Ub i okolna sela

53 komentara

1. 15. februar 2013. u 22:21

   Milodan

   Sela opštine Ub, Kožuhar, do nedavno Kožuar a od 2007. godine Kožur. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“
   Kožuhar, Kožuar-Kožur je na Vukodraži, na zapad od Banjana, neravno, ali ne i brdovito selo, razdeljeno nepresušnom rečicom Kožuharicom na dva pooveća dela. Kuće su pri vrhu rečice po plećima i stranama seoskih brda i razređena u dva velika džemata: Gajiće s leve strane rečice i Brdarske s desne strane rečice.
   Dodirna zona ravni i Pljoštare je najbogatiji tamnavski kraj s vodom. Celom linijom, pošav od Kožuhara, pa sve do Kolubare, na svakom koraku, ima po jedan jak izvor, koji je bogat vodom i stalno u Pljoštaru preko cele godine, otiče u jednu ili više bara.
   Imena sela koja opominju na ranija naselja i ljudske tvorevine je, između ostalih, i Kožuhar.
   Stara groblja poznata su pod ovim osobnim imenima: Bobije, Umke, i Staro Groblje. Bobija i Umki ima u svakom selu, a kao osobna imena su Bobije u: Dokmiru, Kršnoj Glavi, KOŽUHARU, Družetiću i Tularima.
   Selo, koja su nastala kao zaseoci od drugih sela pre 200 (sada 300) godina je, između ostalih i Kožuhar koji je raselica sela Vukona.

   Poreklo famiija-prezimena sela Kožuhar-Kožuar-Kožur, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Gajići 1, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Nikoljdan.
   -Gajići 2, posle 1827. godine, Crniljevo u Podgorini, Đurđic.
   -Damnjanovići, posle 1827. godine, Stublenica u okolini, Miholjdan.
   -Kazimirovići, posle 1827. godine, Grabovac u Sremu, Sv. Vasilije.
   -Lukići, druga polovina 18. veka, Debrc u Posavini, Jovanjdan.
   -Maksimovići, posle 1827. godine, obližnji Kalinovac, Aranđelovdan, od tamošnjih Jurišića uljez u Kurjačiće.
   -Mitrovići, posle 1827. godine, Jazovik u Posavini, Nikoljdan.
   -Radovanovići, posle 1827. godine, Tikveš u Makedoniji, Nikoljdan.
   -Stanojevići, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Nikoljdan.
   -Stevanovići, posle 1827. godine, Krnić u Posavini, sveštenička porodica.

   U oblasti je 1050 ciganskih-romskih kuća, razdeljenih u 50 sela. U selima: Zvečkoj, Banjanima, Vrelu, Grabovcu, KOŽUHARU, Dokmiru, Jabučju, Trliću, Tvrdojevcu i Urovcima ima ih na dva ili više mesta. Zaseoci naseljeni Ciganima-Romima, imaju svoje zasebne atare, osobnog su tipa, sa zasebnima međama i međnicima, kao: Iverić u Banjanima, Pesak u Drenu, Dubrava u Grabovcu i Stublinama, Posovo u Goloj Glavi, Cajinovac u Kožuharu, Dubrava u Jabučju, Rukladama i Rubribrezi, Bujovica u Pambukovici, Bogdanovica (sada zasebno selo, op. Milodan) u Takovu, Urovački u Urovcima itd.
   Makedonci i Šopovi slični su i nikoga nije teško ispitati kao njih, jeru se bitno izmenuli i svoje karakterne etničke osobine pogubili samo ako su se ranije doselili.
   Kod Kožuharaca Makedonaca ističe se lepota tela, srednji rast, skromnost i neobična vrednoća. Na svakom poslu su vredni, čestiti i izdržljivi, pa su s toga, pouzdano se može misliti, onako mirni i uredni. Ne primaju lako novačenja i ne upliću se ni u kakve kombinacije, a prema vlastima su poslušni. U vlasti su tačni i savesni, i uvek smatrani kao odlični predstavnici.

   Odgovori

2. 16. februar 2013. u 20:38

   Milodan

   Sela opštine Ub, Kršna Glava. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“.
   Kršna Glava je pod Blizonjskim Visom, brdovito i neravno selo, s kućama rasturenim u male džematiće niz Dokmiricu, s obe strane. Kršna Glava je raselica susednog sela Dokmira.
   Kao jedino polje u Tamnavi moglo bi se uzeti Reljino Polje u Kršnoj Glavi, ispod Blizonjskog Visa. Ovo polje nije ni nalik na planinska i druga polja u kolubarskim i podgorskim selima; ni po obimu, ni po prostranstvu, ni po obliku, ni po svojim fizičkim osobinama ne može se porediti s Mravinjcima na Povlenu ili Divčibarama na Maljenu ili Poćutom pod Jablanikom.
   Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 ha opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti od prostora obuhvaćenim Koceljevačkim šumama u prostoru od preko 400 ha i selima koja pripadaju tim prostorima. Zajednice brdskih sela: Stepanja, bajevca, Vrhovina i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarice, Novaka i Slatine su šumske celine, samo manjeg obima. Šumski kompleksi ove vrste su: Burovača u Bukoru i Galovićima, Gaj, Cerov Rt i Braznik u Crniljenjvu, Goločelu i Miličinici, Avala u Raduši, Slatini, Čučugama i Pambukovici, Bobija u Kršnoj Glavi i Dokmiru, Posovo u Goloj Glavi i Brankovini i dr.
   U Čučugama, Kršnoj Glavi, Slatini i Dokmiru pojedini delovi sela polažu zajednička prava na kamenolome i daju ih pod zakup.
   Selo Kršna Glava je dobilo taj naziv po osobinama zemljišta na kojem se nalazi.
   Stara groblja poznata su pod osobnim imenima: Bobije, Umke i Staro Groblje. Bobije postoje u Dokmiru, Kršnoj Glavi, Kožuharu, Družetiću i Tularima.
   Krajem 18. veka postojala je u Dokmiru, pri tadašnjem (i današnjem) manastiru, kamenorezačka i slikarska škola, čiji su đaci pred pismenosti rezanju i izradi ikona, malanju, izradi i potpisivanju spomenika. I danas se zna da su neki od: Molerovića-Popovića iz Bajevca, Matiće-Pureševića iz Kršne Glave, Popovića-Balačana i Dabića iz Gole Glave, Miloševića iz Svileuhe, Glišića iz Dokmira, Nikolajevića iz Babine Luke, Nenadovića iz Brankovine, Đikića iz Sovljaka itd, bili đaci iste škole, što i sam Prota Mateja pominje u svojim „Memoarima“, kada je učio vrletni bukvar kod popa Stanoja iz Kršne Glave.
   Dvori Relje Krilatice priča se, da su bili u Kršnoj Glavi, pod Blizonjskim Visom. Ni traga nema od dvorova, ali Reljino Polje i kamenje po njemu, vinogradi u Dokmiru i Bobiji, priča se, da su još od Relje. Reljino polje nema na sebi ništa drugo do nekoliko kamenova, na kome su zasedavale sreske tamnavske skupštine krajem 18. i početkom 19. veka, piše u “Memoarima” Prote Mateje Nenadovića.
   Selo Kršna Glava je, kao što je već rečeno, raselica Dokmira a to se, po predanju desilo pre 200 (sada 300) godina, piše Ljuba Pavlović.
   Kao što je Ilija Đelmaš iz Gvozdenovića na svom spomeniku napisao poreklo svoje porodice isto je učinio i Vasilj Pureš iz Kršne Glave.
   Nastaviće se…

