Rogači su prisutni u području Oputne Rudine u Hercegovini, između Gacka i Bileće. Ima ih u Koritima (u zaseoku Biteljica), kao i u Gornjim Crkvicama i Tarajinom Dolu (danas Tarahin Do) kod Gacka. U Tarajin Do su doseljeni iz Crkvica.
Rogači pripadaju plemenu Ozrinići i slave Aranđelovdan, a prislužuju Ilindan.
Potiču od Abramovića iz Velestova.
“Kažu da su “iz Čeva s Vukova Poda” i da su se tamo prezivali Abramovići. Otuda su u turski Nikšić dobježala braća Vuk i Andrija, a odatle na Korita kada se tamo gradila palanka. Prezime Rogači dobili su po tome što je neki njihov predak, plašeći djecu o Božiću, natakao mješinu od ovna, a djeca su rekla: “Eto rogonje”. Oni ovome još dodaju da su, dok su bili y Nikšiću, zbog nekog ubistva Turci uhvatili Vuka, sina mu Mrđena i kćerku Anđeliju. Da bi se izbavili, Anđelija se udade za Aliju, sina Mujka Crnovršanina. Pretke nabrajaju: Gajo (rođ. 1880) – Špiro Vrndo – Đypo — Mrđen – Vuk. Slave
Po broju svojih predaka koje nabrajaju do Vuka iseljavanje sa Velestova bilo je početkom XVIII vijeka. Rogači u Crkvicama još kazuju da su potomci Sinana Pozderovića iz XVIII vijeka i da je on iz Pozderova vrta u Crnoj Gori 1862. Na Velestovu u Vukovom Podu postoji Pozderova zgrada, a to je potvrda ovog predanja. Sekundarno prezime Pozderović dato je prema lokalitetu. Pozder je inače otpad pri obradi konopljine trske. Uz ova predanja Rogači sada još dodaju da ne znaju uzrok zašto su napustili Velestovo i da li su odatle dobježali ili dotjerani kao roblje”.
Rodonačelnik Abramovića je Abram, sin Radičev. Živio je na Nikolinoj glavici. Po njihovom predanju Abramov unuk Šćepan preselio se sa Nikoline glavice u susjedni Vukov Pod na imanje svoga tasta bana Milonjića. Na temeljima banove kuće Abramovići su kasnije sagradili svoju. Odatle se nijesu preseljavali u druga velestovačka naselja. Šćepanova braća Jovan i Stevan poginuli su na Vučjem studencu pod Sađavcem u sukobu sa Turcima u doba Vuka Mićunovića. Osim predanja, o tome postoji i epska narodna pjesma. Od njih nema potomaka već samo od Šćepana. Od Abramovića pominje se 1723. godine Nenada Abramović u spisku učesnika pominjanog opštecrnogorskog zbora.
Sada (1982) Abramovići svoja predačka imena kazuju: Svetozar – Radovan (75) a Boško – Rade – Novak – Turo — Simon – Šćepan – Vujadin ~ Nenad – Abram – Radič. Hrabrošću se isticao harambaša Pero Novakov. Četovao je po Hercegovini i tamo poginuo. Radoje Bojičin, harambaša, jedan od velikih junaka, mudar i vičan hajdučkom ratovanju, mnoge je četnike naučio četovanju po Hercegovini. Poginuo je na Grahovu.
Osim ranije odseljenih Rogača, starijih iseljenika od Abramovića ima u Grebicama, zatim u Kočanima i Gornjem polju, sve kod Nikšića. Godine 1910. bilo ih je u Vukovom Podu 8 kuća.
Abramovićima su najbliži Katnići.
IZVOR: Petar Pejović, Ozrinići – pleme Stare Crne Gore, izdanje autora, Beograd, 2004. (str. 285-286)
Komentari (0)