđa, što im je i slušateljstvo 
živo posvjedočilo.

Kad čovjek ima pravo da uživa više toga što je liepo,
 onda redovito za zadnje ostavi ono što je najlješe, najbolje.
 Po tom sasvim razložnom pravilu spominjemo pod konac gđu. 
Brückl, koja je sinoć slavila triumfe, kakve samo umjetnost
najvišega stupnja može slaviti. Pjevala je najprije Entrée-ariju
 iz W a g n e r o v a „Tannhäusera“, kojoj je dodala, kad se 
bura oduševljenja nije htjela da stiša, jednu narodnu nježnu 
pjesmicu, pri čem se je sama pratila na glasoviru (klaviru). Pod konac
 koncerta pjevala je s gosp. T e r c u z z i e m duet iz 3. čina
 M e y e r b e e r o v i h „Hugenottah“ s tolikom savršenošću,
tolikom lakoćom, takvim čarom, da takvog duetta jošte nijesmo 
u Zagrebu čuli. G. Tercuzzi osjećao je taj čar sigurno najdublje, on je na njega tako djelovao, da i on sigurno još nikad
 nije svoje arije s onolikim žarom, onolikim zanosom pjevao.
 Elektrizovano, oduševljeno obćinstvo kano da je bilo preneseno
u drugi sviet, u sviet absolutne krasote, i burnom odobravanju 
nije bilo kraja ni konca. Neobzirući se na druge točke programa, već tom jedinom spada jučeranji koncerat u historiju 
najdivnijih zagrebačkih glasbenih večerih.

Cielom, u cjelini krasno uspjelom koncertu prisustvovao 
je presvietli gosp. predstojnik odjela za unutrašnje poslove D.
S t a n k o v i ć, preuzvišeni g. dr. L. R a d i v o j e v i ć, predsjednik ovdašnje srbske pravoslavne obćine gosp. M. S t a n k o v i ć, rector magnificus g. dr. V r b a n i ć  i kao izvanjski 
gost poznati naš pisac gosp. proto B e g o v i ć.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Banovac (Petrinja) – list za pouku, trgovinu, obrt i gospodarstvo 13.9.1890.

Pismo čitaoca

„Slavno uredničtvo!

Čitajuć uvodni članak slav. „Banovca“ br. 31. i naišavši među inim na pripovjedku od slepca Vase Erora, ne mogu propustiti, a da o njemu ne rečem jednu: Vaso Eror, kako rečeno, pozna svako čeljade u dičnoj nama Banovini usljed njegovog češćeg pohađanja sajmova i sborova, a naročito u Glini, Kostajnici i Petrinji; no poznaje sliepoga siromaka Dragotinca i svaki Sišćan (stanovnik Siska) kao narodnog pjevača i šaljivđiju, ponajviše pako kao čovjeka plemenita i poštena srdca. Bio sam najme prisutan kadno se je Vaso po prilici pred 12 godina sastao ovdje u jednoj krčmi sa sliepcem Budimirom Jordanom iz Siska, te razgovarajuć među sobom potužio se Jordan (tada još mlađahni sliepac) svome kolegi po prilici ovako: „ E, prijatelju, tebi je lahko kad imadeš svoje 
diple i druge instrumente, pa š njima uz
 pjevanje služiš svoju hranu i odjeću, a možda i koju krajcaru prištediš“, dočim se ja siromak niti za harmoniku, koju bi rado imao i koju razumijem igrati, pomoći nemogu; na to će Vaso: „Pa što bi ti onda kad bi ju imao?“ Išao bih u sviet, odgovori Budimir. Imadeš ti roda? reče Vaso. Imadem otca, majku, brata i sestru, nu što mi hasni, kad su siromasi. — Vaso mignu sa obrvami kao da hoće progledati i oglasi se sa hm! hm! posegne međutim u džep svoga prsluka, izvadi crvenu staru novčarku i pipkajuć u njoj po raznih papirih izvadi banku od 10 forinti i ponosno pruža ju sliepcu Jordanu,
ter reče: „Evo ti sinko 10 forinta, pa kupi harmoniku i budi š njom sretan!“ Počastiv ga uz to jelom i čašom pića, te pošto
 mu je napokon i svoj nauk dao, opomenuv 
ga na pošteno i uljudno ponašanje u narodu, rastao se je Vaso sa Budimirom dobro raspoložen, i obojica živu i danas zdravi i u najboljem zadovoljstvu. Vaso svira svoje diple, tamburicu i okarinu, a Jordan harmoniku i violinu.

To je crtica, kojoj sam bio očevidac, te molim slav. uredničtvo da ju u svoj cienjeni 
list uvrstiti blagoizvoli.

Nik. Davidović.

*) Za članke pad ovim naslovom ne odgovara uredničtvo.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Banovac (Petrinja) – list za pouku, trgovinu, obrt i gospodarstvo, 12.8.1911.

Smrt guslara Vase Erora

„Prošlog mjeseca u glinskoj bolnici umro je poznati narodni pjevač, guslar i „sljepac Vaso Eror“ u 80. godini. Rodio se je u Dragotinoj blizu Gline. Proputovao je cijelu Hrvatsku, te je bio poznat kao vrlo vješt guslar, a osobito je znao uz to još svirati okarinu i udarati tamburicu, koju je morao napustiti igrati radi kapi u desnoj ruci pred par godina. Pred 2-3 godine počeo je patiti na kostobolji, te je živio kod svog brata u Dragotini (a ne u Vranograču, kako je to krivo napisao g. Branko pl. Striga u br. 181 „Nar. Nov.“), odakle je dopremljen u glinsku bolnicu, gdje je za par dana umro i pokopan na glinskom pravosl. groblju. S njime je umro znameniti i poznati sljepac banovački. Lahka mu zemlja hrvatska, koju je mnogo i mnogo puta opjevao.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

List Hrvat (Gospić) – 20.12.1896.

