Poreklo prezimena, selo Crvena Jabuka (Babušnica)

15 komentara

1. 21. februar 2017. u 11:47

   ivan

   Postovani,ako se radi o Crvenoj jabuci opstina Babusnica,nalazi se u Pirotskom okrugu.S postovanjem Ivan.Pirocanac.

   Odgovori

   • 21. februar 2017. u 19:27

     Milodan

     Ivan!

     U pravu ste. Opštnia Babušnica pripada Pirotskom a ne Pčinjskom okrugu. Moja greška, biće ispravljeno.

     Pozdrav!

     Odgovori

2. 7. april 2018. u 09:42

   Stojan

   Moji preci su iz Crvene Jabuke, odakle su se doselili 1878.godine. Nažalost, mnogi podaci su se zaboravili, tako da izneti podaci su delimično tačni. U mom Vujanovu, opština Bojnik, Pusta Reka, ima nekoliko spomenika na kojima piše da su pokojnici rođeni u Crvenoj Jabuci. Inače, seobu je predvodio pop Gligorije Stanojević, rođen 1843. godine, koji je došao sa ocem Stanojem (80 g.), majkom, ženom, sa tri brata i njihovim porodicama. Ukupno ih je bilo oko dvadeset, a sa ostalim porodicama oko pedeset ljudi.miji preci su iz familije Mišarinci, ali se mi, u Vujanovu, nazivamo Mišinci. Na spomeniku najstarijeg doseljenog pretka piše Stanoja Mišić, što znači da je Mišin sin,kao što su i četri njegova sina upisani kao Stanojević. Već u dvadesetom veku, prezimena se više nisu menjala, nego su se nasleđivala od oca, a tako je i danas. Inače, Stanoja i Veselin su Mišini sinovi i ja imam kompletan njihov rodoslov koji je zapisan…..

   Odgovori

   • 17. oktobar 2021. u 18:59

     vladimir

     Postovani Stojane ,
     da li se neko od porodice Misic odselio u Borince opstina Bojnik ?

     Odgovori

     • 23. maj 2023. u 11:09

       Stojan

       Na osnovu onoga što ja znam, svi su naseljeni u Vujanovu.

       Odgovori

3. 13. jun 2018. u 21:01

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   Crkva „CAR KONSTANTIN I CARICA JELENA“-CRVENA JABUKA (opština Babušnica-lužnički kraj, pirotski okrug)
   Crkva u selo C r v e n a J a b u k a kao brvnara sa imenim „Sveti Pantalej“ je dva puta rušena u vremenu turske vlasti.
   Fermanom turskog sultana, od 03.10.1876.godine, dozvoljena je gradnja nove crkve. Ferman je bio upućen valiji Ahmed Mithad paši, niškom muftiji i kadiji, sa naređenjem da ne ometaju pripadnike carigradske patrijarŠije, seljane Crvene Jabuke, da podignu crkvu na istom mestu gde se nalazio temelj porušene crkve.
   Prilikom gradnje otkriven je temelj, stariji od srušenih crkava brvnara, možda i iz starorimskog perioda.
   Nova crkva je sagrađena 1686.godine na starim temeljima od kamena i sa zvonikom i dobila je naziv “H r a m c a r a K o n s t a n t i n a i c a r i c e J e l e n e“.
   Staro Jevanđelje, zlatom okovano, došlo je u crkvu u 20. Aprila 1879.godine od darodavaoca: Milana Ristića, sveštenika iz Strelaca i Davida Petkovića, trgovca iz Crvene Jabuke.
   Ova crkva je poznata i po tome što su 1892.godine zvono za nju darivali srpski kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga. Tada je 12.oktobra 1892. Godine, u poseti Crvenoj Jabuci i otvaranju crkve bio srpski kraljevski par kada je zvono po drugi put i zazvonilo..
   Na crkvi je uklesan zapis“Ovo zvono prilaže srpska država hramu „Car Konstantin I carica Jelena“, po odluci patriote Kralja Srbije Aleksandra Prvog, 12.10.1892.godine“.
   Tada je srpski kraljevski par istovremeno poklonio i zvono na crvenojabučkuškolu.
   Sačuvane su crkvene knjige kao verodostojni izvor o rađanju, venčanju i umiranju seljana Crvene Jabuke i okolnih sela.
   Sačuvane su i crkvene knjige iz kojih se vidi: da je prvi sveštenik obnovljene crkve bio Milan Spasojević, Da su prva novorođena deca upisana 12.januara 1879.godine, i da je to najstarija knjiga rođenih iz 1881.godine.
   (Izvor: LUŽNICA (u prostoru i vremenu), Tihomir S.Milojković, Niš, mart 2005.g., strana:193-194
   Priredio(15.07. 2015.g):-Miroslv B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO

   Odgovori

4. 19. jun 2018. u 14:20

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   PORODIČNE ZADRUGE(Selo Crvena Jabuka, opština Babušnica, pirotski okrug):-Od momenta naseljavanja, živelo se u porodičnim zadrugama. U donjem delu sela su dolazile kompletne porodične zadruge sa po dve, tri, četiri i više porodica.
   Život u tako velikim zajednicama, omogućavao je lakše zasnivanje domaćinstva, saradnju i i ispomaganje u izgradnji kuća, pojata, pomoćnih zgrada, krčenje šume, obradi zemlje i čuvanje stoke.
   Porodice u okviru zadruge bile su patrijahalno vezane, naviknute na život i rad, na podelu rada i odnose koje je unutar zadruge uspostavljao, nastariji član-osnivač zadruge ili neko drugi kome on poveri poslove upravljanja zadrugom.
   Porodične zadruge su bile brojčano velike i jake u vremenu Turaka, što im je omogućavalo da se štite, brane i lakše opstaju, pa i posle oslobođenja zadržali su isti odnosi života i rada u porodičnim zadrugama.
   U knjizi „Antropografska proučavanja“ pod naslovom „Krajište i Vlasina“ Rista T. Nikolić, posebno mesto posveđuje pitanjima zadružnog života ljudi Crvenoj Jabuci, kao jednom od najvećih naselja u lužničkom delu.
   Tako on piše:“U Crvenoj Jabuci Čelarovi (familija Čelarci) su do oslobođenja od Turaka 1878.godine bili u zadruzi od 73 duša. U tom vremenu postojala je zadruga(1905.g.-Podvukao:M.M) Dine Stojkovića (familija Brođani-Brodžani) imala na 30 duša:2 brata sa po 4 sina sina oženjena.
   U svakoj zadruzi upravlja starešina, koga u selu zovu Domaćin- Starešina zadruge je najstariji u kući-obično otac ili najstariji brat. Ali ima slučajeva da je neko i od mlađih starešina, kad najstariji ili otac ne može da upravlja zadrugom.
   On pozove sinove i kaže im kako je on dotle bio starešina, a od sada im određuje da slušaju toga i toga.“ Ako se desi da otac pijanči ili na drugi način ne vodi brigu i rasipa imovinu, sinovi ga smene i za starešinu uzmu obično najstarijeg brata, a dešava se ponekada ako ocene sposobnost, preduzimljivost i znanje da za starešinu izaberu i nekog od srednje, pa i mlađe braće.
   Starešina porodične zadruge ima veliku „vlast“ nad članovima zadruge, ali i veliku odgovornost za njen rad,život i opstanak, za skladne odnose u njoj, za jednaku brigu o svima i za napredak zadruge.
   Ako neki član zadruge učini ozbiljnu grešku, ili postupi suprotno od onoga što je trebalo da uradi, starešina ga kažnjava, traži da to nadoknadi, da da “globu“ kako se onda govorilo.
   Zadrugar ne može ništa kupiti ili prodati, to je stvar samo starešine. On određuje kako će se, od čega, kojim redosledom od domaće vune, konoplje, lana, a kasnije i pamuka pripremati odevni predmeti, pri čemu imaju primat oni koji rade najteže poslove i deca.
   Starešina kupujj obuću, odeću, gas, luč, žežer, so, zejtin, tamjan i sve ostalo. Što god da uradi starešina ne pita zadrugare, i kad odluči da ih pita, da čuje njihove predloge i mišljenja, on ih onda uvažava.
   Pošto izvori prihoda od poljoprivrede, posebno od stočarstva nisu pokrivali sve potrebe domaćinstva-zadruge, to su zadrugari odlazili u pečalbu i pri povratku zaradu davali starešini, a on je u skladu sa potrebama odlučivao kako će i za koje potrebe trošiti ta zarada, kao i uzet novac od prodate stoke, mleka i mlečnih proizvoda, vune i kože.
   Dešavalo se, ali ređe, da neko krije zaradu-težeći da nešto zadrži za sebe ili svoju užu porodicu. Ako do toga dođe, smatra se da on remeti za zadružne odnose i on se odmah odeljuje.
   Pri deobi primenjuje se po principu običajne „pravičnosti“. Prilikom deobe imovine najviše se daje onoj porodica koja će preuzeti obaveze za najstarije u zadruzi.
   Manje porodične zadruge imale su po jednog, a veće i po tri čoveka, obično mlađih iz siromašnih porodica-koji su skužili starešinu zadruge i zadrugu i zvali su se sluge.
   Oni su bili u obavezi da služe svakog člana zadruge, a za poslove koje su obavljali, osim stana smeštaja, hrane i oskudne odeće-vrlo retko su dobijali nešto i u novcu, ili ako su dobijali, onda je taj deo u naturi ili novcu, davan njihovim roditeljima.
   Život sluge je bio težak i mukotrpan, ali se događalo da se sluge kao dobri, vredni i marljivi radnici, vremenom uhodaju, prosto sažive i utope u porodičnu zadrugu, što je dovodilo do toga da su više cenjeni i poštovani, da su imali bolje uslove života.
   Ako je sluga loš kao čovek, neradan i neodgovoran, starešina ga isplaćuje za vreme provedeno na radu u zadruzi, tera i traži novog slugu.
   Najstarija žena u kući obično žena starešine zadruge, naređivala je ženama da rade na nedelju, što je značilo da treba da obavljaju sve poslove
   u iži i kući, počev od mešenja hleba, pripremanja jela, uređenja kuće, i brige o maloj deci.
   Organizovala je da ostale žene i mlade devojke idu kolektivno na rad u bašti, kad se bašta sadi, na okopavanje krompira, na žetvu, vršidbu, na pranje vune i pripremanje za obradu.
   Obično bi u kasnu jesen i zimu naredila da u velikoj sobi postave više razboja i da tkaju sukno, ponjave, konopno, laneno, i pamučno platno i druge tkanine, da peru, savijaju u pramenove i predu vunu za izradu odevnih predmeta džempera, čarapa, šalova, rukavica i drugo.
   Tako je npr u velikoj Crvenojabučkoj zadruzi u kojoj je Dina bio starešina, njegova žena Rustenka, određivala svima, da iz porodica daju žene, kako bi sedam njih, išlo na ćetvu, a drugih pet na poslove oko bašte i voćnjaka.
   Porodice iz sastava zadruge, živele su u voćnjaku u središtu domaćinstva. Svaka je u okviru kuće imala svoj kutak, deo sobe, iže, a tek mnogo kasnije svoju sobu.
   Neke porodice živele su i boravile stalno tamo gde su i radile, kao naprimer neke na gumnima, gde je čuvana stoka, neke na pojatama, a neke na mestima gde su bile bačije(mesto gde se čuvale ovce, muzle,pravio sir, bučkalo maslo(maslac), na pašnjacima čuvale ovce sve do jeseni dok su imale mleka-se bačijalo-Podvukao:M.M). Tamo su stanovale, živele i radile, pripremale hranu i provodile vreme. Pobvremeno, obično jednom nedeljno, dolazile bi do središte zadruge, za namirnice i preoblačenje i obavljanje nekih poslova od zajedničkog interesa.
   U selu u celini i porodičnim zadrugama su se poštovali srodnički odnosi. Srodnici iz jedne porodice ne mogu se uzimati do osmog pojasa po „muškoj lozi“ a po „ženskoj lozi“ do šesto koleno-kako su govorile stare babe dok se ne „izrode“.
   Nazivi srodnika su ovakvi:novorođenće zovu momče ili mommčence, a za žensko se zvalo devojče(devojća)- Muško dete je nastavljač loze. Govorilo se:rodilo se muško, orač, drvar, pečalbar, vojnik, domaćin, naslednik, odmena, nastavljač loze itd. Za žensko dete se govorilo.majkina nada i odmena.
   U porodicama u odnosima među starijim, mlađim i suprotnim polovima su bila su u upotrebi:baba,deda, otac(tata), majka(mama-nana) bratanac, senjstrić, sestričina, baća, čiča, strina,teča, tetka, ujka(ujća), ujna,sestra-seja,bata, dada, pastorak, pastorkinja(dete od majke-udata sa detetom za drugog čoveka), prijatelju, prijo,….
   Zadruge su dugo opstajale, zato što je kod ljudi prosto bila urođena, od malih nogu negovana želja i sklonost da žive zadružnim životom-zajedno. To potvrđuje i činjenica da je onda bilo manje tužbi, svađa i rasprava zbog imovine, a i stariji ljudi manje su se žalili na samoću. Skoro uvek su bili okruženi pažnjom, poštovanjem i brigom mlađih. Postojale su čvršće veze između porodica u srodničkom smislu i u smislu ekonomske zavisnosti i upućenosti jednih na druge.
   Starešine porodičnih zadruga u C r v e n o j J a b u c i su bili ugledni i poštovani ljudi, oštri u zahtevima i izvršavanju radnih i zadružnih obaveza, ali i puni brige za svakog člana zadruge. Bili su ugledni, vedri, ponosni i u stanju da savlađuju teškoće i rešavaju sve probleme, da pomažu oko podizanja dece, da se brinu o bolesnima i da čitavu zadrugu drže u rukama.
   Kad se radi, stvara, slavi, svadbuje, kršteva, igra i peva, kad se treba boriti protiv bolesti,, zla, nevolja i braniti od neprijatelja.
   Bili su duhovno veće, uvek u stanju da pruže dobar savet, da pravilno usmere starije i decu, da dobar rad pohvale, na greške ukažu i da pesmom uz gusle unesu raspoloćenje i vedrinu, da zapevaju o sebi i drugima, o junacima i ljudskim sudbinama, o prošlosti, sadašnjosti i budućnosti.
   Da privole mlađe da svirajumlađe da sviraju gusle, frulu, dvojnice, gajde i pored rada i stvaranja da umeju da se raspolože, da sviraju, pevaju i igraju, da žive životom koji je i sa malim srećan i lep, dostojan čoveka.
   Ljudi u zadrugama su bili mnogo pristojniji, pažljiviji, poslušniji i obazriviji. Bilo je više poštenja i brige jednih za druge, što je održavalo zajednicu.
   Sam život u u porodičnim zadrugama utemeljivan na pravoslavnoj veri, međusobnom poštovanju i uvažavanju, na negovanju kulta rada, pravilnih odnosa između starijih i mlađih i tradicionalnih obeležja kulturnog života-koja su se prenosila s kolena na koleno-učvršćivao je porodične zadruge.
   Sa porodičnim i ekonomskim odnosima u nekim zadrugama se pojavljuju i trzavice i nesloga među porodica. Promenom društvenih odnosa polako dolazi i do raspadanja zadruga.
   Prvo su počela trvenja mešu snajama i svekrve i među braćama, pa je nastalo
   nesuglasje i podela u zadruzi na familije. Te deobe su nekada bile teške oko podele imanja među braćom, pa je dolazilo i do teških sukoba među braćom.
   Tako izlaskom iz zadruga su nastajala posebna domačinstva-familije iz istoga roda. Neki su stvarali domaćinstva u selo a neki su se selili u druga mesta sa porodicom.
   Raspadom zadruga, pratila su i nova doseljavanja u selo-a naišao je i neprimećna emigracija stanovništva i sdmanjenje broja stanovnika u selo Crvena Jabuka.
   Danas na početku 21. Veka u selo Crvena jabuka ima malo domaćinstva, samo malo starih, a vrlo malo mladu, pa je oslabila ekonomska moć, pa je sve više napuštenih njiva, livada i pašnjaka, oronulih kuća, praznih staja, pojata, plevnji i bačija….
   (IZVOR:-L u ž n i č k o s e l o CRVENA JABUKA (Hronika sela), novembar 2002.godine:- Dragomir Goša Anđelković, Milisav Miša Zdravković i Velimir Velja Đorđević, strana: 26-31; Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac , saradnik portala POREKLO)
   https://www.facebook.com/notes/miroslav-mladenovic/porodi%C4%8Dne-zadrugepo%C4%8Detak-20vselo-crvena-jabukaso-e-babu%C5%A1nica-pirotski-okrug-srbi/1775424459190727/

