[toggle title=”TESTIRANI PAUNOVIĆI NA SRPSKOM DNK PROJEKTU”]
Paunović
Haplogrupa: R1a rod A
Poreklo: Svrljig, Srbija
Krsna slava:
Kontakt:
_________________________
Paunović
Haplogrupa: G2a rod A
Poreklo: Toplica, r.Ivanjica, Srbija
Krsna slava: Aranđelovdan
Kontakt:
_________________________
KOMPLETNE REZULTATE POGLEDAJTE OVDE[/toggle]
Poštovani,
pozivamo vas na saradnju.
Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).
Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.
Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
22. maj 2017. u 18:33
Miroslav Paunović
Poštovani Miroslav B Mladenovic Mirac, moj otac Milutin je iz sela Svođe kod Vlasotinca a deda mi se zvao Mihajlo Paunović, po čijem imenu sam dao ime svom srednjem sinu. U Vlasotincu imam i brata od strica Tihomira – Tiku . Živim u Trsteniku sa porodicom i ima nas još u ovom kraju. Doselili su se drugom polovinom prošlog veka u Trstenik a u vezi posla jer tada je “ Prva petoletka “ tražila radnike svih profila . Pre toga su, moj otac Milutin i njegov rođeni ( pokojni ) brat Živojin boravili neko vreme u Čačku.
Oprostite na prethodnom tekstu, bilo je slovnih grešaka.
23. jul 2017. u 18:05
Miroslav B Mladenovic Mirac
PRILOG porekla prezimena: Paunović, Dimitrijević i Milojević u selo Svođe u opštini Vlasotince, republika Srbija
DODATAK:-Prema kazivanju (1975.godine, selo Svođe) Čedomira Dinitrijevića (rođen 1903.g.) –zabeležio sam da su rodovi:Dimitrijević, Paunović i Milojević poreklo iz VELIKE(iz Metoha-prema vikipediji znači zemljište monaha oko manastira u srednjem veku ili zajednica-Podvukao:M.M 2017.g.)-koja je u srednjem veku pripadala Srbiji, kojom je vladao Stefan Uroš treći Dečanski, a VELIKA je bila METOH manastira Visoki Dečani.
Prezime Paunovići je izvedeno iz imena PAUN, dok prezime Dimitrijević je izvedeno od DIMITRIJA Paunovića(koji je bio zaseljen u selo Stol-Lužnica); dok Milojević od imena MILOJE.
Dok, posle berlinskog kongresa1878.godine naselje VELIKA (sa okolinom) je pripala opštini PLAV odnosno je pripojena republici Crnoj Gori.
– Selo VELIKA se pominje u prvim pisanim tragovima u Hrisovulji manastira Veliki Dečani pisanoj 1330 godine. Od 1356.godine do 1421.godine ZETOM vladaju Balšići. VELIKA i Gornje Polimlje u jednom kratkom periodu su pripadali Zeti i Baalšićima.
U Veliku i Gornjem Polimlju je 1455. godine u oblasti Brankovića-izvršen je popis stanovništva.
1479. godina Okupirane srpske zemlje, od strane turskih osmanlija, organizuju i dele na sandžake. Velika i Gornje Polimlje pripajaju Skadarskom sandžaku.
1690. godina zbog turskog terora, srpsko — pravoslavno stanovništvo sa Patrijarhom srpskim Arsenije Čarnojević, prinuđeno je na iseljavanje sa prostora današnje Makedonije, južne Srbije — Kosova i Metohije, severne Albanije i Crne Gore. Prostori Velike i Gornjeg Polimlja ostaju skoro potpuno pusti. Nekoliko decenija nakon seobe, šiptari — Klimenti dolaze u dolinu Lima.
1738. godina Srpsko — pravoslavno stanovništvo ponovo je primorano na iseljavanje sa Patrijarhom srpskim Arsenije IV Jovanović. Na prostorima Velike i Gornjeg Polimlja ostaju retke srpske porodice — Živaljevići, Petrovići, Labani, Radenovići.
1809. godina Prvi srpski ustanak, podignut 1804. godine., pod vođstvom vožda Karađorđe Petrović, probudio je nadu u čitavom srpskom narodu. Narod Velike i Polimlja je dao ogroman doprinos Ustanku u ovim krajevima i sa oduševljenjem je dočekao 1809. godine., Karađorđeve ustanike i vojvode Čolak Ante i Hadži-Prodan Gligorijević, koji su napravili utvrđenje na Previji (Karađorđevi šančevi). Podelili su sedam barjaka u Vasojevićima. Jedan od tih barjaka doneli su sa četom Radič Zogović i Kosto Vujošević iz Kuča i postavili ga na obalu Plavskog jezera.
