Prezime Damjanović pojavljuje se među pravoslavcima i katolicima u Hercegovini, a ima ga i u Lici (Srb).
U Hercegovini pravoslavni Damjanovići, kako piše Risto Milićević u “Hercegovačkim prezimenima” žive u Glavskoj (Trebinje). Poreklom su iz Trešnjeva u Crnoj Gori, od bratstva Nikolića. Slave “drugi dan Duhova”, a prislužuju Blagovesti.
Damjanovići katolici su prisutni u Ljutom Docu i Biogracima (Široki Brijeg). Daljom starinom su iz Crne Gore. Prema porodičnom predanju, bila su tri brata. Jedan je odselio u Bosnu, a druga dvojica u Ljuti Dolac. U Biograce su došli iz Ljutog Doca pre Drugog svetskog rata. Za Damjanoviće u Ljutom Docu Jevto Dedijer je našao da su od pravoslavnih Simića i da su slavili Nikoljdan. Za porodice u Biogracima navodi da su “Kreci iz Opuzena”, da su došli pre 200 godina i da su slavili Ilindan. Po ovom autoru, reč je o različitim porodicama koje nisu u srodstvu, dok “njihova današnja porodična tradicija govori suprotno”.
Damjanovići u Lici su iz Srba i okoline. Slave Jovanjdan.
Damjanovića ima u Hrvatskoj na ostrvu Braču.
KRSNA SLAVA: Sveti Jovan (u Lici), Sveti Nikola, Sveti Ilija
_______________________
Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
DAMJANOVIĆI
(u Tepcima)
Milorad Damjanović je 1955. godine došao sa Ograđenice u Tepca, gdje se oženio i ostao da živi na mirazu. Nema muških potomaka.
Slave Vidovdan.
* * *
DAMJANOVIĆI
(u Gradini i Pasjem Nuglu)
Vode porijeklo od Damjanovića sa Kosanice, odakle je 1855. godine Bjeko Damjanović, sa sinovima Perom, Ristom, Dragom i Milutinom, kao uskok uskočio u Šarance i naselio se u Gradini, gdje i danas žive njihovi potomci.
Gojko Mirkov se sa Tradine doselio 1961. godine u Pasji Nugao na zemlju koju je kupio od Strelica.
Ima ih u raznim mjestima gdje su odlazili radi zaposlenja.
Slave Nikoljdan.
* * *
DAMJANOVIĆI
(na Malinsku)
Porijeklom su iz pivskog sela Bukovca, odakle su se tri brata – Blagoje, Marko i Aleksa, oko 1750. godine, preselila u Gacko, kako piše Svetozar Tomić u knjizi Piva i Pivljani. Blagoje se iz Gacka vrati na svoju starevinu, u selo Bukovac, i od njega su tamošnji Blagojevići; Marko se odseli u Katunsku nahiju, i od njega su Markovljani iz Markovine, a Aleksin potomak pređe u Uskoke i od njega su Aleksići na Malinsku.
A. Luburić navodi u svojoj knjizi Drobnjaci – lleme u Hercegovini da su Aleksići, odnosno Damjanovići, starinom iz Pive, od bratstva Blagojevića, da su se odselili iz Pive u gatačko selo Lokvice, gdje su krajem 18. vijeka živjeli Risto, sa sinovima Aleksom i Perom, i Ilija, s Mićom i Đorđijem. Svi su se oni tada prezivali Damjanovići, po Ristovu ocu Damjanu.
Negdje oko 1795. godine zavade se s Turcima iz Gacka, ubiju nekog zulumćara i pobjegnu u Gornju Moraču.
Sljedeće 1796. godine presele se na Malinsko, odakle su četovali i istakli se kao dobri junaci.
Kosta Aleksić – Damjanović, oficir, komandir čete na Mojkovcu, ranjen je 7. januara 1916. godine.
Momir Kostin, ljekar u NOP-u od prvih ustaničkih dana, bio je upravnik bolnica u Šavniku, Pošćenju i Bezuju; referent saniteta u brigadi i diviziji, RVI, nosilac Partizanske spomenice 1941. Njegov sin mladi Zvonimir-Cile nalazio se u stroju Sedme krajiške i Četvrte i Pete crnogorske proleterske brigade i pri šifrantskom odjeljenju Vrhovnog štaba (šifrant).
Momčilo Vladov sa Malinska poginuo je kao borac Četvrte crnogorske brigade jula 1943. godine.
Slave Đurđevdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
9. novembar 2012. u 18:16
vasilj
Damjanovici, Visoko i okolina BiH, slave Sv. Nikolu. Po predanju dosli iz C. Gore, okolina Niksica. Radni i vredni ljudi, preke naravi,tamnije puti,vecinom genetski boluju od visokog pritiska, od posljedica te bolesti i umiru. U Visokom bio poznat pok. hadzi Todo Damjanovic i jedan od sinova Danko bio poznati padobranac odmah iza Drug.sv.rata.