   Odgovori

5. 23. jun 2018. u 14:20

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   Uredniku portala POREKLO
   Poštovni
   Šaljem Vam rad o poreklu prezimena i istorijatu sela Crvena Jabuka opština babušnica u pirotskom okrugu,
   S poštovanjem
   Saradnik portala POREKLO
   Miroslav B Mladenović Mirac, Vlasotince, republika Srbija(23.o6.2018.g., Vlasotince)

   https://www.facebook.com/notes/miroslav-mladenovic/poreklo-prezimena-selo-crvena-jabuka-op%C5%A1tina-babu%C5%A1nicalu%C4%87ni%C4%8Dki-kraj-pirotski-okr/1781817575218082/

   Odgovori

6. 24. jun 2018. u 17:47

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   Poreklo prezimena, selo Crvena Jabuka, opština Babušnica(lužnički kraj-pirotski okrug, Srbija)

   Poreklo stanovništva sela Crvena Jabuka, opština Babušnica(lužnički kraj-pirotski okrug). Istraživanje saradnika portala Poreklo Miroslava B. Mladenovića Mirca, lokalnog etnologa i istoričara

   U OVOM TEKSTU SE POMINJU PREZIMENA:
   Anđelinović, Anđelković, Antić, Banković, Blagojević, Bogdanović, Božić, Bošković, Vasiljević, Veljković, Vidanović, Videnović, Vukadinović, Vučković, Gigić, Golubović, Grozdanović, Grubenović, Damnjanović, Dedić, Dimić, Dimitrijević, Dinić, Dojčinović, Đorđević, Đorić, Đurić, Zdravković, Zlatanović, Zlatković, Ivanović, Ignjatović, Ilić, Iskrenović, Janićijević, Janković, Jeftić, Jovanović, Jonić, Kitanović, Kolić, Kostadinović, Kostić, Krstić, Lazarević, Lepojić, Marjanović, Marković, Matejić, Mijailović, Milenković, Milić, Milićijević, Milojković, Milošević, Miltenović, Milutinović, Miljković, Mitrović, Momčilović, Nikolić, Pavlović, Paunović, Pejčić, Petković, Petrović, Popović, Radenković, Radoičić, Rajković, Ranđelović, , Rančić, Ratković, Rašković, Ristić, Savić, Slavković, Stamenković, Stančić, Stevanović, Stefanović, Sokolović, Spasić, Stajković, Stanković, Stanojević, Stojadinović, Stojanović, Stojiljković, Stojičković, Stojković, Stojičić, Tančić, Tasić, Trifunović, Ćirić, Hajlov, Cvetanović, Cvetković, Špakov,
   (IZVOR:-Iz crkvene dokumentacije crkve u selo Crvena Jabuka i MONOGRAFIJE sela-Podvukao:M.M)

   N a s t a n a k s e l a i P o r e k l o s t a n o v n i š t v a:

   C r v e n a J a b u k a je naselje u Srbiji u opštini Babušnica u pirotskom okrugu, na nadmorskoj visini od 768 metara.
   CRVENA JABUKA je stočarsko planinsko selo razbijenog (rasutog) tipa, koje povezuje 29 mahala, smeštenih u dolini gornjeg toka reke Tegošnice. Nalazi se u južnom delu Lužnice, blizu granice sa Bugarskom. Njeno staro ime bilo je UMA GUSKA(naziv je dobila u vreme starog Rima po topioničarskoj delatnosti, prema:uma-glina, i gus-jedna legura metala). Crvenojabučki atar je najveći atar na teritoriji Lužnice i ima 3.275 hektara.
   D e m o g r a f s k a s l i k a:-Prema popisu iz 2011. ima 61 stanovnika (prema popisu iz 2002. bilo je 126 stanovnika).
   Prema popisu iz 2002. bilo je 126 stanovnika (prema popisu iz 1991.godine bilo je 248 stanovnika)
   Demografski prema popisima broj stanovnika se kretao ovako:- 1948g.(856 stanovnika), 1953(872 stan.), 1961 (841 stan,), 1972 (704 stan.), 1981(456 stan.), 1991(248 stan.), 2002 (126 stan.), 2011(61 stan.)
   Ovo naselje je velikim delom naseljeno S r b i m a, a u poslednja tri popisa primećen je pad broju stanovnika.
   U popisu 2002. je od 1268(99,20 %) stanovnika bilo 125 Srba i 1(0,79 %) nepoznatog porekla.
   Godine 1989.g(97 domaćinstva-1080 stanovnika), Godine 1960. Usporen i pad broja stanovništva. Godine 1945(180 domaćinstva-1.164 stanovnika), 1947 (137 dom.-837 stan.-kolonizacija nu Vojvodini),1948(143 dom.-867 st.), 1952 (135 dom.-828 stan.), 1953 (137dom,-810 stanovnika).
   *

   P o l o ž aj:- – Glavni deo ovog sela je u ravni doline reke Tegošnice, a ima krajeva i po stranama doline.
   Idući iz Rakov Dola, kuće Crvene Jabuke počinju za 20 minuta hoda, s desne strane doline ima ih do mispod Gradišta-prema opisu zapisa(1905-1909) Riste T. Nikolića na str. 370 u svojoj knjizi:“Krajište i Vlasina“.N a s t a n a k:- Ne zna se tačno kada je selo nastalo, ali je naseljavano na ostacim Latinskog naselja posle odlaska Latina iz ovog kraja. Područje sela u momentu nastajanja bilo je prekriveno borovom šumom.

   Na obroncima i u međuprostorima ove šume, ljudi su osnovali svoje zajednice, doseljavali se i tu duže ili kraće vreme ostajali.

   Bogatstvo pašnjaka i lepota okoline obrasle borovom šumom, privlačile su ljude i omogućavale im da se bave razvojem stočarstva, a vremenom da krče šumu i obrazuju male obradive površine zasejane prosom.
   Prema n a r o d n o m p r e d a nj u ta šuma je nestala delom krčenjem, ali najviše paljenjem.
   Posle nestanka borove šume, vremenom je je izrasla bukova šuma i tom šumom bila su prekrivena skoro sva brda, sem nekih većih proplanaka u Pustoj Rakiti, Baćev Dolu, na Crnom Vrhu, oko Crvenojabučke Čuke i na prostoru neposredno uz reku Tegošnicu.

   Okolina reke Tegošnice, od izvora u gornjem pa do kraja donjeg dela sela, bila je pitoma, obrasla travom i ulivala se u reku Vlasinu.
   *

   T i p s e l a:- Selo je zbijenog tipa. Dakle, kako se pominje u istoriskim izvorima, selo Crvena Jabuka je nastala u donjem delu, sela reke Tegošnice i bilo je na okupu, zbijenog tipa, pored reke.

   Živeli su zajedno na okupui, zajedno bačijali, čuvali stoku; a to je i Turcima odgovaralo da stanovnike sela drži na okupu radi lakšeg ubiranja dažbina i da se lakše mogu držati na oku od raznih vidova pobuna.

   Pošto su živeli u turskom ropstvu, ovako im je bilo lakše da se ispomažu u svemu kada je to zatrebalo u bilo kom pogledu života i rada na selo.

   Kasnije povećanjem broja stanovnika, krčile su se šume za nove pašnjake. Prema najezdama Turaka na Kosovo, Srbi su se sklanjali ka planinskim delovima. Onda je veliki broj naselio Znepolje što je starosedeocima dovelo do prenaseljenosti. Tako su se mnoge porodice selile prema Tegošnici. Tako se oko 1750 godine u Crvenu Jabuku doselilo 9 porodica.

   Najveće naseljavanje je usledilo u vreme najezde Krdžalija(1792-1806), kada su oni zauzeli Znepolje i sve pred sobom palili i ubijali. U to vreme brojne srpske porodice iz Znepolja naselile su i prostor Crvene Jabuke.

   Ljudi su na okupu od Krdžalija više pljačkani i ubijani, pa su se povlačili prema svojim stajama i kolibama i tamo gradili kuće i tako su se stvarale mahale sela.

   Dakle, selo Crvena Jabuka je sada postalo selo sa raštrkanim kućama po mahalama i rodovima, gde su se zadruge takoreći rasturale radi lakšeg podnošenja turskog zuluma-Krdžalijskih bandi, a i radi zauzimanja novih oranica, pašnjaka i šuma za bačijanje.

   Tako se selo širilo na većoj udaljenosti od desne i leve obale Tegošnice i gornjem toku reke Tegošnice. Tako selo C r v e n a J a b u k a postaje selo RASTURENOG TIPA.

   U selo Crvena Jabuka prema Risti T. Nikoliću početkom 20 veka, su postojale su tri m a l e:
   – Gornja mala, Srednja mala i Donja Mala. Između mehane Bobotala je SREDNJA, dalje uz reku GORNJA, a niz reku DONJA MALA.

   Raturanjem iz sela od pre 20-30 godina(krajem 19 veka) postale su neke novije male kao npr. MALA ORNIČE, koja je na desnoj strani doline reke Tegošnice- Njen postanak datira od pre 20 godina (1885). Kada su stanovnici zbog povodnja izbegli iz sela na imanja.
   Kuće su raspoređene u nekoliko grupa od po 2-3 kuće. Grupe su razdaleko na po 250-400 koraka.
   Do oslobođenja od Turaka 1878.godine, prema R.Nikoliću selo Crvena Jabuka je imala 100 kuća.
   *
   Zbog proirodnih pojava bujica i povećavanja broja stanovništva, mnogi su razmišljali o iseljavanju u druge krajeve, gde su radili kao kosači, žetvari, čuvari stoke ili kao dunđeri, rudari i đumurdžije(ugljari).

   Počinje iseljavanje sela krajem 19 veka, pa od 200 domaćinstva je ostalo 120 domaćinstva-posebno zbog velikog iseljavanja u Vidinski kraj.

   I n f r a s t r u k t u r a:- Selo je nekada pod Turcima imalo i konjske staze, po kojima se odlazilo prema Trnskom srezu. Kasnije posle oslobođenja selo je prosicanjem puteva- povezano sa Babušnicom i Vlasotincem.
   Selo je imalo prodavnice i školu,a meštani su se snabdevali vodom za piće sa izvora-kladenaca: Češma, Krasa, Izvor, Dunđerevo, Kladenac („pod Čuku“) i dr.

   * * *

   Selo CRVENA JABUKA(UMA GUSKA)- po prvi put se spominje u turskom popisu Niške nahije iz 1564.godine, koja je brojala 10-20 kuća sa oko 100-tinjak stanovnika. Nalazila se u Niškkoj nahiji od samog postanka (najverovatnije na početku 16. veka), pa sve do oslobođenja 1877.godine. Po oslobođenju od Turaka imala je 97 domaćinstva i 322 poreske glave sa 1.080 stanovnika (prosek 4,7 stanovnika po poreskoj glavi-domaćinstvu).
   Čitava oblast je oblast pod bukovom šumom, pa se u raznim napisima antropoških istraživanja naziva „Bukovik“. No,kako piše Rista T. Nikolić u svojim proučavanjima ovo ime su upotrebljavali Turci, a ono se u narodu slabo pominje.

   Godine 1880. M.Rakić iz Nove Srbije (Srpski etnografski zbornik-knjiga osamnaesta 1912 godine) vidi se, da narod čitavog kraja ne pominje oblast „Bukovik“.

   Verovatno su šire u ovom delu Krajišta Turci nazvali „Bukovik“ po kompleksima bukovih šuma, kojim se i danas odlikuju-ne samo Crvena Jabuka, nego i šira okolina.

   Neki Crvenojabučani kazuju, kako su saznavali od svojih dedova i paradedova, da su Turci iz podrugljivih razloga ovaj prostor nazvali „Bukovik“. Naime da su na njemu, u selima koja su oni držali, živeli veoma neposlušni, buntovni, tvrdoglavi ljudi.

   Da nisu imali mnogo obzira prema turskim zahtevima i nalozima, da su se najčešće ponašali, živeli i radili, pa i prema Turcima postupali kako su hteli, neposlušno, bahato i tvrdoglavo.

   Pa su Turci govoreći-opisujući ljude sa ovog prostora u vreme svoje vladavine isticali da su oni pravi „Bukovci“-da su im glave zvrde i neposlušne kao bukve- poistovećujući ljude sa bukovom šumom i prostorom koga su zvali „Bukovik“.

   Još u to vreme , pa i kasnije kada bi se neko od Turaka ili iz okolonie drznuo da nekog Crvenojabučanina pogrdno pomene kao „Bukovac“-bili su u stanju da se zbog toga potuku,psovaju i za njih je to značila uvreda ličnosti; pa se zbog toga ta reč „Bukovik“ nije odomaćila u narodu sela i okoline.

   Po nekim starijim ljudima , „Bukovik“ se zvao pojas od Modre Stene do Denčanog Kladenca.
   A neki Crvenojabučani su kazivali su da su ime „Bukovik“ upotrebljavali Vlasotinčani, dok su ljudi iz Znepolja podsameha pojedine Crvenojabučane zvali „Bukovci“
   *
   Prvi d o s e lj e n i c i sela dolazili su iz udaljenih krajeva , krčili šumu i stvarali sebi uslove za život. Doseljavanje je bilo posledica turskog zuluma i pokušaja da se srpsko stanovništvo nasilno islamizira.
   Stari Crvenojabučani, na bazi saznanja od svojih predaka govorili su kako je većina doseljenika sa Kosova. Oni su se u vremenu velikih seobenih talasa sa Kosova 1690 i 1737.godine u manje seobene grupe i kolone, koje su bežeži od turske tiranije žurile ka planinskim delovima Vlasinske visoravni, Krajišta, Znepolja i šire okoline.

   Neke porodične zadruge došle su direkno u selo, a neke u susednim mestima, iz kojih su se kasnije preselile u Crvenu Jabuku. Bilo ih je dosta koje su se smestile u okolini Trna, koji je bio naseljen srpskim življem od najranijih dana.

   B r o dž a n i(Brođani) kao porodična zadruga poreklom sa Kosova, bežala je pred Turcima, zbog nasrtaja Turaka na njih, imovinu-ubili Turčina a potom se naselili u Brod (Crna trava).

   Tako su i ovde da bi se odbranili, ponovo ubili Turčina i nastanili se u Crvenu Jabuku, a rod je po selu Brod dobio naziv B r o dž a n i (Brođani). Iz ove porodične zadruge vode poreklo rodovi: K o v a n dž i j i n i i P r p i n c i.

   I oni su ustvari BRODŽANI(Brođani), ali su dobili ime po tome što su se bavili pčelarenjem- A pčelare su na staroslovenskom jeziku zvali KOVANDŽIJE, pa je otuda i naziv KOVANDŽIJINI.
   * * *
   P r e d a nj e o n a z i v u sela:-Prema predanju selo C r v e n a J a b u k a se predhodno zvalo UMA GUSKA. Taj naziv selo je dobilo po beloj zemlji-UMA, koju su još Latini koristili kod livenja u malim pećima za proizvodnju gusa i za održavanje higijene tela, odeće i posteljine, nazvano UMA. Ta glina je sve korišćena za vreme Turaka, a i kasnije u čitavom ovom kraju i okolini za pranje kose žena sve do krajem20. veka.

   Po tome je i selo dobilo naziv UMA GUSKA. Prema pričama starijih ljudi, a i zapisima Dr Jovana Cvijića u radu „Naselja srpskih zemalja“ na strani 370, navodi podatak da je 1878.godine imala 100 kuća i da je strao ime UMA GUSKA.
   Predpostavlja se da je sadašnje selo CRVENA JABUKA dobilo naziv negde između 1750 i 1800.godine, kada se raspravljalo o dažbinama sela prema turskom caru.

