Zorić
Haplogrupa: I2a
Poreklo: Srbija
Krsna slava:
Kontakt:
_________________________
KOMPLETNE REZULTATE POGLEDAJTE OVDE[/toggle]
Prezime Zorić prisutno je u dinarskim krajevima, naročito u Lici.U Crnoj Gori sreće se u crnogorskom primorju, u bokokotorskom naselju Mojdež (kod Herceg Novog). Vredan prilog o tom, bokokotorskom bratstvu Zorića poslao je saradnik portala Poreklo Zoran Đurov Šabović.
Njegovo istraživanje o bratstvu Zorić, objavljeno u knjizi “Mojdež – prilozi za hroniku sela i rodoslove”, iz 2007. godine, prenosimo u celini.
Tekst je u PDF formatu i možete ga videti ako klinkete na sledeći link: Bratstvo Zorića, iz Mojdeža
___________________________
Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’
ZORIĆI
(žive u Gornjoj Bijeloj i Žabljaku)
Zorići su ogranak Vulovića, a kada su se od njih odvojili i po čemu su dobili sadašnje prezime, nije nam poznato. I Zorići o tome malo znaju. Od njih je bio poznat Turo Stevanov kao dobar junak iz mnogih bojeva protiv Turaka. Godine 1841. Turo se, s rođacima Jovanom i Ilijom, odseli na Glasinac, odakle poslije tri godine pređu na Bitine kod Kosanice, u zatarju. Turo, sa sinom Tanasijom, pređe u selo Junča Do, kod Žabljaka. Poginuo je o Božiću 1852. godine u Šarancima. Tanasije je imao sinove Dimitrija, Miladina, Đorđija i Neđeljka, koji je kao perjanik umro na Cetinju. Đorđije je imao sina Milorada-Mića, istaknutog revolucionara i borca NOR-a 1941-1945. godine. Oni su se odselili u Pljevlja. Miladin se sa sinovima Rašom i Radom odselio u Meljak, u Zatarje. Dimitrije, sa sinovima Radom i Petrom, ostane da živi u Junča Dolu. Rade Dimitrijev poginu u čuvenoj Pljevaljskoj bici 1. decembra 1941. godine, ne ostavivši potomstvo, a Milan V. Zorić iz Bijele izgubi svoj život na Sinjajevini 1942. godine kao pripadnik jedinica NOV-a. Boško B. Zorić iz Bijele kao učesnik NOV-a, poginu u Zatarju 1944. godine.
Potomci Petra Zorića žive u Puli, gdje je njegov sin Tanasije službovao kao vojno lice u JNA. Ima ih odseljenih u Bosnu i Srbiju i u druge krajeve naše zemlje.
Slave Đurđevdan.
IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić
__________________
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
12. septembar 2014. u 19:53
Slobodanka
Mogu samo da dodam da pouzdano znamo da od Zorica iz Crne gore ili stare Hercegovine potice Kuzet prezime oni su se kao Zorici preselili u Dalmaciju I kad je u 16 v. vladala kuga predak taj je ostao ziv I svi su ga zvali prokuzio se I odatle nastaje prezime \kuzet/ I svi Kuzeti slave SV.Djordja a najvise ih ima u Benkovcu I okolini Zadra ali moji preci su u 18 v. otisli u okolinu Bihaca.Inace Zorici poticu ikanjona Komarnice, Tare tu su bila plemena Mataruge I Kricek a ziveli su u blizini crkve Sv.Djordje.
24. oktobar 2014. u 09:50
Mile Zoric
POREKLO I ISTORIJA PORODICE Z O R I Ć
Prikupio i obradio
MILAN STEPANOVIĆ
Sombor, 2001.