3. mart 2015. u 23:42
nemanja
Dali bih mogao saznati ko je bio otac mitru damjanovicu koji je imao 7 cerki i jednog sina vidoju koji se sada nalazi u srbiji u gradu loznici
25. mart 2015. u 08:31
Vasilj
Dragi moj Nemanja,vidim da si pravi Damjanovic,ili si u rodu sa istim,samo molim te u buduce pisi to velko prezime,velkim slovom.Otac od Mitra,a deda Vidoje se zvao Simo.Simo je iz price mog pokojnog oca Voje imao pet sinova i tri kceri,a zvali su se Sava,Mitar,Lazar,Milos i Petar.Imena kcerki ne znam.Od Petra su Vojo,Milan,Rajko i kcerke Milka i Nada.Od Mitra su Stana,Stojka,Melanija i Novka.Od Save znam samo za sina mu Urosa,koji je kao mali otisao sa svojom majkom ,bracom i sestrama u Vogoscu ,preselvsi se iz sela Klanci kod Radovlja,posto su mu oca Savu ubili Turci -Bosnjaci,kada su se vracali od rodbine iz sela Sebinje familije Radovanovici.prolazec kroz selo Djindice,malo su popili,a vidjevsi kako mlade bosnjakinje raskomocene okopavaju kokuruze,Sava je zapjevao ,hodi hase da te ljubi vlase.Cuvsi to Turci-Bosnjaci ,krene potjera za njima.Konja je vodio Savin brat,a moj pok.deda Petar i on je i bio najmladji od brace,sustigli su ih na mjestu Duge Njive i jedan od Turaka bacio se kamenom,pogodio Savu pravo u potiljak,tu je pao sa konja i na mjestu ostao mrtav.Od tado to mjesto su svi zvali Savina Pljaca.Pljaca je zato sto se na tim seoskim sumskim putevima stvarala udubljenja,lokve gdje se skupljala kisnica ,seljaci su to zvali pljaca.Tri kcerke od pradjeda Sime,neznam kako su se zvale,bile su udate jedna za Tanasice uBiljesevo,druga za Arsice u Porijecane kod Visokog i treca za Trifkovice kod Kaknja.Nemanja samo da ti jos kazem da je Vidojina majka,a u to vrijeme jedna jako obrazovana zena ,pismena i dosla iz tako reci gradske familije Gingila za Mitra u selo Klance,pa onda mozes da prepostavis kakav je to momcina bio,a takav mu je bio i sin Vidoja,koji je bio jedan od najljepsi momaka i najveci svalercina na tom kraju.Nikom nije oprastao,znzju ga mnoge i Bosnjakinje,i Sokice,a o nasim nema ni broja.Ti Nemanja govoris o sedam Vidojinih sestara,ja znam iz price pokojne baba Joke da je Vidojina mati Rosa rodila jedanaestero djece,al;i su umirali,u raznim uzrastima,a moja baka Joka rodila je cetrnaestero ,takodje su umirali i kao mali,tako da je moj otac Vojo bio dvanaesto djete.Eto moj Nemanja nadam se da ce ti ovo moje svedocenje pomoc,da znas nesto vise o nasoj familiji.Zaboravio sam da ti kazem ,a dosta tacno da i deda tenisera Novaka Djokovica je bio iz iste loze i plemena Damjanovica i nasi pradjedovi su dosli iz istog kraja CrneGore.
1. oktobar 2015. u 19:03
DrDamjanovic
Poštovani Vasilj,
da li mislite na Simeona Damjanovića (1853-1900) sinovi Petar 1875, Trivko 1979, Đorđa 1882, Savo 1889-1896, Lazar 1893-1893, Stevan 1895-1895, Jovan 1896-1896
sinovi Đorđe -Simeun 1909, Branko 1911?
Da li su Simeon Damjanović, Vuk Damjanović, Mitar Damjanović i MIka Damjanović bili braća?
Vukov sin Stojan je prvom sinu dao ime Simo.
Srdačan pozdrav
14. septembar 2016. u 22:01
Vasilj
Dr Damjanovicu,nisu ovi moji Damjanovici u rodu sa ovim Bog da im dusu prosi,o kojim Vi pisete.Istina ta imena se pominju, vrlo interesantno u familiji Damjanovic.Velki pozdrav moj doktore i neka si nam ziv i zdrav,kao i tvoja familija,gde god daste.
8. septembar 2016. u 16:18
Mirko damjanovic
Ja sam sin od Vidoje Damjanovic mi smo sad u loznici
8. septembar 2016. u 20:36
Mirko damjanovic
Zdravoo
8. septembar 2016. u 20:38
Mirko damjanovic
Ja sam Vidojin sin najmladji ,ja sam sa tatom u loznici
14. septembar 2016. u 21:09
Vasilj
Mirko, puno pozdravi i cuvaj tog Velkog Damjanovica.Caca ti je jos jedini zivi od stare garde,a oni su svi drugi da im Bog dusu prosi otisli u vjecita lovista.Prenesi pozdrave majci,braci i sestrama.