I opet otmica

I opet otmica. Lanjske godine u siečnju išli su sa sbora 
iz Crne Vlasti, obćine Vrhovine, neki momci iz Babina potoka. Vozeći se u saonicama, dostigli su na putu nekoliko djevojaka, koje su 
također išle pješice kući. Među ovima bila je Soka Miljuš, koju je 
jedan od tih momaka Mile Eror bio zaprosio, nu ona ga ne htjela.
 Oni ugrijani nešto vinom, a Mile ponešto i ljubavi, pograbe Soku, strpaju je u saonice i odjure brzo do kuće Mile Erora. Kad su je
 dovezli kući, nećkala se ona biti Milinom ženom, a Mile i otac rekoše joj, kad ne će dobre volje da ostane, da će je voziti kući, nu 
bilo je već prekasno, jer u taj čas dođoše oružnici, te odvedoše Soku
 kući. Za taj čin imali su 9. ov. mj. da odgovaraju pred velikim senatom gospićkog sudbenog stola. Znajući, da su počinili kažnjivi čin 
te što ih čeka, brane se svi, da su bili podpuno pijani, jer da su
 cieli dan pili. Nu ustanovljeno je, da to nije istina, te su osuđeni
 trojica i to: Mile Eror, Mile Vukmirović i Gjorđe Gulan sva tri na
 dvije godine težke tamnice. Proti osudi uložili su ništovnu žaobu
 i priziv. Četvrtomu ortaku toga družtva — Trivunu Eroru — bit će 
razprava napose, jer je sad bolestan. — Kad će već jednom prestati 
u našem naroda ta ružna navada, da se djevojke silom proti volji odvode! Mladoženja kod toga prođe najgore, ostane bez cure i
 dođe u — kaznionu.

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Jutarnji list (Zagreb) – 31.12.1912.

Suđenje – Heror Simo

„Radi razdraživanja. Jučer je pred kr. sudbenim stolom zagrebačkim provedena glavna razprava protiv seljaka Šime Herora iz Klokoča.
Senatu predsiedao je kr. sudbeni viećnik g. dr. Fink. Javnog tužitelja zastupao je gosp. Zlatarić, zamjenik kr. državnog odvjetnika.
Kr. državno odvjetničtvo u Zagrebu tuži:
Simu Herora, 29 godina starog, rodom i prebivalištem iz Klokoča, grčko-iztočne vjere, neoženjenog, seljaka, nepismenog, radi zločinstva težke tjelesne ozlede sa 4 i pol mjeseca težke tamnice već kažnjenog,
da je 13. i 14. prosinca 1912. u Karlovcu javno i pred više ljudi opetovano klicao: „Živio kralj Petar I. Karagjorgjević, Živila Srbija, Živio kralj Petar, kud on hoda, eto srbskog roda, samo napred; da on drži samo do srbskog grba; da ga voli i da ga zato nosi na kapi“, te nastojao razdraživati na preziranje i mržnju ne samo proti osobi Njegovoga Veličanstva cara i kralja, nego i proti upravi državnoj, pa da je time počinio zločinstvo smetanja javnog mira, označ. u §. 65. sl. a) k. z. kažnjivo po §. 65. k. z.
Dne 13. prosinca ove godine na večer bila je u gostioni Adolfa Deneberga u Karlovcu kućna zabava. Oko polnoći došao je u krčmu seljak Simo Heror, sjeo za stol i stio klicati: „Živio kralj Petar I. Karagjorgjević, živila Srbija“, mašući podjedno svojom kapom, na kojoj se nalazio srbski grb.
Heror je išao od stola do stola neprestano kličući: „Živio kralj Petar I. Karagjorgjević, živila Srbija, kud on hoda, eto srbskog roda!“
Redarstveni agent Krunoslav Rosandić uhitio je Herora i dopremio ga na kr. redarstveno povjereničtvo, gdje je Heror nastavio klicati. Drugi dan u jutro pokazivao je Heror ostalim uznicima (zatvorenicima) svoju kapu, na kojoj se nalazi srbski grb, te kazao, da on drži samo do srbskog grba i da ga zato nosi na kapi.
Nakon što je obtuženom pročitana obtužnica, pita ga predsjednik, da li se on osjeća krivim.
Obtuženi: Nisam kriv. Bio sam jako pijan.
Predsjednik: Zašto si na kapi baš srbski grb nosio?
Obtuženi: Pa takvu kapu nose svi u Lici. Ja sam ju kupio kod trgovca u Vojniću.
Predsjednik: Zašto si klicao čitavo vrieme kralju Petru I. Karagjorgjeviću ?
Obtuženi: Ne, nisam. Ja ne znam, što sam radio, jer sam pio rakiju i pivu.
Obtuženi na sva ostala pitanja poriče svoju krivnju.
Svjedok Krunoslav Rosandić, redarstveni agent, zaprisegnut (pod zakletvom), izkazuje, kako je obtuženi došao u gostionu Deneberga i stao klicati kralju Srbije Petru I. Karagjorgjeviću. Nije bio pijan. Kad je svjedok došao na stražarnicu, rekoše mu, da je Heror neprestano klicao poznate poklike.
Svjedok Mato Mikec, zaprisegnut, potvrđuje, da je obtuženi došao k Denebergu, sjeo se kraj njega i počeo klicati kralju Petru i Srbiji, veleći, da od Srbije živi, a ne od Hrvatske, pa da zato i nosi srbsku kapu sa srbskim grbom.
Državni odvjetnik ostaje u cielosti kod obtužbe i naročito traži, da se obtuženi što strožije kazni, jer njegovo razdraživanje i mržnja protiv osobe Njegovog Veličanstva cara i kralja i protiv državne uprave pada upravo u dane, kad je između Srbije i naše monarkije bilo vanredno napeto stanje, pa je svaki čas izgledalo, da će se ovo morati riešiti vanjskim načinom.
Simi Heroru proglašena je po tom osuda, kojom se u smislu obtužnice osuđuje na jednu godinu dana težke tamnice.
Simo Heror najavio je protiv ove osude ništovnu žaobu i priziv.“

© Portal Stare hrvatske novine, Nacionalna i sveučilišna knjižnica u Zagrebu, 2009.