   Tada je spahija u svom spahiluku obilazio Crvenu Jabuku i kada su ga ugostili crvenojabučani, baš u tom trenutku u tanjir je pala crvena jabuka.
   Turčin ozaren lepotom voćnjaka, crvenim jabukama i prirodom je rekao seljanima-da će selo umesto UMA GUSKA da ima naziv CRVENA JABUKA po lepim crvenim jabukama po voćnjacima u selo. Tako je i bilo.
   Doseljavanju stanovništva je pogodovao prirodni ambijent:plodna zemlja kraj Tegošnice, proplanci, livade, pašnjaci, šume, izvorišta vode pa i bogatstvo divljim životinjama.
   Svako ko se zaselio mogao je da zahvati zemlju koliko je mogao da obradi i koliko je imao stoke za ispašu.
   Reka Tegošnica je bila puna planinskom ribom pastrmkom, a u šumi je bilo divljih životinja-medveda, deivljih svinja, jelena srna, zečeva,kurjaka(vukova), lisica i u šupljinama bukvi rojeva pčela. Tako se razvila grana pčelarstvo. Tako su i neke familije po gajenju pčela dobile naziv ČELARCU(‘čela-pčela)-
   Prema zapisima Riste T. Nikolića oko 1850 godine neki Dimitrije Stojanović iz Donjeg Gara, hvatao je jelene u:Dobrovišu, Rakiti i Crvenoj Jabuci.
   Medvedi su se izgubili, jeleni su nestali, a srne su prava retkost danas na početku 21. veka(Podvukao:M.M).
   -nastaviće se-

   Odgovori

7. 24. jun 2018. u 17:49

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   -nastavak-
   * * *
   DRUŠTVENI ŽIVOT-Nekad i Sad- U selo društveni život se provodio odlaskom u crkvu, raznim crkvenim svetkovinama oko crkve, na bačijama sa stokom, radu u polje(kosida, žetva, vršidba), igrankama, na veseljima krštenja, svadbama, slavama, vašarima, i odlaskom u pečalbu.
   Iz sela do 1877.godine jedini narodni poslanik iz sela-Trnskog sreza(pripadao Srbiji-podvukao:M.M) bio je David Petković se najviše zalagao da ovaj kraj bude pripojen matici Srbiji-umesto Bugarskoj. Što je i učinjeno.

   Samo selo je imalo svoju opštinu, presednika i delovođu, da bi kasnije od toga se stvorila mesna kancelarija u kojoj su upisivani kao dokument celokupnih događaja u selu od rođenja, ženidbe do smrti u savakoj familiji.
   Pre toga je sve to rađeno u crkvenoj opštini seoske crkve.
   Odvijao se društveni život i oko vodenica dok se čekalo da se samelje brašno, onda prilikom ženskih radinosti oko tkanja na razboju, u toku zime i spremanje darovnica svojim ćerkama.
   Mladež i stariji su se posle dolaska iz pečalbe sakupljali na sedenjkama i često na molbama da se nekome uradi neki teži deo posla na poljoprivredi, u toku zime ili leta.
   Crvenojabučani su bili društveni, uvek spremni na razgovor i pomoć u nevolji.
   Bilo je druženja prilikom trgovine stokom i mlečnim proizvodima prema Bugarskoj i Grčkoj. Uvek su bili spremni da se ispomogne, kada nešto zatreba u životu.
   Moralne norme zadruga su poštovali svi u selo, pa se zato veselo i zdravo živelo u zajednici. Znalo se u hijerarhiji ko je šta i kako da se ponaaša u društvenoj zajednici porodica i sela.
   Izvodili se mnogi običaji vezani za verske pratnike:Božić, Uskrs, Đurđevdan i dr., i slavila krsna slava tamo gde je bilo moguće-jer su bile zabrane od komunističke vlasti zbog religije.
   Danas su mnogi običaji nestali a neki se u 21 veku javljaju sa elementima prošlosti u drugom obliku.
   Sačuvati običaje i tradiciju, znači očuvanje nacionalnog identiteta i pripadnost svojoj veri i naciji slovenstva.(Podvukao:M.M)

   Posle oslobođenja od Nemaca i Bugara u Drugom svetskom ratu(1941-1945) mnogo njih su odlazili na radnim akcijama širom Jugoslavije, tamo sed družili i tako su donosili sa sobom nove vrednosti života u selo.
   Postojanjem seoske škole u selo mnogo je značilo da ovaj kraj ne bude islamiziran i bugariziran.
   Iz te škole je poteklo mnogo školovanih ljudi, koji su kasnije migracijom napustili selo, jer se o njegovom razvoju nije vodilo računa.
   Selo 2013. nije imalo asfaltirani put niti telefon, kao ni signal mobilne telefonije

   Nije dovoljno samo dolaziti godoišnje iz Vojvodine i drugih mesta Srbije, radi emocija i staračkog naboja i žudnje za zavičajem, u kome se provelo detinjstvo i mladost.
   Na fotografijama se može na fejzbuku videti velelpne vikendice, ali su polja, livade i voćnjaci opusteli. Tih 30-tak meštana su samo poslednji „ostaci“ životne radosti života u tišini u planini, uz cvrkut ptica u proleće i da se napije na izvorima hladne vode, kada se traži ladovina od velike letnje žege ,dok se kose livade, skuplja seno ili vršila žetva ovsa i ječma.
   Nema više konja i ždrebaca da zavrište, razigraju se na šarenimk livadama, sa jaganjcima u proleće i ne čuje se u Crvenoj Jabuci plač deteta.
   Samo se još puši po koji odžak-komin u toku zime, da se vidi, gde je život-izlaskom dima iz komina.
   Vremena su teška, biće još „crvenih jabuka“, koje će da se beru u Crvenoj Jabuci, ali svi oni koji su otišli sa ognjišta prenose svome pokolenju običaje i tradiciju, svoja osećanja i sećanja na nekadašnji seoski život u Crvenu Jabuku.
   Ne treba zaboraviti ni osećaj slasti meda iz pčelinjih košnica,koji su pravili crvenojabučki pčelari, koji sada dolaze da to rade kao penzioneri.
   Pečalbari nikada neće zaboraviti prevoz sa „đirom“-vozom sa drvenim sedištima, spavanje po želežničkim stanicama.
   Njihovi potomci su sada preduzetnici-građevinari, obarzovani ljudi širom Srbije, koji dolaze na letnju slavu sela.
   Da li postoji nada-pitanje je svih pitanja, da naše srpsko selo, kao i Crvena Jabuka ponovo zaživi.
   Treba to da osmisle mlade generacije i vrate se zdravoj hrani i prirodi i zdravom načinu života.
   Država mora nešto da učini za selo, da se svuda po planinskim selima sredi infrastruktura i obnove kuće, ne dozvoliti da se runirano sve raspada.
   Asfaltirati sve puteve, povezati sva sela u ovom kraju juga Srbije.
   Nije samo Beograd -Srbija!
   To se mora shvatiti, jer je selo u svim ratovima sačuvalo nacionalnu slobodu i dalo najviše žrtava da se biološki opstane kao nacija i kao država Srbija.
   NAPOMENA:-Ovaj ZAPIS o selu Crvena Jabuka
   ZABELEŽIO:Miroslav B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO
   *

   – Crvena Jabuka, najzabačenije selo u opštini Baušnica, početkom prošlog veka bilo je centar razvoja Lužnice, a danas u njemu živi samo tridesetak stanovnika.
   Selo oživi jednom godišnje, kada se oni koji su davno otišli okupe na seoskoj slavi.
   Do Crvene Jabuke u opštini Babušnica nije lako doći izmešu planinskih useka, selo sa nekoliko raštrkanih mahala kao da živi u zaustavljenom vremenu.

   Početkom 20 veka se je bilo centar razvoja Lužnice, imalo je i svog poslanika. Danas bez puta (zabeleženo u jun 2013.g.-Podvukao:M.M) i telefona, postoji ubog onih koji jednom godišnje obilaze zavičaj. U selu je tek tek tridesetak meštana. „Veoma se teško živi“, kaže Stanimir Cvetanović iz Crvene JKabuke.

   „Ovde je teško opstati“. Crvena Jabuka-od kasne jeseni do kasnog proleća-praktično nema komunikaciju sa svetom. Ali za seosku slavu dolaze Crvenojabučani raštrkani po celoj Srbiji i Vojvodini. Neki su svoju familiju prvi put upoznali.

   „Prosto ne mogu da pričam od oduševljenja što sam se prvi put srela sa svojim precima“ kaće Slavica Ilić. „Ovaj doživljaj je zaista nešto veličanstveno“.

   Saša Bogojević kaže da je sredio kuću i sada može da dođe ovde i da uživa. Crkva sv. Konstantina obnovili su pre dve godine(2011.godine). Ona je sagrađena 1868.godine na temelju rimskih ostataka. U Crvenu Jabuku su svojevremeno dolazili na konjima kralj Aleksandar i kraljica Draga Obrenović, da bi doneli crkvena zvona selu.
   Kako sada stoje stvari, izgleda da je i danas najbezbednije ovuda putovati na konju.

   Na Dan slave u Crvenoj Jabuci je na okupu nekoliko generacija, emocije i sećanja, običaj, pesma i igra. Selo iz Obrenovićevske epohe ponovo će, do sledeće slave, utonuti u samoću daleko od civilizaciskih tekovina.
   (IZVOR:-„SELO UTONULO U SAMOĆU“-8.jun 2013.g., [email protected]-http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/57/srbija-danas/1337296/selo-utonulo-u-samocu.html, Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO )

   * * *

   Krsne slave u selo:Sv.Jovan, Sv.Sava, Sv.Đorđa, Sv.Stefan(sv.Stevan), Ranđelovdan i druge.

   Seoska i Crkvena slava:- „Car Konstantin i carica Jelena“( 3 jun)

   * * *
   CRVENOJABUČKA OPŠTINA:-
   Crvena jabuka, Rakov Dol i Radosin kao geografski povezana sela činila su jednu opštinu. Sedište opštine je bilo u Crvenoj Jabuci u zgradi na menjstu zvanim „kaldrma“-Gramađe(Gramođe)- Negde 1908 selo Crvena jabuka postaje samostalna opština.
   starog Nikole Petkovića.
   Najduži Presednik opštine bio je Sotir Petković, učesnik rata 1912,1913, 1914.godine i prilikom prelaska preko Albanije 1915.godine u Makedoniji gine od jednog šiptara. Bio je sin starog Nikole Petkovića.
   Posle prvog svetskog rata presednici opštine su bili Stanča Zdravković, Joca Iskrenović, Đura Stefanović i Ilija Ljubić, koji je rodom iz Strelca, Voja Banković i Svetislav Vidaljnović. Dužnost delovođe u opštini posle prvog svetskog rata najduže je obavljao Dragomir Radenković iz Strelaca. Posle njega delovođa je bio Vlajko Cvetković do početka rata. Odlaskom sa dućnosti delovođe, radenković sa Markom Blagojevićem otvara trgovinu i u radnji radi kao trgovac. Radnja se vodila na ime Marka Blagojevića. I radila je do 1943.godine.
   *

   TRGOVINA I SAOBRAĆAJ:- Selo se nalazi u delu Lužnice, koje su Turci nljazivali BUKOVIK. Zbog svoje saobraćajne nepovezanosti, u tursko vreme manje se gravitiralo prema Lućnici i Nišu, a više prema gradu Trnu(koji je u tom vremenu sve do 1878.g. Berlinskog kongresa-bio srpski grad(trnski srez i Breznik ) sa srpskim življem i posle toga su ga velike sile dodelile Bugarskoj, pa se srpsko stanovništvo mahom iseljavalo prema Lužnici, Vlasini, Crnoj Travi, Vlasotincu i drugim krajevima u Srbiji-Podvukao:M.M).
   Crvenojabučani su se konjima snabdevali namirnica i bavili trgovinom:stokom i mlečnim proizvodima, a išlo se pešice na pijacama, vašarima, trgovini i u pečalbu u Bugarskoj.
   Posle oslobođenja od Turaka(kad je Trn pripao Bugarskoj) odlazili su, pored Vlasotinca, sredom u Ljuberađu i subotom u Pirot, kada su ovi dani ustanovljeni kao pazarni dani u Lužnici i Pirotskom okrugu.
   Crvena Jabuka je posle oslobođenja na kratko pripadala Trnskom srezu (sa seedištem u Trnu-Bugarska), zatim, za kratko, vlasotinačkom srezu, i nešto kasnije, za stalno, lužničkom srezu.
   *
   PEČALBARSTVO:-Da bi dopunili svoje male prihode mnogo Crvenojabučani, pored stočarstva, poljoprivrede , pčelarstva i voćarstva, bavili su se i drugim zanimanjima:
   -Za vreme Turaka bili su pečalbari-dunđeri (tesari, zidari i prosta fizička radna snaga). Najviše su odlazili u Bugarsku, da bi završetku rljata odlazili širom Srbije, a potom i Jugoslavije.
   *
   RUDARI:- Pri kraju vladavine, pa sve do oslobođenja od Turaka, mnogi Crvenojabučani su radili kao rudari na Vlasini, u Crnoj Travi, u Perniku (Bugarska) i drugim mestima.
   Posle oslobođenja od Turaka i stvaranja rudnika 1925.godine, radili su i u rudniku „Jerma“ u Rakiti.
   Rudarstvo je postalo kao zanimanje i zanat. Dakle, Crvenojabučani su pored građevinarstva se bavili i rudarstvom. U rudniku „Jerma“ u Rakiti radilo je do 1941 godine 30 rudara, a posle oslobošelja 1945.g. do zatvaranja rudnika je radilo još 3 rudara. (spisak rudara na str. 53, u MONOGRAFIJI sela-Podvukao:M.M)
   Najduže i doživotno u svom rudarskom zanatu su ostali Ljubinko Stojkovićiz roda LJILJĆINCI-mahala BOJNA PADINA) i Nikola Ignjatović(iz istog roda-m.ORNIČJE). Nikola je kao rudarski penzioner umro. Osim rada u rudniku „Jerma“ Resavici, Vrdniku i drugim rudnicima.
   *
   ĆUMURDŽIJE(UGLJARI):- Kada su se naseljavali stanovnici, krčili su šumu, Tako se počeo razvijati jedan novi zanat-ćumurstvo odnsno pravljenje ćumura(uglja) za kovačnice i majstore kovače.
   Dakle, Crvenojabučani su se bavili proizvodnjom ćumura, koji je bio dosta tražen.
   Konjima su ga prenosioli do raznih mesta Srbije i Bugarske. Ćumur su dosta koristili kovači, potkivači, hanovi, kafane i mnoga domaćinstva-
   Na mnogim lokacijama crvenojabučkog atara bilo je ćumurana i golih mesta od posečene šume.
   Da bi mogli da zadovolje velike potrebe za ćumurom, morali su da imaju dosta konja, što za teret, što za jahanje, pa je skoro svako domaćinstvo imalo najmanje 1-2 konja, a neka i više.

   -nastaviće se-

   Odgovori

8. 24. jun 2018. u 17:53

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   -nastavak-
   * * *
   Crkva „CAR KONSTANTIN I CARI CA JELENA“-CRVENA JABUKA (opština Babušnica-lužnički kraj, pirotski okrug)

   Crkva u selo C r v e n a J a b u k a kao brvnara sa imenim „Sveti Pantalej“ je dva puta rušena u vremenu turske vlasti.

   Fermanom turskog sultana, od 03.10.1876.godine, dozvoljena je gradnja nove crkve. Ferman je bio upućen valiji Ahmed Mithad paši, niškom muftiji i kadiji, sa naređenjem da ne ometaju pripadnike carigradske patrijarŠije, seljane Crvene Jabuke, da podignu crkvu na istom mestu gde se nalazio temelj porušene crkve.
   https://www.facebook.com/notes/miroslav-mladenovic/crkva-car-konstantin-i-carica-jelena-selo-crvena-jabuka-so-e-babu%C5%A1nica-lu%C5%BEni%C4%8Dki-/1775778675821972/
   Prilikom gradnje otkriven je temelj, stariji od srušenih crkava brvnara, možda i iz starorimskog perioda.

   Nova crkva je sagrađena 1686.godine na starim temeljima od kamena i sa zvonikom i dobila je naziv “H r a m c a r a K o n s t a n t i n a i c a r i c e J e l e n e“.

   Staro Jevanđelje, zlatom okovano, došlo je u crkvu u 20. Aprila 1879.godine od darodavaoca: Milana Ristića, sveštenika iz Strelaca i Davida Petkovića, trgovca iz Crvene Jabuke.

   Ova crkva je poznata i po tome što su 1892.godine zvono za nju darivali srpski kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga. Tada je 12.oktobra 1892. Godine, u poseti Crvenoj Jabuci i otvaranju crkve bio srpski kraljevski par kada je zvono po drugi put i zazvonilo. Kraljevski par je darovao i školsko zvono u Zvonari.

