Poreklo prezimena Tešanović

24 komentara

1. 9. oktobar 2012. u 12:42

   goran tesanovic

   Otac mi je rodjen u selu Baljvine, opstina Mrkonjic Grad. Hteo bi da saznam vise o nasem prezimenu, kako je nastalo, gde su koreni… Slava nam je sveti Nikola 19 decembar. Sada zivim u Sremcici, Beograd. Pozdrav

   Odgovori

   • 9. oktobar 2012. u 15:10

     Nebojsa

     Prema nekim podacima (Hercegovačka prezimena, Risto Milićević), Tešanovići su poreklom iz Meke Grude (Bileća), a tu su verovatno došli iz Banjana. Misli se da su isto pleme sa Tupanjcima u Trebinju.

     Predanje koje je zabeležio Milan Karanović, koji je inače istraživao poreklo stanovništva Bosanske krajine, se donekle poklapa sa ovim. Naime, prema tradiciji, Tešanovići potiču iz okoline srednjovekovnog grada Rasa (danas Novi Pazar). Postoji predanje da su se posle Kosovske bitke prvo nastalnili u okolinu Prijepolja, odakle su prešli u Višnjića Do (Nikšić). Tešanovići su se iz istočne Hercegovine (Bileća, Trebinje) selili ka Bosanskoj Krupi. Ova grana je u Hercegovini slavila Jovanjdan.

     Da napomenem samo da se Nikšić nalazi na području Banjana, tako da se ova dva predanja sa početka poklapaju.

     U Bosni ima Tešanovića sa različitim slavama, pa postoji mogućnost da je reč o nesrodnim porodicama. Ali takođe, postoji verovatnoća da su prilikom seoba promenili slavu.
     Krajiški Tešanovići su po svemu sudeći iz okoline Bileće, a mnogo pre toga iz Raške.(Ras)

     Odgovori

2. 6. jun 2013. u 13:53

   vesna tesanovic

   U Krupi na Vrbasu, mjesto udaljeno oko 25km uzvodno od Banjaluke (uz rijeku Vrbas) postoje Tesanovici i slave Sv. Stefana. Samo mjesto Krupa je vezano za Nemanjice – izgrdnja manastira Sv.Ilije (12.vijek). Inace mjeso ima vaznu i anticku i srednjevjekovnu proslost. Tesanovica ima u samoj Krupi, a i na lokaciji oko 4km udaljenom zaseoku Racune (da li ovo ime Racune ima veze sa imenom mjesta Ras). Nemam tacnih podataka, ali znam da cine vecinu po ucescu prezimena u Krupi na Vrbasu. Dosta su se raselili: Banja Luka, Sremska Mitrovica, Loznica, Novi Sad, Ruma, Kikinda, Ljubljana, Beograd i u ostala manja mjesta. Znam da ih ima blizu Krupe u mjestu Baljvine uzvodno od Krupe uz rijeku Vrbas, Mrkonjic Gradu, zatim naselja uzvodno uz Vrbanju, Čelinac (oko 20-ak kilometara od Banjaluke)i nesto dalje Kotor Varos, zatim oko Doboja na Ozrenu(slave slavu Sv. Nikolu-ako me sjecanje sluzi), zatim mjestu Drugovici (nizvodno Vrbasu u odnosu na Banjaluku – prema Prnjavoru). U Hercegovini znam da ih ima mnogo skoro u svakoj opstini. Znam da se ubrajaju medju brojnija prezimena Republike Srpske.

   Srdacan pozdrav,
   Vesna

   Odgovori

3. 12. februar 2015. u 12:00

   Jovan

   Tešanovići su stara srpska predkosovska porodica. Prema dostupnim crnogorskim izvorima potiču sa područja Vrake kod Skadra (porijeklom Rogan) odakle su prešli u Crnu Goru u selo Rogame ispod brda Vežešnika, prema Morači u pleme Piperi. Piperi pripadaju grupi brđanskih plemena.

