Opština Pirot:
Bazovik, Barje Čiflik, Basara, Bela, Berilovac, Berovica, Blato, Brlog, Velika Lukanja, Veliki Jovanovac, Veliki Suvodol, Veliko Selo, Visočka Ržana, Vlasi, Vojnegovac, Vranište, Gnjilan, Gornja Držina, Gostuša, Gradašnica, Gradište, Dobri Do, Dojkinci, Držina, Zavoj (ukinuto 1979. godine zbog potapanja, formirano ponovo 2007. godine), Zaskovci, Izvor, Jalbotina, Jelovica, Kamik, Koprivštica, Kostur, Krupac, Kumanovo, Mala Lukanja (naselje ukinuto 1986. godine zbog potapanja, formirano ponovo 2007. godine) Mali Jovanovac, Mali Suvodol, Milojkovac, Mirkovci, Nišor, Novi Zavoj (formirano 1979. godine umesto naselja Zavoj), Obrenovac, Oreovica, Orlja, Osmakova, Pakleštica, Pasjač (do 1965. godine Pasjača), Petrovac, Pirot, Planinica, Pokrevenik, Poljska Ržana, Ponor, Prisjan, Ragodeš, Rasnica, Rosomač, Rsovci, Rudinje, Sinja Glava, Slavinja, Sopot, Srećkovac, Staničenje, Sukovo, Temska, Topli Do, Trnjana, Cerev Del, Cerova, Crvenčevo, Crnoklište, Činiglavci i Šugrin.
6. septembar 2015. u 15:15
Svetlana
Dobar dan, zovem se Svetlana Madic, rodjena sam u Kikindi, ali su mi sa oceve strane iz sela Rsovci, opstina Pirot.
Da li zna neko nesto vise o mom prezimenu, krsna slava nam je Sveti Nikola. Deda mi je napomenuo da ovo prezime nosimo tek od njegovog oca, a da se njegov deda prezivao Aleksic, kako kaze bili su pod Bugarima pa su morali da menjaju prezimena, da bi se izgubili koreni, kaze, tako je bilo slucajeva da u jednoj kuci zive dva rodjena brata a razlicito se prezivaju….Zna li neko vise o tome, ili ja imam pogresne informacije?
Pozdrav
9. mart 2017. u 10:43
Marjan
Pozdrav,
Ja jedino što Vam mogu reći sa sam znao pokojnog komšiju koji se prezivao Madić i iz Rsovaca. Imao je kućicu pre sela, u šumi blizu potoka. Mislim da je bio Nikola. I mislim da je imao ćerku i sina, a sin dva sina tj.unuka. Mi smo živeli u gradu na istom spratu zgrade. Imao je narandžastu Škodu i imam lepe uspomene iz te kućice pored potoka. Napravio je mali raj. Žena mu je davno pre njega umrla. On, misli, početkom 2000-ih.
14. avgust 2021. u 21:00
Aleksandar
Devojačko prezime moje majke, a koja je iz rsovci, je madic. Preko te familije je PLIC. i ja ne znam puno. Imao sam drugare iz kikinde koji su dolazili na letnje raspuste iz kikinde…
18. maj 2016. u 21:22
Aleksandar
Ja sam poreklom iz Jelovice,10 km od Rsovci…., takodje Madic
Porodicno prezime se vuce jos od nekog deda Made iz turskog vremena,mada oostoje price o menjanju prezimena za vreme ratova ali bez nekog cvrstog dokaza.
Jako malo podataka o ovom prezimenu ali je definitivmo specificno vezano za Pirotski okrug…
I nigde se drugo ne moze naci,hde god da su madici poreklom su iz Pirota…..
6. februar 2023. u 02:05
Kr100SRB
Porodica Kamenović iz Pirota,ima veze sa Visoćku Ržanu, zna li neko poreklo prezimena ili neko stablo,zahvalan unapred ! Zet😊
25. maj 2016. u 14:30
svetlana ciric
moj otac je Ciric iz Krupca kod Pirota . Da li znate nesto o Ciricima iz tog kraja
31. maj 2020. u 16:00
vlada
voleo bi da se cujemo u vezi prezimena i krupca iz pirota…0669384515
5. septembar 2022. u 22:24
Marijana
Moj otac je bio iz sela Krupac ulica je bila Jovanovic
5. novembar 2016. u 09:05
Petrovic Kiro
Moj pramdeda Stanko je iz sela Rudinje,imao je 4 sina,jedan od njih je moj deda Sima koji se iselio u Makedoniju,mislim 1935godine,imao je 4 dece,Voislav,moj otac Jovan,Milka l Rosanda(Sanda).1946 smo kolonizirani u Vojvodinu.Molio bih svakoga ko mi moze pomoci da saznam sto vise o svom poreklu.
