Poreklo stanovništva sela Dolovo, opština Pančevo. Prema knjizi Jovana Erdeljanovića “Srbi u Banatu”. Terenski zapisi sa stanjem od 13. do 15. septembra 1928. godine.
Predanja o naselju.
Prema pričanju starih ljudi, prvi naseljenici su se hteli najpre naseliti na ušće, ali zbog nedostatka vode nisu. Međutim, ovuda su tekli dolinama begeji, te oni pređu ovamo oko dolina, gde su naselili dva šora, jedan s jedne strane doline, a drugi s druge. Oni preko doline, oko prve crkve, bili su iz Omoljice, te su ih zato zvali Omoljičani, s ove strane opet bili su Starčevci. I danas se razlikuju i zadirkuju po tome poreklu. Inače, govor im je jednak. Odjedanput je bilo došlo 500 porodica, a sa njima i pop Neša, od koga su poreklom sadašnji Popovi — Nešići. Svima je bila zajednička crkva, ali su posle Starčevci od dasaka sagradili privremenu bogomolju za sebe, dok nije podignuta njihova crkva 1811. godine. Za groblje ne znaju da je bilo zajedničko za celo selo, ali su oba groblja bila podjednako stara.
Dolovački Srbi doseljeni su iz Omoljice, Brestovca i Starčeva. I danas ima istih prezimena u Dolovu s jedne strane i u Starčevu i Omoljici s druge strane. Vlasi su se doselili oko 80 godina posle Srba, i to iz Klopodije, Koštilja, Potoka i drugih sela oko njih.
Pre nekih 100 godina je Pera Pešić, starac iz Dolova, bio u Mađarskoj ili Galiciji i tamo negde naišao na babu koja je znala srpski i kazivala mu da je rođena u Dolovu, a kad joj je on rekao da je i on iz Dolova, ona se začudila, jer je Dolovo, veli, bilo rastureno i raseljeno i ona mu je – za dokaz da je baš iz ovog Dolova – imenovala sve nazive dolovskih zemalja: Veliki i Mali surduk, Kriva dolina i dr. Očevidno, dakle, da je ta baba bila od starog stanovništva dolovačkog, iz onog sela raseljenog, jamačno, za vreme rata s Turcima.
Opština Dolovo dobila je 1819. godine oko 3.000 lanaca pašnjaka u Pesku, koje im je pre nekih pedeset godina oduzela država „radi pošumljavanja”, tobož sa pristankom opštine (prevaren je bio knez da će dobiti pustaru za sebe ako pridobije odbor, u čemu je uspeo, ali nije dobio pustaru). Delovi tog dolovačkog Peska su: Velika i Mala tilva, Kravar mali i veliki, Velika i Mala čistina, Kerpenjiš i Trnovača. Vodu su dobivali iz bunara u dubokim dolinama, a kad je bila suša, doterivali su marvu u selo da poje. Dolovci su držali tamo po 70 stada ovaca, sa 300 do 500 ovaca u svakom stadu, kao i 17 “čopora bele marve”, sa preko 300 životinja u svakom čoporu. Bilo je i po više domaćina sa stokom okupljenom u jedan čopor: muzli su po Pesku ili svojim obližnjim njivama po stinama, a neki dogonili i u selo. Danas na 1.400 porodica imaju svega 200 krava, 6 stada ovaca, i to po 150 komada u stadu, i osam volova Dolovo nema ni pašnjaka ni rita nigde.
Iz Hronologije (Letopisa) Dolovačke (Male) crkve koju je pisao prota Mihailo Rakić:
1. oktobra 1875. godine stupile su u život četiri nove i sankcionisane političke reforme: 1) 0 građanskom braku, 2) O slobodi veroispovesti, 3) O državnim maticama, 4) O bezverju. Protiv toga protest Srpskog narodnog zbora u Sremskim Karlovcima još 1893. godine, na Cvetni četvrtak. – 1877. godine su sve bivše konfesionalne škole u bivšoj Banatskoj vojnoj granici pokomunaljene, te nam je time nastava u srpskom nacionalnom duhu uništena. Uz to nazarenstvo: 1896. godine bilo je u Dolovu 68 nazarena Srba. Prvi poznati sveštenik u Dolovu bio je Georgije Marković, paroh (umro 15. novembra 1795. godine), a zatim su bili jedan za drugim Nikola Popović, sin mu Hristifor, unuk Jovan i praunuk Filip (umro 1866. godine).