   Na crkvi je uklesan zapis“Ovo zvono prilaže srpska država hramu „Car Konstantin I carica Jelena“, po odluci patriote Kralja Srbije Aleksandra Prvog, 12.10.1892.godine“.

   Tada je srpski kraljevski par istovremeno poklonio i zvono na crvenojabučkuškolu.

   Sačuvane su crkvene knjige kao verodostojni izvor o rađanju, venčanju i umiranju seljana Crvene Jabuke i okolnih sela.
   Sačuvane su i crkvene knjige iz kojih se vidi: da je prvi sveštenik obnovljene crkve bio Milan Spasojević, Da su prva novorođena deca upisana 12.januara 1879.godine, i da je to najstarija knjiga rođenih iz 1881.godine.
   (Izvor: LUŽNICA (u prostoru i vremenu), Tihomir S.Milojković, Niš, mart 2005.g., strana:193-194
   Priredio(15.07. 2015.g):-Miroslv B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO)
   *
   SVEŠTENICI KOJI SU SLUŽILI U CRKVI:- Stevan Veljković, 1908,g), Gligorije Popović(1908.g.), Đura Veljković(1908), Marko Jeftić(1908), Kosta Stevanović(1909-1911), Nikola Špakov(ruski politički emigrant belogardejac, kao sveštenik slućio u crkvi:1924-1943.godine, kada je strelja kao narodni neprijatelj), Vitalije Hajlov(Rus, belogardejac, sveštenik od 1925 do 1926), Varnova Nikola(1926-1929), Aleksandar Milić (1929-1932), Jovan Šušuković(Šušulić, od 1932-1941).
   Do juna 1933 godine crkva je činila zasenu parohiju a posle je pripojena parohiji sela Kalna.
   Za vreme okupacije od strane Bugara od aprila 1941 godine do oslobiođenja 1944.godine, dužnost sveštenika obavljao je Milkutin Radenković. Vođene su crkvene knjige kao dragoceni izvor dragocenih saznanja o poreklu ovoga naroda.

   *

   I s e lj e n i c i:-Jedan deo stanovnika Crvene Jabuke se nakon Drugog svetskog rata doselio u Batočinu.
   *
   ŠKOLSTVO:- Prva škola je osnovana 1897.godine, a sagrađena 1910.godine u Crvenoj Jabuci. Prvi učitelji su bili sveštenici, a kasnije su rasporešivani iz kraljevine Srbije odnsno Jugoslavije. Kasnije posle oslobođenja u Drugom svetskom ratu škola je radila sve do nestanka dece u selo. Migracija stanovništva je učinila svoje.
   Selo je vren+me pod Turcima živelo u najtežiim uslovima. Prvo mesto okupljanja dece mlađih, pa i starijih godina bila ja crkva u Crvenoj Jabuci, u kojoj su sveštenici toga doba znali da čitaju, ali ne i da pišu.
   To je predstavljao začetak školstva u selu.
   Crkva je znači bila prva škola u kojoj se učilo čitanje,a ne i pisanje, koje je u to vremenu smatrano veštinom.
   Tako je imućni otresiti i bistar seljak Petko Ilić ,još 1852-1853 godine pogodio nekog Stanoja Krstića iz Crvene Jabuke, koji je učio školu u Pirotu, da ući njegovog sina. Petko je plaćao 500 groša godišnje.
   Pored Petkovog sina, školu su besplatno pohađala i druga deca iz sela.
   Do oslobođenja od Turaka 1877.godine, u Crvenoj Jabucu su radili učitelji: Šura Jovanović, Ilija Stanković, Stanoje Krstić, i Cona Dančulović iz Trna. Conu je doveo Petko Ilić, koji radio i u Veliko bonjince i Strelcu kao uućitelj.

   Crvena Jabuka je upućena na mesto TRN-koje je bilo svojevrstan centar ZNEPOLJA i šireg područja. Trn je u tom vremenu pripadao Nišu.
   Prema Milivoju Đ Iliću škola u Crvenoj Jabuci je otvorena 1868.godine. Prva pismena ćena bila je Stojanka Petković, kći Davida Petkovića, narodnog poslanika Trnskog Sreza do 1877.godine, odnosno unuka Petka Ilića koji je otvorio prvu školu u selu. Stojanka se udala za Miloša tančića iz Strelca.
   Godine 1884. Učitelj u Crvenoj jabuci bio je Jovan radulović sa suprugom Milevom. A njemu je kum bio David etković
   Za vreme gradnje škole u selo 1910 učitelj je bio Raša R. Popović-sin Rake Popovića iz Strelca. Posle toga 1912.godine u školi učitelj je bio iz POIROTA božidar, samo do početak balkanskog drata kada prekinut rad škole-sve do 1918.g.

   Posle Drugog svetskog rata u selo Crvena Jabuka su radili učitelji:Dragoslav Savić, prvi učitelj partizanske škoole(1944-mučki ubijen), Aleksandar Ćirić iz Donjeg Striževca i Milojković Obrad iz Zavidinca (1944/45), Aranđelović Novak(1945-1948), Milivoje Mišić(1948/49), Ranđelović B. Božidar(1949/50) i kraće vreme učitelj Svetomir Đorđević.
   Godine 1951/52 u selu je rade učitelji: Mitić Ćaslav iz Resnika i Dragoljub Draža iz Barije Čifluka.
   Posle toga su se rešali učitelji, a najduće kao učitelji se u selo Crvena Jabuka zadržli bračni par:Vera i Nikola Todorov i Milutin Milenković iz Strelca. Ovaj bračni par je radio 21godina.
   VERA TODOROV sa 21 godina rada na „ selo Crvena jabuka, stekla je zvanje „NAJDRAĆI UČITELJ“ za 1980.godinu u Lužnici. Koje je dodeljeno od Saveza učiteljskog društva republike Srbije.

   Mnoga bistra planinska deca poslke oslobođenja u Jugoslaviji su zavrpavala škole i sticala fakultetska zvanja:lekari, specijalisti, poljoprivredni inžinjeri, mašinski inžinjeri, profesori fakulteta, ekonomisti, filolozi, građevinski inžinjeri, Geodeti, pravnici, u diplomatskoj službi, nastavnička zanimanjaučitelji, nastavnici, profesiri i pedagozi..(Spsak od njih 20 se nalazi u MONOGRAFIJI sela na str. 435-Podvukao:M.M).

   Navešćemo samo njihova prezimena:Tančićm Golubović, Stefanović. Stojković, Rakković, Stojčić. Ilić, Zdravković, Stojiljković, Spasić, Bogdanović, Kostadinović, Krstić(Podvukao:M.M).

   U Prvom i drugom svetskom ratu Bugari su pokušali da otvaraju svoje bugarske škole i buarizuju ovaj kraj, ali se nije uspelo. Posle oslobođenja od fašizma u Drugom svetskom ratu, menjali su se učitelji sve do zatvaranja škole .
   * * *
   PORODIČNE ZADRUGE(Selo Crvena Jabuka, opština Babušnica, pirotski okrug):-Od momenta naseljavanja, živelo se u porodičnim zadrugama. U donjem delu sela su dolazile kompletne porodične zadruge sa po dve, tri, četiri i više porodica.
   Život u tako velikim zajednicama, omogućavao je lakše zasnivanje domaćinstva, saradnju i i ispomaganje u izgradnji kuća, pojata, pomoćnih zgrada, krčenje šume, obradi zemlje i čuvanje stoke.
   Porodice u okviru zadruge bile su patrijahalno vezane, naviknute na život i rad, na podelu rada i odnose koje je unutar zadruge uspostavljao, nastariji član-osnivač zadruge ili neko drugi kome on poveri poslove upravljanja zadrugom.
   Porodične zadruge su bile brojčano velike i jake u vremenu Turaka, što im je omogućavalo da se štite, brane i lakše opstaju, pa i posle oslobođenja zadržali su isti odnosi života i rada u porodičnim zadrugama.
   U knjizi „Antropografska proučavanja“ pod naslovom „Krajište i Vlasina“ Rista T. Nikolić, posebno mesto posveđuje pitanjima zadružnog života ljudi Crvenoj Jabuci, kao jednom od najvećih naselja u lužničkom delu.
   Tako on piše:“U Crvenoj Jabuci Čelarovi (familija Čelarci) su do oslobođenja od Turaka 1878.godine bili u zadruzi od 73 duša. U tom vremenu postojala je zadruga(1905.g.-Podvukao:M.M) Dine Stojkovića (familija Brođani-Brodžani) imala na 30 duša:2 brata sa po 4 sina sina oženjena.
   U svakoj zadruzi upravlja starešina, koga u selu zovu Domaćin- Starešina zadruge je najstariji u kući-obično otac ili najstariji brat. Ali ima slučajeva da je neko i od mlađih starešina, kad najstariji ili otac ne može da upravlja zadrugom.
   On pozove sinove i kaže im kako je on dotle bio starešina, a od sada im određuje da slušaju toga i toga.“ Ako se desi da otac pijanči ili na drugi način ne vodi brigu i rasipa imovinu, sinovi ga smene i za starešinu uzmu obično najstarijeg brata, a dešava se ponekada ako ocene sposobnost, preduzimljivost i znanje da za starešinu izaberu i nekog od srednje, pa i mlađe braće.
   Starešina porodične zadruge ima veliku „vlast“ nad članovima zadruge, ali i veliku odgovornost za njen rad,život i opstanak, za skladne odnose u njoj, za jednaku brigu o svima i za napredak zadruge.
   Ako neki član zadruge učini ozbiljnu grešku, ili postupi suprotno od onoga što je trebalo da uradi, starešina ga kažnjava, traži da to nadoknadi, da da “globu“ kako se onda govorilo.
   Zadrugar ne može ništa kupiti ili prodati, to je stvar samo starešine. On određuje kako će se, od čega, kojim redosledom od domaće vune, konoplje, lana, a kasnije i pamuka pripremati odevni predmeti, pri čemu imaju primat oni koji rade najteže poslove i deca.
   Starešina kupujj obuću, odeću, gas, luč, žežer, so, zejtin, tamjan i sve ostalo. Što god da uradi starešina ne pita zadrugare, i kad odluči da ih pita, da čuje njihove predloge i mišljenja, on ih onda uvažava.
   Pošto izvori prihoda od poljoprivrede, posebno od stočarstva nisu pokrivali sve potrebe domaćinstva-zadruge, to su zadrugari odlazili u pečalbu i pri povratku zaradu davali starešini, a on je u skladu sa potrebama odlučivao kako će i za koje potrebe trošiti ta zarada, kao i uzet novac od prodate stoke, mleka i mlečnih proizvoda, vune i kože.
   Dešavalo se, ali ređe, da neko krije zaradu-težeći da nešto zadrži za sebe ili svoju užu porodicu. Ako do toga dođe, smatra se da on remeti za zadružne odnose i on se odmah odeljuje.
   Pri deobi primenjuje se po principu običajne „pravičnosti“. Prilikom deobe imovine najviše se daje onoj porodica koja će preuzeti obaveze za najstarije u zadruzi.
   Manje porodične zadruge imale su po jednog, a veće i po tri čoveka, obično mlađih iz siromašnih porodica-koji su skužili starešinu zadruge i zadrugu i zvali su se sluge.
   Oni su bili u obavezi da služe svakog člana zadruge, a za poslove koje su obavljali, osim stana smeštaja, hrane i oskudne odeće-vrlo retko su dobijali nešto i u novcu, ili ako su dobijali, onda je taj deo u naturi ili novcu, davan njihovim roditeljima.
   Život sluge je bio težak i mukotrpan, ali se događalo da se sluge kao dobri, vredni i marljivi radnici, vremenom uhodaju, prosto sažive i utope u porodičnu zadrugu, što je dovodilo do toga da su više cenjeni i poštovani, da su imali bolje uslove života.
   Ako je sluga loš kao čovek, neradan i neodgovoran, starešina ga isplaćuje za vreme provedeno na radu u zadruzi, tera i traži novog slugu.
   Najstarija žena u kući obično žena starešine zadruge, naređivala je ženama da rade na nedelju, što je značilo da treba da obavljaju sve poslove
   u iži i kući, počev od mešenja hleba, pripremanja jela, uređenja kuće, i brige o maloj deci.
   Organizovala je da ostale žene i mlade devojke idu kolektivno na rad u bašti, kad se bašta sadi, na okopavanje krompira, na žetvu, vršidbu, na pranje vune i pripremanje za obradu.
   Obično bi u kasnu jesen i zimu naredila da u velikoj sobi postave više razboja i da tkaju sukno, ponjave, konopno, laneno, i pamučno platno i druge tkanine, da peru, savijaju u pramenove i predu vunu za izradu odevnih predmeta džempera, čarapa, šalova, rukavica i drugo.
   Tako je npr u velikoj Crvenojabučkoj zadruzi u kojoj je Dina bio starešina, njegova žena Rustenka, određivala svima, da iz porodica daju žene, kako bi sedam njih, išlo na ćetvu, a drugih pet na poslove oko bašte i voćnjaka.
   Porodice iz sastava zadruge, živele su u voćnjaku u središtu domaćinstva. Svaka je u okviru kuće imala svoj kutak, deo sobe, iže, a tek mnogo kasnije svoju sobu.
   Neke porodice živele su i boravile stalno tamo gde su i radile, kao naprimer neke na gumnima, gde je čuvana stoka, neke na pojatama, a neke na mestima gde su bile bačije(mesto gde se čuvale ovce, muzle,pravio sir, bučkalo maslo(maslac), na pašnjacima čuvale ovce sve do jeseni dok su imale mleka-se bačijalo-Podvukao:M.M). Tamo su stanovale, živele i radile, pripremale hranu i provodile vreme. Pobvremeno, obično jednom nedeljno, dolazile bi do središte zadruge, za namirnice i preoblačenje i obavljanje nekih poslova od zajedničkog interesa.
   U selu u celini i porodičnim zadrugama su se poštovali srodnički odnosi. Srodnici iz jedne porodice ne mogu se uzimati do osmog pojasa po „muškoj lozi“ a po „ženskoj lozi“ do šesto koleno-kako su govorile stare babe dok se ne „izrode“.
   Nazivi srodnika su ovakvi:novorođenće zovu momče ili mommčence, a za žensko se zvalo devojče(devojća)- Muško dete je nastavljač loze. Govorilo se:rodilo se muško, orač, drvar, pečalbar, vojnik, domaćin, naslednik, odmena, nastavljač loze itd. Za žensko dete se govorilo.majkina nada i odmena.
   U porodicama u odnosima među starijim, mlađim i suprotnim polovima su bila su u upotrebi:baba,deda, otac(tata), majka(mama-nana) bratanac, senjstrić, sestričina, baća, čiča, strina,teča, tetka, ujka(ujća), ujna,sestra-seja,bata, dada, pastorak, pastorkinja(dete od majke-udata sa detetom za drugog čoveka), prijatelju, prijo,….
   Zadruge su dugo opstajale, zato što je kod ljudi prosto bila urođena, od malih nogu negovana želja i sklonost da žive zadružnim životom-zajedno. To potvrđuje i činjenica da je onda bilo manje tužbi, svađa i rasprava zbog imovine, a i stariji ljudi manje su se žalili na samoću. Skoro uvek su bili okruženi pažnjom, poštovanjem i brigom mlađih. Postojale su čvršće veze između porodica u srodničkom smislu i u smislu ekonomske zavisnosti i upućenosti jednih na druge.
   Starešine porodičnih zadruga u C r v e n o j J a b u c i su bili ugledni i poštovani ljudi, oštri u zahtevima i izvršavanju radnih i zadružnih obaveza, ali i puni brige za svakog člana zadruge. Bili su ugledni, vedri, ponosni i u stanju da savlađuju teškoće i rešavaju sve probleme, da pomažu oko podizanja dece, da se brinu o bolesnima i da čitavu zadrugu drže u rukama.
   Kad se radi, stvara, slavi, svadbuje, kršteva, igra i peva, kad se treba boriti protiv bolesti,, zla, nevolja i braniti od neprijatelja.
   Bili su duhovno veće, uvek u stanju da pruže dobar savet, da pravilno usmere starije i decu, da dobar rad pohvale, na greške ukažu i da pesmom uz gusle unesu raspoloćenje i vedrinu, da zapevaju o sebi i drugima, o junacima i ljudskim sudbinama, o prošlosti, sadašnjosti i budućnosti.
   Da privole mlađe da svirajumlađe da sviraju gusle, frulu, dvojnice, gajde i pored rada i stvaranja da umeju da se raspolože, da sviraju, pevaju i igraju, da žive životom koji je i sa malim srećan i lep, dostojan čoveka.
   Ljudi u zadrugama su bili mnogo pristojniji, pažljiviji, poslušniji i obazriviji. Bilo je više poštenja i brige jednih za druge, što je održavalo zajednicu.
   Sam život u u porodičnim zadrugama utemeljivan na pravoslavnoj veri, međusobnom poštovanju i uvažavanju, na negovanju kulta rada, pravilnih odnosa između starijih i mlađih i tradicionalnih obeležja kulturnog života-koja su se prenosila s kolena na koleno-učvršćivao je porodične zadruge.
   Sa porodičnim i ekonomskim odnosima u nekim zadrugama se pojavljuju i trzavice i nesloga među porodica. Promenom društvenih odnosa polako dolazi i do raspadanja zadruga.
   Prvo su počela trvenja mešu snajama i svekrve i među braćama, pa je nastalo
   nesuglasje i podela u zadruzi na familije. Te deobe su nekada bile teške oko podele imanja među braćom, pa je dolazilo i do teških sukoba među braćom.
   Tako izlaskom iz zadruga su nastajala posebna domačinstva-familije iz istoga roda. Neki su stvarali domaćinstva u selo a neki su se selili u druga mesta sa porodicom.
   Raspadom zadruga, pratila su i nova doseljavanja u selo-a naišao je i neprimećna emigracija stanovništva i sdmanjenje broja stanovnika u selo Crvena Jabuka.
   Danas na početku 21. Veka u selo Crvena jabuka ima malo domaćinstva, samo malo starih, a vrlo malo mladu, pa je oslabila ekonomska moć, pa je sve više napuštenih njiva, livada i pašnjaka, oronulih kuća, praznih staja, pojata, plevnji i bačija….
   (IZVOR:-L u ž n i č k o s e l o CRVENA JABUKA (Hronika sela), novembar 2002.godine:- Dragomir Goša Anđelković, Milisav Miša Zdravković i Velimir Velja Đorđević, strana: 26-31; Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac , saradnik portala POREKLO)
   https://www.facebook.com/notes/miroslav-mladenovic/porodi%C4%8Dne-zadrugepo%C4%8Detak-20vselo-crvena-jabukaso-e-babu%C5%A1nica-pirotski-okrug-srbi/1775424459190727/