1690. godina zbog turskog terora, srpsko — pravoslavno stanovništvo sa Patrijarhom srpskim Arsenije Čarnojević, prinuđeno je na iseljavanje sa prostora današnje Makedonije, južne Srbije — Kosova i Metohije, severne Albanije i Crne Gore. Prostori Velike i Gornjeg Polimlja ostaju skoro potpuno pusti. Nekoliko decenija nakon seobe, šiptari — Klimenti dolaze u dolinu Lima.
1738. godina Srpsko — pravoslavno stanovništvo ponovo je primorano na iseljavanje sa Patrijarhom srpskim Arsenije IV Jovanović. Na prostorima Velike i Gornjeg Polimlja ostaju retke srpske porodice — Živaljevići, Petrovići, Labani, Radenovići.
1809. godina Prvi srpski ustanak, podignut 1804. godine., pod vođstvom vožda Karađorđe Petrović, probudio je nadu u čitavom srpskom narodu. Narod Velike i Polimlja je dao ogroman doprinos Ustanku u ovim krajevima i sa oduševljenjem je dočekao 1809. godine., Karađorđeve ustanike i vojvode Čolak Ante i Hadži-Prodan Gligorijević, koji su napravili utvrđenje na Previji (Karađorđevi šančevi). Podelili su sedam barjaka u Vasojevićima. Jedan od tih barjaka doneli su sa četom Radič Zogović i Kosto Vujošević iz Kuča i postavili ga na obalu Plavskog jezera.
1850. godina Od 1850. do 1857. godine, Velika je dobila autonomiju. Velički prvaci na čelu sa popom Dmitrom Popovićem, ubedili su francuskog konzula Ekara u Skadru, da isposluje kod Napoleon III da Francuska republika stavi Veliku pod svoju zaštitu. Velika je dobila autonomiju. Izabran je knez Veljo Ivezić, čime je Velika postala Kneževina i bila je pod zaštitom Francuske.
1854. godina Nakon otvaranja škole na Cetinju, u Velici u Vukadinovom potoku u kući Arsenija Tatića Jokića, počela je sa radom prva osnovna škola. Jednog od prvih učitelja Stevana Mihajlovića je doveo iz Peći, pop Dmitar Popović. Učitelj je radio u Velici do 1867. godine. Jedan od prvih učenika škole u Velici, Ilija Vučetić je prvi doktor nauka u Crnoj Gori.
1886. godina U Velici se otvara državna osnovna škola. Prethodno 1854. i 1864. godine., radile su privatne osnovne škole u Velici.
1857. godina Formirane su Polimska i Velička kapetanija. Za Veličkog kapetana izabran Mileta Krivanović — Paunović.
1878. godina Sanstefanski sporazum je prvi međunarodni dokument nakon Turske okupacije, po kome su Velika i Gornje Polimlje pripali Crnoj Gori.
1878. godina Na Berlinskom kongresu je napravljen ugovor, postignut između velikih sila, po kojem se Velika i sva okolna sela uključujući Plav i Gusinje, pripajaju Crnoj Gori. Tako je pravno završena više-vekovna Turska okupacija. Za formalnu i stvarnu slobodu, narod Velike i Gornjeg Polimlja će se izboriti tek u prvom Balkanskom ratu 1912. godine.
IZVOR: 1)ZAPIS 1975.g.(Zabeležio: Miroslav Mladenović )
Kazivanje Dimitrijevića(rođen 1903.g.) selo Svođe, SO-e Vlasotince;
2) VIKIPEDIJA:- https://sr.wikipedia.org/sr/%D0%92%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0_(%D0%9F%D0%BB%D0%B0%D0%B2)
Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac
23.jul 2017.Vlasotince, Srbija
Priredio: Miroslav B Mladenović Mirac
*
DODATAK u prilogu prezimena Dimitrijević, Milojevič i Paunović u selo Svođe
DODATAK:-Prema kazivanju (1975.godine, selo Svođe) Čedomira Dinitrijevića (rođen 1903.g.) –zabeležio sam da su rodovi:Dimitrijević, Paunović i Milojević poreklo iz VELIKE(iz Metoha-prema vikipediji znači zemljište monaha oko manastira u srednjem veku ili zajednica-Podvukao:M.M 2017.g.)-koja je u srednjem veku pripadala Srbiji, kojom je vladao Stefan Uroš treći Dečanski, a VELIKA je bila METOH manastira Visoki Dečani.
Prezime Paunovići je izvedeno iz imena PAUN, dok prezime Dimitrijević je izvedeno od DIMITRIJA Paunovića(koji je bio zaseljen u selo Stol-Lužnica); dok Milojević od imena MILOJE.
Dok, posle berlinskog kongresa1878.godine naselje VELIKA (sa okolinom) je pripala opštini PLAV odnosno je pripojena republici Crnoj Gori.
