Poreklo prezimena Mihić

[toggle title=”TESTIRANI MIHIĆI NA SRPSKOM DNK PROJEKTU”]

Mihić

Haplogrupa: I2a Din-N rod Mirilovića

Poreklo: Lokve, Dubrava, Hercegovina

Krsna slava: Jovanjdan

Kontakt:
_________________________

Mihić

Haplogrupa: J1c rod A

Poreklo: Stolac, Bosna i Hercegovina

Krsna slava: Aranđelovdan

Kontakt:
_________________________

KOMPLETNE REZULTATE POGLEDAJTE OVDE[/toggle]

 

Prilog o prezimenu Mihić napisao Velibor Mihić.

Prezime Mihić nije osobito često. Na prostorima bivše Jugoslavije ovo prezime verovatno nosi svega nekoliko hiljada osoba. Čini se da su današnji Mihići prezime dobili po rodonačelniku koji se zvao Miho. Miho je ime odmila za Mihajla. Posvedočeno je u dokumentima od prve polovine 14. veka. Mihići i Mijići su dve varijante istog prezimena. I jedne i druge u starim dokumentima često nalazimo kao Miiće.

Najvećim delom matica Mihića je u istočnoj Hercegovini. Pripadali su izgleda Mirilovićima, na osnovu čega bi im se dalja starina mogla tražiti na prostorima Crne Gore, a dalje, na prostoru Stare Srbije i današnje Makedonije. Bavili su se kao i drugi, pre svega stočarstvom i trgovinom, ali bili su poznati i kao zidari i klesari. Neki od njih dostizali su visoke položaje u društvu. Tako je polovinom XVIII veka mitropolit dabro-bosanski bio Gavrilo Mihić “Trebinjac”, a na krajiškim prostorima neki od njih popeli su se na društvenoj lestvici toliko da poseduju i grb.

Po Hercegovini su se premeštali shodno društveno-ekonomskim i političkim prilikama i neprilikama, selili su se izgleda iz postojbine od XV veka do danas, a neki shodno prilikama menjali i veru. Ipak, ostalo ih je i u Hercegovini.

Na osnovu Y-DNK analize porekla po muškoj liniji koje se sprovodi u okviru „Srpskog DNK projekta“, Mihići koji slave Jovanjdan pripadaju haplogrupi I2a Din-N koja je najzastupljenija kod Srba, i rodu Mirilovića kako kazuje i predanje.

Poreklo hercegovačkih Mihića koji slave Jovanjdan

U našu familiju spadaju svi oni Mihići čiji su se preci raseljavali ili i danas žive u Hercegovini, na prostorima Čavaša, Bančića, Dabra (Potkom), Koritnika, Dabrice, Dubrava (Lokve), i koji slave kao krsnu slavu Sabor Svetog Jovana Krstitelja – Jovanjdan.

Prema predanju koje je ispričao stari Gligor Đogo iz Rujevog dola u Gornjem Hrasnu 1936. godine, dokumentaciji koja je pronađena u manastiru Dobrićevu i Dečanima, zatim Dubrovačkom i Mletačkom arhivu i zapisima putopisaca, predak Mihića zbog krvne osvete pređe iz Vasojevića u Riđane kod Nikšića (Crna Gora). Izgleda da se tamo zvao Orlović.

Krsna slava Mihića – Sveti Jovan

Orlovići iz Riđana zbog krvi preseliše u Petroviće i prozvače se Rajkovići. U Petrovićima se potukoše sa Vlasima i zbog krvne osvete pređoše u Miriloviće kod Bileće.

Predanje kaže da je među Rajkovićima bio jedan pametan čovek koji je uspešno mirio zavađena bratstva, pa ga nazvaše Knez Mirilo. Po njemu dobiše ime Mirilovići. Jednoga dana sinovi Kneza Mirila pobiše pašalije, te zbog krvne osvete njih šest sa ocem, Knezom Mirilom, preseli u Gornje Hrasno, između 1500. i 1600. godine, a sedmi sin Aćim osta u Mirilovićima.

Knežići u Pobrđu, Mihići i Pašići Pod Kulom potiču od četvrtog sina Kneza Mirila.

Prema predanju koje ispriča Vojko Mihić iz Bančića star 93 godine, koje je čuo od oca Jove, koji je imao 103 godine kada je umro, kao i prema priči Marka Mihića iz Čavaša, starog 93 godine, koje je čuo od oca Nikole, koji je imao 98 godina kada je umro, predak Mihića zbog krvne osvete dođe iz Mirilovića u Gornje Hrasno. On je bio knez i njegov sin koji se naseli na Pobrđe dobi prezime Knežić. Miho Knežić, brat Serdara Milinka Knežića pređe da živi s Pobrđa u Selišnice, isto u Gornjem Hrasnu. Miho je imao četiri sina. Za vreme Turske uprave jednog Mihina sina od 10 godina odvedoše Turci haračlije u Carigrad. Kroz nekoliko godina Mihin sin se vrati u Hercegovinu kao paša. On se seti roditelja i braće koje pronađe u Hrasnu i oslobodi ih plaćanja harača. On napravi kulu u Selišnicama i to mesto se prozva Pod Kulom. Tako je Miho Pod Kulom u Gornjem Hrasnu imao 9 harača brda i 90 rala zemlje u Popovu polju. Njegovi sinovi Ilija, Todor i Tomo, po ocu Mihi dobiše prezime Mihići. Njihovo imanje se i danas zove Mihićevina.