   Crnogorska plemena formirala su se više uslijed ekonomske nužde i geografskih prilika nego na krvnoj osnovi. U studiji Postanak plemena Pipera (Erdeljović) navodi se ugovor sa Mlečanima iz 1455. godine, u kojem stanovništvo Gornje Zete, sela i plemena potpisanih u tom ugovoru, traži od Mlečana da im sveštenstvo bude pravoslavno.

   Zanimljivo je da istu sliku pruža i popis iz 1485. godine, gdje se navodi selo Rogame koje se u popisima iz 1497. i 1570, više ne spominje što se može povezati sa najezdom Turaka poslije kratkotrajne Đurađeve vladavine, 1496. godine odakle se izbjeglice iz Srbije, Kosova, Crne Gore naseljavaju u Banjane a Crna Goru pada pod tursku vlast i postaje dio skadarskoga sandžaka.

   Banjani se prvi put pominju 1319. godine u vrijeme kralja Milutina čijoj su državi i pripadali. Banjani su veliko pleme na jugozapadu Crne Gore koje se takođe pominje u kotorskom i dubrovačkom arhivu u koju su ušli, neznatnim dijelom 1860, a konačno 1878. godine. Zauzimaju središnji prostor između Nikšića i Bileće – od vrhova Njegoša do rijeke Trebišnjice, odnosno do današnjeg Bilećkog jezera.

   Tešanovići se dolaskom u Banjane naseljavaju u selo Tupan odakle su se oko 1840 odselili u selo Meka Gruda između Gacka i Bilece. Iz Bileće su jedni otisli put Trebinja, drugi u Nevesinje, selo Lapcevine gdje i danas žive, kao i u rasijanje. Prema Podgorici su se odselili pod novim prezimenom – Bojovići. Takođe su srodni Tomovićima iz okoline Bileće.

   U ediciji Biblioteke ”Baština” krajem 2004. godine, u izdanju beogradske kuće ”Svet knjige”, objavljena je vrijedna etnološka studija ”Hercegovačka prezimena”, čiji je autor Risto Milićević (Trebinje, 1922.), iz Tuzle.
   Prema saznanjima ove studije, Tešanovići u Mekoj Grudi i Trebinju isto su pleme sa Tupanjcima u Trebinju, Roganima na Planoj i Bojovićima u Podgorju (Bileća) koji su doselili s Tupanja iz Banjana u Crnu Goru.

   Prema sličnim navodima a prema porodičnoj tradiciji zasnovanoj na istraživanjima entomologa M. Karanovića preci Tešanovića potiču iz okoline srednjevjekovnog grada Rasa u Raškoj. Poslije kosovske bitke bježeći ispred turaka nastanili su se u okolini Prijepolja odakle su prešli u Višnjića Do (Nikšić). U ovom selu ih više nema ali stariji stanovnici pamte još kad su tu živjeli i Tešanovići. U Gorici kod Trebinja se na imanju age Kapetanovića prvi naselio Tešan. Nije utvrđeno kada se i odakle Tešan doselio ali njegovi današnji potomci znaju za devet generacija koje su se rađale u Trebinju poslije Tešana. Po njemu je i nastalo sadašnje prezime, a kako su se ranije zvali nije im poznato.

   Tešanovići u Mekoj Grudi potiču od dvojice Tešanovih sinova koji su doselili iz Trebinja u Korita a odatle prešli u Meku Grudu. Sredinom XIX vijeka trojica sinova Mitra Tešanovića (Milutin, Lazar i Mićo ) odselili su se iz Tebinja u Bosansku Krupu ali tamo više nema njihovih muških potomaka. Mihajlo, četvrti sin, ostao je u Trebinju. Slave Jovanjdan (Podaci: dr. Dušana Tešanovića iz Trebinja).

   Jedan od najranijih zapisa u kome se pominje porodica Tešanović zabilježen je u „DECANSKOJ HRISOVULJI I II III 1335-1345. To je zlatopecatna povelja kralja Stefana Decanskog, napisana povodom izgradnje velelepnog manastira Visoki Decani. Sa prostora Huma, Zahumlja,Trebinja odnosno današnje Hercegovine, naseljene su u oblast Decana srpske porodice koje su se kasnije pod pritiskom Turaka raslile na sjever i zapad.

