Poreklo prezimena, selo Kovači (Raška)

Poreklo stanovništva sela Kovači ( zaseoci Lazovići, Brezova Glava (Brezovac), Kovači, Pope, Glave, Županja, Koprivnica, Plana i Pupavne. ), opština Raška – Raški okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine – izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Zaselak LAZOVIĆI

Mali zaselak zapadno od Boća, pod Rastovom glavom.

Pije se voda s izvora.

Delovi atara se nazivaju: Selište, Ravnine, Denaćevac, Smreka, Livade “U Kola”, Bela stena. Bačije su na Jasikovici.

Zaselak sastavljaju dve kućne grupe. Grupe se nazivaju prezimenima rodova. Grupe odstoje jedna od druge oko 200 m, a kuće u njima su nablizu.

Ime zaseoku su dali Lazovići, potomci doseljenih Laza.

Poreklo stanovništva.

Rodovi:

Posle Velike seobe (1690) prešao je iz Vojmilovića od Miletića predak Lazo i zasnovao “selo” Lazoviće.

-Lazovići su u 6 kuća (slave Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču – Ivanj dan).

Ubrzo za Lazom Miletićem iz Boća je prešao predak:

-Božanića (5 kuća, Đurđic, Đurđev dan i Sv. Ilija 20. jula).

Zaselak BREZOVA GLAVA

Zaselak je na zaravni južno i niže Lazovića.

Pije sevoda s izvora – Brezovske vode.

Ispod kuća na zaravni pod livadama, malo plitko ulegnuće ispunjeno vodom preko cele godine, zove se Jezero.

Potesi imaju nazive: Nebeško /potok, Brdo, Njive i livade/, Lanište /njive i livade/, Plakaonica ili potok Plakonica. Ovde su bačije, livade i bašte s povrtarskim kulturama.

Groblje je na mestu zvanom Turski grob.

Vuk je zabeležio selo Brezovu u Knežini Jošanici Nahije novopazarske.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Ima više od sto pedeset godina kako su se doselili:

-Filipovići/Simitanovići/ i Jovanovići (5 kuća, Đurđic, Đurđevdan i Sv. pr. Ilija). Oni su od Grkovića iz Boća.

Oko 1850. nastanili su se:

-Radići (2 kuće, Sv. jev. i ap. Luka), od Lukovića iz Bzenice.

Novi su doseljenici (posle 1900. godine):

-Spasojevići (1 kuća, Sv. Pantelej, 27. jula), od Lužnjaka iz Jošaničke Banje.

-Barinac-Pavlović (1 kuća, Sv. Arhanđeo i ženina slava Đurđic), od Pavlovića iz Boća je “na mirazu” u Filipovićima-Simitanovićima.

Zaselak KOVAČI

Zaselak je zapadno od Brezove Glave i Vojmilovića, u dolini potoka Kovačice.

Rečice i potoci su: Kovačka ili Glavska reka, Nebeško i Kamešnica, a vode: Izvor u Velikoj livadi i Izvor kod Milanovića kuća. Pije se i voda iz bunara.

Delovi atara se zovu: Zarovo, Strana, Zabel, Lukovače, Do, Njive kod Duba, Reka, Miletić, Velika livada. Bačije su na Jankovcu.

Dve kućne grupe su nablizu. Groblje je na Ruđaku.

Istorijat zaseoka.

V. Simić je ispitivao Planu, srednjovekovno središte rudarske privrede, pa navodi da su srednjovekovni Kovači središte industrije gvožđa; da su Kovači zasnovani u vezi s pralištima zlata u mestu Glavama, dalje da su se uz ispirače zlata odmah nastanili kovači (za opravku rudarske opreme). U Kovačima su stanovali i Dubrovčani. Prema dubrovačkim arhivskim knjigama, 1426. godine kurir koji je imao da preda pismo nekom Dubrovčaninu u Trepči našao je adresanta u villa chovazi (selu Kovačima). Godine 1812. Kovače (tako) je selo u Knežini Jošanici i Nahiji novopazarskoj.

Po popisu od 1921. u Kovačkoj kmetiji su 297 domaćinstva, a 1948. u Kovačimaje popisano 42 domaćinstva, s 350 članova.