23. februar 2023. u 11:45
Andreas
Poštovani Kiro Petroviću!
Moj deda David Petrović je bio rođen u Rudinju (Pirot) 1913. i iselio se sa porodicom u Makedoniju 1914. A kasnije 1951. U Požarevac. Njegov otac, moj pradeda, bio Jelenko i imao brata Todora (sad je ta grana u Vojvodini selo Jabuka). Moj čukundeda je bio Manojlo, tako da vaša imena ne sklope sa mojim Petrovićima, ali je ipak interesantno da više porodica Petrović emigrirali u Makedoniju, pa onda u Srbiju. U svakom slučaju, naši Petrovići su haplogrura I-Z16983
9. oktobar 2017. u 12:10
Vojislav Ananić
GOSTUŠA
Gostuša je selo na Staroj planini, tridesetak kilometara od Pirota. Nalazi se na obalama Zavojskog jezera, na nekadašnjem rimskom putu. Odlikuje ga arhaična arhitektura i očuvanost starih običaja i kulture. O Gostuši, kao autentičnom selu koje najvernije oslikava život staroplaninskog stanovništva, snimljeni su mnogobrojni filmovi i napisani tekstovi koji su ušli u anale etnografije. Okružena je strmim brdima obraslim niskim rastinjem, ili veštački pošumljenim.
Gostuša se graniči sa jugozapadne strane Zavojem i Malom Lukanjom; južnom sa Velikom Lukanjom; sa istočne strane: Belom, Paklešticom, Dojkincima; i sa severozapadne strane sa Toplim Dolom. Gostuški atar se prostire, gledano uzvodno uz reku Gostušicu, sa desne strane, odnosno sa leve strane reke, a na jedan kilometar od lukanjskog naselja: Rudina, tačnije od Bele vode (česme koja se nalazi pored puta), pa naviše ka istoku preko Korneta do brda Kaliman; dalje ka severoistoku preko Lukanjskog puta, pa desno na istoku do Lukanjkog suvata, Konjarnik, Bratkova strana, Bratkov vrh, Lazarevi jegreci, Krvave bare, Lećija, Turska livada, Mutna bara, Dragaljica, Belan, Jeg’n, Biljenica, Zanoga, Stražišta, Sredort, Vilan, Mečkat, Bučje, Belska reka, Orničje, Bodin del, Minica i Skrča, koja zatvara krug do Bele vode. Katastarska površina teritorije Gostuše iznosi 4.584 ha, 01 ari i 12 m. Postanak naselja i ime sela
U nedostatku pisanih dokumenata o nastanku sela, osloniću se na tumačenja ljudi od nauke, putopisaca i na legende koje su mi ispričali ljudi, a koji su ih pak čuli od svojih starijih predaka i koje u daljem tekstu navodim:
Po narodnom predanju selo je jedno od tri najstarija naselja u pirotskom kraju, a i ime je dobilo po gostionici koja je bila na važnom karavanskom putu između Ponišavlja i severne Bugarske. Prema tumačenju dr Sretena Petrovića ime sela vodi poreklo po staroslovenskom bogu Radgosu.
„Nedostatak pouzdanih istorijskih, arheoloških i drugih egzaktnih podataka uputio je pisca da se u pogledu porekla Velike Lukanje donekle osloni na narodna sećanja i predanje. Ovaj izvor je, međutim, veoma nesiguran. Prema ovoj vrsti osnova, seosko poreklo datira od pre tri stotine godina, to jest s kraja 17. ili početka 18. veka. Pouzdanost postojanja okolnih sela, Zavoja, Gostuše, Bele, Pokrivštice i Pokrovenika, međutim, utvrđena je još u 16. veku (1576/77. g.). Ovaj podatak posredno upućuje na zaključak i o postojanju Velike Lukanje u srednjem veku. Sva navedena sela su, naime, upisana u dželepkeškom popisu dažbina iz 1576/77. godine kojim se obavezuju da plaćaju dželepkeški (ovčarski) danak, to jest da na svakih 25 ovaca daju po jednu ovcu“.
