Poreklo stanovništva sela Resna, opština Cetinje – Crna Gora. Prema knjizi Dr Pavla S. Radusinovića „Naselja Stare Crne Gore, posebni deo“, izdanje Beograd 1986. godine. Pripremio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Nalazi se jugoistočno od Ublica, pored puta Cetinje — Čevo, odnosno kod raskrsnice od koje vodi put prema Grahovu. Zbog takvog položaja ona, posebno y bjeličkom području, ima karakter središta: tu su škola, prodavnica i parni mlin. Njen atar je po Mopfološkim odlikama, kao i po smještaju naselja, sličan ataru Lješeva Stupa. On je zapravo najvećim dijelom razbijen brdskim goletima i dolovima. Samo naselje je neposredno vezano za ovedruge oblike. Srazmjerno naselju on zahvata relativno veliki prostor.
Sa sjevera, počev od Milatkova dola, granica mu ka istoku prelazi put za lješev Stup, pa se kod škole spušta južno i preko ljušti dola, Cmiljanovice, Marojevice, Dubokog dola, Vodujed lastve i Kresenjeg dola izbija na Veliki Čelinac. Odatle skreće na zapad i preko Crnog vrha i Simjčve izlazi na put za Vojkoviće, pa se pored njega nastavlja do Gašina dola, gdje skreće na put za Batu i dalje na Milatkov do. Dug (SZ–JI) 4,1 km, širok (Z–I) 2 km zahvata površinu od 8,3 km2. Naselje je na visini od 760 m.
Istorijat.
Erdeljanovićevi nalazi o ovdašnjem starom vlaškom i novijem stanovništvu, doseljenom iz Hercegovine, konstatovani genealoškom i toponomastičkom metodom, potvrđeni su podacima iz kotorskog i carigradskog arhiva, koje su saopštili Kovijanić i Đurđev. Prvi je, naime, ustanovio da se Bjelice y kotorskim spomenicima, „javljaju“ 1431, tj. poslije prvog pomena Bjelica iz 1430. god., koji je konstatovao Jireček, dok je drugi iz turskih deftera za 1521. i 1523. Godinu saopštio podatke o Bjelicama kao selu i njegovim mahalama. Prema njima mahala Resna (u defterima Resno i Resnova) imala je tada 27, odnosno 9 kuća.
Erdeljanović je u selu popisao 37 d., a nešto kasnije (1925) y njemu je bilo 35 d. sa 225 stanovnika. Pa zatim 1848 (33 : 141), 1953 (32 : 127), 1961 (19:63) i 1971 (17:68). U zadnja dva popisa sastav domaćinstava prema broju članova bio je: sa 1 (3:4), sa 2 (4:2), sa 3-5 (10 : 6). sa 5-8 (2 : 1) i sa 8 i više (4 : 1). Istovremeno je sastav glavnih starosno–polnih grupa mještana bio: prve 18:27 (ž. 8 :15), druge 33 : 28 (ž. 15:14) i treće 12 : 13 (ž. 7:6).
Struktura stanovništva.
Prema obrazovnim obilježjima, mještani su bili: bez škole 24:28 (ž. 19:20), sa četvorogodišnjom 20:20 (ž. 7:4), sa osmogodišnjom 1:1, sa srednjom 1 : 1, sa višom 1 :0, a kvalifikovanih radnika je bilo 1:2 i nepismenih 21:18 (ž. 17 : 12).
Za isto vrijeme promjene u posjedovnoj i dohodovnoj strukturi domaćinstava pokazuju sljedeći podaci: bez zemlje, (0 : 0), do 2 ha (0 : 7), sa 2–5 (1 : 1), sa 5–10 (2:5), sa 10-15 (1:4) i sa više od 15 ha (15 :0).
U 1953. godini 44 aktivnih izdržavalo je 72 lica; u poljoprivredi 36:49, a sa ličnim primanjima bilo je 11. U naredna dva popisa odnos se izmijenio ovako: aktivnih je bilo 26:23, izdržavanih 32 :44; u poljoprivredi 22 : 18 i 20:33, a sa ličnim primanjima 5:1.