   Tešanovići se u dubrovačkim izvorima pominju i kao Tišanovići jer se radi o istoj porodici. Lična i porodična imena ispisana iz starosrpskih hrisovulja i povelja, iz kožnih i pergamentnih arhivskih knjiga srednjega vijeka našla su se u monografiji koju je napisao prof. Novak Mandić Studo «Srpske porodice Vojvodstva Svetog Save« koja je naslovljena prema etnogeografskom prostoru u kojem su živjeli nasi daleki preci. Na 142 stranici knjige, autor izričito kaže da se radi o istoj porodici.

   Crnogorske navode koji se bave rodoslovljem potvrđuju i usmena predanja porodica Tešanović iz okoline Banja Luke (selo Prosjek) u kojima se govori o dolasku braće iz Crne Gore u Nevesinje. Iz Nevesinja put braće je išao u tri pravca. Jedan se kretao prema Banja Luci drugi u pravcu Sarajeva a treći prema Srbiji. O ovim događajima ne postoje pisana dokumenta obzirom da je kompletna dokumentacija spaljena zajedno sa Srpskom Pravoslavnom Crkvom u Hrvaćanima tokom drugog svijetskog rata u kojoj su se nalazila dokumenta o rođenjima krštenjima i vjenčanjima prvih Tešanovića u Prosjeku. Od trojice braće koje je put vodio prema Banja Luci dvojica su ostala da žive u Prosjeku kraj Prnjavora dok se treći brat odselio u Nožičku.

   Na spomeniku podignutom Mitru Tešanović iz sela Prosjeka uklesana je godina rođenja i smrti (1855 – 1931) što se poklapa sa crnogorskim izvorima o približnoj godini odlaska Tešanovića iz Nevesinja u rasijanje kao i tačnost usmenog predanja porodice o njenom porijeklu iz Crne Gore duboko memorisana u sjećanju generacija prenošena sa koljena na koljeno.

   Krsna slava porodice Tešanovići iz Prosjeka je Rođenje Svetog Jovana Pretače – Ivanjdan koji pada 7. Jula u godini. Krsna slava je zaštitnik jedne određene porodice, bratstva ili plemena. Raseljavanjem i razmnožavanjem, ljudi su zadržavali krsnu slavu svojih predaka i slava je prelazila s koljena na koljeno, sa oca na sina. Svaka kuća ima svoju slavu, majka i otac imaju jednu slavu i sin ostaje da zivi u toj kuci, znaci i dalje slavi istu slavu.

   Ako se desi da pređe da živi u drugu kucu onda slavi slavu te kuce i ima preslavu to jest malo slavlje stare slave iz svoje kuce, a ako ode da zivi u drugi vlastiti dom, treba i dalje da preslavlja tu slavu i da izabere glavnu slavu. Neki ljudi biraju slavu tako sto ako im se nesto desi dobro na dan te slave i onda izaberu tu slavu i poštuju je jer je to zaštitnik kuće i svih njenih ukućana.

   Najčešći razlog za promjenu slave u prošlosti je nastajao zbog neminovnosti da se prikrije porijeklo i spasi glava. Kako je slava rodovski znak raspoznavanja mnoge izbjeglice da ih gonioci potjere ili osvete ne bi stigli mijenjali su slavu da bi zametnuli trag jer su iz kraja iz koga se sklanjaju ili bježe ili su izvršili neko dijelo a najčešće ubili nasilnika, pljačkaša, globitelja ili spahiju. U vremenu tamnovanja su se najviše sklanjali pred turskim potjerama. Vrlo je vjerovatno da su oni koji imaju istu slavu potomci predaka koji su nekada bili u kultnoj zajednici, rodovskoj, plemenskoj ili župnoj.

   Tešanovići iz Kasindolske (Istočno Sarajevo) slave Sv. Nikolu. Prema dostupnim izvorima Tešanovići koji slave slavu Sv. Arhistratig Mihail i ostale Sile nebesne beztelesne – Aranđelovdan su porijeklom iz plemena Ozrinića a koji slave Sv. Jovanjdan iz plemena Cetinje iz bratstva Martinovića.