– Selo VELIKA se pominje u prvim pisanim tragovima u Hrisovulji manastira Veliki Dečani pisanoj 1330 godine. Od 1356.godine do 1421.godine ZETOM vladaju Balšići. VELIKA i Gornje Polimlje u jednom kratkom periodu su pripadali Zeti i Baalšićima.
U Veliku i Gornjem Polimlju je 1455. godine u oblasti Brankovića-izvršen je popis stanovništva.
1479. godina Okupirane srpske zemlje, od strane turskih osmanlija, organizuju i dele na sandžake. Velika i Gornje Polimlje pripajaju Skadarskom sandžaku.
1690. godina zbog turskog terora, srpsko — pravoslavno stanovništvo sa Patrijarhom srpskim Arsenije Čarnojević, prinuđeno je na iseljavanje sa prostora današnje Makedonije, južne Srbije — Kosova i Metohije, severne Albanije i Crne Gore. Prostori Velike i Gornjeg Polimlja ostaju skoro potpuno pusti. Nekoliko decenija nakon seobe, šiptari — Klimenti dolaze u dolinu Lima.
1738. godina Srpsko — pravoslavno stanovništvo ponovo je primorano na iseljavanje sa Patrijarhom srpskim Arsenije IV Jovanović. Na prostorima Velike i Gornjeg Polimlja ostaju retke srpske porodice — Živaljevići, Petrovići, Labani, Radenovići.
1809. godina Prvi srpski ustanak, podignut 1804. godine., pod vođstvom vožda Karađorđe Petrović, probudio je nadu u čitavom srpskom narodu. Narod Velike i Polimlja je dao ogroman doprinos Ustanku u ovim krajevima i sa oduševljenjem je dočekao 1809. godine., Karađorđeve ustanike i vojvode Čolak Ante i Hadži-Prodan Gligorijević, koji su napravili utvrđenje na Previji (Karađorđevi šančevi). Podelili su sedam barjaka u Vasojevićima. Jedan od tih barjaka doneli su sa četom Radič Zogović i Kosto Vujošević iz Kuča i postavili ga na obalu Plavskog jezera.
1690. godina zbog turskog terora, srpsko — pravoslavno stanovništvo sa Patrijarhom srpskim Arsenije Čarnojević, prinuđeno je na iseljavanje sa prostora današnje Makedonije, južne Srbije — Kosova i Metohije, severne Albanije i Crne Gore. Prostori Velike i Gornjeg Polimlja ostaju skoro potpuno pusti. Nekoliko decenija nakon seobe, šiptari — Klimenti dolaze u dolinu Lima.
1738. godina Srpsko — pravoslavno stanovništvo ponovo je primorano na iseljavanje sa Patrijarhom srpskim Arsenije IV Jovanović. Na prostorima Velike i Gornjeg Polimlja ostaju retke srpske porodice — Živaljevići, Petrovići, Labani, Radenovići.
1809. godina Prvi srpski ustanak, podignut 1804. godine., pod vođstvom vožda Karađorđe Petrović, probudio je nadu u čitavom srpskom narodu. Narod Velike i Polimlja je dao ogroman doprinos Ustanku u ovim krajevima i sa oduševljenjem je dočekao 1809. godine., Karađorđeve ustanike i vojvode Čolak Ante i Hadži-Prodan Gligorijević, koji su napravili utvrđenje na Previji (Karađorđevi šančevi). Podelili su sedam barjaka u Vasojevićima. Jedan od tih barjaka doneli su sa četom Radič Zogović i Kosto Vujošević iz Kuča i postavili ga na obalu Plavskog jezera.
1850. godina Od 1850. do 1857. godine, Velika je dobila autonomiju. Velički prvaci na čelu sa popom Dmitrom Popovićem, ubedili su francuskog konzula Ekara u Skadru, da isposluje kod Napoleon III da Francuska republika stavi Veliku pod svoju zaštitu. Velika je dobila autonomiju. Izabran je knez Veljo Ivezić, čime je Velika postala Kneževina i bila je pod zaštitom Francuske.
1854. godina Nakon otvaranja škole na Cetinju, u Velici u Vukadinovom potoku u kući Arsenija Tatića Jokića, počela je sa radom prva osnovna škola. Jednog od prvih učitelja Stevana Mihajlovića je doveo iz Peći, pop Dmitar Popović. Učitelj je radio u Velici do 1867. godine. Jedan od prvih učenika škole u Velici, Ilija Vučetić je prvi doktor nauka u Crnoj Gori.
1886. godina U Velici se otvara državna osnovna škola. Prethodno 1854. i 1864. godine., radile su privatne osnovne škole u Velici.
