Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
JAKIĆI
(žive na Dobrim Selima i Merulji)
Jakići su ogranak Miloševića. Od njih su se odvojili veoma davno, a ne znaju po kome su dobili današnje prezime. Znaju da su živjeli u Gornjoj Bijeloj, ispod Crvene grede. Nekada su bili vrlo brojni, ali sredinom 18. vijeka spadnu na tri kuće – Jankovu, Spasojevu i Aleksinu. Oni se tada raseliše iz Gornje Bijele. Aleksa ode na Malinsko u svoju tazbinu Đilase, a Spasoje i Janko u selo Kočane kod Nikšića. Tamo dobiju imanje Lekovića, koji su se odatle bili već iselili.
Janko je imao sinove Davida, Paja i Obrada, a od Spasoja nije ostalo potomstva.
Aleksa na Malinsku imao je sinove Savu i Stanka.
Jakići su se u Kočanima obogatili i osilili za četrdesetak godina, koliko su tu živjeli. Oko 1807. godine zavade se s nikšićkim Turcima, pa jedan Turčin udari starog Spasoja, a Okica Pajov ubije Turčina; zbog toga se razure iz Kočana, pobjegnu u Pivu i nasele se u selu Brezna, odakle pređu u drobnjačko selo Dubrovsko.
Milutin Davidov i Mitar Pajov, s ostalim Drobnjacima, pođu u četi Jovana Šibalije Karađorđu u pomoć, sastanu se s njim u Starom Vlahu, gdje u jednoj borbi i poginu 1809. godine.
Na Dubrovsku su stanovali desetak godina, a odatle se presele na Dobra Sela, gdje su se već bili doselili Aleksini sinovi sa Malinska Sava i Stanko.
Ovo bratstvo je uvijek davalo istaknute ljude i junake, među kojima posebno mjesto zauzima Okica Pajov. Okica je bio veliki junak koji se stalno tukao s Turcima. Jednom prilikom uskoči u Nikšić i ubi sedam Turaka (A. Luburić: Drobnjaci – Beograd 1930). Bio je knez Dobrih Sela. Okica je umro u šezdeset petoj godini. Osim Okice, i njegov brat Živko je bio istaknuta ličnost svoga doba. U Hercegovačkom ustanku 1875.- 1876/78. godine bio je komandir, a istakao se posebno u bici na Vučjem Dolu 1876. godine i prilikom oslobođenja Nikšića 1877. godine. Za junaštvo koje je ispoljio u komandovanju odlikovan je sa četiri odlikovanja, koja su uklesana na njegov nadgrobni spomenik u Šavniku. Živko je bio i plemenski kapetan. Živkov sin Miljan u balkanskim ratovima bio je načelnik štaaba Durmitorske brigade u borbama koje su vođene oko Skadra; istakao se umješnim komandovanjem pri zauzimanju Bardanjola, februara 1913. godine. U bici na Bregalnici komandovao je bataljonom, kada je teže ranjen. U Prvom svjetskom ratu bio je član štaba Durmitorske brigade koja je učestvovala u bici na Mojkovcu 1916. godine. Po završetku Prvog svjetskog rata, nakon ujedinjenja 1918. godine postavljen je za prvog komandanta Vojnog okruga Pljevlja. Odlikovan je sa više visokih odlikovanja.
Miljanov sin Velimir, inžinjer šumarstva, bio je istaknuta ličnosg NOB-a i revolucije, komandant Glavnog štaba za Sandžak i Treće sandžačke proleterske brigade, a na prvim poslijeratnim izborima 1946. godine izabran je za saveznog poslanika narodne skupštine. Bio je vijećnik II zasjedanja AVNOJ-a. On je narodni heroj Jugoslavije. Njegove dvije sestre učenice Dušanka i Stana i brat Jezdimir ubijeni su zvjerski od strane neprijatelja u decembru 1941. godine kao pripadnici ovog bratstva u znak odmazde za njihovo učešće u NOP- u. I Svetozar – Sveto je kao mladić preživio ratne strahote, aktivno se uključio u tokove NOP-a, a poslije rata je bio na istaknutim funkcijama u diplomatiji.