Na bregu Tominjači više Opštinske sudnice i škole, upravo nad sastavcima potoka Kovačice i Kovačke — Glavske reke stojapa je crkva–hram posvećen Tomi apostolu u katolika, 20. juna (3. jula). Od crkve nema traga; vidi se samo malo ovalno ulegnuće na mestu nekadašnje crkve. Oko crkvine je staro groblje. Grobovi su obeleženi blokovima stena i velikim kamenjem povađenim iz reke. Po predanju, groblje je “saborsko” i nastalo je u jednom danu. Turci su odnekud došli iznenada i napali okupljene na saboru kod crkve o crkvenoj slavi, mnoge su pobili i poklali. Mali broj preživelih pokušao je da se spase bekstvom. Međutim, Turci su ih prognali preko reke, na Ciganovcu sustigli i sve pobili. Ubijen je i sveštenik koji je služio službu toga dana. Izginuli su sahranjeni na mestu pogibije. Grobovi su obeleženi krupnim kamenjem, a na “Popovom grobu” pobiven je veći neobrađen kamen. Priča se i kako je oskrnavljena crkva, da bi se “oprala” od nevino prolivene krvi sklizila po noći u reku, a ujutru osvanula preko reke na mestu Miletić. Ustvari, crkvu je podigao “na svojoj zemlji” neki Miletić, svakako imućan čovek, trgovac. Za izgradnju crkve upotrebio je građu razorene crkve ap. Tome – Tominjače. Sadaje Miletićeva crkva potpuno u ruševinama. Na crkvini se kupi sabor o Sv. arh. proletnjem, sutradan po Blagovestima, 26. marta. Između Kovana i Glava je staro groblje. Na Ravni u zaseoku Popama, ne zna se mesto, je Radanov grob. Radan, rudarski “car” bio je nadzornik svih rudišta u Plani. Na Jankovcu su tri “neznana” groba. Na Velikom Peruševcu stoje tragovi “turskog” šanca.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Miletići, slavili su Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču, 24. juna. Čini mi se da su oni, davnašnji doseljenici, došli “od mora” – iz Dubrovnika. Dugo vremena živeli su u Vojmilovićima i Kovačima i ostali u tim mestima i po prestanku rada u rudnicima rudarskog rejona u Plani. Sada se u Plani ni jedan rod ne preziva Miletić, dok se krvni srodnici Miletića prezivaju:

-Rakovići i Kostovići u Vojmilovićima; Tošovići u Kovačima; Lazovići, starije Miletići, u Boću; Čevrljakovići, starije prezime Miletići, u Vitkovu i Bobotama, selima Aleksandrovačke Župe; Stevovići u Lesenovcima i Gornjem Stupnju u Aleksandrovačkoj Župi; Miletići, Vojmilovci — Stevovići, Mihailovići, Stevanovići i Savići u Maloj Grabovnici, u mestu “Na Brusu”. Sada u Maloj Grabovnici, Drtevcima i varošici Brusu su. Neke porodice Miletića iz Kovača odselili su se Bošnjane, selo Temniću. Vojmilovci iz Vojmilovića prelaze u Gokčanicu i nastanjuju se u Cerju, Rudnjaku, Predolu i Dubovu. Iz Gokčanice se spuštaju u Podibar i nastanjuju u selima Gračacu, Vrbi, Ribnici, Kovačima i u Kraljevu. Iz Podibra udolinom Ibra i njenim produženjem plastičnim dolinom Gruže ulaze u Gružu i nastanjuju se u selima Balosavama, Grabovcu, Lipnici i Čestinu.

-Lopaćani slave Sv. Jovana, 7. januara i Sv. Jovana Preteču, 24. juna. Tvrde da su ove slave od starina i da ih nikad nisu menjali. Međutim, velika grupa rodova starinaca u Sočanici na Kopaoničkom području sliva Gornjeg Ibra poznati “jovanjčani”, prezimena ne kazuju, prislužuju Usekovanje glave Sv. Jovana Krstitelja, 29. avgusta. Toga dana u Sočanici kraj izvora Bogdanovca kupi se narod na sabor. Sočanci su se spustili s planine Lopata u Sočanici, i po mestu porekla prozvani su Lopaćani. Miletići i njihovi srodnici pak tvrde da su poreklom iz Lopata u Levoj Reci u Vasojevićima; “Mi smo Lopaćani”, kažu ali odbijaju i pomisao da su od plemena Vasojevića, od današnjih Vasojevićkih Lopaćana. Mislim s toga da su sočanski Lopaćani, kao i Vasojevićki Lopaćani, tako prozvani ne po mestu porekla, već da su i jedni i drugi pre nego što su preobraćeni u pravoslavnu veru u vreme arhiepiskopa Save kao katolici krstili se šakom kao lopatom; – lopataši, lopatari.