Večernje novosti, 9. jun 1983. na naslovnoj strani donose vesti o tragediji koja se dogodila u Aleksinačkim rudnicima 7. juna 1983. godine:

Teška rudarska nesreća u jami >>Morava<< u Aleksinačkim rudnicima

Tinjalo do tragedije

-U nesreći je poginulo 12 rudara, a 50 povređeno

„Nesreća se dogodila u utorak, oko 19.30 časova u severnom reviru jame >>Morava<< na dubini od oko 800 metara, gde se upalio metan. U tom času u jami je bila kompletna druga smena sa 132 rudara i stručnom ekipom rudnika sa direktorom Milanom Erorom* na čelu. Oni su u jamu sišli petnaestak minuta posle 15 časova.“

Sa direktorom Erorom i stručnjacima sišao sam u rudnik. Kad smo stigli do kabine energetskog voza direktor nas je poslao obilaznim hodnikom, a oni su se uputili ka mestu požara. Kada se iz dispečerskog centra čula naredba da svi rudari napuste jamu, shvatio sam da nam preti opasnost – priča Milan Novković, vozač.

Dušan Trajčevski, kopač iz Subotinca, ušao je u jamu takođe sa spasiocima: Nismo mogli da prepoznamo nastradale. Tela su im bila puna opekotina, rudarski spasioci otvoreni, a lampe pokidane. Direktora Erora našao sam na jednoj dasci. Još nismo saznali ko ga je i kako vukao pokušavajući, verovatno da ga spasi.“

Slika 33. Počasna straža pored kovčega sa posmrtnim ostacima direktora ugljenokopa Milana Erora 

*Milan Eror, direktor rudnika, inženjer, rođen 1941. godine.

Povratnici u Lici:

11.05.2003.
BUNIĆ: UNATOČ UMRTVLJENOJ SADAŠNJOSTI NADE ZA BOLJU BUDUĆNOST JOŠ POSTOJE

Razvoju nužna mladost

Piše i snimio Mladen KUKINA

„Kada se krene cestom od Ličkog Osika prema Korenici a preko znamenitog Ljubova, neizbježno se nailazi na Bunić. Međutim, mislite li da je Bunić samo ono nekoliko kuća što se nalaze iza prometne oznake mjesta, grdno se varate. Naime treba krenuti autom još kilometar prema Korenici te u oštrom lijevom zavoju skrenuti. Tim putem ne treba se dugo voziti do prvih kuća koje zapravo predstavljaju selo Bunić. Krbavsko polje ovdje je zaista ravno, a pogledate li desno, u oči vam upada Laudonov gaj i uspravno drveće koje je još u 18. stoljeću dao posaditi francuski general i očito veliki ljubitelj prirode po kojem je gaj i dobio ime. Na lijevoj strani nižu se brežuljci puni autohtonih ličkih šljiva, gusto poredanih i stručno sađenih stabala nemale starosti no, nažalost, zbog toga i upitne rodnosti. Tu se nalazi i mnoštvo kuća, odvojenih stotinjak metara jedna od druge te dvjestotinjak metara od ceste tako da se svaka kuća zapravo nalazi na brežuljku s kojega seže pogled na čitavo imanje svakog ovdašnjeg stanovnika.
– Porazgovarali smo s prvim na koga smo naišli. Kaže kako mu je ime Milan Jelovac te da ima 56 godina, a krenuo je s pričom o uvjetima života u ovom kraju.

Najviše staraca

– Imam nešto ovaca, kravu, te šljive koje ni izdaleka više ne rode kao nekad, a uz to, dosta ih se i posušilo. Ove šljive koje vidite nisu starije od 35 godina, a opet slabo rađaju i propadaju dok ovdje gore imam neke starije i od 60 godina koje su puno zdravije i rodnije od ovih mlađih.
– Ne zna zašto je tomu tako, no ipak ih ima dovoljno da za sebe uspije ispeći nešto rakije.
– Naš Bunić, nastavio je Jelovac, danas ima stotinjak stanovnika. Najviše je staraca, jer su mladi mahom otišli, najviše »preko bare«. Tko nema mirovine ovdje nema od čega živjeti, jer nam je poljoprivreda u nikakvom stanju. Sada smo u sastavu Općine Udbina s kojom nemamo ništa, jer smo čitav dosadašnji život bili upućeni na Korenicu.
– S Jelovcem još žive supruga i otac. Unatoč svoj neimaštini, iz podruma je izvadio rakiju. Najprije smo odbijali probati je, no kad smo ipak kušali nije nam bilo žao – rakija je vrhunske kvalitete.
– I prije dolaska u Bunić čuli smo za Budimira Erora. Poznat je po proizvodnji vrhunske rakije te suradnji s Nacionalnim parkom Plitvička jezera. Rakija koju im prodaje nadaleko je poznata. Uputili smo se k njegovoj kući, no nismo ga našli. Ukućani su nam objasnili kako je službeno otišao na Plitvička jezera. Ispred kuće susrećemo Nikolu Erora, desetogodišnjeg dječaka i njegovu majku Nevenku koja se bliži trećem desetljeću života.