ZORIĆI su stara srpska srednjovekovna porodica koja svojim dalekim poreklom potiče sa Kosova. Prvi put su zabeleženi još 1330. godine u povelji srpskog kralja Stefana Uroša III Dečanskog, kojom je kralj Stefan Dečanski, manastiru Dečanima u metoh poklonio jedan broj naselja na Kosovu. Između ostalih, među poklonjenim naseljima nalazilo se i selo Grmočel, koje i danas postoji (zove se Gramočel), a nalazi se dvadesetak kilometara severno od Đakovice, na pola puta između Dečana i Đakovice. U popisu stanovnika Grmočela na Kosovu, te 1330. godine, pomenuta su i dvojica braće – Milovan i Miloš ZORIĆ.1 Stanovnici su u toj povelji uglavnom pominjani po imenima, a prezimenima (patronimicima) pomenute su samo značajnije porodice u pojedinim selima, među kojima su očigledno bili i ZORIĆI.
Prezime ZORIĆ nije nastalo, kako se to često u onomastici pogrešno misli, od ženskog imena Zora, već od muškog imena Zore, odnosno Zoro. Ime Zore pominje se 1388, kada je dubrovački pregovarač sa Turcima bio Zore Bogšić iz Bara u tadašnjoj Zeti.2 Imena Zoro, odnosno Zore pominju se i u prvom turskom popisu hercegovine 1477. godine.3
ZORIĆI su napustili Kosovo, odmah iza Kosovske bitke 1389. godine, i bilo bi logično pretpostaviti da su u njoj i učestvovali, kao srpski stanovnici koji su u to vreme živeli na Kosovu. Krajem XIV veka preselili su sa brojnim drugim srpskim porodicama iz Raške, sa Starog Vlaha, Kosova i iz nekih krajeva današnje zapadne Makedonije, na prostore današnje istočne Hercegovine, između Bileće i Gacka.4 Tu se pominju tokom XV i XVI veka, kao stanovnici sela Dulića pokraj Gacka, gde su sačuvani toponimi (nazivi mesta) – Zorića mlin, Zorića vrt i Zorića omeđine. Za ZORIĆE se navodi da su bili vrlo bogati, i da su imali i po hiljadu ovaca i po 500 goveda.5 Jedan deo ZORIĆA odselio je izgleda nešto severnije, oko Nikšića, pa se javljaju i u plemenu Drobnjaci.
U prvom turskom popisu Hercegovine iz 1477. godine, stanovnici prezimena ZORIĆ pominju se takođe u oblastima oko Bileće i Gacka. U okolini Bileće, u katunu Radonje Stankovića zabeležen je Radetko ZORIĆ,6 a u selu Borča, nedaleko od Gacka u srednjovekovnoj župi Viševa, zabeležen je Radosav ZORIĆ.7
Nakon turskog osvajanja Hercegovine 1465. godine, u toku sledećih par decenija, ZORIĆI se, kao i mnoge druge srpske porodice iz Hercegovine (Vignjevići, Tomaševići, Stepanovići, Ratkovići, Oliverovići, Miokovići, Utješinovići, Jugovići, Vitkovići, Markovići, Mandići, Srđevići, Dučići, Obradovići i još mnogi drugi…) sele na zapad, u pravcu severoistočne Dalmacije – Sinjske (Cetinske) krajine, Livanjskog i Glamočkog polja – kao i u severozapadnu Bosnu. ZORIĆI iz istočne Hercegovine, iz okoline Bileće i Gacka, preselili su u pravcu Dalmacije, a ZORIĆI iz Drobnjaka, odselili su prema severozapadnoj Bosni.8 Danas se razlikuju po krsnoj slavi. ZORIĆI iz Drobnjaka slave tipičnu drobnjačku slavu – Svetog Velikomučenika Georgija (Đurđevdan, ponegde Đurđic), a Zorići koji su odselili iz okoline Bileće i Gacka, prvo u Dalmaciju, a ubrzo potom iz Dalmacije u utvrđenja vojne krajine, uglavnom slave Svetog Arhanđela Mihaila (Aranđelovdan).9