„Gostuša je planinsko dolinsko selo u dolini Gostuške reke pod Starom planinom , u opštini Pirot. Zabeležena je godine 1576 – 1577, u dželepkeškom spisku, pod današnjim nazivom (Gostuša) sa devet dželepkeških domaćinstava, u kazi Šehirćoj. Naziv, osnovom Gost (gozd) insinuira poreklo od slovenske reči gozd (šuma), s nastavkom na stranoj (vlaško-rumunskoj) osnovi – uš(a). Naselje (selo), dakle, zasnovano u šumskom kraju, u šumi, što je inače u saglasnosti sa stvarnim prirodno-geografskim crtama sredine“.
Po pričanju Milutina Nikolića, koji je slušao priče starih meštana iz Gostuše, jedna verzija glasi ovako: Bežeći sa svojim porodicama od turskog zuluma, dva brata, Grada i Goran, krenuli su uz Gradašničku reku, pa se Grada sa svojom porodicom nastanio u Gradašnicu, a Goran je nastavio put u pravcu Visoka.
Putujući dva dana po bespuću, stigao je do mesta Selišći dol, što i samo ime dolini kazuje (selišći – selište) i tu se nastanio pored reke Gostušice. I to vreme koje je Goran proveo na putu do Gostuše računa se da je Gostuša mlađa od Gradašnice, odnosno samo dva dana. Kasnije se Goran sa porodicom preselio na mesto gde su danas familije K’cini, pored izvora, na mesto gde je po legendi bila gostionica ili menza rimske vojske.
A priča koju sam ja čuo od starih meštana ovog sela o postanku i imenu sela i pojedinih mesta koja su vezana za ime i postanak glasi ovako: da su ce u Gostušu, bežeći od turskog zuluma, doselile četiri porodice iz sela Gradašnice, i to u gornji deo sela kraj izvora, na mesto gde su danas familije Kcini, na ruševine nekadašnjeg rimskog vojnog objekta, koji je Rimljanima koristio kao neka vrsta vojničke menze, ali se verovatno tu dobro jelo i pilo-gostilo, pa je prvobitno ime sela bilo Gosti-duša, a kasnije iz tog imena izvedeno je ime Gostuša.
U prilog pričama meštana idu i nazivi mesta koja se pominju, kao što neposredno iznad sela postoji brdo Nagrad. Ovo brdo je dobilo naziv po ostacima utvrđenja koje se nalazilo na samom vrhu, a po legendi tu je bilo utvrđenje koje je sagradila i koristila rimska vojska. I danas se mogu naći ostaci temelja ovog nekadašnjeg zdanja. Ime je izvedeno iz dve reči na-grad i danas se zove Nagrad. Za brdo Nagrad vezuju se legende o imenima mesta – Srbenica i Vojni put (put koji povezuje Nagrad i Srbenicu sa mestom nekadašnje gostionice), sa selom.
Mahale
Selo se deli na Gornji kraj i Dolnji kraj. Gornji kraj ima uže celine: Na-sklop. Kopani dol, Češma na Petrijin z’d, K’cino vrelo /Neinsći kladenac, Stara češma kodi Velkovi, Gornjokrajska grobišta i Lug u Rekutu, a Dolnji kraj: Preko reku / Rasadarnice, Šajtini, Milošova porta, Stojinsći ven’c, Božinska porta, Dol / Dolci, Masalensći kladenac, Topila, Potini. Verzija o postanku Potine male glasi ovako:
Potina mahala je nastala tako što su dva brata, Pota i Živa, koji su živeli gde su danas familije Živini i Marićini, pa prilikom deobe Pota sačini svoj dom na mestu današnje Potine mahale, a Živa ostane tamo gde je i danas jedna porodica Živinih.
Nizvodno niz reku Gostušicu, u mestu zvanom Reka, nekada je bila naseljena familija Zagorci.
