Poreklo naziva 50 saveznih država SAD (deo drugi)

Montana (Montana): oblast su Španci u 16. veku (oko 1540) prozvali Montaña del Norte – „severne planine“. Zanimljivo je da su Španci dospeli čak ovako severno (Montana je granična država sa Kanadom) istražujući Američki kontinent. Međutim, to su bile samo ekspedicije čiji je zadatak bio da utvrde ima li u „Novom svetu“ zlata o kojem su se u Evropi tog vremena raspredale prave bajke. Kako nisu naišli na zlatom optočene palate urođenika, već samo na planine i puste ravnice sa surovom klimom, njihovi izleti su se brzo završavali. Montanom je nazivan praktično ceo severozapad današnjih SAD severno od Kalifornije. Kasnije, kako je koja oblast najpre proglašavana teritorijom, pa saveznom državom, sa svakim novim nazivom područje nazivano Montanom se sužavalo. Kada je izdvojena teritorija Ajdaho, područje na istok proglašeno je posebnom teritorijom. Tokom 1863. i 1864. godine u Komitetu SAD za formiranje novih teritorija vođena je ozbiljna rasprava oko naziva ove oblasti. Jedan deo predstavnika smtrao je da naziv Montana „nema nikakvo značenje“, deo je predlagao da se teritorija nazove nekim indijanskim nazivom, što bi bilo daleko prikladnije nego da nosi španski naziv, pa je bio i predlog da ponese naziv po tamošnjem plemenu Šošoni (Shoshone). Na kraju je glasanjem ipak usvojen naziv Montana. Inače, plemenski naziv Šošoni dolazi od kovanice Sosoni – „visoke trave“, po kojoj su ovo pleme zvala susedna plemena. Sami Šošoni su sebe nazivali Newe – narod. Prvi Evropljani koji su došli u dodir sa Šošonima, prozvali su ih Zmije (Snake Indians).

ZASTAVA ISTOČNIH ŠOŠONA

sa: https://www.flickr.com

Nebraska (Nebraska): naziv dolazi od indijanskog ni brasge ili ni bthaska lokalnih plemena Otoe i Omaha, u značenju – „ravna reka“, što se odnosi na Platte River koja teče kroz ovo područje. Zanimljivost vezana za državu Nebraska je da od populacije evropskog porekla ovde preovlađuju Nemci (36%), znatno ispred Britanaca i Iraca kojih zajedno ima oko 21%. U Nebraski živi i prilično brojna populacija poreklom iz Češke, Poljske, Danske i Švedske. Iz Nebraske (iz Sju plemena Lakota) je legendarni indijanski ratnik Ludi Konj (Crazy Horse), kojeg su sva lokalna plemena priznavala za vođu, a kojeg su, na prevaru i izdajom nekih Indijanaca, mučki ubili američki vojnici 1877. godine.

Nevada (Nevada): naziv ovoj oblasti, kasnije saveznoj državi, dao je 1542. godine španski istraživač Kabriljo (Juan Rodriguez Cabrillo), prema planinskom vencu pokrivenom snegom – Sierra Nevada (nevada – snežna, pokrivena snegom). Područje Nevade i okolnih država zapadne Amerike sve do 19. veka bili su u sastavu španske kolonije Alta California (Visoka Kalifornija), koja je zajedno sa Donjom Kalifornijom (o kojoj je pisano u prvom delu članka) činile provinciju Las Californias (Kalifornije). Međutim, nekog ozbiljnijeg naseljavanja Španaca u ovoj oblasti nije bilo (osim naselja na samoj pacifičkoj obali, u području današnje savezne američke države Kalifornije) Nakon proglašenja nezavisnosti Meksika 1821. godine, ove oblasti su ušle u sastav novostvorene države, a nakon Meksičko-američkog rata 1846-48, meksičke trupe se iz ovih oblasti povlače, a SAD ih kupuju od Meksika za 15 miliona dolara.