ZORIĆI se, sa brojnim hercegovačkim srpskim porodicama, naseljavaju u Cetinsku (Sinjsku krajinu), koja je nakon turskih upada s kraja XV i početka XVI veka potpuno opustela, i čije je hrvatsko starosedelačko stanovništvo pobeglo pred Turcima, daleko na zapad, u primorje, na ostrva, pa čak i u Italiju.10 ZORIĆI ostaju ovde nekoliko decenija, sve do 1538. godine, kada zajedno sa ostalim srpskim porodicama i najveći deo ZORIĆA prelazi u vojne krajine koje su bile pod austrijskom upravom, sa sedištem u Žumberku, na današnjoj slovenačko – hrvatskoj granici.11 Ipak, nisu svi ZORIĆI iz Cetinske krajine otišli dalje na zapad. Jedan mali deo koji je ostao tu, opstao je i do današnjih dana, pa je u prvom državnom popisu održanom nakon Drugog svetskog rata, iz 1948. godine, u selu Vinalić pokraj Sinja zabeleženo 5 porodica ZORIĆA sa ukupno 32 člana.12
Prešavši sa više stotina srpskih porodica, poreklom najčešće iz istočne Hercegovine, u utvrđenja vojne krajine, gde su se odmah prihvatili graničarskog zanata, čuvajući prilaze austrijskim zemljama i zapadnoj Evropi od nadirućih Turaka, ZORIĆI počinju da se javljaju u mnogim vojnim utvrđenjima između Žumberka, Slunja, Ogulina i Karlovca, kao graničari, vojni zapovednici i komandiri, te kao sveštenici Srpske pravoslavne crkve.
ZORIĆA je tokom XVI i XVII veka najviše zabeleženo u okolini Slunja, jednog od najjačih i najznačajnijih vojnih utvrđenja na hrvatskoj vojnoj granici prema Turskoj. U Slunju su 1644. godine zabeleženi kao graničari Ivan i Mika ZORIĆ.13 Devet godina kasnije, 1653. godine, kao vojnik – graničar popisan je u Slunju i Pavle ZORIĆ,14 a 1657. u Karlovcu je kao graničar zabeležen Petar ZORIĆ.15 Sačuvan je zapis na staroj crkvenoj knjizi u Suvajskoj crkvi u Lici, na kojoj je zapisano leta gospodnjeg 1741, aprila meseca, da je “Sije svjatiju božanstvenu knjigu… priložio gospodin jerarh Meletije ZORIĆ.”16 Sveštenik je bio i Petar ZORIĆ služitelj u Komiću, u crkvi Svetog Nikole, koji je kao jerarh zabeležen u Karlovačkoj eparhiji 1793. godine.17 ZORIĆI su pokraj Slunja postali znatna i brojna porodica, pa je u okolini Slunja do polovine XX veka postojalo čitavo selo koje se zvalo ZORIĆI. Tu je na popisu 1948. godine zabeleženo 11 porodice ZORIĆA sa ukupno 63 člana.18 U obližnjem selu Osredci pokraj Srba zabeležen je takođe značajan broj ZORIĆA iste grane – 13 porodica sa ukupno 54 popisana člana. Za ove ZORIĆE, kao i za ZORIĆE pokraj Slunja izričito se navodi da su poreklom iz okoline Gacka u Hercegovini.19
Jedan deo srpskih uskoka – graničara preseljen je krajem XVI veka iz Žumberka i Gornje Krajine (Slunj i okolina) na novoosnovanu Slavonsku vojnu granicu, u Varaždinski generalat i Križevačku kapetaniju. Među brojnim srpskim uskočkim porodicama koje su preseljene (Severovići, Stepanovići, Ratkovići, Oliverovići, Klisurići…) bilo je i nekoliko porodica ZORIĆA. U utvrđenju Začesma pokraj Križevaca 1651. kao graničar pominje se Komlen ZORIĆ.20 ZORIĆA iste grane ima u ovim krajevima, nekadašnje Slavonske vojne granice, sve do polovine XX veka, kada se beleže u Pavlin Kloštaru, Podgorcima i Lipovcima, naseljima pored Bjelovara,21 nekadašnjim utvrđenjima između Križevaca i Bjelovara.