   Po istrazivanju Milorada Bošnjaka i Slobodana Jakovljevića grb vojvodskih Orlovića, predaka Martinovića-Obrenovića je jednoglavi orao u uzletu – akciji, stvaranju – ostvarenju, bijel i rujnocrven. Bijela boja je u staro vrijeme značila najčistiju svetlost, svetinju, slobodu i ljudsko prosvećenje. Crvenorujna, prema M. Milojeviću, je „kod Serba odvajkada bila boja naših careva i kraljeva i znak nezavisnosti, glavna boja Serboslovena. Ova boja krvi znači uzdanje u sebe i u junaštvo svoje“. Najstariji poznati grb Orlovića se nalazi u grbovniku “Korijenić-Neorić” iz 1595. godine. Ovaj grb takođe nalazimo u londonskom i beogradskom grbovniku. Interesantno je za znamenje Obrenovića da je često oko štita obavijen uroborus – lik zmije, koja kao da sama sebi grize rep. Za poznavaoce ovo je simbolika koja prenosi jasnu poruku: „I POSLIJE MENE NOVI POČETAK”. Uroborus je u staro doba bio simbol plodnosti zemlje i svega na njoj još zvan Svaroški krug – ostvarenje jednog vremenskog ili ciklusa druge vrste i početak novog.

   Svetac zaštitnik Orlovića i Martinovića, predaka Obrenovića, je sveti Jovan. On je, podjsetimo, i svetac masonskog i templarskog bratstva. Masoni su u istoriju i legendu ušli po tipičnom bijelom ogrtaču sa velikim crvenim krstom. Zanimljivo je da je pod bijelom zastavom sa istovjetnim krstom, dignut Drugi srpski ustanak, pod vođstvom Miloša Obrenovića!

   Tešanovići se takođe pominju i u Slatini (Posavina) u očuvanim spiskovima haračkih obaveznica iz 1851. godine koje je pronašao i objavio dr. Milenko Filipović 1938. godine ali za njih se ne zna da li su se iselili ili izumrli.

   Danas Tešanovići sa prostora bivše Jugoslavije žive u Srbiji (Topola, Niš, Vrbas, Rusko selo, Beočin, Novi Sad, Stara Pazova, Kikinda, Beograd, Smederevo, Valjevo – Ostruzanj, Sombor, Leskovac, Šabac – doseljeni iz Bratunca, Loznica ), Republici Srpskoj (Bijeljina, Modriča, Banja Luka, Trebinje, Mrkonjic Grad – Baljvine, Istočno Sarajevo -Vojkovići, Lukavica, Dobrinja, Mladičko polje, Kijevo, Trnovo, okolina Brčkog, Lopare – Koretaši, Laktaši, Prnjavor, Prosjek (opština Prnjavor), Čelinac, Bijeljina, Hrvatskoj (Split, Osijek), Federacija BiH (Sarajevo, Ilidža)…

   U rasijanju ih srećemo u svim dijelovima svijeta Slovenija, Švajcarska (Lugano, Zug), Austrija (Siegendorf, Salzburg), Australija, USA (Phoenix -Arizona, Chichago) Holandija (Eidhoven), Njemačka (Berlin, Minhen), Rusija (Moskva), Malta (Misida), Velika Britanija (Oxford), Mađarska, Italija (Rim)…

   Odgovori

   • 6. mart 2019. u 23:50

     Dragan Lukic

     Tesanovici iz Slatine u Posavini nisu izumrli niti se odselili vec su promijenili prezime u Lukici,bar ovaj moj dio loze.

     Odgovori

     • 6. mart 2019. u 23:52

       Dragan Lukic

       Tesanovici iz Slatine u Posavini nisu izumrli niti se odselili vec su promijenili prezime u Lukici,barem koliko znam.I mi slavimo Slavu Sv.Jovan

       Odgovori

     • 20. jun 2021. u 21:52

       Milutin Tešanović

       To je djelimično tačno. Nisu izumrli definitivno jer je Luka imao tri sina : Lazara, Nikolu i Peru. Sva tri sina su se prema mojim istraživanjima preselila u selo Koretaše, opština Lopare i zadržala svoje prezime. Nikola nije imao muške djece a Lazarovi i Perini naslednici još uvijek žive u Koretašima.
       Da li Lukići vode porijeklo od Luke Tešanovića nisam siguran ali sumnjam u to, jer su sva tri muška potomka Luke Tešanovića zadržala svoje staro prezime a u spisku haračkih obveznika se i vode kao Tešanovići.