Dolovo je veliko i lepo, brdima i dolinama isprepletano selo. Ne zna se tačno vreme kad je osnovano. Po tradiciji, osnovano je godine 1750. Na mapi Klaudija Mersija iz godine 1723–25. Banatus Temesiensis (izrađenoj po nalogu priša Eugena Savojskog) zabeležena je ova opština kao opustela pod istim imenom, te je jasno da je ovo staro selo. Novije se naseljavanje desilo 23. septembra 1745. god. te se na mapi Franciska Griselinija Tabula Banatus Temesiensis nalazi u 1776. godini i ovo selo kao naseljeno. U Dolovu ima dve parohijske crkve: stara i nova. Obe su posvećene svetom ocu Nikoli, a slave devetog maja. Stara je crkva osveštena 1811. godine, a nova 1888. godine. Staru je crkvu molovao akademski živopisac Jovan Popović, rodom iz Opova, 1853—5. godine. U novoj crkvi je izradio slike Paja Jovanović. Crkvene matice su osnovane i datirane od 1790. godine.
Godine 1896. je bilo srpskopravoslavnih Duša muških 2.342, a ženskih 2.273 – 4.615; bračnih parova 1010; udovaca 86, udovica 176; nazarena 68; rodilo se 241; umrlo 145; venčanih 27 parova; pomešanih brakova 4; divljih brakova 43; nesuglasnih supruga 18; 7 brakova venčano samo civilno, a ne i u crkvi.
Iste godine je bilo u Dolovu jedna državna i 7 srpskih opštinskih škola. Svakidašnju školu pohađa 264 muške i 259 ženske dece, a državnu 20 muške i 31 ženske srpske dece.
U opštini ima dva groblja: jedno s jedne, a drugo s druge strane sela (u oba i Srbi i Rumuni).
Svaka srpska crkva ima svoju zasebnu blagajnu i račune.
Uzdignuti položaj ovog mesta utiče vrlo blagotvorno na zdravlje i ovdašnje se stanovništvo množi.
Škola je postala u Dolovu otprilike 1820. godine.
Godine 1889. osnovano je Srpsko crkveno pevačko društvo, a od 1903. godine i kao mešoviti zbor (17 ženskih i 19 muških).
Izvod iz rukopisne monografije Mihaila Novakovića Dolovo:
Pravo ime treba da je „Dolovi“, jer selo proseca više dolova, a sadašnji naziv Dolovo verovatno da je postao od ponemčenog Dolova. – Podaci iz Mersijeve i Grizelinijeve karte. Dolovo je naseljeno 1765. godine (dokumenat o polaganju temelja nove opštinske kuće). — Dolovo je, po pričanju najstarijih ljudi i po predanju, bilo prvo naseljeno prema Mramorku, istočno od današnjeg sela, i to u zemunicama. Od 1760. i dalje zidala se državna zgrada br. 1, gde je sad parohijski stan. Kuće su se počele zidati u red u jednu ulicu i razbacano tamo–amo, sa nekoliko suvača. Od 1790. godine su se počele zidati kuće i na drugoj strani doline (glavne), gde je sad i centar sela. Selo je y prvi mah brojalo 60 kuća sa 300—400 duša. Danas zauzima prostor od 3 kvadratna km, sa preko 7.000 stanovnika.
Polje ima ove nazive: Livade, Selište, Livadšte, Novoseljanski put, Nove zemlje, Deliblatski put, Bandaše zemlje, Deteline, Iberland, Drakšanove i Lepšine bašte, Vinogradi (levo i desno od Vršačkog puta.