17. septembar 2021. u 02:23
Mirko
Nisam dugo ulazio ovde pa da se javim i da kazem da veliko srce velikog covjeka prestalo da kuca Vidoje a mog oca
14. septembar 2016. u 21:40
Vasilj
Moj Mirko,djete drago,cuo sam da ti je caci prilicno zdravlje popustilo.Mirko budi uz cacu,sad si mu najpotrebniji,a sjetices se ovih mojih pisanija.Caca ti je prozivio sto malo ko moze da zamisli.Citav zivot je radio,niucemu se nije stedio.Sjecam se bio sam bio sam djecak kad je caca zajedno sa gradjevinskog krana po pricanju pao sa 20 metara i ostao ziv.Znam iz price pokojnog mi oca,a cacinog ti prvog rodjaka da je lezao u gipsanom koritu sav do vrata potpuno nepomican i to je trajalo dosta dugo.Na srecu Svevisnjeg ozdravio i ponovo bio Vidoja, koga su se mnogi bojali,drugi postovali,a one sa suknjom sanjale.Velki pozdrav i ne budi lijen da se ponekad oglasis
17. septembar 2021. u 01:49
Mirko
Pomaze Bog svim Damjanovicima a poseban mom Rodjaku Vasilju Damjanovicu
16. jun 2017. u 00:55
Nenad
Ja Sam pokojnog Zdravka Damjanovic stariji sin potomak slavne loze Damjanovic na plivkom manastiru je ostavljena biografija u kojoj su zapisi moje porodice jednog dana se vracamo na posjedinu mojih Korena……
16. jun 2017. u 13:32
vasilj
Dobar dan dragi moj Damjanovicu,a vama u USA dobro jutro.Drago mi je sto si se javio,jer sam ti ja sa pok.ocem zajedno se upisao u srednju skolu u Kaknju,koju sam ja vrlo brzo napustio i prepesao se u Sarajevo.Tvoj otac je bio prije svega ljudina kakvih je malo,a uvjek smo se pozdravljali ZDRAVO RODJAK.Sudbina je imala svoje puteve,pa sam odmah poslije srednje skole otisao u vojsku,a po dolasku iz vojske otisao za Beograd,a onda za Banjaluku.Moj dragi Nenade najbolje je znao tvoj pok. deda i pradea ko su njemu saplemenici i kome ko pripada.Sto bi se reklo politcki recnikom,tvoj pokojni pradeda je bio vrlo pametan i mudar covek da je svojom vestom i diplomatijom imao najbolje odnose sa visockim imamom i visockim begovima pa je i uspeo da bude tu u S.Kahvama,gde ga niko nije dirao,a sva njegova familija imala je postovanje visockih Muslimana.Kako si vec mogao nesto procitati iz ovih moji komentara ,ovi moji Damjanovicu zivjeli su dalele od visocke carsije,a i puno skromnije pa su i zbog toga bili “druga liga “iako su znali i jedni i drugi ko su sta su i od kud su.Neso,ja tebi svasta napisa,a ne upita kako si?Znam da si kao djecak skacuci u Vrbas povredio vrat.Jesi li sad dobro i imal kakvih posljedica?Odrodili smo se moj Nenade,malo ko sa kim kontaktira.Ja sam ti imao priliku U Banjaluci da popricam par puta sa tetkom sto je bila udata za Skenderiju i kao djecak putujuci sa tvojim ocem autobusom, isla je i tvoja tetka Gina na posao,a vozio ti stric Stane,iso je stim autobusom ko raketa,ako se dobro ne drzis,a on prikoci,sto je ponekad znao da napravi salu, pa se mnogi nadju kod njega do sofer sajbe.Puno pozdrava svim Damjanovicima na cijeloj kugli zemaljskoj i ista krv se osjeti ,nekim posebnim bozijim darom se privlacimo.
26. mart 2022. u 17:19
Pedja
Veliki pozdrav velikom coveku! Nadam se da ce te ova poruka naci u dobrom zdravlju i raspolozenju. Ja sam Nenadov mladji brat, Zdravkov sin. Mnogo ti hvala na porukama i svemu sto si ovde napisao, citam i ne mogu da verujem koliko dobro poznajes nasu familiju. Nedajmo da nas daljina i vreme odrodi, javi se kad budes mogao, imam mnogo toga sto bi zeleo da saznam.
6. april 2022. u 09:31
Vasilj
Veliki pozdrav tebi i tvojoj porodici Pedja. Nadam se da ste i vi svi dobrog zdravlja i jos boljeg raspolozenja. Tu smo da prenosimo predanje o nasoj familiji da bi ostalo upamceno na vijeke vijekova. A ne zaboravi, nema te daljine, a ni vremena koje nas Damjanovice moze da odrodi. Javi mi se na moj e-mail: [email protected] da razmijenimo telefonske brojeve i stupimo u kontakt.