   Odgovori

3. 16. februar 2013. u 21:27

   Milodan

   Poreklo famiija-prezimena sela Kršna Glava, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Andrići, druga polovina 18. veka, Osladić u Podgorini, Jovanjdan.
   -Davidovići i Jovići. Videti Jovići i Davidovići.
   -Jovići i Davidovići, druga polovina 18. veka, Bastav u Rađevini, Đurđevdan.
   -Lazići, posle 1827. godine, Gostinica-okrug užički, Đurđic.
   -Matići i Pureševići. Videti Pureševići i Matići.
   -Miletići, posle 1827. godine, Bela Krajina, Đurđic.
   -Milićevići, prva polovina 18. veka, Sjenica, Sv. Petka.
   -Pantelići, posle 1827. godine, Strmovo-okrug užički, Stevanjdan.
   -Petrovići, posle 1827. godine, Strmovo-okrug užički, Đurđevdan.
   -Popovići*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Sv. Joakim i Ana.
   *Popovići ovog sela, doskorašnja sveštenička porodica, doseljena prvo u Dokmir i naseljena na manastirskom imanju, deobom ova dva sela, pripala je Kršnoj Glavi. Iz ove porodice je pop Timotije Radukić iz 1735. godine (kako piše na spomeniku), sveštenik dokmirski.
   -Pureševići* i Matići, prva polovina 18. veka, Sjenica, Ignjatijevdan.
   *U Dokmir su se naselila 3 brata: Pureš (Matija), Petko, i Vilip (Filip-Viša). Posle deobe Viša ostane u Dokmiru, Petko ode u Kalinovce, Pureš pređe samo preko Bobije u Kršnu Glavu i osnuje novo selo.
   -Stevanovići 1, druga polovina 18. veka, Osečina u Podgorini, Nikoljdan.
   -Stevanovići 2, posle 1827. godine, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan, poveća zadruga.

   Odgovori

4. 16. februar 2013. u 22:44

   Milodan

   Sela opštine Ub, Lončanik. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“.
   Lončanik je na ravnici, zapadno od Piromana, ravno selo s mnogim nepresušnim potocima, koji se ulivaju u Tamnavu. Kuće su zbijene oko seoskog jezera i do Joševe, ali nemaju zasebnih džematskih imena.
   Dolina tamnavska, od početka do kraja, puna je živobara, mlakvi i ritova. Zemljišta su navodnjena, ali nikad potolita, već se daju lako kanalisati i ocediti. Potolitih zemljišta i ritova ima u Broviću, Piromanu i Lončaniku.
   Na tamnavskoj ravnici nalaze se mestimična ulegnuća okruglog ili eliptičnog oblika, koja su nekada bila ili su danas ispunjena atmosferskom bistrom vodom i narod ih zove jezerima. Ova jezera treba razlikovati od omanjih vodenih bazena, nazvatim barama. Jezerska dna su blatnjava i pri kraju prelaze u prave tresave, kojih ima na dosta mesta u oblasti. Jezera ove vrste su Vukićevo Jezero u Vukićevici, Stanarevića Jezero u Lončaniku, Jezero u Orašcu, u Dubravi, Jezera u Paljuvima, Trliću, Sovljaku itd.
   Naziv imena Lončanik podseča na ranija naselja i ljudske tvorevine. Lončanik se ranije zvalo Mirijevo, pa kad su se u njemu naselili nekakvi lončari i otpočeli graditi lonce, od tada se selo prozvalo Lončanik.
   Oko starih crkava, današnjih manastirina i crkvina ima svuda i starih grobova i čitavih grobalja. Crkvine i Lisom Polju, Sovljaku i Lončaniku pripisuju se katoličkim stanovnicima, pa i grobovi oko njih istim stanovnicima (katoločkim, op. Milodan). Stoga Misišta ili katoličkih crkava, po narodnom predanju, piše Ljuba Pavlović, bilo je u gore pomenuta tri sela.
   Stari valjevski put nije išao današnjim putem. U oblast je ulazio na Karauli, odatle vencem silazio u varošicu Ub, odakle je u Sovljaku prelazio Tamnavu, pa preko Vrela, Takova, Ljubinića, Joševe, Lončanika, Trstenice i Stublina prelazio Kolubaru, na Carevom Brodu.

   Poreklo famiija-prezimena sela Lončanik, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Brankovići i Mladenovići. Videti Mladenovići i Brankovići.
   -Bušinovići, stara porodica, Aranđelovdan.
   -Vaskovići, prva polovina 18. veka, Kuči, Nikoljdan.
   -Vuletići, druga polovina 18. veka, Mratašić u Kolubari, Đurđevdan.
   -Gavrilovići, druga polovina 18. veka, Oglađenovac u Podgorini, Đurđic.
   -Jovanovići 1, druga polovina 18. veka, Osat, Đurđevdan.
   -Jovanovići 2, posle 1827. godine, Beograd, Jovanjdan.
   -Lončanik, posle 1827. godine, Vrbić u Rađevini, Lazarevdan.
   -Miluši, posle 1827. godine, Hrvatska, Nikoljdan, uljezi u Vaskoviće.
   -Mićići, posle 1827. godine, Osat, Nikoljdan, uljezi u Vaskoviće.
   -Mladenovići i Brankovići, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Jovanjdan.
   -Pavlovići, posle 1827. godine, Bela Krajina, Petrovdan.
   -Radojičići, druga polovina 18. veka, Osladić u Podgorini, Stevanjdan.
   -Savići, posle 1827. godine, Hrvatska, Spasovdan.
   -Stanarevići, druga polovna 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Lučindan.
   -Filimanići, druga polovina 18. veka, Dragijevica u Podgorini, Đurđic.