1857. godina Formirane su Polimska i Velička kapetanija. Za Veličkog kapetana izabran Mileta Krivanović — Paunović.
1878. godina Sanstefanski sporazum je prvi međunarodni dokument nakon Turske okupacije, po kome su Velika i Gornje Polimlje pripali Crnoj Gori.
1878. godina Na Berlinskom kongresu je napravljen ugovor, postignut između velikih sila, po kojem se Velika i sva okolna sela uključujući Plav i Gusinje, pripajaju Crnoj Gori. Tako je pravno završena više-vekovna Turska okupacija. Za formalnu i stvarnu slobodu, narod Velike i Gornjeg Polimlja će se izboriti tek u prvom Balkanskom ratu 1912. godine.
IZVOR: 1)ZAPIS 1975.g.(Zabeležio: Miroslav Mladenović )
Kazivanje Dimitrijevića(rođen 1903.g.) selo Svođe, SO-e Vlasotince;
2) VIKIPEDIJA:- https://sr.wikipedia.org/sr/%D0%92%D0%B5%D0%BB%D0%B8%D0%BA%D0%B0_(%D0%9F%D0%BB%D0%B0%D0%B2)
Priredio:Miroslav B Mladenović Mirac
23.jul 2017.Vlasotince, Srbija
Priredio: Miroslav B Mladenović Mirac
5. avgust 2017. u 18:39
Miroslav Paunović
Ja sam od Paunović iz Lazarevca. Mi slavimo Martindale tj. Sv. Mratu(Stevan Dečanski). Moj Deda Milivoj (živeo 105g) mi je pričao da smo poreklom iz sela Zvečan kod Sjenica. Naime naš predak Stevan Šopšaga ubio je Turbina i pobegao je sa Pet sinova i 200 duša i naselio se u kolubara kom kraju. Uzeo je ovu slavu umesto stare da ga ne bi Turci pronašli. Po njemu selo gde su se naselili dobi ime Šopic od koga je krajem 19.v.nastao Lazarevac. Najmlađi sin se zvao Paunovic po kome nastade Paunovići, po Mijau Mijatović, po Urrošu Urošević itd. I svi slave sv. Mratu Ako neko zna da li postoji ili je postojalo selo Zvečan kod Sjenica neka mi javi. (znam za Zvečan na Kosovu)
10. novembar 2017. u 09:26
Bojan Paunovič
Postovani,
Moj deda je Vlastimir rodjen je u selu Jovanovci kod Pirota ,nikad ga nisam upoznao.Otac Dusan rodjen u BG.kao I ja.Interesuje me porklo prezimena.na zalost razveo se of bake kad je otac bio beba.Ne znam koju slavu slave Paunovici iz Jovanovca
12. novembar 2017. u 10:21
Ljubomir Paunović
Moja saznanja o poreklu Paunovića u Ivanjčkom kraju se malo razlikuju od postavki Bogdana Paunovića, pa ću ih izneti i delimično dokumentovati.
Po predanjima Paunovići su poreklom iz Velike (Crna gora), preko Bukovika ( Nova Varoš) doselili u selo Brezovu srez Moravički ( Ivanjica). Veza sa rodbinom u Bukoviku je održavana sve do drugog svaetskog rata. Slava je Sveti Nikola.
Petar (rodjen 1765 god.) je doselio u Brezovu u drugoj polovini 18 veka, sa dva brata. Tu se oženio i doio sinove: Nikolu 1807 god. Vasu 1824 god, Jovana 1830 god. , Miladina i Koja o čemu svedoće sudski spisi o prvoj deobi porodice Paunvića iz 1899 god,
.
O poreklu Paunovića, ima više priča izvedenih ali se sve one svode na iste izvore i na iste događaje.
Propoveda se sa kolena na koleno, da Paunović vode poreklo iz plemena Vasojevića iz Crne Gore, kao i većina stanovništva u Moravičkom kraju. Tačno je da u Crnoj Gori, mestu Ulotina kod Velike postoji porodica Paunović koja slavi Svetog Nikolu kao i mi. Pouzdano se zna da u Bukoviku postoje Paunovići sa kojima se i sada održavaju veze i slave istu slavu.
Petar Paunović, naš najstariji predak, dokle dopiru prepričavanja o našoj lozi potiče iz Bukovika, a doselio se u Brezovu kao momak. Petar je živeo u Bukoviku dok nije bio primoran da ga napusti. U jednom od sukoba sa Turcima, Paunovići su ubili Turčina i bili su primorani da beže prema unutrašnjosti, u Srbiju, plašeći se osvete Turaka. Četvorica braće su prešla preko Kadine stene u Brezovu i na mestu zvanom Anatema su se razdvojili u tri pravca.