Uspješni Erori

– Moj Nikola polazi u 2. razred osnovne škole na Udbini, kazuje Nevenka, a svaki ga dan vozi školski autobus. Iz škole se vraća tek u 15 sati, pa mu nije ni najmanje lako. Živimo, pak, od poljoprivrede. Imamo krave, ovce, proizvodimo mljeko. Mljekar dolazi svaki drugi dan, a po turi isporučujemo i do 250 litara. Na pitanje koliko imaju krava, Nevenka kaže da ih imaju 10, te dvije junice, a Nikola ponosno dodaje da imaju i jednog bika. Dobivamo premije, poticaje na ovce i na krave a sijemo i djetelinu. U cijelom Buniću Nikola je jedino dijete školskog uzrasta, a u susjedstvu je još samo dvoje mlađe djece, kaže Nevenka.
– Razgovarali smo i s Dragom Eror, Budimirovom majkom.
– Vratili smo se iz izbjeglištva 1997. godine. Svake godine šljive rode, no lani je bilo jako loše. Kako je krenulo, ove bi ih godine moglo biti mnogo više. Nekada su se ogranci spuštali do zemlje od roda, danas više tako nije. Moj Budimir je prije petnaestak godina proizvodio i do 20 hiljada litara rakije na godinu. Poslovao je odlično, pa tako i s hotelom »Interkontinental« iz Zagreba. Sada, ni u najboljim uvjetima više ne možemo prijeći 4 hiljade litara. Prije smo strojno (mašinski) dosezali te količine, sada radimo pretežno ručno. Budimir opet surađuje s Nacionalnim parkom. Oni mu pomažu oko ambalaže, a rakija se zove »Medikal« i mnogo se traži. Naročito je vole kupovati stranci. Tu rakiju pravimo tako da šljivama najprije izvadimo koštice, a sve se isključivo radi bez ikakvih dodataka, samo na bazi prirodnih sastojaka, tako da je zbilja vrhunske kvalitete.
– Imam još dvije kćerke u Srbiji, a nama koji smo se vratili, sve u svemu je dobro. Nismo gladni, nismo žedni, iako nam štošta još nedostaje. Recimo muči nas situacija »imaš a nemaš«. Na primjer – imam dvije krave, ali do njih svako jutro putujem kilometar zato što se nalaze u tuđoj štali, jer našu još nismo uspjeli obnoviti. To pričinjava dosta problema, ali se nadamo kako će biti bolje, kaže Draga.
– Pitamo Nevenku kako se ona, kao mlađa žena, u selu gdje su njoj slične rijetkost koja se može nabrojiti na prste jedne ruke, snalazi?

Snaha zlata vrijedna

Na to Draga upada u riječ i ističe »toliko je vrijedna da zahvaljujući upravo njoj nama svima ovdje nekako ide. Naprosto Nevenka vrijedi »kao suho zlato«. Bez nje ništa nebi valjalo. Samo da ona kaže »ja odoh« sve bi »kleknulo«. Nismo mi više za takove napore koje ona podnosi i uvijek sa osmijehom na licu«, kaže Draga.
– Dužna ne ostaje niti Nevenka, pa kaže, svekrva »drži kuće« a ja »štale« jer uz ostalo treba pomusti svako jutro toliko mlijeka, a da se o ostalim poslovima i ne govori. Ima tu još jedna žena koja je sama ostala s dvoje djece. Ona sama drži još dvoje starčadi i tu svoju djecu. Naučila se voziti traktor i sve sama radi. Tako da uvijek ima teže od težega kaže Nevenka.
– Otišli smo dalje, ubrzo izašli iz Bunića i »izbili« na glavnu cestu koja vodi k Udbini te otišli u općinu pitati načelnika Momčilovića što se čini da ljudi poput ovih u Buniću ipak počnu bolje živjeti. Najprije smo susreli njegovog zamjenika Đoku Opalića.
– Naše su mogućnosti u svakom slučaju ograničene činjenicom što sredstava za bilo kakovu neposrednu pomoć nemamo. Jedino što možemo je usmjeravanje pomoći određenih međunarodnih organizacija koje djeluju na našem području. Njih upućujemo da svoja sredstva usmjeravaju prema područjima ili djelatnostima koja posjeduju određenu perspektivu, točnije na neki način koordiniramo njihov rad. Znamo da nam je zadatak i otvaranje proizvodnih kapacitete kao što je, na primjer, mljekara koja ima dobre izglede za uspješan rad, rekao je Opalić.“

22.10.2005, 17:22
Tragedija u lovu na rubu Krbavskog polja

Teško ranjen talijanski lovac na šljuke

Autor Marko ČULJAT

„DEBELO BRDO – Prema priopćenju policijske uprave ličko-senjske, u petak oko 14 sati dobili su dojavu da je u lovištu u Debelem Brdu teško ranjen lovac F. M. (38) iz Corinalda u Italiji, koji je s još dvojicom Talijana i lovnikom bio u lovu na području Debelog Brda. U petak je u glavu teško ranjeni lovac najprije prebačen u karlovačku bolnicu a zatim u 16 sati u Kliničku bolnicu Sestara milosrdnica u Zagrebu.

Jučer mu je život bio izvan opasnosti. U tome ličkom selu na sjeveroistočnom rubu Krbavskog polja talijanski su lovci česti gosti, a najčešće dolaze u lov na divlje ptice. U selu smo doznali da su prekjučer pošli u lov na šljuke koje su omiljeni specijalitet u talijanskoj kuhinji. Međutim, nismo doznali što se dogodilo a to je jučer oko podneva počela ispitivati očevidna ekipa policijske postaje iz Korenice. Odmah nakon tragedije na obavijesnom razgovoru u policijskoj postaji u Korenici bio je lovnik Đuro Božanić.

Mještani Debelog Brda bili su iznenađeni kad smo im jučer rekli da istražujemo ranjavanje jednog talijanskog lovca, o čemu nisu znali ništa. Jučer nešto prije 11 sati na cesti smo zaustavili jednog mještanina. Ništa nisam čuo ni o kakvom ranjavanju. Tek sam jutros vidio policiju. Maloprije se u policijskom autu provezao Đuro Božanić, lovočuvar u lovištu Smiljana Reljića. Talijani često dolaze i to u manjim ili većim grupama tijekom cijelog tjedna. Za ove od jučer nisam ni znao. Kad love na Krbavskom polju, veoma su pažljivi, čak se dobrano odmiču od stoke koja je na ispaši.

Dosad se ništa zlo nije dogodilo s njima – kaže Rade Eror. Nikakvu pucnjavu u petak nije čuo ni Mile Eror, koga smo zatekli u berbi kukuruza na njivi nedaleko od šume u kojoj su vjerojatno bili lovci. To nam je potvrdila i Ljubica Eror, a i drugi Debelobrđani.

Talijanski lovci prilikom lova u Lici odsjedaju u nekom od brojnih ugostiteljskih objekata ili u privatnom smještaju, a znaju ponekad i prespavati u selu gdje su u lovu.“

UNHCR Hrvatska (2.12.2013.)
Kraj dugog iseljeništva za osobu iz Korenice

Selo Bunić u opštini Korenica Ličko-Senjske županije je rodno mesto Eror Petra (75), starijeg samca koji trenutno živi u oronuloj kući sa pogledom na prelepo Krbavsko polje. Nekada uspešno poljoprivredno mesto, Bunić je danas jedva naseljen, ljudima koji se bore da sastave kraj s krajem obrađujući zemlju i uzgajajući stoku. Zbog starosti i slabijeg zdravstvenog stanja Petar ne živi od poljoprivrede, već od penzije koju je stekao daleko odavde, radeći u Virovitici, kao dugogodišnji načelnik policije.