9. novembar 2012. u 23:05
vasilj
Damjanovici, Visoko i okolina, BiH, slave sv. Nikolu, po predanju dosli iz Crne Gore, okolina Niksica. Radni i vredni ljudi, preke naravi, tamnije puti, vecinom genetski boluju od visokog pritiska, od posljedica te bolesti i umiru. U Visokom bio poznat pok. hadzi Todo Damjanovic i jedan od sinova Danko bio poznati padobranac odmah iza Drug.sv.rata. KNJIGA SRBIJA STARA SRBSKA PREZIMENA PETAR ASKRABA -ZAGORSKI, VISOCKA NAHIJA, AUTOR MUSLIMAN JOS JE ZIV I ZIVI U VISOKOM. U PROSLOM RATU RASELJENI B.LUKA BIJELJINA, BRCKO NOVI SAD, AMERIKA – DRZAVA FLORIDA,OHAJO SEV.KAROLINA
10. novembar 2012. u 14:38
vasilj
Evo, prije dva sata,javljaju mi iz Amerike, Florida, prestalo je da kuca srce jednog od Damjanovica,mog velkog i postenog brata stricevica Zorana Damjanovica, zatocenika visockog i zenickog logora. Mucen, zlostavljan i prebijan od tada nikada pokojnik nije imao zdravlja i samo je govorio:”Rodjo, nikakve radosti nemam, samo mi je ostala jedna zelja da okadim ocev grob u Ljajcicima Radovlje kod VISOKOG,ali izgleda necu docekat taj dan.”Komsije su se potrudile da sruse krst pa jadnik i da je dosao umro bi od tuge iako pokojni stric Rajko nikada ni mrava nije zgazio,to svi na visockoj opstini znaju.Laka mu zemlja i Bog da mu dusu u raj otpremi.
4. jul 2013. u 14:36
Hercegovka
Ovo nije istina budući da se prezivam Damjanović dugodisnjim ispitivanjem sam saznala da nikada Damjanovići iz Hercegovine nisu bili pravoslvci i da uopce ne potjecemo iz Srbije ovakve sramote ne pisite jer nisu istinite.Znam da zelite sva prava hrvatska prezimena pripisati srbskim ali o tome mozete samo sanjati,i Damjanovići Hercegovine su jedni od najveći ustasa domoljuba i na to sam ponosna.
4. jul 2013. u 18:04
Milorad Bogdanović
Pozdravljam cjenjenu Hercegovku kao sestru srpkinju.
Ovo nije mjesto za nacionalne podjele i ispoljavanje mržnje jednih prema drugima. Ovdje se samo iznose fakta, gdje službena i pisana dokumenta govore o porjeklu i korjenima pojedinih lica i porodica. O pokatoličenim srpskim porodicama možeš pročitati i ovdje, a za divno čudo pisali su Jevto Dedijer, Srbin i Marijan Petrić, Hrvat, pa tu možeš pronaći i svoje Damjanoviće koje su prezime dobili od imena DAMJAN.
Svako dobro i sve najbolje. Hvala na posjeti.
25. jul 2013. u 00:19
Damjanovic
Hercegovka,
Potpuno ste u pravu. Moji su Damjanovici iz Crne Gore i znatnim delom Hercegovine. Poznata je cinjenica da je citav taj prostor bio katolicki od primanja hriscanstva i da je tek nakon turske obnove Pecke patrijarsije u drugoj polovini 16. veka postepeno pravoslavizovan (prisilama i ucenama podrzanim od turskih vlasti). Nekim ljudima cinjenice tesko padaju, pa pocinju svoje bavljenje istorijom tek od trenutka kada su se pojedine porodice vracale iz nametnute pravoslavne u sopstvenu vekovnu katolicku veru i onda to proglasavaju pokatolicavanjem Srba.
Pozdrav,
Damjanovic
25. jul 2013. u 00:46
Aleksandar Marinković
😀 😀 😀
😀 😀 😀
Gospodine Damjanoviću,
mogao bi da kažem je vaš post posledica oskudnog intelektualnog kapaciteta, ali bi se na taj način spustio na vaš nivo, na kojem bi ste me lako pobedili zahvaljujući vašem neizmernom iskustvu. Zato ću pokušati na sledeći način:
1. Poznata je cinjenica da je citav taj prostor bio katolicki od primanja hriscanstva
Teško je poverovati da je bio katolički od primanja hrišćanstva, jer katolička crkva nije nikako mogla postojati pre 1054. godine, a dobar deo Slavena je već bijaše primio hrišćansku veru, naročito plemstvo.
2. tek nakon turske obnove Pecke patrijarsije u drugoj polovini 16. veka postepeno pravoslavizovan (prisilama i ucenama podrzanim od turskih vlasti).
Zanimljivo. Znači, Osmanlije osvajaju Bosnu 1465., a Hercegovinu konačno 1482. (padom Herceg Novog). Koliko je meni poznato, Turci Osmanlije su bili islamske vere, a ne pravoslavne. Po vama, u vreme značajnih turskih osvajanja ka srednjoj Evropi, širenju islama građenjem džamija u novoosvojenih regijama, oni zapravo šire pravoslavlje u Hercegovini i Crnoj Gori!!! Pećka patrijaršija je obnovljena 1557. godine, što znači da je postojala i pre Turaka na nivou Patrijaršije. Proučite crkvenu hijerarhiju pa ćete videti koji je to nivo crkvene vlasti.