Familije
Adžijini, Balabanovci, Božanćinci, Bajini, pej. Đizdini, Božinci, Boškovi, pej. Džumbusi, Buzini, Bađerovi, Velkovi, Votini, Glavinci, (srodni sa Stojanovcima), Goroleinci, Grđini (grana Velkovih, po deda Grgi), Grljini, nov. Tačini, Dončini, Đergovi, Đizdini (v. Božanćinci), Živini, Žićini, Zagorci (od Ignatovih a po Mariji koja je došla u familiju iz bugarskog Zagorja), Ignatovi / Ignjatovi, Iđini (v. Stoćini), Jasnilovci/ Jesnilovci, Jorčini / Jorčinci, Jovanćini, Kaladžijini, Kovinci, Koleini, Kukuriđini, Kcini, Kšini, Lalinci, Ličini, Marićini, Markovi, Masaleinci/ Masalenci, ret. Maseleinci; Madžarevci, Marićini, Mamutovi, Mandini, Miloševi, Mihajlovi, Mitišovci, Murđinci, Ninini, Najdanovi, Neinci (izumrli), Pantaleini, Pardinci, Potini, Popokadže, Popovi, Pundinci / Pundini (od Božinci), Ravinci /prešli u familije: Markovi, Ćatini, Masalenci/, Raljćinci, Saltirćini, Stankovi, Stavrini, Stevanovci, Stojinci, Stojćini / Stoćini, Skkcovi, Tačini (v. Grljini), Terziinci, Tominci, Ćatini (od Ravinci), Ćirćini, Ćosinci, Cajkovi, Čoltini, Džandarovi, Džonini, Džoćinci, Džumbusi (v. Boškovi), Džurinci, Šajtini, Švabini, Šulejinci / Šuleinci.
Porodice odseljene u Vojvodinu
Godine 1946. je obavljena kolonizacija, pa ce nekoliko porodica iz Gostuše odselilo u razna mesta u Vojvodini.
Slobodan Stojanović: „Gostušani su počeli sa iseljavanjem odmah posle Drugog svetskog rata i to većinom u Vojvodinu u mesta: Sase, Dolovo, Dobanovce, Jakovo, Novi Sad, a u Pirot veoma malo. Kada se u Pirotu razvila industrija i Građevinsko preduzeće „Progres“, onda se veliki broj Gostušana doselio u Pirot. Pouzdano mogu da tvrdim da je godine 1975. otišlo dvadeset i pet mladih ljudi, koji su napravili svoje kuće u Pirotu, i sredili svoju životnu egzistenciju. Oni koji su napuštali selo prodavali su svoje kuće onima koji su ostajali, i dobro se sećam da je jedna kuća menjala svoje vlasnike šest puta, a to je kuća čiji je prvi vlasnik bio Dušan Jovanović, zatim, Vladimir Cvetković, pa Dragoljub Milošević, Petar Ćirić, Velimir Penić, i na kraju Novica Penić, a sada je vlasnik njegov sin Dragan Penić, koji ne živi u njoj, ali je održava.
Pošto nisam bio u mogućnosti da prikupim podatke o svim porodicama koje su napustile svoje rodno selo i naselile se u Vojvodini i drugim mestima, navodim samo nekoliko porodica.
Porodica Marković
Dragutin je rođen 1904.god. u selu Gostuši. Nekoliko godina bio je i predsednik opštine Velika Lukanja. Dragutin je oženjen suprugom Rajnom sa kojom su izrodili troje dece. Najstariji sin Rade služio je vojsku u Pančevu. Dopao mu se Banat i Dolovo. Kad se vratio u Gostušu, ispričao je svojima i sve ih ubedio da napuste svoj rodni kraj i 6.5.1946. god. na Đurđevdan sa porodicom stiže u Dolovo. Teretnim vozom putovali su nedelju dana do Kovina, a od Kovina Radetov drugar iz vojske je obezbedio konje i kola i preterali stvari u Dolovo.
Porodica Ninić
Slavko Ninić se sa sinovima Vukadinom i Vekoslavom 1949. godine odselio u Dolovo, a kasnije se Vekoslav sa svojom porodicom preselio u Pančevo, gde i danas žive i uspešno privređuju.
Unuk Slavkov, Petar, osnovao je porodičnu firmu u kojoj je zaposlio pored ostalih i svoju rodbinu. Firma veoma uspešno posluje, a Petar je uspešan poslovan čovek. Firma u svom sastavu ima pogon za preradu žitarica, pekaru i trgovinu mlinsko-pekarskim proizvodima.
Porodica Damnjanović
Milka Damnjanović, rođena 1910, s. Gostuša. Živela do 1995. Doseljena u Dobanovce 1947. Otac Kosta Pejčić, Gostuša, majka Kostadinka (Mančić), Gostuša.