„Bio sam načelnik policije u Virovitici do 1990. Godine. Proveo sam mnogo godina boreći se protiv kriminala u tom prelepom mestu za koje me vežu mnoge lepe lične uspomene i profesionalni uspesi“, kaže Petar i nastavlja „Sa političkim promenama tih godina, nas trojica policajaca srpske nacionalnosti u virovitičkoj policiji smo vraćeni na niže pozicije i ja sam odlučio, jer sam već stekao sve potrebne uslove, da se penzionišem i nastavim da živim u svom malom stanu u društvenom vlasništvu.“

Kako se politička situacija u Hrvatskoj pogoršavala i kako nije baš bilo prijatno za jednog Srbina, naročito bivšeg načelnika policije, da ostane u Virovitici u to vreme, Petar je odlučio da se povuče u rodni Bunić na neko vreme “dok se situacija ne smiri“, kako kaže. Nažalost, stvari se nisu smirivale i sukob u Hrvatskoj je eskalirao, tako da Petar više nije mogao da se vrati u svoj stan u Virovitici.

Nisam bio dobrodošao u Virovitici, ali mi se nisu obradovali ni u mom rodnom Buniću. Znao sam ko vodi “ovo“ u Krajini, i takvog kakav sam, nisu me mnogo simpatisali oni koji su mi nekada bili “klijenti“, za vreme mojih policijskih dana, ali sam nekako preživeo“, kaže ovaj iskreni i čvrsti bivši policajac. Za vreme hrvatske vojne operacije “Oluja“ 1995. godine, Petar Eror i njegovi sumeštani, napustili su Bunić i izbegli u Srbiju.

Za vreme boravka u Srbiji, Petar je prvo bio živeo u kolektivnom centru Zobnatica u opštini Bačka Topola, ali snalažljiv kakav jeste, našao je posao nadzornika u jednoj građevinskoj firmi i prešao u privatan smeštaj. „Nije mi trebalo mnogo vremena da shvatim da je povratak jedina opcija za mene“, kaže i zaista, 1999. godine Petar se vratio u Bunić. Podržan od strane prijatelja i lokalnog ogranka UNHCR-ovog izvršnog partnera, on se obratio opštini Virovitica da mu reši stambeno pitanje, pošto je tamo bio nosilac stanarskog prava. Dobio je odgovor da je u međuvremenu njegov stan dobila druga osoba koja ga je otkupila i da je stambeno zbrinjavanje bivših nosilaca stanarskog prava u nadležnosti državnih organa.

Pošto je Petar odrastao u opštini Korenica i tu su još uvek bili neki njegovi  prijatelji i rodbina, odlučio je da stambeno rešenje potraži tu. Od 1999. godine Petar se nekoliko puta prijavljivao za rešavanje stambenog pitanja u Korenici. Zakoni su se promenili, stanovi koji su mu bili nuđeni, nisu bili u Korenici kao što je zahtevao, podnete su pritužbe i Zaštitnici građana su dva puta intervenisali u njegovo ime, ali bez pronađenog rešenja.

Danas je rešenje na vidiku sa prvim talasom projekta Regionalnog Stambenog Programa. Izgradnja stambene zgrade sa 29 stanova u Korenici, s namerom da se obezbedi smeštaj za 29 ugroženih povratničkih porodica, treba da počne u proleće 2014. godine. Petra je preporučila i Državna kancelarija za obnovu i stambeno zbrinjavanje i UNHCR, da bude jedan od korisnika i odluka se očekuje uskoro.

Rukometaš Petar Eror

PARTIZAN – CRVENA ZVEZDA 17:16 (9:10)
2. jun 1963. godine

Stadion: JNA. Gledalaca: 500. Sudija: Blažić (Novi Sad).
PARTIZAN: Arslanagić, Stanković 1, Stevanović 4, Martinčević 2, Eror 2, Klisić 4, Korać, Vagner 1, Basi 1, Jurišić 2, Radulović.
CRVENA ZVEZDA: Banjanin 1, Ristić 4, Andrić 1, Fajfrić, Hojdek, Roknić, Japundža 1, Bubalo 3, Ćeramilac 5, Vučinić 1, Plemić.

„U najavi utakmice Svetomir Ćeramilac je rekao “da očekuje veliku borbu, smatrajući da će publika biti zadovoljna. Naša želja je da pobedimo iako to neće biti lako, jer očekujem da će kao i do sada biti puno neizvesnosti“.

Stevanović je rekao da očekuje pobedu, jer ovog proleća njegova ekipa nije ostvarila očekivane rezultate.

Odluka je pala u poslednjoj minuti. Eror se kao tane probio kroz odbranu Crvene Zvezde i postigao pobedonosni gol za svoj sastav. Partizan je tako prilično srećno osvojio oba boda. Srećno, jer je Crvena Zvezda u drugom poluvremenu stalno bila u vođstvu, 2 puta sa 3 gola prednosti 14:11 i 16:13. Međutim, neopreznom igrom prvo je dozvolila da Partizan pet minuta pre kraja izjednači, a onda na kraju i da trijumfuje.

Partizan bolji u finišu. Eror u poslednjoj sekundi postigao pobedonosni gol. Lepa i dramatična utakmica.“

 Radio Beograd 1, 13.10.2013.
Emisija „Sportski spomenar“

Gost će nam biti rukometaš Petar Eror. Tokom 50-tih i 60-tih igrao je u Partizanu i Crvenki. Sa crno-belima je osvojio Kup i Dvoransko prvenstvo Jugoslavije, a sa Crvenkom je trujumfovao u šampionatu države i Kupu. Bio je trener kragujevačkog Radničkog i više timova na Islandu, u Španiji i Grčkoj.

