Poreklo stanovništva naselja Sajice, opština Sokolac. Prema knjizi Milenka S. Filipovića “Glasinac”, antropogeografsko-etnološka rasprava, SANU, Beograd, 1951. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj naselja.
Naselje je između Debelog Brda na zapadu i Puhovca na istoku. Sela – Gornji i Donji Vražići, Gornje i Donje Sajice i Šušnjarica – su po gornjim ivicama blažih strana i dolova, na granici obrađenih površina i šume; jedino su kuće u Barama i na Sumljenu sasvim u stranama. U pravcu sever–jug prolazi kroz Sajice dugački Vuči Do. Ostali su dolovi: Bare, Pilavov Do, Do, Dilaver i dr.
Vode.
U Popovu Bunaru je živa voda. Žive vode su još: Sajice i Dilaver. Zirati su po dolovima, stranama i ravninama: Vražin Do, Pilavov Do, Malo Liješće, Mala Šuma, Kućetine, Borje.
Zemlje i šume.
Za Brdom, Mrdovića Čair, Crno Brdo. Vuči Do, Lipa, Zečevića Omar, Pod-Omar, Plandište,Potok. Debelo Brdo je pod velikom šumom.
Tip sela, starine u selu i ostali podaci.
Naselje je razbijenog tipa i ima 31 pravoslavnu kuću. U Barama je groblje za čitavo naselje. Starih grobalja (“grčkijeh grebalja“) ima na Brdu, iznad kuća, pa kod groblja u Barama. Groblje na Brdu je veliko, grobovi su orijentovani severoistoku i ograđivani, ali nema drugih spomenika. Verovatno je to groblje muslimansko, kao i groblje koje je za nekih 300 m niže od njega i gde su sačuvani ,.nišani“ na jednom grobu a orijentacija je ista. Odmah niže tog groblja je jedan starinski bunar pod pločom. U Vražićima i u Sajicama je svega šest starinskih bunara, od kojih su četiri sa pločama. Popov Bunar se zove po popu Lazaru, koji ga je otkrio. Na mestu Kućetinama su neke dve ploče, ali se ništa ne zna o tome kakve su tu mogle da budu kuće. Očigledno je da su u selu, posle srednjevekovnog perioda, živeli muslimani, kojih je nestalo, posle čega je selo obraslo u šumu. Kad su došli preci Orašana, onda su sve Sajice i Vražići bili pod šumom, i oni su proveli mesec dana pod jednim borom u „naslonu“ (naslonili na bor vrljika i luba), dok nisu načinili kolibu. Tako su Sajice i Vražići novije krčevine, većinom u stranama Debelog Brda.
Poreklo stanovništva.
-Orašani (3 k.) su starinom Jankovići iz nekog Oraha ili Orašja u Hercegovini. Došli su im ovamo dedovi Prodan i pop Lazar c Gornjih Babina u Malom Polju (Vlasenički srez), a posle su se neki odavde selili na Žljebove. Pop Lazar je umro pre osamdeset godina i sahranjen je u groblju u· Barama. Slave Arhanđelovdai a prislužuju Krstovdan: ta preslava im „biće kao neki prisan“. Neke od Orašana zovu i Klisarima.
-Zečevići (3 k.) su prešli iz Baltića i došli su malo posle Orašana. Od istog roda su i:
-Tošići (4 k.), koji su došli iz Primčića. Opširnije u opisu Baltića (Batinići).
-Erići (5 k.) pod Sumljenom su jedan rod s Erićima i Cicmilima u Brajakovićima. Zovu ih i Maksimovićima.
-Terzići (1 i., Đurćevdan) su došli malo pre okupacije sa Ferizovića kod Kovanja. Možda su daljom starinom iz Drobnjaka, gde se zna za neke iseljene Terziće.
-Erić (1 k., Mitrovdan), zvani Vojo, na Kosi, bivao je po najmu, pa se je naselio iza okupacije. Starnnom je iz Hercegovine, a u Sajice je došao s Pediša. Ima roda još negde dalje od Knežine.
-Uroševići (2 k.), po babi Tmuši zvani i Tmušići, došli su iz Sokolovića. Opširnije y opisu Sokoca (Mijatovići).
-Borojevići (1 k.): opširnije u opisu Sokoca.
-Dobrilovići (1 k.) su došli s Mandre u Sokolovićima, gde ih ima i sada oko desetak kuća, u Vrapce (u Vlaseničkom srezu), a iz Vrabaca u Sajice, posle okupacije. Starinom su iz Drobnjaka. Slave Nikoljdan i prislužuju Đurđevdan.
-Pajići (1 k.) su starinom Konjokradi_iz Drobnjaka, iz Pošćenja. Došli su u Sajnce iz Pariževića, 1913. Ima ih još u Sijercima, Pariževićima, Čitlucima i Vilrićima. Neki slave Savindan i prislužuju Đurđevdan, neki rade obratno,a neki slave samo Đurđevdan.
-Radović (1 k., Aranđelovdan) se je naselio pre 30 godina na Debelom Brdu. Došao je iz Sočica (Gučevo) kod Rogatnce. S’garinom je iz Nive.
-Rodijeljac ili Rađeljac (1 k.) je došao na Debelo Brdo iz Pediša. Opširnije u opisu Pediša.
-Mačari (4 km.): opširnije u opisu Sokoca.
-Kovačevići (1 k.): opširnije u opisu Pariževića.
IZVOR: Prema knjizi Milenka S. Filipovića “Glasinac”, antropogeografsko-etnološka rasprava, SANU, Beograd, 1951. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)