3. Iz vašeg dubokoumnog objašnjenja može se zaključiti sledeće stanje: U srednjem veku, imamo Crnogorce i nekakve Crvene Hrvate (ili su to Crnogorci, ko zna) koji su bili katolici još pre formiranja Katoličke crkve. Živeći u srpskoj kraljevini i carevini nisu menjali veru, ali su prešli u pravoslavlje nakon što su ih Turci islamci na to naterali. Potom opet prelaze u katoličanstvo, ali ne pod prisilom turskom već dobrovoljno.
Zaista mislite da su kmetovi / raja, obično, siromašno stanovništvo, često nepismeno i bez ikakvih prava, slobodno odlučivali i pitali se u koju će crkvu ići??? I da li je moguće da neko na Balkanu pripada Katoličkoj crkvi, a da nije Hrvat? I da li svi pravoslavni moraju biti Srbi? I da li je moguće da su Crnogorci nastali od mletačkih ”penzionera” u 18. veku? Pitanja su retorička.
Kada vas sledeći put uhvati želja da svoje tvrdnje podelite s nama, sačekajte da vas želja prođe.
25. jul 2013. u 07:44
Damjanovic
1. Teško je poverovati da je bio katolički od primanja hrišćanstva, jer katolička crkva nije nikako mogla postojati pre 1054. godine, a dobar deo Slavena je već bijaše primio hrišćansku veru, naročito plemstvo.
Pre raskola 1054. godine taj prostor je bio latinski u crkvenom smislu, a u samo vreme raskola i odmah nakon raskola vrlo prepoznatljivo katolicki. To sto ste se uhvatili terminoloske tehnikalije ne cini sustinu drugacijom.
2. Zanimljivo. Znači, Osmanlije osvajaju Bosnu 1465., a Hercegovinu konačno 1482. (padom Herceg Novog). Koliko je meni poznato, Turci Osmanlije su bili islamske vere, a ne pravoslavne. Po vama, u vreme značajnih turskih osvajanja ka srednjoj Evropi, širenju islama građenjem džamija u novoosvojenih regijama, oni zapravo šire pravoslavlje u Hercegovini i Crnoj Gori!!! Pećka patrijaršija je obnovljena 1557. godine, što znači da je postojala i pre Turaka na nivou Patrijaršije. Proučite crkvenu hijerarhiju pa ćete videti koji je to nivo crkvene vlasti.
Turci su i u Crnoj Gori sirili Islam sa izvesnim uspehom. Medjutim, pravi porast zapadno od Drine nakon njihovog osvajanja zapadnog Balkana procentualno izrazeno dozivljava pravoslavlje (rast sa ranijih oko 5% posto stanovnistva na potonjih blizu 20% stanovnistva). Takodje od interesa, jedini pad se belezi medju katolicima. Srecom, Turci su obavljali dosta redovne popise, pa se takve cinjenice znaju.
Takodje je jako dobro poznato da je Pecka patrijarsija obnovljena direktno od strane sultana i potonjeg velikog vezira turskog carstva – ekvivalenta predsednika vlade u danasnjoj hijerarhiji. To je predmet drzavne politike tadasnje Turske. Dalje, postoji niz dokumenata da je u veku koji je usledio nakon osnivanja Pecke patrijarsije katolicko stanovnistvo istocne Hercegovine i brda primoravano da predje u pravoslavlje na dva primarna nacina: a) nametanjem desetostruko veceg poreza od onoga koji su imali da placaju pravoslavni vernici i b) odsustvom katolickih svestenika sa tog prostora sto je za posledicu imalo da pojedini krajevi po deset i vise godina ne vide svestenika, te da ljudi ne mogu da se vencaju, krste i sahrane. To takodje potvrdjuju brojni dokumenti pisani i upucivani iz tih zajednica i u ime tih zajednica u periodu kraja 16. veka i znatnog dela 17. veka.
Prvu okolnost su sprovodili pravoslavni svestenici obnovljene patrijarsije kojima su u pratnji bili odredi turskih jedinica iduci po selima i otvoreno govoreci da ce im taj deset puta veci porez uzimati sve dok ne postanu pravoslavci. Druga okolnost je bila jos direktniji rezultat delovanja Turaka ubijanjima i proterivanjem velikog dela katolickih svestenika, sto je za rezultat imalo njihovo povlacenje na ostrva i vrlo neredovne pokusaje obilazenja parohija u turskoj unutrasnjosti na svakih par godina. Turska je time kao i obnovom Pecke patrijarsije u delo sprovodili svoju politicku odluku da smanje broj katolika koliko god mogu. Ako se pitate zasto – zato sto su im u periodu o kojem je rec daleko manju pretnju predstavljali pravoslavci koje kontolise patrijarsija cije su delovanje same turske vlasti omogucile i kontrolisale, nego katolici koji su uvek predstavljali deo opste-evropskog fronta protiv Turske kontrolisan od strane pape.