Osim Živka i Miljana, za vojničke zasluge u minulim ratovima odlikovani su još: Milovan, Simo, Vasilije, Leka, Jovo, Niko, Matija, oficir Blagoje, Petar i Milinko.
Matije Jankov bio je poznati ratnik iz ratova 1912-1918. godine i komitski vođa u Komitskom pokretu. Kada mu se lično putem telefona obratio general Radomir Vešović, ubjeđujući ga da bi trebalo da se preda sa svojim komitima, Matije mu je odgovorio: “Radomire brate, mi smo tvoj izgub namirili: ti otišao, a došla nam Jelena Šaulić. Sad nijesmo ništa slabiji no što smo bili”. Od prvih ustaničkih dana 1941. godine Matije se sa svojom porodicom stavlja u službu NOP-a u borbama protiv neprijatelja. Gine junački na čelu svoje čete u bici na Pljevljima 1. decembra 1941. godine, u šezdeset devetoj godini. I njegov sin Ljutomir gine na Sinjajevini 1942. godine, dok je njegov sin Momir, nosilac Partizanske spomenice 1941, preživio trostruko strijeljanje; o njemu je pisao Budo Simonović u knjizi Do smrti i natrag. Matijeva supruga Mitra, rodom od bratstva Cerovića, vjerni je sljedbenik svoga muža i djece. Poginula je na Sutjesci 1943. godine sa svojim maloljetnim sinom dvanaestogodišnjim Reljom. Božidar i Vuko i Veselinka su bili u stroju boraca NOR-a od 1941. godine.
Na Pljevljima su tako reći istog dana poginuli istaknuti borci NOV-a, nosioci su Partizanske spomenice 1941. stari ratnik Petar Savov i njegov sin Rajko, mladi akademac, koji su u sastavu Jezero-šaranskog bataljona hrabro jurišali kroz Pljevlja, grada u kome su do početka rata živjeli i grada u kome je mladi Rajko završio gimnaziju. Njegov mlađi brat Mirčeta je u poratnom periodu radio na istaknutim funkcijama u Republici.
Braća Radoman i Radomir Blagojevi su bili pripadnici NOP-a od prvih ustaničkih dana i organizatori ustanka u svom kraju. Oba su nosioci Partizanske spomenice 1941. godine. Radoman je obavljao odgovorne dužnosti kao zamjenik političkog komesara bataljona, oficir odsjeka OZN-e, štaba korpusa i politički komesar brigade narodne odbrane. U toku rata je ranjavan. General je JNA.
Vlado Radosavljev je bio u NOP-u od prvih ustaničkih dana; nosilac je partizanske spomenice 1941. godine. Radojica Novičin, logoraš iz stravičnih kazamata, bio je pripadnik NOP-a od 1941. godine. I Koviljka Miljanova zaslužuje da se njeno ime nađe među imenima nabrojanih bratstvenika. Ona je bila aktivni pripadnik NOP-a od prvih ustaničkih dana.
Pored do sada nabrojanih, iz ovog bratstva je veliki broj bratstvenika položio svoje živote na bojištima širom naše zemlje. Na Pljevljima 1941. godine poginuše: Jovo Obradov, Miro Petra Mićina, Sava Neđeljkov i Sreten, sin Milinka Perjanika; Radomir Krstov poginu na Poljima Kolašinskim 1942, a njegov brat Jakov na Mateševu 1944. godine. Na Poljima Kolašinskim 1942. godine poginu i Kosta Jovov, a Stanislava Lekova okonča svoj mladi život u Bosni 1944. Vojin Ristov pogibe 1944. u Austriji, a njegov imenjak Vojin Akimov na Dobrim Selima 1944. Ljubomir-Ljubo Radov pogibe na Bjelovaru 1945. godine u završnim operacijama NOV-a za konačno oslobođenje naše zemlje. Teodor M. Jakić okonča svoj mladi život 1942. godine.
Iz mlađe generacije treba pomenuti Dragoljuba Uroševa, istaknutog drupggveno-političkog radnika i privrednika, predsjednika Opštine Šavnik, poslanika u republičkoj i saveznoj skupštini. Njegov rad u organima Republike i Federacije je bio veoma zapažen.