   * * *

   MLADENCI I LAZARICE:
   U selu je poklanjana posena pažnja obeležavanju MLADENACA i priznika koji predhode velikom prazniku USKRSU.
   To se odnosi na Veliki Petak i Veliku tzv LAZAREVU SUBOTU, kada se obavljaju običajne svečanosti.
   LAZAREVA SUBOTA se povezuje ili bolje rečeno povezala se sa tzv CVETI.
   Školska deca su na CVETI izilazila u polje i brala cveće-a od nabubrelih cvetnih vrba pri povratku od grančica kitila školu i učionice.

   MLADENCI su praznik koji je obeležavan za sreću i zdravlje mladih u celini, a posebno mladih bračnih parova koji tek što su stupili u brak.
   Tog dana ujutru rano odlazi se u berbu, tek nabubrelog prolećnog cveća i drenovih grančica.
   Po povratku kući, kao iz šale, drenovim prutićem ćibaju se:deca, mladim, jarići, jagnjići-da sve bude zdravo kao dren.
   Domaćice spremaju male kolačiće, koje posle pečenja premazuju medom i njima i njime poslućuju ukućane sve u kući, komšije, rođake i mlade bračne parove.

   Kolačići su se zvali MLADENČIĆI. Mladi bračni parovi odlaze kućama. Tamo se srema ručak, veselje uz pesmu i muziku- Sviralo i pevalo uz frule, gusle, gajde i kasnije uz klarinet, trube, basove, bubnjeve, harmonike i violine. Za svakog domaćina je to bio dan srećei radosti, Taj običaj se očuvao do današnjih dana ali u nešto izmenjenom obliku.

   Na dan Lazareve Subote mlade devojke-LAZARICE su izvodile igru kroz pesmu za radost domaćina, domaćice i svih ukućana povezanih sa radostima i berićetom u porodici, kući, polju i životu.
   To je bio cvet mladosti od 8-10 devojaka, odevenih u narodnoj nošnji, sa VOĐOM, gde su polovina pevale pesme a druga polovina igrala uz pesmu.
   LAZARICE su pevale pesme: domaćinu, domaćici, nevesti, momku, vojniku, detetu, majci, babi, dedi, kučetu, ovcama, jetrvama, pčelama, oraču, momku pred ćenidbu, lovcu, pečalbarima i dr.
   Ovaj predhrišćanski lep običaj je naćalost od komunistićkih vlasti zabranjen posle Drugog svetskog rata zbog navodne „povezanosti“ sa religijom, što nije bilo tačno.
   Evo nekoliko lazaričkih pesama koje njsu pebale crvenojabulanke u selo Crvena Jabuka i okolini:
   LAZARIČKE PESME:
   OVCAMA
   Ozgor idu tr buljuka
   Jedan buljuk-dzvono bije
   Drugi buljuk-ovčar svira
   Treći buljuk-jagnje blaji.
   Dzvono bije da dobije
   Ovčar svira za devojče
   Jagnje bleji za majčicu.

   MAJCI
   Sestra Jela dvor mela
   Sas slnce se sporevljala
   -Oj ti slnce jasno slnce
   Kako greješ po svo polje
   Da li greješ moju čerku(ćerku)
   Da li greješ moga sina-
   .-Ostani zbogom stara jela
   Kako grejem celo polje
   Celo polje i doline,
   Teka grejem tvoju čerku
   Teka grejem tvoga sina.

   PČELI
   Pčelica mi tijo leti.
   Tijoleti, teško nosi,
   Na grudima kantariku,
   Na glavicu po pamicu,
   Na dupence po čupence
   Na nožicu po panici.

   BABI
   Sedi baba na stolicu
   Pa mi plete rukavicu
   Rukavica mala šala
   Pa je baba i zaspala.
   Zaspala je pokraj kube,
   Da je deca ne probude.

   ORAČU
   Orač ore ravno polje
   Volovi mu dva jelena
   Dva jelena šest anđela
   Ralo mu je čubričica
   Ralica mu čudno drvo
   Čudno drvo javorovo.
   Struka mu je struk bosiljak,
   Neka ore pđenicu
   Da si rani dečicu,
   Dečicu i svoju ženicu.

   DEVOJCI
   Ova moma dosedela
   Dosedela, dostojala,
   Beli dari nagotovila
   Trista bele košuljice
   Dvesta čivta ča<rapice
   Troja kola tkaničice
   A četvoro šarenice
   Za Jovana ili Stojana.

   MUŠKOM DETETU
   Vetar veje, grad leleje,
   Pa izveje branog konja,
   I nakonju muško dete-
   Na dete je svakojako
   Po najviše zdravo li je!
   Kuda ide s zdrav da ide
   Da se majću(majku) svud obide
   Kad naraste i poraste
   Momu mladu da zaprosi
   Majci dvori da pomete,
   Ponajmilo njojno dete.

   MOMKU PRED ŽENIDBU
   Zelenko jabuko
   Dobar si mi rod rodila
   Nes'm mlogo niti malko
   Na dve vejće(vejke), dve jabuće(jabuke)
   Na trećutu sokol stoji
   Pa mi otud progovara:
   -Ženi mene, mila male!
   -Ču(Ću) te ženim, mili sinko
   Koju očeš(hoćeš), kaći majci!
   -Stojanku ču(ću), mila male!
   -Usi, sinko, mili sinko!
   Kuma nam je-Greota je!
   Grešta je-sramota je!
   -Ona, mѕale, gre ne znaje,
   Gre ne znaje-sram ne znaje!

   PESMA VOJNIKU
   Vojvodke gradile
   Bez bosiljak radile
   U nji sedi vojvoda,
   Žute čizme sobuva
   A crvene obuva,
   Da si ide u vojsku,
   Da vojuje godinu
   Da dovede robinju,
   Da mu šeta po dvori,
   Kako paun po polje,
   Pauznica po gradu,
   Oj, ubavo devojče.

   PESMA OFICIRU
   Nedšto mi sijaše,
   Nad goru zelenu,
   Dal je slnce il mesec,
   Il su sjajne zvezdice,
   Nit je slnce,nit mesec,
   Nit su sjajne zvezdice,
   Već zvezdice oficira
   Na ramenu, sjajaše
   Sablja mu se lasteše
   Gledaju ga mlade mome
   Oficiru besede
   Oče(hoće) li ni povede,
   Oj ubave mile mome.

   * * *

   VINKO DIMITRIJEVIĆ, SLIKAR-LIKOVNI UMETNIK AMATER:-

   Rođen 1960.g. u Crvenoj Jabuci, opština Babušnica. Crvena jabuka mu je darivala zdravo i sigurno detinjstvo, mladost, znanje, intuiciju i spodbnost da se iskazuje kao slikar , umetnik i stvaralac. Živi i radi u Babušnici. Popčeo je sas vojim slikama u likovnoj sekciji Doma kulture u Babušnici i Društvu amatera umetnika u Pirotu.
   Svoje radove je3 izlagao na više od 20 kolektivnih izložbi širom zemlje.
   Jedan je od organizatora i učesnika Likovne kolonije u Zvonačkoj Banji od 1993 do 1999, u Strelcu 1997 i 1998, u Smederevu 1996 i 1998, Čelarevu 1997 i Sremskoj Mitrovici 1999. Početkom 21 veka je imao samostalnu izložbu u Odžacima u orh+ganizaciji KLUBA CRVENOJABUČANA (koji su kolonizirani posle 1945.g. u Vojvodini-Podbukao:M.M). Njegove slike se nalaze u Sloveniji, Grćkoj, Italiji, Nemačkoj i Americi.
   *
   CRVENA JABUKA
   („Beše selo“)
   A sada sam ostala
   I san sanjam,
   U kućama mojim
   Glas dečji ne čujem.
   Vrati se na zov
   Vaše CRVENE JABUKE
   Udahnite dušu
   I budite srešne ruke.
   Ako se vi vratite,
   Ispunite moje želje
   Vratiće se s vama
   Pesma igra i veselje.
   Oživeću kao selo
   Oživeće i polja i gore,
   Izvori moji
   Lepše da žubore.
   Pesma „BEŠE SELO“(Autor:Božidar-Boža Radenković iz Radosina, Babušnica)
   *
   -nastaviće se-

   Odgovori

9. 24. jun 2018. u 17:55

   Miroslav B Mladenovic Mirac

   -nastavak-
   ISTORIJA:- Meštani sela Crvena jabuka su učestvovali u svim bunama i revolucijama u borbi za nacionalno oslobođenje od Turaka i u Prvom i Drugom svetskom ratu su dali velike žrtve za sticanje njslobode i nezavisnosti od pokušaja bugaruzacije sela i čitavoga kraja.
   Istorija sela je ispisana u Monografiji sela i na tim stranicama postoje imena i prezimena poginulih i svih o nih koji su se borili i narod vodili u bitke za konačno oslobođenje od Turaka 1877.godine,kao i svedočenja o bugarskom teroru nad stanovništfvom i internaciji u Bugraljskoj; radi pokušaja bigarizacije.
   Jedan deo stanovništva sa rođacima je ostao da nepravednom istoriskom odlukom 1878.g. velikih sila na Berlinskom kongresu trnski srez pripadne Bugarskoj.
   U Prvom svetskom ratu na ovim prostorima se vodila borba sa Bugarima protivu bugarizacije i kao trag toga vremena(1912.1918) ostao je u ZAPISU na velelpnom ISTORIOSKOM SPOMENIKU na planini TUMBA-raskršća puteva između Srbije i Bugarske, sela:Crvena Jabuka i Kalna, na samoj granici sa Bugarskom.
   Pamatiće generacije iz istoriskih svedočanja šta je tom narodu od fašista Bugara učinjeno i u Drugiom svetskom ratu(1941-1945).
   Iz tog rata od Crvenojabučana je postalo veliki broj oficira na komandnim mestima u našoj vojsci za vreme partizanskog rata protivu okupatora i posle oslobođenja.
   O njihovom učešću u partizanskom pokretu u Drugom svetskom ratu, njihovim žrtvama za današnju slobodu i borbe protivu fašizma su napisane mnoge istoriske knjige samih sudionika i učesnika tih istoriskih događaja.
   *
   DAVID PETKOVIĆ-BORAC ZA OSLOBOĐENJE OD TURAKA I PRVI POSLANIK IZ CRVENE JABUKE
   David Petković iz Crvene Jabuke je bio prvi i jedini poslanik Trnskog sreza posle oslo bođenja od Turaka izabran na izborima 29.10.1878.godine u skupštini Srbije.
   Posle oslobođenja od Turaka 1877.godine Crvena Jabuka se našla u Trnskom srezu. To je bila, na neki način za to vreme i prirodna ve3za sa starim srpskim gradom.
   Osećalo se opšte raspoloženje, ne samo u Trnu, već i u selo Crvena jabuka zbog konačnog od Turaka i pripajanja Srbiji.
   Opštu radost i raspoloženje pomutile su igre Rusije i Bugarske i odredbe Sanstefanskog mira koje su utvrdile nepravične granice i Trn i Pirot ostavile u sastav Bugarske.
   Posle mnogih žalbi, granice su korigovabe odlukama Berlinskog kongresa 1878.godine. Srbiji vraćen Pirot a bugarskoj ostao Trn. Po toj odluci Crvena jabuka je isključena iz trnski srez i pripojena vlasotinačkom srezu.
   Crvenojabučani su bili ogorčeni, što je njihov Trn sa brojnim prijateljima, saradnicima, uticajnim ljudima i rođacima ostao u sastav Bugarske.
   Mnogi Srbi su posle toga napustali taj deo Znepolja i selili se u niđe krajeve srpske države.
   *

   UČEŠĆE U RATOVIMA ZA NACIONALNO I OSLOBOĐENJE OD FAŠIZMA:

   SPOMEN PLOČA:

   U pomen osnivačima sela:“MA GUSKA(CRVENE JABUKE):Ćorću, Slavku, Lazaru i Mikošu“

   Žrtve TERORA u Prvom (1912-198) i Drugom (1941-1945) svetskom ratu Crvenojabučana:- U svim ratovima poginulo je 168 stanovnika: u ratovima (od 1912 do 1918. godine-spisak na str. 99-102, u MONOGRAFIJI sela Crvena Jabuka.Podvukao:M.M) poginulo je 84 i u Drugom svetskom ratu 84 stanovnika.
   Bugarski fašisti su popalili 499 stambenih i pomoćnih ojekata. U nekoliko navrata 1943. I 1944.godine (a naroćito maja 1944.godine) selo je bilo zavijeno u crno, kada su bugarski fašisti i njihva kaznena ekspedicija pobili i streljali 52 stanovnika(o imenima i prezimenima streljanih se nalaze u MONOGRAFIJI sela Crvena jabuka-Podvukao:M.M).

   OFICIRI IZ NOR-A(strana 335-336, podvukao:M.M):-prema činovima ima:pukovnika, potpukovnika, majora, kapetana prve klase, potporučnika, poručnika, mlađih oficira-ukupno 77 iz sela Crvena Jabuka, koji su uzeli pobeglo je nekoloko zarobljeniklja a među njima i crveenojabučani:učešće u Drugom svetskom ratu.
   Prema prezimenima su:Lepojić, Tančić, Stojičić, Golubović-Milić, Rajković, Zdravković, Iskrenović, Stojković, Stojiljković, Janković, Stefanović, Đorđević, Mihajlović, Vidanović, Nikolić,Anšelković, Anđelinović, Stamenković, Kostadinović, Krstić, Đurić, Pejčić, Milenković, Petrović, Paunović, Stevanović, Stojadinović, Cvetanović, Dimitrijević, Ilić, Kitanović,Jovanović,Bogdanović, Dinić.

   Poslati 1941.godine u zarobljeništvo preko Bugarske i Rumunije za Nemačku na želežničkoj stanici Sukovo kod Pirota pobegli su iz Crvene Jabuke:Stojkovič Jovanče Milisav(1919), Stojković Stojanče Najden(1919) i Đorđević Andona Dragutin(1919).
   U zarobljeništvu(1941-1945) jebilo 16 seljana iz Crvene Jabuke(Spisak na str. 128-129, MONOGRAFIJA sela, podbvukao:M.M).

