Poreklo stanovništva sela Gornji Rinj, opština Bela Palanka – Pirotski okrug. Prema knjizi dr. Mihaila Kostića „Belopalanačka oblast (kotlina)“, izdanje 1970. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Geografsko topografske prilike.
Selo leži u podnožju Kovine (1121 m), pod vencem Rinjsske Planine: Ono je na spoju dveju kraških dolina, na mestu gde u dolinu Markove Padine, koja polazi od Straže, ulazi dolinica Brestove Bare. Između Rinjsskih Planina, koje se uzdižu iznad sela na severu, i Drenove Glave, koja zatvara dolinu na zapadu, Markova Padina se laktasto nastavalja u dolinu Ulice. Ka istoku i jugoistoku Markovu Padinu natkriljuje kraška zaravan i uzvisina Klednjeg (Klani) Dola na rinjskoj, u ovom delu, razrivenoj površi.
Vode.
Naselje se vodom snabdeva sa česama i bunara. U selu ima dve česme i jedna iznad naselja na mestu Radivojevac. U Gornjem Rinju ima bunara dubokih 5-7 metara i četiri oko naselja za pojenje stoke. Glavni izvori u ataru, sa kojih se stanovništvo služi vodom za piće a napaja se i stoka, su: Konji Kladenac i Bačevac.
Granica atara, zemlje i šume.
Granica atara na severu povučena je od Zelenog vrha (1334 m) do prisednje – sa svrljiškim selom Lozan. Na Goloj Vrtači međa je sa svrljiškim selom Periš a sa selom Kozjom, atar je od Gole Vrtače omeđen preko Nenine Vode, Srednjeg Vrha i Goleme Strane – do Klani Dola. Preko kraške površi Klani Dola, na severoistoku, tromeđe Gornjeg Rinja, Donjeg Rinja i Kozje, granica okreće na istok do Oranskog Vrha. Na zapadu, od Bačevca ona se proteže na Orjenčić (rudina), Livađe, Dugi Njivicu, Čačinu Vrtaču, Vučov Ćićer – tromeđu Vran Dola, Krupca i Gornjeg Rinja, i Lalinu Padinu do Zelenog Vrha.
Topografska imena za obradive površine su: Markova Padina, Čuće, Lazareva Bara, Stare Pojate, Podkruševica i Ulice. Planinske livade su na mestima: Stare Pojate, Podbunarica, Lešje, Podvrtače, Brestova Bara i Golema Padina. Potesi pod šumama nazivaju se: Drnova Glava, Bunavica, Glog, Kruševica i Izakovina. Utrina obuhvata: Rinjsku Rudinu, Šasu, Planinicu, Kruševicu, Kovinu (matorina) i Oranski Vrh.
Tip sela.
Gornji Rinj je planinsko razređeno naselje. U selu se razlikuu šest krajeva; oni pripadaju pojedinim porodičnim zajednicama: Sredselo čini Lalekavska Mala. Od nje uz dolinu Markove Padine ka jugu nastaju: Suljinska Mala, Mazinska Mala, Botovelska Mala i dve kuće „Mazinci“ na ulazu u selo, na desnoj strani puta. Na ušću Brestove Bare u Markovu Padinu leži Meljavska Mala sa 4 kuće. Od Sredsela (Lalekavska Mala), nastavlja se prema Ulici Ćeraničovska Mala sa 19 kuća. Iznad Ulice, na padini Drenove Glave, nalazi se Ogorelska Mala.
Starine u selu.
Na mestu Ceračkoj Padini ima ostataka od turske kule-carinarnice izgrađene na nekadašnjoj (do 1877. g) srpsko-turskoj granici. Druga kula-stražara bila je na ranijem graničnom mestu zvanom „Iza Kruševice“.
Poreklo stanovništva.
Starinci su:
-Ćeraničovi (Markovići, Ognjanovići, Nikolići, Jovanovići i Spasići), Aranđelovdan. Markovići broje 4 pojaseva: Penča (87 godina), Ćira, Marko i Stevan. Ima ih odseljenih u Belu Palanku 1946. godine.
-Suljaci (Đorđevići, Stančići, Ranđelovići, Marinkovići, Živkovići i Radenkovići), Aranđelovdan. Ranđelovići broje 4 pojaseva: Vladimir-40 godina, Penča, Mita i Ranđel. Stančići su od Goluba posinjenog od Stanče, koji nije imao muške dece: Veličko – 40 godina, Goga, Mina, Golub i Stanča. Živkovići su od Pauna iz Donjeg Rinja, koji se prizetio 1910. godine. Đorđevića ima odseljenih kao kolonista u Odžacima u Bačkoj, od 1946. godine.
-Ogorelci (Cvetkovići i Jankovići), Aranđelovdan. Rod broji 4 pojaseva: Jankovići: Nikola-51 godina, Manojlo, Ilija i Janko.
-Lalekavci (Cvetkovići), Mratindan. Ima ih odseljenih u Belu Palanku – 1910. i 1946. godine.
-Gotovelci (Miloševići), Nikoljdan. Milan-70 godina, Jeremija, Miloš i Stojan. Stojan se bio prizetio i selu Izvoru i dobio sina Miloša sa kojim se kasnije vratio u Gornji Rinj. Ima ih odseljenih u Nišu i Banatu.
Doseljenici su:
-Mazninci (Đorđevići), Alimpijevdan su iz Bozovika. Broje 4 pojaseva: Dimitrije-50 godina, Stojanča, Veličko i Đorgo. Đorgo se doselio kao pastir u rod Lalekavci. Od njih je dobio polovinu imanja i kćer za ženu, pa osnovao posebnu porodicu.
Selo ima svoje groblje.
Seoska preslava je Sv. Jovan, a zavetina Spasovdan.
IZVOR: Prema knjizi dr Mihaila Kostića „Belopalanačka oblast (kotlina)“, izdanje 1970. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)