Branislav – Branko Damnjanović, rođen 1921, s. Gostuša. Doseljen u Dobanovce 1958. Otac Peša, Crni Vrh, majka Milka (Panić), Gostuša.
Stojan Damnjanović, rođen 1925, s. Gostuša. Doseljen u Dobanovce 1965. Otac Peša, Crni Vrh kod Kalne, majka Milka (Panić), Gostuša.
Milina Damnjanović, rođena 1930, s. Mala Lukanja, Pirot. Doseljena 1945. (Jakovo), 1965. (Dobanovci). Otac Stojan Đorđević, Mala Lukanja, majka Zagorka (Vidanović), Gostuša.
Milica Damnjanović, rođena 1916, s. Gostuša. Doseljena u Dobanovce 1958. Otac Sava Nešić, Gostuša, majka Jelena (Ilić), Gostuša.
Vasilije – Vasa Damnjanović, rođen 1918, s. Gostuša. Doseljen u Dobanovce 1958. Otac Peša, Crni Vrh, majka Milka (Panić), Gostuša.
Jelenko Damnjanović, rođen 1935, s. Gostuša. Doseljen u Dobanovce 1947. Otac Božidar, majka Milka (Pejčić), deda Peša, Crni Vrh.
Porodica Pejčić
Branko Pejčić, rođen 1933, s. Gostuša. Doseljen 1947. u Dobanovce. Otac Dragutin, Gostuša, majka Natalija (Jelenković), Gostuša. Porodica Pejčić, po poreklu je iz familije Mitišovci. Pejčić Dragutin, otac Pejčić Branislava, bio je veoma radan čovek.
I jednom prilikom, vadeći kamene ploče za pokrivanje tek sagrađene kuće, povredio je noge i kao hendikepiran nije se predao i podlegao svom hendikepu, već je pod stare dane izučio ćurčijski zanat. Ovim zanatom se bavio do samog kraja života, pa je baveći se ovim zantom za svoj radni vek sagradio devet kuća. Dok je bio na svojim nogama, učestvovao je i u “borbi” na Ravnom bučju koja se vodila izmeću Gostuše i Dojkinaca. Posle Drugog svetskog rata sa svojom decom i unucima se doselio u Pirot, a kuća mu je bila preko puta gradske pekare „Crni Marko“, da bi se 1947. godine sa sinom Branislavom i unucima doselili u Dobanovce.
Unuk Mile ima svojevrstan mali muzej u kome čuva predmete koje su upotrebljavali još u Gostuši, ali pošto je zaljubljen u starine, i danas sakuplja stare predmete i oprema svoj jedinstveni muzej na području Dobanovaca. Ali ne samo to, on čuva stare fotografije svojih predaka, ali i redovno posećuje svoj rodni kraj.
Porodica Colić
Dimitrije Colić je rođen 15. oktobra 1908. godine u Gostuši. Zvali su ga Mita Đizda (Gizda). Godine 1946. sa svojom ženom Srbijankom, ćerkom Milicom i sinom Davidom – Vitkom Colićem, rođ. 1941. u Gostuši, doseljava se u Srem. U Dobanovcima 1951. rodio mu se sin Stanimir Colić. Porodičnu lozu nastavljaju petoro unučadi i četvoro praunučadi. Ivica Colić, rođen 1973, Zemun, otac Stanimir, Dobanovci, majka Vera (Nikolić), Gostuša.
Stojan Potić, rođen 26. oktobra 1899. godine u Gostuši, bio je učesnik u događajima na Ravnom bučju i Bratkovoj strani. Doselio se 1948. godine u Dobanovce, ali se do 1976. godine nije pomirio sa činjenicom da ova dva mesta ostanu na dojkinačkoj strani kada je poslednji put pokušao da dokaže da je to svojina Gostuše.
Jevrosima Stefanović, rođena 1930, s. Gostuša. Doseljena 1948. Otac Petar Potić, Gostuša, majka Ruska-Ružica (Antić), Gostuša.
Zajednička osobina ovih porodica je da se nijednog časa nisu odrekli svog mesta porekla. Svoje korene su oduvek negovali, neguju ih i danas, a oni su im žila koja ih napaja svežom gostuškom vodom i staroplaninskim vazduhom, i oni se time ponose, što ne umanjuje njihovu uspešnost, već im pomaže. Stariji imaju želju da vide mesto svog rođenja, a njihova deca i unuci bi želeli da odu tamo odakle vuku svoje korene, da nešto i ulože u prosperitet ovog kraja, jer njihovi vidici sežu malo dalje – u budućnost.