   HEROJ BRKA
   Crna Trava, Crna Trava,
   Brkina država
   Na Balkanu Brka stoji,
   I svu vojsku redom broji,
   Sva mu vojska na broj ima
   Al mu nema Sinadina.
   Branio je Radosin,
   Poginuo kao heroj,
   I narodu odan sin.
   Za njim ćali narod
   I slobodna Crba Trava,
   Crna trava, Crna Trava,
   Brkina država.
   (IZVOR: MONOGRAFIJA sela Crvena jabuka, 2002.g.,str.375)

   *
   ZANATSTVO U CRVENOJ JABUCI(str 50-54, iz MONOGRAFIJE sela.Podvukao:M.M):

   KOVAČKI ZANAT:
   -Najpoznati KOVAČI do početka Prvog svetskog rata): Jefta Petković iz familije Gazdini-Petkovići, koju je držao na potesu GRMAĐE, Banko Banković iz familije Pržonci(s.Pržojne), Stanja Banković iz familije ŠURDILOVCI, i Radovan i njegov sin Voja Banković.
   -Između dva svetska rata kovači su bili:Jovan I. Stojčić, poreklom iz Preseke, tojest njegov otac Ilija je došao iz Preseke, Voja Banković(Šurdilovci), koji je vodio kovačku radnju od 1920. Do 1944.godine.
   Ljubisav S. Zlatanović (Petćičovi), Kosta Spasić iz familije Čelarci (1925-1930), kada se odselio u Rosoman(kod Velesa-Makedonija).
   -Posle Drugog svetskog rata kovačke radnje su nastavili da vode: Milovan J. Ilić, sin Jovana Sojičića kovača, koji je vodio radnju do 1970 godine i Ljubisav S. Zlatanović do starosti. Nažalost ovaj zanat se ugasio jer ga mladi nisu prihvatali.

   KROJAČKI ZANAT:-
   Krojački zanat u Crvenoj Jabuci je novijeg datuma. Naime, do početka prvog svetskog rata nije postojao krolački zanat u ovom kraju, većsu ovaj posao obavljali majstori zvani TERZIJE, koji su šili odevne predmete ručno, iglom i koncem domače vune, a košulje su pravljene mahom od platna koje je tkano od kudelje ili kasnije od mešavine kudelje i pamuka.
   Terzije su mahom dolazili iz susednog sela Jabukovika, a kasnije prvi terzija iz Crvene Jabuke bio je Taza S. Stamenković (Mišarnici-C.Jabuka), koji je odmah posle Drugog svetskog rata nabavio šivaću mašinu, pa je tako postao prvi krojač u selu.
   Posle njega keojači su 1946.g bili:Svetislav D. Vidanović(odselio se u Boljevac) i Vladislav Ignjatović do penzije.
   Uz poljoprivredu krojačkim zanatom bavili su se: Stojan M. Stevanović (Stevanovci) i Budimir Rajković (Čelarci).

   STOLARSKI ZANAT.-
   Crvenojabučani su po prirodi bistri ljudi, pa otuda i većina njih bavila se stolarskim poslom za svoje potrebe.
   Do početka prvog svetskog rata, pa neko vreme posle, Crvenojabučani su išli u pečalbu i pravili kuće po selima u okolini VIDIMA i to od temelja pa do predaje.
   Radili su tako što su jedni pravili kuću, a drugi izrađivali stolariju. U to vreme poznati stolari su bili: Pejča D. Stojković (Prpinci), koji je poginuo u toku rata, Pejča Stojković i Gligorije iz Rakov Dola, koji su celokupnu stolariju uradili za osnovnu školu u selo Crvena Jabuka 1910.godine.
   Pored njih, bilo je stolara:Svetislav Dimić (Bojinci), Milan Dinić (Marinci), Miloš N, Stojković (Prpinci), Stanča Zdravković (Brodžanje)-radili između dva svetska rata.

   KAČARSKO-BAČVARSKI ZANAT:-
   Najstariji kačar je bio neki Zdravko Kačaričin, odseljeni u okolinu Leskovca, Ignjat Đoriž iz mahale PRVI RID-familija Brodžani-Brođani.
   Između prvog i drugog svetskog rata kačari su bili: Stanča Zdravković i Momir Zdravković iz TANĆI(TANKI) RID, Jovanča Zdravković iz Prvi Rid-Brodžanje, mahala MEČOKANAC, do 1929.godine kada je poginuo.
   Milisav Ilić sin Jove kovača, do 1946. Kada se odselio u Boljevac, Miloš Stojković iz PRPINCI, mahala PAŽAR, Stojan Grozdanović iz BARČINCI i neko vreme Nikola P. Momčilović SIPIŠTAR, koji se odselio u Klisuru kod Bele Palanke za vreme rata. Svi su radili ovaj zanat do smrti.
   Od mlađih u selu radi jedini kačar Vlajko M. Stojković, sin Miloša iz familije PRPINCI.

   OSTALI ZANATI(Samardžije, potkivači mutavdžije, vunovlačari, valjači, vodeničari):-
   SAMARDŽIJE:- Jedan od potrebnih zanata u selo bio je samardžiski zanat, ali ga nije bilo. Odlazilo se u Pirot, a odlazilo se u Bogdaljnovac kod majstora. Posle Drugog svetskog rata, samardžiske usluge obavljao je u selo Nikola S. Krstić iz Crvene jabuke iz familije VUČKOVCI, sve do smrti.

   POTKIVAČKIM zanatom su se bavili kovači, koji su bili i proizvošači potkovica. Daanas kao priučeni potkivači rade: Ljubisav Đorić, Slavko Stojkovići dr.

   MUTAVDŽISKIM zanatom su se bavioli u selo Ljuberađa i Modra Stena- Zanatlija mutavdžija u selo Crvena Jabuka nije bilo.
   Svojevremno su čuvana brojna stada koza i od kozje dlake pravioli dobre vreće, pokrovce, bisage i dr..

   PČELARSTVO:-
   Crvenojabučani su od samog naseljavanja sela, čuvali pčele, ali to bilo ono primitivno pčellarstvo sa košnicama od pruća.
   Moderno pćelarstvo je u Crvenu Jabnuku 1930 godine preneo sveštenik Nikola šapakov(emigrant iz Rusije).
   Bili poznati pčelari: Dragomir Radenković, Svetislav Dimić, i dr.
   Posle njih, pred drugi svetski rat i posle kao napredni pčelari javljaju se: Stanoje Dimitrijević(Mišarinci), Milovan Cvetanović(Cvetanovci), Milisav Zdravković (Prvi Rid) i dr.

   VUNOVLAČARA nije bilo u selo, pa su seljljani odlazili da vlače vunu u Ljuberađu; a kasnije u Zvonce, Gradskoj i Klisuri. Sve su radile navode ni pogon.
   Do odlaska do vunovlaćara, vuna se pripremala za obradu pomoću zagrebaca, a to su radile ćene.
   VALJAVICA nije bilo, pa se isto odlazilo u istim mestim za valjanje u valjljavicama sukna(klašnje) od vune na uređajima koji su radili na vodi.

   VODENIČARI(Popis iz 1960-g-):-Stamenković Taza, Spasić Jovanča i Milten, Stojičić Ilija, Đorđević Sava i Jefta, Rajković Anđelko, Zdravković Jovanča, Zdravković Stanča, Iskrenović Joca, Braža Stojkovići(prpinska vodenica), Zlatanović Ljubisav(kovač), Grozdanović Stojan, Ignjatović Stojanka, Ranđelović Ljubomir i Raša, Vukadinović Pejča, Paunović Sotir, Zdravković Ljubomir, Savić Sima, Krstić Stamenko, Ćirić Živojin, Cvetković Aleksa, Ilić Milovan, Cvetanović Ljubomir, Paunović A. Sima, Kitanović Dragoje, Đurić Vaca, Stojićić Mila, Banković Voja.
   Pored ovih vodenica na reci Tegošnica, bilo je vode3nica i na potocima. Tako na primer na potoku koji se sliva kod Bojnici bila vodenica Stojana Stefanovića i Svetislava Dimića.
   Na Bobotolskom potoku bile 2 vodenice. Na Bezubaćkom potoku je imao svoju vodenicu Andon Stevanović. Braća Vsiljevići Todor i Kosta su imali vodenicu na izvoru kod svojih kuća. Sve vodenice su radile na principu prikupljanja i ispuštanja vode kroz drvene ili metalne vodeničke buke.
   Vodenice braće Vasiljevića, Stamenković Taze, Zdravković Jovanče i Stevana i Ljubisava Zlatanovića, radile su na dolapu radi boljeg iskorišćavanja vodene snage. Vodenički kameni kupovani su u selo Darkovce(Crna trava).
   Više vodenica nema oedkako je nastalo iseljavanje3 stanovništva a i danas se kupuje brašno i niko nr+emelje ni sopstveno žito. Neki su nakupovali i mlinove na struju, koji rade umesto vodenica. Ostale su samo ruševine nekadašnjih vodenica u selo Crvena Jabuka.

   MUZIČKI ŽIVOT CRVENOJABUČANA(strana.79-85, iz MONOGRAFIJE sela, podvukao:M.M)
   Još od dalekih predaka doseljenih sa Kosova u duši brojnih generacija razvijana je, podsticana i negovana ljubljav prema penjsmi i muzici. Crvenojabučani su u svom istoriskom razvoju, od nastanka sela, pa do najnob+vih dana s kolena na koleno prenosili junačke pesme, pesme koje su stvarane, negovane i pevane u narodu i nastojali da sačuvaju mutzičke tradicije svojih predaka.
   Za vreme ropstva pod Turcima u selu se pevalo, igralo i uz rad, pesmu, i igru živelo i opstajalo. Nije bilo kuće iz koje se kraj ognjišta nije čula jeka gusala i pesma koja je podsećala mlade na vremena teškog ropstva pod Turcima, i borbe za oslobođenje.
   Gusle su bile simbol ljubavi prema pesmi i muzici i svetinja koja je u kući čuvana kao dokaz srpskog porekla i izvor snage i morala. Stari Crvenojabučani uz gusle su svirali pesme o hajducima, Kraljeviću Marku, Kosovu, Milošu Obiliću, Braći Jugovića, caru Lazaru, o srpskim junacima, bojevima i bunama.
   Putem gusala i pesama negovali su i čuvali od zaborava svoje običaje, veru, poreklo, uspomene na svoje pretke, negovali svoju kulturno-istorisku baštinu.

   Uz gusle i druge muzičke instrumente se slavilo, pravile svadbe, ispraćaj u vojsku, krštevala deca, gradile kuće, dočekivala i slavila sloboda i oslobođenja, igralo i pevalo na vašarima, saborima i svim svetkovinama gde je bio život mladosti i radosti ljudi. Zato i ostaje da se zabeleže takvi muzički virtouzi koji su svojim melosom razgaljivalije bilo dušu i kada je najteže u polju, negde u rovu u borbi za slobodu ili na nekom veselju.

   GUSLARI.
   – Tako se u selo pamte kaso narodni guslari:-Stanoje Sokolović, Svetislav Dimić, Stanoje Stojković-Dinić, Natalija Stevanović,Radunka Zdravković, Jovanovi Anđelko(kao guslar izgrađivao gusle, bio je veliki majstor. Guslama je snabdevao šire područje).

   FRULAŠI:
   – Kao svirači na fruli, duduku i dvojnicama, zapaženi:Aleksa Cvetković, Ranđel Nikolić.

   GAJDAŠI:
   – Kao gajdaši u selu su poznati: Đura Stojiljković-Ignjatović(solunac), Stojiljko Petrović-

   GRUPE KLARINETISTA:
   – I GRUPA u sastavu: Stevan S. Zdravković (klarinet), Milisav J. Ilić (klarinet), Dobrinko Kostadinović (bubanj).
   II GRUPA u sastavu: Ranđel (klarinet), Slava Stamenković (klarinet), Đorđe Stamenković (bubanj).
   III GRUPA u sastavu: Ratko Stojković(klarinet), Stojanča Stojčić(klarinet), Raša Slavković(klarinet), Svetislav Janković(bubanj).

   Seosku BLEH muziku su sačinjavali: Ljubinko Dimitrijević (truba),Raša Stojković (bas), Raša Slavković (klarinet), Ljubomir Branković (klarinet), Jova Zdravković (truba i bas), Mihajlo Tančić truba(vođa muzike-kapelnik) Stojan Stamenković (dobošar), Vladisav (bubanj).

   Posle Drugog svetskog rata(1945.g.) u selu nije bilo moguće sastaviti bleh muziku,kakva je bila nekada. Muzički život se odvijao na veseljima i igrankama uz gajde, frulu, dvojnice, duduk i harmoniku i muzička društva iz drugih sredina su uveseljab+vala crvenojabučane.
   Mešu mladima u muziciranju na fruli i dvojnici su se isticali:Stamenkovič Gradimir, Stojković Dragomir, Zdravković Borisav i drugi.
   Tradiciju muziciranja gajdama je nastavio jedino Miroljub Stojičić, koji je sa harmonikašem Bogosavom Zdravkovićem pomagao učiteljima u spremanju školskih priredbi. Muzikant harmonikaš-pevač bio je Stojan Stojković. Koji je živeo u Babušnicu a doklazio u svoje selo da za mlade svira i peva na priredbama, tako da mladima donese radost i svežinu od teških poslova i jednoličnosti seoskog života.

   * * *

   N a s e lj a v a nj e-p o r e k l o r o d o v a:-Kao najstariji rodovi ovoga kraja se smatraju DŽIDOVCI ili INVENTIVCI. Stari ljudi su ih identifikovali i izjednačavali sa LATINIMA, koji su držali područje sela posle DŽIDOVACA.
   Za Latine se nezna da su živeli u ovom selu i da je ono bilo Latinsko naselje. No, prilikom prosecanje puta od Crvene Jabuke do Rakite, kažu da je bilo rimskog ostatka od starina, što znači da su ovde živeli Rimljljani negde oko prvog veka nove ere.
   Posle Rimljana su doščli Stari Sloveni, od kojih vode poreklo današnji stanovnici sela. To su preci koji su bećali od islamizacije sa Kosova i drugih krajeva, ovde u neprohodne predele, okružena divljinom šuma i ivotinjama.
   Zato Crvenojabučani govore da su njihovi preci sa Kosova, naseljeni u vremenu bežanija sa Kosova i Metohije u 17 veku od Turaka.
   Prema R. Nikoliću LATINE su uništili Turci i Grci u znepoljskom kraju, a jedan deo se razbešao. Posle toga su došli Rusi prema predanju i tako formirane porodice od latinskih ćena i ruskih muškaraca; dok za ZNEPOLJCE vele da su „ciganskog porekla“.koje su dovekli Turci u 16 veku da im sluće u Znepoljski kraj, koji je bio pust u 16 veku.
   Tako su se međusobno „čarkali“-da su CRVENOJABUČANI „Bukovci“(„imaju glavu kao bukva“)-a ZNEPOLJCI „cigani“.
   No, ovde je vršeno „pretapanje“ starosedeoca“ i doseljenika, pa svi sebe smatraju SRBIMA, jer nije bilo nikavih dokaza o „rusima“ i „ciganima“-jer su ovde prolazile ili ostjale mnoge vojske i mnogi narodi, tako da u genima ima ostataka od svih pomalo.
   Od prvih dana naseljeno je pored reke, kuće na okupu, poređane pored reke. Nije bilo mahala udaljenih kao danas. Od samog nastanka Crvena Jabuka pripada oblasti K r a j i š t e, kao ogranak južne polovine Osogovskih planina.

   Prema ZAPISU Radetu Kostadinoviću(„Crna Trava i Crnotravci“ 1968.god. Crna Trava.(str. 62-63)-naseljavanje i poreklo stanovnika u selo Crvena Jabuka:
   -Smatra se da se u selu doselio deda Džoka(Đoka-Podvukao:M.M) i to onda kada su „Latini pobegli“.
   Naišao je je ovde na pustu zemlju kada je u Rakovom Dolu bilo svega 9 kuća.
   Postoji predanje da su doseljene samo šest kuće u selo Crvena Jabuka.
   Oa sela su imala jednog spahiju.
   Ne zna se poreklo tih 6 kuća.
   Poreklo rodova:-Brođani (30k) su iz Broda, Cvejinci iz Crne Trave, Lisinci iz Lisine, Petkovci iz Znepolja, Miša i Vesa su iz Liševaca.
   Od Miše su Mišarci (21k) u S r e d nj o j m a h a l i, a od Vese Vesinčani i Zlokućani.
   Stančini su iz Trna(Znepolje), Pržojnici i Stevanovi su iz Oraha (Vlasotince), Gabreševci iz Pirota, Rajinci iz sela Rjno Polje (kod Lipovice-Vlasotince, sada je u leskovačkom srezu),a Đokini (Džokini) iz Znepolja(okolina u trnskom srezu-sada Bugarska, do 1877-g., pripadao Srbiji sa srpskim stanovništvom, ale Berlinskim konresom oduzet i pripojen Bugarskoj-Podvukao:M.M).