Nju Hempšir (New Hampshire): ovu ranu englesku koloniju tako su prozvali njeni prvi evropski naseljenici iz oblasti Hempšir (County of Hampshire) u južnoj Engleskoj. Sam toponim je saksonskog korena, izvorno Hamtunscir – Hamtunova grofovija. Ovo saksonsko i staroenglesko ime dolazi od reči hamtun – dom, domovina, zavičaj. Danas se kod Engleza javlja u obliku Hampton, kao ime, ali još češće kao nastavak u toponimiji. Ova savezna američka država je jedna od onih sa najstarijim imenom: Provincija Nju Hempšir proglašena je i tako nazvana od engleskih kolonista još 1629. godine.

Nju Džersi (New Jersey): takođe nazvana po zavičajnom toponimu od engleskih kolonista, po jednom od Kanalskih ostrva (Chanel islands) – Džersi (Jersey). Izvorni toponim najverovatnije dolazi od vulgarizovanog latinskog naziva ovog ostrva iz rimskog doba – Caesarea. Postoje i drugačija mišljenja, da je etimologija normanska, od kovanice Geirr (lično ime) i ey (ostrvo) – Geirrey, ili od staronormanskih reči jord (zemlja) ili jarl (velmož, od toga kasnije engleski – earl). Međutim, imajući u vidu da su stanovnici američkog Džersija svoju koloniju pisali u latinskom obliku kao Nova Caesarea, izvesnije je daje naziv latinskog porekla. Područje Nju Džersija su Englezi preoteli od Holanđana 1664. godine i zasnovali svoju provinciju, podeljenu na istočni i zapadni deo, koji su zajedno nosili naziv The Jerseys. U 18. veku ustaljuje se današnji naziv.

Nju Meksiko (New Mexico): naziv Meksiko potiče od astečkog plemena sa područja današnje države Meksiko – Mexihkah (španski Mexica), a etimologija nije sasvim razjašnjena. Može poticati od astečkih kovanica mexitii „mesto gde raste agava“ ili mexihco „mesto u središtu mesečine“. Kada su u 16. veku Španci sa juga zauzeli područje današnjeg Novog Meksika, očekivali su da tamo živi isti astečki narod koji su zatekli u Meksiku, i „Sedam zlatnih gradova“ o kojima su se među meksičkim Indijancima raspredale legende. Međutim, u ovoj pustoj planinskoj oblasti našli su samo siromašne Pueblo Indijance (nesrodne Astecima), i ni malo zlata, a kamo li gradova. Ipak, naziv Novi Meksiko ostao je ovoj oblasti tokom španske vlasti, zatim u Republici Meksiko i kasnije kao savezna država SAD (od 1848. godine), do danas. 1581. godine Španci su oblast nazvali San Felipe del Nuevo México, kasnije su ime Svetog Filipa sveli na Santa Fe, što je danas naziv glavnog grada Novog Meksika.

Nju Jork (New York): ova država je isprva bila holandska kolonija pod nazivom Nova Holandija / Nizozemska (Nieuw Nederland), ali su je Britanci preoteli 1664. godine i prozvali po oblasti Jork (York) u severnoj Engleskoj. Zanimljiva je etimologija naziva oblasti York. Rimljani su ovo područje nazivali Eburacum (britski Eburakon) – „naselje koje pripada Eburosu“ (lično keltsko ime Eburos), što je kasnije evoluiralo do konačnog – Jork. Postoje i neka drugačija mišljenja koja toponim smatraju fitonimom keltskog porekla. U 7. veku Angli su ovo naselje i oblast zvali iskvarenim oblikom Eoforwic, a Danci kad su u 9. veku zauzeli ovo područje – Jorvik. U 14. veku nalazimo oblik Yerk, u 16. veku Yourke, u 17. veku Yarke, a kasnije se ustaljuje York.

Severna Karolina (North Carolina): 1629. godine engleski kralj Čarls I Sjuart (Charles I Stuart) ovu oblast na atlantskoj obali Amerike nazvao je po samom sebi – po latinskom obliku svog imena – Carolus, u ženskom obliku Carolana (Čarlsova zemlja). Prilikom zasnivanja kolonije 1663. godine, njegov sin, engleski kralj Čarls II (Charles II), u povelji je naziv naveo u obliku Carolina. 1712. godine ova kolonija se podelila na dve – Severnu i Južnu Karolinu.