Prvo je selo bilo naseljeno u dolu, gde su bili izvori i vode, a zatim se selo počelo zidati na brežuljcima Kroz selo se provlači velika dolina kojom teče potok obeležen na mapi kao Cigin potok. On utiče u Volujsku baru, a dalje teče pored i ispod šume i vinograda i tu se zove Ušće, zatim kroz Livade, te se uleva na ataru u Nadel. Ovaj potok izvire u dolinama prema Mramorku i ispod brega rumunske crkve, iz Vukovića izvora. U potoku umnožava vodu i arteski bunar.
Na jedan sahat hoda prema Pesku dižu se rimski šančevi, podignuti za vreme cara Avgusta, oko 30 godina pre Hrista, a protežu se od Alibunara do Kovina na Dunav. Ovi su šančevi na nekoliko mesta visoki do četiri metra. U njima je prilikom kopanja nađen rimski novac od cara Konstantina i drugi.
Zemlja je žuta i crna ilovača izmešana s peskom. Vrlo plodna za žito, a osobito za kukuruz. Voće napreduje, samo nije dugog veka usled hladnih vetrova koji preko cele godine duvaju, a osobito košava koja dolazi sa Dunava dolinom.
Od životinja ima orlova, kraguja, kobac, veja, gavran, buljina, detlić, pupovac, divlja plovka i gusaka vrlo malo. Od divljih životinja divlja mačka, lisica i zec i pokatkad i koji zalutali vuk iz Peska.
Stara je crkva bila od naboja i 23. septembra 1765. godine osvećena od episkopa Vićentija Jovanovića. Nju je narod smatrao za manastir i donosio k njoj bolesnike. Ona je zbog trošnosti 1877. godine zatvorena i 1886. dovršena nova, posvećena letnjem svetom Nikoli. Sadašnja stara crkva je podignuta 1810. godine, a osvećena 15. oktobra 1811. godine. I ona je posvećena prenosu moštiju svetog Nikole, 9. maja. O ikonostasima i ikonama kao u prethodnom. Crkvu na groblju je podigao Živa Gavrilov, posednik, i posvetio svome svecu, svetom arhangelu Mihailu. O sveštenštima kao u prethodnom. Kod svake crkve ima po jedno parohijsko zdanje. Matrikularni protokoli datiraju od 1790. godine, a po predanju od 1750.
1886. godine Dolovo je brojalo 4.400 srpskih stanovnika, 1.500 Rumuna i drugih narodnosti 200; svega 6.100;
1902. godine – Srba 4.614, Rumuna 1.977, Mađara 24, Nemaca 158 i drugih narodnosti 27; svega 6.800;
1896. godine – Srba 4.840, Rumuna 1.750, Mađara 24, Nemaca 46, ostalih 230; svega 6.890(?);
1926. godine — Srba 4.824, Rumuna 1.736, Nemaca 48, ostalih 120; svega 6.728.
Škola je od 1820. do 1872. godine pod vojnom upravom. Zna se da je 1854. godine u prvom razredu bilo 14, a u Drugom 16 đaka. Godine 1858. je ustanovljen i treći razred. U prvom razredu je bilo 28, u drugom 18, u trećem 16 đaka 1860. godine u prvom 33, u drugom 20, u trećem 7. Prva školska zgrada je sazidana 1815. godine.
Iz Dolova su rodom od znatnijih ličnosti: Aksentije Maksimović, srpski kompozitor; Vasa Barajevac, trgovac, jedan od najvećih mecena Pančevačke gimnazije; Svetozar Manojlović, pesnik srpski i nemački (major u kraljevoj gardi u Beču); Joca Živojnović, profesor; dr Paja Mandrović, lekar i urednik Srbobrana u Zagrebu; Stevan Lovčević (Jagerović); dr Aron Pešić, lekar u Bečkereku i ispitivač krvi po Vaserman—metodi.
Starine.