Posle nekoliko godina kod Mihe na konak dođoše Turci haračlije da kupe harač. Mihin sin Tomo bio je čobanin i čuvao stoku. Dolaskom kući od stoke, nađe haračlije pa ih pogubi i tako spreči davanje harača. Po turskim zakonima, za ubistvo moraše se menjati kadiluk i platiti krvnina.Turske vlasti im zapleniše svo imanje osim jednog dela koji osta na nekoj ženi. Mihići su i za vreme Austrije od tog dela uzimali travninu i hak, a posle su to imanje prodali nekom Rogonjiću.

Mihiće raseliše iz Hrasna: Todor se nastani u Čavašu, njegov brat Ilija u Bančićima, a Tomo koji pogubi haračlije ode dalje i nastani se na zaravni Medene glave i obronaka planine Sniježnica, blizu Koma.

Familije i bratstva srodne hercegovačkim Mihićima koji slave Jovanjdan

 

Rekonstrukcija porodičnog grba

(vlasništvo Ivice Mihića)

Mihići koji slave Jovanjdan smatraju se pripadnicima velike grupe bratstava koja vode poreklo od šest sinova Mirila, rodonačelnika Mirilovića. To su bila bratstva po Donjem i Gornjem Hrasnu i njihove raselice: Đoge, Medani, Ćukovi, Bukvići, Knežići, Mihići, Žarkovići, Komadi, Rajkovići, Mičete i Krulji – svi pravoslavne vere i slave Jovanjdan. U njihove bratstvenike ubrajaju se i muslimanske familije Tucaković, Elezović, Pašić, Tojaga, Kukuruzović i Ćuslić.

O poreklu svakog od ovih bratstava moglo bi se posebno pisati. Zajedničko im je da čuvaju tradiciju da su poreklom Mirilovići. Mirilovići se na dečanskom vlastelinstvu pominju od XIV veka. Prema jednom predanju rodonačelnik Mirilovića, Knez Mirilo, bio je iz porodice Kapor koja vodi poreklo od Rajkovića. Po tom predanju starinom su iz Makedonije, a u selo Miriloviće kod Bileće, koje po njima dobi ime, prešli su iz Petrovića u Oputnoj Rudini (Crna Gora).

Osim Mirilovića, od Rajkovića još potiču i familije Kapor, Dželetović i Anđelić, a njihov rod su i Dende.

Đoge, Medani i Ćukovi u Rujevom dolu potiču od dva brata Mirilovića.

Bukvići u Pobrđu potiču od trećeg brata Mirilovića.

Knežići u Pobrđu, Mihići, Pašići Pod Kulom, Žarkovići i Komadi potiču od četvrtog sina Kneza Mirila.

Od petog sina Kneza Mirila potiču Elezovići. Od njega potiču i Žarkovići i Komadi.

Od šestog sina Kneza Mirila potiču Tucakovići u Hrasnu i Rajkovići u Jasenjanima kod Mostara.

Od potomstva šest sinova kneza Mirila potiču i Mičete.

Od Mihinog sina paše postaše Pašići.

Ostale familije koje nose prezime Mihić

Text Box:

Grb Mirilovića, bratstva Mihića

O Mihićima u Hercegovini ima srazmerno dosta podataka. Osim Mihića koji slave Jovanjdan, u Hercegovini postoji i druga srpska familija Mihića koji slave Aranđelovdan. Na Poplatu postoji Mihića mahala i Ružića mahala. Mihići i Ružići u ovom selu slave Aranđelovdan. Po predanju zabeleženom početkom 20. veka oni su potomci brata i sestre Mihe i Ruže, dece jednog od izumrlih Mirkovića. Po Mihi su tako dobili prezime današnji Mihići, a po Ruži Ružići. Ružića mahala se po istom predanju nekada zvala Mirkovina i u njoj je nekada postojala jedna kuća Mirkovića, koji slave Đurđevdan. I Karića mahala ulazila je izgleda nekada u okvire Mirkovine. Današnji naziv dobila je po rodu Karića, doseljenicima iz Popova Polja, koji slave Đurđevdan. U Predolju kod Stoca i Avtovcu kod Gacka, Mihići su raselice sa Poplata.

Za poznatu muslimansku porodicu Šarić, koja je držala Stolačku (Vidošku) kapetaniju do sredine XVIII veka, zabeleženo je da potiče od Mihića sa Poplata.

Mihići se nalaze i drugde: u okolini Srebrenice, Teslića, u Sarajevu, Sanici (Ključ), po Dalmaciji, Lici, Slavoniji, Vojvodini… Slave različite slave. Mihića je na primer u Somboru bilo još 1715. godine. Na Šolti se zna da su iz Bosne.

Interesantno je poreklo ličkih Mihića. U jednom rukopisu iz XVIII veka navedeno je predanje da se ličkim rodovima pod zbirnim imenom Rukavine, kojima pripadaju i Mihići, predak zvao Grgur Vladimirović, da je bio vlastelin sa Neretve (opet Hercegovina) i da je po padu Bosne pod Turke 1463. godine sa porodicom prebegao u Dalmaciju. Po svemu sudeći sa njim su u Dalmaciju krenuli i neki od Mihića, koje i danas nalazimo u Lici.