Koceljeva i okolna sela

31 komentara

1. 29. mart 2013. u 20:41

   Milodan

   Sela opštine Koceljeva, Batalage. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

   Batalage su na levoj obali Tamnave i pri izvoru Vukodraži, neravno, ali ne i brdovito selo, nagnuto jugoistoku. Uzvišenija mesta iznad Vukodraže i do Svileuve sa vrlo strmim padom Vukodraži i seoskoj rečici Klenovici. Seoske su kuće rasturene na sve strane u četiri poveća kraja: Todorovići, severno od Klenovice, Tomići, južno od Klenovice, Zarupski Kraj zapadno do Svileuve i Tamnavu, južni kraj do ove reke i sela Zukava.
   Na uzvišenijim mestima ove (tamnavske) ravnice nema ni bunara po nekim selima, te se muče bez vode, takva sela su: Tulari, Banjani, Batalage, Trlić, ravniji delovi Čučuga i Pambukovice.
   U Tamnavi imamo nekoliko vrsta zemalja: peskuše, krečuše, crnice, smolnice, blaguše, mrtvuše i polojkse zemlje.
   Mrtvuša je crvena, tvrda, hladna vodoizdržljiva glina, teška za rad i vodom oskudeva. Na njoj uspevaju i samo rastu šume, a izvesnih godina mogu i strmni usevi, a ništa drugo ne može. Najlepši primeri mrtvuše su bezvodni delovi Tulara, Batalaga, Banjana, Svileuha, Trlića i dr.
   Po narodnim tradicijama mnoga današnja sela postala su od raselica. Narod misli, da su ovakva sela bila trla ili ispusti glavnog sela, pa su se pojedinci deobom ili zbog kakve bolesti udaljavala od sela i stvarala nova sela. Batalage su raselica Svileuve.
   Za ime sela Batalage priča se, da je došlo otuda, što je svieluški spahija prodao Batalage, kao zaseok ovog sela, nekakvom Turčinu iz Zvornika, koji je bio rastom velika ljudina, da su ga seljaci prozvali Batal-aga, pa je otuda došlo ime Batalage.
   Grad u Batalagama je po narodnom predanju bio iznad Gluvčevića-Todorovića kuća, nad rekom Vukodraži, pored starog puta. Po predanju ovo je bio stari gradić sa posadom, koja je održavala i čuvala put. Mnogo oružja i cigle izorano je sa ovog mesta i ciglama su nekoliko seljaka ovog sela ozidali po neku zgradicu.
   Stari valjevski put nije išao današnjim putem. U oblast je ulazio na Karauli, odatle vencem silazio u varošicu Ub, odakle je u Sovljaku prelazio Tamnavu, pa preko Vrela, Takova, Ljubinića, Joševe, Lončanika, Trstenice i Stublina prelazio Kolubaru, na Carevom Brodu.
   Drugi stari put iz jadranske doline peo se na Vlašić i njegovom kosom spuštao se Konjskom Grobu, odakle je razvođem Rasnice i Bresnice silazio u Suboticu i u Koceljevi prelazio Tamnavu na starom porušenom mostu, čije se zidine još raspoznaju. Odatle je preko Svileuve ulazio u Batalage i razvođem Vukodraži i levih tamnavskih pritoka spuštao se u Orašac, gde se spajao sa valjevskim putem i dalje išao.
   Sela, koja su postala kao raselice drugih sela pre 200 (sada 300) godina su, između ostalih, i Batalage – raselica od Svileuve.

   Poreklo familija-prezimena sela Batalage:
   Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

