Osečina i okolna sela

15 komentara

1. 28. maj 2013. u 00:53

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Bratačić, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   Položaj sela.

   -Bratačić je na desnoj strani pogranične reke Pecke, pritoke Jadrove. Selo je na granici ove oblasti i prostire se niz Pecku sve do njenog ušća u Jadar. Zemljište je nagnuto severu, krečnjačko je, gde ima ponegde i koja vrtača. Glavnija uzvišenja u selu su: Bobija, Granica, Gajevi, Miholjača prema Bastavu, Sređevi i Kik do Ostružnja i Kokorova. Brda su visoka, ali su posve strmenita, te je preko sela vrlo težak saobraćaj.
   Izvora ima dosta, naročito u jarugama, kojih je vrlo mnogo u ovom selu. Izvori su vrlo jaki, od njih postaju čitavi potoci i retko presušuju, a stiču se ili Peckoj ili Jadru. Tekuće vode ovog sela su: Pecka, jaka i vrlo plahovita reka, pritoka Jadra, koja se po dnu sela uliva u Jadar, a izvire pod Medvednikom sa zapadne strane; Tusta je jaka i plahovita rečica, koja izvire pod vrhom Kika i Bobije i uliva se neposredno u Jadar; Kokorava mala i plahovita rečica, koja u južnom kraju sela izvire pod Ivom u Staroj Reci i uliva se u Pecku.

   Zemlje i šume.

   -Oranice su izvan kuća, po dolinama reka i potoka ili po plećima brda. Brdske su zemlje suve, posne, strmenite i pored đubrenja podesne za useve, dokle one oko reka su nanosne, plodne i podesne i za livade i za oranice. Dolina Pecke je vodoplavna, pa su i zemlje oko nje vrlo nezgodne za useve, samo su unekoliko podesne za ispaše i livade. Najbolje su zemlje u „Jadru“ i po Kokorovi.
   Šume je u selu dosta, sva je od lisnatog drveta i ima je u dovoljnoj meru i za građu i za gorivo. Najlepše su šume Gajevi i po Bobiji, inače i svuda po selu. Seoske su zajednice po Bobiji, Kiku i Kokorovi a drugih zajednica u selu nema.

   Tip sela.

   -Bratačić je selo razbijenog tipa. Seoske su kuće izdvojene u dve grupe. Kuće iznad Miholjače i Smoljinače čine Gornju Malu, a ispod njih Donju Malu. I u jednoj i drugoj mali su kuće rasturene, najviše grupisane po porodicama, gde ih može biti po 3-4 jedna do druge.
   U Gornjoj Mali su: Vasiljevići, Jankovići-1, Vesići, Stevanovići, Kostadinovići, Tomići, Krsmanovići, Gligorići, Ilići, Joksimovići, Matići, Mićići i Jankovići-2.
   U Donjoj mali su: Ilići, Jankovići, Grujići, Vasići, Antonići, Đuričići, Savići, Jovanovići, Milivojevići i Pantelići.
   U selu je malo zadruga. Poveće su zadruge: Đuričića, Jankovića, Matića i Mićića.

   Podaci o selu.

   -Bratačić je prema popisu od 1818. godine imao 22 doma sa 35 porodica i 66 haračkih ličnosti.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 40 domova i 372 stanovnika.
   -1874. godine – 42 doma i 313 stanovnika.
   -1884. godine – 51 dom i 350 stanovnika.
   -1890. godine – 60 domova i 369 stanovnika.
   -1895. godine – 55 domova i 374 stanovnika.
   -1900. godine – 56 domova i 384 stanovnika.
   Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je0,50 a procentni 0,18%.

   Ime selu.

   -Bratačiću je ime dato po onima, koji su prvo naselili ovo selo. Priča sa da su selo naselila 4 brata, od kojih su dvojica bila braća po ocu. Kad su videli da ovde nemogu ostati, onda se jedni povuku na istok u Osečinu, drugi odu na zapad u Bastav, a u selu ostanu dva bratanca, braća od stričeva. Predanje veli što su u selu ostali bratanci i selo se nazvalo Bratančići, a Bratačići da je došlo zbog lepšeg izgovora. Priča veli da se selo Bastav u Podrinju zvalo Mali Bratačić, a ovo selo Veliki Bratačić, pa da se čak docnije prozvalo po reci Bastavici, Bastav. I danas stariji seljaci za svoje selo kažu da se zove Veliki Bratačić, a za susedni Bastav – Mali Bratačić.

   Starine u selu.

   1. Na međi ovog sela i Gunjaka iz Azbukovice nalazi se ono mesto, na kome je bio poveći boj 1806. godine između Srba i Turaka, u kome su Srbi odnali sjajnu pobedu.
   2. Niže toga mesta planina je Kokorava, nekad prava planina, a danas iskrčeno i naseljeno mesto. Ovde je bio boj između Srba i Turaka 1809. godine.

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -Prve i najstarije porodice, koje su osnovale ovo selo, iselile su se poglavito zbog čestih upada sokolskih Turaka i Turaka, koji su bili naseljeni po mnogim selima ondašnje Azbukovice, pa su silazili, pljačkali i ubijali po ovoj okolini. Te su se prve porodice povukle i odselile u Mačvu i Srem, gde valjda danas imaju svojih predstavnika. Selo je bilo dugo vremena pusto, pa je naseljeno pred austrijsku okupaciju, za vreme koje se pominje kao pogranično hajdučko selo pod nazivom Bradaziz sa 14 domova i 6 sati daleko od Valjeva. I od ovih porodica nisu svi ostali u selu, neke su se od njih iselile u druge krajeve još u doba okupacije, a od onih što su zaostale, sve su današnje u selu.
   -Đuričići (Antonići, Markovići, Savići, Jovanovići) i Jankovići (Vasiljevići, Stepanovići, Kostadinovići, Tomići, Krsmanovići, Gligorići, Ilići, Joksomovići, Matići i Pantelići): Prve porodice što su osnovale ovo selu jesu Đuričići i Jankovići. Đurica i Janko su od dva brata deca; Jankov rođeni brat odselio se u Osečinu a odatle otišao u Posavinu, u Banjane; Đuričin rođeni brat se preselio u Bastav, gde i danas ima njegovih potomaka. Braća su se doselila pred kraj 17. stoleća iz Osata u Bosni. Familije koje su nastale od ove dve prodice su navedene, njih je 44 kuće i slave Jovanjdan.
   -Mićići i Jankovići: Pred Kočinu Krajinu doselio se neki Mića kao sluga iz Orahovice u Azbukovici od koga su današnji Mićići i Jankovići, slave Stevanjdan.
   -Ilići, ima ih dve kuće jedna u Gornjoj a jedna u Donjoj Mali, nastale su od istog rodonačelnika koji se doselio iz Šljivove u Rađevini, koji se prizetio u Iliće iz Jankovaca, slave Stevanjdan.
   -Grujući si uz Jarebica u Jadru, njihovog pretka Gruju dovela je mati u selo, pa ga posle Đuričići okućili i naselili na seoskom imanju, slave Stevanjdan.
   -Vasići, predak je došao iz Tolisavaca u Rađevini, prizetio se u Jankoviće, slave Alimpijevdan i Jovanjdan.
   U Bratačiću je 55 stalno naseljenih domova od pet porodica.

   Zanimanje stanovništva.
   -Bratačićani se zanimaju zemljoradnjom i voćarstvom. Zemlje i ovog sela, kao i svih okolnih, nisu rodne, s toga seljaci silaze u Jadar i Tamnavu i tamo zakupljuju zemlje, te na njima zasejavaju potrebne useve i s proleća održavaju svoju stoku. Stoke sitnije drži se dosta, ali i ona opada kako kojom godinom. Pojedinci se rado odaju izučavanju zanata, mnogi se upuštaju u trgovačka preduzeća, ali se ni radi jednoga od ova dva posla ne sele izvan svoga sela. Na iseljavanje najviše ih nagoni osiromašenje i traženje bolje i lakše udobnosti u saobraćaju u ravnijim mestima, s toga se u poslednje doba i odselilo nekoliko porodica u donja jadarska sela.

   Pojedinosti o selu.

   -Bratačić je sastavni deo Ostružanjske opštine u Srezu podgorskom. Škola i crkva su im je u Osečini, sudnica u Ostružnju. Groblje je izdeljeno prema džematima u po više malih grobalja. Selo nema zajedničke preslave.

   Odgovori

2. 28. maj 2013. u 23:14

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela i varoši Osečina, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   Položaj sela.

   -Osečina je na obema obalama reke Jadra. Seoske su kuće po plećima onih kosa, koje se od Vlašića spuštaju reci Jadru. Kose nisu visoke, ali su im strane vrlo strme i duboko usečene. Zemljište je brdsko i od sekundarnih stena. Najpoznatije uzvišice po Vlašiću su: Kriva Granica, Nedića Vis, Kosa, Ostenjak, Banovo Brdo i dr. Na levoj strani Jadra je Plavanj i njegova kosa, koja služi kao razvođe Lopatanjskoj Reci i Jadru.
   Izvora je dosta. Narod pije izvorsku vodu, a svaki kraj, gotovo svaka kuća ima svoj izvorac, koji se zove po imenu porodice, koja se njime služi. Od tekućih voda najglavniji je Jadar, koji teče kroz ovo selo u zapadnom pravcu od stava Malog Jadra i Tuđinske reke. Jadar je u selu slaba reka, ne presušuje, a kad je malo jači, obrće 2 vitla. U Jadar ispod crkve utiče rečica Lovačka, koja dolazi iz Vlašića od Krive Granice i u koju se sliva nekoliko manjih potočića. Lovačka je bujna i plahovita rečica, leti presušuje. Sa leve strane imaju samo dva potočića, koji nemaju zasebnih imena.