Tip sela.
Resna je razbijeno naselje. Doduše, kuće nijesu razbacane na velikom prostoru. ali je veći dio njih ipak raštrkan. Pored glavnine sela je 8 kuća; tu su još Dub (8 kuća), Rućino Počivalo sa školom (2) i Staje (1). Srednja udaljenost kuća od središta naselja je oko 250 m.
Selo ima 10 prizemnih i 9 kuća na izbi; 15 je pokriveno tiglom, a slamom 4 ; sa daščanim plafonom je 8, sa malterisanimb, a bez njega 5. Popisane su kao 22 stana sa 962 m2, od kojih su 16 iz prvog, 2 iz drugog, 3 iz trećeg i 1 iz četvrtog perioda. Ognjište je imalo 14, a zemljani pod 8 stanova.
Električno osvjetljenje, uvedeno 1968, imalo je 13 stanova. Prema vrsti cy: 12 jednosobnih, 8 posebnih soba i 2 dvosobna, a prema korišćenju – 16 je nastanjeno, a 6 napušteno na duže vrijeme.
Vode.
Selo se vodom snabdijeva iz 3 stara zajednička ubla (po 1 u prva tri dijela sela) i 4 bistijerne, od kojih je jednu zajedničku podigla država prije rata (pored ceste u dubu), dok su ostale privatne.
Stanovništvo.
U selu su juna 1973. živjela ova domaćinstva:
-Milići (7),
-Bojovići (3),
-Pejovići (1) i:
-Abramovići (1).
Poslije 1945. godine iselilo se 76 mještana. U Vojvodini su kolonizovana (Lovćenac) 4 d. a vratila su se 3. Najviše se iselilo u Cetinje, Nikšić i Kotor. Povremeno dolazi 6 d. Ranije je na rad u Ameriku otišlo 11 lica; sada od 4 zaposlena, 3 rade van svog naselja.
Ostali podaci o selu.
Sem položaja, koji je, pored ostalog, i zbog pomenutih objekata i neposredne blizine puta povoljNiji, sve ostale odlike Resne su istovjetne Lješevom Stupu. Jedno i drugo, kao i ostala bjelička sela, primarno karakterišu stočarsko zanimanje i razbacanost obradivih površina po manjim i većim dolovima i pasišta i branjevine po okolnim brdima. I ovdje su pomoćni objekti istog tipa, te srazmjerno broju kuća y istoj mjeri zastupljeni. Trgovinom su bili upućeni na isto središte, i to naročito ranije –– sa stokom na Čevo i Njeguše, a za druge potrebe na Cetinje i Kotor. U bratstveničkom pogledu identično je to što su u Resni Milići imali istaknutu ulogu, kao i Popivode y Lješevom Stupu.
Trenutna razlika je y tome što je u odnosno vrijeme Resna bila zahvaćena elektrifikacijom, a Lješev Stup nije. Za par godina ovdje su domaćinstva pribavila nekoliko električnih šporeta, frižidera, televizora i radio–prijemnika. Istina, zastupljenost novijih elemenata standarda još nije na preovlađujućem stepenu. Još se znatno zadržalo staro pokućstvo, upotreba ognjišta, starog načina pečenja hljeba i sl. Veće promjene su poglavito vezane za renovirane kuće y kojima su uglavnom od jedne napravljene dvije, za opremu pogodnije prostorije. Utoliko više što su one potpođene daskom, malterisanih plafona i što im je zamijenjen krov. Starinski unutrašnji milje inače se najduže zadržava y dijelu kuće u kojem su ognjište, upretnjak, niža sjedišta, panjege (rupe u zidu za ostavu), kuke o gredama i ljese iznad ognjišta.
IZVOR: Prema knjizi Dr Pavla S. Radusinovića „Naselja Stare Crne Gore, posebni deo, izdanje Beograd 1986. godine. Pripremio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)