   Odgovori

5. 18. februar 2013. u 00:17

   Milodan

   Sela opštine Ub, Milorci. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“.
   Milorci su na Joševici, s leve strane Tamnave, ravno selo s kućama rasturenim na sve strane po ravnici. Milorci su raselica susedne Crvene Jabuke.
   U Vukovim haračkim tefterima od 80 današnjih selove oblasti pominju se 76 naseljenih mesta uz dve varošice, koje Vuk naziva kasabama. Kod Vuka je u spisku sela Breskva (sada Breska, zaseok Urovaca, op. Milodan), koje danas nema i nedostaju još sela: Vukićevica, Gunjevac, Milorci, Stepanje, Stublenica, Trnjaci i Hrvati (sada Rvati, op. Milodan)
   Srpska imena sela, koja su postala od prezimena razrođenih porodica, ili muških i ženskih imena i nadimaka su, između ostalih, i selo Milorci.
   Porodične tradicije nisu se kod svih porodica očuvale. Doseljenici iz Nikšićke Župe, srodnici znamenitih valjevskih kuća krajem 18 i u početku 19. veka znaju se, ma u kom selu i ma u kom se stepenu srodstva nalazili, a vidi se da su dugo između sebe održavali rodbinske veze, koje su danas sasvim presta Šajinovići u Zvečkoj, Grabovcu i Urovcima, Pušići u Grabovcu, Đurići u Crvenoj Jabuci u i Milorcima (nema ih u spisku familija i Milorcima, samo u Crvenoj Jabuci, op. Milodan), Đotunovići na Ušću, Pejići u Dokmiru i Tvrdojevcu, Nešovići u Vrhovinama, Vukomanovići u Murgašu i Gunjevcu, Milakovići u Crniljevu i Petrovići u Bukoru pored drugih znaju da su iz Dragovoljića u Nikšićkoj Župi i od iste porodice.

   Poreklo famiija-prezimena sela Milorci, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Babići, posle 1827. godine, Banjaluka, Lazarevdan.
   -Božunovići, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan, doseljen kao nadničar.
   -Vasiljevići, posle 1827. godine, Sitarice u Pogorini, Aranđelovdan.
   -Živanovići, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Đurđic.
   -Ivanovići, druga polovina 18. veka, Brezovice u Podgorini, Miholjdan.
   -Jovanovići, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Sv Petar Cetinjski.
   -Joksimovići*, druga polovina 18. veka, susedna Crvena Jabuka, Đurđevdan.
   *Joksimovići u Milorcima su od jabučkih Đorđevića, ranije iz Drobnjaka.
   -Krsmanovići, posle 1827. godine, Azbukovica, Đurđic.
   -Maksimovići i Uroševići. Videti Uroševići i Maksimovići.
   -Mirkovići, posle 1827. godine, Štrpci-Stari Vlah, Lučindan.
   -Mitrovići, druga polovina 18. veka, Crvena Jabuka, Nikoljdan.
   -Petronići, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Stevanjdan.
   -Radovanovići, posle 1827. godine, Pričević u Podgorini, Nikoljdan.
   -Uroševići* i Maksimovići, druga polovina 18. veka, Crvena Jabuka, Sv. Vrači.
   *Uroševići ovog sela su od crvenojabučkih i joševačkih Velimirovića i smatraju se kao osnivači sela Miloraca, upravo oni su prvo prešli na atar ovog sela i odvojili se od Crvene Jabuke.

   Odgovori

6. 19. februar 2013. u 20:19

   Milodan

   Sela opštine Ub, Novaci. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
   Novaci su s obe strane Tamnave, na istok od Koceljeve, neravno ali ne i brdovito selo. Brda su s južne i zapadne strane i strmo se spuštaju reci. Seoske kuće su po džematima, s obe strane reke, a kuće su bliske i po stranama, a ne po brdima. Seoski džemati: Suva Jaruga do Batalaga, Gomilice, sredina sela do Tulara; oba kraja na levoj strani reke; Gornjani do Zukava, Donjani oko crkve i Gračica pri izvoru istoimene rečice i do Pambukovice.
   Živobare su izvori pored samih reka i potoka, u neposrednoj blizini, otiču, s vodom iste temperature kao i okolni vazduh, plitke, obrasle barskim biljem, koje vremenom stvara male tresave, kao u : Trstenici, Skobalju, Zukvama, Novacima i Bajevcu. Mlakve su ili barske ili rečne otoke s izvorima sa strane, otiču stalno preko zime, ne mrznu se, već se puše, a kako su u koritima reka, one ih pri povodnjima kvare i premeštaju. Ovakvih izvora ima u Lajkovcu, Jabučju, Belom Polju, Koceljevi, Sovljaku Novacima i dr. U oblasti ima dosta izvora, koji svojim imenima opominju na karakter mineralnih izvora. Takvi bi izvori bili: Zmajevac u Kamenici, Mlakonja u Raduši, Hlađani u Družetiću, Živanica u Novacima, Savinac u Zukvama, Vidan u Grabovcu, Slana Bara u Galovićima i Slanac u Koceljevi. U Sovljaku i Vrelu starača se zove Jezava, kojom otiče voda pri povodnjima, inače je prava bara. Ovakvih privremenih i stalnih očaga ima u Brezovici i Novacima i one su preko cele godine bogate vodom, koja ne otiče.
   Crkvene zajednice ili crkvena imanja su zaostaci od imanja novijih ili starijih manastirskih crkava, ali koje se ni pri jednoj crkvi nisu očuvale u onoj celini, kakvu su u početku imale. U novije vreme koda su stare manastirske crkve u: Novacima, Dokmiru i Grabovcu prešle u svetovne crkve, njihova su imanja postala crkvena dobra, koja su se u znatnoj meri okrnjila radi održavanja svojih crkva.
   Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 ha opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti od Koceljevačkih šuma. Zajednice brdskih sela: Stepanja, Bajevca, Vrhovina, i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarice, Novaka i Slatine su šumske celine, samo manjeg obima.
   Seoske zajednice u brdska sela daju se pod ispašu i nigde se zajednički goveda ne napasaju; uzimaju ih pod zakup pojedinci ili udruženi pojedinci, gde napasaju ili samo svoju stoku ili puštaju i druge seljake. Ispaša ove vrste ima u Koceljevi, Pambukovici, Goloj Glavi, Družetiću, Kamenici i Novacima.
   Sela u tamnavskoj ravnici ili su bez mala ili su sa malama, koje se zovu krajvima, u kojima su kuće neobično rasturene i daju tip nemačkog sela. Sve su kuće rasturene s imanjima oko kuća i na sve strane, s malim i ograđenim okućnicama i s prostranim predvorom, koji služi za ulaz u kuću i držanje domaće stoke. Sa zapadne ili severne strane je kakav zabrančić sa voćem, gde se drži sitnija stoka. Ovakva sela preovlađuju u oblasti i njih je najviše u sredini oblasti: Grabovac, Brezovica, Novaci, Vrelo, Stubline, Ljubinić, itd.
   Srpska imena sela, koja su postala od prezimena razrođenih porodica ili muških i ženskih imena i nadimaka su, između mnogobrojnih sela, i Novaci.
   U Jabučju pažljivo se čuvaju nekoliko spomenika onih mučenika, koje su Turci 1813. godine povešali u istom selu. U Novacima, jedna istaknutija tačka u Gračici, zove se Beleg po jednom spomeniku, gde je sahranjen jedan zasllužni Tamnavac, koji se odlikovao u borbi protiv Turaka.
   Manastirskih crkava, osim u Grabovcu, Dokmiru i Novacima, koje su bile kao takve i u početku 19. veka, bilo je još na nekoliko mesta, ali su danas u ruševinama.
   Kod povećih reka, ako su brodne (mogu se pregaziti, op. Milodan), sela prelaze i na drugu stranu, ali su tada uz kakve omanje pritoke iste reke, kojima su ušća u glavnu reku na ataru istog sela. Kod ovakvih sela, kao kod Kamenice, Goločela, Koceljeve, Novaka i drugih sela u gornjem i srednjem toku glavne oblasne reke, uvak je na jednoj strani, obično desnoj, uzvišenijoj, glavniji i stariji deo sela, a noviji i rastureniji na levoj, ravnijoj.
   U spisku sela valjevske eparhije od 1735. godine, od tamnavskih sela pominju se: Dobrić (Trlić), Jabučje, Sovljak, Stubline, Breska, Grabovac, Vrelo, Tulari, Banjani, Dokmir, Raduša, Bukor, Crniljevo, Goločelo, Kamenica, Svileuva, Nepričava, Palež (Obrenovac), Skela i NOVACI.
   U stara sela, koja bi po narodnom predanju postojala od pre 300 (sada 400) godina spadaju i Novaci.

