Poreklo stanovništva sela Lučice, opština Rožaje – Crna Gora. Prema knjizi dr. Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Naselje je s obe strane rečice koja utiče u Grahovsku Rijeku ispod Crkvina. Ovu duboku dolinu zagrađuju sa tri strane šumovita brda Crni Vrh, Vršine, Kosmatica i Rujišta. Kuće su poglavito na prisojnoj strani, ali se u novije vreme naselja podižu i na osojnoj strani.
Vode, zemlje i šume.
Njive su u Lukama ispod kuća i na blagim stranama. Stanovi su im na stranama Kosmatice. Lučice obiluju četinarskim šumama, ispašom i vodom. Glavne vode sa kojih piju su: Studena i Vukova (Čumina Voda), Kisele Bare, Vrtište, Lugurića Česma. Vodenice su na reci ispod vrela kod Crkvine.
Tip sela i starine.
Pojedini krajevi nose ove nazive: Selište, Pšeničšša, Vrtište, Repište, Ovsnšte, Jasika, Jele (šuma).
Trag starijeg naselja jeste Crkvina ispod sela. Ali ova crkva i groblje oko nje nije služila samo ovom naselju. Sudeći po položaju i veličini, ona je imala veći značaj – izgleda da je bila neki manji manastir. Crkvina je u živopisnom mestu, izvan naselja, kao i svi naši manastiri. Ona je na zaravni iznad rečice na čijoj obali izbija malo vrelo. Zidovi koji su očuvani u visini 1,50 metara od krečnjaka su i tesanog bigra (sige); velike količine ovog materijala leže oko Crkvine. Dimenzije crkve su 14 h 5 metara. Crkva je imala tri dela: oltar, srednji deo crkve i pripratu. U oltaru stoji stub od bigra, koji služi mesto časne trpeze. Pre 100 godina odavde je odneta u Bijelu Crkvu lepa krstionica od belog, po svoj prilici rodočenskog mramora.
U narodu se priča da su ovoj crkvi pripadali Lučica, Klanac i Trnezi u Bihoru i da su joj ova sela davala po 180 tovara žita.
Pored Crkvine se vide temelji dveju zgrada koje su po svoj prilici bile manastirski konaci. Značaj ove crkvine vidi se iz toga što je ona i danas saborno mesto za sve pravoslavno stanovništvo Rožaja, koje ovde dolazi o Uskrsu i Velikom petku. Osim toga, ovde svake mlade nedelje – dva puta u mesecu — dolaze žene i pripaljuju sveće.
I crkva i zgrada dosta su davno razrušepe. To se može izvesti na osnovu toga što se i s jedne i s druge strane zidova oltara vide debeli i istruleli panjevi dva velika posečena smrčeva stabla.
Poreklo stanovništva.
Preci današnjeg stanovništva Lučice jesu:
-Kuči (30 k.), doseljeni pre 200 godina. Njihovi stari pričaju da su iz Kuča doseljena tri brata. Jedan se naselio u Bačevcu, drugi u Rožaju (od kojih su Ganići i Fetahovići) a treći, Ramadan, došao je u Lučicu kao lovac. Tu je usred šume bogate raznovrsnom divljači podigao „katafu“ (kućicu). Docnije se tu i okućio na Lučici do potoka. Sa namnožavanjsm Removi-Ramadanovi potomci su se odali i zemljoradnji i stočarstvu, stvarajući krčene njive i livade na stranama. Jedan deo ovih Kuča iselio se u Starčeviće i Jangroviće kod Ribarića na zemlju svojih rođaka iz Rožaja.
IZVOR: Prema knjizi dr. Milisava D. Lutovca „Rožaje i Štavica – antropogeografska ispitavanja“ u izdanju Srpskog etnografskog zbornika, Beograd 1960. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan
Komentari (0)