-Tošovići (8 kuća, su krvni srodnici Rakovića i Kostovića u Vojmilovićima, kao i iseljenih Miletića.

Uskora za Miletićima doselili su se preci Džoda.

-Milovanovića (9 kuća, Sv. Nikola zimnji i prekada, njihova stara slava “Sv. Mojsilo”, sutradan po Todorovoj suboti – “Todorici”), od Džoda iz Rudna u Studenici. Posle Džoda nije bilo nikakvih doseljavanja.

Novi doseljenici posle 1900. godine:

-Vojmilovac (1 kuća) je od Vojmilovaca iz Zastuplja u Rudnjaku.

-Veljković (1 kuća, Sv. Jovan, 7. januara i ženina slava Sv. Nikola), od Vojkovići iz Jošaničke Banje, ušao je u kuću Džoda –Milovanovića.

-Tlačinac (1 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i slava “miraza” Sv. Jovan, 7. januara), iz zaseoka Tlačine (u levom slivu Ibra) ušaoje u Tošoviće.

Zaselak POPE i GLAVE

Zaselak Pope je na Popskom brdu, a zaselak Glave na Glavskom brdu. Oba zaseoka su na desnoj strani Kovačke–Popske ili Glavske reke.

Vode imaju ove nazive: Mlakica, Zavrće, Studenac, Cvejovićki izvor.

Delovi atara zaselaka nose nazive: Njive “U Obrnjica”, Ravan, Ratkovina, Brdo, Njime “U Međa”, Njive “Ravništa”, Rudine, Glavljani, Strane i Njive “Kod Kuće”. Bačije su “Na Murča” i na Borovoj njivi.

U zaseocima su kućne grupe udaljene među sobom nepun kilometar, a kuće u njima su zbijene. Zajedničko groblje zaselaka je na Dublju.

Ime zaseoku potiče od Popa, trgovaca iz Dubrovnika, tamo se pominju 1282. godine i ponovo u 15. veku.

Ime zaseoku Glave dali su doseljenici. U zaseoku su sedeli Miletići. I jedni i drugi su po zanimanju krojači i članovi bratovcpine pod zaštitom apostola Tome.

Istorijat zaseoka.

Pretpostavlja se da su stanovnici Glava: Glave i neki Miletić podigli crkvu apostola Tome u Kovačima i daje neki Miletić podigao na svom imanju novu crkvu.

Vuk je zabeležio sela Pope i Glave u Knežini Jošanici, Nahiji novopazarskoj. U Rečniku J. Gavrilovića (1846) Pope, selo u opštini istog imena imalo je 5 kuća s 26 stanovnika. Ppe je tada sedište “primilitelnog” suda — opštine. U popsku opštinu spadala su ova sela: Predole (staro — “Predolje”) u Gokčanici, Plana, Kovači, Boće, Dubrave, Vojmilovići, Glave; selo Goč na planini Goču, Gvozdac, zaseok Kamenice u Podibru.

Godine 1874.u Popama biloje 12 kuća Po Popisu od 1921 y Popama je 56 domaćinstava, s 240 članova.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Sasvim su iseljeni Glave i Pope.

– Glavčići, Radosavljevići i Radovanovići (17 kuća, Sv. Nikola zimnji i prekada stara slava Sv. Mojsilo), jedan su rod sa Džodama – Milovanovićima u Kovačima. Mnogo su se selili na razne strane i u razno doba. Njihovi krvni srodnici su: Džode – Glavčići u Rudnjaku; Ilići u Predolu; Milašinovići i Živkovići u Brezni; Glavčići u Gračacu i Kruševici (Žiči); Glavčići i Rudnjani u Podunavcima; G lavčići i Docići u Otrocima; Milašinovići i Ilići-Gošinci u Ribnici. – U gružanskom selu Čukojevcu Glavčići su zabeleženi kao “starinci”. U Vrnjačkoj Banji i selu Lipovi u Zapadno–moravskom Pomoravlju su: Popčići (Perkovići i Rajkovići), Pajići, Tošići i Srećkovići. U Popama Glavčići su se jedno vreme prezivali:

-Toskići. Od Toskići–Glavčića iz Popa su sadašnji Toskići u Budilovini.

 “Došljaci” novi doseljenici su:

-Pršići (3 kuće, Sv. Arhanđro i slava imanja Sv. Nikola zimnji), od Pršića iz Krive Reke su došli na imanje Vukosava Glavčića.