Gostušani u Bugarskoj
Tragajući po literaturi, pronašao sam knjigu Kopilovci, Slavka Grigorova, rođenog u Bugarskoj, s. Železna, a živi u Čiporovcima, i saznao sledeće:
Kopilovci
(Slobodan prevod)
U knjizi Slavka Grigorova, Kopilovci „Iskre prošlosti“, pronašao sam da se za vreme Turaka nekoliko familija iz Gostuše preselilo u Kopilovci. Razlog preseljenja je bio taj što su Kopilovci godine 1688. Turci do temelja spalili, stanovništvo jednim delom pobili, a jedan deo u zbegovima prešao u Vlaško, Albaniju, Srbiju, Banat srpski i rumunski, a pominju se mesta Temišvar, Novi Sad, Petrovaradin…
Prvi turski ferman od 1701.g., kojim je dato pravo da se nasele Mađari, nije dao rezultata, nisu došli novi doseljenici i reon je ostao bez ljudi.
Ustanovljeno je da su prvi doseljenici bili pozvani tek 1738.g. od Turčina Koričkova, koji je u to vreme bio spahija i bila mu je potrebna radna snaga. Novodošli useljenici su bili u malom broju.
Razmatrajući dokumenta o naseljavanju istraživača Dimitra Marinova, dolazimo do podatka da su po njemu Kopilovci prvi naselili bugarske porodice iz caribrodske okoline i iz belogradačkog kraja i porodice iz pirotske okoline.
Iz sela Dojkinci kod Pirota su se doselile familije: Stankovi, Ninćini, Negolovi, Kržini, Ćislini, Kacarevi. Iz s. Gostuša došli su Đurini, Gocini, Baldini, Mladenovi, Krstičovi i dr.
Nakon 10 -15 godina su pozvali neke od starijih familija, kao Necini, Stoćini, Pejini i dr.
Pridošli doseljenici iz s. Gostuše, kod Pirota, sledili su poreklo familije Popovi. Izdanak te familije je familija Gudžini. Sa sobom su doterali u Kopilovce stada ovaca i drugu stoku, pretežno konje.
Navedeno je 17 mahala, a među njima je i Gostuška mahala. U navedenim imenima mesta u okolini Kopilovaca pominju se nekoliko koja su ista ili slična kao u Gostuši koja dokazuju prisustvo Gostušana, a to su: Gostušica, Gostuška preslap, Gradište, Dlboki dol, Rovine, Sredorek, Sredortina.
Izvor: Borisav Nikolić, GOSTUŠA, Pirot, 2011.
11. februar 2023. u 12:57
Maja
Svaka čast na prikupljenim podacima. Moja majka je iz Gostuše i volela bi rodoslov da uradim. Volela bi da saznam da kim sam u krvnom srodstvu s obzirom da sam iz Beograda pa mi je teže da dođem do podataka.
13. avgust 2018. u 19:19
aleksandar
Moje prezime je Jovanovic i vodim poreklo iz sela Gnjilan kod Pirota.Da li mogu dobiti neke informacije? Hvala 😀
2. maj 2019. u 18:01
Milos
Zdravo rodom sam iz Pirota, moj deda je iz Velikog Suvodola, Zivkovic prezime, nadimak Dilimanci, hteo bih da znam vise o njima. Hvala vam unapred na pomoci
14. avgust 2019. u 19:37
Miroslav
Poreklo Nikolica iz Krupca okolina Pirota krsna slava Sveti Arhangel Mihailo
3. septembar 2019. u 15:00
Milica
Zanima me poreklo Petkovića iz sela Koprivštica kod Pirota. Krsna slava Sveti Arhangel Mihail
23. novembar 2019. u 10:43
Miodrag
Pišem rodoslov i tragam za svim informacijama koje se odnose na familiju i pretke moga dede Đorđa Jovanovića. Đorđe je bio pop u selu Rasnica (pop Đorđe Rasnički). Otac mu se zvao Mijajlo i živeo je 100 godina.
Đorđe Jovanović je najverovatnije rođen u selu Osmakovo 1872. godine. Oko 1900. je prešao u Pirot gde se oženio sa Jelenom Rakić. Đorđa su ubili Bugari 1915. godine.
Unapred zahvalan, Miodrag.