Poreklo prezimena, selo Beli Potok (Voždovac, Beograd)

Poreklo stanovništva sela Beli Potok, Gradska opština Voždovac – Grad Beograd. Iz knjige „Okolina Beograda“ Riste T. Nikolića – NASELJA SRPSKIH ZEMALJA (knjiga 2) – SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK (knjiga V), Beograd 1903. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Selo je na severoistočnoj, najblažoj strani Avale, po njenim blagim kosama, koje su razdvojene dolinama.

Tip sela.

Selo je podeljeno na dva kraja; Donji i Gornji, a van ovih ima mestimično kuća, za koje vele, da su „na brdu“, a za stanovnike da su „sa brda“. U krajevima se vide i grupe kuća po porodicama a pojedini delovi sela – posebno njegov središnji deo, ima izgled „drumskog“ naselja.

Ime selu.

Selo je nazvano po potoku, takozvanom Belom Potoku, jer se, navodno, na njemu devojke platno belile. Poznato je predanje, da je tu „jednom dobro rodilo bijelo žito“, a ima više potočića, pa se ovako selo nazvalo.

Starine u selu.

U crkvenoj porti postoji nadgrobni natpis sveštenika od 1781. godine i drugi od 1834. godine.

Postanak sela i poreklo stanovništva.

Ovo selo ne spada u red današnjih starih sela u okolini Beograda. Bogić V. A. je zabeležio ovo: „Kažu da je ovo selo u novije vrijeme postalo, jer zna se kad ovuda nije bilo kuća“.

Najstariji doseljenici u selu su:

–Pirivatrići za koje se priča da su prvi „zapirili vatru“. Ima ih po svim krajevima sela, niko ne zna odakle su doseljeni, Trifundan.

–Čarapići su se doselili kasnije iz Crne Gore od Kuča. O njihovom prezimenu i dolasku M. Đ. Milićević je zabeležio ovo, citat:

„Čarapića je u Kučima bilo oko 30 kuća i svi su bili dobrog stanja. Jedan od njih nekako ubije pašinu kučku, i turski sud presudi; da se plati za kučku kesu novaca (500 groša). Čarapići sastave pare da kučku plate; ali da bi se Turcima, koliko toliko osvetili, ne pošalju im pare u kesi, kao što je bio red, nego ih pošalju u čarapi. Turci ih zbog toga, kako se priča, od tada nazovu Čarapići.

Posle nekog vremena, navrnu Turci da im otmu jednu odivu te da je poturče. Čarapići su se nekoliko puta oružjem branili od napasti, ali najposle, videći da se ne mogu golemoj sili turskoj doveka odupirati, ostave svoja ognjišta, i krenu da traže mirnije mesto. Došavši u Srbiju, jedni se nastane u Užičkom okrugu, drugi suđu u Mačvu – u selo Noćaj (kažu da je od njih bio Stojan Čupić), treći zastanu u selu Rakovu (od ovih je bila žena vojvode Lome) u okrugu Rudničkom a četvrti se spuste čak u Beli Potok pod Avalom.

U Belom Potoku nastanili su se Ivan i Jovan, rođena braća Čarapići. Tu su se oženili i decu izrodili. Ivan je imao sinove Savu, Vasu i Tanasija, a Jovan Marka i Marinka.

Kad je Vasa (slika desno), sin Ivanov, dorastao za pušku, baš je bio nemački rat (1787-1788). Tada se on upiše u dobrovoljce (frajkore), te je vojevao protiv Turaka“, kraj citata.

I Pirivatrići i Čarapići nastanili su se ispod česmice Kamenica, u jaruzi – dolini, kojom teče Beli Potok. Nije rečeno koju slavu slave Čarapići.

–Erići su došli iz Erske, Aranđelovdan.

–Vićentijevići, čija je baba od Kopljaraca, te se zovu Kopljarcima, došli su iz Bukovika – Jasenički srez. Bila su tri brata, pa su sva trojica, po svoj prilici, pre 130 godina krenula iz Bukovika; jedan ostane u Vlaškoj, drugi u Parcanima a treći dođe u Beli Potok, gde ga prime Čarapići i ožene iz kuće Kopljaraca. Pravi Kopljarci došli su iz Kopljara, a starinom su iz Crne Gore; najveća je familija u selu, ima ih 17 kuća i slave Lučindan.

–Bugarčići-Janjići su došli iz južnih krajeva srpskih, Mitrovdan.

–Tomići, ne zna se odakle su došli, imaju kumove u Darosavi i u Bukoviku, ne kaže se koju slavu slave.

IZVOR: „Okolina Beograda“ Rista T. Nikolić – NASELJA SRPSKIH ZEMALJA (knjiga 2) – SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK (knjiga V), Beograd 1903. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.