   Zemlje i šume.

   -Osečanske su zemlje brdske i jadranske. Prve su oko kuća, po plećima brda, niz potoke i po Vlašiću. Ovo su suve, posne i plitke glinuše, na kojima gotovo ništa ne može dobro da uspeva osim šume. Gde je po brdima krečnjaka, tu ima vrtača, i takve su zemlje plodnije i podesnije za useve, no i jedne i druge moraju se gnojiti. Jadranske su zemlje ravne, nanosne, pune izvora i dobre za useve, kao i za livade. Duž Jadra i sa jedne i sa druge strane seje se kukuruz ili kosi trava. Najbolje livade zovu se Pljiskavice.
   Šume je isuviše. Najlepše šume su od lisnatog drveta po Vlašiću, ali su i sve dubodoline, uvale i sve strane bregova pod šumom. U seli je dvaput više šume nego ziratne zemlje. Vlašić je seoska zajednica, a pojedine porodice ostavile su posle deobe pojedine delove neizdeljene, te ih zajednički uživaju.

   Tip sela.

   -Osečina je pravo starovlaško selo. Kuće su u džemate razdeljene; džemati su po plećima brda udaljeni jedan od drugoga od 50 do 500 metara. Kuće su u džematima ili zbijene ili rasturene na rastojanju od 30 do 200 metara. Glavniji su džemati: Babići, sa leve strane Jadra, Jovići, Mladenovići, Ostenjak, Banovo Brdo, Dumanovići i Boduši na desnoj strani Jadra i do Vlašića.
   U Babićima su: Babići (Simići, Simeunovići, Đukići, Obradovići, Stepanovići, Rankovići, Krstići, Miljkovići, Markovići, Matići, Pavlovići i Nikolići)
   U Jovićima su Jovići (od 3 prezimena). U Mladenovićima su Mladenovići (Petrovići, Mladenovići i Milosavljevići. Na Ostenjaku su: Prokići, Rankovići, Miloševići (Uroševići, Lukići i Miloševići), Novakovići, Milisavljevići (Bošnjakovci) i Gačići. Na Banovom Brdu: Manojlovići, Petrovići i Nenadovci. U Dumanovićima su: Dumanovići (Milisavljevići, Nikolići i Nedići) i Alići. U Bodušima su: Boduši (svi pod prezimenom Lukići-Boduši) i Gavrilovići. U Osečini na drumu: Gligorići-1, Gligorići-2, Mihailovići, Milinovići, Alići, Milićevići, Petrovići, Glišići, Protići, Đurđevići, Baštovanovići, Gligorići-3, Đorđevići, Simići, Zelići, Stanisavljevići i Manojlovići.
   U Osečini u svakom kraju ima po 2-3 poveće zadruge, a gotovo svaka kuća je zadružna.

   Podaci o selu.

   -Prema spisku sela valjevske eparhije iz 1735. godine Osečina je imala 7 domova. Osečina po haračkim tefterima iz 1818. godine imala je 62 doma sa 86 porodica i 191 haračke ličnosti.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 119 domova i 893 stanovnika.
   -1874. godine – 135 domova i 969 stanovnika.
   -1884. godine – 160 domova i 1178 stanovnika.
   -1890. godine – 154 doma i 1357 stanovnika.
   -1895. godine – 182 doma i 1451 stanovnika.
   -1900. godine – 190 domova i 1585 stanovnika.
   Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 21,16 a procentni 1,81%.

   Ime selu.

   -Odkuda je došlo ime selu, ne zna se. Imena pojedinih džemata su ili porodični nazivi ili po imenu mesta.

   Starine u selu.

   1. U Osečini se nalazi stara crkva, koja je od kamena i šindrom pokrivena, podignuta 1818. godine. Na istom temelju bila je stara crkva, koju su Turci pre toga dva puta palili i rušili.
   2. Uz Jadar je išao stari put, pa se uz Lovačku pored crkve peo na Vlašić i silazio u dolinu Tamnave ili išao Vlašićem i silazio na drugom kraju Koceljeve, opet u dolinu Tamnave. Na ovom putu na više mesta ima starih spomenika i kaldrma.

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -Osečina je staro naselje, za nju se priča da su je ranije naseljavale mnoge porodice, ali da su se malo po malo, kad god bi Turci upadali u Jadar, iseljavale, te se tako sasvim iselile u Posavo-Tamnavu. U drugoj polovini 17. stoleća Osečina je bila gotovo prazna, bila je u njoj samo jedna porodica, koja je danas potpuna izumrla.
   -Babići: Od najstarijih porodica u selu je Babića, doseljena sa nekoliko srodnih porodica u drugoj polovini 17. stoleća iz okoline Nevesinja u Hercegovini i naselila se prvo u Osladiću, pa posle prešla u Oglađenovac i odatle pri kraju istog stoleća prešla u ovo selo i naselila se na Plavnju, ispod Lopatnja u 3 kuće, njih je pod raznim prezimenima 28 kuća i slave Jovanjdan.
   Mladenovići, Prokići i Rankovići: Kad i Babići doseljeni su neposredno u ovo selo i Mladenovići, čiji se rodonačelnik Mitar doselio iz Pive u Hercegovini. Mitar se naselio u Lovačkoj, pa kad su ga Turci napali, napusti selo pred austrijsku vojnu pređe u Srem sa 77 čeljadi u svojoj zadružnoj kući, i kad ga čuma (kuga) umori, pa mu mnogi narod (ostane samo 7) umori, potomci mu se vrate u Osečinu i nasele na današnjem mestu. Mladenovićima su blizak rod Prokići i Rankovići i svi, koji se raznoliko prezivaju u Mladenovićima, a ima ih 51 kuća, slave Jovanjdan.
   -Nedići (Alići, Jevremovići i Mihailovići): Nedića rodonačelnik doselio se iz Kuča u Crnoj Gori. Nedićima su rod: Alići, Jevremovići i Mihailovići, Rodonačelnik Nedića Vladislav imao je 3 sina: Novaka, Negovana i Radiovja. Nedići su od Novaka, Alići od Negovana (kojega su zvali Alija) a Jevremovići i Mihailovići su od Radivoja. Od ove porodice su hrabri vitezovi i junaci, braća od stričeva, Damnjan i Gligorije, izginuli 16 aprila 1804. godine na srpskom Termopilima u Čokešini i potom buljubaša Mihailo Nedić*.
   *To je onaj Mihailo Nedić, koji je zapalio tursko selo Petrc 1806. godine. Mihailo je imao svoj barjak i nosio ga je u svom ratovima a danas se čuva i crkvi osečanskoj i bio je rođeni brat Gligorijev.
   Nedića ima danas u osečini 10 kuća i slave Nikoljdan.
   -Nenadovci, preci im se doselili kad i Nedići, čiji je rodonačelnik Nenad došao iz Pipera u Crnoj Gori i naselio se na Banovom Brdu, ima ih 18 kuća i slave Simeundan.
   Obe ove porodice doselile su se pred kraj 17. veka.
   -Jovići, doseljeni pred Kočinu Krajinu iz Banjana u Hercegovini, slave Jovanjdan.
   -Lukići-Boduši su doseljeni pred Kočinu Krajinu iz Klopašnice u Bosni, iz okoline Srebrenice. Ima ih 20 kuća slave Nikoljdan.
   -Lukići iz Miloševića su iz Stanijine Reke od porodice Vlajkovića, ima ih 10 kuća i slave Jovanjdan.
   -Rankovići i Babići u Miloševićima doseljeni su iz Osata u Bosni, ima ih 5 kuća i slave Jovanjdan.
   -Pavlovići u Jovićima, doseljeni su iz Višnjice kod Beograda, ima ih 5 kuća, slave Jovanjdan.
   -Bošnjakovići (Aleksići) doseljeni su iz Amajića u Azbukovici (danas u Rađevini), ima ih 7 kuća slave Mratindan.
   -Dumanovići su prešli iz Osladića od Stančića, ima ih 5 kuća, slave Nikoljdan.
   Najnoviji doseljenici, posle 1820 godine su:
   -Gačići, doseljeni iz Gornjeg Košalja u Azbukovici, slave Alimpijevdan.
   -Novakovići su iz Jelovaca u Azbukovici, slave Trifundan.

   Oko 1850 godine na ušću Lovačke u Jadar podignuta je jedna putnička mehana. Od tog doba pa do danas podignuto je veliko drumsko naselje pod imenom „Osečina na Jadru“. U ovom kraju su kuća uz kuću i sa obe strane puta, a naselile su ga poglavito zanatlije iz mesta i sa strane. Na tom mestu pored škole, crkve i opštinske sudnice imaju dve mehane, 15 dućana, 8 privatnih kuća pored ostalih zgrada. Od zanata se rade: Kovački, opančarski, stolarski, bravarski, abadžijski, bojadžijski, kožuharski, kačerski i pekarski a ima i trgovaca. U privatni mkućama sede nadniččari, seljaci i činovnici ovog mesta. Zanatlije, trgovci i mehandžije zanimaju se pored zanata i zemljoradnjom.
   U ovom naselju su one porodice, koje su se naselile od 35 godina pa naovamo.
   -Glogorići-1 su iz Bratačića, opančari, slave Jovanjnjdan.
   -Mihailovića je jedan iz Plušca a drugi iz sela (Osečine),po zanatu opančari, slave Đurđevdan.
   -Gligorići-2 su iz Donje Ljuboviđe, po zanatu opančar, slave Miholjdan.
   -Milinivići su iz Srema, po zanatu kužuhar, slave Jovanjdan.
   -Protići su sveštenoička porodica iz Azbukovice, slave Jovanjdan.
   -Đurđevići su iz Ostružanja, trgovac, slavi Aranđelovdan.
   -Đorđevoćo su iz Lopatnja, po zanatu opančar, slavi Đurđevdan.
   -Baštovanovići su iz Pilice-okrug užički, opančar, slave Stevanjdan.
   -Gligorići-3 su iz Oglađenovca, abadžije po zanatu, slave Jovanjdan.
   -Đorđevići su iz Plušaca, bojadžija, slave Nikoljdan.
   -Simići su iz Okleca-okrug užički, trgovac, slave Nikoljdan.
   -Zelići su iz Ostružnja, kovač, slave Aranđelovdan.
   -Stanisavljevići su iz Dragijevice, kovač, slave Lazarevdan.
   U Osečini, selu i varoši, ima 190 domova od 26 porodica.

