Poreklo prezimena, selo Savinac (Bojnik)

Poreklo stanovništva sela Savinac, opština Bojnik – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

 Savinac je podignut na gornjem delu niže divulijalne terase, u obliku trougla, čija je osnovica pod planinom Radanom i Petrovom Gorom, vrh iznad Bojnika a strane mu čine tokovi Puste Reke sa Oranskom Rekom i njenim pritokama. Na oko jednu četvrtinu celokupne ove terase, počev od istoka, bliže Kamenici, zaseljen je Savinac, na jednoj presedlini.

Tip sela.

Savinac je zbijenog tipa sa širokim sokakom pravca istok-zapad, kao kod sela Dubrave. Okolna sela su mu: Bojnik, Kamenica, Turjane, Vujanovo, Rečica i Crkvica.

Ime sela.

Naziv sela Savinca ima simbolično značenje. Pošli Crnogorci pred kraj prošlog – XIX – veka iz svoje dedovine u Srbiju da potraže pitomiji i plodniji kraj od svog surovog i siromašnog zavičaja okoline Šavnika i Krnovske Visoravni. Pred zimu 1889. stigli su do Prokuplja i tu prezimili a u proleće krenulu u Pustu Reku. Najpre su se zaustavili na mestu gde je sada Suvo Polje (Zeletovo). Zemljište je bilo bez naselja; blaga padina najniže terase, koja postepeno na istoku prelazi u aluvijalnu ravnicu Puste Reke. Bilo je prekrivoneo hrastovom šumom, od koja i danas postoje ostaci u sredini sela. Razgledali Crnogorci terene, pa im se učinio suviše nizak, bez imalo sličnosti sa njihovim rodnim krajem. Pošli su dalje i obreli se na mestu gde je sada Savinac. Zatekli su pustaru i gustu šumu, zemljište koje je služilo kao pašnjaci Bojničanima i Crkvičanima. Ovaj im se teren dopao, pa su posle dugog lutanja rešili da tu sviju svoje gnezdo i svemo selu nadenu simboličan naziv – Savinac.

Vode.

Na teritoriji sela Savinca nema nikakve tekućice a nema ni izvora. Imaju samo bunare u dvorištima. Bunari su duboki ok 8 do 20 metara.

Iz prošlosti sela.

U Savincu je ostavio trag o svome životu u ovom kraju neolitski čovek u jednom magelitskom spomeniku sa  26 udubljenja. Tragovi rimske naseonbine nema, iako ih ima u Bojniku i Turjanu. Kada su prvi crnogorski doseljenici stigli ove u leto 1890. godine zemljište je bilo pod šumom i pašnjacima. Prvi naseljenici su počeli krčiti šumu i stvarati svoja dvorišta na lokalitetu koji sada nosi naziv Pljacevi. U dvorištima su podigli svoje busare i u njima se nastanili. Pošto su našli da je mesto na kome se sada nalazi selo pogodinje za naselje, napustili su Pljaceve i pretvorili ih u livade a svoje domove stali graditi na novoizabranom mestu.

Zemlje i šume.

Atar sela Savinca je mali i iznosi vega 250 hektara. od ove površine oranice i bašte zahvataju 143 hektara, voćnjaci 3, vinogradi 3, livade 45, pašnjaci 38, šuma 19 dok je neplodno 9 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Brdo, Čuka, Bojkovina, Ograde, Pljacevi, Krčevina, Ograde i Utrina.

Poreklostanovništva.

Savinac je 1953. godine imao 30 kuća i 158 stanovnika; 1961.-30-121 a 1971. godine u selu je bilo samo 26 kuća sa 99 stanovnika. Posle ovoga na mesto odseljenih Crnogoraca, počeli su dolaziti Vranjanci, pa je zaustavljeno opadanje sela  i u jesen 1974. godine u njemu je bilo 30 domaćinstava.

Sadašnje stanovništvo čine ovi rodovi:

-Malovići su iz Drobnjaka.

-Tomaševići su iz Štitarca kod Mojkovca.

-Tešovići su iz Drobnjaka.

-Tomići su iz okoline Šavnika.

-Žugići su iz Jezera.

-Andresevići su iz Drobnjaka.

-Ćeranići su iz Drobnjaka.

-Grbovići su iz Pošćenja.

-Lalići su iz okoline Šavnika.

-Smolovići su iz okoline Šavnika.

-Vasovići su iz Drobnjaka.

-Živkovići su iz Rovca.

-Stojkovići su iz Kamenice.

-Đorđevići su iz Radevca – Kriva Reka.

-Krstići su iz Klajića.

-Arsići su iz Šilova.

-Stojanovići su iz Radevca – Kriva Reka.

Zanimanje stanovnika.

Savinčani seju na svojim njivama pšenicu i kukuruz. Krompir samo malo a kao podkulturu pasulj. Ranije su gajili duvan.

Od stoke čuvaju krave; neko domaćinstvo samo jednu, neko dve a ima ih i sa više grla. Ovaca imaju oko 50 i samo dva konja. Svinje gaje samo za svoje potrebe. Od živine samo kokoške, od 15 do 20. Dva domaćinstva se bave pčelarstvom.

U selu žive samo staračka domaćinstva i žene. Omladina ide u škole. Iz ovog sela ima inženjera, lekara, pravnika, tehničara. Oni koji se nisu školovali idu u grad ili inostranstvo. Deca pohađaju osnovnu školu u Bojniku, pešače u odlasku i povratku oko 7 kilometara.

Pojedinci se bave guslarstvom. Najradije pevaju pesme o kosovskom boju, spevali su pesme o ubijenom ambasadaru Roloviću pa i o Džonu Kenediju.

IZVOR:  Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Pusta Reka“. Priredio saradnik Porekla Milodan.