Piše: Slobodan Zrnić
Zubićevići su stari srpski rod sa prostora Drniša, prisutni u tim krajevima tokom turske vladavine. U 17. vijeku, za vrijeme mletačko-turskih ratova, prelaze na područje Šibenika i Skradina. Od Zubićevića su bile harambaše i članovi pravoslavne crkvene opštine u Šibeniku. Iako ovo prezime danas ne postoji, od njih sasvim izvjesno potiču Gligići iz sela Goriš u zaleđu Šibenika, a moguće i još neki sa slavom Jovanjdan.
Na turskom defteru iz 1585. godine, evidentirana je baština Ivaniša Zubića u Siveriću kod Drniša [1], mada se Zubićevići u mletačkim dokumentima iz kasnijeg perioda zapisuju kao doseljenici iz Velušića. Vođa ustanka u Dalmaciji 1608. godine, protiv Turaka, bio je Petar Zubićević. [2] Iste godine je od uskoka iz Senja otkupljen Radivoj Zubićević, Morlak iz Velušića, na zalaganje Raosava Vukovića, porijeklom iz Bilaja, koji je služio u mletačkoj vojsci u Šibeniku, kao konjanik. [3] Ovaj dokument i brojna druga sa zapisima Zubićevića, objavio je Kristijan Juran u svojim knjigama, koje se odnose na područje Šibenika.
Harambaša MilivojZubićević pok. Vukelje se više puta navodi sa tim zvanjem (1653. godine, između ostalih), a u sastavu jedne od morlačkih mletačkih postrojbi evidentiran je 1666. godine, zajedno sa Todorom Zubićevićem. Milivoj je 1655. oženio Katarinu, koja je prethodno bila udata za Iliju Smiljanića. Umro je 1682. godine. Imao je Luku (kršten 1665) i Grubišu, koji je dokumentovan 1688. godine. [4]
Kao stanovnici Šibenika-Varoša navode se Rako Zubićević (1658), Jovan/Ivan Zubićević pok. Vučena (1662), Todor Zubićević (1673), Gligo Zubićević pok. Jovana/Ivana (1676), Rado Zubićević i njegov sin Milivoj (1708). Među popisanim porodicama grčkog obreda u Šibeniku iz 1687. godine, nalaze se Gligo Zubićević (9 članova), Grubiša Zubićević (3 člana), Milin Zubićević (4 člana), Rado Zubićević (3 člana) i Todor Zubićević (8 članova). [4]
Gligo Zubićević je bio jedan od vodećih ljudi pravoslavne crkvene opštine u Šibeniku i jedan od dvojice sudija. Imao je sina Mitra. Na katastru iz 1709. godine, jedan od vlasnika u selu Goriš (zaleđe Šibenika) upravo je Gligo Zubićević. Mnogi koji su popisani u Šibeniku krajem 17. vijeka, kasnije se pojavljuju u selima zaleđa, pa je sasvim izvjesno da su tamo dobili zemlju i preselili. U selu Goriš postoji prezime Gligić (slava Jovanjdan), kao jedini Srbi, uz Šandiće, odmah do njih. Nalaze se na najzapadnijem kraju sela, blizu kanjona Čikole. Današnji Gligići su po svemu sudeći potomci Glige Zubićevića.
Prezime Zubićević je nestalo u 19. vijeku. Nema ga u matičnim knjigama Šibenika iz tog razdoblja, a posljednji poznati su bili Simo i Milica Zubićević iz Skradina, koji su dobili Kuzmana 1787. i Jakova 1790. godine, samo je pitanje da li su doživjeli starost i ostavili potomke. Jednu kćer su sahranili 1786. na groblju Svetog Spiridona u Skradinu, “niže od groba Marka Bovana”, kako piše u napomeni iz matične knjige. [5]
Zubićevići bi mogli biti u vezi sa rodom Maleševića iz Miočića kod Drniša, od kojih je nastalo mnogo prezimena. Za njih je isto karakteristična krsna slava Sveti Jovan. Prezime Zubić je najbrojnije u selima Mrđenovcima i Blagaju kod Kupresa i za njih se navodi da su od Maleševića. Genetičkim ispitivanjima je utvrđeno da pripadaju haplogrupi N2-P189,2 kao Maleševići iz Glamoča i Miočića, te Crnčevići iz susjednog Biočića kod Drniša. [6] Izvorište ove haplogrupe je u Hercegovini (Banjani i Pivljani). Možda će u budućnosti genetička ispitivanja povezati Zubićeviće sa njima.
Izvori:
[1] Petrovo polje u vrelima osmanskog razdoblja, Aleksandar Jakovljević i Neven Isailović, Šibenik, 2020. [2] Severna Dalmacija nekad i sad, Mirko Ležaić [3] Morlaci u Šibeniku između Ciparskog i Morejskog rata, Kristijan Juran, 2015. [4] Stari i novi stanovnici Šibenika i njegovih predgrađa u drugoj polovici 17. i početkom 18. stoljeća, Kristijan Juran, 2016. [5] Matična knjiga rođenih i umrlih parohije Skradin (1779-1791) [6] Srpski DNK projekat, Poreklo
Komentari (0)