Kraj puta za Novo Selo, ukraj sela, nađeni su pre 30 godina tanki srebrni novci sa krstovima na njima i odnešeni u Pančevo.
Na bregu Sigetu kod mesta Crkvište nalaženi su: cigle, crepovi, malter i slično, te misle da je tu mogla biti crkva, ali o njoj ništa ne znaju.
Stari ljudi pamte da je „stara crkva” bila od naboja i pod šindrom, pa je porušena i zidana sadašnja “mala crkva”. – U crkvi nema nikakvih starih knjiga niti zapisa.
U današnjem groblju su samo noviji spomenici sa početka i prvih decenija XIX veka.
Toponimi.
U prvom fluru su Deliblatski put (oranice) i u njemu Stojićeva dolina i Kameni krst na zemljištu Stari vinogradi, kod Krsta, gde su nekad zaista bili vinogradi, pa Lepšina bašta (nazvana po Lepinima, Vlasima, koji su tu bili dobili zemlju), Ledine i Livadice
(oranice, bile nekad livade i ledine).
U drugom fluru su Veliki i Mali surduk, Nangolova umka (velika humka), Kriva dolina, Rajkova rupa.
U trećem fluru put između njiva je Bandin put, koji rastavlja prethodni flur od Novoseljanskog puta (oranica), zatim Modoška bara, desno, kad se ide u Novo Selo, a Ciganska dolina je levo.
U četvrtom polju je Selište (oranica), prema pančevačkom je Bela anta, humka; od Bele ante do Pančevačkog puta zovu Ušće — to je breg gde su bili stari vinogradi, a pred njom je Kartarska dolina koja silazi u Barjaktarov surduk u pančevačkom ataru; Šuma je ukraj Selišta (ima i sad šume).
U zadnjem polju su Donje livade (oranice i nešto senokosa) i u njima Spajića bašte i Šandrujeva bara (ima vode i trske).
Jedan begej ističe iz pomenute Šume, teče kroz celo selo i dalje preko Livada i starčevačkog atara i utiče u starčevački Nadel, koji dolazi iz pančevačkog atara i Dolovci ga zovu Begej.
Na kraju sela, kod groblja, nalazi se put Nuz izvor.
Narod vodu koja izvire kao vrelo i jako teče zove Morava.
U Dolovu zovu sva tri arteska bunara, koji imaju stalno jaku vodu, izrazom “morava”. Ovakvo značenje tih jakih vrela nesumnjivo ima neko dublje značenje: ili je ovaj narod — kao i neki Drugi Banaćani, koji upotrebljavaju isti termin u tome ili sličnom značenju – došao sa reke Morave iz nekih naših krajeva na jugu od Dunava, te mu svaka jaka voda izaziva predstavu ili uspomenu Morave, na tim nazivom zove svaku takvu vodu, ili je takvo označavanje nasleđeno još od starih banatskih Srba, zatečenih u ovim krajevima od doseljenika, koji su opet mogli zadržati takav termin kao jednu od uspomena iz svog starog sedišta u slovenskoj pradomovini, oko sadašnje reke Morave u Moravskoj. Ali je vrlo verovatno i treće objašnjenje, koje sam dobio od samog naroda: morava od “more”, što nije nimalo neverovatno, jer se uspomene na stare topografske nazive u narodu veoma žilavo drže.
Rodovi poznatog porekla:
Iz Omoljipe:
– Adamov – Tatomirovi (2, Cv. Nikola).
– Aleksić (1, Cv. Nikola).
– Andrić (1, Sv. Ilija).
– Bogićevi – Zarijini — Rajkovi (3, Petkovača).
– Bukazić (3, Sv. Jovan).
– Vasiljev – Ružajkin (1, Sv. Mrata).
– Vemićevi (10, Cv. Alimpije); staro im je kumstvo bilo ostalo u Omoljici, odakle su i oni došli kad se stara Omoljica rasturila.
– Vujičić (7, Sv. Nikola).