Jakići su se iseljavali iz Drobnjaka. Od njih su Lučići u Zabrđu i Kalušićima, kao i Topalovići u Pljevljima. Preci i jednih i drugih su se iselili iz Drobnjaka u drugoj polovini 18. vijeka. Ima ih i u Bačkom Dobrom Polju u Vojvodini, gdje su kolonizovani 1945. godine.
Slave Đurđevdan, a prislužuju Usjekovanje sv. Jovana.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
7. jul 2015. u 13:17
Srećko
Jakića ima i u Valjevu.
8. jul 2015. u 09:10
Milan Jakić
Poznato mi je da Jakića ima u Valjevu, u selu Kotešica, od njihove loze jedna porodica živi u okolini Vršca. Ovi Jakići ne pripadaju našem bratstvu, bar za sada ne postoje takva saznanja. Ja sam pokušao da ispitam njihovo poreklo, ali njihovi stariji pripadnici nisu bili spremni za saradnju. Jakića ima i u Banji Koviljači, verovatno su u vezi sa ovima iz Valjeva i okoline. Ima Jakića i u drugim delovima Srbije, pojedini kažu da vode poreklo iz Skadra.
23. decembar 2020. u 01:05
Branislav Jakić
Dobro veče dobri ljudi. Potražih sinoć iz znatiželje poreklo svog prezimena i naleteh na ovu izuzetno zanimljivu konverzaciju. Moji potiču iz Kotešice kod Valjeva. Poznavanje istorije moje porodice mi je neveliko i zasniva se na onome, što mi je otac pričao. Voleo bih da nešto više saznam o poreklu Jakića iz okoline Valjeva i, ako ikako mogu, pomognem u rasvetljavanju porekla istih (za razliku od ovih matorih namćora iz mog sela, koji doduše, verovatno znaju više o tome od mene :)))) Prema onome što sam čuo od tate, Jakići su u okolinu Valjeva zaista došli iz Crne Gore. Doduše, meni su rekli da su Jakići i osnovali selo, mada, koliko vidim, prema tekstu o Kotešici na ovom sajtu, selo je bilo napušteno / raseljeno, kada su se Jakići tu doselili (https://www.poreklo.rs/2013/06/15/poreklo-prezimena-selo-kotešica-valjevo/) U prvoj polovini teksta o istoriji Kotešice, greškom je napisano Janići, umesto Jakići, ali je kasnije to ispravljeno. Čini mi se da je ono, što možda može da bude značajno za poreklo Jakića (trebalo bi da se na njih odnosi, ali nisam siguran): “ Prvi doseljenici u ovo selo bila su 4 brata: Nenad, Ivan, Sava (zvani Petko) i Sima, doseljeni u drugoj polovini 17. veka iz Banjana u Crnoj Gori zbog ubistva očevog i zavade sa Turcima. Kad su se ova četvorica doselila u selo našli su, priča se, nekakvu tursku čaršiju, nekakvo valjda tursko selo, ispod sadašnje rabaske ćuprije, napušteno, jer su se Turci odselili u gradove: Valjevo, Ub i Soko.”
U selu bi trebalo da postoji spomenik prvom Jakiću koji se doselio u Kotešicu (čini mi se da je negde uz put, kod mesne zajednice, izvan groblja Jakića), ali ga ja letos, kada sam na kratko svratio u selo, nisam našao. Slava Jakića u Kotešici je Sveti Jovan. Ako neko ima podatke o Jakićima iz Banjana i ako to može da se uporedi sa ovom četvoricom iz teksta, možda može da baci svetlo na naše poreklo i da li smo u nekoj vezi sa vašim bratstvom 😀
Inače, moj pokojni deda se jednom prilikom, pred kraj svog života, uz rakijicu 😉 malo raspričao i otkrio nam neke stvari, koje nam nisu bile poznate, a mogle bi imati veze sa Jakićima… Drugi svetski rat je proveo u Šleziji (Šljonsku) u radnom logoru (rat ga je zatekao u podoficirskoj školi u Beogradu, pa je odveden na nemačko selo, da radi umesto Švaba, koje su bile na ratištu) Kaže da se Nemcima “svetio” preko njihovih žena i ne znam koliko je u tome bilo istine, ali postoji mogućnost da Jakića ima i u Nemačkoj :)))))))
Još jedan veliki pozdrav za sve Jakiće
Živeli!
