Poreklo stanovništva sela Brnjare, opština Bujanovac – Pčinjski okrug. Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Kuće ovog sela su po dolovima i po blagim stranama u slivu Brnjarke, desne pritoke Kleničke Reke.
Vode.
Meštani koriste vodu za piće vodom sa izvora i bunara. Na ataru oko sela poznati su izvor Breotike i bunar zvani Grčki.
Zemlje i šume.
Njive i paša nalaze se na potesima zvanim: Dlagi Dol, Lisinci, Kukaavica, Stajka Padina, Turski Rid, Vrani Dol, Dojkin Dol, Vukova Bara, Slatina, Lovački Dol, Selište i Grčka Kruška.
Tip sela.
Brnjare je selo razbijenog tipa. Deli se na mahale, ima ih devet, koje nose rodovska imena. Svaka mahala razvila se deobom stanovnika od jedne kuće.
Brnjare je 1951. godine imalo 48 domaćinstava.
Postanak sela, starine i prošlost.
Na dolinskoj ravni kraj Brnjarke je mesto Selište. Tu je nekada ležalo staro srpsko selo. Kasnije je „zbog turskog nasilja selo zapustelo“. Pošto kao uzrok navode nasilje to je moglo biti krajem XVII ili u XVIII veku kada su se takva nasilja počela događati u celoj oblasti. Na selištu iskopavaju se zemljani ćupovi – „vrčevi“.
Naselje na Selištu je imalo crkvu, danas u ruševinama. Crkvina leži kod sadašnje osnovne škole. Stanje crkvenih ruševina je takvo da se gotovo vidi kakava je bila osnova crkve, kolike su joj dimenzije i kako je građena. Crkva je imala položaj istok-zapad, dužina iznosi 7,5 a širina 3,5 metra. Očuvani zidovi, istočni i severni, visoki su do krova. Za izradu zidova upotrebljavan je kamen, spolja malterisan. U zidinama se nalaze drvene stege, neke i danas očuvane. Stanje živopisa je sasvim rđavo. Na ulazu u crkvu poznaju se freske Sv. Nikole te se zbog toga veruje da je crkva bila posvećena pomenutom svecu – Sv. Nikola letnji. Ostale freske i slovenski natpisi su veoma oštećeni.
Groblje od nekadašnjeg sela postoji pored crkvine. Pokraj ovog groblja nalazi se i današnje groblje.
Sadašnje Brnjare nije mnogo staro. Stanovništvo je iz poznijeg vremena. Kada su se doseljavale prve porodice zemlja je bila „pustelija“; doseljenici su zauzimali koliko je kome trebalo. Kao osnivači računaju se četiri kuće današnjeg roda Belajkinci. Posle njih došli su preci ostalih rodova.
Za vreme Turaka veći deo seljaka imao je svoju zemlju. Jedino krajem XIX veka ovde su postojala dva mala dva čiflika; jedan grčki drugi turski. Vlasnik prvog čiflika Taša (sin Kosta) živeo je u Grčkoj; do 1908. godine on je ovde imao zemlju i jednog seljaka, zastupnika. Pomenute godine ta je zemlja prodata. Vlasnik drugog čiflika bio je Asan. On je 1878. do 1903. godine živeo u Brnjaru; potom je zemlju napustio i odselio se u Preševo.
Seoska slava je Spasovdan. Tada se „sveti maslo“ kod porušene crkve.
Poreklo stanovništva.
Brnjare su naselili srpski stanovnici iz Gornje Pčinje, okoline Preševa i okoline Kumanova.
Rodovi su:
-Belajkinci, Nikoljdan, su osnivači sela. Svoje poreklo ne znaju. U Brnjaru su menjali mahale tri puta; najpre su bili na višem zemljištu, potom sišli niže a sada se nalaze na najnižem mestu.
-Stevanovci i Marinci, Sv. Vrači, szu ranije činili jedna rod. Poreklom su iz Trnave kod Preševa. Iz pomenutog sela iselili zbog turskog ili arbanaškog zuluma.
-Cakarci, Aranđelovdan, su se doselili iz nekog sela u Gornjoj Pčinji.
-Gajinci, Aranđelovdan, su se doselili iz nekog sela u okolini Kumanova.
-Kalčinci i Carici, Sv. Petka, su ranije bili jedan rod. Doselili su e iz nekog sela u Gornjoj Pčinji. Kumstvo imaju i danas i pčinjskom selu Beravu.
-Ramanci, Aranđelovdan, su doseljeni iz sela Ramna kod Kumanova.
-Garejci, Aranđelovdan, doseljeni su iz nekog sela u Gornjoj Pčinji.
Iseljenici.
-Marinci žive u Spančevcu. Grana su od današnjih rodova Stevanovci i Marinci.
-Stanimirovci žive u Bukurevcu kod Preševa.
IZVOR: Prema knjizi Jovana F. Trifunoskog „Vranjska Kotlina“ nastaloj na osnovu podataka prikupljenih od 1951. do 1955. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)