Severna Dakota (North Dakota): područje nazvano Dakota oko sredine 19. veka je tipično severnoameričko bespuće koje viđamo u filmovima o Indijancima – smena stepe i gole zemlje, zato je ovo poveliko područje jako slabo naseljeno: države Severna i Južna Dakota zajedno po površini su nešto veće od Nemačke (382 hiljade kvadratnih kilometara), a broj stanovnika je otprilike blizak broju stanovnika Beograda (oko 1,7 miliona stanovnika). Smatra se da je područje Severne Dakote geografsko središte Severne Amerike. 1861. godine ustanovljena je Dakota Territory, koja je kasnije podeljena u dve savezne države – Severnu i Južnu Dakotu. Naziv dolazi od istoimenog indijanskog plemena koje pripada Sju narodu, od reči dakhota u značenju – saveznik, prijatelj (možda su Dakote tako prozvani od susednog Lakota plemena čiji su bili saveznici).

SJU DEVOJČICA (1908)

sa: https://www.legendsofamerica.com

Ohajo (Ohio): naziv dolazi od kovanice ohiyo na jeziku indijanskog plemena Seneka (Seneca) koji pripadaju narodu Iroki (Irokezi) – u značenju „dobra reka“, „velika reka“ (kroz ovo područje teče značajna reka Ohajo). Iroki su poznati kao najratoborniji i najkrvoločniji među severnoameričkim Indijancima. O krvoločnosti Irokija govori podatak da je jedno njihovo pleme – Mohawk, praktikovalo kanibalizam do sredine 18. veka, kada su to njihovi glavari zabranili (ne radi s o kanibalizmu tokom gladnih godina, već ritualnom jedenju ubijenih neprijatelja). Da li zbog toga ili kulta zmije, okolni narodi su ih nazivali „zmijama“: Odžibve su ih zvali Nautowa („zmije“), Otave – Matchenawtowaig („zle zmije“), a Algonkini – Irinakhoiw („stvarne zmije“, čita se  – Irinakua). Od ovog poslednjeg naziva nastao je kasniji francuski kraći oblik Iroque, što uz francuski pridevski sufiks –ois daje Iroquois („Irokeški“, u smislu područja koje drže Iroki), što se čita „Irokua“, ali kasnije engleski „Irokez“, što je oblik preuzet i kod nas. Sami Iroki su sebe zvali Haudenosaunee („Narod duge kuće“ – živeli su u mnogočlanim zadrugama u dugačkim kućama). Matica im je područje današnje države Nju Jork. Bili su vrlo agresivni prema susednim indijanskim plemenima, od kojih su neke naterali da se isele, a druge su prosto počistili sa lica zemlje. Bili su zakleti neprijatelji francuskih kolonista i saveznici Britanaca, uz koje su se borili i u Američkom ratu za nezavisnost. Zbog toga su i sami bili prinuđeni da se isele u Kanadu. Još jedna zanimljivost vezana za Irokije je da su oni izmislili danas veoma popularnu grickalicu – kokice. Naime, muškarci ovog „šumskog naroda“ najveći deo svog života provodili su van doma, u lovu ili ratu. Uvek su uz sebe imali vrećicu sa zrnima kukuruza koje bi bacali u vatru da se raspuknu u kokice i time se hranili. Evropljani su ovo od njih naučili.