Petar Eror:

„U Lici mi je otac i rođen, i majka. Majka Matijević, dođe u rodu onog najjačeg čoveka na svetu. Ja gde sam se rodio, to je Debelo Brdo. I moji roditelji. Otac mi je bio samouk, zanatlija i posle toga otišao u rat u partizane, u artiljeriju. Školovao se u Sovjetskom Savezu pri kraju rata, a majka mi je bila domaćica. Rodila je petoro dece. Za vreme rata mi smo bili u izbeglištvu. Ja se taman rodio pred sam rat i odma’ je bilo u zbegu, po šumama, ali smo se kretali uvek gde su bili partizani, da bi nas zaštitili. Bilo je gladi, bilo je smrzavanja, bilo je nehigijene. Znači, ja kao beba nisam imao nikakve uslove. Ja se čudim kako sam ja danas uopšte živ. Kako sam se hranio? – majka me dojila i nije bilo druge hrane. Bila je samo proja neki put ako se nađe ili neki put kad se naiđe na belo brašno to je bilo kao čudo. Znači, ceo taj ratni period Drugog Svetskog rata mi smo bili u zbegu. Sve je bilo popaljeno i tako dalje.

Otac mi je bio veliki borac da odškoluje svu decu u onom vremenu posle rata kada nije bilo da se kupe cipele, nije bilo ništa da se kupi. I majka koja je nas hranila, prala, školovala, borila se i mi smo uspeli da ostanemo pošteni ljudi…“

Veza za celu emisiju „Sportski spomenar – gost Petar Eror“

Janica (Kostelić) jede malo i jednostavno

„Ljudi ne bi mogli vjerovati koliko malo Janica jede, izjavio je u zagrebačkoj zračnoj luci kuhar hrvatske alpske reprezentacije Neno Eror*. »Ja sam joj kuhao prve dane, kad je osvojila zlatnu u kombinaciji i srebro u superveleslalomu, a poslije je došla mama Marica pa je ona kuhala«, kazao je Eror. »Na meniju je bilo uglavnom ono što ona želi. Jede vrlo jednostavne stvari i čovjek ne bi vjerovao koliko malo jede. Ujutro u pravilu doručkuje pahuljice, za ručak pojede piletinu, juha je obavezna. Navečer pojede što se nađe, vrlo rijetko to je tijesto i to bez ičega. Možda pojede malo više voća, slatko skoro ništa«, kazao je samozatajni kuhar hrvatske alpske reprezentacije.“ (izvor – Hina)

*Nenad Neno Eror – portparol Hrvatske skijaške reprezentacije i lični kuvar Janice Kostelić na Olimpijskim igrama u Solt Lejk Sitiju 2002. godine kada je Janica osvojila 3 zlatne i jednu srebrnu medalju.

Radio Televizija Srbije
Emisija „Kvadratura kruga“ autora Branka Stankovića

U emisija „Zlatiborske pletilje“ posvećenoj ženama sa planine Zlatibor koje se bave pletenjem, pojavljuje se Radina Eror iz sela Sirogojno. Veza za emisiju „Kvadratura kruga – Zlatiborske pletilje“

Vatrogasni Savez Grada Novog Sada
Preminuo je Eror Petar, prvi komandant Vatrogasne brigade Novi Sad

„Danas, 7. septembra 2013. godine, na Almaškom groblju u Novom Sadu sahranjen je Petar Eror, čovek koji je od male vatrogasne jedinice sa tridesetak zaposlenih stvorio Vatrogasnu brigadu sa 108 vatrogasaca. O njegovom junaštvu u II Svetskom ratu, o njegovom vizionarstvu i pregalaštvu u vatrogasnoj službi, o njegovoj humanosti i o dobroti kojom je plenio, govorili su Boško Pilipović i Ljubica Krnjaić. Za svojih 90 godina života, mnogo je rada uložio i mnogo dobrih rezultata ostvario. Poslednju počast odali su mu njegovi najiskreniji poštovaoci. Jastuče sa mnogobrojnim državnim i vatrogasnim odlikovanjima nosila je Jelena Jurišić. Sahranjen je uz zvuke orkestra DVD iz Bečeja.“

Petar Eror – deo snimka sa proslave „100 godina vatrogastva u Novom Sadu (1972. godina)“

XVIII   Poznati i uspešni Erori

Među Erorima je bilo, a i danas ima mnogo inteligentnih i obrazovanih ljudi, uspešnih inženjera, privrednika, društvenih delatnika, umetnika, sportista… Oni su svojim radom doprineli opštem razvoju svojih zajednica. Ovo su samo neki od njih:

Vaso Eror, (Dragotina, 1831. – Glina 1911.), slepi narodni pevač i guslar poznat širom ondašnje Hrvatske. Uz gusle, svirao je tamburicu i okarinu.

Simo Eror, 1944. godine član desetočlanog predsedništva Zemaljskog antifašističkog vijeća narodnog oslobođenja Hrvatske (ZAVNOH) iz redova Samostalne Demokratske Srpske Stranke, rođen u selu Zamlača kod Dvora na Uni.

Petar Lazara Eror, (Radovica 1924. – Novi Sad 2013.), prvi komandir Vatrogasne brigade Novi Sad, učesnik NOB-a.

Dr Stevo V. Eror, profesor Saobraćajnog fakulteta, univerziteta u Beogradu. Rođen 1932. godine u selu Jaruge kod Prijedora.

Dr Gvozden Eror, književni teoretičar, istoričar književnosti, naučni saradnik u Institutu za književnost i umetnost u Beogradu.

Dr Nicholas G. Eror, profesor univerziteta u Pitsburgu, na katedri za materijalne nauke i inženjering. Vodi poreklo iz Donjeg Babinog Potoka u Lici. Unuk Eror Đorđa iz Babinog Potoka i Divjak Danice iz Turjanskog, koji su otišli početkom 20. veka na rad u rudniku blizu Solt Lejk Sitija.

Steven Eror, direktor kompanije ProLang koja se bavi medicinskim uređajima za brzo otkrivanje raka pluća. Vodi poreklo iz Donjeg Babinog Potoka u Lici. Unuk Eror Đorđa iz Babinog Potoka i Divjak Danice iz Turjanskog.