To sto je Pecka patrijarsija postojala realtivno kratko i ranije, nema veze sa veroispovescu stanovnistva u tadasnjoj Crnoj Gori i Hercegovini. Primera radi, prvu i za dugo vekova jedinu pravoslavnu crkvu na tom prostoru je osnovao tek Sveti Sava nakon sto je njegov otac (i sam iz porodice katolika) osvojio taj prostor i ta crkva je ostala usamljena i pusta, jer razume se, nije bilo pravoslavnih vernika. Cetinjski manastir je podignut tek pred kraj 15. veka (nakon dolaska Turaka), manastir Ostrog tek sredinom 17. veka kao i prakticno sve pravoslavne crkve na tom prostoru, za razliku od katolickih (onih koje su prezivele bez rusenja) koje datiraju po 500 i 600 godina ranije od pravoslavnih.
3. Iz vašeg dubokoumnog objašnjenja može se zaključiti sledeće stanje: U srednjem veku, imamo Crnogorce i nekakve Crvene Hrvate
U srednjem veku na tom prostoru veliki broj izvora belezi Dukljane i Hrvate. Izvori su vizantijski, franacki, mletacki i lokalni.
I da li je moguće da neko na Balkanu pripada Katoličkoj crkvi, a da nije Hrvat? I da li svi pravoslavni moraju biti Srbi?
Moguce je i ne moraju svi pravoslavni biti Srbi. Zapravo, svi pravoslavni na prostoru o kom je rec i nisu Srbi, ali je pravoslavlje u 19. veku, periodu stvaranja politickih nacija, posluzilo tadasnjoj srpskoj drzavi i njenoj ideologiji definisanoj u Nacertaniju da sve pravoslavne na zapadnom Balkanu inkorporira u novonastajucu srpsku naciju. Ti ljudi do tada nisu bili Srbi. Simptomaticno je da pogledate spiskove useljenika u SAD sa kraja 19. veka i prve dve decenija 20. veka. Sa tih prostora se ljudi izjasnjavaju ili kao Hrvati ili kao Hercegovci ili kao Crnogorci. Nema gotovo nikoga odatle da se na ulasku u SAD pre 100-ak godina izjasnjava kao Srbin.
Ah i da ne zaboravim, prelazak stanovnistva tog prostora iz katolicanstva u pravoslavlje u 16. i 17. veku imate zabelezen i kod nekih srpskih istoriografa starije generacije, poput Vladimira Corovica i Stanoja Stanojevica, kao i kod cuvenog Sime Milutinovica Sarajlije, Njegosevog vaspitaca. Ima i drugih, ali da vam navedem samo ovih nekoliko koji imaju neosporan autoritet u srpskim krugovima.
Takodje, u pismima Vasilija Petrovica Njegosa i delima Marka Miljanova, Pavla Rovinskog, Sime Cirkovica, ceskih putopisaca, svih iz 19. veka, jasno se istice da je naziv srpski u Crnoj Gori koriscen samo za srpsku veru. Ocigledno, kao sto i sami kazete, ne mora svaki pravoslavni vernik da bude Srbin, a do pre 80, 90, 100, 110 godina (kako gde, zavisi od tacnog kraja) to i nije bio slucaj – odnosno, pravoslavni nisu bili Srbi.
25. jul 2013. u 11:22
Damjanovic
Drago mi je da smo saglasni oko toga da Srbin za ljude na tom prostoru i u vremenu o kojem je rec (od 15-og do 19-og veka) oznacava versku pripadnost, a ne etnicku i nacionalnu (pravoslavlje je pocelo da izrasta u srpsku naciju tek sredinom 19. veka).
To je kljucna cinjenica za taj kasniji period posmatranja.
Za raniji period posmatranja (uzmimo da to bude od 1054. do 16-og veka) kljucna je cinjenica da je ceo prostor bio srediste katolicke slovenske kraljevine koja je kasnije (1180-ih) osvojene od strane Stefana Nemanje (za koje osvajanje vizantijski izvori navode da napada Hrvatsku i grad Kotor) i da je stanovnistvo ostalo ubedljivo vecinski katolicko kroz citav period drzave Nemanjica, dolaska Turaka i sve do kasnog 16. i prve polovine 17. veka (kako u kom kraju). Kao stanovnici u svim izvorima od ranog srednjeg veka do kraja srednjeg veka se pominju samo Hrvati i Dukljani.
Dakle, imamo situaciju da su ljudi poznim prelaskom (150-200 godina nakon kraja srednjeg veka) u pravoslavlje ciji su pripadnici oznacavani terminom Srbi, u periodu formiranja politickih nacija u 19, pa i 20. veku uvrsteni u spsku naciju na osnovu pravoslavlja. Sam taj proces nije toliko problematican. Ono sto jeste problematicno, to je da se ide unazad i na osnovu takve pripadnosti srpskoj naciji u modernom smislu, implicira hiljadugodisnje srpstvo (i sa njim nezaobilazno pravoslavlje) tog prostora i stanovnistva, a to vec nije tacno.
