Putir Trifuna Isakoviča iz 1753. godine iz crkvene riznice u Šidu

20. februar 2022.

komentara: 2

Zanimljivosti

Tokom 2016. godine u Vladičanskom dvoru u Šidu osnovana je Riznica Srpskog pravoslavnog arhijerejskog namesništva šidskog. Riznica je svečano otvorena uz prisustvo mnogobrojnih građana Šida i gostiju sa strane. Tu se negde i završilo šidsko interesovanje za ovog baštinika srpske nacionalne i duhovne istorije. U svakom slučaju ovakav odnos građana neumanjuje značaj riznice koja čuva preko 200 predmeta (ikona, knjiga, putira, kadionica, litija, krstova itd) hronološkog raspona od sredine 17. do sredine 20. veka. Među ovim predmetima posebno, možda i prvo mesto, zauzima putir koji je 1753. godine manastiru Privina glava poklonio Trifun Isaković. Putir se nekim čudnim putevima obreo u hramu sv. Nikolaja u Adaševcima odakle je prenet u riznicu.

Foto: Dalibor Ogrizović

O Trifunu Isakoviću nema puno podataka. Izgleda da nije bio toliko znamenit, niti dominantan u srpskoj istoriji kao njegov stariji brat Vuk Isaković. Ako ništa drugo, obojicu svi znamo iz „Seoba“. Za  Vuka jedan izvor navodi da je rođen 1694. godine u Crnoj Bari (u to vreme pod austrijskom vlašću), a drugi izvor navodi da su oba brata rođena u selu Sredska kod Prizrena. Kako god, Trifun je rođen 1700. godine. Učestvovao je 1738. godine na austrijskoj strani u ratu sa Turcima, i nakon tog rata dobio čin kapetana. Poput njegovog brata i on je bio veliki ktitor fruškogorskih manastira, posebno Šišatovca. Trifun je o svom trošku podigao grobljansku kapelu u Šišatovcu 1750. godine. Preminuo je od tuberkuloze 6. marta 1763. godine.

Pomenuti putir je izrađen od srebra i pozlaćen. Ukrašen je tehnikom urezivanja. Na samom recipijentu se nalaze četiri medaljona sa predstavama četiri sveca. Između medaljona se nalaze floralni motivi. Na stopi pehara su četiri predstave šestokrilih anđela. Na unutrašnjoj strani stope nalazi se urezan tekst o poklonodavcu.

Avatar photo

Autor članka:
Radovan Sremac

Radovan Sremac je rođen 1982. godine. Osnovnu i srednju školu je završio u Šidu. Diplomirao na Odeljenju za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. U periodu 2009-2013. bio je zaposlen kao kustos-arheolog u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid. Obavljao funkciju direktora pomenute ustanove 2011-2012. god. U periodu od 2014. do 2017. godine bio je zaposlen u Zavičajnoj arheološkoj zbirci pri Narodnoj biblioteci „Simeon Piščević“ Šid kao kustos-arheolog, a od 2018. godine u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum” Šid. Zvanje višeg-kustosa je stekao 2017. godine. Član je Srpskog arheološkog društva od 2007. godine. Istraživačko interesovanje se kreće od arheologije rimskih provincija Centralnog Balkana, preko istorije Vojvodine 18-20. veka do genealogije. Autor je izložbi: „Gradina na Bosutu“ namenjene za gostovanje u zemljama regiona (2017), muzejske postavke Crkvene riznice Srpskog pravoslavnog arhijerejskog namesništva Šidskog (2016), „Gradina na Bosutu“ u Zavičajnom muzeju u Rumi (2015), „U zaleđu prestonice – Opština Šid u kasnoj antici“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (2012), „Sava Šumanović – lično, porodično, nacionalno“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (sa gostovanjem u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske u Banja Luci i u Domu vojske Srbije u Beogradu) (2012), „Nit koja nas veže" u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum" Šid itd. Autor je 33 monografije i preko 90 radova u serijskim publikacijama. Za svoj rad je nagrađen Višnjićevom nagradom u kategoriji mladih stvaralaca u kulturi za 2010. godinu, Šestodecembarskom Zahvalnicom Opštine Šid (2015), priznanjem gradonačelnika Haife (Izrael) za naučno-istraživački rad o istoriji jevrejskih zajednica u Srbiji (2015) i priznanjem Ministarstva spoljnih poslova Izraela za širenje i unapređivanje srpsko-izraelskog prijateljstva (2016).

Naredni članak:
Prethodni članak:

Komentari (2)

Odgovorite

2 komentara

  1. 21. februar 2022. u 08:46

    Snežana

    U ime onih čiji su se askurđeli gledali oči u oči sa Isakovičima, Radovanu Sremcu veliko hvala na ovom tekstu!

    Odgovori

    • 13. jul 2022. u 01:56

      Vojislav Simonović

      1. Po religiji, slava Isakovića i Simeonovića je Mratindan
      2. Po genima, jedan Isaković i jedan Simonović, sigurno Simeonović u starini, na Srbskom DNK Projektu dele isti rod podno R1b haplogrupe
      3. Po predanju, Isakovići i Simeonovići su po predanju ili pojedinim izvorima iz Sredske
      ….
      Dakle, i ja se veoma mnogo oslanjam na trag po kome su se moji precimožebiti gledali sa Isakovićima i možebiti u istoj seobi došli u Srem, pa dalje rasejavali…

      Odgovori