       Odgovori

4. 27. februar 2016. u 12:48

   Bojan Tesanovic

   Rodom iz Sela Milosevac (Opstina Modrica)
   Slava je Sv. Jovan
   Zivimo u Svicarskoj

   Odgovori

5. 24. oktobar 2016. u 09:54

   Željko Tešanović

   Moj deda, Marko Tesanovic, rodjen je u Baljvinama 1890, za vrene prvog svetskog rata, u uniformi K und K monarhije bio u Ukrajni odakle se vratio i nastanio u Beogradu. Znam da u Baljvinama ima Nekropola Tesanovica a u Krupi na Vrbasu Tesanovica potok. Pozdrav.

   Odgovori

   • 4. maj 2021. u 09:14

     Dragan

     Zdravko Zeljko,
     znate li nesto vise o precima vaseg dede?
     Dali je imao brace ili sestara?
     Pozdrav
     Dragan

     Odgovori

   • 11. mart 2023. u 19:57

     Goran

     I moj otac je.rodjen u Baljvinama 1940….majka Zora otac Dusan otisao za Srbiju posle vojske gde se i skucio u Beogradu…Sremcici….

     Odgovori

6. 13. april 2017. u 17:16

   Zorica Tesanovic

   Rodom iz Podgorice (CG) zivim u Loznici, slavim Sv Arhangela Mihaila

   Odgovori

7. 5. oktobar 2017. u 17:43

   Ranko Krstovic

   Moj djed, Blagoje Tesanovic, je rodom iz Meke Grude. Solunski borac, dobio odlicja Milos Obilic i Marko Kraljevic (?). Umro od tuberkuloze “zaradjene” na Solunskom Frontu (?) oko 1926. Dobio za zasluge u I svjetskom ratu imanja na Kosovu i Metohije i kod Kanjize.

   To je sve sto znam. Ukoliko neko zna vise podatak, volio bi da napise ili mi se javi.

   Hvala puno.

   Odgovori

8. 26. novembar 2017. u 16:59

   Žarko Tešanović

   Pozdrav,
   Moji su rodom iz Bočinje.
   Krsna slava Lazareva subota.

