Poreklo prezimena, selo Crnča (Bijelo Polje)

Poreklo stanovništva selo Crnča, opština Bijelo Polje – Crna Gora. Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo u donjem delu reke Crnče, pritoke Lima. Crnča je staro naselje jer se pominje u Žičkoj hrisovulji, ali je ona tada zahvatala i današnja naselja Raduliće i Stojanoviće. Današnja Crnča čini geografsku celinu, ali se po položaju deli na Donju i Gornju Crnču. Crnča je delom na prisojnoj strani, a delom u aluvijalnoj ravni.

Tip sela, zemlje i šume:

U Donjoj Crnči po dnu doline krajevi su: Šćepanica, Radobratica, Poda, Bratodražina, Ridnice, Prorijeke (Prekorijeke), Duvarišta, Lopari, Orah, a u Gornjoj Crnči: Dragonjive, Pasjak, Selište, Rataj selo, Kovačevine, Podstijene, Brežđa. Na gornjim stranama kosa koje zagrađuju dolinu prostiru se šume i utrine: Smiljašnica. Krtovine, Samar (prevoj između Crnče n Jagoča), Banjska, Usovi, Staničevac, Stublovi. Svi ovi nazivi su još iz srednjeg veka.

Vode.

Vode ima u svim krajevima. Najvažniji su izvori: Banjska, Studenac, Antova voda, Studenac u Banjskoj, Bukovik. U Gornjoj Crnči najvažnija je voda Izvor u Selištu. Stočna pojila su: Slana voda, Bukovik u Krtovinama i reka. Iz reke se navodnjavaju Dragonjive u Gornjoj Crnči.

Starine u selu.

U Crnči ima dosta tragova iz ranije prošlosti. Tri kraja nose naziv „Selišta“. U njima se vide ostaci kuća, groblja i crkvina. U Gornjoj Crnči su ruševine crkve sv. Jovana, koja je, sudeći po položaju, dimenzijama i građi, imala veći značaj. Osim ove crkviie, u Crnči se vide tragovi još tri stara groblja. Dva su u dva selišta – jedno na Luci više puta, a drugo u Karan-njivama. Treće staro srpsko i novo groblje je zvano Dragoman – groblje.

Poreklo stanovništva.

Stanovništvo Crnče se smenjivalo kao i u drugim bihorskim selima. Pravih starinačkih rodova nema.

Najstariji doseljenici su:

-Gurešići (5 k., sl. Sv. Kliment), kažu da su imali deo svoje zemlje koju su im Kajabegovići postepeno preuzimali. Izgleda da i Gurešići nisu bihorski starosedeoci. I njihovi preci su doseljeni negde iz okoline Podgorice (Titograd). Oni odavno tvrde da su od njihove porodice Karađorđevići, čija je kuća bila u Dolini. To se predanje čuje ne samo u Bihoru već i u susednim oblastima. Jedan stari Gurešić mi je pričao kako im je Karađorđe, kad je dolazio do Suvodola 1809. godine, dao vediki bakarni kazan. Ovo narodno predanje nije bez osnova. U kretanju iz Zete prema Šumadiji (Vranj, Zlatica, Vasojevići, Bihor, Šumadija), pomerala se u etapama i ova porodica kao sve druge.

-Vukovići (20 k., sl. Sv. Luka), predak došao iz Rovaca pre 5 pojaseva i naselio se kao čifčija na zemlju Kajabegovnća.

-Živkovići (4 k., sl. Nikoljdan), predak doseljen iz Kuča.

-Klapije (2 k.), rođaci Kajabegovića, koji su živeli u Crnči. Prezime su dobili, kažu, po tome što je jedan njihov predak klapio (buncao) u bolesti na račun neke žene.

-Spahijići (15 k.). njihov predak je dobio zemlju kao spahija, koji je po svoj prilici bio iz ovog kraja.

-Dizdarevići (1 k.), doseljeni iz Bijelog Polja.

Posle 1919. godine u Crnči se naselilo na kupovanoj zemlji nekoliko porodica iz susednih krajeva:

-Bubanje (2 k.), iz Bubanja, i:

-Ćorovići (1 k.), iz Štitara na devoj strani Lima.

-Tvrdišići (1 k.), iz Varovice,

-Kruščići (1 k.), iz Police,

-Markovići (1 k., sl. Aranđelovdan), iz Korita.

-Milići–Golići (1 k., sl. Sv. Nikola), pobegli od „krvi” iz Pive.

-Šćekići (1 k.) i:

-Nedovići (1 k.), iz Prijeloga, a:

-Dizdarevići (1 k.), iz Kolašina.

IZVOR: Prema knjizi Milisava V. Lutovca „Bihor i Korita“, izdanje Beograd 1967. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.