– Vuković – Bazini (30, Đurđic).
– Vukosavljev – Milojkovi (10, Đurđic).
– Godošev (1, Cv. Nikola).
– Grigorijev – Deduljevi (4, Petkovača).
– Grubetić — Đuričini (2, Đurđic).
– Grubetić (1, Đurđic).
– Dečermić – Gangurevi – Živkićevi – Bebanovi (40, Đurđic).
– Živkov – Grčićevi (3, Cv. Nikola).
– Žuržinov (4, Velika Gospojina).
– Jovanov – Ribičkovi (3, Cv. Vasilije).
– Kodranovi (2, Cv. Nikola).
– Lukin — Bežunarevi (2, Cv. Nikola).
– Maletići (3, Sv. Luka).
– Milenkov – Dinuljevi (1, Petkovača).
– Milini – Porjazovi (7, Sv. Jovan).
– Milovanov (1, Đurđevdan).
– Milosavljev – Bandini (3, Sv. Jovan).
– Milošev – Dolini (2, Sv. Nikola).
– Munćan (2, Sv. Jovan).
– Mutavdžić – Larmaševi (3, Cv. Nikola).
– Nikolić – Rakini (3, Sv. Nikola).
– Novakovi — Terzini (3, Đurđic).
– Obrenov (1, Cv. arhanđel Mihail).
– Obrenov – Nenadčevi (2, Đurđic).
– Pavlovi – Đukelini (4, Cv. Nikola).
– Petrov – Bujanovi (3, Sv. Nikola).
– Popovi – Ninkovi (4, Sv. Nikola).
– Radivojev – Bradaševi (4, Cv. Nikola).
– Ristić — Adamčevi (5, Sv. arhanđel Mihail).
– Rončev — Lastičini (10, Sv. Jovan).
– Rončevi — Cujini (2, Petkovača).
– Ruzmirov (1, Sv. Dimitrije).
– Simin — Đurđev (7, Đurđic).
– Stefanovi – Dovatovi (3, Cv. Dimitrije).
– Stefanovi — Karanfilovi (2, Petkovača).
– Stefanov — Šlajberovi (2, Sv. Nikola).
– Stojanovi — Turalovi (4, Cv. Dimitrije).
– Tajdići (3, Cv. Trifun); ujaci Radovančevi ih doveli iz Omoljice pre 60–70 godina, a Radovanci su bili iz Starčeva.
– Tomić – Vošini (2, Cv. Jovan).
– Filipov – Stankovi (1, Đurđevdan).
– Crnjini (5, Cv. Jovan, ostavili starog sveca Cv. Nikolu, „ne ide im dobro“).
– Čikoš — Crvenkovi (4, Sv. Jovan).
– Čomlavini (1, Kuzman i Damjan).
Iz Starčeva:
– Barajevac (8, Sv. Nikola).
– Blagojev (2, Sv. Nikola).
– Božijak –ci (5, CB. Nikola).
– Bona -ini (7, Đurđevdan).
– Buzadžija (2, Petkovača).
– Veljin — Sovronijev (1, Sv. Jeremije).
– Veljkov – Vasin (1, Petkovača).
– Vlajić (4, Cv. Jeremije); istog su porekla sa njima Veljini — Sovronijevi – od dva brata su, a Vidići od trećeg.
– Vlaški – Kujini (3, Petkovača).
– Vujičić — Miloševi (3, Đurđic).
– Gavrilovi – Bugarski (4, Sv. Nikola).
– Glavonići (8, Cv. Trifun).
– Grubetić (5, Đurđip).
– Guberevac (2, Sv. Nikola).
– Debeljački ~ Režičevi (4, Đurđic).
– Debeljački – Ljubićevi (3, Đurđic).
– Despotov (2, Sv. Jovan).
– Đurđevi – Đolopanovi (9, Sv. Jovan).
– Đurkovi – Gošini (6, Sv. arhanđel Mihail).
– Đorin (3, Cv. arhanđel Mihail).