   Zanimanje stanovništva.

   -Osečanci se zanimaju zemljoradnjom i voćarstvom. Sporedno je zanimanje stočarstvo i gajenje svih vrsta stoke. Voći se najveća pažnja obraća, a od useva zasejava se onoliko, koliko je potrebno za jednogodišnju ishranu. Osečanci se vrlo radu odaju izučavanju zanata i izučene zanate rade ili u selu ili na Jadru, kad drže prave dućane ili idu u gradove i druga sela, pa se tamo stalno nastanjuju i rade. Ne samo radi zanata nego i radi ugodnijeg života pojedinci se udaljuju iz svoga sela i naseljavaju po ravnijim tamnavskim i posavskim selima. Zbog toga što se svake godine znatne količine voća izvoze, znatan broj seljaka odaje se i trgovini sa sirovinama po ovom selu i bližoj okolini.

   Pojedonsoti o selu.

   -Osečina je sastavni deo Osečanske opštine u Srezu podgorskom. Sudnica, škola i crkva su uz Lovačku, blizu njenog ušća u Jadar. Groblje je zajedničko i po krajevima, a tako isto i preslava.

   Odgovori

3. 29. maj 2013. u 21:55

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Lopatanj, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   Položaj sela.

   -Lopatanj leži na obema obalama istoimene rečice, pritoke reke Jadra. Lopatanj je brdsko selo, kuće su po plećima pojedinih visokih i vrlo strmenitih brda, koja se uvlače iz podrinjskog okruga kao nastavak planine Rožnja. Zemljište je od sekundarnih stena, donji deo od vrlo mnogo raspadnutih peščara sa malim samicma kvarca, gornji deo od krečnjaka i vapnovitih glinaca. Južni deo sela prema Dragodolu i Stanijinoj Reci zove se Iva, preko koje prelazi novi put Valjevo-Ljubovija, a iza nje je Karaula, nekada brdo pod šumom, a danas sa njivama i livadama.. Ispod Ive i Karaule pre 100 godina bila je planina Maza, a danas najnaseljeniji, izdeljeni i skoro bezšumni kraj. Iza Maze na zapadnu stranu dizala se opet druga planina Kokorava, koja je opet tako isto naseljena i rastrebljena. Uzvišenja druga po selu su: Venja gde su Jančići, Oskruša oko škole gde su Sandići, Bojčica iznad Bobića, Cerje i Osoje gde su Birani, Ravni Gaj gde su Mirići, Debeli Cer do Vragočanice, Beleška i Jajac u Mazi i Vilovica usred sela, gde su neki Sandići.
   Izvora u selu ima dosta. Južni deo sela po jarugama, potocima i padinama pojedinih bregova, iako su krečnjačke prirode, ima dosta izvora, koji su po količini vode znatni, na više mesta nepristupačni, jaki i toliko snažni da grade čitave potoke, dokle severni ima opet više izvora, ali slabije prirode i stalno presušuju. Dokle severni deo kopa i bunare, a i rečnom vodom se služi, dotle južni deo se služi samo izvorskom vodom. Od tekućih voda ovog sela je glavna Lopatanjska Reka, kojoj je glava u Mazi pod brdom Beleškom. Reka postaje od tri potoka: Konjska Jaruge, Jajačke Jaruge i Mažanske Jaruge, od tri jaruge niz koje silaze glavni mažanski izvori i potoci. Reka ima pravac severni i uz put pored mnogih potočića, pod osojem, prima Radijevicu, dosta jaku rečicu, koja dolazi iz Kokorave. Ispod Oskruše i Cerja reka se sastaje sa drugom glavnom rečicom ovog sela Brikosom, koja dolazi sa severo-istoka od Debelog Cera. Od stava ovih dveju rečica, nova reka se zove Lopatanjska Reka do pod Jančića, pa se odatle, tekući na zapad, otpočne zvati Ostružnjaska Reka i pod tim imenom se zove do ušća u Jadar.

   Zemlje i šume.

   Lopatanjske su zemlje izvan kuća, oko reka i poglavito po stranama pojedinih blažih bregova i brda. Zemlje su posne, peskovite, hladne, teško se daju ziratiti i natirati, te su posve nerodne, dokle su luke oko rekavica i potoka prava blagodet sela. Dokle su brdske zemlje jedva podesne za sejanje strmnih useva i gajenje voća, dotle su luke dobre i za oranicu i za kosanicu. Osobitih livada i pašnjaka ima niz sve rečice ovog sela. Dobre ziratne zemlje su: Letišta, Karaula, Maza, Dobrosavka, Luke, Kovrag, Polje i Sarajlina Voda u Jajcu. No i pored svega selo je oskudno sa zemljom.
   Šume je u selu dosta i smatra se kao najlepša šuma u obema oblastima, koja može podneti za sve vrste domaće i tehničke upotrebe. Kako su seoske kuće po plećima pojedinih bregova, šume su pokrile njihove padine i dubodoline. Lepši i veći zabrani po Venji, Oskruši, Mazi, Vilovici i Kokoravi su privatna svojina, a najlepši su Jančića Zabrani, koji zapremaju u prostoru više od 300 hektara. Seoske su zajednice u šumi na Vilovici na sredini sela, u šumi i ispustima zauzimaju poveći prostor i Žuti Rt u Kokoravi do Gunjaka.

   Tip sela.

   -Lopatanj je selo razbijenog tipa. Kuće su po plećima pojedinih brda, poređane u male ili veće grupe. Gde su kuće na rastojanju od 50 do 2000 metara. Svako brdsko naselje čini po jednu malu. Glavne su male: Jančići, Bobići, Sandići, Birčani, Leštarići, Ćosići, Gornji Lopatanj, Mirići i Maza.
   U selu je vrlo jako razvijen zadružni život, manje-više svaka druga kuća u selu je zadružna. Najveće zadruge u ovoj oblasti jesu najveće zadruge ovoga sela. Od većih zadruga ovog sela vredno je napomenuti: Jančića i Ilića sa po 37 čeljadi, Radosavljevića, Ćosića, opet Jančića, Radivojevića, sa preko 30 čeljadi, Milovanovića, Živanovića sa preko 20 čeljadi i mnoge druge sa preko 15 ukućana.

   Podaci o selu.

   Prema popisu od 1818. godine u Lopatnju je bilo 45 domova sa 65 porodica i 156 haračkih lica.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 118 domova i 990 stanovnika.
   -1874. godine – 128 domova i 1138 stanovnika.
   -1884. godine – 156 domova i 1292 stanovnika.
   -1890. godine – 162 doma i 1412 stanovnika.
   -1895. godine – 147 domova i 1514 stanovnika.
   -1900. godine – 192 doma i 1727 stanovnika.
   Godišnji priraštaj stanovništva ovog sela od 1866. godine je 23,38 a procentni 1,78%.

   Ime selu.

   -Za ime selu vezana je ova narodna priča. Priča se da je u ranije doba bio nekakav inokosan čovek od onih porodica, koje su izumrle u ovom selu, pa obavljao vršidbu pšenice. Naoblačilo se, dunuo je jak vetar i počelo je da grmi, pa da bi što pre rastavio žito od pleve, on pozove ženu iz kuće da dođe i pomogne mu. Žena ili nije mogla ili nije imala kad doći odmah, a on onako ljutit sa lopatom u ruci istrči pred nju,gad je prilazila guvnu, udari je lopatom preko glave, od kog udara ona ostane na mestu mrtva. Priča veli da su toga čoveka prozvali Lopatanjcem, a docnije i selo Lopatnjem.
   Imena mala su porodična prezimena ili imena pojedinih mesta, tako su male: Jančići, Bobići, Sandići, Ćosići, Mirići dobile imena po prezimenima glavnijih porodica, naseljenih u njima; male: Maze i Gornji Lopatanj dobile su imena po mestu naseljenja.
   Sa imenom sela Lopatanj susrećemo se poodavno. Tako nalazimo ga u spisku hajdučkih sela ovog okruga iz 1737. godine sa 7 kuća i 7 i po časova do Valjeva.

   Starine u selu.