   Prema zapisima (1905-1909) Riste T.Nikolića u publikaciji „VLASINA I KRAJIŠTE“, str. 370-371, POREKLO rodova stanovnika ovako je u zapisu:
   -S a v i n c i(3k) su „strosedeoci“, „stara vamilija“. Drugi će reći, kako su „od vek i zavek, od tua starina“.
   Među tim oni su možda doseljenici davnašnji, te će po koji promišljen čovek i reći:“Došlo je, ama neznam od deka je“. Slave „Randželov D’n(Ranćelov D’n-Podvukao:M.-M), a i „Ćirik“ za zdravlje.
   -P e t k o v i (3k) i još neke porodice, svega 16 kuća. Stanovnici kojima je poznato poreklo, najvećim delom su iz Znepolja (trnski srez i okolina u Znepolje-Trn glavni grad odlasti Znepolje-Podvukao:M.M), vele:“ Sve je taka došlo od Znepolj“,.
   -L i s i n c i su davnašnji doseljenici. Zbog toga i vele:“ Tija S a v i n c i t e i L i s i n c i t e prve i prve su u selo, a nije smo po skori“ (vele za sebe P r ž o j n i c i-doseljeni iz selo Pržojne(O r a-Vlasotince-podvukao:M.M)
   – C v e j i n c i(2k) su od roda L i s i n c i, vode poreklo od od Samokova (Lišće „Ćustendilsko“).
   D e d a K a r č a, „bil od crnook“(„ćustendilsko“), ali se ta porodica izgubila.
   -T r e n č i n i ili R a n č i ć i su stari, nezna se odkuda su.
   -M a r i n k o v c i (10 k., slave sv. Arhanđela, bilo ih na 30 kuća, pa se raselili), njihov je predak „deda Petar bil“. Ne uzimaju se, a već se irodili.
   -Č e l a r o v i su iz Sliševaca. Otuda su krenula 2 brata M i š a i V e s a.
   Kada su došli u O g r a nj e(?) M i š a krene u C r v e n u J a b u k u, koja se onda zvala „U m a G u s k a“, a V e s a u „Zlokučane“(Zlokućane u Lužnici).
   Od M i š e su M i š a r c i ili M i š a r i n c i (4-5 kuća u S r e d nj o j M a l i, mnogi se iselili, to su i Č e l a r o v i), a od V e s e današnji V e s i n i u Zlokućanu.
   Kada se M i š a doselio, u Crvenoj Jabuci je bilo na 12 kuća („Kada to deda M i š a Došal).
   Bili „ S a v i n i t e“, „M a r j a n o v c i“ i još neki. Od M i š e ima na 15 kuća (Č e l a r o v i, M i š a r n i c i i drugi).
   -B a r č i n c i (5k) su isti sa Z d r a v k o v i ć i m a, slave sv. Arhanšela i sv. Savu. Za B a r č i n c e jedan veli:“Oni su, nadam se iz Rakov Dol“.
   -P e t i č a v i ili P e t k o v c i su „iz znepoljsko“.
   – D a č i n c i (5k) su kao i ovi relativno skoriji doseljenic, nezna odkud.
   -S t a n č i n c i (1k)-iz Znepolja, „Otud Todorine Košare nad Trn“; odselili se u „arnautl’k“.
   -B r o đ a n i (B r o dž a nj e na 20 kuća.,Z d r a v k o,K o l a,J o v a n,Ku m b a r o v i, K o v a n dž i n i)-iz Broda, odkuda im se doselio praded, koji je ubio Turćina; slave sv. Savu.
   – P r ž o j n i c i ili S t e v a n o v i (10k)-iz Oraha, od P r ž o j n i h, došao im ded („pri udovicu“).
   -L i l k i n c i(7k. slave sv. Arhanđel) Ne uzimaju se. Mnogi su se odselili. Njihov je prek „deda Lilka“ (demunitiv od Lazar) iz Ravnog Luka (Znepolje). Mesto bilo „pustinjak“. Selo je bilo s desne strane Tegošnice.Od njih su K o s t i n c i (1k).
   -J a ć i m o v c i (2k) iz Bugarske.
   -G a b r e š e v c i(„G a z d i n a“ 2k ., i 3k. Od njih su u Blatu do Pirota) vode poreklo od d e d a P e t k a . Isti su sa njima i J o c a r i n i. Su
   -C v e j i n c i su iz Ravnog Luka(Znepolje).
   -R a j i n c i(2k) su skori doseljenici iz Rajno Polje.
   -Đ o k i n c i (4k) su od iste porodice iz Rajnog Polja(Rajinci).
   -T r e n i č a v c i(5k) su iz Znepolja. Jedan je I l i j a iz Preseke posinjen.

   *
   PREGLED STANOVNIŠTVA SELA CRBENA JABUKA PO MAHALAMA (1941.g) POČEV OD IZVORA REKE TEGOŠNICE
   1) MAHALA MIŠARNICI (Izvor reke Tegošnice):
   RODOVI i Prezimena:
   – ČELARCI-prezimena:Lepojić, Vidanović, Rajković, Spasić, Tančić,
   – MIŠARINCI-prezimena: Vasiljević, Stojković, Tančić, Dimitrijević, Stamenković, Đorđević, Stojičić,
   – TRENIČOVCI-prezimena: Stoičić, Golubović, Dojčinović(doseljen iz Jabukovik),
   – ŠILISTAR(Silistar(?)-prezimena: Momčilović,
   2) MAHALA PRAVI RID:
   -BRODŽANJE(Brođane-Brođinci)-Prezimena: Zdravković,
   3) MAHALA TANKI RID:
   -BRODŽANJE(Brođanje)-prezimena: Zdravković
   -PRPINCI.prezimena:Dimić,
   4) MAHALA PAŽAR:
   -MEZALDŽIJINI-prezimena: Iskrenović, Stojković (Prpinci),
   5) MAHALA OTRSINAC:
   -STEVANOVCI-prezimena:Stefanović,Anđelković, Vukadinović (Korčinci), Krstić (Počekajnici), Branković(Počekajnici),
   6) MAHALA JASENJE:
   -PETĆIČOVI-prezimena:Zlatanović,Stanković,Slavković,
   Stojković(Prpinci),Bogdanović(Mišarinci),Dimić(Prpinci), Dinić(Prpinci),Bogdanović(Mišarinci),Rajković (Čelarci), Stoičić (Čelarci), Anđelković (Ljiljćinci), Vidanović (Čelarci),Ignjatović (Ljiljćinci), Jovanović Pešinci, Radenković(doseljeni iz Strelca), Rajković (Ljiljkinci);
   7) MAHALA KORČINCI:
   -Stamenković(Čelarci),Ranđelović, Ivanović, Đorić (Bojinci);

   8) MAHALA BOJNICI:
   -Dimić, Stefanović (Stevanovci), Stojiljković (Ljiljćinci);
   9) MAHALA RAŠĆINI(Raškini-Raška-podvukao:M.M)
   -Bogdanović, Zdravković;
   10) MAHALA PETĆINCI:
   – Stevanović, Stojković . Ratko,J.Stojković, Jovanović (Pešinci);
   11) MAHALA DAČINCI:
   -Stojičić, Jovanović(Pešinci), Pejčić(Treničovci), Petrović(Treničovci);
   12) MAHALA BOJNA PADINA:
   -Paunović (Ljiljćinci), Vidanović (Ćišćanci), Stojković (Ljiljćanci);
   13) MAHALA KOVANDŽIJINI:-Janković;
   14) MAHALA ORNIČJE:
   Blagojević (Rakovdovčac-poreklo naseljavanja iz Rakov Dol), Ignjatović (Ljiljćinci), Sokolović (Jelćinci), Stojanović (Jelćinci), Ćirić (Ratćičovi),Ćirić(Ratćinci), Grozdanović (Barčinci), Stojadinović (Barčinci), Janković (Kovandžijini), Milenković (Ljiljćinci);
   15) MAHALA VUČKOVCI:
   -Krstić(Marinkovci), Vučković (Marinkovci),Stojiljković, Stanojević (Marinkovci) Cvetković (Davininci), Miljković;
   16) MAHALA DOLIČANCI:
   -Stojičić (Pindarci), Cvetković( Davininci-Daličanc), Pejić (Miljćovci-Miljkovci), Veljković, Đurić(Marinkovci);
   17) AHALA MEČOKANAC:
   -Zdravković(Brodžanje-Brođani),Anđelinović(ostinci),Paunović (Ljiljkinci),Stojiljković;
   18) MAHALA MARINCI:
   -Stamenković(Marinci), Dinić (Marinci), Zlatković (Marinkovci);
   19) MAHALA DAVININCI:
   -Cvetković (Davininci), Kostadinović (Davininci), Krstić (Karčinci), Stojanović (Marinkovci);
   20)MAHALA KOVAČEVI:
   -Banković (Šurdilovi), Ilić (Kovačevi), Stojičić(Kovači poreklom iz Preseke);
   21) MAHALA PRŽOINCI:
   -Savić (Savinci), Stoičić (Pržoinci), Stamenković (Pržoinci),Vidanović, Đurić, Ilić (Pržoinci);
   22) MAHALA TRENIČOVCI:
   -Pejčić(Treničovci), Petrović:
   24) MAHALA RAJINCI:
   -Stamenković (Rajinci), Milenković (Rajinci),;
   25) MAHALA ĐONINCI:
   -Kitanović (Đoninci), Paunović(Đoninci), Lepojić (Đoninci):
   26) MAHALA SREDORAC:
   -Damnjanović(Cvejinci),;

   27) MAHALA CVETANOVCI:
   -Cvetanović(Cvetanovci),Ilić(Cvetanovci),Stajković(Cvetanovci), Banković (Jaćimovci), Stojičić (Jaćimovci);
   26) MAHALA SLANA BARA:
   -Nikolić(Pržoinci), Kostić (Pržoinci).
   29) MAHALA GRAMAĐE:
   Rod GAZDINI:-Petković Sotir(doseljen u s.Blato , Pirot 1910.g.),
   *
   I s e lj e n i c i:-Jedan deo stanovnika Crvene Jabuke se nakon Drugog svetskog rata doselio u Batočinu.

   Većina iseljenika-porodica odlazi kao kolonijalisti u Vojvodini 1945/46.g. :

   KOLONIZIRANI U SELO DRONJEDERONJE(odseljeno 29 domaćinstva):
   -Rod PETĆINCI:-Adon Stevanović,
   -Rod KOSTINCI: Borisav -Anđelković,
   -Rod TRENIČOVCI:-Pejčić,Stoičić
   -Rod ČELARCI:-Đorđe Nikolić, Dragutin Tančić, Lazar Rajković, Stevan V Lepojić,
   -Rod MEZALDŽIJINI:-Iskrenović,
   -Rod KOVANDŽIJINI:-Janković,
   -Rod KORČINCI:-Josif Vukadinović, Raša Krstić,
   -Rod MIŠARINCI:-Milisav Bogdanović, Milisav Stojičić, Stanoje Bogdanović,
   -Rod PEŠINCI:-Mihailo Jovanović, Ranđel Jovanović,
   -Rod PRPINCI:-Stojković,
   -Rod PRŽOINCI:- Vidanović,
   -Rod LJILJĆINCI:-Sima V. Paunović,
   -Rod CVETANOVCI:-Stajković,(Poreklo iz Makedonije-Kriva Palanka ili Poreče odnno iz Stare Srbije-Cvrran, Cveta-CVETANOVCI),
   -Rod MARINKOVCI:-Svetozar M Stojanović,
   .Rod BOINCI:-Svetislav S. Dimić,
   -Rod RAJINCI:-Sokol T. Milenković,
   -Rod ĐONINCI:-Lazar.R. Kitanović.

   KOLONIZIRANI U ODŽACIMA(odselile se 21 porodica):
   -Rod LJILJĆINCI:-Vlajko Anđelković,
   -Rod PRPINCI:-Stojković,
   -Rod BRODŽANI(Brođani):-Zdravković,
   -Rod MIŠARINCI:- Jevta B.Đorđević, Dimitrijević, Stojičić,
   -Rod ČELARCI:-Vidanović,Rajković,
   -Rod TRENIČOVCI:-Pejčić,Petrović,
   -Rod STEVANOVCI:-Stevanović,
   -Rod ĐONINCI:-Stojković,
   -Rod MEZALDŽIJINI:-Iskrenović,
   -Rod RAJINCI:-Stamenković,
   -Rod PETĆINCI:-Stojković,
   -Rod CVETANOVCI:-Slavko I. Stajković
   -Rod CVEJINCI:-Đorše S. Damnjanović,
   -Rod MARINKOVCI:-Stojan M. Đurić,
   -Rod PRŽOINCI:-Tala T.Vidanović, Todor S. Stoičić,
   -Rod ČELARCI:-ČedomIr Rajković.
   PORODICE ISELJENE U PIROTU I OKOLINI(24 porodice):
   -Spasić(Ćelarci),Zdravković(Brodžani),Petković(Gazdini), Mihajlović(Ljiljkinci),Kostadinović(Davidinci),Cvetković (Davidinci), Stojković S.Milutin maš.inž(Ljiljkinci), Stamenković (Marinci).
   Selo GNJILAN:-Dimić(Bojinci)BlagojeviĆ S. Stojanča(Ratćinci-mahala ORNIČJE).
   Selo POLJSKA RŽANA:-Ignjatović(Ljiljčičevi), Bogdanović (Mišarinci),
   Selo BLATO:-Anđelko Petković odseljen 1910(Gazdini-Gabrinci-mahala Mečekanec),Rančić)Gazdini), Kitanović(Gazdini), Ivanović D.Milivoje doseljen 1960.g. (Korčinci), PetrovićS. Žika (Šurdilovci-Kovači-mahala Davininci), (Rajković (Čelarci), Slavković (Petćićevi), Stojiljković(Ljiljkinci-Jasenje), Vukadinović(Karčinci).
   BELA PALANKA:-Stojković(Ljiljkinci), Momčilović(Sipištari-Sipište.

   ODSELJENI U ZAJEČAR, BOR I OKOLINI DO KRAJA 1983.g(16 porodica):
   -Milenković(Rajinci), Cvetanović(Cvetanovci), Grozdanović(Barčinci), Cvetković (Davininci-Vučkovci), Zlatanović (Petćičovi-Vućkovci), Milić(Cvejini-Sredorac).
   ODSELJENI U BOR:-Stanojević(Marinkovci), Milenković(Rajinci), Zdravković (Mečokanac).Selo IZVOR:-Veljković(Jelkinci-Dolićanci). Selo VRAŽOGRNAC:-Sokolović (Jelkinci-Orničje), Kitanović(Đoninci).