– Živanovi – Kozarovi (5, Lazareva subota).
– Živojnovići (13, Sv. Jovan).
– Žurbanovi (2, Sv. Jovan).
– Zarići (7, Sv. Nikola).
– Jankovi — Jašići (4, Đurđevdan).
– Jarkovački – Flajmokovi — Brbuljeski – Mustečini (14, Cv. Jovan).
– Jovanov – Berda (1, Sv. Stefan).
– Jovanov – Pisarovi (2, Vračevi).
– Josimov – Žikuca (1, Cv. Stefan).
– Kartarski (3, Cv. Nikola).
– Kudrini (3, Cv. arhanđel Mihail).
– Mandić (2, Cv. Nikola).
– Margarić (3, CB. Nikola).
– Markov – Ćiricini (4, Cv. Nikola).
– Milivojevi (2, Sv. Nikola).
– Milićevi — Reljini (5, Mitrovdan).
– Milosavljev – Jakutin (2, Cv. Nikola).
– Mirkov (4, Cv. Nikola).
– Mihajlovi — Radovančevi (9, Sv. Nikola); Radovanci su došli u kuću Mihajlovog, koji je njih uzeo u kuću, a Radovanci su doveli Tajdiće iz Omoljice kao ujaci; Radovanci su bili iz Starčeva.
– Mulić (2, Sv. Sergije i Vakho, Srđevdan – 7. novembra).
– Murguljevi (2, Sv. arhanđel Mihail).
– Nestorov (1, Sv. Jovan).
– Obradovi (3, Sv. Nikola).
– Ostojin – Šutin (7, Cv. Lazar).
– Ošljanac (6, Sv. arhanđel Mihail).
– Pavlov — Bežunarevi (2, Cv. Nikola).
– Pavlov — Đurčinovi (3, Đurđic).
– Pavlov – Kanjoševi (4, Petkovača).
– Tatić (3, Cv. Jovan).
– Perini – Šoljini (1, Miholjdan).
– Petronjev (5, Sv. Nikola).
– Tešić – Leđinovi (10, Sv. Stefan).
– Popov – Nešini (6, Mitrovdan).
– Radivojevi – Dugajlovi (2, Sv. Nikola); kumovi su im od starine Radivojevi – Radovići.
– Radivojevi — Rakini (2, Sv. Nikola); jednog su porekla sa Dugajlovima; jedna su familija sa Radivojevim — Radovićima – Ivičini.
– Radovanov – Cigići (4, Sv. Nikola).
– Radonjin – Biničkovi (3, Cv. Jovan).
– Radosavljev (3, Cv. Nikola).
– Rakidžić – Madavac –ački (26, Sv. Dimitrije).
– Rončevi — Mikini (2, Cv. Lazar); ima ih u Pločici i u Deliblatu.
– Savkov — Dabižljev (1, Sv. Nikola).
– Simkin — Bukur (1, Sv. Jovan).
– Smederevac – Đevalovi (3, Cv. Jovan).
– Stajićevi (7, Cv. Stefan); staro kumstvo su im Đurkovi.
– Stambolić (3, Đurđevdan).
– Stojanovi – Bišići (2, Sv. Nikola); ima dve familije u Beogradu; iz Srbije su išli čak do Pešte i posle se niz Dunav vraćali i krišom naseljavali.
– Stojinov — Ognjanovi (3, Đurđic); Ognjanovi ušli u kuću Stojanovih.
– Stojkovi – Nenadovi (7, Sv. Nikola).
– Subini (5, Sv. Nikola) i Subini – Stojadinovi (3, Cv. Nikola) jednog su porekla.
– Subotin – Lazić — Mengeš (2, Cv. Nikola).
– Talijan (1, Sv. Toma).
– Turundžin — Ivančevi (2, Sv. Nikola).
– Ugrinovi (3–4, Sv. Nikola, a 1 Cv. Jovan).
– Filipov – Vasiljevi (1, Sv. Jovan).
– Hajdukov (6, Sv. Mrata).