   Odgovori

7. 20. februar 2013. u 00:02

   Milodan

   Poreklo famiija-prezimena sela Novaci, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Aleksići, druga polovina 18. veka, Tupanjci u Podgorini, Sv. Petka.
   -Antonići*, stara porodica, Đurđic.
   *Antonića je malo u selu, uglavnom su se iselili u Kupinovo, gde i danas ima više kuća.
   -Bojanići, druga polovina 18. veka, Oglađenovac u Podgorini, Alimpijevdan.
   -Veselinovići, prva polovina 18. veka, Svileuva, Lučindan.
   -Gavrilovići 1, posle 1827. godine, Gornja Bukovica u Kolubari, Jovanjdan.
   -Gavrilovići 2, posle 1827. godine, Skela iz oblasti, Đurđic, uljez u stare Antoniće.
   -Gajići i Tabakovići. Videti Tabakovići i Gajići.
   -Đilasi*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Nikoljdan.
   *Đilasi su stara porodica, danas se ovako zovu u selu, a inače prezivaju se: Manojlovići, Petrovići 2 i Jovanovići. Prvi Đilas je bio u Gračici, a danas su više manje u Gornjanima.
   -Đukići, posle 1827. godine, Bela Krajina, Nikoljdan.
   -Jankovići, posle 1827. godine, Gornja Bukovica u Podgorini, Đurđevdan.
   -Jelići, posle 1827. godine, Srem, Miholjdan.
   -Kovačevići, druga polovina 18. veka, Tubravić u Podgorini, Stevanjdan.
   -Kuburovići, posle 1827. godine, Nova Varoš, Nikoljdan.
   -Lazarevići*, prva polovina 18. veka, Osat, Lazarevdan.
   *Lazarevići iz Novaka su od isste porodice od koje su Perići u Stublinama i Živkovići u Gvozdenoviću. Danas su bogata, ugledna i vrlo velika seoska zadruga.
   -Lukići, posle 1827. godine, Osat, Aranđelovdan.
   -Milanovići, druga polovina 18. veka, Lopatanj u Podgorini, Đurđic.
   -Mitrovići, druga polovina 18. veka, Kolašin, Nikoljdan.
   -Mićići, posle 1827. godine, Oglađenovac u Podgorini, Alimijevdan.
   -Mladenovići (Mihailovići), prva polovina 18. veka, Koceljeva, Pantelijevdan, od koceljevačkih Babića.
   -Obrenići, posle 1827. godine, Lopatanj u Podgorini, Đurđic.
   -Obrenovići, posle 1827. godine, Ravnje u Kolubari, Jovanjdan.
   -Ostojići, prva polovina 18. veka, Bosna, Đurđevdan.
   -Petrovići 1, druga polovina 18. veka, Kovačica u Kolubari, Sv. Trojice.
   -Petrovići 2, posle 1827. godine, Krajina, Đurđevdan.
   -Petrovići 3, posle 1827. godine, Sitarice u Podgorini, Lazarevdan.
   -Petrovići 4, posle 1827. godine, Gornja Bukovica-okrug valjevski, Aranđelovdan.
   -Popovići, posle 1827. godine, Krajina, Nikoljdan.
   -Radivojevići, posle 1827. godine, Čučuge, Đurđevdan, dovodci.
   -Radovanovići, posle 1827. godine, obližnje Batalage, Jovanjdan, imućna i ugledna zadruga.
   -Rankovići, druga polovina 18. veka, Bobova u Podgorini, Nikoljdan.
   -Ristići, druga polovina 18. veka, Bobova u Podgorini, Nikoljdan.
   -Simići, prva polovina 18. veka, Mataruge, Lazarevdan.
   -Tabakovići 1 i Gajići, prva polovina 18. veka, Ocrkavlje, Đurđic.
   -Tabakovići 2, posle 1827. godine, Tuzla, Velika Gospojina, uljezi u Tabakoviće 1.
   -Tanasići, druga polovina 18. veka, Dragijevica u Podgorini, Đurđic.
   -Tešanovići, posle 1827. godine, Ostružanj u Podgorini, Aranđelovdan.
   -Tešići 1, prva polovina 18. veka, Koceljeva, Sv. Avramije, od koceljevačkih Kovačevića, ugledna zadruga.
   -Tešići 2, posle 1827. godine, Lelić u Podgorini, Miholjdan, najveća i najuglednija zadruga u selu.
   -Ćirilovići*, prva polovina 18. veka, Drlača u Azbukovici, Đurđic.
   *Od doba doseljenja do danas ova kuća isticala se velikim bogastvom, zadružnim životom i što su im predstavnici uvek u selu i okolini vršili mnoge poslove opšte ili političke prirode.
   -Džumbići, posle 1827. godine, Krajina, Đurđevdan.