Oklahoma (Oklahoma): ova oblast dobila je naziv koji je 1866. godine predložio poglavica plemena Čokto (Chotaw) Allen Wright (indijansko ime mu je Killiahote) od indijanskih reči okla – narod i humma – crveno, dakle „zemlja crvenog naroda (crvenokožaca)“. Inače, Čokti su ovde ranije nasilno preseljeni iz matične oblasti na području država Alabama i Misisipi. Evropski kolonisti i američke vlasti krajem 18. veka Indijance su delili na civilizovane i necivilizovane. Ovu prvu grupu činilo je pet plemena sa jugoistoka SAD, koji su se, živeći pored Evropljana prilagodili njihovom životu – uglavnom su bili farmeri, oblačili su se kao Evropljani, školovali decu, a jedan broj njih je primio i hrišćanstvo. Zanimljivo je da su neki od njih čak imali i crne robove na svojim imanjima, a neki su se bavili i trgovinom robljem. Bilo je i slučajeva sklapanja brakova između Indijanaca i Evropljana. Pored pomenutih Čokto Indijanaca, radi se o plemenima Čiroki (Cherokee), Čikaso (Chicasaw), Maskogi (Muscogee) i Seminole (Seminola) – zajedno su zvanično nazivani „Five civilized tribes“. Međutim, kako su se u prvoj polovini 19. veka naseobine Evropljana širile, vlast je 1830. godine donela odluku da se ova plemena, iako sasvim uklopljena u život i poredak Amerikanaca, presele zapadno od reke Misisipi, gde su im napravljeni rezervati u preriji nazvanoj Indian Territory. Naročito je bio tragičan egzodus Čirokija (1838), tokom kojeg od 15 hiljada ljudi na „Putu suza“ njih oko 4.000 nije preživelo… 1890. godine Indijanskoj teritoriji pripojena su još neka bespuća na zapadu (poznata kao Nomansland) čime je stvorena nova teritorija, kasnije savezna država, a za njeno ime usvojen je predlog poglavice Rajta.

INDIAN TERRITORY MAP

sa: https://photos.legendsofamerica.com

Oregon (Oregon): najraniji pomen ovog toponima je iz 1598. godine u španskom dokumentu Rodriga Montezume, kao Orejon (čita se „orehon“, španski: oreja – uho, orejon – veliko uho). Moguće je da je ovaj neobični naziv došao po krajoliku reke Kolumbije koja ovde pravi velike okuke nalik uhu. Postoje mišljenja i da naziv dolazi od francuskog ouragan – uragan, tornado, i još neka neuverljiva, od kojih jedno povezuje toponim sa origanom (bez pice). Zanimljivo je da su Španci do obala današnjeg Oregona doplovili preko Tihog okeana, iz pravca Filipina (oko 1590. godine), a tek kasnije i iz pravca juga, iz Gornje Kalifornije, kada su oblast priključili španskoj koloniji Potkraljevina Nova Španija (Virreinato de Nueva España).

Pensilvanija (Pennsylvania): ova savezna država, u to vreme kolonija, zasnovana je od strane engleskog pisca i verskog vođe kvekera Pena (William Penn) 1681. godine. Njemu u čast i kolonija je ponela naziv Penn’s woods („Penove šume“), penn + lat. sylva + nastavak za područje, oblast, u ženskom rodu. Sam Pen je koloniju najpre nazvao Novi Vels (New Wales), potom Sylvania (lat. „zemlja šuma“), a onda je, konačno engleski kralj Čarls II dodao i Penovo prezime na ovaj potonji naziv. Pre dolaska engleskih kolonista, ovde se nalazila kolonija Kraljevine Švedske – Nova Švedska (Nya Sverige), naseljena Šveđanima i Fincima. Jedna mračna zanimljivost: 1669. godine, Englezi su uspeli silom da nametnu svoju vlast u koloniji. Šveđani i Finci su ubrzo podigli pobunu koja je u krvi ugušena, a vođ pobune Marcus Jacobsson je zarobljen i prodat kao rob na Karibima! Verovatno je bio atrakcija među crnim karipskim robovima, a sigurno i među Crnkinjama. Ne bi čudilo da negde na Karibima postoji neki negroidni potomak Markusov, sa haplogrupom I1 / N / R1b / R1a.