Najstariji brat se vratio u Bukovik gde su mu ostala žena i deca. Petar je ostao u Brezovi a druga dvojica su produžila prema Čačku. I ova dva brata su se u Čačku razišli. Vukadin je ostao u Karadžinoj Baluzi ili Trepči, a drugi je otišao prema Kragujevcu, po jednoj verziji, a podrugoj prema Užicu.
Mučanj (1534 m) selo Brezova pogled sa brda iz Maskove.
Petar je u Brezovi ostao kod jednog čiče koji nije imao poroda, kod njega je radio i tu se i oženio Drinkom iz Bojanovića, udovicom koja je sa sobom dovela i sina. Petar je sa njom imao petoro dece. Pastorak se kasnije odvojio i to su današnji Dimitrijevići (Milenkova loza).
Od Petrove ženidbe počinje da se širi loza sadašnjih Paunovića, kako u broju članova tako i u posedovanju imovine.
Stalno uvećanje poseda dovelo je do prezasićenja tražnje i cene za nove posede, tako da su počeli da kupuju zemlju kod Čačka i u selu Baluga. Glavno zanimanje Paunovića bilo je stočarstvo, zemljoradnja i voćarstvo. Za tako veliku količinu stoke trebalo je posedovati i veliku imovinu. Prema predanju Perkovom, Paunovići su imali i preko 1000 ovaca.
Za vreme vladavine Obrenovića domaćin je bio pozvan kod Kneza, jer je Knez tražio da vidi domaćina koji ima 1000 ovaca. Domaćin je bio uplašen zašto ga Knez zove. U susretu sa Knezom, na pitanje »Da li je istina da imaš 1000 ovaca«, odgovorio je: »Da časni Kneže, imam ne 1000 nego 1020 ovaca, kada mi vuci pojedu 20 da bude onda 1000 ovaca«.
Sama činjenica da je za vreme deobe bilo 600 ovaca, pored svih kupovina zemlje, neophodno je bilo za tako krupnu stoku obezbediti hranu. Dovijali su se na razne načine. Sve do Drugog svetskog rata stoku su slali na Javor i u Bukovik. U proleće bi se spremali i terali stoku u Bukovik, zašto su plaćali meštanima i rođacima za stanovanje i ispašu stoke.
Sa kupovinom zemlje kod Čačka počeli su ovce u jesen da šalju u čačansku kotlinu da prezime, a u proleće bi ih vraćali u Brezovu. S obzirom da je to velika daljina putovalo se dva dana i to prvi dan do Kotraža, a drugi do odredišta, Baluge ili Brezove. Ovce bi obično vraćali u proleće na »Beli Petak«. To je bilo uobičajeno, jer nisu postojale nikakve veza sem kurirske, odnosno lično neko da ode ili da se po nekom poruči.
Zajedno sa stočarima Stišovića i Šekeljića terali su ovce do Bele crkve, a njihov broj se kretao oko 2000 ovaca. Kad bi stigli do Bele Crkve, ovce bi se same odvojile u tri kolone i nastavile put prema svojim torevima. Tada bi pred sam mrak žene sa krabljačama izašle na takozvani »Zaglavak« da pomuzu ovce i da ih zatvore. Pošto su putovale dva dana, prvi dan odnosno veče čobani su ih muzli u Kotraži.
Prva kupovina imovine kod Čačka izvršena je 1871. godine, tako da je posedovana imovina na dva mesta na rastojanju blizu 100 km. Imovina kod Čačka je služila za obezbeđivanje žitarica i da se stoka (ovce) drži preko zime zbog blaže klime.
Ovakvo stanje je zadržano sve do 1899. godine, dok se Radenko nije vratio iz vojske i po ovlaštenju oca Ostoje pokrenuo deobu. Opširno o deobi dato je u prilogu monografije.
Deoba je izvršena 1899. godine i to na četiri dela. Kada je imovina podeljenja na četiri dela, svaka se porodica starala o svom posedu. Morali su da putuju da bi obrađivali zemlju na oba mesta, što do tada nije bilo slučaj. Putovanja su bila vrlo naporna i trajala su od jednog do dva dana, zavisno od godišnjeg doba, godina starosti putnika i da li sa sobom nosi teret, ide zapregom i sl. U to vreme postojala su dva puta. Prvi, koji se koristio za kretanje peške je Brezova-Grabovica-Bukovica-Kotraže-Jelica-Baluga. Drugi put je bio kada su se kretali sa prevoznim sredstvima (u to vreme jedino mogućim volovska zaprega) i takvo putovanje je trajalo po tri dana, sa noćnim odmorima u Ovčaru i Divljaci kod Džagarija. S obzirom da su kola bila zaprežna – šinska, put makadam, blatnjav i neodržavan, mogli su svega po nekoliko stotina kilograma robe da prevezu. Negde posle 1950. godine, putovalo se s konjskim zapregama i takvo putovanje se smanjilo na dan i po. Zbog potrebe za stalnim putovanjima, (da bi obradili zemlju), pojedine porodice su počele da se preseljavaju u Balugu.