   -Bogosavljevići, posle 1827. godine, Polimlje, Jovanjdan, uljezi u Todoroviće.
   -Buljubašići i Tomići. Videti Tomići i Buljubašići.
   -Gajići, posle 1827. godine, Krnić u Posavskoj Tamnavi, Nikoljdan, došao kao zanatlija.
   -Zarupci, druga polovina 18. veka, Zarube u Kolubari, Stevanjdan.
   -Ikonovići, druga polovina 18. veka, Jarebice u Jadru, Jovanjdan, uljezi u Todoroviće.
   -Kovačevići*, druga polovina 18. veka, Pomijača u Jadru, Lučindan.
   *Kovačevići u ovom selu su potomci hajduka Rada Kovača, koji je početkom prošlog, 18.-og, veka hajdukovao po Tamnavi i najviše se vrzmao po Batalagama zbog neke udovice iz Lukića porodice, kojoj je, posle prestanka s hajdučijom ušao u kuću.
   -Kojići, posle 1827. godine, Klenje u Mačvi, Aranđelovdan, došao kao zanatlija.
   -Lukići* 1, stara porodica, Đurđevdan.
   *Kuća Lukića jedini je zaostatak od onih mnogih iz Svileuve iseljenih Lazića u ovo selo. Zadružna je, imućna i na glasu, kao i svileuški Lazići.
   -Lukići 2 i Simići. Videti Simići i Lukići 2.
   -Radovanovići, druga polovina 18. veka, Zajača u Jadru, Jovanjdan.
   -Simići i Lukići 2, druga polovina 18. veka, Vragočanica u Podgorini, Lučindan.
   -Stojići, druga polovina 18. veka, Cvetulja u Rađevini, Lučindan, velika i ugledna zadruga.
   -Stojčići, druga polovina 18. veka, Zajača u Jadru, Đurđic.
   -Todorovići*, prva polovina 18. veka, Birač, Jovanjdan.
   *Todorovići su od Todora, rođenog brata predede popa Luke Lazarevića i od njega su današnji batalažani: Todorovići, Gluvčevići i Đurići.
   -Tomići i Buljubašići*, prva polovina 18. veka, Ježevica kod Čačka, Nikoljdan.
   *U ovo selo došla su tri brata, pa su dvojica ostala u selu, a treći je prešao u Srem u Petrovčić. Buljubašićima su prozvani po nekom Nikoli, buljubaši na Drini, koji je poginuo 1811. godine.

   Odgovori

2. 29. mart 2013. u 21:35

   estavella

   Ako neko zna nesto vise o familiji Buljubasic neka slobodno napise.
   U knjizi kao sto je Milodan vec napisao stoji da su postali od Tomica i nekog Nikole Buljubase, stradalom na Drini 1811.
   U Turskim tefterima iz 1831.ne postoje Buljubasici ali postoji velika zadruga Tomica. Ako neko zna kariku neka slobodno pise. Hvala.

   Odgovori

3. 29. mart 2013. u 23:13

   Milodan

   estavella!
   Ni meni nije jasno na osnovu čega Ljuba Pavlović spaja po dve, a nekada i tri familije. U konkretnom slučaju akcenat je stavljen na Buljubašiće (otuda tu moja “zvezdica”) za koje sam razumeo da su došli iz Ježevice od kojih je jedan (Nikola) bio buljubaša na Drini ali nije tamo poginuo. Sad da li su se iz Ježevice doselili Toma (Tomić) i Nikola (Buljubašić) ostaje da nagađamo. Vukovi tefteri dodatno komplikuju situaciju.

   Odgovori

4. 30. mart 2013. u 14:52

   estavella

   Mislim da je ipak prostije. U turskim tefterima iz 1831. ima samo Tomica, Buljubasica nema, kad bi postojao i neki raniji pretpostavljam da bi lako nasli familiju Tomic, medju njima nekog buljubasu Nikolu,a svi naslednici, verovatno tek kasnije su po njemu Buljubasici.Iskopacu ja nekako vezu pa cu postaviti. Jedna cukunbaba mi je iz Batalaga iz Buljbasica, udata u Pambukovicu.

   Odgovori

5. 31. mart 2013. u 21:08

   Milodan

   Sela opštine Koceljeva, Galović (Galovići). Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