Rod Ajlend (Rhode Island): ova, tada kolonija, kasnije savezna država, 1636. godine ponela je zvaničan naziv State of Rhode Island and Providence plantations. Iako se uopšte ne nalazi na ostrvu, nego na kopnu, prvim istraživačima se činilo, zbog dubokog zaliva koji iviči ovo područje sa severa, da je u pitanju ostrvo. Prvom nazivu Rhodes je, prema legendi, kumovao firentinski istraživač Varezano (Giovanni di Varezzano) kojeg je, 1524. godine, novootkriveno ostrvo na severoistoku Amerike podsetilo na grčko ostrvo Rodos (Rhodes). Postoji i mišljenje da naziv dolazi od nizozemskih kolonista iz 17. veka, koji su ostrvo prozvali „een rodlich Eylande“ – „crvenkasto ostrvo“ (1625), što je verovatnija verzija. 1644. godine, engleski kolonisti uvode zvanični naziv Isle of Rodes ili Rhode-Island, dok se na nizozemskim mapama iz 17. veka naziva Roodt Eylandt („Crveno ostrvo“).

Južna Karolina (South Carolina): videti Severna Karolina.

Južna Dakota (South Dakota): videti Severna Dakota.

Tenesi (Tennessee): naziv dolazi od kovanice indijanskog naroda Čiroki (Cherokee, kod nas najviše poznatih po pankerskoj frizuri „čirokani“) tana-tsee-dgee, u značenju „mesto gde se reke sreću“ (nešto poput našeg toponima Međurečje). Po ovoj kovanici Čiroki su nazvali svoj utvrđeni gradić na istoku današnje države Tenesi – Tanasqui, Tanase ili Tanasi, što su Evropljani od njih preuzeli. Inače, Čiroki su područje na zapad od tog svog grada smatrali svojim zajedničkim plemenskim posedom – lovištem, nešto kao komun kod naših crnogorskih plemena. Pomenuto je da su Čirokije Evropljani računali u jedno od civilizovanih plemena. U njihovom susedstvu u 18. veku su živeli uglavnom kolonisti Škoti iz gorštačkog područja Highlands. Zanimljivo je da su mnogi od tih Škota ženili indijanske devojke, što je doprinelo procesu evropeizacije Čirokija. Tako da i danas ima meleza škotsko-indijanskog porekla sa tipično škotskim prezimenima (Mc…, Mac…). Ovo objašnjava i prisustvo haplogrupe R1b među današnjim Indijancima u SAD. Međutim, i pored činjenice da su ih smatrali civilizovanim, i Čirokiji su bili u grupi plemena nasilno preseljenih u kasniju Oklahomu, gde i danas živi najveći broj njihovih potomaka. Čiroki su danas jedna od brojnijih indijanskih zajednica. Prema podacima udruženja Cherokee Nation, ima ih preko 450.000 plus blizu 900.000 ljudi koji imaju neku od čirokanskih predačkih linija.

1903. godina, skup Čirokija ratnih veterana koji su se borili na strani Konfederacije u Građanskom ratu (vikipedija)

Teksas (Texas): naziv ove oblasti, kasnije legendarne vestern države, dolazi od indijanske reči „prijatelj“, u oblicima tejas, tayshas, texias, thecas, techan, teysas, techas, dok kod tamošnjeg naroda Kado (Caddo) reč taysha znači i saveznik. Španski izvori beleže i da su se Kado Indijanci pri susretu s njima pozdravljali rečju „tejas“ (čita se: tehas), što znači: „prijatelji!“ Verovatno su im na prvi pogled Španci izgledali dobronamerno, pa su se i oni njima predstavili kao „prijatelji“. Španci su naziv zapisali u množini, kao Tejas, kasnije kao Texas. Španski konkvistador Koronado (Francisco Vazquez de Coronado), koji je tokom 1540-ih istraživao ove oblasti severno od Meksika, beleži u ravnicama dva stočarska naroda, koji se zovu Querechos i Teyas. Iako je područje Teksasa od početka 18. veka formalno bilo u sastavu španskog Meksika, u periodu od oko 1770, pa do ulaska Teksasa u okvire SAD 1845. godine, najveći deo ove države, ali i nekih susednih oblasti na severu i zapadu od strane Španaca nazivan je Comancheria po plemenu Komanči (Comanche) koje je zaposelo ovo područje i bilo vrlo ekspanzivno i agresivno prema drugim Indijancima, ali i prema španskoj vlasti i evropskim kolonistima. Sami Komanči nisu sebe tako nazivali, već Numunuu (što znači prosto „narod“), dok je Komanči španski oblik reči plemena Juta kimantsi, što znači – neprijatelji. Kredo plemena Komanči, ispisan na njihovoj zastavi gordo glasi: „Comanche nation – lords of the southern plains“ („gospodari južnih ravnica“).