Prva se Nikolija 1914. godine sa decom doselila. Muž joj je bio u vojsaci i doselio je svekar Risto, ostavivši je samu s malom decom. Ostale familije su se kasnije doseljavale. Najkasnije su se doselili Bojovi sinovi i Novitovi. Bojovi su se podelili 1958. godine, a Novitovi negde oko 2000. godine.
Petar je došao u Brezovu krajem XVII veka i stvorio brojnu porodicu, materijalnu bazu a članovi porodice su bili viđeni ljudi i zauzimali su dobar društveni status u Brezovi i kao takvi učestvovali su u vlasti i to:
1880-1882 Miladin Paunović je bio predsednik opštine i predsednik Suda po službenoj dužnosti (tročlano veće).
1887-1894 Risto Paunović je bio član opštinskog suda (predsednik + tri člana).
1936 Bojo Paunović je bio član opštinskog suda.
Svakako, da je Prvi svetski rat koji je počeo 1914. godine imao znatan uticaj na stanovništvo. U rat je otišlo 13 članova iz porodice Paunović, svi rođeni u jednoj kući. Iz rata se vratilo njih 6, a ostali su ostavili kosti po Grčkoj, Ceru i Africi. Od njih šest, samo Dragiša je bio neoženjen a ostali su bili oženjeni i imali po jednu kćerku. Tako se šest porodica sa prezimenom Paunović ugasilo, što je na granici genocida.
Danas u Brezovi ne živi niko svi su se odselili a zadnji stnovnik je umro 2l10 godine.
S O L U N C I
O Prvom svetskom ratu je puno pisano, slušano, pričano i na televiziji gledano. Ovde ćemo se malo potsetiti na udeo porodice Paunović i njihovim žrtvama i aktivnim učesnicima, koji su svi rođeni u jednoj porodici u jednoj kući.
U okviru rodoslova Paunovići učesnici Prvog svetskog rata su navedeni, a ovde ćemo radi bolje preglednosti sve ih navesti na jednom mestu. Koliko mi je poznato svi su bili redovi tj. obični vojnici, sem Jovića koji je bio narednik sanitetske službe.
Imena učesnika Prvog svetskog rata, koji su poginuli ili umrli za vreme rataw
1. Konstantin-Kojo (*1883 – +1914) Poginuo na Mačkovom kamenu
2. Periša (*1880 – +1914) Poginuo na Mačkovom kamenu
3. Budimir (*1882 – +1914) Poginuo na Mačkovom kamenu
4. Bogić (*1884 – +1915) Poginuo na Kolubari
5. Dragiša (*1986 – +1916) Umro u Bizeri (Tunis)
6. Gvozden (*1887 – +1918) Umro u Baluzi od Španske groznice
7. Ratko (*1987 – +1915) Umro u Baluzi
Imena preživelih Solunaca
1. Aleksandar «Leso» (*1880 – +1949)
2. Bojo (*1881 – +1952)
3. Đorđe (*1879 – +1951)
4. Vlajko (*1888 – +1968)
5. Jović (*1888 – +1949)
6. Andrija ( *? – +1933) JOVIĆ
Kod Bele Crkve su u crkvenoj porti podignuti spomenici krajputaši kao znak zahvalnosti za položene živote za slobodnu Srbiju.
Na spomenicima je zapisano sledeće:
Spomen Konstantina «Koja» Paunovića iz Brezove, vojnik 2 čete 1 batalj. 4 peš. puka I poz. koji je živeo 29 godina a poginuo je 7. avgusta 1914. godine na Mačkovom kamenu. Učestvovao je u ratovima od 1912 do 1914. godine. Bog da mu dušu prosti.
Ovaj spomenik podigoše mu brat Radenko i Bojo i žena Andrijana, kćer Darina i sinovac Radul.
Spomen Periše R. Paunovića viđenijeg građanina iz sela Brezove, kao vojnik I eskadrona II konjičkoga puka «Cara Dušana» za slavu i slobodu svoje mile otadžbine slavno poginu u svojoj 34 godini na položaju iznad sela Dobrića u Mačvi.
Slava mu i rajsko naselje.
Spomen podiže za uvek mu ožalošćeni brat Aleksandar, supruga Magda sa malom kćerkom Olgom, snaha Nikolija, sinovac Luka i ostala rodbina.
Spomen Budimira Paunovića iz Brezove viđenijeg građanina koji kao vojnik II čete I bataljona 4 p.puka I poziv u svojoj 29 godini za slavu i slobodu svoje mile otadžbine slavno poginu 8. novembra 1914. godine na položaju kod Lazarevca.