   Odgovori

9. 30. mart 2018. u 09:03

   Slavoljub-Belo Tešanović

   Zovem se Slavoljub–Belo Tešanović. Rođen sam 1938. godine u Čeružićima, opština Trnovo (okolina Sarajeva). Čitajući tekst koji su o Tešanovićima napisali Sreten Tešanović, dipl.ing.šumarstva iz Grlice i Jovan odlučio sam da napišem o svojoj lozi Tešanovića jer mislim da se nastavlja na njihovu priču.
   Svi Tešanovići koje ja poznajem slave Sv. Nikolu.
   Moj prađed Miloš Tešanović rođen 1830. godine, iz Nevesinja je došao u selo Lisovići, opština Trnovo 1868. godine. Priču o dolasku u Lisoviće i kasnijem prelasku u Čeružiće ispričao mi je đed Savo, jedan od Miloševih sinova.
   Đed Savo je vrlo emotivno pričao o Nevesinju, ratovima, bježanijama kako ih je on zvao. Često je pominjao Visoke Dečane i Banjane i pričao o njima kao najudaljenijim krajevima da smo mi djeca mislili da su toliko daleko da je nemoguće doći do njih.
   Na područje Sarajeva došlo je više porodica Tešanovića.
   Jedan dio je otišao u Ćetosavlje (između Ilovica i Slavljevića). Čini mi se da od ovog plemena vode porijeklo Tešanovići iz Kasindola i Turbeta. Na Ćetosavlju je bilo groblje gdje su sahranjena trojica braće Tešanovića koji se nisu ženili. Znam da smo često posjećivali grobove koji nisu imali spomenika.
   Drugi dio su Tešanovići koji su otišli u Lediće i Raoviće. Među tim Tešanovićima bila je udovica Cvijeta (đed Savo je znao kako se zvao njen pokojni muž, ali sam zaboravio) od kojih su kasnije ime dobili Cvijetići. Oni su se nastanili u selu Mošići. Sa ovim Cvijetićima su bliži rod Tešanovići sa Očađela, ali se od starina njegovala rodbinska veza sa Cvijetićima.
   Poznavao sam dosta Tešanovića iz Ledića, Unčana i Raovića i, prema mom sjećanju, prvi Tešanović od ovog plemena zvao se Maksim.
   Jedno pleme Tešanovića zadržalo se u Sarajevskom polju.
   Četvrto pleme se kratko zadržalo u Lisovićima, a odatle je prešlo u susjedno selo Čeružići, moje rodno selo.
   Dolaskom u Čeružiće, Tešanovići su u selu zatekli porodicu Beribaka. Selo Čeružići danas je napušteno, a u posljednjem ratu i zapaljeno. Za Markovdan svake godine Tešanovići i Beribake zajedno obiđemo seosko groblje, zapalimo svijeće i sjetimo se starih vremena.
   Moj prađed Miloš Tešanović bio je oželjen Vidom Subotić iz Presjenice i imao je četvoro djece: Spasoje, Mitra, Lazar i Savo.
   Godine rođenja Miloševe djece uvedene su u starim crkvenim knjigama u Trnovu, a ja sam kopiju dobio ljubaznošću ljudi iz Opštine Trnovo.
   SPASOJE je rođen 1856. godine i imao je petoro djece: Jovicu, Mitru, Danicu, Miloša i Darinku.
   Jovica je kao dobrovoljac dobio imanje na Paliću kod Subotice gdje je i umro. Imao je šestoro djece: Dragi (sin Jovica živi u Rijeci, a kćerka Verica u Subotici), Miro (kćerke Tatjana i Aleksandra žive na Paliću), Đurđijana (živi u Australiji).
   Mitra (udata za Jovicu Lala).
   Danica (udata za Bjelicu na Unčane).
   Miloš (poginuo u Lučeviku). Miloš je imao šestoro djece: Savka (udata za Dušana Obradovića na Buloge), Rade (kćerka Radmila udata za Vučkovića umrla u Beogradu, Milan poginuo u posljednjem ratu i sahranjen na vojničkom groblju u Miljevićima i Biljana živi u Sarajevu na Čengić vili), Dušan (sin Borislav živi u Beogradu i ima troje djece), Danilo (poginuo na Trebeviću 1948. godine), Milan (poginuo u Čeružićima 1947. godine, a sahranjen u Pendičićima), Radojka (udata za Nikolića u Doboju).
   Darinka (bila udata u Ilovice za Milana Bjelicu Popa.
   MITRA rođena 1860. godine, udata za Ivanovića sa Milja.
   LAZAR – LAZO rođen je 1864. godine, a umro 1941. godine i sahranjen u Čeružićima. Imao je šestoro djece: Janja (udata za Mišovića u Tošiće), Božica – Mara (udata za Šehovca u Presjenicu), Zora (udata za Ivanovića u Lisoviće, a kasnije Andrića u Madžare), Bosa (udata za Andrića u Madžare), Kiko koji je kao dječak poginuo i Novica – Novko koji je živio u Čeružićima.
   Novko je bio oženjen Darinkom Međo iz Crne Rijeke. Oko 1960. godine napravio je dvije kuće u Sarajevu, naselje Vraca, gdje su kasnije živjela njegova djeca sa porodicama sve do rata 1992–1995. Novko i Darinka imali su sedmoro djece: Milenko – Mile (umro u Trebinju), Zdravko (kao mladić poginuo od struje), Slavoljub – Belo (živim u Bijeljini), Savo – Sajo (umro u Istočnom Sarajevu), Strajko (poginuo od bombe zaostale iz II svjetskog rata), Boban (umro kao dijete) i Petko (umro u Zvorniku).
   Porodica Novka Tešanovića raselila se iz Čeružića na razne strane. Milenkove tri kćerke žive u Trebinju, Kasindolu i Beogradu. Belov sin živi u Parizu, a kćerka u Bijeljini. Savov sin živi u Beogradu, a kćerka se udala u Leskovac. Petkova tri sina žive u Zvorniku.
   SAVO je rođen 1868. godine, a umro 1959. godine i sahranjen na starom groblju Koševo u Sarajevu. Posmrtni ostaci su preneseni na groblje Miljevići u Istočnom Sarajevu. Imao je četvoro djece: Vladimir, Božidar – Borko, Đorđo i Mila (umrla mlada i sahranjena u Čeružićima).
   Vladimir je poginuo 1947. godine u Lučeviku i sahranjen u groblju Ilovice. Posmrtni ostaci su preneseni na groblje Miljevići. Imao je četvoro djece: Nemanja (živio i umro na Ilidži. Jedan Nemanjin sin živi u Čikagu, a drugi u Istočnom Sarajevu), Boba (sahranjena u Miljevićima), Ljilja (udata za Bogdanovića u Beogradu gdje je i umrla, imala dvoje djece) i Strahinja – Cale koji živi u Sarajevu, ima sina koji živi u Italiji.
   Božidar je imao dvije kćerke: Hildegardu iz prvog braka sa Gretom i Vladimirku – Cucu iz drugog braka sa Bogdankom Paunović. Božidar je umro i sahranjen u Miljevićima. Kćerka Vladimirka živi u Sarajevu, udata za Moma Janjetovića. Ima dvoje djece.
   Đorđo je živio u Rijeci, sahranjen na groblju Bare u Sarajevu, a posmrtni ostaci su mu preneseni u Miljeviće. Nije imao djece.

