Poreklo stanovništva sela Donja Lovnica, opština Rožaje – Crna Gora. Prema knjizi dr Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Naziv i položaj sela.
Lovnica, kažu, nosi naziv po lovu koji je u njoj nekada bio glavno zanimanje. Naselje je u dolini istoimene reke između Kamenuše, Velikog Brda i Bajakuše. Pokraj reke je mala aluvijalna ravan koja je delimično podbarna. Sa desne strane zemljište se postepeno spušta u ravan, dok sa leve ono strmo pada. Za naselja su najpovoljnije ravan i padine na desnoj strani. Na levoj strani su kuće na dodiru ravni, koja je mahom pod livadama. Međutim, na desnoj strani naselja su prilagođena reljefu.
Vode.
Kuće su svuda na zaravnima između potoka. Ceo kraj obiluje u vodi i paši. Glavni izvori su: Kladenac, Česma u Potoku, Vrelo, Begin Bunar, Dobra Voda (u Buboviću). Na reci imaju redovničke vodenice.
Zemlje i šume.
Nazivi krajeva koji su pod njivama i livadama jesu: Bajakuše, Bubovićs, Livadice, Zefe, Cijepci, Fujaljke, Raskosnics, Kladenac, Mahala (Duduci), Fujaljka. Seoska planina je Vlah.
Istorijat i starine u selu.
U Donjoj Lovnici je bilo naselja i pre današnjeg stanovništva. Na to upućuju „grčko groblje“ između Bubovića i Lovnice i još dva ostatka „grčkih groblja” koja su bez svake sumnje pripadala starijim srpskim naseljima.
Poreklo stanovništva.
U Lovnici žive dva bratstva: Murići i Ramovići.
-Murići (Duduci i Ikići) (20 k.), kažu da su poreklom iz Murinja u okolini Skadra. Ovde se doselio Lepe od koga broja pojaseve: Ceca, Islam, Ibrahim, Muso, Kurtan, Feri i Pašo. Bila su tri brata. Fetah i Vlez su otišli u Klanac jer su se posvađali sa bratučedima Ikićima oko psa. Treći brat Islam Hodža ostao je u Lovnici. Najpre su se naselili na levoj strani reke pa se odavde krčivši šumu širili uza strane.
-Ramovića (18 k.) rod su sa Zejnelagićima u Rožaju. Zejnel i Ramo su bili braća. Kad su dobili berat pa agaluk imali su 300 ovaca (galja). Zejnel je ostavio bratu da bira agaluk ili 300 galja–ovaca. Ramo je izabrao 300 ovaca i naselio se u Lovnici. Ramovići broje šest pojaseva od dolaska njihova pretka u ovo selo. Kao i njihovi rođaci Zejnelagići, i Ramovići kažu da su Klimente (Nikči) i da su od doseljavanja govorili samo srpski.
U Donju Lovnicu ulaze još dva zaseoka: Honciće i Tuzeva Luka, oba u dolini malog potoka koji utiče u Lovničku Rijeku.
Tuzeva Luka je malo proširenje u dolini istoimenog potoka koju graniči Bubovsko i Veliko Brdo. Kuće su na prisojvoj strani. Stanovnici:
-Zukovići – Tuze (7 k.) kažu da im je predak došao iz Tuzi kod Titograda (Podgorice) pre šest pojaseva. Plemenom su Grude. Po svoj prilici ovo je naselje dobilo svoje ime po doseljenicima, dok se stari naziv izgubio kao što je slučaj sa Kalačima i drugim naseljima ove oblasti.
Honciće, drugi zaselak Donje Lovnice, nalazi se u podnožju planine Vlaha. Kuće su sa obe strane potoka; oko njih su livade i njivice zasejane ječmom, ovsom i krompirom. Stoku drže kod kuća jer im je ispaša i planina u neposrednoj blizini. Stanovnici su:
-Ramovići (10 k.), doseljeni iz Donje Lovnice. Kažu da im je Honciće bila selina gde su za vreme leta izgonili stoku, pa su se kasnije ovde stalno naselili. Međutim, u Honciću je pre doseljavanja Ramovića iz Donje Lovnice bilo srpsko naselje. To svedoči „srpsko groblje“ u selu i „crkvište“ više sela i kraj Jankovića kuće, koji nosi naziv iseljenog roda Jankovića. U početku XVIII veka pominje ovo naselje kao srpsko.
IZVOR: Prema knjizi dr Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)