– Cajić (1, Cv. arhanđel Mihail).
– Crveni — Crvenkovi (6, Petkovača).
Iz drugih mesta:
– Bogdanovi — Devini (10, Cv. Nikola), došli iz Deve kod Temišvara.
– Mali – Vukuljev (1, Sv. Nikola), bili Romani iz Bele Crkve.
– Modoški (4, Sv. Nikola), iz Srbije, došao u kuću i primio prezime.
– Ognjanovi – Morovanovi (4, Kuzman i Damjan), deda sa tri brata došao iz Moldave.
– Pavkovići — Pantićevi (4, Đurđic) i Pavkovići (13, Đurđic), iz „Maćedonije”, došao predak ovamo u Dolovo sa 4 sina, ali se jedan vratio natrag.
– Rajić (4, Sv. Nikola), došao iz Srbije.
Rodovi čije poreklo nije utvrđeno:
– Živa Gavrilov – Šargić, zadruga od 20 duša, najveća u Dolovu.
– Gička (4, Sv. arhanđel Mihail), bili Romani.
– Gruja (1, Cv. Nikola), bili Romani.
– Danilov – Ćiftini (3, Cv. Jovan), bili Romani.
– Živoj(i)nović – Šmitovi (1, Sv. Nikola).
– Žura – Kostičini (2, Sv. arhanđel Mihail), bili Vlasi.
– Kovačevi (3, Petkovača), bili Vlasi.
– Nikolić — Bumbarovi (2, Vavedenije).
– Negovanovi (7, Đurđic), bili Romani.
– Prvulj – Pljoskarovi (14, Petkovača), govori se da su bili Romani.
– Subin – Mrma (1, Petrovdan), bili Romani.
– Trajilov – Jančini (3, Cv. Nikola), ostali porumunjeni.
– Carani (2, Petkovača), bili Romani.
– Šargić, sad Gavrilov – Šargić (2), — Stojićevi (3), — Lazarov (1, Sv. arhanđel Mihail); deda Gavrilo otišao u kuću Šargića iz Gavrilove – Stojićeve kuće.
Izumrli rodovi:
– Gologlavić.
– Dokić.
– Đurđev.
– Živojnov.
– Zortlijin (2, Sv. Nikola).
– Kašikić (Sv. arhanđel Mihail).
– Marinković — Gagići.
– Miljković.
– Mišković.
– Nedeljkov.
– Pejčići.
–Peljaini – Petrov.
– Popa (Sv. arhanđel Mihail).
– Popović (Filip, paroh).
– Srbulj.
– Stojinov.
– Filipov.
Iseljeni rodovi:
– Gologlavić, iseljen u Malu Margitu.
– Jager – Jagerović; ima Jagerovića u Somboru.
– Rašić.
– Jovanov – Srbulj (1, Sv. Nikola), y Pančevu.
Cigani:
– Krstić — Pocini (2, Sv. Nikola), srpski Cigani.
– Papani (2, Sv. Nikola), srpski Cigani.
– Hadžić (5, Sv. Vasilije), srpski Cigani, dobili su i njive i kuću kao i Srbi.
Vlasi:
– Arsenovi, porumunjeni.
– Veljini, Vidakovi, Vlajini, Dražilovi, sad Vlasi.
– Drakšan (1, Petkovača); ima jedna familija y Pančevu; iz Petrova Sela su bili dovedeni Rumuni.
– Đakovi, Jankovi, Jezdimirovi, Jovanovi, Maksimovi, Margitin, porumunjeni.
– Mojsilovi – Grčeniševi (2, Sv. arhanđel Mihail), Romani Iza Bele Crkve.
– Nešković, Predanovi, Stamatovi, Stanišini, Stojanov, Temišvarac, Tomaševi, Uroševi, Cvetkovi, porumunjeni.
IZVOR: Jovan Erdeljanović, Srbi u Banatu, Matica srpska, Novi Sad, 1992, str. 79-85
Komentari (0)