Poreklo stanovništva sela Stubica, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Stubica je južno od Lazarevca, u vrhu doline Stubičke Reke a ispod Visa i kose Madžarica. Kuće su po kosama i po stranama dolina seoskih potoka. Naselje je rezređenog tipa i deli se na krajeve koji se nazivaju po većim rodovima.
Vode.
Voda za piće i za druge domaće potrebe upotrebljava se sa bunara koji leti presušuju. Zbog toga se leti donosi voda sa nekoliko izvora, od koji je najglavniji izvor Veliki Bunar. Po predanju on je bio tako jak izvor da je ispod njega nekada radilo devet valjarica. Kada su Mađari iz ovog kraja odlazili, oni su ovaj izvor zatvarali slaninom, pa je njegova voda provalila, tobož, u Toplicu kod Mionice. Kroz selo protiču pet bezimenih potočića, koji leti presušuju. U selu ima dve bare, Darina Bara i Madžarska Bara, na kojima se napaja stoka. Kroz seoski potes protiču Dugi Potok i Mali Potok, oba utiču u Stubičku reku.
Zemlje i šume.
Njive i livade su na mestima koja se zovu: Belutak, Đurino Polje, Debelo Brdo, Vis, Grabovica, Belo Polje, Cerova Kosa, Kosica, Madžarac, Letište, Klik, Ciganlija (danas tu nema Cigana) i Kamalj u planini. Seoska utrina i šuma je na Visu.
Starine u selu.
Staro, kažu „madžarsko“, groblje je na kosi Madžarcu ispod Visa. Doskora je tu bilo veoma velikih i grubo otesanih nadgrobnih ploča od kamena krečnjaka, koje su bile okrenute svojom dužinom istok-zapad. I sada se mogu raskopati ploče, jer ih je zemlja prekrila.
U mestu Starom Selu u livadama, ispod današnjeg groblja, bilo je staro naselje, današnjeg sela Stubica. Tu se izoravaju parčad „užičkih lonaca“. Sa mesta Ciganlije odselili su se Cigani u susedno selo Lukavicu.
Podaci o selu.
-Litija se nosi Tomine (Vodene) Nedelje, prve po Vaskrsu a zavetni dan je letnji Sv. Arhanđel.
Ovo naselje se prvi put pominje 1811. godine, a 1818. godine u njemu je bilo 14 kuća. Po J. Gavriloviću ono je imalo 1844. godine 24 kuće i 160 stanovnika. Danas Stubica ima 12 rodova sa 96 kuća.
Poreklo stanovništva.
Starinački rod su:
–Novičići, slave Alimijevdan.
Pre Karađorđevog ustanka doselilo se pet rodova:
–Ćirići (Marjanovići) su „prečani“. Oni su ovamo došli još za Turaka sa Čukarice kod Beograda, slave Jovanjdan. Od njih su po svoj prilici:
–Lazarevići, Markovići i Milovanovići, stari rodovi koji imaju istu slavu kao i Ćirići, Jovanjdan.
–Blagojevići (Živojinovići) su jedan rod; predak Obren doselio se iz Bosne, Aranđelovdan.
–Đokići, Obren, predak Blagojevića, uzeo dovotka Đoku Bosanca, od koga su današnji Đokići, Aranđelovdan.
–Živkovići„Švabe“ su iz Srema. Došli na zemlju Ćirića, pa su zbog roga uzeli njihovu slavu Jovanjdan, a ranije su slavili Stevanjdan.
–Babići ne znaju za svoju starinu, Đurđic.
–Lomići su izumrli po muškoj lozi, slavili su Ignjatijevdan.
Posle Karađorđevog ustanka pa do danas doselilo se šest rodova:
–Filipovići (Kovačevići i Miloševići) su iz Planinice kod Gornjeg Milanovca, Velika Gospojina.
–Sredojevići su se doselili iz Bosne, slave Lučindan.
–Rankovići su se doselili iz Branetića u Kačeru oko 1860. godine, Nikoljdan.
–Perišići su se doselili oko 1860. godine iz Bosne, Jovanjdan.
–Sredojevići drugi su iz Mileševa kod Prijepolja, naselili su se u mestu Letištu, Đurđevdan.
–Nešković je došao iz Šušnjara ženi u kuću, Lučindan.
IZVOR: Petar Petrović – Šumadiska Kolubara, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)