Ako je u redu sto se Emir Kusturica vraca svojim korenima nakon vise stotina godina, u redu je i da ljudi sa tog prostora budu makar korektno informisani o svojim 700 i vise godina dugim korenima.
25. jul 2013. u 17:49
Aleksandar Marinković
Da skratimo prepisku i da omogućimo drugima da lakše čitaju postove.
Vaši Ozrinići su prilikom dolaska Slavena na ove prostore predstavljali jezgro srpskog plemena, hteli vi to priznati ili ne. Moji preci u to vreme verovatno nisu bili Srbi, možda čak nisu ni stigli u paketu sa vašima. Možda su bili samo u procesu ”posrbljavanja”…to još nije razjašnjeno do kraja.
Što se tiče vaše omiljene veroispovesti, moji su u početku bili arijanci. Tek kasnije su primili pravoslavlje ili katoličanstvo. U to vreme, i vaši su preci bili podeljeni između dve crkve, u zavisnosti čiji je uticaj preovladavao u nekom trenutku.
U 18.veku moji preci su već bili Srbi pravoslavci, a jedan manji deo vaših predaka počinje da stvara novu etničku zajednicu koju danas zovemo Crnogorci.
Ni vaši ni moji preci nemaju nikakve veze sa starosedelačkim življem iz primorskih i drugih gradova koji su dolazili u sukob sa predstavnicima novog društveno-političkog poretka (koji su činili vaši srpski preci, a možda i moji). Nije sporno da je ”latinski obred” imao više uticaja na tim naše prostore (naše u smislu i vaših i mojih predaka), ali to što su starosedeoci i poneko od pridošlih pripadali tom obredu ne znači da su bili istog etničkog porekla. Naprotiv. Samo su išli u istu crkvu.
Možete se osećati u nacionalnom i verskom smislu kako god hoćete, niko vam ne brani, samo ne osporavajte ono što se lako i nedvosmisleno može dokazati. Ozrinići i njihovi preci jesu bili ”Nekršteni Srbi” o kojima govori Konstantin P., jesu bili jezgro doseljenih balkanskih Srba bez obzira da li su kasnije postali katolici ili pravoslavni. Nesporno je da su i vaši i moji preci više puta menjali veru. Jedino što ste uspeli da dokažete jeste da su katolci išli u katoličku crkvu, a pravoslavni u pravoslavnu crkvu. Ako se stidite nespornog srpskog porekla, to je samo vaš problem i molim vas da nas poštedite daljeg dokazivanja postojanja venecijanskih penzionera u ranom srednjem veku.
Hvala na razumevanju i svako dobro!
25. jul 2013. u 18:29
Damjanovic
Mislim da nije u redu da povucete svoje prethodne poruke, cime moje poruke deluju pomalo obesmisljeno.
Drugo, cak ni Konstantin Porfirogenit ne nalazi Srbe u Duklji, a kasniji srednjovekovni izvori su oko toga takodje svi saglasni i tu nalaze samo Hrvate i Dukljane. Srednjovekovna Duklja je obuhvatala i
26. oktobar 2014. u 02:54
Hrvatska
U Hrvatskoj, točnije na otoku Braču, prezime Damjanović se spominje prije 1228. godine.
Damjanović koji je inače bio jedan od poglavara mjesta Škrip, ujedno je i jedan od osnivača obalnog mjesta Splitska.
U starim bračkim ispravama koje su datirane 1228. godine, a koje se čuvaju u HRVATSKOM DRŽAVNOM ARHIVU u Zagrebu u Zbirci srednjevjekovnih isprava iz razdoblja od 1111. do 1526.
( Documenta medievalia varia ) lijepo sve piše:
U prvoj ispravi od 10. ožujka 1228. navedeni su nosioci vlasti u Škripu koji podižu katoličku crkvu u Spliskoj luci na čast Presvete Djevice Marije i to na trošak osnivača.
26. oktobar 2014. u 02:04
Hrvatska
Pozdrav Hercegovka!
Prezime Damjanović je još starije. Do sada je Juraj Damjanović najstariji spomenuti Damjanović u sačuvanim spisima.
To su bračke isprave datirane 1228. godine o gradnji katoličke crkve u Spliskoj od strane stanovnika Škripa.
Isprave se čuvaju u HRVATSKOM DRŽAVNOM ARHIVU u Zagrebu u Zbirci srednjevjekovnih isprava iz razdoblja od 1111. do 1526. ( Documenta medievalia varia ).
