Poreklo stanovništva sela Crnotince, opština Preševo – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kumanovsko – Preševska Crna Gora“ a na osnovu prikupljenih podataka od 1940. do 1943. godine. Pripremio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo leži u podnožju Crne Gore, pored železničke pruge; u neposrednoj blizini Crnotinca je železnička stanica Bukurevac. Kuće su u selu nizno poređane i eksponirane prema istoku.
Vode.
Skoro svaka kuća ima bunar, samo je voda u nekim bunarima „teška“, te je stanovništvo ne upotrebljava za piće; česama u selu ima četiri od kojih su glavnije: Češma Džamijas (Džamiska Česma) i Đeren. Kladenci su na ataru oko sela. Poznatiji su četiri kladenca koji se zovu: Kroni Bumbales, Kroni Treskave, Kroni Zabeli i Kroni Šopove.
Zemlje i šume.
Njive i livade su većinom oko sela u blizini kuća. Nazivi za potese su: Međina, Buzalak, Skutlja, Salata, Rakita, Fuša Gat (Dugo Polje), D’lge Njive. Oskudne šume nalaze se daleko od sela na padini Karadaga. Utrina se nalazi na mestima zvanim: Trnica, Bumbala, Kodpa, Šabanit (Šabanovo Vrlo).
Tip sela.
Glavni deo sela je zbijenog tipa. Nekoliko kuća nalaze se na južnoj strani i one su od glavnijeg seoskog dela udaljene oko 300 m. Crnotince ima osam mahala i sve su one, sem Srpske Mahale, dobile imena po rodovima. To su: Dupilska, Treska, Lepočska Drgutska, Isrefska, Džinska i Gospoinska.
Prošlost i starine.
Crnotince je staro selo, jer je pre današnjeg muslimanskog stanovništva u njemu živelo pravoslavno starinačko, koje se kasnije iselilo. Opšte je predanje da je selo do 18 veka pripadalo manastiru Prohoru Pčinjskom; docnije doseljeni muslimani prisvojili su manastirska imanja. Godine1900. beleži se da su manastiru pripadale neke seoske šume, koje su kasnije seljaci posekli. Posle oslobođenja od Turaka manastiru je, na osnovu očuvanih tapija, povraćeno 100 ha njiva i livada.
Preci najstarijih muslimanskih rodova prilikom doseljavanja zatekli su u selu stare pravoslavne rodove. Oni su živeli u blizini mesta sada zvanog Kiša (Crkva). Godine 1929g. tu su otkopani crkveni zidovi, stare ikone i jedan krst.
Ime sela kao i mnogi topografski nazivi ostali su od starih stanonnika.
Seosko stanovništvo je doseljeničko i po veri se deli na muslimansko i pravoslavno. Ukupno ih ima 36 rodova, sa 121 domom.
Poreklo stanovništva.
Muslimanski rodovi su:
-Ademovi (6 k). od fisa Tsač, najraniji doseljenici. Došao predak iz četvrtog pojasa koji se zvao Adem (Adem—Emin–Jakup—Ramadan, živ, 60 godina) pre 120 godina. Starina im je u Severnoj Arbaniji gde su bili poznati pod imenom Ljapoč.
-Veselovi (5 k) i Ćerimovi (4 k), od fisa Tsač. Vreme i mesto doseljavanja, kao kod Ademovih.
-Arslanovi (5 k) i Azirovi (3 k), od fisa Tsač. Smatraju se kao mlađi doseljenici. Starinu znaju u Severnoj Arbaniji. Tamo su činili jedan rod i bili poznati pod imenom Drgut.
-Isrefovi (9 k), od fisa Tsač. Starina im je kao i kod prednjih rodova.
-Ajdinovi (2 k), fisnu pripadnost ne znaju. Doselili se preko Gornje Morave. Staro im je prezime Kroc.
-Zećirovi ili Džinci (11 k), od fisa Tsač. Doselili se iz Severne Arbanije pre 90 godina.
-Maksutovi (11 k),
-Nezovi (8 k),
-Jašarovi (2 k) i:
-Ajetovi (3 k), od fisa Tsač. Doselili se preko Poreča u Makedoniji. Zajednički im je naziv Treska. Kako se kazuje, oni su u Poreču živeli kao katolici. Po iseljenju iz Poreča, neko se vreme zadržavali u kumanovskim selima pa posle došli u Crnotince. Ovde su od pre 90 do 100 godina.
-Kamerovi (22 k), došli su u 19 veku iz Gospoinca; ogranak su tamoštnjeg roda Demaj Starina, vreme doseljavanja i fis kao i kod njih. Po selu odakle su došli ovde se zovu još i Gospoinc.
-Abdulovi (2 k) i Kamerovi (2 k), muhadžiri. Došli su 1878 g. iz Surdulice. Pripadaju fisu Tsač. Od ovih rodova 1912 g. 2 porodice iselile se u Tursku i 1 u Skoplje.
-Osmanovi (1 k), od fisa Beriš. Došli su iz gornjemoravskog sela Stanevca, gde su boravili kao katolici na, putu iz Malesije. Ovde žive od pre 50 godina.
-Alijovi (1 k), ogranak su istoimenog roda u Šušaji. Ovde došli početkom 20 veka. Staro im je prezime Dud. Fis, starina i vreme doseljavanja kao kod onih u Šušaji.
-Salijevi (1 k), od fisa Cop. Ovde su došli iz Velikog Rajinca. Pravo im je poreklo u Malesiji.
Do pre 10 godina u selu je postojao i rod:
-Maminčan (1 k). Doseljeni su bili preko Maminca (Moravica) i pripadali fisu Kruja Zi. Sada je ovaj rod izumro.
Pravoslavni rodovi su:
-Đorđevi (3 k, sv. Arhanđeo), došli su 1929 g. na kupljeno zemljište. Poreklom su iz Pčinje.
Iz Pčinje se doselili još:
-Nikolići (1 k, sv. Nikola),
-Miljkovići (4 k, sv- Nikola),
-Petrovići (1 k, sv. Nikola),
-Stojanovići (1 k, sv. Arhanđeo),
-Nedeljkovići (1 k, sv. Nikola),
-Kitanovići (1 k, sv. Arhanđeo) i:
-Ristini ili Biljačanci (1 k, sv. Arhanđeo). Poslednji ime dobili po Biljači u Moravici gde im je dalje poreklo. Svi navedeni rodovi doseljeni su na zemljippe koje su kupili od manastira Prohora Pčinjskog. Naseljavanje su izvršili u vremenu od 1929. do 1933. godine.
Na mestu gde je ranije postojala crkva iseljenog starinačkog stanovništva pravoslavni seljaci iz Crnoginca podigli su krst. Seoska slava svih pravoslavnih rodova je Petrovdan.
Cigani-Romi.
Krajem 1940 g. u selu je živelo 10 ciganskih porodila od kojih su 4 imale svoje kućice, dok su ostali stanovali po zgradama imućnijih seoskih muslimana. Crnotinoki Cigani bližim poreklom su iz Biljane i Preševa. Bave se poljskim poslovima kao argati i momci.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Kumanovsko – Preševska Crna Gora“ a na osnovu prikupljenih podataka od 1940. do 1943. godine. Pripremio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)