Brett Error, bivši potpredsednik kompanije ADOBE. Vodi poreklo iz Donjeg Babinog Potoka u Lici. Praunuk Eror Đorđa iz Babinog Potoka i Divjak Danice iz Turjanskog.

Petar Eror, bivši rukometaš Partizana i reprezentacije SFR Jugoslavije, rođen 27.10.1940. godine u Debelom Brdu. Za reprezentaciju nastupao 11 puta. Kao trener radio na Islandu, u Grčkoj, Španiji… Trenutno predsednik rukometnog saveza grada Beograda.

Milan Eror, atletičar, dugoprugaš, u jednom periodu trčao i za Crvenu Zvezdu. Dva puta nastupao kao seniorski reprezentativac SFR Jugoslavije u periodu 1985-1986. Veteranski prvak sveta u polumaratonu (Budimpešta 2014.) i višestruki veteranski prvak Balkana. Rođen u Slavonskoj Požegi 26.04.1963. godine. Veza za emisiju „Gost dana“ – Trend radio Karlovac

Gordana Eror, urednik jutarnjeg programa Radio Beograda 1.

Goran Eror, jedan od voditelja emisije „Akademac“ RTV Vojvodine, namenjene studentima Novosadskog univerziteta.

Budimir Eror, jedan od najvećih proizvođača rakije šljivovice u Republici Hrvatskoj i bivšoj Jugoslaviji, selo Bunić, Lika.

XIX   Genetika

Prema rezultatima DNK analize Erori pripadaju haplogrupi „I“ (tj. latinično I) koja je među Srbima pojedinačno najzastupljenija haplogrupa. „Na osnovu nekoliko genetskih ispitivanja srpskog stanovništva imamo podatak da su razne varijante haplogrupe I zastupljene kod Srba sa 40-45%. Haplogrupa I je nastala u Evropi pre 30 000 godina. Danas su najtipičnije oblasti I haplogrupe u Evropi Skandinavija, bivša Jugoslavija, zapadna Ukrajna i Sardinija.“ – Y DNK haplogrupa I najčešća kod Srba, Siniša Jerković, saradnik portala Poreklo. Haplogrupa I se grana na podgrupe I* (veoma retka, gotovo nepostojeća), I1 (zastupljena na severu Evrope, kod Šveđana sa 40%, Danaca, Norvežana i Islanđana 30-35%, Finaca 28%… kod Srba oko 7%) i I2 (zastupljena u centralnoj Evropi, Ukrajni, Balkanu – najviše kod Srba, Hrvata i bosanskih muslimana sa 40-50% i na Sardiniji – 40%).

„Haplogrupa I2 je najzastupljenija varijanta haplogrupe I. Haplogrupa I2 se od ostatka haplogrupe izdvojila pre 22 000 godina, verovatno na području današnjeg Podunavlja. Haplogrupa I2 se dalje grana na podgrupe I2*, I2a, I2b i I2c. Za Srbe je najinteresantnija I2a1b varijanta podgrupe I2a. Tri varijante I2a1b koje danas postoje genetičar Ken Nordvedt imenovao je na osnovu mesta današnje povećane prisutnosti kao Dinarik, Disles i Isles. Isles se pre nekih 13 000 godina odvojio od opšte grane i danas je prisutan uglavnom na britanskim ostrvima. Disles je pre nekih 5 000 godina takođe odvojen od opšte grane sa Dinarik i može da se nađe skoro isključivo na britanskim ostrvima. Dinarik varijanta definisana SNP mutacijom L621 + L147.2 migrirala je u istočnom smeru, na prostore današnje istočne Poljske, Zakarpatja, Polesja, gde će nešto kasnije učestvovati u etnogenezi Slovena. Taj istočni I2a1b poznat kao Dinarik, danas i najmnogobrojniji, je genetski veoma mlad, tačnije, predak svih današnjih pripadnika ove haplogrupe živeo je pre nekih 2 500 godina. I2a1b Dinarik je jedan od jasnih markera slovenskog prisustva na Balkanu. Danas se haplogrupa I2a1b Dinarik deli na dve osnovne grane, nazvane uslovno Dinarik severna i Dinarik južna. Ta podela je definisana mutacijom na markeru DYS 448, gde severni haplotipovi imaju vrednost 20, a južni vrednost 19. Južna grana je mlađa i izdvojila se iz opšte Dinarik grupe pre 1800 godina na prostoru današnje jugoistočne Poljske, gde je i danas prilično zastupljena. Danas na prostoru Hercegovine, jugozapadne Srbije, zapadne Crne Gore, južne Dalmacije južna Dinarik haplogrupa dominira sa preko 70%. Danas je I2a1b Dinarik zastupljen kod Srba ukupno u procentu od oko 35%, gde je tri četvrtine južna varijanta, a jedna četvrtina severna varijanta.“ – Y DNK haplogrupa I najčešća kod Srba, Siniša Jerković, saradnik portala Poreklo. 

Erori pripadaju upravo ovoj I2a1b Dinarik haplogrupi, a pošto DNK analiza Erora nije obuhvatila analizu za DYS 448 marker koji definiše da li je reč o južnoj ili severnoj varijanti Dinarik haplogrupe, ne može se sa sigurnošću tvrditi kojoj od ove dve grane Dinarik haplogrupe Erori pripadaju. Ipak, s obzirom na potpunu podudarnost svih 12 analiziranih markera za prezime Eror i prezime Vučić poreklom iz Hercegovine koje pripada južnoj Dinarik varijanti (testiranjem više markera za prezime Vučić utvrđena je vrednost 19 za DYS 448 marker što znači da ovi Vučići pripadaju južnoj Dinarik grupi), može se na osnovu pretpostavke o genetskoj bliskosti sa Vučićima iz Hercegovine, pretpostaviti da i Erori pripadaju južnoj Dinarik haplogrupi. Zanimljiva je podudarnost 12 markera i sa prezimenom Rukavina iz Like, koje po predanju potiče iz Hercegovine, što opet dovodi do pretpostavke da su Erori u Liku došli iz Hercegovine. Otuda možda i nastanak samog prezimena, koje, sve se više čini, nema nikakve veze sa latinskom rečju „error“ – greška, zabluda… već sa hercegovačkim poreklom Erora i nazivom za Hercegovca – „Ero“. Postoji čitav niz prezimena koja su po obliku slična prezimenu Eror: Ero/Hero, Erak/Herak, Erović, Erčić, Erceg/Herceg. Rukavine su u prvim popisima Like ubeležene kao Bunjevci, katolici, a prema nekim predanjima, vode poreklo od dinastije Vladimirovića, starog hercegovačkog plemstva iz 12. veka, koje je imalo posede oko reke Bune, po kojoj su najverovatnije Bunjevci i dobili naziv. U vojnom šematizmu oficira Austrougarske carevine o rodu plemićke porodice Rukavina zabeleženo je sledeće: Ime Rukavina samo je nadimak. Prvo su se zvali Vladimirović, koje pleme potiče iz Bosne i imali su velika imanja u okolini Mostara. Za vreme turskih provala prešli su u Hrvatsku i preuzeli prezime Rukavina.

