Prezime Kantor/Kantar istražili su Mr Radomir D. Rakić i Vera Stanisavljević-Rakić u rubrici Koreni (frankfurtske „Vesti“):
G. Janko Kantor iz Australije piše da su i otac Budislav i deda Jovan rođeni u Gornjoj Vrhovini (Otočac), u selu poznatom i kao Crna Vlast, kako su ga, navodno prozvali “u vreme Marije Terezije”, dok mu je majka Zorka rođena u porodici Vlajisavljević iz Rudopolja. Kantora, po njegovom saznanju, ima i na Baniji, u Bosni i Americi. U Australiji je sa tim prezimenom samo jedan Srbin, njegov sused, a ostali su muslimani i “Šiptari” (ispravnije je “Šćip’tari”, kojih je 19). Ne kaže naš cenjeni čitalac – ali pretpostavljamo – da je ove podatke našao u telefonskom imeniku!?
Prema “Leksiku prezimena SR Hrvatske”, prezimena Kantor i Kantar se prepliću i izjednačavaju, odnosno mešaju. Stoga smo, da bismo bili sasvim sigurni u izvorno poreklo prezimena, konsultovali, pored srpskih i jedan hrvatski izvor. Naime, Stj. Pavičić, u radu o stanovništvu Like, spominje samo Kantare, a tako i Rad. Grujić u “Plemenskom rječniku ličko–krbavske županije” i M. Radeka u popisu pravoslavnih porodica Karlovačkog vladičanstva, navodeći da slave Jovanjdan i Lučindan.
U “Leksiku” – koji upućuje: “Kantara (vidi i Kantora)” – do 1976. godine odnosno sigurno i kasnije, bar do “Bljeska” i “Oluje”, oba prezimena je bilo u opštinam (u selima i samim gradskim naseljima) Beli Manastir, Bjelovar, Vinkovci, Vukovar, Gračac, Donji Lapac, Zagreb, Knin, Nova Gradiška, Osijek i Slavonska Požega. U “ličko- krbavskoj županiji”, Kantari su na početku Prvog svetskog bili naseljeni u najvećem broju u mestima Vrhovine, Dobroselo, Doljane (Lapac), Donji Lapac, Rešetar (Ličko Petrovo Selo), i Zaklopac (Srb).
U popisima pravoslavnih parohijana krajem 19. veka u Bosni, Kantara je bilo u više mesta i sa obe slave koje spominje i Radeka u Lici (naš čitalac nije dao podatak o krsnoj slavi svoje porodice!?): Sv. Jovan Krstitelj i Sv. Luka. “Jovanjštaci” su Kantari u Agićima i Poljavnicama (Dubica), Bihaću, Hrgaru i Hadrovcima kod Sanskog Mosta, a “lučinštaci” u Ljubiji i Busnovcima (kod Prijedora), u Krupi i Starom Majdanu (kod Sanskog Mosta).
Kao što smo to već objašnjavali u nekim drugim slučajevima, do ovih izmenjenih odnosno zamenjenih oblika, dolazilo je nepažnjom pisara ili drugih osoba verovatno slabih u znanju srpskog jezika koji, možda, nisu mogli ni da pretpostave da neko ima prezime po spravi za merenje, a ne kao pevač u katoličkoj crkvi.
IZVOR: Mr Radomir D. Rakić i Vera Stanisavljević-Rakić, „Koreni“, poreklo srpskih porodica i prezimena, rubrika iz frankfurtskih „Vesti“
Komentari (0)