Prezime Ćertić prisutno je u selu Kusadak (Smederevska Palanka).
Ćertići (Uroševići, Stankovići) 54 k. Slava: Petrovdan. Tri brata došla sa Kosova. Rod su sa Stankovićima y Kovačevcu, a imaju porodicu u Žabarima (kragujevački).
Veza sa Stankovićima iz Kovačevca je zanimljiva jer se oni u ovom selu vode pod rodovskim imenom Ćeraši:
“Ime – naziv familije je ustvari nadimak. U familiji za ovaj nadimak imaju dva objašnjenja. Po jednima, prozvani su tako jer su bili izvežbani goniči stoke, pre svega svinja i goveda za Austriju ili, pak, za Dubrovnik – neka vrsta naših kauboja. Po drugima, bili su neustrašivi borci i junaci u “ćeranju” sa Turcima. Ovo ćeranje naročito vezuju za Radovana Jovanovića [Arački tefter 1831.), jer je po predanju, koje još uvek traje u Stankovićima, on bio Karađorđev vojnik i tu ulogu je primio od samog Karađorđa. Reči ćeraši i ćeranje nisu srbijanske, a, svakako, nisu šumadijske, ali ukazuju na moguće poreklo – crnogorsko-sandžačko, pa su preko Kosova i Kusatka stigli u Kovačevac, o čemu je bilo reči u izvodu iz naučnog rada dr Drobnjakovića.
Na jugu Srbije (okolina Leskovca i Vranja) i danas postoje ćerane – dugačke prostorije (obavezno više od deset metara) u kojima se upreda (suče) konopljano vlakno radi izrade užarije [konopci, kanapi, kolani za podpasivanje samara na konjima – paldrme, oglavi, ulari, pokrovci, prtene (konopljane) vreće, bisage, torbe, zobnice 11 dr.), pa pošto su sa juga možda su u Kovačevac doneli u osamnaestom veku i to zanimanje, koje su obavljali u svojim ćeranama, što im je donelo i nadimak “ćeraši”. Časnije i herojskije je prezime po junačkom ćeranju sa Turcima, bar sa ove distance. Srodstvo sa Ćertićima (Uroševići, Stankovići) iz Kusatka, pak, kazuje da je koren reči „”ćeraši i “ćertići” isti, pa je, moguće da su nadimak familije u Kovačevcu i prezime u Kusatku izvedeni od reči „ćert, ćertiti”, kako se one u Šumadiji izgovaraju, odnosno „kertiti ili ukertiti”, kako se one na jugu Srbije koriste za građevinski posao pravljenja kuća od istesanih i užljebljenih greda, posebno krovova. To onda kazuje da su im preci bili vrsni dunđeri – građevinari u vreme doseljavanja na prostore Šumadije, a ona ih je kasnije mlela kao i sve druge..
Danas se pod “Ćerašima” u Kovačevcu, najčešće, podrazumevaju Stankovići, a donekle Petrovići i Đurđevići, mada familiju sačinjavaju i Ristići, Maksimovići, Gajići i Živankovići (u Spisku poreskih glava iz 1836. godine popisani su Gavrilo Stanković i Rista Stanković), jednom reči svi Kovačevčani koji slave Petrovdan 12. jula. Svi se oni po slavi zovu Petrovci. Svi Ćeraši su nastanjeni u Gornjem kraju, izuzetak su samo Živankovići, jer im je deda Ranko Ristić došao ženi u kuću u Čokiće, pa je njegov sin Živan – Živanko svojim unucima dao prezime po svom imenu.
Pri naseljavanju zaposeli su prostor od Đermine do Jovanove bare (stariji Stankov sin se zvao Jovan – možda je to njegova bara, a plac je dodiruje), zatim do puta za Makovicu, pa nazad prema selu do puta za Veliku Krsnu i njime do Đermine – polazišta odakle smo pošli pri objašnjavanju mesta naseljavanja. Na tom prostoru je i danas gro familije, izuzev Gajića. Vrlo rano su izgubili od pomenutog poseda jedan deo – kvadrant od raskrsnice puteva za Veliku Krsnu i Makovicu do današnjeg Agića sokaka, koga su zaposeli Soskići – precizno Pavle Soskić – Paunović, kako je popisan u Aračkom tefteru 1831. godine, inače drugi sin Pauna Soske. Dalje širenje sa placevima išlo je odlaskom na imanja prema Ravnici, Čotu i Smrdaku, odnosno putem za Kusadak. Sva imanja su im prema Kusatku, uz Marinkoviće, odakle
su i jedni i drugi došli, pa taj podatak asocira na mogućnost zajedničke organizovane akcije pri naseljavanju. Imanja im se, takođe, kao i Marinkovićima dodiruju sa imanjima Kneževića i Karića iz Kusatka, kao i sa imanjima Vidovaca iz Velike Krsne, što još više potkrepljuje prethodnu asocijaciju o doseljavanju (zajedničko). Iz Kusatka u Kovačevca se doselio Stanko sa svoja dva sina – Jovan i Simeon. Na groblju u Lađevcu postoji spomenik iz 1780. godine, na kome piše „3de počiva rab božji Stanko”.
Za Ćeraše se na kraju zaključuje:
“Ćeraši” – poreklom su sa Kosova, kao i njihovi rođaci Ćertići i Stankovići u Kusatku, slave Petrovdan 12. jula, neki preslavljju Časne verige – Verižice, ima ih 89 kuća. Dele se na: Gajiće (Ćeraši), Đurđeviće, Petroviće (Ćeraši), Stankoviće, Maksimoviće (Ćeraši), Živankoviće i Ristiće (Ćeraši).
Istaknuti pripadnici roda:
Miodrag Ćertić, reditelj i producent
IZVORI:
Borivoje Drobnjaković, Smederevsko Podunavlje i Jasenica, objavljeno u ediciji Koreni, knjiga 11 (Okolina Beograda i Smedereva), Službeni glasnik, Beograd, 2011, str. 727
Bora Stefanović, Kovačevac i kovačevačke familije, izdanje autora, Kovačevac, 2008, str. 134-135
Komentari (0)