Zanimljivo je i jedno arheološko i istorijsko otkriće koje povezuje Svete Vrače i hercegovačku reku Bunu, što možda može da ukaže na potencijalno poreklo Erora i vezu njihove slave Svetih Vrača sa hercegovačkim Bunjevcima i vlastelom Vladimirovića iz okoline Mostara. Naime, u listu „Riječ Božja“ iz 2012. godine, koji izdaje župa (parohija) Presvetoga trojstva Blagaj-Buna pominje se ploča pisana „bosančicom“ tj. takozvanom „hrvatskom“ ćirilicom, čiji deo je pronađen na katoličkom groblju u mestu Blagaj u Hercegovini 1955. godine. Rekonstrukcijom sa dela razbijene ploče zaključeno je da je natpis imao sledeći sadržaj: Va ime oca i sina i svetago duha ja župan Miroslav zidah crkva Svetago Kozme i Damijana u svoih selijah u dni velnega župana slavnago Nemane. Istoričari pretpostavljaju da je ta ploča bila ugrađena ili iznad ulaznih vrata ili unutar same crkve Svetih Kozme i Damjana koja je nekada postojala na lokalitetu koji se danas naziva Vrači. Pretpostavlja se, na osnovu podataka iz Dubrovačkog arhiva, da je reč o crkvi koju je dao sazidati 1194. godine župan Miroslav, brat Stefana Nemanje i pisac Miroslavljevog jevanđelja, i koja je posvećena Svetim Vračima. „Naime, Nemanja je s braćom sklopio ugovor o miru s Dubrovnikom 1186. godine, i to na svetkovinu sv. Kuzme i Damjana, a to nije bez razloga, jer su sveti vrači Kuzma i Damjan bili zaštitnici kuće Nemanjića, a što nam svjedoči i zidanje crkve sv. Kuzme i Damjana u Blagaju.“

Slika 34. Natpis sa ploče pronađene kod Blagaja u Hercegovini

Rezultate DNK analize i zaključke izvedene na osnovu njih treba uzeti sa izvesnom rezervom, pošto je testiran DNK uzorak samo jedne osobe sa prezimenom Eror, pa bi za pouzdanost samih rezultata bilo potrebno da se utvrdi podudaranje DNK rezultata više testiranih osoba sa prezimenom Eror. Vrednosti dobijene za karakteristične gene koji se ispituju – tzv. STR markere su:

DYS 393       = 13

DYS 390      = 24

DYS 19         = 15

DYS 391      = 11

DYS 385a    = 14

DYS 385b     = 15

DYS 426       = 11

DYS 388       = 13

DYS 439       = 13

DYS 389i      = 13

DYS 392       = 11

DYS 389ii     = 32

Tabela sa rezultatima Y DNK analize na 12 genetskih markera za prezimena koja imaju istih 12 vrednosti sa rezultatima za prezime Eror, ili istih 11 vrednosti (vrednost jednog genetskog markera se razlikuje) ili istih 10 vrednosti (vrednost 2 genetska markera se razlikuje). Najsličniji rezultati su izvučeni iz tabele sa rezultatima do sada urađenihY DNK analiza za prezimena sa srpsko-hrvatskog govornog područja, objavljene na portalu Poreklo – Srpski DNK projekat:

Od poznatijih srpskih prezimena tj. ličnosti južnoj dinarskoj varijanti I2 haplogupe pripadali su naučnik Nikola Tesla, vojvoda Živojin Mišić, serdar Janko Vukotić i general Peko Dapčević. Zanimljivo je da je Mikloš Horti, regent mađarskog kraljevstva i vladar fašističke Mađarske za vreme Drugog Svetskog rata, takođe pripadao južnoj dinarskoj varijanti I2 haplogupe, najzastupljenijoj kod Južnih Slovena i da se rezultati DNK analize 12 genetskih markera njegovih muških potomaka  razlikuju samo za jednu vrednost u odnosu na rezultate 12 testiranih markera za prezime Eror.

Tabela sa statistikom podudaranja rezultata DNK analize za prezime Eror (istih svih 12 testiranih genetskih markera) sa rezultatima osoba u inostranstvu čiji rezultati se nalaze u bazi podataka FTDNA laboratorije u Hjustonu:

Tabela sa statistikom rezultata DNK analize osoba u svetu čijih 12 testiranih genetskih markera se razlikuju od rezultata za prezime Eror za samo jednu vrednost (istih 11 od 12 vrednosti testiranih genetskih markera):

Poslednja tabela najjasnije pokazuje da je najveći procenat podudaranja rezultata za prezime Eror sa testiranim osobama iz Srbije, čak 3.2%, Slovenije 1.9%, Bugarske 1.9% i Hrvatske 1.3%, tj. iz južnoslovenskih zemalja.

Slika 35. Mapa sa mestima u svetu iz kojih su poreklom osobe sa istih svih 12 (crvena boja) ili 11 (narandžasta boja) testiranih genetskih markera kao za prezime Eror

Slika 36. Mapa sa mestima u Evropi iz kojih su poreklom osobe sa istih svih 12 (crvena boja) ili 11 (narandžasta boja) testiranih genetskih markera kao za prezime Eror