   Odgovori

   • 3. februar 2018. u 22:37

     Milan

     U Novacima postoji familija Stanimirovic. Krsna slava Lazarevdan. U Novacima su preko 300 godina. Da li znate nešto vise o ovoj familiji Stanimirovic ?

     Odgovori

8. 20. februar 2013. u 20:49

   Milodan

   Sela opštine Ub, Raduša. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
   Raduša je brdsko i šumovito tamnavasko selo, s obe strane reke Uba, na jugozapad od Pambukovice. Kuće su po brdima i njihovim stranama s obe strane reke i u malim džematima.
   U oblasti ima dosta izvora, koji svojim imenima opominju na karakter mineralnih izvora. Takvi bi izvori bili: Zmajevac u Kamenici, Mlakonja u Raduši, Hlađani u Družetiću, Živanica u Novacima, Savinac u Zukvama, Vidan u Grabovcu, Slana Bara u Galovićima i Slanac u Koceljevi.
   Ub je malo manja rečica od Tamnave. Njegov je izvor, kao i Tamnave s istočne strane vlašićkog visa Belega, Ubova dolina je uska, kamenita, sa strmim obalama do Gole Glave i kad prodre kroz Jauticu, dolina mu se počne širiti. Pred Radušom reka Ub prolazi kroz kamenito ždrelo odakle opet se upska dolina širi.
   Pravih jezera nema u oblasti. U brdskom delu delu oblasti ima poneka vrtačica ispunjena vodom i narod to zove jezerom. Ova jezera pune se atmosferskom vodom, koju vrtače zadržavaju preko celog leta i koja se muti pri padu kiša, topljenju snega i nanetim šljamom sa strane; ona ne otiču, bez izvora su i bez pritoka. Zbog mnogih nanosa sa strane kretkog su veka, presušuju ili obrastu barskim biljem i prelaze u male tresavice. Ovakva jezera su: Stepanjsko u Rogaju, Devojačka Voda u Raduši, Osman-Džorina Bara u Čučugama, Sletinsko Jezero u Kovačevićima, Goločeljansko u Brazniku i Drlupsko u Kamenici.
   Tamnavske šume su danas ili privatna svojina ili seoske zajednice. Privatne šume, gajevi ili zabrani su izdvojeni i ograđeni i najviše u dolinama reka i stranama brda. Nema doma, koji ne bi imao svoj zabran ili gaj ili bar jedan deo livdadske i ziratne zemlje odvojen i pošumljen. Najveću vrednost imaju privatni zabrani, koji su u zajednici s više sela, kada grade velike šumske celine i daju selima lepši izgled. Šumski kompleksi ove vrste su: Burovača u Bukoru i Galovićima, Gaj, Cerov Rt i Braznik u Crniljevu, Goločelu i Miličinici, Avala u Raduši, Slatini, Čučugama i Pambukovici, Bobija u Kršnoj Glavi i Dokmiru, Posovo u Goloj Glavi i Brankovini i dr.
   Srpska imena sela, koja su postala od prezimena razrođenih porodica ili muških i ženskih imena i nadimaka je, između ostalih sela, i Raduša.
   U nekim selima ove oblasti nalaze se kao osobna imena pojedinih naseljenih ili nenaseljenih delova sela: Zbegovi, Zbegovine ili Zbegovišta. Zbegovine predstavljaju privremeno nastanjivanje oblasnog ili susednog stanovništva za vreme rata ili kakvog opšteg pokreta u oblasti u doba turske vladavine. Takva mesta su bila po šumama, jarugama i pošumljenim dolinama i po njima se narod zadržavao, dokle ne bi opasnost, koja je pretiča životu, prestala. Kao osobna imena ove vrste poznata su: Zbegovine u Posovu, Goloh Glavi i Raduši.
   Porušenih crkava ili crkvina ima u: Bresnici, Vrelu, Jabučju, Kamenici, Ljubiniću, Brgulama, Novacima (u sredini sela), Raduši itd.
   U spisku sela valjevske eparhije od 1735. godine, od tamnavskih sela pominju se: Dobrić (Trlić), Jabučje, Sovljak, Stubline, Breska, Grabovac, Vrelo, Tulari, Banjani, Dokmir, RADUŠA, Bukor, Crniljevo, Goločelo, Kamenica, Svileuva, Nepričava, Palež (Obrenovac), Skela i Novaci.
   Stevan Negić iz Raduše ostavio je u rukopisu svome sinu Mihailu biografiju svoje porodice.
   Po Stevanovim beleškama, koje je prepisao i po usmenim iskazima Stevanovim još i dopunio njegov otresiti sin Mihailo, Negići su od 2 brata Karadžića: Milića i Uglješe, a Dabići od trećeg Dabaše. Sva tri su prvi put naselili u Raduši, na levoj obali Uba, pa kad jednog zimskog dana padnu na konaka Miliću nekakva četvorica Turaka, nagnaju Milića i Uglješu da bosi po snegu vodaju njihove opanke. Kad su kao ozebli obratili se svojim mlađim, da im iznesu zubune da se ogrnu, Turci im ne dadnu. Onako ozebli i ljuti obojica upadnu u kuću, napadnu na Turke i pobiju ih. Još zorom Milić i Uglješa s ukućanima iznesu mrtve Turke i odnesu u nekakvu zvekaru i zatrpaju. Dabiša jednog dana pobegne u Jautinu, u planinu, gde su im bile kolibe i tamo ostane, a njih obojica pri povratku izvedu narod iz kuća, zgrade isprazne, zapale i presele i presele se na desnu stranu Uba, koja je bila šumovita, pograde zemunice i sklone narod.
   Kad je posle nekoliko meseci muselim valjevski saznao za ovu pogibiju Turaka, naredi dvojici zaptija da odu u Radušu, da uhvate u vežu Milića i Uglješu i da ih stražarno sprovedu. Kad su zaptije trebale stići u Radušu, neko je prokazao Miliću, te ovaj s bratom pred njih izađe i iz zasede pobije ih. Na glas da su zaptije poginule, musalim pošalje čitav odred. Kad su Milića izvestili o ovome, videći očiglednu propast, skupi sav narod, kuću i ograde popali i s narodom siđe u Skelu i tu se nastani. Ali ga zaptije ni tu ne ostave na miru, te pređe u Kupinovo i tamo se nastani. Pri ovom gonjenju i seljenju jedan od članova njegove porodice pogine, te Milić ljut, vrati se iz Kupinova i odmetne se u hajduke. Nije dugo hajdukovao, počem ga namami neki Turčin na zasedu i ova ga ubije.
   Njegov najstariji sin Negoslav, kad je saznao ko mu je oca na prevaru ubio i da je očev ubica u Beogradu, pređe iz Kupinova u Beograd i kod ubice pogodi se u službu, da ga posle nekoliko nedelja zakolje usred njegove kuće. Negoslav se posle odmetne u hajduke i hajdukovao je srećno poduži niz godina. Kad su se prilike oko njega malo stišale, ostavi se hajdukovanja, pređe u Kupinovo, kad mu je stric Uglješa već bio umro, pa dva brata ostanu u Kupinovu, dva u Skeli a s još petoricom vrati se u Radušu i naseli na starom mestu, na desnoj strane Uba. Još i danas Mihailo, Negoslavljev unuk, čuva šešanu svojih predaka, s kojom su hajdukovali i Turke tukli.

