Poreklo prezimena, selo Sakulja (Lazarevac)

Poreklo stanovništva sela Sakulja, opština Lazarevac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Sakulja spada među najmanja naselja u ovoj oblasti. Ono je između Medoševca, Junkovaca i Baroševca. Sakulja se deli na krajeve koji se nazivaju po rodovima, od kojih se posebno izdvajaju Ivkovića Kraj i Mačjak. Naselje se prostire kružno. Najmlađi je Jovića Kraj, koji je zasnovan pre šezdeset godina.

Vode.

Izvori su: Petrovac, od koga otiče potok istog imena; Stublina je na granici prema Junkovcu, Rastoka je izvor i potok. Osim pomenutih potoka kroz selo teku još i ovi potoci; Duplinovac, Revenik, Živkovića Potok i Kurjačka Bara. Za piće i domaće potrebe upotrebljava se bunarska voda, koji ne presušuju. Za vreme letnjih suša susedna sela Junkovac, Zeoke i Medoševac dolaze ovamo po vodu. Bezvodni kraj je Mačjak, do Medoševca.

Zemlje i šume.

Njive su na mestima koja se zovu: Rtovi do Zeoka, Mačjak i Ljubičice do Medoševca, Njive su na Visu do Junkovaca, Ključevi u Brdima, Njive na Džamiji, Ograde i Katin Ključ. Livade su u Luci i Lučici. Šuma je kod Kurjačke Bare. Zajedničke šume i utrine nema.

Starine u selu.

U potoku Reveniku bio je narodni zbeg, i tu, u Jovića Kraju, ima Crkvina, u kojoj se narod u zbegu molio Bogu.

U Andrića Kraju ima tragova starog groblja.

Stari „turski put“ išao je preko kamene „ćuprije“ na mestu Prilivku na Turiji, prolazio je pored Crkvine i dalje vodio na za Zeoke.

Ime selu.

Po narodnom kazivanju selo je dobiloime po „sakama“ (dvokolica sa buretom), jer se odavde u njima odnosila voda u bezvodnu okolinu. Veruje se da je po tome selo dobilo ime Sakulja.

Podaci o selu.

Selo danas ima dva groblja; jedno je za Joviće u Jovića Kraju a za ostale je groblje u Stanojevića Kraju. U selu je raskopan lignit, sličan onom u Junkovcu. Litija se nosi u Subotu po Trojicama. Zavetina se držala svakog Četvrtka po Vaskrsu pa do Spasovdana, a sada se ne drži.

Po arhivskim podacima Sakulja se pominje prvi put 1811. godine. Ona je imala 1818. godine 13 kuća a danas ima 8 rodova u 87 kuća.

Poreklo stanovništva.

U početku prošloga veka doselilo se osam rodova:

–Jovići (Vasiljevići i Matići) ne znaju za svoju starinu, ali kazuju da se još njihov predak za Turaka prezivao Jović. Slave Lučindan a slavili su Preobraženje, pa su ubili Turčina i promenili slavu.

–Živkovići (Ivkovići i Božići) su jedan rod; predak Petar Hadžija doselio se posle Jovića odnekud iz Makedonije. Danas su se razrodili i međusobno se žene i udaju, slave Sv. Aleksandar Nevski.

–Radovanovići su stari doseljenici, ali se ne zna odakle su došli, Đurđic.

–Lazarevići su iz Hercegovine, Nikoljdan.

–Milići (Rankovići, Stanojevići – od kojih se jedna porodica odselila u Orašac kod Topole i tamo se prezivaju Jakovljevići i Rajkovići) su jedan rod; predak se doselio pre četiri kolena od Nikšića. Jakovljevići u Progoreocima su im rod, slave Sv. Joakim i Ana.

–Andrejići su iz crnogorskih Brda, Đurđevdan.

–Matići su se doselili 1880. godine iz Maslaševa u Gornjoj Jasenici, Nikoljdan.

–Petrović, otac se doselio iz susednog sela Leskovca, Đurđic.

IZVOR:  Petar Petrović – Šumadiska Kolubara, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.