   1. U Jančićima, na brdu Venji, nalazi se neko staro groblje, poznato pod imenom „Grčko Groblje“. U groblju ima dosta stećaka, ali su oni nagnuti, bez napisa i slabe vrednosti.
   2. U sredini sela, ispod Gornjeg Lopatnja, u Mirićima, nalazi se drugo staro groblje pod imenom Madžarsko Groblje. Stećci i ploče su sa natpisom i slikama raznih životinja i biljaka, ali su dosta iskvareni.
   3. Na Ivi, u Gornjem Loptanju, do Dragodola, nalazi se opet neko staro groblje, za koje narod drži da je groblje nekakvih srpskih naselja po Ivi i okolini. I u ovom groblju ima stećaka, ali bez natpisa i slika, stećci su manji i grublje izrađeni.
   4. U Bobićima, u dolini Brikose, nalazi se neki veliki uspravljen stećak, izrađen od belog osladićskog kalcita, koje se zove Dubeni kamen. Narod drži da je ovaj kamen obeležavao neku meru ili granicu još i pre turskog doba.
   5. U Gornjem Lopatnju, do Carine, nalazi se jedan plećasti vis na Kokoravi, koji se zove karaula. Nekad je bio pošumljen, a danas su po njemu najbolje livade i ispusti, a na njemu je bila pogranična karaula iz 1730. godine od koje se danas slabo može šta raspoznati.
   6. Na Bojčici, do Dragijevice, čiji veći deo pripada Dragijevici, seljaci s vremena na vreme često puta kupe kremenje i uz to nadovezuju priče, da su po Bojčici bili mnogi ratovi iz onog doba, kad su bile puške s kremenom. Narod zna da su takve ratove vodili Turci, ali sa kime, to se ne zna. Kao da će ovi ratovi biti manje ili veće čarke pojedinih turskih odreda sa hajducima i hajdučkim četama.
   7. Preko ovog sela išao je odvajkada stari put, koji je spajao Bosnu sa Valjevom i kolubarskom dolinom. Tim starim putem i u početku 19. soleća išlo se neposredno preko Srebrenice za Sarajevo i natrag, tim putem i Karađorđe i Knez Miloš išli su sa vojskama na sokolske Turke, a tim putem kretale su se i sve migracije stanovništva iz naši zapadnih i jugo-zapadnih krajeva. Put je ulazio u selo na Karauli iz Carine, pa je odatle išao na istok niz Ogradu, zapadnu stranu Maze i slilazio u Reku, iz Reke se peo uz Letišta na debeli Cer, odakle po vrhu Dragijevicdže, iznad izvora reke Jadra, ulazio u Vragočanicu. Put je stari s kaldrmama, proširenjima i starim radovima, ali danas već nije u upotrebi, pošto su ispresecani ravniji i bolji putevi niz Jadar i na druge strane.

   Nastaviće se…

   Odgovori

4. 30. maj 2013. u 20:57

   Milodan

   Lopatanj, nastavak…

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -Lopatanj je staro selo i vrlo staro naselje, što je dobro očuvano u uspomeni narodnoj. Staro naselje ovog sela bilo je oko Oskruše, visa, na kome je danas seoska škola. Tu su bile najstarije porodice, pa se posle ili deobom ili zbog teskobe ili zbog bolesti iselile u krajeve. Najstarije naselje ovog sela drži se da je bilo oko Popovog Točka, izvora pod Oskrušom, da je bilo zbijeno i posle se rasturilo. U selu ima danas vrlo starih porodica i za njih se zna, da su se po dva do tri puta premeštale na južnu ili severnu stranu, dokle su došle na današnje mesto.
   -Mirići, Ćosići, Lukići, Jovići, Bojičići, Vilotići i Damnjanovići: Najstarije porodice u selu, koje se smatraju kao starinci, ali za koje većinom drže da su i doseljene, jesu današnji Mirići. Za Miriće gotovo niko ne sme, pa ni sami oni, da tvrdi da su starosedeoci, već da su doseljeni. Mi ih uvršćujemo u doseljenike i stavljamo njihovo doseljenje u doba pre početka 17. veka, a po svemu biće da su doseljeni iz podrinjskih hercegovačkih krajeva. Njima su rod Ćosići, koji su pre 200 godina bili u 3 kuće i naseljeni na Oskruši, pa se pomerili pod Vilovicu, odatle otišli pod Kokoravu i u Mazu. Njihovi potomci su gore pomenute familije; njih je 22 kuće, koje sa 13 Mirića čine 35 i slave Đurđic.
   -Jančići su najstariji doseljenici ovog sela, doseljeni u drugoj polovini 17. stoleća iz okoline Mitrovice u Staroj Srbiji, gde su se i tamo tako zvali. Jančića kuća bila je jaka i zadružna i ranije u okolini Novog Brda u Staroj Srbiji, odakle su se spustili u lapsku ravnicu. Po pričanju doselila su se u ovo selo tri brata, sva tri u zadruzi i od njih su svi današnji Jjančići, koji su od starine ovde i nisu se mnogo iseljavali, njih je 15 kuća i slave Jovanjdan.
   -Sandići, Popovići, Andrići, Stamenići, Sofronići, Obradovići, i Radivojevići: Posle Jančića kao najstariji ddoseljenici smatraju se Sandići, prozvani po nekakvoj babi Sandi, koja ih je doselila iz istog kraja, odakle su i Jančići. Sandići su od dva babina sina i potomci su im, gore pomenute porodice od kojih su dugo vremena u selo popovali (Popovići), naseljeni prvi put na Oskruši, pa kao najviđeniji odatle potisli sve starije i ostali sami do današnjih dana; njih je 16 kuća, slave Jovanjdan.
   -Mažani, Bobići, (Živanovići u Jančićima), Milovanovići, Pavlovići, Ilići, Mijailovići, Pantelići, Čkojići (u Bobićima), Đorđići, Marinkovići, Tomići i Daničići (u Mazi). Svi su doseljeni iz okoline Nikšića u Hercegovini, sada Crnoj Gori. Svi su doseljeni po prezimenom Bobići, koje danas imaju poneki odseljenici iz sela, ima ih 37 kuća i slave Đurđic.
   -Leštari su se doselili kad i Bobići iz Leštanskog, sela u okrugu užičkom, kamo su se ranije doselili iz Goražda u Hercegovini, nema ih danas mnogo u selu jer su se iselili, neki zamrli, dans ih je svega 4 kuće, slave Đurđic.
   -Živanovići su došli u opštoj seobi u početku 18. stoleća iz Budimlja u Starom Vlahu i naselili se u Lopatnju gde su i danas, njih je pod dva prezimena, ima ih 7 kuća i slave Đurđevdan.
   -Tadići su se doselili kad’ i Živanovići iz Osata u Bosni, kamo se ranije dosleio iz Morače od iste porodice od kojih su i Bražđani u Oglađenovcu, njih je 13 kuća i slave Alimpijevdan.
   -Birčani, Vasiljevići, Anđelići, Gavrilovići, Nikolići i Todorovići: U austrijskoj okupaciji doselili su se Birčani iz Birča u Bosni. Birčana je više porodica i srodnih Birčanima u Valjevu i Suvodanju, samo su se malo kasnije doselili. Potomci Birčana su gore navedene familije, njih je 19 kuća i slave Đurđevdan.
   -Simanići su se doselili pred Kočinu Krajinu iz susednog sela Gunjaka, njih je 5 kuća i slave Đurđic.
   -Andžakovići, predak se doselio, takođe pred Kočinu Krajinu iz susednog sela Vragočanice, doselivši se u Živanoviće u Gornjem Lopatnju došavši ženi u kuću, ima ih 3 kuće i slave Nikoljdan.
   -Bojići, predak se doselio u isto doba kao i prethodni iz susednog sela Dragijevice, prešao ženi na imanje, od njega su 7 kuća u Mazi, slave Nikoljdan.
   -Brušani su doseljeni posle Kočine Krajine u Mazu iz susednog Dragodola u Azbukovici, dooselilo se nekoliko porodica i naselilo na brdo Brus, njih je 18 kuća i slave Đurđic.
   -Markovići, predak se doselio kao sluga iz Rujevca i prizetio u Đorđice u Mazi, od njega je danas 6 kuća i slave Đurđevdan.
   -Milinkovići, predak se doselio iz Cvetulje u Rađevini kao sluga u Živanoviće u Gornjem Lopatnju i tamo se oženio i okućio, njih je 5 kuća i slave Jovanjdan.
   Pozniji doseljenici:
   -Đermančići, čiji se predak prizetio u Bobiće a doselio se iz Carine od istoimene porodice, slave Đurđic.
   -Grujići, ded se prizetio u Bojiće u Mazi, doselio se iz Carine, slave Đurđevdan.
   -Leštarići su od Arsenovića u Ostružnju, čiji se neki predak doselio u ovo selo i prizetio u Leštare, primio njihovo prezime, zadržžao svoju slavu – Aranđelovdan.
   -Protići su iz Azbukovice, ima ih dve porodice i obe su svešteničke, naseljeni na imanju Popovića na Oskruši, slave Jovanjdan.
   U Lopatnju je 199 kuća od 18 porodica.

   Zanimanje stanovništva.

   -Lopatanjci se zanimaju zemljoradnjom i voćarstvom. Zemlju rade uveliko i radi nje se spuštaju duboko niz Jadar i gotovo svake godine leti rade po Podrinju oko ušća Jadra i Loznice. Mnogi od njih imaju već svoja kupljena imanja a veći broj radi na tuđem imanju. Voćem su se počeli uveliko baviti od kada je otpočelo sušenje šljiva i zbog toga iole imućniji imaju isuviše velike voćnjake. Stoke drže koliko je od potrebe, ali se niko od seljaka ne zanima gajenjem boljih vrsta bilo kakve stoke.
   Lopatanjci se rado odaju izučavanju zanata i trgovini. Zanate rade po selu i izvan njega a trgovinom se bave i po selu i po većim trgovačkim centrima. Radi ovih poslova za vreme najživljeg rada provode izvan sela.
   Zbog velike namnoženosti u selu, kao i zbog nedovoljnog prostora i teškog saobraćaja mnoge su se porodice iselile ili iseljavaju u valjevsku Tamnavu, Jadar i okolinu Šapca. Za nekoliko posednjih godina iselilo se iz sela Bobića, Bojića, Đorđića,Đurovića, Marića, Leštarića i drugih – više od 25 kuća.