   Poreklo famiija-prezimena sela Raduša, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Božići, prva polovina 18. veka, Azbukovica-Gornje Košlje, Jovanjdan.
   -Gavrilovići*, prva polovina 18. veka, Dobrotin-okrug užički, Aranđelovdan.
   *Za ove Gavriloviće, čijih potomaka ima i u Kupinovu, priča se, da su pre 120 godina neki njihovi stari prešli u Kupinovo i poharali tamošnju crkvu, odakle su digli mnogi novac i razne dragocenosti. Novcem se nisu koristili, a ni danas se ne zna gde je, ali su, po moišljenju Radušana, Bogom osuđeni du budu ubita i večita sirotinja, što su i danas.
   -Lazarevići, druga polovina 18. veka, Klinci u Kolubari, Miholjdan, velika zadruga.
   -Milovanovići, posle 1827. godine, Sugjel-okrug užički, Lučindan.
   -Negići, prva polovina 18. veka, Morača, Jovanjdan.
   -Nikolajevići*, druga polovina 18. veka, Osat, Nikoljdan.
   *Nikolajevića porodica doseljena je kao zanatlijske, danas vrlo ugledna i viđena zadruga i iz nje je g. Svetomir Nikolajević, akademik i srpski državnik.
   -Panići, druga polovina 18. veka, Njeguši, Đurđevdan.
   -Popovići*, prva polovina 18. veka, Peć, Alimpijevdan.
   *Popovići su prozvati po pretku, popu Dimitriju, koji je zbog raznih zloupotreba i venčanja raspopa Janka Molovića iz Pambukovice po potajnoj nardbi valjevskog episkopa Gerasima ubijen na putu, kad se od episkopa vraćao svojoj kući u selo.
   -Radojičići, druga polovina 18. veka, Gvozdenović, Đurđevdan.
   -Čanići, prva polovina 18. veka, stara porodica, Jovanjdan.

   Odgovori

9. 20. februar 2013. u 23:51

   Milodan

   Sela opštine Ub, Slatina. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.
   Slatina je šumsko i brdovito selo na desnoj strani rečice Uba. Sva brda su kamenita ili od bele netopljive ilovače. Kuće seoske su razmeštene u dva zasebna kraja: Odobašiće (Odobašićsku malu) u slivu Uba do Gole Glave i Slatinu u slivu Slatinice, pritočice rečice Dokmirice.
   Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 ha opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti od Koceljevačkih šuma. Zajednice brdskih sela: Stepanja, Bajevca, Vrhovina, i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarice, Novaka i Slatine su šumske celine, samo manjeg obima.
   U Čučugama, Kršnoj Glavi, Slatini i Dokmiru pojedini delovi sela polažu zajednička prava na kamenolome i daju ih pod zakup.
   U Ovoj oblasti postoje dva tipa sela, mačvansko-jasenički i starovlaški.
   Starovlaškog tipa je najveći broj sela u oblasti podeljena na krajeve, male i džemate. Seoski potoci i rečice dele selo na gornji i donji kraj, a svaki kraj deli se na male, gde se u svakoj jasno raspoznaju porodične grupe. Džemati i male su u vrhovima seoskih potoka, po prostranjcima brda, oko izvora, više osojnim nego prisojnim stranama, s velikim okućnicima i sa zgradama duboko unetim u voća. Kuće se po malama rasturene na džematiće, gde su porodice vrlo bliske, dokle sve druge su po 200 do 300 metara jedna od druge, gde su pri tom male voćnjacima u šumama spojene. U Bukoru, tipskom predstavniku starovlaškog sela, svaka mala, a njih je 4 na broj, ima u svojoj sredini i po jednu granicu, koju čuva kao nejveću svetinju, a sve male u sredini sela svoju Bukorsku granicu, kod kojih su seoski koševi i kod koje se drže seoski sabori, sastanci i čine razne molitve. Predstavnici ovog tipa sela su: Bukor, Crniljevo, Galovići, Slatina, Družetić, Stepanje, Vrhovine, Gvozdenović i dr.
   U imena sela data po plastičnim osobinama zemljišta, između ostalih, spada i Slatina po beloj glini koju seljaci zovui tim imenom.

   Poreklo famiija-prezimena sela Slatina, opština Ub:
   Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

   -Aleksići, posle 1827. godine, Osat, Đurđevdan, Alimijevdan i Nikoljdan, uljezi u uljeze u Radosavljeviće.
   -Aškovići, prva polovina 18. veka, Pljevlje u Polimlju, Nikoljdan.
   -Despotovići, druga polovina 18. veka, Grčić u Azbukovici, Jovanjdan i Nikoljdan, uljezi u stare Odobašiće.
   -Erakovići, druga polovina 18. veka, Mokra Gora u Starom Vlahu, Đurđevdan.
   -Živanovići, prva polovina 18. veka, Donje Košlje u Azbukovici, Nikoljdan.
   -Jovanovići, posle 1827. godine, obližnje Batalage, Jovanjdan, došao kao zanatlija.
   -Kovačevići*, prva polovina 18. veka, Čajniče u Bosni, Miholjdan,
   *Kovačevići su iz Čajnča i u srodstvu sa mnogim porodicama u raznim selima ove oblasti. Opširnija njihova biografija vidi se iz pričanja Mihaila Sarića iz Tulara, pomenuta kod Mihailove porodice.
   -Lazići i Markovići. Videti Markovići i Lazići.
   -Markovići i Lazići, prva polovina 18. veka, Orahovica u Azbukovici, Nikoljdan.
   -Matići, posle 1827. godine, Svojdrug-okrug užički, Andrijevdan.
   -Miletići, posle 1827. godine, Bela Krajina, Đurđic.
   -Nestorovići, posle 1827. godine, Joševa u Podgorini, Nikoljdan.
   -Odobašići*, stara porodica, Nikoljdan.
   *Odobašići su zamrli u svojoj mali, a zaostali su u drugom delu sela Slatina i zovu se još i: Ćirići, Sarići, Isići i Đurđeviđi.
   -Pavlovići, posle 1827. godine, Okletac-okrug užički, Nikoljdan i Đurđevdan.
   -Radivojevići, posle 1827. godine, Osladić u Podgorini, Sv. Vasilije.
   -Radosavljevići, druga polovina 18. veka, Oglađenovac u Podgorini, Alimpijevdan i Nikoljdan, uljezi u Odobašiće.
   -Ranisavljevići, posle 1827. godine, Kolašin, Nikoljdan, uljezi u Odobašiće.
   U vreme pripreme za štampu ove knjige, dakle 1912. godine, piše Ljuba Pavlović, došlo je do naglog raspada porodičnih zadruga u tamnavskoj oblasti. Između ostalog, pisac ove knjige, pominje slučaj zadruge Miloševaića u Čučugama gde su dva starca iz te zadruge umrla naprečac kada su unuci zahtevali da se podele. Isti slučaj zadesio se u Slatini, kada je Ilija Kovačevac naprasno umro, kad se njegova zadruga počela da raspada.