   Galovići su u Vlašiću, pri izvoru Tamnave, brdsko i neravno selo i sa obe strane poveće tamnavske pritoke Grešave. Kuće su u porodičnim grupama i po plećima brda, koja se odvajaju od najglavnijih vlašićkih visova: Burovače i Jankovog Visa.
   U oblasti ima dosta izvora, koji svojim imenima opominju na karakter mineralnih izvora. Takvi bi izvori bili: Zmajevac u Kamenici, Mlakonja u Raduši, Hlađani u Družetiću, Živanica u Novacima, Savinac u Zukvama, Vidan u Grabovcu, Slana Bara u Galovićima i Slanac u Koceljevi.
   Tamnava je brdska i ravna oblast, kao i oblast niske ravnice, prema čemu ima i raznih sela. Tamnava ima četiri vrste tela: brdska, tamnavska, polojska i drumska. Brdska sela su u gornjem i srednjem toku Tamnave i u podnožju slovačke kose; nije ih mnogo, a ima ih koja su pojedinim krajevima brdska, a ostalim tamnavska. Kuće ovih sela su u malama ili džematima, gde su džemati po visovima, pristanjcima i ulegnućima, a nikad u dolini potoka ili rekavica.
   Svaka gologlavska mala ima po jedan ili po dva zasebna potesa, a sve zajednički po jedan deo svog Polja, a tako i kod bukorskih mala, čiji je zajednički potes Mokro Polje do Galovića. Kad se mala namnoži i nema gde da se više širi, onda malo podalje stvara drugu malu, koja se po vremenu spaja sa svojom maticom. Tako su se u Bukoru spojile Donja Mala sa svojom maticom Divičem, u Goloj Glavi Balačka sa Brđanima, u Ljuticama Rasnica sa Ljuticama itd. Tipska brdska sela su: Bukor, Gola Glava, Družetić, Ljutice, Crniljevo, Goločelo, Galović itd.
   Tamnavske šume su danas ili privatna svojina ili seoske zajednice. Privatne šume, gajevi ili zabrani su izdvojeni i ograđeni i najviše u dolinama reka i stranama brda. Nema doma, koji ne bi imao svoj zabran ili gaj ili bar jedan deo livdadske i ziratne zemlje odvojen i pošumljen. Najveću vrednost imaju privatni zabrani, koji su u zajednici s više sela, kada grade velike šumske celine i daju selima lepši izgled. Šumski kompleksi ove vrste su: Burovača u Bukoru i Galovićima, Gaj, Cerov Rt i Braznik u Crniljevu, Goločelu i Miličinici, Avala u Raduši, Slatini, Čučugama i Pambukovici, Bobija u Kršnoj Glavi i Dokmiru, Posovo u Goloj Glavi i Brankovini i dr.
   Starovlaškog tipa je najveći broj sela u oblasti podeljena na krajeve, male i džemate. Seoski potoci i rečice dele selo na gornji i donji kraj, a svaki kraj deli se na male, gde se u svakoj jasno raspoznaju porodične grupe. Džemati i male su u vrhovima seoskih potoka, po prostranjcima brda, oko izvora, više osojnim nego prisojnim stranama, s velikim okućnicima i sa zgradama duboko unetim u voća. Kuće se po malama rasturene na džematiće, gde su porodice vrlo bliske, dokle sve druge su po 200 do 300 metara jedna od druge, gde su pri tom male voćnjacima u šumama spojene. U Bukoru, tipskom predstavniku starovlaškog sela, svaka mala, a njih je 4 na broj, ima u svojoj sredini i po jednu granicu, koju čuva kao nejveću svetinju, a sve male u sredini sela svoju Bukorsku granicu, kod kojih su seoski koševi i kod koje se drže seoski sabori, sastanci i čine razne molitve. Predstavnici ovog tipa sela su: Bukor, Crniljevo, Galovići, Slatina, Družetić, Stepanje, Vrhovine, Gvozdenović i dr.
   Od današnjih sela, koja su nesumnjivo postala od ranijih zaseeoka su: Vukićevica od Orašca, i Kozarice od Kamenice između 1818. i 1822. godine, Gunjevac od Sovljaka, Trnjaci od Murgaša, Stuplenica od Paljusa (Paljuva) između 1825. i 1837. godine, Liso Polje od Brgula oko 1860. godine, Stepanje od Bajevca 1903. godine. Po narodnim tradicijama je: Mali Bošnjak zaseok Velikog Bošnjaka (danas Draginje), Galovići – Crniljeva, Zukve – Novaka, Ruklade – Murgaša i Kalinovci od Banjana.
   Srpska imena sela koja su postala od prezimena razrođenih porodica ili muških i ženskih imena i nadimaka je, između ostalih, i Galović.
   Grad u Galovićima je poveći madžarski grad na Tamnavi, ispod Slanobare. Danas se, pokazuje mesto, gde je bio ovaj grad, kao i mesto u blizini, gde je bila kula nekakvog mađarskog plemića, čije je silno blago ostalo zakopano u ovom selu. Narod oba ova grada srušio, kamen i ciglu odneo i na građenje svojih kuća i zgrada upotrebio ili ga prodao seljacima donjih sela.
   Priča se da je bio manastir u Galovićima, na granici ovog sela sa Gradojevićima.
   Među rukopisima Narodne Biblioteke u beogradu sačuvani su vojnički tefteri tamnavskih buljubaša iz 1807. godine. Ovi tefteri su spisak ondašnjih vojnika iz gornjih posavotamnavskih sela: Kamenice, Goločela, Ćukovina, Galovića, Gradojevića i Crniljeva.
   Sela, koja su postala u novije doba su, između ostalih i Galovići od Crniljeva.
   Nastaviće se…