ZASTAVA TEKSASA

https://libertyflags.com

Juta (Utah): naziv ove države poznate po Mormonima dolazi od imena plemena Juta (Ute), a tako su ih zvali susedni Pueblo Indijanci (Ute) i Apači (Yuttahih), u značenju „narod iz planina“ ili „oni koji su iz viših krajeva“, dakle planinci, gorštaci. Španci su ovaj naziv zabeležili kao Yuta, a Amerikanci engleskog jezika preuzeli i zapisali pleme kao Youtas, a naziv oblasti u obliku Utah. Pomenuta crkva (ili sekta, kako je ko doživljava) isprva je bila deo jedne protestantske crkve (The Church of Jesus Christ of Latter-Day Saints), međutim zbog velikih osobenosti u odnosu na druge, brzo se izdvojila u posebnu versku zjednicu. Zanimljiva je priča o samom nazivu Mormona i njenom zasnivaču. Naziv Mormoni (Mormons) dolazi od zasnivača zajednice Smita (Joseph Smith). Smit, rodom iz Nove Engleske, već sa 14 godina tvrdio je da su mu se javili i Bog Otac i Isus Hristos sa porukom da ne treba da pripada ni jednoj hrišćanskoj crkvi. Tri godine kasnije navodno mu se javio anđeo imenom Moroni i dao mu zadatak da prevede tobožnju duhovnu „Knjigu Mormona“ (oca Moronijevog) iz 4. veka. Tokom prevođenja javljao mu se i Sveti Jovan sa porukom da treba da osnuje crkvu i propoveda pravo Jevanđelje… Knjigu je preveo i objavio 1830. godine. Kako je mormonizam počeo masovno da se širi, naročito po novonaseljenim državama istočno od Misurija, Smit je, zajedno sa svojim bratom, uhapšen 1844. godine i optužen za izdaju. Nisu dočekali presudu jer ih je u tamnici ubio jedan verski protivnik. Nakon toga, Mormoni iz ovih oblasti su se masovno preselili u tada potpuno bespuće kasnije države Juta. Dakle, ime im dolazi po ocu anđela Moronija koji se zvao Mormon. Reč mormon, prema Smitu, znači doslovno „više Boga“ (u količinskom  smislu), što bi trebalo da je kovanica od engleskog more (više) i staroegipatskog mon (Bog).

Vermont (Vermont): prema nekim mišljenjima, ovoj državi su naziv dali francuski naseljenici iz 17. i 18. veka u koloniji Nova Francuska, od fr. vermont (verte+mont) – „zelena planina“. Međutim, poznata kartografija i dokumentacija ne idu u pravcu potvrde ove teze. Naime, dokumenta ovo područje označavaju kao Green Mountains 1772. godine, dok se naziv Vermont prvi put javlja 1778. godine, tako da je stav nekih autora da je Vermont zapravo francuski prevod ranijeg britanskog naziva, odnosno veštačka kovanica jednog američkog učenjaka Janga (Thomas Young) iz 1777. godine. Kovanica je veoma arhaična, s obzirom da bi u Jangovo kao i u moderno vreme „zelene planine“ na francuskom bile: les monts verts.