   Pojedinosti o selu.

   -Lopatanj čini se za Opštinu lopatanjsku u Srezu podgorskom. Sudnica i škola su u selu a crkva u Osečini. Groblje je podeljeno po krajevima, samo istočni deo sela, gde ga je više od polovine, sahranjuje se više Oskruše, na Osoju.
   Seoska slava je Spasovdan.

   Kraj!

   Odgovori

5. 19. jul 2013. u 21:06

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Tuđin*, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   *Ovo selo je opisivao i g. Mil. Iv. Protić, sveštenik kamenički i njegovim opisom smo se znatno koristili (LJ. Pavlović).

   Položaj sela.

   -Tuđin je na obema obalama istoimene jake rečice. Rečica teče između dve južne kose planine Vlašić, od kojih se istočna zove Dabića Brdo a zapadna Markovo Brdo. Obadve su kose strmih nagiba ka Reci, a selo je po plećima ovih kosa uvučeno duboko i u sam Vlašić. Na Markovom Brdu znatnija su uzvišenja: Brezik, Vignjište (gde je nekada bio viganj) i Šarampov*, a na severnoj strani sela je Vlašić.
   *”Šarampov” je ime dato po sličnosti na šanac. Priča se da su se nekada seljaci pobunili protiv Turaka i iskopali šanac da dočekaju Tureke i u njega se sakrili. Neko ode iz sela i prokaže Turcima i dovede ih u šanac, te ovi iznenada napadnu na seljake i sve ih skoro pobiju, a koji izmaknu živi, sklone se u pećinu, pri izvoru Reke, i posle se isele u Tamnavu i preko Save u Srem. Šanac se danas teško može raspoznati, jer je zarastao u šumu, a za groblje ispod njega, priča se, da je to groblje u kome su sahranjeni seljaci iz sela i okoline stradali u boju sa Turcima.
   Izvori su oko kuća i narod se služi jedino izvorskom vodom za piće. Glavniji su izvori: Perilo, Točak i tri česme, nazvane po imenima porodica, koje se njima služe. Ispod Vlašića je jedna velika pećina, čiji je ottvor u prečniku 4 metra, iz koga izbija jako vrelo, pod imenom Tuđinsko Vrelo i gradi Tuđinsku Reku, koja teče u južnom pravcu sa velikim brzacima do pod Plavanj i tu, kad primi Potok, koji dolazi sa istočne strane sela, okreće na zapad i sastaje se po dnu Plavanja sa Malim Jadrom, te grade reku Jadar. Reka je bogata vodom, ne presušuje, mada teče preko kamenitog dna i celim svojim tokom okreće jedan vitao.

   Zemlje i šume.

   -Tuđinske su zemlje od dve vrste; brdske i luke. Brdske su zemlje po Vlašiću i suviše su posne, suve i nerodne, a po brdima niz Reku su krečne sa vrtačama, rodnije i podesnije za strmne useve. Luke su podvodne i dobre za kukuruz i livade, ali je ovih zemalja vrlo malo i u rukama su pojedinaca. Uopšte Tuđin je sa malo zemlje, a sa zemljom boljih osobina stoji dosta rđavo.
   Šume je u selu dosta. Vlašić je sav pod šumom, kao i sve dubodoline i jaruge po selu. Šuma je od lisnatog drveta i ima je dva puta više od ziratne zemmlje. Vlašić je seoska zajednica a na drugim mestima ni selo ni pojedini njegovi krajevi nemaju svojih zajednica.

   Tip sela.

   -Tuđin je selo razbijenog tipa. Selo je podeljeno u 4 male, koje su udaljene jedna od druge od 50 do 250 metara. Kuće u malama su zbijene i na rastojanju od 20 do 50 metara. Glavnije male su: Dabići, Savići, Skakavci i Vujučići.
   Dabićani su do Osladića, na Dabića Brdu i tu su: Dabići, Alimpići, Petrovići, Spasojevići, Vukovići, Mršovići, Spasojevići-2 i Tomići.
   Savići su na desnoj obali Reke i pri njenom izvoru i tu su: Aćimovići, Nikolići, Milosavljevići, Gavrilovići i Savići.
   Skakavci su na istočnoj strani reke, ispod Savića i tu su Skakavčevići.
   Vujučići su po dnu sela, do stava reke i Potoka i tu su Vujičići.
   U Tuđinu je dosta razvijen zadružni život. Veće su zadruge: Vujičića (tri kuće), Mršovića (dve) i Sšasojevića.

   Podaci o selu.

   -Prema spisku valjevske eparhije od 1735. godine Tuđin je imao 4 doma. Prema haračkim tefterima iz 1818. godine Tuđin je imao 17 domova sa 27 por. i 67 haračkih ličnosti.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 30 domova i 262 stanovnika.
   -1874. godine – 33 doma i 284 stanovnika.
   -1884. godine – 39 domova i 339 stanovnika.
   -1890. godine – 42 doma i 381 stanovnika.
   -1895. godine – 45 domova i 406 stanovnika.
   -1900. godine – 47 domova i 447 stanovnika.
   Goddišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 5,92 a procentni 1,86%, gde je stalno više ženskih nego muških glava.

   Ime selu.

   -Za ime selu vezana je ova narodna priča: Kad se nekakav Daba prvi naselio u selu, onda se naselio u selu na starim zgarištima i kolibama iseljenih prethodnika, pa su ga docniji doseljenici, koji su se odmah za njim doselili, nazvali tuđinom i tuđincem, pa su po njemu nazvali ovo selo.
   Imena džemata su po imenima pojedinih glavnijih porodica u njima. Ime “Tuđin” je dosta staro, jer ga nalazimo u spisku sela okruga valjevskog iu 1737. godine.

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -Ko je najranije osnovao selo ne zna se. Ali se zna da je ovde bilo selo, da se pobunilo protiv Turaka i da ga je odred turske vojske razorio, opljačkao i raselio, te su se pojedine porodice iselile.
   -Dabići: Od današnjih porodica porodica najstarija je Dabića, čiji se rodonačelnik Daba doselio u drugoj polovini 17. stoleća iz Carine-okruga podrinjskog, kamo se ranije bio doselio iz Osata. Daba se doselio u pusto mesto i naselio se pored starih zgarišta na Brdu, koje je po njemu nazvano Dabića Brdo; od njega su Dabići, njih je 4 kuće i slave Đurđevdan.
   -Savići: Posle dabe naselili su se Savići, čiji se rodonačelnik Savko doselio iz Drenovca u Mačvi otukada je pobegao od poplave. Savka su zvali Sava, te otuda se njegovi potomci i zovu Savići, kojih je u istom kraju sela 12 kuća i slave Đurđic.
   -Vujučići, Spasojevići i Tomići: Kad i Savko sišli su i današnji Vujičići iz Dragodola u Azbukovici, kamo su se ranije doselili iz Pive u Hercegovini i u Dragodolu živeli 12 godina. Obe su porodice (Savići i Vujičići) doseljene u drugoj polovini 17. veka i obe su bile prvo naseljene na Dabića Brdu, pa se posle pomerile na zapadnu stranu sela. Vujučići su u srodstvu sa Spasojevićima i Tomićima, njih je 14 kuća i slave Đurđevdan.
   -Alimpići, Petrovići i Spasojevići-2: Od Vujičića porodice iz Pive u Hercegovini doselili su se pred kraj 17. veka Alimpići (danas Alimpići, Petrovići i Spasojevići-2) i naselili se pored njih (Vujičića) i na njihovom delu u Dabićima, njih je 4 kuća i sa Vujičićima svega 18 kuća i slave Đurđevdan.
   -Vukovići: Uz Kočinu Krajinu hajdukovao je po okolini Vuk Zimonjić iz Kamenice i on se, na molbu svojih prijatelja, ostavi hajdučije i dođe u Vujačiće, prizeti se u njihovu porodicu i pored njih naseli, te je od njega 3 kuće Vukovića, slave Lazarevdan.
   -Skakavčevići: Posle Kočine Krajine sišle su iz Skakavaca-okrug užički, dve porodice današnjih Skakavčevića, nazvanih po mest doseljenja, njih je 7 kuća i slave Jovanjdan.
   -Mršovići: Kadi gornji i ovi su doseljeni iu Cikota-okrug užički, današnji Mršovići, kojih je 4 kuća i slave Lazarevdan.
   U Tuđinu je 48 kuća od 5 porodica.
   P.S. Ima porodica koje su pomenute kao stanovnici ovog sela ali ne i njihovo poreklo, kao što su Milosavljevići, Gavrilovići i Nikolići, koji su u Savićima i logično je da su potomci te familije, op. Milodan.

   Zanimanje stanovništva.

   -Tuđinci se zanimaju zemljoradnjom i voćarstvom. Zemlja je nerodna, na njoj nema ni dobrih oranica a kamo li livada i pašnjaka, s toga silaze u Tamnavu i tamo redovno uzimaju pod zakup imanje ili kupuju za večita vremena, te seju potrebne useve i s proleća ishranjuju svoju domaću stoku. Radi takvih nezgoda u selu Tuđinci se svake godine iseljavaju u tamnavska sela i tamo zastaju. Zanatima se ređe bave, ali ipak pojedinci izuče po kakav zanat i rade ga po selu, ali radi njega se ne iseljavaju. U novije vreme znatan deo seljaka odaje se trgovini sa zemaljskim sirovinama i radi toga se premeštaju i iseljavaju. I trgovina i zanati se rade uzgred pored zemlje.

   Pojedinosti o selu.