   Odgovori

6. 31. mart 2013. u 22:00

   Milodan

   Poreklo familija-prezimena sela Galović:
   Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

   -Vasići i Jovičići. Videti Jovičići i Vasići.
   -Vidakovići, prva poloina 18. veka, Ravnaja i Rađevini, Aranđelovdan.
   -Gojkovići, druga polovina 18. veka, Šljivova u Rađevini, Nikoljdan.
   -Jovičići i Vasići, druga polovina 18. veka, Ravnaja u Rađevini, Jovanjdan.
   -Miličići, prva polovina 18. veka, Osat, Jovanjdan.
   -Mutapi, prva polovina 18. veka, Hercegovina, Lazarevdan.
   -Nedići, prva polovina 18. veka, Azbukovica, Alimpijevdan.
   -Robovići, druga polovina 18. veka, Morača, Ignjatijevdan.
   -Spasojevići, druga polovina 18. veka, Brštica u Rađevini, Nikoljdan.

   Odgovori

7. 2. april 2013. u 21:05

   Milodan

   Sela opštine Koceljeva, Goločelo. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

   Goločelo je vlašićko selo, na istok od Crniljeva i sa obe strane reke Tamnave, pravo brdsko i šumovito selo sa kućama u vrhovima potoka i oko njihovih izvora. U selu su tri odelita i velika džemata: Brda, na levoj strani Tamnave do Kaone i Kozarice, Dren do Crniljeva i Reka do Kamenice.
   Tokom Prvog srpskog ustanka Prota Mateja i pop Luka imali su i čestitih svojih saradnika, Tamnavaca, čija su imena vredna pomena: Isailo Lazić iz Krtinske, Petar Erić iz Zvečke, pop Leontije Marković iz Urovaca, Živan Petrović iz Kalenića, Vasilj Pavlović iz Bajevca, Đura Kostić iz Crvene Jabuke, Iguman Jeremija iz Grabovca, Milovan Zujalović iz Tulara, Živko Dabić iz Gole Glave, Jovan Tomić-Belov iz Crniljeva, Mihailo Gluvac iz Kamenice, Rade Radosavljević iz Goločela i dr.
   Druga valašićka kosa počonje u šabačkom Crniljevu na onom mestu odakle Tamnava otpočinje teći umesto severnim, istočnim pravcem. Druga kosa je niža od prve i razlikuje se dosta od prve, mada su obe tačno jugoistočnog pravca. Kao što je kod prve kose glavni i najznatniji vis Beleg u Miličinici i iznad valjevskog Crniljeva, tako je i ovaj drugi, Jautina u Goloj Glavi najglavniji, jer koliko je Beleg udaljen od početka Vlašića, toliko je i Jautina od Crniljeva. I kosa i njene suviše kratke i severne i južne kosanice širokoh su pleća, sa jasno izraženim krečnjačkim poljicima, jer celom dužinom kose na više mesta ispoljeni su sekundarni krečnjaci, ispod kojih su peščari, konglomerati i filiti. Krečnjačka poljica: Odžino Polje između Miličinice i Goločela, Preseka na Šeševici, Jasikova Ravan u Ljuticama, Konjski Grob na međi Bresnice i Koren u Družetiću, su poljica bez vidnih ostenjaka, i rtova sa vrtačama po sredini, koje su starijeg i novijeg porekla, široke, zadnivene i obdelane.
   Bunari su retko pored kuća već zakopani u stranama pojedinih brda ili iskopani u dolinama potoka i jaruga. Neka brdska sela: Kamenica, Kozarica, Goločelo i Đukovine i nemaju mogućnosti da kopaju bunare, zbog čega se služe preko cele godine izvorskim vodama.
   Najbogatija sela su s izvorima na dodirnoj zoni tamnavskih peskova i sekundarnih slojeva i najjači izvori su u prugama koje služe kao međa peskovima i brdskom delu oblasti. Izvori ovog dela su stalni, bogati vodom i svaki ponaosob gradi po jedan stalni potočić ili rečicu. Većina ovih izvora izbija iz krečnjačkih prslina i liče na vrela, ali ih narod ne zove tim imenima, počem su slabi vodom. Takva mala vrela su: Crkvena Česma u Stepanju, Bajevac u Bajevcu, Crkvenac u Dokmiru, Crkvenac u Koceljevi, Vodice u Subotici, Zmajevac u Kamenici, Lisnik u Goločelu i Turska Voda u Bukoru.