Virdžinija (Virginia): ovaj naziv je prvi put upotrebljen 1584. godine tokom ekspedicije ser Voltera Relija iz Engleske u Novu zemlju, od strane kapetana Barloua (Arthur Barlowe), i to u čast tadašnje engleske kraljice Elizabete, koju su zvali „Virgin Queen“ („Devstvena Kraljica“), pa po tome Virginia – „Devičina zemlja“. Postoje i mišljenja da naziv dolazi po imenu poglavice Vingine (Wingina) tamošnjeg indijanskog plemena Sekota (Secota), koji je bio prvi poglavica koji je stupio u miroljubive odnose s belim kolonistima. Međutim, ta ljubav nije dugo trajala: 1586. godine Englezi su napali Sekote, a u borbi je i sam poglavica poginuo. Do kraja 18. veka Sekote su sasvim iščezli. Inače, Virdžinija je najstarija i prvoproglašena engleska kolonija u Novom Svetu (1607. godine).

Vašington (Washington): kad je 1853. godine ovaj krajnji severozapad SAD proglašen zasebnom teritorijom, dat je naziv po prvom američkom predsedniku Džordžu Vašingtonu. Američki Vašingtoni su potomci britanske zemljoposedničke kuće škotskog plemićkog porekla. Prezime im dolazi od poseda anglo-normanske etimologije Wessyngton – „imanje čoveka imenom Vasa (Wassa)“, što je vremenom postalo Washington. Dakle, Vašingtoni mu dođu neki Vasići, Vasovići ili, možda, Vasojevići!

DŽORDŽ VAŠINGTON kao komandant u ratu za nezavisnost

sa: https://pixels.com

Zapadna Virdžinija (West Virginia): videti Virdžinija.

Viskonsin (Viskonsin): naziv je indijanske etimologije, od algonkinske (narod Algonquine) reči meskonsing – „reka crvenog kamenja“. Zaista, reka Viskonsin teče kroz krajolik crvenkastih stena. 1673. godine francuskii sveštenik Market (Marquette) koji je boravio u ovoj oblasti i ostvario prijateljski kontakt s tamošnjim Indijancima, oblast je zabeležio pod nazivom Meskousing. Nešto kasnije, francuski istraživač De la Sal, pominjan ranije, kumovao je nazivu koji danas znamo, tako što je toponim zabeležio umesto sa inicijalom „M“, sa „Oui“ (Ouisconsing) kasnije kao Ouisconsin, što su početkom 19. veka američki vojnici i službenici koji su obilazili oblast anglicizirali u pisanom obliku u – Wisconsin. Naziv je postao zvaničan 1836. godine kada je zasnovana Wisconsin Territory.

Vajoming (Wyoming): iako se Vajoming nalazi na severozapadu SAD, naziv mu je sa sasvim druge strane Amerike. U državi Pensilvaniji postoji Wyoming Valley, dolina u kojoj se tokom Američkog rata za nezavisnost odigrala krvava bitka u kojoj su udruženim snagama britanske trupe i Irokezi izvršili pokolj nad američkom milicijom. Kad je na severozapadu obrazovana nova teritorija 1865. godine, u znak sećanja na postradale sunarodnike, predloženo je da ona ponese taj naziv. Poreklo naziva je indijansko, od kovanice algonkinskog plemena Lenape – xwewamenk (hvevamenk – „na zaravni pored velike reke“). Pominjani Algonkini su narod od više plemena koja su naseljavala istočnu obalu Amerike. Tokom britansko-francuskih sukoba u 18. veku bili su francuski saveznici, pa su kasnije bili prinuđeni da potpišu mirovni sporazum s britanskom vlašću i da se bore uz njih u Američkom ratu za nezavisnost. Zbog ovog poslednjeg, nakon proglašenja SAD, najveći deo njih je bio primoran da se iseli na sever u Kanadu, gde njihovi potomci i danas uglavnom žive. Njihovo ime je francuski oblik od elakomkwik, što na jeziku plemena kanadskih Malisit Indijanaca (Maliseet) znači „oni koji su naši srodnici / saveznici“.

THE END

Izvori:

wikipedia

https://www.legendsofamerica.com

https://www.thebump.com

https://research.colonialwilliamsburg.org

https://web.archive.org

https://www.legendsofamerica.com

https://visitcherokeenation.com/

https://www.tshaonline.org

https://www.history.com

https://vermonthistory.org

http://www.wisconsinhistory.org

Naslovna slika sa: https://wonderopolis.org