Na današnji dan: Umro glumac Ljuba Tadić

28. oktobra 2005. – U Beogradu umro jedan od najvećih srpskih glumaca Ljubomir Ljuba Tadić, specifičan po svom gromkom, dramskom glasu.

Ljuba Tadić rođen je 31. maja 1929. u Uroševcu. Njegov otac je bio Čačanin, koji je predavao istoriju u gimnaziji na Kosovu tako da su se on i njegova tri brata rodili tamo.

Glumom počinje da se bavi još kao gimnazijalac (1944), u dramskom rekvijemu streljanim đacima u tek osnovanom Kragujevačkom pozorištu. Tamo je do upisa na Akademiju za pozorišnu umetnost (1949) odigrao oko četrdeset uloga.

Studije glume završio je 1953. u klasi profesora Joze Laurenčića. Počeo je u pozorištu „Joakim Vujić“ u Kragujevcu, ali je igrao i u Beogradskom dramskom pozorištu, Narodnom pozorištu u Beogradu, Jugoslovenskom dramskom pozorištu, Ateljeu 212, u alternativnom pozorištu „Magaza“ koje je zajedno sa suprugom Snežanom Nikšić osnovao 1983.

Danas se velika scena Jugoslovenskog dramskog pozorišta zove „Ljuba Tadić“.

Tadić je bio tražena medijska ličnost, samosvestan, naglašene individualnosti, te svojevrsnog društvenog i političkog angažmana (npr., preko 500 puta je nastupio u ODBRANI SOKRATOVOJ I SMRTI, ” pogubnoj kritici dogmatizma, i gluposti neznanja “). Iako je primarno pozorišni glumac, mnogo nastupa na radiju, televiziji i u više od 60 filmova, ostavljajući svuda pečat svoje osobenosti. Bez obzira na sklonost izvenoj teatarskoj stilizaciji, privlači film, reditelje svih generacija, zahvaljujući ne samo svojoj glumačkoj evoluciji, već i doslednosti u izboru uloga kojima će se moći iskazati i nezavisno od uspeha filma.

Nakon debija 1953. godine u filmu BILA SAM JAČA, G. Gavrina, nižu se uloge tipičnog tadićevskog afiniteta, o ” ljudima koji nigde ne uspevaju da se udenu “: neuspeli begunci (npr.DEVOJKA I HRAST, 1955., K. Golika; VELIKI I MALI, 1956., V. Pogačića – Zlatna medalja “Arena” u Puli; NEBESKI ODRED, 1961., B. Boškovića; DIVLJE SENKE, 1967; i ZAZIDANI 1969, K. Rakonjca; BEKSTVA, 1968., R. Novakovića; MIRIS POLJSKOG CVEĆA, 1977., S. Karanovića), tragični usamljenici (npr. razočarani major u GORKOM DELU REKE, 1965., J. Živanovića; Sava Kovačević u SUTJESCI, 1973., S. Delića, naslovni lik u DOKTORU MLADENU, 1975., M. Mutapčića – Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu. Zatim likovi bizarnih sudbina (npr. sudionik u ubistvu u SIBIRSKOJ LEDI MAGBET, 1962., A. Wajde, ubica sina zbog časti u VUKU SA PROKLETIJA, 1968, M. Stamenkovića – Zlatna arena u Puli, zatim u sukobu sa svima u PUTU U RAJ, 1970., M. Fanellija i apartni Pontije Pilat u MAJSTORU I MARGARITI, 1972., A.Petrovića) i sl.Glavne uloge igrao je u filmovima CAMPO MAMULA (V. Stojanovića,1959.), KAPI, VODE, RATNICI (omnibus, epizoda M. Bapca, 1962), MARŠ NA DRINU (Ž. Mitrović, 1964, Zlatna arena u Puli), VIŠNJA NA TAŠMAJDANU (S. Janković, 1968.), PRE ISTINE (K. Rakonjac, 1968, Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu), BALADA O SVIREPOM (R. – L. Đukić, 1971), STRAH (M. Klopčić, 1974, Zlatna arena u Puli i Car Konstantin u Nišu), SPECIJALNI TRETMAN (G. Paskaljević, 1980), OD ZLATA JABUKA (N. Stojanovića, 1986) i LEPE ŽENE PROLAZE KROZ GRAD (Ž. Žilnika, 1986). Povremeno nastupa i u inostranstvu (npr. STEPA, 1962, A. Lattuade u Italiji i CRNO I BELO KAO DAN I NOĆ, 1978., W. Peterson u Nemačkoj). Od njegovih televizijskih uloga izdvaja se ona u seriji PESMA Ž. Pavlovića.

IZVOR: Vikipedija

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=irrKEgYmCQw&feature=related[/youtube]