   Tamnava je brdska i ravna oblast, kao i oblast niske ravnice, prema čemu ima i raznih sela. Tamnava ima četiri vrste tela: brdska, tamnavska, polojska i drumska. Brdska sela su u gornjem i srednjem toku Tamnave i u podnožju slovačke kose; nije ih mnogo, a ima ih koja su pojedinim krajevima brdska, a ostalim tamnavska. Kuće ovih sela su u malama ili džematima, gde su džemati po visovima, pristanjcima i ulegnućima, a nikad u dolini potoka ili rekavica.
   Svaka gologlavska mala ima po jedan ili po dva zasebna potesa, a sve zajednički po jedan deo svog Polja, a tako i kod bukorskih mala, čiji je zajednički potes Mokro Polje do Galovića. Kad se mala namnoži i nema gde da se više širi, onda malo podalje stvara drugu malu, koja se po vremenu spaja sa svojom maticom. Tako su se u Bukoru spojile Donja Mala sa svojom maticom Divičem, u Goloj Glavi Balačka sa Brđanima, u Ljuticama Rasnica sa Ljuticama itd. Tipska brdska sela su: Bukor, Gola Glava, Družetić, Ljutice, Crniljevo, Goločelo, Galović itd.
   Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 hektara opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti. Zajednice brdski hela: Stepanja, bajevca, Vrhovina i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarica, Novaka i Slatine su šumske celine samo manjeg obima.
   Tamnavske šume su danas ili privatna svojina ili seoske zajednice. Privatne šume, gajevi ili zabrani su izdvojeni i ograđeni i najviše u dolinama reka i stranama brda. Nema doma, koji ne bi imao svoj zabran ili gaj ili bar jedan deo livdadske i ziratne zemlje odvojen i pošumljen. Najveću vrednost imaju privatni zabrani, koji su u zajednici s više sela, kada grade velike šumske celine i daju selima lepši izgled. Šumski kompleksi ove vrste su: Burovača u Bukoru i Galovićima, Gaj, Cerov Rt i Braznik u Crniljevu, Goločelu i Miličinici, Avala u Raduši, Slatini, Čučugama i Pambukovici, Bobija u Kršnoj Glavi i Dokmiru, Posovo u Goloj Glavi i Brankovini i dr.
   Kod tamnavskih brdskih sela, koji jednim delom zalaze u brdovite krajeve, a drugim u ravnije, primećuje se dve vrste mala. Brdske male su kao i kod pravih brdskih sela, a druge su razbijenog tipa, ali ne i rasturenog i na više mesta su spojene. I ovakva su sela starovlaškog tipa, jer su okućnice, rasporedi i kuća i zgrada istovetni. Ovakva su sela: Kamenica, Goločelo, Ljuticce, Subotice, Bajevac, Raduša i dr.
   Imena data po plastičnim osobinama zemljišta je, između ostalih, i Goločelo.
   Izoravanja starih vatrišta, ognjišta i pepelišta po Bukoru, Jabučju, Skeli, Trliću, Tvrdojevcu, Stublinama i Goločelu dokazuju da je tu bilo ranijeg života.
   U spisku sela valjevske eparhije od 1735. godine, od tamnavskih sela pominju se: Dobrić (Trlić), Jabučje, Sovljak, Stubline, Breska, Grabovac, Vrelo, TULARI, Banjani, Dokmir, Raduša, Bukor, Crniljevo, Goločelo, Kamenica, Svileuva, Nepričava, Palež (Obrenovac), Skela i Novaci.
   Među rukopisima Narodne Biblioteke u Beogradu sačuvani su vojnički tefteri tamnavskih buljubaša iz 1807. godine. Ovi tefteri su spisak ondašnjih vojnika iz gornjih posavo-tamnavskih sela: Kamenice, Goločela, Ćukovina, Galovića, Gradojevića i Crniljeva.
   Nastaviće se…