Slava mu i rajsko naselje.
Spomen podiže ožalošćeni brat Aleksandar, sinovac Luka, snaje Nikolija i Magda i ostala rodbina.
Priđi brate ne požali truda, pročitaj spomen svoga druga Dragiše P. Paunovića iz Brezove, vojnika trećeg mitraljeskog odelenja 4 puka, koji junački podleže ranama boreći se protiv prokletih Bugara 10. septembra 1916. godine na Kajmakčalanu Solunski front, a podleže smrti usled teških rana 23. septembra 1916. godine u 21 godini svog mlađ. života.
Dušu ispusti u plemenitoj zemlji u varoši Bizerti, gde će i večito i daleko počivati od svojih roditelja, među svojim Srbima i Francuzima.
LJUBOMIR MIODRAGA PAUNOVIĆA BEOGRAD
rodjen u Brezovi 07.01.l038 god.
29. maj 2018. u 10:39
Bogdan
Poštovani Ljubomire, Vaša priča je veoma sadržajna i zanimljiva. Pretpostavljam da su se Vaši Paunovići zvali još i Kurdovići i da su im kuće bile oko crkve u Bukoviku, međutim, moji Paunovići najverovatnije nisu od Vaših Paunovića, iako imamo istu krsnu slavu. Dokaz za to je, pre svega, naš istočnohercegovački govor (dijalekat), a i to što se neka naša predanja vezuju baš za Hercegovinu (Durmitor, Velež…). Takođe, mi smo se u Bukovik, zaseok Lovče, doselili otprilike posle čuvene Nevesinjske puške. Naši grobovi u Bukoviku su tek posle tog datuma. Možda vučemo neke veze, ali jedino iz daleke prošlosti…
18. novembar 2022. u 23:06
Bogdan
U prilog ove moje tvrdnje da su “moji” Paunovići iz Bukovika, zaseok Lovče, poreklom negde iz Hercegovine govori i podatak koji sam dobio od jednog svog rođaka po čijem uveravanju smo se doselili iz sela Pavino Polje. To selo se inače nalazi na sredokraći između opština Bijelo Polje i Pljevlja. I to područje je nekada potpadalo pod Hercegovinu. Takođe, poznati istraživač srpskih prezimena Petar Aškraba mi je sugerisao da “slobodno prihvatim njegovo mišljenje da su ti moji Paunovići od davnine poreklom iz okoline Trebinja”, što se podudara sa tvrdnjom opet jednog mog drugog rođaka koji je govorio da smo se doselili iz Popovog polja, iz okoline manastira Tvrdoš, a taj manastir je, kao što se zna, blizu Trebinja.
25. septembar 2023. u 15:03
Goga
Bogdane, moja familija Paunović potiče iz Bukovika i mislim da je to ta linija iz Hercegovine.
Trebalo bi da mi se pradeda zvao Gojko.
Deda stričevi Dobrosav, Bogosav. Jos uvek tamo zivi deo moje familije.
8. januar 2024. u 14:04
Jelena Paunović
Poštovani Ljubomire, moj otac Selimir Paunović (1928-2016) je iz Belog Kamena kod Kotraže, zaseok Paunovići (Slava je Đurđic). Njegov otac Dobrivoje Paunović (1897-1955) je imao devetoro dece i postoji veliki broj njegovih naslednika. Dobrivoje je sa svojim ocem
Miladinom Paunovićem bio na Solunskom frontu. On se vratio a otac mu je poginuo 1917 i sahranjen na Srpskom vojničkom groblju na Zejtinliku — Grčka. Miladinov otac je Đorđe Paunović. Pravim porodično stablo i mnogo bi mi značilo da uspostavim vezu sa drugim porodičnim stablima porodice Paunović.
Unapred zahvalna na pomoći.
Pozdrav
Jelena
8. januar 2024. u 15:02
Jelena Paunović
Poštovani Ljubomire, Moj otac Selimir Paunović (1928-2016) je iz Kotraže, Beli Kamen zaseok Paunovići, krsna slava Đurđic. Njegov otac Dobrivoje Paunović (c1897-1955) je imao devetoro dece i ima veliki broj živih potomaka. Dobrivoje je sa svojim ocem Miladinom Paunovićem (c1877-1017) bio na Solunskom frontu. Dobrivoje se vratio a otac mu je sahranjen na Srpskom vojničkom groblju na Zejtinliku – Grčka. Miladin Paunović je imao rođenog brata Svetozara Paunovića, koji takođe ima naslednike. Njegov sin je bio novinar i književnik Siniša Paunović (1903-1995), čiji je sin Đorđe Paunović (1938-1921), bio profesor na Elektrotehničkom fakultetu. Miladinov otac se zvao Đorđe. Pravim porodično stablo i želim da se povežem sa ostalim granama Paunovića. Zahvalna sam za svaku pomoć.