19. jul 2015. u 09:46
Milan Jakić
U knjizi „Drobnjaci, pleme u Hercegovini“ iz 1930.godine, Andrija Luburić je naveo da se veliki broj porodica iz našeg bratstva raselio, ali se ne zna gde.
21. januar 2016. u 00:52
Bruno Jakic
Pozdrav svima!
Jedna loza Jakića vuče korenje iz srednje Bosne, gde su u krsnim listama na primer u selu Oćeviji kod Vareša zabeleženi od 16og veka. Etnički su mahom Hrvati ili Jugosloveni a po veroispovesti su katolici ili ateisti.
Jako je zanimljivo videti koliko je u stvari ovo naše prezime rasprostranjeno!
Lep pozdrav,
Bruno Jakić
22. januar 2016. u 10:59
Jakić Milan
Jakića ima i u Donjem Miholjcu u Slavoniji. Srbi su, slave Svetog Jovana 20. Januar. Razgovarao se sa ženom pravoslavnog sveštenika koji je bio paroh u Plandištu i kojoj je Jakić devojačko prezime iona mi je rekla da su poreklom iz Crne Gore. Koliko je to tačno ne znam jer je slava naših Jakića Usekovanije glave svetog Jovana.
26. oktobar 2018. u 04:11
Vojislav Ananić
JAKIĆ (m). u Dračevici (Bišće, Mostar) i Vitini (Ljubuški). U Dračevicu su doselili oko 1850 godine iz Bekije, a u Vitinu „Jakić je kao cipelar došao iz Ljubuškog prije 3 godine“, odnosno oko 1900. godine. Ima ih i u Ljubuškom (59:239.306). Jakića ima i u Mostaru.
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.
21. februar 2019. u 02:55
Filip Jakovljevic (Jakic)
Pozdrav,
Zovem se Filip Jakovljevic i moji su iz Ravnica (kod Novog Grada u Republici Srpskoj). Zanima me o dalje istorije nase porodice jer smo se prezivali Jakic do kraja 19. vijeka, kao sto se moze vidjeti u sematizam dabro-bosanske iz 1882. godine. Moj pradjed (Dusan) je dobio prezime Jakovljevic zbog razloga koji su nepoznatih, no njegov otac (moj cukundjed, Stevan) i njegov djed (moj navrdjed, Djuradj) su bili Jakici i navodno su se doselili iz Banije. Nasao sam jedan spisak na internetu o srpskih zrtava na teritoriji danasnje Hrvatske izmedju 1990. i 1998. godine gdje ima jedna zena koja se zvala Ljubica Jakic i bila je iz Brnjeuske kod Gline (u Baniji). Taj spisak je na ovaj link: http://www.veritas.org.rs/wp-content/uploads/2014/02/Oluja-direktne-zrtve-rev2014.pdf . Problem koji slijedi je kada se gleda koji su porodice iz te Brnjeuske, nema Jakica. Ima nekih Jekica no siguran sam da nemaju veze sa nasim Jakicima. Zbog ovoga bih i vjerovao da nisu nasi Jakici odatle porijeklom jer nema Jakica uopste u Baniji prema mojim istrazivanjima.