25. jul 2013. u 14:39
Damjanovic
Kraljem Serbljem i Bosne se krunisao Tvrtko Prvi dobrih 120 i nesto godina nakon Mateja Ninoslava, a ne Matej Ninoslav. Razlog iz kojeg je to ucinio on, a nijedan drugi bosanski vladar pre njega je u tome sto je srpski presto tada bio upraznjen, a on je bio po zenskoj liniji blizak srodnik upravo izumrle srpske dinastije, pa je time postavio pretenzije na vladanje Srbima izvan svoje drzave, jer je stanovnicima unutar svoje drzave vec vladao i on kao i svi njegovi prethodnici. O tome vrlo jasno svedoci ostali sadrzaj njegove povelje u nastavku pominjanja titulature.
Pravoslavni Srbi pre Turaka jesu postojali, ali ogromnom vecinom istocno od Drine i Tare. Zapadno od tih prirodnih granica je svega 5% stanovnistva bilo pravoslavno na pocetku turske vlasti. Sasvim je verovatno da su postojali katolicki Srbi u Bosni, jer je iz ranijeg perioda poznato da su Srbi naselili unutrasnjost zapadnog Balkana u crnomorskom recnom slivu duz Drine ka Savi sa obe strane, kao i da je barem deo bogumila takodje bio srpski po etnicko-plemenskom poreklu. To potvrdjuje i arheologija koja uz vrlo retke izuzetke gotovo ne poznaje ozbiljno ili masovno prisustvo pravoslavnih crkava zapadno od linije Tara-Drina pre 15. veka. Bosna je pravoslavizovana pomeranjem vec postojeceg pravoslavnog stanovnistva ka zapadu pre obnove Pecke patrijarsije, dok su teze pristupacne Hercegovina i Crna Gora (bez Raske) pravoslavizovane tek nakon obnove Pecke patrijarsije preobracanjem lokalnog stanovnistva, a ne njegovim potiskivanjem od strane drugih ljudi.
Sukobi Nemanjica nisu bili nacionalnog karaktera, to je potpuno tacno, ali u istorijskim izvorima koji nam o njima svedoce su usput sacuvani tragovi koji nam govore o etnickom karakteru koji u svakom slucaju nije bio motiv u srednjem veku, ali je od vaznosti istrazivacima danas.
14. januar 2014. u 09:18
Milan Damjanović
Damjanovići u Lici iz Srba i okoline potiču od Damjana Vulina, koji je za vrijeme turske vlasti pobjegao, nakon ubistva Turčina, iz Gornjeg Ratkova (Ključ) u Kunovac (Srb). Njegovi potomci nose prezime Damjanović. Krsna slava im je Jovanjdan. Nakon što je Austrougarska zavladala Bosnom došlo je do preseljenja nekih porodica Damjanovića od Drvara do Prijedora i Banja Luke.
23. januar 2014. u 19:34
Nenad
Nenad
19. januar 2014. u 22:42
Poštovani Milane,
Da li bi ste mogli da mi kažete nešto više o Damjanu Vulinu,njegovom poreklu,plemenu,…. Možda nešto o njegovim potomcima , godini ili veku kada je stigao u Kunovac?
Pozdrav
Nenad
1. decembar 2021. u 00:36
Jovan
Ziveo sam u Kunovcu do poslednjeg rata. Da li bi mogli stupiti u kontakt?
28. maj 2023. u 16:56
Nenad
Da, naravno. Mozete me kontaktirati preko: [email protected]
Srdacan pozdrav
19. januar 2014. u 22:42
Nenad
Poštovani Milane,
Da li bi ste mogli da mi kažete nešto više o Damjanu Vulinu,njegovom poreklu,plemenu,…. Možda nešto o njegovim potomcima , godini ili veku kada je stigao u Kunovac?
Pozdrav
Nenad
10. februar 2014. u 01:34
Milan Damjanović
I ja bih to volio znati. Jedino što pouzdano znam je da je iz Ratkova pobjegao u Kunovac. Tu priču sam čuo od svog strica, a on je smatrao da se to desilo otprilike prije 300 godina. Možda neko iz Kunovca zna više ili su mu dostupne crkvene knjige. Iz Kunovca u Kljevce (Sanski Most) se doselio moj čukundjed Tešo sa 5 sinova (jedan od njih je bio moj pradjed Mileta).
A što se Vulina tiče njih je pred poslednji rat bilo u selima na granici između Ključa, S. Mosta i Banja Luke.
25. oktobar 2017. u 16:30
Ziko
Molim vas javite mi se radi informacija oprezimenudamjanovic
10. februar 2014. u 21:15
Nenad
Hvala Vam na ovim informacijama.
S poštovanjem
Nenad
12. jun 2014. u 11:47
Aleksic
Ovdje pise samo o damjanovicima sa malinska odnosno aleksicima koji su bili u partizanima o momiru momcilu i zvonimiru a nigdje ne pise da kada su partizani bacili 30 aleksica u jamu stanko i vojislav sa radojem pucali na Momira Kostinog koji je tada promijenio prezime aleksic u staro damjanovic i od tada su aleksici masovno presli u cetnike i mnogi od njih su poginuli od partizana na zidanom mostu 1945 i jos im se ne zna gro