   Odgovori

8. 2. april 2013. u 22:00

   Milodan

   Poreklo familija-prezimena sela Goločelo:
   Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

   -Boškovići, posle 1827. godine, Miličinica u Podgorini, Nikoljdan, došli na kupljeno imanje.
   -Vukašinovići, druga polovina 18. veka, Drlača u Azbukovici, Jovanjdan, uljezi u stare Grguroviće.
   -Grgurovići i Trifunovići. Videti Trifunovići i Grgurovići.
   -Đukići, stara izumrla porodica.
   -Ignjatovići*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Đurđic.
   *Ignjatovići ili Bogosavljevići su veća porodica u Goločelu, poreklom od one velike starovlaške porodice, koja se naselila po svima izbrdnim selima ove oblasti. Iz ove porodice je Rada Radosavljević, buljubaša iz 1806. i 1807. godine, a posle kapetan posavsko-tamnavski. Biografiju kapetana Rada napisao je M.Đ. Milićević i izneo u Spomeniku (rimsko) 33. Rade je bio stalno vojnik i buljubaša do 1813. godine. Te nesrećne godine nije prešao u Austrougarsku, već se vratio kući i odmetnuo u hajduke. Hajdukovao je u društvu Rade Kovača iz Batalaga, oca Jovana Ćirilovića iz Novaka, i drugih uglednih Tamnavaca tog doba. Za ustanak u Takovu nije znao, pa se ni hajdučije nije hteo odmah mahnuti. Knez Miloš znao ga je poznavao izranije, pa ga je preko naročitih ljudi doveo sebi i nagnao ga, da se kući vrati i ostavi hajdučije. Rada je poslušao svoga gospodara, predao oružje i odmah postao kapetan u Posavotamnavi. Bio je kapetan u Posavotamnavi i posle odlaska Obrenovića 1844. godine, poginuo je kao kapetan, mada već star čovek, od ruke Stojana Cukića, vođe Katinske Bune. Kao kapetan sedeo je ili kod kuće ili u Šapcu i na dan smrti desio se u Šapcu. Sahranjen je kod crniljevske crkve, kojoj je za života bio veliki ktitor, ali su mu nezahvalni potomci uništili spomenik, koji je u svoje doba podigao njegov, u svakom pogledu, primeren i čestit sin Damnjan, koji je, po pričanju starca Velimira Trifunovića, dostojno predstavljao svoga oca i revnosno čuvao njegovu svetlu uspomenu.
   -Jovići, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Aranđelovdan.
   -Kovačevići, prva polovina 18. veka, Kovači u Gackom, Đurđevdan.
   -Kokoravci i Pantelići. Videti Pantelići i Kokoravci.
   -Matići, stara izumrla porodica.
   -Mihailovići, druga polovina 18. veka, Plužac u Podgorini, Stevanjdan.
   -Pantelići i Kokoravci, druga polovina 18. veka, Gunjaci u Azbukovici, Mitrovdan.
   -Savići, posle 1827. godine, Crniljevo u Podgorini, Jovanjdan.
   -Simići, druga polovina 18. veka, Gornja Ljuboviđa u Azbukovici, Đurđevdan.
   -Trifunovići i Grgurovići, prva polovina 18. veka, Crna Gora, Trifundan.
   -Uroševići, posle 1827. godine, Bugarska, Đurđic, uljezi u Ignjatoviće.
   -Cvetinovići, druga polovina 18. veka, Donja Trešnjica u Rađevini, Jovanjdan, uljezi u Đukiće.