   -Tuđin je sastavni deo Osladićske opštine u Srezu podgorskom. Sudnica i škola su u Osladiću a crkva u Kamenici. Groblje je zajedničko i u selu.
   Seoska preslava je Drugi dan Trojica.

   Odgovori

6. 26. jul 2013. u 21:02

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Ostružanj, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   Položaj sela.

   -Ostružanj je na obema obalama Ostružanjske Reke, baš pri njenom ušću u Jadar. Zemljište je brdovito, brda nisu velika, ali su isuviše strmenita, te su nagnala seljake da se nasele na njihovim širokim plećima. Glavnija uzvišenja su: Inđirovo Brdo, Šarampovine, Vučak, Krivo Brdo, Kokorava i dr. Zemljište je od sekundarnog krečnjaka.
   Izvora je u selu dosta. Ispod svakog brda, na kome ima kuća nalazi se po jedan ili dva izvora, samo su malog obima i vrednosti, jer mnogi presušuju, s toga seljaci u pojedinim dolinama potoka i jaruga iskopavaju bunare i njima se služe. Od glavnijih izvora su: Smiljanića Bunar, Arambašina Voda, Vučak, Česma i dr. Od tekućih voda najvažnija je Ostružanjska Reka, koja dolazi iz Lopatnja i tamo se zove Lopatanjska Reka. U ovu reku ulica se potok Vučak, koji doslazi sa južne strane sela iznad Lopatnja i Potok, koji dolazi iz Šarampovine.

   Zemlje i šume.

   -Zemlje ostružanjske su brdske i rečne. Brdske su zemlje posne, suva glinuša, koje kad se natiru mogu dati dobar rod. Rečne zemlje su nanosne, poglavito pre ušću Reke u Jadar, rodne si i daju dobre oranice i livade. Pašnjaci i ispusti su iznad kuća do Lopatnja i po stranama pojedinih brda.
   Šume je dosta. Najviše je šume na južnom delu sela oko Arambašine Vode i sva je seoska zajednica. Pojedinačnih zabrana ima dosta po celom selu, te je šume dovoljno za građu i ogrev.

   Tip sela.

   -Ostužanj je selo razbijenog tipa. Kuće su po džematima, a džemati izdvojeni jedan od drugoga od 50 do 500 metara. Kuće po džematima su na kratkom rastojanju dok su džemati dosta udaljeni jedan od drugoga.
   Na levoj obali Ostružanjske Reke su: Stevanovići a na Krivom Brdu, južno od njih su: Petrovići, Arsenovići, Lazići (Markovići), Antonići, Nastići i Zelići.
   Uz jarugu Vučak i njegov potok, a na desoj strani njegovoj do seeoske šume su: Bajići, Gligorići, Lukići, Spasojevići i Radojičići.
   Prema ovima na levoj strani doline su: Tešanovići, Pavlovići, Gačići i Đurđevići.
   Na desnoj obali reke su: Hadžići, Miloševići, Čobići, Veselinovići i Vujanovići (Smiljanići i Ivanovići).
   U Ostružnju ima dosta zadruga, ima ih 2-3 sa preko 25 čeljadi u kući a nekoliko sa po 20. Važnije su zadruge: Ivanovića (dve kuće), Stevanovića, Gligorića, Antonića, Arsenovića i dr.

   Podaci o selu.

   -Ostružanj je prem spisku sela valjevske eparhije od 1735. godine imao 22 doma. Ostružanj je prema haračkim tefterima iz 1818. godine imao 36 domova sa 46 por. i 103 haračkih ličnosti.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 71 dom i 646 stanovnika.
   -1874. godine – 80 domova i 683 stanovnika.
   -1884. godine – 77* domova i 744 stanovnika.
   -1890. godine – 89 domova i 854 stanovnika.
   -1895. godine – 102 doma i 904 stanovnika.
   -1900. godine – 123 doma i 947 stanovnika.
   *Mislim da je ovo greška, te da je bilo, najverovatnije, 87 domova, op. Milodan.
   Godišnji priraštaj stanovništva je 10,61 a procentni 1,35%.

   Ime selu.

   -Po pričanju starog Brke iz porodice Vujanovića ime selu starije je od svih današnjih porodica u selu, pa prema tome ne zna otkuda je. No, kod starijih ljudi u selu i okolini može se čuti, da su imena Ostružanj i Osečina došla od kuge, kad je prolazila kroz ova sela, pa jedno sasvim “ostrugala” a drugo potpuno “osjekla”, te po tome i sela su dobila imena.
   Imena džemata su porodični nazivi, kao u većini sela ove oblasti.

   Starine u selu.

   -Na mestu Šarampovine i danas se raspoznaju Karađorđevi šančevi, iz kojih su 1809. godine Srbi slavno pobedili sokolske i srebreničke Turke, kad su nameravali da prodru u Valjevo.

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -I ovo selo, kao i susedna Osečina, nema starinaca, po pričanju starog Brke što je u blizini grada Sokola, iz koga su češće ispadali Turci, pljačkali sela, roblje odvodili, pa su se morale starije porodice sklanjati i iseljavati. Staro selo je bilo na Vučaku, otprilike gde su i danas najstarije doseljene porodice.
   -Arsenovići (Petrovići, Markovići, Antonići, Nastići, Zelići, Bajići i Lazići): Prve porodice, koje su osnovale današnje selo, jesu Arsenovići doseljeni u početku Prvog austrijskog rata s Turcima iz Pipera u Crnoj Gori. Oni su se naselili pored starinaca na Krivom Brdu i Vučaku, ali su se ovi (starinci) ili iselili niz Jadar u niža sela i Mačvu ili zamrli, tako da ih u početku 18. veka nije bilo nijednog. Arsenovićima su bliži rod pomenute familije i prvo su se bili naselili u Leliću, selu ove oblasti, pa se odatle dve porodice odselile na Ušće pored Save a ostale prešle u Ostružanj. Arsenovićiima su rod i, već pomenuti, Lazići, čiji je predak Stevan slavno pao u boju na Bratačiću 1806. godine, ima ih 46 kuća, slave Aranđelovdan.
   -Hadžići i Miloševići: Druga stara porodica je Hadžića, čijii se rodonačelnik Hadži-Miloš doselio iz Bihara u Staroj Srbiji nekako u isto doba, kad i Arsenovići iz Lelića. Hadžija je bio manstirski đak i išao je na Svetu Goru, pa se spremao za popa, ali kako mu je žena rano umrla, nije se mogao zapopiti. Hadžija je umro u selu i danas mu je spomenik u Vujanovića groblju, gde se jedva raspoznaje da je umro 1697. godine. Hadžini potomci su hadžići i Miloševići, ima ih 19 kuća i slave Jovanjdan.
   -Vujanovići (Ivanovići, Brkići, Smiljanići): Posle Hadžije ili još za života njegovog, doselila su se dva brata; Vujan i Jakov iz Pive u Hercegovini i naselili se pored Hadžije. Vujanovića ima danas i Zvezdu, Vrelu, Tularima, Kalinovcu, Velikom Bošnjaku u Posavo-Tamnavi. Njih je pod navedenim prezimenima 10 kuća i slave Jovanjdan.
   -Tešanovići (Gligorići, Lukići, Spasojevići, Radojičići, Đurđevići): Pred Kočinu Krajinu sišli su iz Višesave do Bajine Bašte Tešanovići i naselili se pored Lazića; njih je pod navedenim prezimenima 29 kuća, slave Aranđelovdan.
   -Stevanovići: Kad i Tešanovići sišla je i jaka hajdučka porodica Stevanovića, proterana iz Duba-okruga užičkog. Iz ove je porodice čuveni hajduk Đorđe, koji je slavno pao na Čokešini 1804. godine. Rodonačelnici Stevanovića su 3 brata, od kojih se Đorđe, kao hajduk, nije ženio; njih je danas 15 kuća, slave Aranđelovdan.
   -Čobići, Veselinovići i Gačići: U Prvom ustanku prešli su u ovo selo Čobići, Veselinovići i Gačići iz sela Cikota u Jadru i podelili se u dve grupe, pa se jedni naselili u Vujanoviće a drugi u Laziće. Sve tri porodice su od jednog bratstva i raseljavale su se, ima ih 11 kuća i slave Aranđelovdan.
   -Pavlovići: U Tešanoviće je brat naselio Pavloviće, koji je bio trgovac u Šapcu, došli su iz Gornjih Košalja u okrugu podrinjskom, slave Jovanjdan.
   U Ostružanju je 131 kuća od 7 porodica.

   Zanimanje stanovništva.

   -Ostružnjaci se bave zemljoradnjom i voćarstvom. Gaje i dosta stoke. Zemlje je malo, s toga svake godine silaze u Jadar i Tamnavu i tamo uzimaju tuđa imanja i na njima napasaju svoju stoku i seju kukuruz. Najbogatiji su sa voćem, koje im rađa kao nigde u ovoj oblasti, s toga je mnogo prostora u ovom selu pod voćem, gotovo polovina ziratnog prostora. Zbog teskobe i nemanja dovoljno dobre ziratne zemlje Ostružnjaci se i danas iseljavaju posle deoba kod svojih kuća i najviše se sele niz Jadar.

   Pojedinosti o selu.

   -Ostružanj je sastavni deo Ostružanjske opštine u Srezu podgorskom. Sudnica je pored Reke, a ispod Šarampovine. Škola i crkva su u Osečini. Groblje je izdeljeno po krajevima sela.
   Seoska preslava je Spasovdan.

   Odgovori

7. 28. jul 2013. u 21:18

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Plužac, opština Osečina. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik Republike Srbije i SANU.

   Položaj sela.