-Cvejović (1 kuća), od Grkovića” iz Boća prešao je na “kupovinu” (kupljeno zemljište).

-Vukmirović (1 kuća, Sv. Arhanđeo i ženina slava Sv. Nikola zimdki), od Vukmirovića iz Barina u Jelakcu, ušao je u Glavčiće.

-Dunjić (1 kuća) je “došljak” od Dunjića iz Rokca.

-Jasnić (1 kuća, Sv. Vračevi i Sv Jovan, slava imanja), od Jasnića iz Dubrava prešao u Borovo – Gokčanicu na imanje Riste Jakovljevića.

Zaselak ŽUPANJA – ŽUPANJE

Zaselak je visoko na desnoj strani uske a duboke doline reke Jošanice, ispod brda Murča, s kućama na dvema rečnim terasama i niže stava Kovačke – Glavske reke i Jošanice.

Vodom sa Izvora u Potoku služi se celo selo. U Veljkovićima su dva bunara.

Delovi atara imaju nazive: Staro selo, Bunar, Bakče, Voćnjak ravan, Livade, Ivice, Orlja, Straguni, Prošivalci i Valoge. Pored reke Jošanice su livade Luka i Ćatovac.

Županje sastavljaju dve kućne grupe, od dva roda različitog porekla. U zaseoku su dva groblja: groblje Veljkovića u Veljkovićima i groblje Prošilaca Todorovića, pored “kopaoničkog” puta Biljanovac — Boturići -Brus

Među selima koja su Srbi držali pod svojom vlašću 1812. godine Vuk je zabeležio Županje (tako) u knežini Jošanici i nahiji novopazarskoj. Godine 1874. Županjaje imala 8 kuća. Po Popisu od 1921. godine u Županji je bilo 10 kuća, sa 67 stanovnika.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Veljkovići – Barinci (10 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru i Mali Sv. Arhanđeo, 6. septembra), prešli odavno od Veljkovića iz Jelakca–Barina. Živeli su najpre y Starom selu, a docnije su se izmestili sa kućama na današnje mesto.

-Prošivalci (3 kuće, Sv. ap. I ev. Luka) su došli” od Novog Pazara”. Živeli su u zaseoku i za turske uprave. Od Prošivalaca su današnji “Pročovalci” ili “Pročovalčani” na Vlasini.

Zaselak KOPRIVNICA

Rasturene kuće zaseoka Koprivnice su na kosama brda Dublja i Devlja, na desnoj strani Koprivljanskog potoka – Koprivnjaka.

Pije se samo voda sa izvora. Vode su: Lupnja, Izvor u Maljeniku, Ivor kod Vrbe, Izvor kod Korita, Izvor u Lokvi.

Delovi atara se nazivaju: Božovac, Rakitovac, Zabrdica, Borovnjak, Kruševlje, Žežnica, Orlja, Velika ravan, Kućište, Mladenovac, Savići, Preko Brda, Gložje, Ravnine, Potok.

Na Dublju je groblje Popa i Koprivnice. U groblju je stara crkvina. Kraj crkvine je groblje pobijenih na saboru kod crkve. Grobovi su obeleženi krstačama od belog “studeničkog” mermera, s urezanim krstovima, zvezdicama i raznim šarama, a natpisa nema.

Godine 1812. selo Koprivnica spadalaje u knežinu Jošanicu i nahiju novopazarsku. Godine 1874. u zaseoku su 12 kuća, a 1921. u Koprivnici su: 35 domaćinstava, sa 175 članova.

Poreklo prezimena.

Rodovi:

-Bojovići i Radičevići (5 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik), su od Čingelića – Markovića iz Pupavna (akuz. mesto nom.).

-Glavčići i Arsići (9 kuća, Sv. Nikola zimnji; prekađuju staru slavu “Sv. Mojsila”, sutradan po Todorovoj suboti), su od Glavčića iz Popa. Obadva roda živela su u zaseoku i za turske vladavine.

-Savići (3 kuće, Sv. Ignjatije, 20. decembra), su od Savića iz Lučice – Baljevca u levom Ibrovom slivu.

Zaselak PLANA

Današnji zaselak je visoko na desnoj (prisojnoj) strani uske doline Kiže-Planske reke, na kosama Jasiku i Čaušici, što se od Vučaka blago spuštaju reci.