Krsna slava nam je sv. Nikola i izgleda da je i bila prije promjene prezimena. Nesto sto je sigurno je da ima tri familije u Ravnicama koji se prezivaju Jakovljevic – a nisu rod, i imaju razlicite slave. To je poznat fakat. Prema isti dokument koji sam spomenuo ranije (sematizam dabro-bosanske), imamo i Jakica na Sarajevskom polju i u Maglaju koji isto slave/koji su isto slavili Nikoljdana. Za haplogrupu ne znam no narucio sam test za Y-DNK analizu pa cu azurirati ovaj lanac kada dobijem rezultate
Ovo je jedan rukopisni tekst koji je pisao pokojni Rajko Jakovljevic, moj prastric, o porodicnoj istoriji od Djuradja pa kasnije: https://docs.google.com/document/d/1hJ6kG3fSvJXu_jgprqbUhotfzoyoM62xI-WURHcl76A/edit
Hvala unaprijed
Filip Jakovljevic
12. januar 2020. u 12:46
Vojislav Ananić
Izetbegovići
Izetbegovići su u Bos. Šamac doselili iz Beograda u doba kada se naseljavaju Muslimani iz Srbije. U periodu između 1863. do 1867. godine. Oni su prva muslimanska kuća, najbogatija i najuglednija. Bili su trgovci, zemljoposjednici i pripadnici turske aristokratije.
U Beogradu su se prezivali Jahići (Jakići) ili Jahje.
„Preci Izetbegovića (Jakića) bili su iz Beograda i priča se da su imali tapiju na Adu Ciganliju.”
Izvjesni Hasan Jahić sa bratom Aliagom dolazi u Šamac i tu uzimaju prezime Izetbegović po nekom Izet-begu. Hasan umire, a Aliaga ženi njegovu ženu Sadiku (rođena 1867. u Beogradu, navodno praunuka dahije Aganlije. Njena majka dolazi sa njima u Šamac, ona je unuka pomenutog dahije). U Bos. Šamcu niko nije znao turski osim Petra Dimitrijevića i Koste Maksimovića sa kojima su one govorile samo turski.
Jahići tj. Izetbegovići su bili visoki turski vojni oficiri u Beogradu i savjetnici u pašaluku. Aliaga je rođen u Beogradu u današnjoj Francuskoj ulici, u kući koja je postojala do iza rata. Aliaga je obavljao visoku funkciju u Beogradu, te je po priči prebačen u Istanbul. Tamo je upoznao tursku djevojku imenom Sadika (Sedika) koja je živjela u Isjudaru (Skutari-predgrađe Istanbula) na azijskoj strani Bosfora.
U Šamcu se Aliaga počinje baviti trgovinom, kreće u zajednički posao sa Dimitrijevićem, HadžiHasanagom Alibegovićem i Čizmićima.
„Samo jedna porodica trgovca Ali-age Izetbegovića koji je iz Beograda. Aliaga uzima nadimak „Biogradlija“ i to stavlja ispod firme. Tako je to stajalo sve do jula 1914. godine kada je zbog nastalog rata između Srbije i Austro-Ugarske Izetbegović izbrisao nadimak firme.”
U Almanahu Bosnische Bote za 1916. godinu u popisu sudski protokolisanih firmi pominje se trgovačka radnja: Izetbegović Alije prvi put registrovana 1890. godine kao trgovina mješovitom robom. Dok se 1912. godine se spominje ista trgovina kao istaknuta firma za zemaljske proizvode.
Ova familija je bila toliko bogata da je prije više od stotinu godina kada je gradonačelnik Bos. Šamca bio Alija Izetbegović posjedovala oko 100 kuća. Kao vrlo moćan i ugledan čovjek Aliaga je punih 28 godina bio gradonačelnik, a kada je 1918. godine demontiran most na Savi i prenesen u Mitrovicu prema tvrdnjama pojedinaca mještana most se mogao kupiti za milion kruna, a mogao ga je platiti sam tadašnji načelnik Alija Izetbegović.
Od imanja ove familije u Šamcu danas nije ostalo gotovo ništa, sem par starih masivnih kuća i rodna kuća Alije Izetbegovića (bivšeg predsjednika BiH) u glavnoj ulici. U spisku akcionara Srpske banke u Zagrebu spominje se ime Alije Izetbegovića i njegovog sina Mustafe.
Stari Izetbegović je bio veliki prijatelj cjelokupnog srpskog naroda u Posavini. O tome svjedoči i jedan slučaj pred sam početak rata, a poslije atentata na Ferdinada 1914. godine kada je počeo progon Srba.