   -Plužac je na desnoj obali reke Jadra, ispod Osečine na kosi, koja je razvođe Tamnave i Jadra. Kuće ovog sela, kao i susedne Osečine, su po plećima kosa i bregova, stvorenih pojedinim jarugama. Atar seoski prelazi i na levu obalu Jadra, ali kako se u istom delu i reka Pecka uliva u Jadar, zbog toga je taj kraj nenaseljen. Zemljište je neravno oko kuća, a oko Jadra, ušća Pecke i Ostružanjske Reke ima dosta i ravnice.
   Izvora ima dosta; oni su niz Jadar i oko kuća, većinom istih imena, kao i pojedini krajevi ili džemati u selu. Tekuće su vode Jadar, koji ide u zapadnom pravcu i Pecka, koja dolazi s juga ispod Medvednika, iz podrinjskog okruga. U selu imaju i tri duboke, kamenite i vrlo strme jaruge, kojima otiče kišna i snežna voda i koje su preko leta suve.

   Zemlje i šume.

   -Zemlje oko Jadra i Pecke su nanosne, vrlo rodne, dobre i za livade, pašnjake i za ziraćenje. Brdske su zemlje suve i posne i nalaze se po južnim padinama kose.
   Severne padine kose, kao i doline svih jaruga su pod šumom. Šuma je od listopadnog drveta i podesna za svakovrsnu domaću potrebu i ima je u dovoljnoj meri. Nikakvih zajednica nema.

   Tip sela.

   -Plužac je selo razbijenog tipa. Jaruge su izdelile selo na pojedine džemate, udaljene jedan od drugoga 50 do 150 metara sa kućama na rstojanju od 20 do 50 metara. Pošav od Osečine pa na zapad niz Jadar, ovi su džemati: Maleševići, Baćukići, Nedeljkovići, koji svi skupa čine Gornju i Donju Malu.
   U Gornjoj mali su: Popovići, Andrići, Malešvići (Đukići, Milovanovići, Malešvići i Jelići), Baćukići (Tadići, Mihailovići, Jankovići, Simići, Pantelići, Srećkovići i Milovanovići), Nedeljkovići (Dimitrići, Jugovići, Vasiljevići, Gavrilovići, Đorđevići i Nedeljkovići), Milovanovići (Markovići, Timotići, Stevanovići i Jeremići)
   U Donjoj Mali su: Jovanovići, Brankovići, Krsmanovići i Sokići.
   Od većih zadruga su Popovića, Baćukića (dve kuće) i Milovanovića.

   Podaci o selu.

   -Plužac je prema spisku valjevske eparhije iu 1735. godine imao 10 domova. Prema haračkim tefterima iz 1818. godine bilo je 26 domova sa 33 por. i 79 haračkih ličnosti.
   Prema popisu:
   -1866. godine – 48 domova i 398 stanovnika.
   -1874. godine – 56 domova i 420 stanovnika
   -1884. godine – 59 domova i 494 stanovnika.
   -1890. godine – 52 doma i 518 stanovnika.
   -1895. godine – 63 doma i 575 stanovnika.
   -1900. godine – 75 domova i 628 stanovnika*.
   *Prilikom popisa 1900. godine pominje se i zaselak “Baćuke”.
   Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 7,15 a procentni 1,14%, gde se poslednjih godina nalazi više muških nego ženskih glava.

   Ime selu.

   -Plužac je vrlo staro naselje, jer se s njegovim imenom susrećemo još u prvoj polovini 18. veka. Za ime selu vezana je ova nardna priča: Plužac se u ranije doba smatrao kao zaselak Osečine po pričanjima starijih ljudi. U Osečini, ukraj reke Jadar, malo više ušća Lovačke u njega, bila je do skora, s’leve strane Lovačke jedna velika bara po imenu “Bostan”. Nekakvi orači iz Osečine orali u blizini bare, pa kad ime devojka iz kuće donela ručak, volovi se uplaše i od devojke i sa plugom nagnu bežati, u bežanju natrče na baru, ulete u nju i podave se sa sve plugom i jarmom. Posle nekoliko godina Jadar, plaveći baru, iznese plug iz bare i odnese ga u današnje selo i ostavi u nekome granju, gde ga seljaci nađu. Po nađenom plugu, priča se, ovaj zaselak Osečine dobije ime Plužac.

   Starine u selu.

   -U Starinama (Stari Srpski Zapisi i Natpisi) pominje se da je među zapaljenim crkvama bila i crkva u Plušcu. Ovo se odnosi na današnju crkvu u Osečini, koja se ranije zaista zvala plužačka, jer je bila na ataru ovog sela, pa docnije ograničavanjem sela ostala u Osečini.

   Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

   -U narodu ovog sela drži se da je prvo selo bilo oko crkve osečanske, pa se poznijim nizom godina spuštalo niz Jadar. Narod još tumači da je Gornja Mala starija od Donje i da su porodice Donje Male naseljene docnije. Današnje porodice su doseljene a stare iseljene u Mačvu i Srem.
   -Baćuke-Baćukići (Tadići, Mihailovići, Jankovići, Simići, Pantelići, Srećkovići i Milovanovići): Baćuka se doselio vrlo davno, može biti u početku 17. stoleća iz crnogorskog Kolašina. Baćuka ima i u Starom Vlahu, kao poznijih doseljenika. U selu ih ima pod navedenim prezimenima 8 kuća i slave Đurđevdan.
   -Nedeljkovići (Dimitrići, Jugovići, Vasiljevići, Gavrilovići, Đorđevići) i Milovanovići: Rodonačelnik ove porodice Nedeljko doselio se zajedno sa Baćukom iz istog mesta. Njih je pod navedenim prezimenima-direktnim potomcima i Milovanovićima, jer je Milovan njihov rodonačelnik bio sinovac Nedeljkov, u selu 30 kuća i slave Nikoljdan.
   -Maleševići (Đukići, Milovanovići, Jelići) su doseljeni iz nekog sela u okolini Višegrada u Bosni posle austrijskog rata, njih je pod različitim prezimenima 9 kuća i slave Nikoljdan.
   -Popovoći i Andrići (Kojići): U doba austrijske okupacije doselila se porodica Popovića, kao sveštenička porodica iz Koceljeve u Posavo-Tamnavi i njima su rod dve kuće Andrića, zvane Kojića. Popovića ima 5 kuća i slave, kao i Andrići-Kojići, Aranđelovdan.
   -Pavići, Brankovići, Jovanovići, Krsmanovići i Sokići: Sva Donja Mala, poznata pod dva opšta prezimena Pavići i Brankovići, doseljeni su uz Kočinu Krajinu iz rađevskog sela Likodre; njih je 18 kuća i slave Aranđelovdan.
   -Andrići: Posle 1820 godine Jelena u Popovićima privenčala se za nekakvog Todora rodom iz rađevskog sela Rujevca. Todorovom i Jeleninom sinu bilo je ime Andrija i od njega su dve kuća Andrića (u srodstvu sa već pomenutim Andrićima), slave Aranđelovdan.
   -Milovanovići: Nekako u isto doba prizetio se i neki Milovan u Milovanoviće iz Tolisavca i od njega su dve kuće Milovanovića, slave Nikoljdan.
   Docniji doseljenici:
   -Pantelići su iz Vrbića, predak se prizetio u Baćuke, slave Aranđelovdan i Đurđevdan.
   -Jelići, predak je od porodice Arsenovića u Osružanju, prizetio se u Maleševiće, slave Aranđelovdan i Nikoljdan.
   -Jugovića je dovela mati preudajom iz Vragočanice, pa ovde ostao i naselio se među Nedeljkoviće, slavi Nikoljdan.
   -Timotić se doselio u Milovanoviće iz rađevskog sela Vrbića, slavi Simeundan i Nikoljdan.
   -Jeremić je iz Dragijevice, dovela ga mati i zastao među Milovanovićima, slavi Nikoljdan.
   U Plušcu je 79 kuća od 12 porodica.

   Zanimanje stanovništva.

   -Pluščani se zanimaju svima privrednim radnjama, kojima i susedni seljaci ove oblasti. Oni su bogatiji zemljom od susednih seljaka, a kako im daje pogodnije uslove za život slabije se iseljavaju od susednih seljaka. Zanate lako izučavaju, a dosta ih se bavi i trgovinom. Nadničenjem se ne bavi niko iz ovog sela.

   Pojedinosti o selu.

   -Plužac je sastavni deo Osečanske opštine u Srezu podgorskom. Sudnica, škola i crkva su u Osečini. Groblje je podeljeno na dve male.
   Preslava je Spasovdan.

   Odgovori

8. 16. jun 2014. u 20:12

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Bastav, opština Osečina – Kolubarski okrug. Iz knjige Borivoja Milojevića “Rađevina i Jadar”.

   Položaj ma(ha)la u selu.

   -Mirkovićći su na prisojnoj strani doline Bastašice.
   -Belovodići su na Ravnom Brdu, na kosi kačerske površi.
   -Mladenovići su na osojnoj strani Bastašice.
   -Kekići i Šuvaje su na prisojnoj strani Pecke.
   -Donjani su na strani Donjanske Jaruge, okrenute jugu.

   Vode.

   -Izvori su: Stubao, Skakavac i Mlakva u Mirkovićima, Buljevac, Do i Skakavac u Belovodićima. Mićina Voda i Mladenovića Voda u Mladenovićima itd.

