Poreklo stanovništva sela Donje Punoševce (po knjizi Punuševce), Grad Vranje – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“, nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo je izrazito planinsko; leži na jugozapadnoj padini Motina, na granici Vranjske Kotline i Gornje Pčinje. Okolna naselja su: Punoševce u Gornjeoj Pčinji, Ćurkovica, Margance i Lepčince.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće sa izvora-kladenaca. U selu ima i dva bunara.
Zemlje i šume.
Oko kuća su potesi sa njivama, pašom i bukovom šumom. Njihovi nazivi su: Motino, Manastirište, Trešteni Kamen, Padine, Ornica i Kolibe.
Tip sela.
Punoševce je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale Dolinarci i Leskovica. U prvoj mahali su kuće rodova Čakrlinci, Bivolarci, Mezdrajci i Goginci. U drugoj mahali su kuće rodova Bulimačovci, Zeljanci i Sakamlici.
Ukupno je u selu 1955. godine je bilo ukupno 21 domaćinstava.
Postanak sela i prošlost.
Punoševce u slivu Južne Morave osnovano je pre oko 170 godina. Osnivač sela bio je Vučko, predak današnjeg roda Bulimačovci. Vučko je živeo u nižem seli Krševici. Njemu je tamo „doodija neki Arnautin kod ženu“. Za njim, iz nekog nižeg sela, došli su preci današnjeg roda Čakrlinci.
Potes Manastirište, pod pašom i oranicama, je na granici atara između Punoševca u slivu Južne Morave i Punoševcu u Slivu Pčinje. Preko njega je vodila srpsko-turska granica. Priča se da je tu nekada bio manastir.
Punoševce u slivu Južne Morave i susedno Punoševce u slivu Pčinje do 1878. godine činili su jedno naselje. Pomenute godine grebenom Motina bila je povučena srpsko-turska granica i od tada se oni smatraju kao dva posebna sela. Da bi se međusobno razlikovali, od 1878. do 1912. godine sela su se zvala Srpsko Punoševce u Vranjskoj Korlini i Tursko Punoševce u Gornjoj Pčinji.
Na grebenu Motina mestimično se poznaju šančevi i zidovi od karaula. To su ostaci od ranije tursko-srpske granice. Do 1912. godine preko ovog sela bilo je razvijeno krijumčarenje; iz Turske su stanovnici dobavljali so, šećer, pamuk – a iz Srbije u Tursku su švercovali oružje, maslo, sekire, raonike i dr.
Seoske slave su Đurđevdan (po crkvi u pčinjskom Punoševcu) i Spasovdan. Spasovdan se slavi odnedavno; jedne godine „tepao grad i zato se zavetili“. O seoskim slavama priređuje se sabor na mestu Kolibče.
Do 1878. godine groblje ovog sela bilo je u Pčinjskom Punoševcu. Od tada se sahranjuju u groblju sela Marganca.
Poreklo stanovništva:
U Punoševcu su ovi rodovi:
-Bulimačovci, Aranđelovdan, su doseljeni krajem XVIII veka iz nižeg sela Krševice. Milan, 78 godina – Stojan – Staja – Veličko – Vučko, koji se doselio. Neki njihovi istoimeni rođaci iz Krševice preselili su se u Vranje.
-Čakrlici i Bivolarci, Aranđelovdan, ranije su činili jedan rod. Doselili su se iz nekog sela u niziji.
-Zeljanci, Aranđelovdan, su grana od Bulimačovci. Neki njihov predak „uzeo je ženu Mezdrajku“ (iz Mezdraje u Gornjoj Pčinji) i po njoj dobili prezime.
-Goginci, Aranđelovdan, su se doselili pre 1878. godine iz pčinjskog Punoševca.Tamo imaju rođake.
-Sakamilici, Aranđelovdan. Vreme i mesto isto kao kod roda Goginci.
Iseljenici.
-Punuševčani žive u Srednjem Selu iznad Vranjske Banje.
-Goginci i Kalanci su se iselili u Dejance – Gornja Pčinja.
-Stamenkovići su se iselili u Gramadu kod Preševa.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)