Rečice i potoci su: Kiža – Planska reka, Carinski i Nedeljkov potok, a vode: Izvor u banjici, Toplik i Jankova voda.

Topografski nazivi za njive i livade su: Pazarište, Selište, Vrtače, “ćurov do, Krilača, Kulina, Čunja, Jo’ar, Brnjica, Bara, Popova strana, Njive kod Toplika; za šume i ispaše: Ceovište–Covište, Trgovište, Bačevište, Glavica, Delovi, Jelina ravan, Gajić (od – gaj), Suvo rudište ili Strmac. Bačije su na Carini, Lepotici i Jevića krstu.

Zaselak sastavljaju tri kućne grupe od tri roda, raznog porekla. Groblje je na Brdu, u blizini starog groblja i crkvine.

Istorijat zaseoka, starine i legende.

Ima predanje da je Plana bila “velika varoš” za uprave “Rimljana” ili “Latina”. Plana, u izvorima Plane pominje se često od 1346—1415. godine u dubrovačkim arhivskim spisima. Jireček kaže da je Plana u srednjem veku bila znamenito mesto, u komeje dubrovačka kolonija s konzulom na čelu. Imala je katoličku crkvu, a održavala je trgovinske veze s Rudnikom, Kruševcem, Trgovištem, Trepčom i Srebrnicom. Vuk je zabeležio Planu, selo u knežini Jošanici i Nahiji novopazarskoj.

Godine 1874. Planaje imala samo 9 kuća. Godine 1934. u Plani sam zabeležio 3 roda s 20 kuća.

Danas se Planom naziva predeo na Kopaoničkom području sliva Ibra na granici prema Gokčanici, predelu u jugozapadnoj podgorini planine Željina, s naseljima u slivovima Kovačke, Popske–Glavske reke, desne pritoke reke Jošanice i Planske reke – Kiže, desne pritoke reke Ibra. U vreme ispitivanja naselja su spadala u Plansku opštinu Studeničkog sreza. Plana je zaselak u kmetiji, selu Plani. Pod pojmom Plana treba razumeti predeonu celinu i upravne jedinice: opštinu, kmetiju – selo i zaselak. Pojam Plane, kao predela u vezi je s predanjima o bogatstvu i izdašnosti planskih rudnika, kao i o znamenitoj “velikoj varoši Plani” iz srpskog srednjeg veka. U svim navedenim značenjima Plana je u opštoj upotrebi samo u najbližoj okolini zaseoka, dok u udaljenijim predelima Plana označava samo “zaselak” – malo selo na Kopaoniku.

Mnogi i raznovrsni tragovi života grada i rudnika u rejonu Plane sačuvali su se u materijalnim ostacima, nazivima mesta i predanjima. Najviše tragova se vezuju za staru rudarsku radnju planskog rejona. Selište pod Vučakom je na stranama Carinskog potoka. Celo je obrađeno (njive i bašte). Prilikom obrade zemljišta nailazilo se na “duvare”, temelje od kuća i zgrada oko kuće, cevi od pečene gline, pa gleđosane; u stvari tragovi gradskog vodovoda; klince od kovanog gvožđa, rbine od grnčarije, “starinske” novce, pojedine delove nakita mahom prstenje. Sudeći po nađenim ostacima starijeg života moglo bi se zaključiti da je ovde bilo srednjovekovno trgovačko naselje Plana. Među ostacima kuća i zgrada je Kulina. Pod debelim busenom trave raspoznaju se temelji četvorougaone kule zidane kamenom zalivanog krečnim malterom. Ovo bi bila srednjovekovna rudarska kula radi odbrane u slučaju napada, karakteristična za rudarska naselja koja u blizini nemaju tvrđave. U Selištu su dve crkvine. U crkvini na Brdu, na desnoj strani doline Carinskog potoka, na crkvenim temeljima nedavno su ozidani zidovi visine 1–1,2 m. Crkveni hram bio je posvećen Sv. pr. Iliji. U crkvenom podu je nadgrobna ploča s natpisom starom crkvenom ćirilicom. Više crkvine je staro groblje. Grobovi su obeleženi velikim blokovima stena i na njima nema nikakvih oznaka. Niže crkvine, spuštajući se Kiži, neke njive su na mestu zvanom Popova strana. Po predanju ovo zemljište držao je sveštenik gradske crkve. Druga crkvina je na levoj strani Carinskog potoka, prema crkvini na Brdu; na lepom je položaju. Od ove crkvine stoje ruševine od kamenja i krečne sige. Iz Selišta išao je put u Ceovište-Covište. Više puta u Kovače, vide se tragovi starog puta na dužini 80–100 m. Nad Selištem, pod Glavicom izbija izvor Čunja. Meštani su na Čunji otkopali “čunce” (= čunak, gleđosane cevi) vodovoda. Po “čuncima” izvor je prozvan Čunja. U blizini izvora iskopana je “ostava” starinskog novca. Niže Glavice je uzvišenje Tamničko brdo, a u podnožju uzvišenja je nekakva podzemna šupljina, kažu “Tamnica”. Ima predanja da su “Rimljani” – “Latini” u Plani imali sud na kome se sudilo samim Dubrovčanima. Osuđene za težu krivicu zatvarali su u tamnicu, a osuđene na smrt vešanjem vešali su na mestu Vešalice. Mesto je na desnoj strani Kiže-Planske reke i pod Popovom stranom. Jankova voda u Plani i Jankovac, brdo u zaseoku Kovačima zove se po Janku, velikom bogatašu. Kuća ovog Janka bila je na bregu, današnjem Jankovcu. Priča se da je Janko od kuće dogonio stado od hiljadu glava ovaca i napasao ga oko izvora Kiže–Planske reke. Umro je iznenada negde u blizini izvora današnje Jankove vode, i na mestu gde ga je smrt zatekla, sahranjen je sa zlatnim štapom.

