ROĐEN: U Beogradu, 1. septembra 1940. godine
RODITELJI: Otac Dragoslav Janković, rođen u Leskovcu 3. januara 1912. (21. decembra 1911. po starom kalendaru), profesor Pravnog fakulteta, rektor Univerziteta u Beogradu, akademik JAZU (ne i SANU). Majka Bosiljka (dev. Kokanović), rođena 10. septembra 1915. godine, po zanimanju bibliotekar.
POREKLO PO OCU: Jankovići su poreklom iz Vranja. Imaju porodični nadimak Lunge. Pradeda se zvao Stojiljko, a prababa Saveta (dev. Kostić). Deda Rista, pravnik, rođen je u Vranju, 23. februara 1875. godine, a baba Natalija (dev. Aleksić), rođena je 10. novembra 1883. godine u Beogradu. Rista i Natalija su pored Vladetinog oca Dragoslava imali i starijeg sina Milutina (rođen 17. marta 1910). Deda Rista je posle Prvog svetskog rata bio načelnik Državnog duvanskog monopola. Ovo je, izgleda, deo porodične tradicije jer je Ristin otac StojiljkoJanković Lunga bio poznati duvandžija u Vranju.
Aleksići su iz Leskovca. Pradeda (otac babe Natalije) zvao se Đorđe Aleksić. On je posrbljeni Cincarin (potiče iz porodice Aleksijadis iz Mecova u Epiru), a po zanimanju je bio lekar i farmaceut (imao apoteke od Leskovca do Beograda).
POREKLO PO MAJCI: Deda Dragutin Kokanović, rodom iz Bosanske Krupe, bio je profesor prirodnih nauka u Prvoj muškoj gimnaziji u Beogradu. U mladosti je bio pripadnik Mlade Bosne, a kao student u Beču učestvovao u protestima.
Drugi deda (otac Bosiljkine majke) zvao se Nikola Polovina, a rođen je 18. decembra 1900. godine u selu Busije (opština Bosanski Petrovac). Po zanimanju je bio novinar i prevodilac. Njegovi roditelji su se zvali Gavro Polovina i Sara (dev. Kesić).
ZANIMLJIVOSTI: Deda RistaJanković je došao u Beograd krajem 19. veka, a dugo mu je cimer bio zemljak Bora Stanković, čuveni srpski književnik. Stanovali su u Kolarčevoj ulici.
PORODICA: Supruga Slavka (dev. Srdić), nekadašnja sudija i advokat, sin Urošje slikar i arhitekta, a ćerka Maraadvokat. Brat Ivan Janković, advokat.
BIOGRAFIJA: Završio klasičnu gimnaziju i studije opšte književnosti na Filološkom fakultetu, gde je magistrirao, potom i doktorirao 1975. Na istoj katedri prošao put od asistenta pripravnika do redovnog profesora i upravnika odseka. Objavio sedam knjiga iz struke, uglavnom iz oblasti antičke komedije i teorije humora. Godinama sarađivao sa Televizijom Beograd kao autor kulturno-istorijskih programa za omladinu („Dvogled“ sa Draganom Babićem i sedam ciklusa serije „Mitovi i legende“). Kao predavač gostovao u Sjedinjenim Američkim Državama, Engleskoj, Holandiji i Grčkoj.
U politiku stupio početkom 1990. kao član prvog Glavnog odbora prvobitne Demokratske stranke. Jedan je od osnivača i dugogodišnji potpredsednik Demokratske stranke Srbije. Poslanik u republičkom i dva saziva saveznog parlamenta, a jedno vreme posle petooktobarskih promena predsednik skupštinskog odbora za međunarodne odnose. Od februara 2001. do novembra 2004. godine ambasador SRJ, a zatim SCG, u Ujedinjenom Kraljevstvu. Od 2008. do 2012. godine nalazio se na mestu ambasadora Srbije u Vatikanu. Zastupnik je Fondacije “Kendal Tejlor“.
IZVORI:
Digitalni repozitorijum Istorijskog arhiva Beograda (Kartoteka žitelja grada Beograda i Zemuna)
Ivan Jovanović, Tefteri i spiskovi : Stanovništvo Vranja u XIX veku, Istorijski arhiv “31. januar”, Vranje, 2009, str. 45.
Vladimir Dedijer, Sarajevo 1914, Državna založba Slovenije – Ljubljana; Prosveta IP – Beograd; Svjetlost IP – Sarajevo, 1966.
Đorđe Mikić, Balkanska kriza 1912-1913. godine i Bosanska Krajina, objavljeno u Zborniku za istoriju BiH, knjiga 5, SANU, 1995, str. 207.
Komentari (0)