   Odgovori

10. 21. februar 2013. u 21:47

    Milodan

    Sela opštine Ub, Sovljak. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

    Sovljak je na zapad od varošice Uba, između rečice Uba i Tamnave, sa zemljištem manje više ravnima i kućama zbijenim u džemate na nadignitijim mestima. Glavni džemati su: Korovi do Vrela, Jezava pored Tamnave i njene istoimene otoke i do Trlića, Brda, južni deo do Zvizdara.
    Tamnava beše podeljena na male župe. Listina kralja Žigmunda od 1426. godine pominje kao sastavne delove stare Mačve župe: Nepričavu, Ub i Tamnavu. Središte mačvanskoj župi Ubu nije današnja varošica Ub nego pre negde u Tvrdojevcu ili Sovljaku.
    Mlakve su ili barske ili rečne otoke s izvorima sa strane, otiču stalno preko zime, ne mrznu se, već se puše, a kako su u koritima reka, one ih pri povodnjima kvare i premeštaju. Ovakvih izvora ima u Lajkovcu, Jabučju, Belom Polju, Koceljevi, Sovljaku Novacima i dr.
    Korito Tamnave nije jednostavno, nego je na mnogim mestima staračama i očagama izrasecano. U Sovljaku i Vrelu starača se zove Jezava, kojom otiče voda pri povodnjima, inače je prava bara.
    Na tamnavskoj ravnici nalaze se mestimična ulegnuća okruglog ili eliptičnog oblika, koja su nekada bila ili su danas ispunjena atmosferskom bistrom vodom i narod ih zove jezerima. Ova jezera treba razlikovati od omanjih vodenih bazena, nazvatim barama. Jezerska dna su blatnjava i pri kraju prelaze u prave tresave, kojih ima na dosta mesta u oblasti. Jezera ove vrste su Vukićevo Jezero u Vukićevici, Stanarevića Jezero u Lončaniku, Jezero u Orašcu, u Dubravi, Jezera u Paljuvima, Trliću, Sovljaku itd.
    Uz Tamnavu u selima Vrelu i Sovljaku postoji bara Ždralovica u postoru od 15 ha, je ulegnuće u tamnavskom koritu, koje pune vreljanski izvori. Ždralovica je obrasla barskim biljem, zimi mlaka i ne mrzne, puna vode i otiče očagom Jezavom u Tamnavu. Drugih većih bara u Tamnavi nema.
    Đikići iz Sovljaka pri svakom pokretu i posle svakog austrijskog rata prelazili su u Austro-Ugarsku, pa su neki ostajali, a neki se vraćali i poi povratku nikad nisu mogli dobiti iste zemlje, koje su pre toga imali. U Grabovcu, ko bi se malo više zadržao u selu i ko bi se iz bliže raspitao o mestu neseljenja i imanja starijih porodica od pre 150 godina, uvideće da je stari Grabovac bio zbijen oko Vidana i da danas svaka starija porodica ima svojih predstavnika na tom istom mestu. Na ovaj način Stubline su se rasturile od svog izvora Crkvine, Piroman i Brović iz Starog Sela, Trstenica od starog groblja, Banjani iz Starog Voća, Tulari iz Klenovice, Trlić od Jezera, Sovljak od Korova itd.
    Od današnjih sela, koja su nesumnjivo postala od ranijih zaseoka su: Vukićevica od Orašca i Kozarice od Kamenice između 1818. i 1822. godine, Gunjevac od Sovljaka, Trnjaci od Murgaša, Stublenica od Paljuva između 1825. i 1837. godine, Liso Polje od Brgula oko 1880, Stepanje od Bajevca 1903. godine.
    Imena sela data po nazivima nekih životinja je, između ostaloh, i Sovljak.
    Oko starih crkava, današnjih manastirišta i crkvina ima svuda i starih grobova i čitavih grobalja. Crkvine i Lisom Polju, Sovljaku i Lončaniku pripisuju se katoličkim stanovnicima, pa i grobovi oko njih istim stanovnicima (katoličkim, op. Milodan). Stoga Misišta ili katoličkih crkava, po narodnom predanju, piše Ljuba Pavlović, bilo je u gore pomenuta tri sela.
    Krajem 18. veka postojala je u Dokmiru, pri tadašnjem (i današnjem) manastiru, kamenorezačka i slikarska škola, čiji su đaci pored pismenosti rezanju i izradi ikona, malanju, izradi i potpisivanju spomenika. I danas se zna da su neki od: Molerovića-Popovića iz Bajevca, Matiće-Pureševića iz Kršne Glave, Popovića-Balačana i Dabića iz Gole Glave, Miloševića iz Svileuhe, Glišića iz Dokmira, Nikolajevića iz Babine Luke, Nenadovića iz Brankovine, Đikića iz Sovljaka itd, bili đaci iste škole, što i sam Prota Mateja pominje u svojim „Memoarima“, kada je učio vrletni bukvar kod popa Stanoja iz Kršne Glave.
    Joše se drže stare, napuštene crkve u Drenu, Orašcu i Crniljevu. Porušnih crkava ili crkvina ima u: Bresnici, Vrelu, Jabučju, Kamenici, Ljubiniću, Novacima, Brgulama, raduši, Svileuvi, Radljevu, Sovljaku (do Gunjevca), Stublinama, Takovu, Tularima, Urovcima, Rvatima i Čučugama.
    Po jednoj priči na Vučevom Brdu u Sovljaku, bio je boj između oca Vučka i sina Gradiška. Gradiško je poginuo u boju na Gradiškim (i Gradinskim) Njivama, po njemu prozvatim, a što je glavna Vučkova vojska bila na brdu i brdo prozvaše Vučevo Brdo.
    Austrijski ratovi, koji, i ako ne biše neposredno na teritoriji oblasti, zbog susedstva oblasti sa austrijskim srpskim oblastima i dodira s tamošnjim prosvećenijim elementom, probudili su i među Tamnavcima nacionalnu svest, zbog čega su Tamnavci dragovoljno upisivali se u dobrovoljačke čete i stavljali na službu austrijskom ćesaru. Sva četiri austro-turska rata imali su dobrovoljaca iz ove oblasti, pa kako su svi vođeni ratovi dovršavani nesrećno po oblast Beogradskog Pašaluka, kao i po ovu oblast, istaknutiji dobrovoljci nisu se smeli vraćati, već su morali u Austriji ostajati i tamo svoje porodice prevoditi. Najviše se porodica iselilo u Austriju, u prekosavske oblasti, posle nesrećnog trećeg austrijskog rata. Tada su se morali seliti: Đikići iz Sovljaka, Grujičići iz Vrela, Ilići-Grčići iz Jabučja, Brankovići i Šajinovići iz Grabovca i dr.

