Mikijelji su stara grbaljska porodica koja je dala veći broj visokih crkvenih velikodostojnika. Predanje govori da su njihovi preci živeli u Grblju još pre 14. veka.
Prema jednom sumnjivom predanju, koje je zabeležio i Savo Nakićenović, preci Mikijelja su jedan od rodova koji je živeo u starom gradu Gripuliju (Gripuli, Gripoli, Grispoli, Grispuli) u oblasti današnjeg Bigova u zalivu Trašte. Tu je živeo protopop Raič Mikijelj, bio je crkveni starešina grada u vreme vojvode Ostoje Lazarevića, u 14. veku. Nakon propasti grada od turskog napada sa mora krajem 14. veka, i jedni i drugi se nastanjuju nešto dalje na jug, gde će tako biti zasnovano selo Glavatičić. Ivo Stjepčević, sa druge strane, navodi da se takav grad ne pominje ni u jednom ozbiljnom istorijskom izvoru, osim u Ljetopisu popa Dukljanina, čija verodostojnost je u istorijskoj nauci opravdano osporena, a cela povest o Gripuliju i njegovoj propasti u 14. veku je konstrukcija („djetinjasti prikaz“) Melentija Čukurovića, igumana Manastira Brčeli, iz 1714. godine. No, činjenica da na tom mestu nije postojao grad, ne isključuje mogućnost da su Mikijelji, kao i Lazarevići, živeli u tom delu Grblja u dalekoj starini.
Ostaje otvoreno pitanje da li su Mikijelji mogli u 14. veku nositi to prezime. Mikijelj je narodna varijanta venecijanskog imena Mikijel (Michiel) koje srećemo u dokumentaciji iz prošlosti, što je verzija imena Mihailo, odnosno od njega izvedenog prezimena Michieli. Nije redak slučaj da su se Crnogorci naseljavali na zemlju mletačkih zemljoposednika, pa su po njima dobili i prezimena. Tako su prezimena dobili Bućini, Glavati (pa i samo selo Glavatičić), itd, tako i grbaljski Mikijelji – naseljeni na zemlju mletačkog konta Mikijelija. Venecijanski Mikijeli (Michieli) su stara venecijanska plemićka porodica sa predanjem o poreklu iz Starog Rima, odakle su ispred Gota izbegli u Veneciju. Pominju se u Veneciji još krajem 7. veka. Dali su trojicu mletačkih duždeva i nekoliko generalnih providura Dalmacije. Imali su posede i u Boki, pa tako i u Grblju, po osnovu tzv. „Kotorskih falsifikata“ – izvesnog broja povelja sumnjivog porekla kojima su Kotorani argumentovali svoju svojinu nad nekim krajevima crnogorskog primorja, pa tako i nad Grbljem (po osnovu tobožnje povelje cara Dušana iz 1351. godine). Feudalizacija Grblja počela je 1420. godine, kada je Grbalj, zajedno sa Kotorom, priznao mletačku vlast. Prema ovom sledu događaja, Mikijelji su verovatno bili neki doseljenici koje je na svojoj zemlji u Grblju naselio neko od Mikijelija. Najstariji dokumentovani pomen ovog prezimena nalazimo u sinđeliji episkopa Savatija Ljubibratića izdatoj 1702. godine popu Đuru Mikijelju.
Mikijelji u Glavatičiću i Bigovi slave Začeće Svetog Jovana, a oni u Krimovici Svetog apostola Vartolomeja. U Krtolima (selo Milovići) postoji rod Mikijeljevića. O njihovom poreklu postoje dva oprečna podatka. Jedan ih svrstava u šire bratstvo Milovića, potomke Mila sina Dabčevog koji se tu doselio u 16. veku „iz Albanije“. Od potomstva četiri Dabčeva sina nastali su Dabčići (Dapčići) koji čine najveći deo krtoljskog stanovništva. Druga verzija za Mikijeljeviće i njima srodne Milješkoviće je da su oni pribraćeni Milovićima, a da potiču od doseljenika iz Grblja. S obzirom na prezime, daleko verodostojnije zvuči ova druga verzija, da Mikijeljevići potiču od grbaljskih Mikijelja. Mikijeljevići slave Srđevdan, što je slava najvećeg dela bratstva Dabčića, a Milješkovići Ivanjdan, što je slava jednog manjeg broja ogranaka Dabčića. Po svoj prilici su ove slave preuzeli od Dabčića.
IZVOR: Nebojša Babić, O nekim neobičnim prezimenima kod Srba (10. deo)
Komentari (0)