Do rudišta Ceovišta – Covišta je mesto Trgovište. Ovde se trgovalo rudama, što bi ih rudari iskopali u Ceovištu. Gradski trg sjednim pazarnim danom u nedelji bio je nad Selištem, na mestu zvanom Pazarište. Prema nekim znacima izgleda da je Plana mogla imati javna kupatila.

Više Trgovišta je do Ilidže. Ovaj naziv opominje na banju – kupatila na tom mestu.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Trivunovići (8 kuća, Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Jovan Preteča), dovode poreklo od pretka Milutina Trivunovića, od Lopaćana iz zaseoka Vojmilovića. Milutin je prešao otud “ima više od dve stotine godina”. Kako u prvo vreme po dolasku nije imao suseda, pozvao je iz Barina u Jelakcu i nastanio pored sebe Bogoja, pretka današnjih:

-Bogojevića – Barinaca (9 kuća, Sv. Arhanđeo, u novembru). Docnije Milutin je prihvatio i nastanio pored Bogoja Stevana Bogićevića “bežanca” – “Arnautina”, od Tutina na Gornjem Ibr od koga su:

-Bogićevići su najdaljom starinom iz plemena Morače. Ima ih 3 kuće i slave Sv. Arhangela i stari slavu Veliku Gospojinu. Oni su od Žura –Žurići.

Zaselak PUPAVNE

Mali zaselak je zapadno i niže sela Plane, pod brdom Razlećem, na desnoj strani doline Kiže–Planske reke.

Pije se voda iz reke.

Delovi atara nazivaju se: Pobrnjica, Borova ravan, Njive ispod Pobedice, Selište, Đurđevice, Osoje, Bregovi, Krš, Samar i Crveni breg.

U zaseoku je samo jedna kućna grupa. Kuće su ujednom nizu. Groblje je niže kuća, u Reci — Kiži.

Pupavne je staro naselje. pominje se prvi put kao naselje u povelji kralja Stefana Prvovenčanog Žiči; kralj je pisao Žiči i Gvočanivu s Pupavnimi. Vuk je zabeležio Pupavnje, selo u knežini Jošanici, nahiji novopazarskoj.

Godine 1874. Pupavnja ima 5 kuća. Zemljište u Selištu je puno neravnina. Za ulegnuća u zemljištu kažu da su “rupe” od kuća i zgrada. Današnji stanovnici misle da je najstarije naselje bilo u Selištu – srednjovekovni Pupavni. Za Đurđevicu (pod Vlahom) tvrde da je nekad bila nastanjeno mesto.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

-Čingelići – Markovići (9 kuća, Sv. Alimpije Stolpnik i Sv. Đurđe, 23. aprila) su nepoznatog porekla. U Čingeliće su ušli “miraždžije” iz Gokčanice:

-Milojević (1 kuća, Mratin dan i ženina slava Sv. Alimpije), od Milojevića — Ponoraca iz zaseoka Dobre Bukve i:

-Kosovac (1 kuća, Sv. Jovan Krstitelj i slava miraza Sv. Alimpije), od Kosovaca iz Borova.

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.