Preci književnika Joakima Vujića (1772-1847)

20. jul 2021.

komentara: 1

Velikani

Joakim Vujić (Baja, 1772 – Beograd, 1847) bio je srpski književnik i putopisac, autor preko četrdeset različitih dela.

Joakim Vujić

Biografija Joakima Vujića, izvor: “Pomenik znamenitih ljudi u srpskoga naroda novijega doba” od M. Đ. Milićevića, Beograd 1888.

Joakim Vujić je rođen u Baji 22. septembra 1772. godine po novom kalendaru, u porodici Grigorija i Evre Efrosinije Vujić. Grigorije i Evra su imali jedanaestoro dece: Joakim (22.9.1772), Atanasije (21.10.1774), Teodor (29.3.1777), Sofija (6.5.1778), Ana (14.3.1781), Persida (8.10.1783), Judita (19.2.1786), Silvester (9.10.1789), Reveka Sofija (12.1.1792) udata 1812. godine za Georgija Ružai, Atanasije (11.6.1794) i Aleksandra (3.10.1796).

Upisano rođenje i krštenje Joakima Vujića 1772. g, protokol krštenih hrama Sv. Nikolaja u Baji

Grigorije Vujić (20.9.1751 – 9.7.1798) je bio zanatlija – sapundžija i trgovac. Kako je pisao sam Joakim, njegov otac je bio od siromašnijih žitelja Baje ali „pri tom, veoma častan, krotak, miran i pravdoljubiv čovek je bio, kojeg je svako ko ga je poznavao, uvek zvao brat Gliša“.

Upisano rođenje Grigorija Vujića, Joakimovog oca, 1751. g.
Upisana smrt Grigorija Vujića, Joakimovog oca, 1798. g.

Grigorijevi roditelji su bili Atanasije Acko i Marija (1727 – 1791). Pored Grigorija, oni su imali i sina Lazara (1747 – 1808) koji je oslepeo u detinjstvu zbog boginja pa se nikad nije ženio, i sina Jovana koji je sa suprugom Jelisavetom imao Sofronija, Vasilija i Julijanu.

Upisana smrt Marije Vujić, Joakimove babe, 1791. g.

 

Majka Joakim Vujića, Evra Jorgović, rođena je u malom mestu Sent-Petar kod Segedina u porodici Mihaila i Marije rođene Savić, ćerke Petra Savića iz Segedina. Evra Vujić je preminula u 90-oj godini 1839. godine. Sahranjena je u Baji.

Upisana smrt Evrosinije Vujić, Joakimove mame, 1839. g.
Avatar photo

Autor članka:
Radovan Sremac

Radovan Sremac je rođen 1982. godine. Osnovnu i srednju školu je završio u Šidu. Diplomirao na Odeljenju za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. U periodu 2009-2013. bio je zaposlen kao kustos-arheolog u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid. Obavljao funkciju direktora pomenute ustanove 2011-2012. god. U periodu od 2014. do 2017. godine bio je zaposlen u Zavičajnoj arheološkoj zbirci pri Narodnoj biblioteci „Simeon Piščević“ Šid kao kustos-arheolog, a od 2018. godine u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum” Šid. Zvanje višeg-kustosa je stekao 2017. godine. Član je Srpskog arheološkog društva od 2007. godine. Istraživačko interesovanje se kreće od arheologije rimskih provincija Centralnog Balkana, preko istorije Vojvodine 18-20. veka do genealogije. Autor je izložbi: „Gradina na Bosutu“ namenjene za gostovanje u zemljama regiona (2017), muzejske postavke Crkvene riznice Srpskog pravoslavnog arhijerejskog namesništva Šidskog (2016), „Gradina na Bosutu“ u Zavičajnom muzeju u Rumi (2015), „U zaleđu prestonice – Opština Šid u kasnoj antici“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (2012), „Sava Šumanović – lično, porodično, nacionalno“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (sa gostovanjem u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske u Banja Luci i u Domu vojske Srbije u Beogradu) (2012), „Nit koja nas veže" u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum" Šid itd. Autor je 33 monografije i preko 90 radova u serijskim publikacijama. Za svoj rad je nagrađen Višnjićevom nagradom u kategoriji mladih stvaralaca u kulturi za 2010. godinu, Šestodecembarskom Zahvalnicom Opštine Šid (2015), priznanjem gradonačelnika Haife (Izrael) za naučno-istraživački rad o istoriji jevrejskih zajednica u Srbiji (2015) i priznanjem Ministarstva spoljnih poslova Izraela za širenje i unapređivanje srpsko-izraelskog prijateljstva (2016).

Naredni članak:
Prethodni članak:

Komentari (1)

Odgovorite

Jedan komentar