   *
   TOPONIMI:-Njive, livade, paša , šume. Izvori i kladenci na mestima: Raspopnica, Baćov Doll, Karabek, Raskrsje, Samar,Gramađe, Orniče, Slatinac, Otrsinac, Andrejin grob, Tumba, Pojište, Paćar, Bučje, Grm, Golema Njiva, Krivulje, Malinovo, Ugljarski Rid, Virovi, Mrtvina, Duga Njiva, Jovanovo, Goli Rid, Straža, Bara, Bačište(gde se bačovalo-čuvale ovce u toku leta i muzle mleko za spravljanje sirs i masla-podvukao:M.M), Široka Garina,, Studenica, Bučje, Dugi Del, Kolarica, Trševina, Zulija, Crni Vrh, Ravnište, Kočinište, Berinska Čuka, Raćino, Komarčevi Rid, Lanište(Suljin grob), Šibovitnica, Trsje, Solila, Šilegarnik(mesto koje označava etnološki stočare nomade-Karakaše Grke, koji su slavili slavu Ranšelovdan kao krsnu slavu), Muči Baba, Dno Livada, Jezirište, Milenkova Bara, Krivuljice, Ostričje, Stranje, Radoičino, Repovište, Padina, Čuka (Jovina Čika), Pažar, Pogledac, Trepežine, Jorćino, Popštica, Deževica, Garotljak, Boričak, Ostričko Branište, Jazovske duvke, Deščani Kladenac, Bojna Padina, Pojatište, Pusta Rakita, Mirča, Drvena Čuka,Targučovica, Sirkovac, Trnica, Krivi Rid, Slatinac, Sipište, Pržoino, Belešev Del, Vitel, Vojino Lice, Kamik, Pravi Rid, Vrgaivica, Kovandžiski Kamik, Lešje, Orničje, Vrbica, Drvja, Trševina,K Tanći Rid, Popovo Branište, Cikulj,Kačarovo, Garina, Sredoridina, Skok, Radivoja Bara, Slana Bara, Gnoj, Padinče, Kunje, Paprat, Dinđerov Kladenac, Ogranje, Slavkov Rid, Crvena Njiva, Selsko, Ornice, Miši Rid, Đoselica, Podorište, Ljiljak,Zalusci, Vrtop, Ječmište, Papratljivica, Zdravi Kamik,ostinsko, Cršče, Bobotalo, Ostri Kamen, Kunje, Slankov Rid, Ograđe, Đilin Han, Suva Reka, Pojište, Golema Njiva, Vrtoš, Mučibaba, Zdravi Kamik, Trsje, Bojina Padina, Ostričje, Repa, Ogranje, Šibatovnica, Ornica, Pravi Rid, KriviRid, Debeli Rid, Suvi Kladenac, Pusta Rakita, Gradište, Kamik, Kovanl’k, Bačište, Zajednica, Večerkovica, Ivanoševica, Trševica, Bezubac, Bročanski Breg, Duga Ornica, Čuka, Dećevica, Ivanove Njive, Ivanove livade , Branište(gde su nekada bili branici-bukova šuma-Podvukao:M.M); Izvori i kladenci-Češma,Izvor, Dunšerevo, Kladenac(„pod Čuku“), Aramlija(izvor reke Tegošnice), Suvi Kladenac, Kladenčište,

   IZVORI:
   [1] https://sr.wikipedia.org/wiki/Crvena Jabuka_(Babušnica)
   (https://sr.wikipedia.org/wiki/%D0%A6%D1%80%D0%B2%D0%B5%D0%BD%D0%B0_%D0%88%D0%B0%D0%B1%D1%83%D0%BA%D0%B0_(%D0%91%D0%B0%D0%B1%D1%83%D1%88%D0%BD%D0%B8%D1%86%D0%B0)
   [2] Rista T Nikolić:-„KRAJIŠTE I VLASINA“, nastala na osnovu istraživanja od 1905 do 1909 godine, 1912.,SANU, Beograd
   [3] L u ž n i č k o s e l o CRVENA JABUKA (Hronika sela), novembar 2002.godine:- Dragomir Goša Anđelković, Milisav Miša Zdravković i Velimir Velja Šoršević
   [4] (Izvor: LUŽNICA (u prostoru i vremenu), Tihomir S.Milojković, Niš, mart 2005.g., strana:193-194
   [5] Rade Kostadinović („Crna Trava i Crnotravci“ 1968.god. Crna Trava.(str. 62-63)-naseljavanje i poreklo stanovnika u selo Crvena Jabuka:
   [6] „SELO UTONULO U SAMOĆU“(6.jun 2013.g)- [email protected](:- http://www.rts.rs/page/stories/sr/story/57/srbija-danas/1337296/selo-utonulo-u-samocu.html
   [7] SELO NEKAD I SAD:-Miroslav B Mladenović Mirac
   [8] FOTOGRAFIJE:- Najlepše uspomene iz detinjstva: Crvena jabuka na stolu, orasi na … https://www.facebook.com/sasa.arandjelovic.3?fref=nf
   *
   NAPOMENA:-Ovaj ZAPIS o selu Crvena Jabuka sam poželeo da napišem koristeći MONOGRAFIJU sela i i ostalu izvornu literaturu u kojoj se pominje Crvena Jabuka(Babušnica-lužnički kraj); ali su mi životne okolnosti bile takve da nisam uradio i zbog obaveza šisanja i izdavanja 24 knjiga iz matematike, etnologije, etnogafije i narodne knjićevnosti na dijalektu iz vlasotinačkog kraja i okoline.
   Žao mi je što nisam ranije ispunio obavezu-POKLONA MONOGRAFIJE SELA Crbene Jauke, od crvenojabučana odseljenih u vremenu kolonolizacije posle Drugog Svetskog rata u Odžacima(Vojvodina)-koji čuvaju svoje običaje i tradiciju delovanjem formiranog udruženja pod nazivom:“ZAVIČAJNO UDRUŽENJE GRAĐANA-„Crvena Jabuka“ ODŽACI.

   Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO
   Jun 2018 godine Vlasotince, Srbija

   https://www.facebook.com/notes/miroslav-mladenovic/poreklo-prezimena-selo-crvena-jabuka-op%C5%A1tina-babu%C5%A1nicalu%C4%87ni%C4%8Dki-kraj-pirotski-okr/1781817575218082/

   Odgovori

10. 24. jun 2018. u 21:29

    Miroslav B Mladenovic Mirac

    DOPUNA: Iseljenika u predhodni tekwst o POREKLU prezimena asela Crvena jabuka, objaviti nq strani POREKLO(Podvukao:Miroslav B Mladenović Mirac, saradnik portala POREKLO;24.jun 2018.Vlasotince Srbija):

    DOPUNA:
    ODSELJENI U NEGOTINU I OKOLINI(38 domačinstva od 1955-1993):
    -Zdravković(Brodžanje-Brođani),Rajković(Čelarci),Stamenković(Čelarci), Dimitrijević(Mišarinci),Anđelković(Ljiljčićevi),Ignjatović(Ljiljčićevi),Stojković(Prpici),Stevanović(Petćinci),Stojković(Petćinci), Petrović(Treničevci), Ranđelović(Korčinci), Janković (Kovandžijini-stroslovenska reč označava PČELAR-u Vlasotincu ima Kovandžini i s.Ladovica Kovandžiči i slave „posnu“ Sv. Đorđu na dan 9 Sv. Alimpije i oni ci VOSKARI po zanimanju, a tog dana su osbešćeni hramovi u pravoslavnim crkvama Sv. Đorđe u Rusiji i Grčkoj, pa se ta slava „spojena“ u jednu kreće od Ovog kraja, preko Grdeličke Klisure do Tetova(Makedonija)-a u srpskoj pravoslavnoj crkvi se ne pominje „posni! Sv. Đorđe.Nego Sv.Alimpije(9 decembar)-Podvukao:M.M, Vlasotince jun 2018.g.),Stojković (Ljiljćinci), Krstić(Marinkovci),Ilić(Šurdilovci-Davininci),Kostadinović (Davininci),Lepojić(Đeninci),Cvetanović(Cvetanovci), Vidanović(Čelarci),Stojković (Petćinci-Petinci),

    ODSELJENI U BOLJEVCU I OKOLINI(29 domačinstva):
    -Anđelković(Ljiljćičevi),Vidanović(Prćoinci),Ilić(Šurdilovci-kovači-Davininci),Stojković(Prpinci),Lepojić(Prpinci),Stančić(Dačinci),Stevčić(Dačinci),Petrović(Treničevci),Janković(Kovandžijini),Zdravković(Brodžanje-Brođane),Vasiljević(Mišarinci),Rajković(Čelarci),
    SELO JABLANICA:-Paunović(Ljiljćinci),Petrović(Treničovci),
    SELO ILINO:Paunović(Ljiljćinci),Spasić(Čelarci),Vasiljević(Mišarinc i),Stojković(Mišarinci),
    SELO IZVOR:-Stojanović(Ratćinci),
    SELO PODGORAC:-Stojković(Ljiljčinci),Radivojević(Miljčevci),
    SELO LUMOVO:-Milenković
    ODSELJENI U POŽAREVAC DO KRAJA 1983.g(18 domačinstva):-Milošević (Kočekajnici-Otrsinac),Stojanović(Pržoinci),Stamenković(Prćoinci), Damnjanović (Cvejini),Cvetanović(Cvetanovci),
    LUČICA:Lepojić(Čelarci),Tančić(Čelarci),Stojković(Prpinci),
    Zdravković(Brodžanje),Jovanović(Petćičovi),Janković(Kovandžijini),Slavković(Petćičovi),Krstić(Marinkovci),Kostadinovići(Davininci),Cvetanović(Cvetanovci),Banković(Jaćimovci),Đurić(Pržoinci);

    ODSELJENI U BATOČINU KOD KRAGUJEVCA(1960-1983, 22 domaćinstva):-Zdravković(Brodžane),Stojković(Prpinci),Stojiljković(Ljiljćinci),Vidanović(Pržoinci),Stamenković(Pržoinci),Cvetanović(Cvetanovci),Nikolić (Cvetanovci),StamenkOvić(Rajinci),Kitanović(Đoninci),Lepojić(Đoninci),Cvetković(Davininci),;
    Selo GRADAC:-Cvetković(Davininci), Kitanović(Đoninci),;

    ODSELJENI U LESKOVAC I OKOLINI(21 domaćinstva):-Anđelković(Ljiljkinci),Spasić(Čelarci),Golubović(Treničovci),Lepojić (Čelarci),Rajković, Stajković(Cvetanovci),
    SELO VUJANOVO:-Kitanović(Đoninci),
    SELO CERNICA:-Rajković(Čelarci),Savić(Savinci-Marinkovci),Vidanović(Kačaričini-Davininci),Stajković(Cvetanovci), Ignjatović,
    SELO PRIDVORICA:-Stojičić Nenka Vasa(Miloš, Mirko, Borisav)-Pržoinci;
    SELO BOJNIK:-Stamenković(Pržoinci),
    SELO KONJUVCI:-Blagojević Jovanče Jevta(Ratćinci-Ratkinci),

    CRVENOJABUČANI ODSELJENI U BEOGRAD I OKOLINU(46 porodica):
    Stojković(Prpinci),Tančić Jefte Stojan (Čelarci-Mišarinci),,Spasić, Lepojić, Golubović(Treničovci),Pejčić,Zdravković(Brodžanje),Stojiljković(Ljiljćinci),Jovanović(Pešinci-Dačinci),Ćirić Živojina Mirko(Ratćinci),Vidanović(Pržoinci), Stamenković(Čelarci),Rajković(Džurinci-Pržoinci),Đurić-isto),Stanojević Mirka Miloje (Marinkovci-Vučkovci),Savić(Savinci-Davininci), Rajković Veljka Gradimir(Čelarci-Jasenje),Grozdanović Koste Jovan(Barčinci-Orničje), Stojičić M.Radomir(Mišarinci),Stefasnović Stojan(Petćinci-Dačinci), Tančić(Kaluđerica-Mišarinci), Vidanović Mirko(Pržoinci), Rajković, Stojiljković, Anđelković;
    Selo DOBANOVCI:-Stojković(Ljiljćinci-Mečokanac),Kitanović Dragoje Aleksandar(Žoninci);
    Selo KALUĐERICA:-StojkOvić(Ljiljćinci-Mečokanac),Kitanović Radisava Lazar (Đoninci),Golubović(Treničovci-Mišarinci),Dimitrijević(Mišarinci), Golubović(isto);
    OBRENOVAC:-Stoičić Borisav i sin Zoran od 1947.g.,Ćirić Živojina Jovan od 1948.(Ratćinci),
    MALO IVANČE:-Kitanović Dragoje Tomislav(Đoninci).
    ZAKLOPAČA:-Stamenković Vojislava Desimir(Pržoinci),
    DOBANOVCI:-Miljković Stanko(Marinkovci-Vučkovci);
    PARAĆIN:-Stamenković Milisava Bora (Maričovi-Davininci),
    ĆUPRIJA:- Ilić Mihajla Miloš od 1928.godine u s. Ravnu Reku(Pržoinci), Bogdanović Jovana Milosav (Mišarinci);
    RAŽANJ(s. Lipljan):-Stojković Dragoljuba Milosav(Mišarinci);
    VRNJAČKA BANJA:-Stojković(Mišarinci), Vidanović Milisava Vladimir(Ljiljkovci (Bojna Padina);
    KRUŠEVAC:-Stamenković Stanka Dragutin(Maričovi-Davininci);
    SOKO BANJA:-Stevanović Đure Aleksandar Odžaci(Stevanovci-Mečokanac),Bulatović Vitomira Vida(Šurdilovci-kovači-Davininci),Janković Marka Dragica(Kovadžijini-Bobotalo);
    ARANĐELOVAC:-Anđelković Jovana Milutin(Stevanovi-Otrsinac),;
    MRČAJEVCI:-Anđelković(Stevanovi-Otrsinac);
    VRANJE:-Krstić Đure Zare(Karčinci-Davininci);Spasić Miloje Božidar(Čelarci-Mišarinci),;
    KRALJEVO:-Nikolić Ignjata Miloje (Miljćovci-Miljkovci-Doličanci),
    KNJAŽEVAC:-Grozdanović(Barčinci);
    SKOPLJE:-Zdravković(Brodžane-Pašćini-Paškini), Soičić Ljubomira Stana(Dačinci);
    ZRENJANIN:-Petrović Stanoje Borisav Ečka (Treničovci-Davininci);
    INĐIJA:-Stojković(Pržoinci);
    TEMERIN:-Vidanović Stanoja Miloje(Pržoinci);
    NOVI SAD:-Zdravković JovanaRade(Brodžanje), Momčilović Pejče Evrosima (Sipištar-Sipište),Stajković Slavka Miodrag(Cvetanovci);
    BAČKA PALANKA:-Dimitrijević Ljubinka Ljubisav(Mišarinci),
    SUBOTICA:-Rajković Dobrosava Milutin(Ćelarci-Bezubac);
    SARAJEVO:-Stoičić Milisava Milivoje(Mišarinci), Grozdanović Dobrosava Miloje(Barčinci-Ornoričje);
    BIJELJINA:-Rajković Anđelka Stojan(Čelarnici-Mišarinci);
    ZAGREB;.Stojković(Prpinci-Pažar), Rajković(Čelarnici-Jasenje);
    PULA:-Stojković Petra Vitomir(Prpinci-Pažar);
    POSTOJINA:-Stojković Borisava Slobodan i Velisava Ljubisav(Prpinci-Pažar,Mišarinci);
    BITOLJ:-Dimitrijević Stanoja Velisav(Mišarinci);
    KUMANOVO:-Stojković(Prpinci-Pažar);
    SMEDEREVO:-Zdravković(Barčinci-Orničje),Zdravković(Brodžane-Tanki Rid;
    SMEDEREVSKA PALANKA:-Stojković Stojanče Najden(Prpinci-PažarI, Bogdanović(Mišarinci-Jasenje), Ignjatović(Ljiljkinci),Stoković(Prpinci):
    MLADENOVAC:-Đurić(Marinkovci-Vučkovci),Stevanović(Stevanovci-Otrsenac);
    KAVADARCI(Makedonija):-Krstič Branka Jovan i Sava(Čelarci-Mišarinci);
    NIŠ(11 domaćinstva odseljeno):-Anšelković Selime Dragomir, Stojković (Ljiljćinci-Mišarinci),Pejčić(Treničovci),Dimić Miloša Radmila s. Grkinja (Prpinci-Bezubac), Đorđević(Mišarinci), Dimitrijrvič(isto), Stamenković(isto), Ilić(Šurdilovci-kovači,Davininci);

    CRVENOJABUČANI ODSELJENI U INOSTRANSTVO:
    AUSTRALIJA:-Zdravković Momira Mirko od 1952.godine(Brodžanje-Brodžanje-Broćani,s.Brod-Crna Trava), Stamenković Jovanče Gradimir od 1960(Čelarci-Korčinci)-isto:Gradimira Stojan i Zoran;
    BUGARSKA:
    Anšelković Jovana Budimi 1942(Stevanovci-Otrsinac), Janković Milisava Miloje 1942(Kovandžijini(Bobotalo);
    ŠVAJCARSKA(privremeni rad):-Krstić Zare Zvonko(Marinkovci-Vučkovci),Cvetković Dobrosava Ljubisav i Svetlana(DaviniNci-Vučkovci), Petković Stojanče Dragi i Miletije-isto;
    NEMAČKA:-Milić Đorđe Časlav(Cvejinci-Sredorac).

    Odgovori