Naime došla je austrougarska vojska na pijacu (gdje je sada park). Austrija nije imala milion generala. Taj general- komandant ode kod načelnika Aliage i kaže da hoće da uhapsi oko 100 Srba kao taoce. Na pitanje: Šta će Vam to? on je odgovorio: Radi sigurnosti vojske. Aliaga mu je pokušao pružiti druge garancije Ja Vam garantujem za sigurnost. Komandant nije u to vjerovao i krenu da hapsi. Aliaga mu je oštro odbrusio Ja ne dam. Te ljude nećete voditi ako treba za cara Franju, vodite mene. General više nije htio ni da razgovara. Aliaga sjede u fijaker pa u Tuzlu. Tamo je bila glavna komandantura. Ispričao je sve tamo i ponovio da on garantuje da se vojsci neće ništa desiti. I dok je došao iz Tuzle u Šamac generala su depešom smijenili. Odmah je kurir došao i smijenio ga. Postavljen je drugi komandant. Nisu pohapsili one ljude. Po tome je Aliaga poznat.
Izvor: NIKŠA NEZIROVIĆ, MONOGRAFIJA BOSANSKOG ŠAMCA (od najranijih vremena do 1945. godine), ŠAMAC, 2011.
8. decembar 2020. u 13:46
Milan Jakić
Žalosno je što ste puno podataka koje sam ovde objavio izbacili, a objavljujete neproverene stvari o Jahićima i Izetbegovićima. Ovde se pominju Jakići koji možda imaju, a možda i nemaju nikakve veze sa Jakićima koji se pominju u gornjem tekstu, a ja sam bio dao taksativne podatke gde sve žive Jakići iz ove loze, podatke o slavi, koja je ustvari Usekovanije glave Svetog Jovana, a ne Đurđevdan i dosta drugog što je izbačeno.
8. decembar 2020. u 13:50
Milan Jakić
Izvinjavam se nisam video da postoje prva i druga strana.
17. januar 2021. u 13:07
Branislav Jakic
Poštovani Milane,
vidim da imate dosta podataka o Jakićima. Moji su poreklom iz sela Kotešica, kod Valjeva, i u tekstu o selu, na ovom sajtu, naišao sam na podatak da su prvi doseljenici u selo (trebalo bi da su Jakići) bila 4 brata: Nenad, Ivan, Sava (zvani Petko) i Sima, doseljeni u drugoj polovini 17. veka iz Banjana u Crnoj Gori zbog ubistva očevog i zavade sa Turcima. Da li možda ovo ima neke veze sa vašim bratstvom?
Hvala
Pozdrav
Branislav Jakić
9. jun 2021. u 20:11
Milan
Poštovani Branislave,
po legendi veliko srpsko pleme Novljani doselilo se u krajeve koji se danas nalaze u Crnoj Gori, preko Travnika u Banjane. Odatle su se dalje raseljavali, ali u krajevbe koji su dosta blizu Banjana. Jakići su kao i više drugih porodica nastali od Miloševića iz sela Miloševići kod Šavnika. Prema tome podatak da su se Jakići doselili iz Banjana ne može biti tačan. Lično sam se više puta čuo sa Dragoljubom Jakićem iz Kotešice, koji je uvek bio jako ljubazan i koji mi je rekao da će pitati oca o poreklu Jakića iz Kotešice. To je bilo pre više od 25 godina, otac mu je tada imao preko 70 godina. Na kraju mi je Dragoljub rekao da njegovog oca to ne interesuje. O poreklu Jakića iz Kotešice kod Valjeva najbolje se moglo saznati od starijih rođaka.
Ja nemam nikakvih saznanja o ovome, ali smatram da postoji mogućnost da vaši preci vode poreklo iz sadašnje Crne Gore iomaju dalje veze sa nama.
22. avgust 2021. u 19:55
Branislav Jakić
Poštovani Milane,
Hvala na odgovoru. Nažalost, moji stariji bliži rođaci više nisu živi, ali ako saznam neku informaciju, preneću je. Moj pokojni otac mi je rekao da su Jakići došli u Kotešicu iz Crne Gore, ali mislim da ni on nije imao neka konkretna saznanja, pa ne bih da spekulišem. U svakom slučaju, hvala još jednom.
Srdačan pozdrav,
Branislav Jakić