U Dubrovniku, kao i u dobrom delu Dalmacije, do početka 20. veka postojao je veliki broj onih koji su se izjašnjavali kao Srbi katoličke veroispovesti. Jedan od tragova takvog izjašnjavanja može da se vidi i u kalendaru “Dubrovnik” za prostu 1898. godinu.
Objavljujemo statistički deo ovog kalendara u kojem su, pored podataka o broju stanovnika u Dubrovniku i pripadajućim naseljima, između ostalog može videti i izjašnjavanje kojim jezikom se govori u kući.
Dubrovnik je (sa naseljima Gruž-Lapad, Brgat Gornji, Brgat Donji, Grbavac, Martinovići, Makoše, Buići, Petrača, Čelopeci, Čibača, Brašina, Zavrelje, Soline i Plat) po popisu iz 1890. godine imao 11.177 stanovnika. Od tog broja najveći broj su činili katolici (10.327), pravoslavnih je bilo 546, evangelista 221, Jevreja 79, muhamedanaca dva i jedan unijat, te jedan stanovnik bez verskog opredeljenja.
Na pitanje koji jezik govore u kući 9713 se izjasnio da je to srpski jezik, 716 talijanski, 384 mađarski, 285 nemački, 52 češki, 19 slovenski, šest poljski i dva ruski jezik.
Kalendar „Dubrovnik“ (ovaj broj je izašao 1897. godine, a za narednu 1898. godinu), štampan je na latinici i bavio se književnošću, istorijom, kulturom i politikom, a uređivao ga je (period: 1897-1903) Antun Fabris (1864-1904), dubrovački Srbin katolik. Saradnici Fabrisu na kalendaru „Dubrovnik“ bili su mnogi tamošnji ugledni Srbi katolici: Andra Murat, dum Ivan Stojanović (1829-1900), Marko Car (1859-1953), Vid Vuletić Vukasović (1853-1933)…
Kliknite na link da vidite originalni dokument: Dubrovnik, statistika iz 1890.
5. februar 2014. u 10:09
marko
Zar i ti Siniša. Reći i napisati za Polapske i Češke Sorbe ili Srbe da su isti narod ili istog podrijetla sa Balkanskim Srbima mogu samo totalne neznalice ili manipulatori. To je kao da tvrdiš za mačku da je pas i to objašnjavaš: istom dlakom,ušima,nogama itd. O tome je sramota raspravljati.
Genetika dokazuje suprotno od tvoje tvrdnje.Vjerojatno kao i ja znaš Češki Autosomal DNA.
[1,] “Czech” “0”
[2,] “Slovakian” “2.6944”
[3,] “Slovenian” “4.4102”
[4,] “Croatian_V” “5.2326”
[5,] “German-North” “5.6312”
[6,] “German” “6.2618”
[7,] “Hungarian” “7.3219”
[8,] “Croatian” “7.8568”
[9,] “Ukrainian-West” “8.5235”
[10,] “Austrian” “8.9247”
[11,] “Swedish” “9.2401”
[12,] “German_V” “9.6426”
[13,] “CEU_V” “9.6566”
[14,] “Ukrainian_V” “10.1705”
[15,] “Bosnian” “10.2669”
[16,] “Sorb” “10.8176”
[17,] “Swedish_V” “10.872”
[18,] “Ukrainian-Center” “10.9672”
[19,] “Belarusian_V” “11.7597”
[20,] “Mordovian_V” “12.5008”
[21,] “Latvian_V” “12.7271”
[22,] “Welsh” “13.0882”
[23,] “Polish_V” “13.7851”
[24,] “Russian_cossack” “14.052”
[25,] “Ukrainian-East” “14.0613”
[26,] “Ukrainian” “14.4589”
[27,] “Russian_V” “14.7499”
[28,] “Norwegian_V” “14.9315”
[29,] “Russian_South” “15.1291”
[30,] “Serbian” “15.837”
5. februar 2014. u 23:14
Siniša Jerković
Ne znam kako autosomalni rezultati današnjih Čeha imaju ikakve veze i sa balkanskim i sa polapskim Srbima. Kada sam govorio o genetskoj vezi sjevernih i balkanskih Srba mislio sam prije svega na y-dnk, jer se jedino pomoću nje, a ne preko autosomalne dnk mogu pratiti eventualne veze naroda. Veza tj. haplogrupa koja nedvosmisleno povezuje Čehe i Srbe jeste haplogrupa I2a Dinaric South. Čak i kad sam radio deatljnu analizu stabla za haplogrupu I2a Dinaric South, lako je uočljivo da postoji veza sa češkim i njemačkim haplotipovima (mnogo je onih upravo sa područja Polablja) sa srpskim haplotipovima. Neko je tu I2aDinaric South morao donijeti sa sjevera, a to su mogli biti samo Srbi. Baš kao i karakterističnu keramiku. U zapadnoj Češkoj postoji hotspot haplogrupe I2a Dinaric, dok je na istoku Češke gdje su obitavali Hrvati on sasvim mali.
