Poreklo akademske slikarke Katarine Ivanović (1811-1882)

27. jul 2021.

komentara: 0

Umetnici

Katarina Ivanović, prva srpska slikarka novijeg doba i prva žena akademik u srpskom narodu, rođena je 15. aprila 1811. godine u Vespremu u trgovačkoj porodici Lazara i Marije rođene Aleksijević.

Katarina Ivanović, Autoportret
Upisano rođenje Katarine Ivanović, 1811. g.

Porodica Ivanović se pominje u Vesprimu krajem 18. veka. Lazar Ivanović († 4.4.1832), verovatno sin Georgija Ivanovića, venčao se 8. januara 1800. godine sa Marijom Aleksejević. Marija se za Lazara udala kao pastorka Georgija Kirovića iz Stolnog Beograda (Sekešfehervara).

Georgije Ivanović (Jovanović) iz Vesprema kao prenumerant knjige 1823. g.
Upisano venčanje Lazara Ivanovića i Marije Aleksijević, 1800. g.

Lazar i Marija su imali Georgija (1800) oženjenog 1828. godine sa Jelisavetom Nestorović, Mihaila (1802-1803), Katarinu Jelenu (1804), Jelenu udatu 1841. godine za Jovana Turijaka, Katarinu (1809), Katarinu (1811-1882), Evu (1813-1813), Aleksandru († 1817) i Mihaila (1819-1828). Verovatno 1812. godine, porodica se iz Vesprema preselila u Stolni Beograd.

Upisana smrt Lazara Ivanovića, 1832. g.
Upisana smrt Marije Ivanović, 1833. g.

Katarina Ivanović je preminula u Stolnom Beogradu 12. septembra 1882. godine.

Upisana smrt Katarine Ivanović, 1882. g.

 

Majka Katarine Ivanović, Marija Aleksijević, rođena je 30. marta 1780. godine u mestu Ozora u porodici Georgija Aleksijevića Grka i Marije. Georgije i Marija su imali Jovana (1772-1798), Ekaterinu (1777), Ružinku (1777), Alekseja (1778) i Mariju (1780). Georgije je preminuo 5. marta 1782. godine pa se Marija preudala 19. maja 1782. godine za Georgija Kirovića († 1808) iz Stolnog Beograda. U drugom braku Marija je imala ćerku Nataliju (1783).

Upisana smrt Georgija Aleksijevića, 1782. g.
Katarina Ivanović, Italijanski vinogradar, 1842.
Avatar photo

Autor članka:
Radovan Sremac

Radovan Sremac je rođen 1982. godine. Osnovnu i srednju školu je završio u Šidu. Diplomirao na Odeljenju za arheologiju Filozofskog fakulteta u Beogradu. U periodu 2009-2013. bio je zaposlen kao kustos-arheolog u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid. Obavljao funkciju direktora pomenute ustanove 2011-2012. god. U periodu od 2014. do 2017. godine bio je zaposlen u Zavičajnoj arheološkoj zbirci pri Narodnoj biblioteci „Simeon Piščević“ Šid kao kustos-arheolog, a od 2018. godine u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum” Šid. Zvanje višeg-kustosa je stekao 2017. godine. Član je Srpskog arheološkog društva od 2007. godine. Istraživačko interesovanje se kreće od arheologije rimskih provincija Centralnog Balkana, preko istorije Vojvodine 18-20. veka do genealogije. Autor je izložbi: „Gradina na Bosutu“ namenjene za gostovanje u zemljama regiona (2017), muzejske postavke Crkvene riznice Srpskog pravoslavnog arhijerejskog namesništva Šidskog (2016), „Gradina na Bosutu“ u Zavičajnom muzeju u Rumi (2015), „U zaleđu prestonice – Opština Šid u kasnoj antici“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (2012), „Sava Šumanović – lično, porodično, nacionalno“ u Galeriji slika „Sava Šumanović“ Šid (sa gostovanjem u Muzeju savremene umjetnosti Republike Srpske u Banja Luci i u Domu vojske Srbije u Beogradu) (2012), „Nit koja nas veže" u Muzeju naivne umetnosti „Ilijanum" Šid itd. Autor je 33 monografije i preko 90 radova u serijskim publikacijama. Za svoj rad je nagrađen Višnjićevom nagradom u kategoriji mladih stvaralaca u kulturi za 2010. godinu, Šestodecembarskom Zahvalnicom Opštine Šid (2015), priznanjem gradonačelnika Haife (Izrael) za naučno-istraživački rad o istoriji jevrejskih zajednica u Srbiji (2015) i priznanjem Ministarstva spoljnih poslova Izraela za širenje i unapređivanje srpsko-izraelskog prijateljstva (2016).

Naredni članak:
Prethodni članak:

Komentari (0)

Odgovorite

Trenutno nema komentara. Budite prvi i ostavite komentar.