   Ove podatke napisao sam po sjećanju i izvinjavam se ako sam kod navođenja podataka za neku porodicu pogriješio. Nadam se da će neko od mlađih dopuniti priču o Tešanovićima poslije petog koljena koliko sam ja napisao.

   Slavoljub – Belo Tešanović
   Bijeljina

   Odgovori

   • 20. mart 2021. u 21:10

     Jovanka

     Moj tata bi voleo da stupi u kontakt sa vama jer mu je pokojni brat pricao o Djedu Savi. Na koji nacin mozemo sa vama kontaktirati?

     Odgovori

10. 5. novembar 2018. u 18:24

    Vojislav Ananić

    TEŠANOVIĆ (p). u Mekoj Grudi (Bileća) i u Trebinju. Prema Dedijeru, isto su pleme sa Tupanjcima u Trebinju, Roganima na Planoj i Bojovićima u Podgorju (Bileća) koji su se doselili “s Tupanja iz Banjana” u Crnoj Gori (59:177.181). Prema porodičnoj tradiciji, zasnovanoj na istraživanjima etnologa M. Karanovića preci Tešanovića potiču iz okoline srednjovjekovnog grada Ras u Raškoj. Poslije Kosovske bitke, bježeći ispred Turaka, nastanili su se u okolini Prijepolja, odakle su prešli u Višnjića Do (Nikšić). U ovom selu ih više nema, ali stariji stanovnici pamte kada su tu živjeli i Tešanovići. U Goricu kod Trebinja se, na imanje age Kapetanovića, prvi naselio Tešan. Nije utvrđeno kada je, i odakle Tešan doselio. Njegovi današnji potomci znaju za “devet generacija koje su se rađale u Trebinju poslije Tešana”. Po njemu je nastalo sadašnje prezime, a kako su se ranije zvali nije im poznato. Tešanovići u Mekoj Grudi potiču od dvojice Tešanovih sinova koji su odselili iz Trebinja u Korita, a odatle prešli u Meku Grudu. Sredinom 19. vijeka trojica sinova Mitra Tešanovića (Milutin, Lazar i Mićo) odselili su iz Trebinja u Bosansku Krupu, ali tamo više nema njihovih muških potomaka. Mihajlo, četvrti Mitrov sin, ostao je u Trebinju. Slave Jovanjdan (Podaci: dr Dušana Tešanovića iz Trebinja).

    Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.

    Odgovori