Dakle, ja nisam govorio o ukupnoj genetici Čeha jer nisam ni postavljao jednačinu Česi=Srbi, već sam samo rekao da su u ranom srednjem vijeku dijelovi srpskog naroda živjeli na teritoriji današnje Češke, za šta postoje i genetski i arheološki i istorijski, pa i lingvistički dokazi.
6. februar 2014. u 10:15
marko
Možda su stvarno Srbi potomci Blahnića iz Češke: Ondra Blahnik 1482, Libkov, Bohemia I2a I-P37.2
255903 Wenceslaus Blahnik b. abt 1717 d. bef 1797 I2a I-P37.2
258393 Wenceslaus Blahnik b. abt 1717 d. bef 1797 U Blahn I2a I-P37.2
302671 Josef Blahnik I2a I-P37.2 P37.2+
260913 Jakub Blahnik c 1720 Blahniks Mill Between Chodsko I2a I-P37.2 P37.2+
265073 Rostislav of Vitkovy I2a I-P37.2 P37.2+
256092 Fridrich Blahnik babt 1738 d1801 Kout I2a I-P37.2 PF3618+
N114288 Wenceslaus Blahnik b. abt 1717 d. bef 1797 I2a2 I-M423 iz Češke.
Možda su Germani potomci Macira iz Bukovice a možda i su i Slaveni potomci Avremijevaca -Azbukovaca.
Mašta može svašta.
6. februar 2014. u 12:29
Jovica Krtinić
Marko, odoste vi predaleko, ali dobro. Nije prvi put. Nego, kako bi bilo da se vratimo na temu teksta. Evo, imamo i nagradno pitanje za vas, s obzirom da je osporeno kako su se Dubrovčani izjašnjavali u nacionalnom smislu te 1890. godine, kad je urađen popis.
Dakle, pitanje za Marka (može i za Dubrovčanina) glasi:
Koja stranka je osvojila većinu na lokalnim izborima u Dubrovniku te 1890. godine?
6. februar 2014. u 16:18
marko
Srbokatolici su od 1890. do 1899. vladali Dubrovnikom, zbog međusobnih svađa hrvatskih stranaka i neizlaska Hrvata na izbore, no široke mase Dubrovčana nikada nisu prihvatile srpski nacionalni identitet.
Znao sam da se Srbin postaje na razne načine ali da si Srbin ako ikad glasuješ za Srbe ili Posrbice to nisam znao.
6. februar 2014. u 20:44
Jovica Krtinić
Vrlo dobro, Marko, vrlo dobro. Još kad isključiš i maštu biće to i odlično.
15. februar 2014. u 21:40
Bore
Gospodo Marko i Dubrovčanine ako laže koza ne laže rog pa vi možete i ne morate vjerovati to je vaše demokratsko pravo.Ja na primjer vjerujem onome što je objavio administrator.
16. februar 2014. u 01:01
vitavita
Dečki, može li bez vređanja: ružno vas je čitati.
Vratimo se na temu:
ako postoje dva izvora koja tvrde nešto suprotno, jedan iskrivljuje istinu i navodi na pogrešne zaključke. (moguće i nezlonamerno, potrebno je videti istorijski kontekst nastajanja dokumenta). Primenimo li zdrav razum videćemo da iz kalendarovog popisa rezultira kako tada u Dubrovniku nisu postojali ljudi koji u kući govore hrvatski, a to jednostavno nije istina.