    Poreklo famiija-prezimena sela Sovljak, opština Ub:
    Prezime-kada su doseljeni-odakle su doseljeni-Krsna slava-napomena:

    -Avramovići, druga polovina 18. veka, Leskovice u Podgorini, Đurđevdan.
    -Boškovići, druga polovina 18. veka, Siječa Rijeka-okrug užički, Nikoljdan.
    -Brankovići i Gligorići. Videti Gligorići i Brankovići.
    -Vasiljevići 1 i Lukići. Videti Lukići i Vasiljevići 1.
    -Vasiljevići 2, posle 1827. godine, Stara Reka u Podgorini, Đurđic.
    -Vlajkovići, druga polovina 18. veka, Stara Reka u Podgorini, Jovanjdan.
    -Gavrići, druga polovina 18. veka, Dragijevica u Podgorini, Đurđic, ista porodica sa Gavrićima u Brezovici.
    -Georgijevići i Protići. Videti Protići i Georgijevići.
    -Gligorići i Brankovići, prva polovina 18. veka, Mojkovići u Rađevini, Jovanjdan.
    -Davidovići, posle 1827. godine, Čitluk u Azbukovici, Đurđevdan.
    -Damnjanovići, druga polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Đurđic.
    -Đikići, Protići i Georgijevići. Videti Protići, Đikići i Georgijevići.
    -Đukići, druga polovina 18. veka, Banat, Jovanjdan.
    -Živkovići, druga polovina 18. veka, Vragočanica u Podgorini, Jovanjdan.
    -Jevtići, posle 1827. godine, Dragijevica u Podgorini, Lazarevdan.
    -Jolačići, druga polovina 18. veka, Vragočanica u Podgorini, Đurđevdan i Jovanjdan, uljezi u Đikiće.
    -Kaurinovići, posle 1827. godine, Lika, Jovanjdan, uljezi u Đikiće.
    -Kojići*, stara porodica, Nikoljdan.
    *Kojići su stara porodica i danas na umoru i tek se pominje da postoji.
    -Lukići i Vasiljevići, prva polovina 18. veka, Osat, Sv Grigorije.
    -Markovići* 1, stara porodica, Đurđevdan.
    *Markovići 1, stara sovljačka porodica je iz velike davnine i njeni potomci zovu se još: Bartulići, Nikolići, Tadići, Kulići, Andrići, Đurkovići i Mladenovići.
    -Markovići 2, druga polovina 18. veka, Osat, Nikoljdan, uljezi u Kojiće.
    -Matići 1, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Jovanjdan uljezi u Đikiće.
    -Matići 2, posle 1827. godine, Osladić u Podgorini, Jovanjdan, uljezi u Đikiće.
    -Mijatovići i Popovići. Videti Popovići i Mijatovići.
    -Milijovjevići, druga polovina 18. veka, Balinović u Podgorini, Jovanjdan.
    -Nenadovići, druga polovina 18. veka, Gornja Ljuboviđa u Azbukovici, Alimpijevdan.
    -Petrovići 1, druga polovina 18. veka, Bijeljina, Nikoljdan.
    -Petrovići 2, posle 1827. godine, Osat, Sv. Stefan Dečanski.
    -Petrovići 3, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Đorđevdan.
    -Petrovići 4, posle 1827. godine, Vrelo, Jovanjdan, uljezi u Đikiće.
    -Popovići i Mijatovići, prva polovina 18. veka, Miličinica u Podgorini, Nikoljdan, stara sveštenička porodica.
    -Protići, Đikići* i Georgijevići, stara porodica, Jovanjdan.
    *Protići, ranije Đikići, a preko Save i Georgijevići, su najveća sovljačka porodica, koja se uvek isticala i vodila prvu reč u okolini. Iz ove porodice je prota Lazar Georgijević u Ašanji, u Sremu, učitelj Prote Mateje. Lazar se odselio iz Sovljaka posle 1789. godine, a ovde je bio ranije pop i viđena ličnost, počem ga je ruski car Pavle darivao panagijom i naprsnim protojereskim krstom. Njega je u Sovljaku nasledio prote Stefan Protić, kojega i Joakim Vujić nalazi 1827. godine pri valjevskoj crkvi. Prota Lazar je umro 31. decembra 1792. godine a prota Stefan 27 aprila 1853. godine i oba su sahranjeni kod svojih crkava. Posle prote Stefana bila su još dva sveštenika, koji su mladi pomrli, pa ih posle nije bilo (misli se na sveštenike iz te porodice, op. Milodan). Protići danas čine najveći deo sela i u selu se zovu još i: Jankovići, Markovići, Jeremići, Đuričići, Petrovići, Panići, Đurići, Rankovići, Dragosavljevići i Aškovići.
    -Ristivojevići, posle 1827. godine, Vragočanica u Podgorini, Đurđic.
    -Savići, druga polovina 18. veka, Bosna, Jovanjdan, uljezi u Đikiće.
    -Stamenkovići, posle 1827. godine, Poljanica, Jovanjdan.
    -Stevanovići, prva polovina 18. veka, Radalj u Rađevini, Lučindan.
    -Stojanovići, druga polovina 18. veka, Bosna, Nikoljdan.
    -Strmošljeni, druga polovina 18. veka, Bela Krajina, Pantelijevdan.

    Odgovori