   Odgovori

9. 4. april 2013. u 20:12

   Milodan

   Sela opštine Koceljeva, Gradojević. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

   Gradojevići su vlašićko selo, sa obe strane nepresušnog bukorskog i tamnavskog potoka Čapljevca i na levoj obali Tamnave, pravo brdsko i šumsko selo, sa kućama razređenim u porodične grupe, koje čine manje džematiće.
   Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 hektara opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti. Zajednice brdski hela: Stepanja, Bajevca, Vrhovina i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarica, Novaka i Slatine su šumske celine samo manjeg obima*.
   *Sela: Svileuva, Crniljevo, Gradojevići, Galovići i Bukor izdelili su svoje zajednice pre 30 godina po malama, a svaka mala opet je ukazala svakom svom članu podjedak deo.
   Imena sela koja opominju na ranija naselja i ljudske tvorevine je, između ostalih, i Gradojević.
   Priča se da je bio manastir u Galovićima, na granici ovog sela sa Gradojevićima.
   Među rukopisima Narodne Biblioteke u Beogradu sačuvani su vojnički tefteri tamnavskih buljubaša iz 1807. godine. Ovi tefteri su spisak ondašnjih vojnika iz gornjih posavo-tamnavskih sela: Kamenice, Goločela, Ćukovina, Galovića, Gradojevića i Crniljeva.

   Poreklo familija-prezimena sela Gradojević:
   Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

   -Brankovići, posle 1827. godine, Lopatanj u Podgorini, Alimpijevdan, uljezi u Ristivojeviće.
   -Vuletići, druga polovina 18. veka, Voljevci u Rađevini, Đuređevdan.
   -Jakovljevići i Matići. Videti Matići i Jakovljevići.
   -Lazići, posle 1827. godine, Krasava u Rađevini, Nikoljdan.
   -Markovići*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Đurđic.
   *Markovići, starija gradojevićka porodica, je od iste porodice od koje su i goločeljanski Ignjatovići.
   -Matići i Jakovljevići, prva polovina 18. veka, Bosna, Jovanjdan.
   -Mijailovići, druga polovina 18. veka, Lopatanj u Podgorini, Jovanjdan.
   -Miloševići, druga polovina 18. veka, Crnča u Azbukovici, Aranđelovdan.
   -Mićići 1, prva polovina 18. veka, Osat, Lazarevdan.
   -Mićići 2, druga polovina 18. veka, Brštica u Rađevini, Nikoljdan.
   -Popovići*, druga polovina 18. veka, Pljevlje, Nikoljdan.
   *Popovića veliku i uglednu zadrugu naselio je nekakav kaluđer iz manastira Kaone kao svoje srodnike i do skora su bili sveštenici iz ove kuće.
   -Ristivojevići, druga polovina 18. veka, Todisavac u Rađevini, Alimpijevdan.
   -Teodorovići, druga polovina 18. veka, Gornja Badanja u Jadru, Đurđic.

   Odgovori

10. 6. april 2013. u 22:24

    Milodan

    Sela opštine Koceljeva, Bresnica. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine.