   Tip sela, zaseoka (mala) sa familijama koje u njima žive:

   Male su:
   -Mirkovići: Mitrovići, Rankovići, Markovići i Mladenovići.
   -Belovodići: Jovići, Simići, Živanovići, Jankovići, Petrovići, Vukovići, Dimitrići i Jovići.
   -Mladenovići: Mladenovići, Čvorići i Nedeljkovići.
   -Kekići: Kekići, Tešmanovići, Milovanovići, Cvetinovići i Ivanovići.
   -Donjani: Markovići, Antonići, Živanići i Grujući.
   -Šuvaje: Kostići, Krstići, Tešići, Andrići, Gačići i Đurđevići.
   Mirkovići su rastavljeni od Belovodića dolinom, Maljanskom Jarugom a od Mladenovića takođe dolinom Bastašicom. Mladenovići su rastavljeni od Kekića delom kačerske površi, kosom Soldatovića Gajevi.
   Zadruga Kekića ima trideset i dva ukućanina, u njoj su su domaćin sa stricem i šest bratunčadi sa porodicama.

   Kuće.

   -Kuće se pokrivaju crepom od pre 40 godina. Crep su najpre dovlačili iz Loznice imućniji ljudi.

   Privreda, zemlje i šume.

   -Nekoliko seljaka iz Resnika (iz pirotske Lužnice) izrađuju crep. Oni dolaze o Đurđevdanu a vraćaju se o Miholjdanu; za to vreme zarade po 200 dinara. Pre 40-50 godina podignute su prve pušnice u selu. Jedan seljak zna zidarski zanat a trojica kovački.
   Zemlja za obrađivanje je u selu, između pojedinih mala ili između kuća u samim malama i to u: Vrtačama, Mladenovićskom Brdu, Pruževinama, Bastaškom Brdu, Donjanskoj Jaruzi, Mirkovićskom Brdu, Ravnom Brdu itd.
   Belovodići su imali šumu u Cerovom Potoku a Šuvaje u Šuvajskom Gaju. Ove šume su bile između kuća u malama i postale zajednička svojina, sada podeljene.
   Oko 40 seljaka obrađuje zemlju u Lozničkom Polju „na pola“ i daju „višak“. U Polje idu od pre 25 godina.

   Poreklo stanovništva.

   Starosedeoci su:
   -Jovići, Simići, Živanovići, Jankovići (staro prezime Maksimovići), Petrovići, Vukovići, Dimitrići i Nedeljkovići. Slave Nikoljdan.
   -Markovići, Antonići, Živanići i Grujići (staro prezime Ćelići); i
   -Kostići, Krstići, Tešići i Andrići (staro prezime Jevtići i Glagolići) slave Sv. Vasilija.
   Doseljeni su:
   -Mitrovići i Rankovići (staro prezime Mirkovići); Markovići (staro prezime Šubinac);
   -Mladenovići i
   -Čvorići, Gačići i Đurđevići (staro prezime Beljići) su iz Crne Gore odakle su se doselili početkom 18. veka, slave Aranđelovdan. Od Markovića ima odseljenih u Skupljanu a od Mladenovića u Beloj Reci (Gojkovići), u Ravnaji (Jelići) i u Vukošiću (Matići).
   -Kekići i Tešmanovići (staro prezime Soldatovići) su iz Hercegovine, doseljeni u drugoj polovini 18. veka. Njihove pretke (dva brata) naselio je spahija. Slave Đurđevdan.
   -Milovanovići (staro prezime Komadići) doseljeni su iz Orovice početkom 19. veka, slave Nikoljdan.
   -Cvetinovići su iz Carine, doseljeni početkom 19. veka. Njihovog pretka naselio je spahija, slave Đurđevdan.
   -Jovići su iz Petrca, doseljeni u drugoj polovini 19. veka, slave Đurđic.
   -Ivanovići su iz Rujevca odakle su se doselili u drugoj polovini 19. veka, slave Lazarevdan.

   Odgovori

9. 21. jun 2014. u 18:31

   Milodan

   Poreklo stanovništva sela Belotić, opština Osečina – Kolubarski okrug. Iz knjige Borivoja Milojevića „Rađevina i Jadar“.

   Položaje ma(ha)la u selu.

   -Markovići su na prisojnoj a;
   -Jovići na osojnoj strani doline Ravnajice.
   -Đerići;
   -Glavinac i;
   -Milići su na prisojnoj strani doline Rakovice.
   Ostale kuće sa na porvši između Rakovice i doline Pecke i na prisojnoj strani ove doline.

   Vode.

   -Izvori sa kojih se pije voda su: Bunar, Klenovac, Begovac itd.

   Tip sela-mahala i familije koje žive u njima.

   Male u selu su:
   -Markovići u kojima žive: Kojići, Stajići, Malenići, Jelići, Pavlovići i Tomaševići.
   -Jovići: Vasiljevići i Bojanići.
   -Đerići: Šušići, Jankovići, Ilići, Simići i Vasići.
   -Glavinac: Markovići, Drajići i Savatići.
   -Milići: Blagojevići, Simići, Ljubinkovići, Đurđići, Vasilići, Ristići, Bogdanovići i Vujići.
   Izvan ovih mala su: Rankovići, Sekulići, Teodosići, Mijatovići, Danilovići, Ristivojevići, Savatići, Mitrovići, Stojnići, Pavlovići, Matići, Tomići, Perići, Babići, Simeunovići i Josipovići.
   Markovići su rastavljeni od Đerića delom površi, jednom kosom, koja je razvođe između Ravnajice i Rakovice. U Đerićima su Vasići i Simići su rastavljeni njivama i šljivacima.

   Privreda.

   Šljive se suše od pre trideset do četrdeset godina. Seljaci su ih naučili sušiti od muslimana iz Sokola. Do pre dvadeset godina dolazili su s’ proleća zidari Osaćani, uzimali momke u selu te išli u Posavinu i sa njima radili do jeseni, Momci su zarađivali 60 do 80 dinara. Ti su momci izučili zanat i Osaćani više ne dolaze.
   Seoske šume i paše nema.
   Trideset i pet ljudi ide u Lozničko i Lešničko Polje i obrađuju zemlju „na pola“. Pre 40 godina u Polje je išlo samo pet seljaka.

   Poreklo stanovništva.

   Stari doseljenici nepoznatog porekla su:
   -Kojići, Stajići, Malenići, Jelići, Pavlovići i Tomaševići i;
   -Šušići, Jankovići, Ilići, Simići i Vasići, slave Aranđelovdan.
   -Mitrovići (staro prezime Viljaševići) su, priča se, od pokrštenog Ciganina Koraje, slave Aranđelovdan.
   -Stojnići i Pavlovići slave Aranđelovdan. Od Stojnića ima odseljenih u lozničkim Klupcima i tamnavskoj Vukićevici.
   -Markovići, Drajići i Savatići slave Miholjdan.
   -Teodosići (staro prezime Vukosavljevići) i Matići (staro prezime Pašići i Ristivojevići), Čukunded Matića zvao se Mata, slave Jovanjdan.
   -Tomići. Njihov čukunded se zvao Toma Džuver. Od njih ima odseljenih u Sipulji***.
   Doseljeni su:
   -Rankovići (staro prezime Daničići i Rožljevići) su iz bosanskog Podrinja, doseljeni početkom 18. veka. Njihov predak Obren hajdukovao je u Bosni – naspram sela Gračanica na srbijanskoj strani. Jednom Turci porobe narod u Srbiji i odvedu ga u Bosnu. Obren uspe da roblje oslobodi i povrati u Srbiju. Turci tada zaprete Obrenovim jatacima. Obren „uveže klade pavitinom“ i preveze preko Drine ženu i decu, slave Stevanjdan. Od njih ima odseljenih u Dobriću (Popovići).
   -Blagojevići, Simići, Ljubinkovići, Đurđići, Vasilići, Ristići, Bogdanovići i Vujići (staro prezime Milići) su iz Pilice u Bosni, doseljeni početkom 18. veka. Njihov predak Milija zapalio je džamiju i pobegao. On je imao sinove Savu, Iliju i Teodora, slave Aranđelovdan. Milijin brat Ilija odselio se u Beljin.
   -Rstivojevići i Savatići su iz Ostružnja, doseljeni u prvoj polovini 18. veka. Doselio se njihov čukunded Krsman, slave Aranđelovdan.
   -Josipovići su iz Bačevaca, došli u pevoj polovini 18. veka. Doselio ih njihov čukunded Hromi Lazo, slave Nikoljdan.
   -Vasiljevići i Bojanići (staro prezime Jovići) su iz Postenja, došli u drugoj polovini 18. veka. Doselio ih njihov čukunded Jovo. On je imao sinove Vasilja – od koga su Vasiljevići i Petra – od koga su Bojanići, slave Jovanjdan.
   -Mijatovići i Danilovići (staro prezime Markovići) su iz Stoca u Hercegovini, doseljeni u drugoj polovini 18. veka. Njihov praded Marko Milićević je uzeo ženu i dete i natovario konja. Stovario je „kada je na konju pukao kolan“. Od njegovog sina Stanka su Danilovići a od sina Mijata – Mijatovići, slave Jovanjdan.
   -Sekulići (staro prezime Vićanovići) su iz Pilice u užičkoj Crnoj Gori, doseljeni početkom 19. veka***.
   -Perići su iz Lončara***.
   -Babići su iz Konjuše, doseljeni u prvoj polovini 19. veka. Njihov otac je doveden uz majku, slave Đurđevdan.
   -Simeunovići su iz Tolisavca, doseljeni u prvoj polovini 19. veka. Njihov otac je doveden uz majku, slave Nikoljdan.

   Napomena:
   ***ne kaže se koju slavu slave.

   Odgovori

10. 21. jun 2014. u 23:08

    Dušan

    Pozdrav, da li imate ovakve tekstove o selu Sirdija? Ja se prezivam Panić, a moj otac je odatle.

    Odgovori