Pozdrav
Jelena
13. april 2018. u 13:38
Dijana
Postovani,
moje devojkacko prezime je Paunovic. Zelela bih da znam nesto vise o svom poreklu. Rodom sam iz Jezera kod Despotovca. Moji roditelji slave Sv. Petku.
Mozda zna neko vise o mom poreklu.
Pozdrav
26. oktobar 2018. u 23:26
Paun
Postovanje svima,
Da li neko mozda ima vise informacija o pukovniku Svetozaru M. Paunovic iz Smedereva, ili o njegovom bratu Velimiru Paunovic (protojerej-stavrofor)?
Najvise nas zanimaju imena potomaka, ali dobro dodje bilo kakav podatak!
Unapred hvala.
25. decembar 2018. u 09:12
dragan paunovic
Moja saznanje o Paunovica iz okoline Prokuplja, pre svega za Paunovica iz Berilja odgovor,
Doselili su se posle oslobodjenja Toplice od Turaka, moja saznananja su da su se doselili iz okoline Ivanjice ili Nove Varosi, mislim da je iz okoline Ivanjice, tri brata Mita, Stojan i Kostadin, i dobili od kralja Milana 30 ha zemlje i sume svakom po 10 ha. Mita i Stojan su zasnovali domacinstva u Novom Selu, a Kostadin u Berilju. Nadgrobni spomenici Miti i Stojanu i danas su u Novom selu, prvi je umro 904 a drugi 908, ja poticem od loze Mite Paunovica, koji je imao jednog sina Blagoju – poginuo u Balkanskom ratu 912, on imao jednog sina i tri ceri , Sin Mladen umro 1935 , a on imao tri sina Miodraga, Milutina i Petronija, moj deda je Milutin,
a sto se tice Stojana Paunovica on je imao 4 sina i tako redom, tu lozu u Novom selu dobro poznajem i pozivam Paunovice da dodju da napisemo taj rodoslov, a Paunovici u Berilju tj Kostadin on je imao 5 sinova , jedan se je doselio u Novom selu, to je Krsta Paunovic , a 4 su ostala u Berilju, tu nastavak te loze nezmnam.
Zato vas i pozivam javite se, Paunovic iz Berilja, jos imate neke zemlje po Novom selu.
pozdrav,
15. februar 2019. u 09:59
Denis Paunovic
Dragane, hvala na iscrpnom odgovoru rodjace! Ja sam potomak Kostadina. Javi mi se na [email protected]
Nisam zainteresovan za zemlju nego za poreklo.
Pozdrav
8. januar 2019. u 00:06
Jovana Paunović
Da li se zna odakle i kada je familija Paunovic dosla u Vojvodinu, opstna Stara Pazova, selo: Surduk? Slave Djurdjic 16.novembra
8. januar 2019. u 02:00
Saša Pančevački
U suštini Surduk je kao i najveći deo Istočnog Srema, naseljen pre svega kraiškim stanovništvom pred kraj 18.veka (oko 1774.godine), prevashodno Dalmatincima (Jajići, Kovačevići, Komazeci, Perići, Sovilji, Simići, Babići, Šarići, Smuđe npr), Ličanima (Vojvodići, Medići), Bosancima (Dragićevići) a čini mi se da ima i Hercegovaca i Crnogoraca. U svakom slučaju ta dinarska migraciona struja je najprisutnija i to se ne može opovrgnuti. Možda se tu krije odgovorza Vaše poreklo, a ako se gleda način nastanka Vašeg prezimena to može biti po ličnom imenu Paun ili po nadimku tj. nekoj osobini Vašeg pretka po kome ste dobili prezime (što kaže naš narod šepuri se kao paun). U svakom slučaju najbolje bi bilo uraditi DNK test nekome od muških članova Vaše porodice.
9. januar 2019. u 17:20
Jovana Paunović
Hvala
20. maj 2019. u 19:19
Vladimir Bojanović
Poštovani Ljubomire,
radim rodoslov Bojanovića iz Brezove, zainteresovao me je ovaj deo Vašeg izlaganja o Brezovačkim Paunovićima:
“Petar je u Brezovi ostao kod jednog čiče koji nije imao poroda, kod njega je radio i tu se i oženio Drinkom iz Bojanovića, udovicom koja je sa sobom dovela i sina. Petar je sa njom imao petoro dece. Pastorak se kasnije odvojio i to su današnji Dimitrijevići (Milenkova loza).”
Molim Vas ako primetite moju poruku da mi se javite na [email protected] ili na kontakt telefon 0638959176.
Srdačan pozdrav!