21. februar 2014. u 09:25
Joe
@marko: “Znao sam da se Srbin postaje na razne načine ali da si Srbin ako ikad glasuješ za Srbe ili Posrbice to nisam znao.”
Srbin se ne postaje, kao Srbin se rađaš, a postaje se Hrvatom. Na osnovu toga su mnogi Srbi postali Hrvatima, uključujući i dubrovčane.
22. februar 2014. u 10:29
marko
Koliko ja znam Dubrovčani su uvjek bili slobodni građani a nikad servi,serbi,sorabi ,srblje,srbljaci.Koliko ja znam oni su( kao i stari Grci) takve prodavali za mletačke i arapske galije.
22. februar 2014. u 15:57
Klaudije
Razumem slobodu govora u komentarima i sve, ali nemojmo preterivati. Ipak ne bi trebalo zagađivati jedan ovakav portal ustaškim baljezgarijama.
22. februar 2014. u 20:25
Aleksandar Marinković
A nemoj tako…vidiš da Markan ne mere bez Srbalja 🙂 Zalud mu se brišu postovi s izlivima primitivne mržnje i neznanja, on se opet vraća. Patološka ljubav 🙂
Ovog puta ne zna da su u roblje prodavani bogumili i ”pagani” (oni koji su još uvek praktikovali staroslavensku veru) jer se nisu smatrali hrišćanima. Hrišćane nisi mogao prodati u roblje, a nevernike jesi.
26. februar 2014. u 03:13
Princip
Prelepa diskusija, zaista. Nego negde iznad se sa pravom poteglo pitanje, ko polaže pravo na istoriju, odnosno, ko je piše verodostojno? I postoji li uopšte nešto šta je vezao za istoriju a da može da se nazove verodostojnim?
I koji je to car u bilo kojem delu istorije, koji je ikad i pokušao da uveliča protivnika, odnosno narod koji je hteo ili pokušavao da pokori? Mape i spisi su čudo i idealan način pokoravanja, prekrštavanja i laganja, pa makar i (početno) samo na papiru, pogotovo ako se potom dobro sakriju takve mape i spisi, a protivnički najradije spale.
Pa vidite ovako, evo pre neki dan izgore nam cela arhiva Austrougarskog perioda u Sarajevu, i gle divna čuda, baš na stogodišnjicu prvog svetskog rata, a tamo tobož neki “mirni demonstranti” digli neku frku oko ekonomskog nezadovoljstva, protiv korupcije, više-evropskih ciljeva i sl…. a još samo pre godinu dve se huškalo nešto da bi kao Ferdinandu da dignu spomenik, kako bi Principa da proglase za istorijskog teroristu, i to baš u tom istom Sarajevu. Pa posle toga da bi i Austrijanci kao neku reviziju prvog svetskog rata, jer su im tamo neki epiteti u vezi sa istim, iz nekih razloga nakon sto godina eto više dosadili. I gle divna čuda, arhiv naprosto izgore, i to kompletan arhiv!
Drugim rečima, čiji je interes da se kompletna arhiva spali? Ko bi se usudio da i sanja tako nešto? Isto kao i pitanje: kome je uopšte bio interes da izgori čuvena biblioteka antičke Aleksandrije?
Pa vidite gospodo, interesantni su to detalji i retko kome zapadnu i za oko, pogotovo ako se digne neka sveopšta frka za nešto tobož sasvim deseto. I na kraju ladno pročitate u novinama, ili još kasnijeu istorijskim spisima: “izgorelo na nejasan način i iz nejasnih razloga”.
Uostalom: odgovor na oba pitanja je logičan i jasan: u interesu je onome kome tuđa ZABELEŽENA prošlost političko-istorijski viđeno nije odgovarala. Da se kladimo da je iste noći u Beču bio mega-parti, dok je arhiva u Sarajevu još gorela!
A i Hitler je za te cake znao, pa nije nipošto slučajno što je i u drugom svetskom ratu gomila izmeđuostalog Beogradskih arhiva na isti ili sličan način delom uništena, delom ukradena.
Zato i jeste osnovno pravilo podele istorije, na one koji grade i one koji pale i ruše.
Nego lepo je od Dubrovčanina i Marka što umeju da čitaju ćirilicu. Divno, divno.