    Bresnica je na desnoj strani Tamnave, ispod Konjskog groba i južno od Koceljeve; brdovito, stranovito selo sa kućama iznetim na pleća seoskih brda i razređenim u dva poveća džemata: Erakovinu i Pešiće, gde je Erakovina pri izvoru Rasnice, a Pešići pri izvoru Bresnice.
    Druga valašićka kosa počinje u šabačkom Crniljevu na onom mestu odakle Tamnava otpočinje teći umesto severnim, istočnim pravcem. Druga kosa je niža od prve i razlikuje se dosta od prve, mada su obe tačno jugoistočnog pravca. Kao što je kod prve kose glavni i najznatniji vis Beleg u Miličinici i iznad valjevskog Crniljeva, tako je i ovaj drugi, Jautina u Goloj Glavi najglavniji, jer koliko je Beleg udaljen od početka Vlašića, toliko je i Jautina od Crniljeva. I kosa i njene suviše kratke i severne i južne kosanice širokoh su pleća, sa jasno izraženim krečnjačkim poljicima, jer celom dužinom kose na više mesta ispoljeni su sekundarni krečnjaci, ispod kojih su peščari, konglomerati i filiti. Krečnjačka poljica: Odžino Polje između Miličinice i Goločela, Preseka na Šeševici, Jasikova Ravan u Ljuticama, Konjski Grob na međi BRESNICE i Koren u Družetiću, su poljica bez vidnih ostenjaka, i rtova sa vrtačama po sredini, koje su starijeg i novijeg porekla, široke, zadnivene i obdelane.
    Ako su livade udaljene od kuća, onda dosta domova imaju svoje kolibe. Kolibe su jednodeljne zgrade, u kojima prema potrebi noćivaju pojedini zadrugari. Kolibe su na krajevima livada i pašnjaka, pored kotareva u košara i više zgrada za sklanjanje alata i drugih zemljodelskih sprava nego za stanovanje. Oko kolibe se nalaze obično i još neke zgradice: košić za kukuruz, ambarić za žito, košara (primitivna štala, op. Milodan) i obori. I seljaci brdskih sela ove oblasti: Gole Glave, Družetića i Bresnice, ako imaju imanja po udaljenijim selima, imaju ovakve iste kolibe. Kolibe su sagrađene od istog materijala, od kojega i lošije kuće, a košare se grade od brvana, pletara ili od krovine a pokrivaju daskom, crepom ili krovinom.
    Imena sela, koja bi opominjala na šumsko drveće je, između ostalih, i Bresnica.
    Rimska Čaršija ili Grad u Družetiću, na beloj Ornici, drži se da je bio veliki rimski grad sa trgom, u kome su živeli građani i vojska. Po ovoj Ornici i susednoj BRESNICI ima rimskih grobova i sarkofaga, zatim se kopaju cigle, kamenje, oružje i novac. Do pre 40 godina groblje se održalo, ali ga danas skoro i nema, jer je ceo ovaj kraj obrađen u ziratnu zemlju ukoliko ga nije obuhvatil pojedinačna šuma.
    U Bresnici, na Konjskomm Grobu, sa koga je silazio stari put u dolinu Tamnave, i po kome se mestu do najnovijeg doba jedino ulazilo iz zapadnih i jugo-zapadnih oblasti u ovu oblast, ima mesto Kuline, za koje se priča da je na njemu bila rimska karaula sa vojničkom posadom.
    Porušenih crkava ili crkvina ima u : BRESNICI, Vrelu, Jabučju, Kamenici, Ljubiniću, Novacima, brgulama, Raduši, Svileuvi, Radljevu, Sovljaku, Stublinama, Takovu, Tularima, Urovcima, Rvatima i Čučugama.
    Drugi stari put iz jadranske doline peo se na Vlašić i njegovom kosom spuštao se Konjskom Grobu, odakle je razvođem Rasnice i Bresnice silazio u Suboticu i u Koceljevi prelazio Tamnavu na starom porušenom mostu, čije se zidine još raspoznaju. Odatle je preko Svileuve ulazio u Batalage i razvođem Vukodraži i levih tamnavskih pritoka spuštao se u Orašac, gde se spajao sa valjevskim putem i dalje išao.

    Poreklo familija-prezimena sela Bresnica:
    Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

    -Vasići, posle 1827. godine, Subotica u okolini, Jovanjdan, uljez u Pešiće.
    -Đakovići*, druga polovina 18. veka, Novi Sad, Nikoljdan.
    *Đakovići iz Bresnice, Subotice i Koceljeve su jedna ista porodica, doseljena iz okoline Novog Sada, prvo u Kožuar, pa tek posle u Bresnicu i Suboticu. Đakovići drže da su od iste porodice, od koje je bio stari mitropolit Isaija Đaković.
    -Erakovići*, druga polovina 18. veka, Oglađenovac u Podgorini, Jovanjdan.
    *Erakovići su sa Erakovine na Njegušima u Crnoj Gori, prvo došli u Kremna, pa posle u Oglađenovac. Njihovi srodnici su i Erakovići u Piromanu i Koceljevi.
    -Pešići*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Jovanjdan.
    *Predak Pešića zvao se Baja Petrović-Pešić i po čemu je se najveće brdo u selu zove Bajino Brdo.
    -Čavići, stara izumrla porodica.

    Odgovori