Iseljavanja ZORIĆA bilo je iz Slunjske kapetanije i Karlovačkog generalata na Poticku i Sremsku vojnu granicu, u prvoj polovini XVIII veka. Još se 1720. pominje potiski oberkapetan iz Žablja Živan ZORIĆ.22 Jedan od najpoznatijih sremskih vojnih graničarskih kapetana (uz Vuka Isakoviča, opisanog u “Seobama” Miloša Crnjanskog) bio je Maksim ZORIĆ, za koga se izričito navodi da je Ličanin (tačnije sa Korduna, odnosno iz Slunja), i o kome se polovinom XVIII veka u narodu pevala pesma “Maksim ZORIĆE, dobar vojniče…”23 Maksim ZORIĆ je bio jedan od organizatora preseljenja srpskih graničara u Rusiju, ostvarenog 1752. godine.24 Njegov sin Simeon ZORIĆ (rođen 1753), postao je u Rusiji čuveni general koji se borio u sedmogodišnjem ratu protiv Turaka i Tatara, istakavši se hrabrošću, što ga je dovelo do samog vrha ruske vojne hijerarhije. Bio je 5 godina u turskoj tamnici u Carigradu, a kada je oslobođen, vratio se u Rusiju gde je bio obasut počastima, nagradama i odličjima. I o njemu se pevala narodna pesma koja je nosila naziv “Pesn o hrabrosti viteza Simeona ZORIĆA.25 Simeon ZORIĆ je uz sve to bio i ljubavnik ruske carice Katarine, za koga je ona rekla kompliment, koji Srbima jako prija. Carica je naime rekla: “Sima jedini od mojih ljubavnika nije upotrebljavao afrodizijake. Nisu mu bili potrebni.”26 Simeon ZORIĆ je bio i veliki srpski dobrotvor (pomagao je znatno Dositeju Obradoviću), a umro je u Šklovu u Rusiji, novembra 1799.
ZORIĆI su bili prekomandovani iz Ličke u Petrovaradinsku regimentu i početkom XIX veka, pa je zabeleženo da je ZORIĆA bilo preseljenih 1823. godine.27
ZORIĆA je u Somboru bilo doseljenih nakon Prvog svetskog rata, kao i u kolonizaciji 1946. godine (iz Primišlja, Valandova, Marinog sela, i Brdara).28
Prema popisu iz 1948. ZORIĆA je u današnjoj Hrvatskoj bilo, u većoj meri, u Donjem Budačkom kraj Vojnića (3 porodice – 17 članova), Dragotini kraj Gline (8 porodica – 28 članova), Kaldrmi kraj Donjeg Lapca (7 porodica – 42 člana), Kolakovici kraj Gospića (12 porodica – 54 člana), Komori kraj Dvora (23 porodice – 139 članova), Korlatu kraj Benkovca (2 porodice – 16 članova), Mazinu kraj Gračaca (18 porodica – 91 član), Rudopolju kraj Gračaca (5 porodica – 27 članova), kao i u ranije navedenim mestima… Nakon kolonizacije ZORIĆA je bilo i u okolini Osijeka i Vinkovaca.29
9. avgust 2020. u 08:56
Jovan Zoric
Postovani Mile, mozete li mi reci odakle ste i gde trenutno zivite? Mislim da ste moj stric kog pokusavam da nadjem. Hvala
12. septembar 2020. u 09:05
Mile Zorić
Poštovani Jovane,
Rođen sam u Odžacima i živim u Novom Sadu. Rođene braće nemam a jedini brat od strica živi u Bačkom Gračacu. Nadam se da su ove informacije dovoljne da izvučete zaključak. Želim Vam sve najbolje i sreću u potrazi.
24. oktobar 2014. u 10:13
Mile Zoric
Nakon oslobođenja Like od Turaka Austrijske vlasti izvršile su popis stanovništva i vlasništva. Rezultati popisa su objavljeni u knjizi Karla Kasera ‘Popis Like i Krbave 1712. godine’ koja se može preuzeti na sajtu SKD Prosvjeta iz Zagreba.
U to vreme u mestu Mazinu bilo je 5 domaćinstava Zorić sa ukupno 103 člana. Najbrojnija je bila porodica Stoše Zorića sa 27 članova. Inače, Stoša Zorić je bio mazinski porkulab, odnosno vojni zapovednik mesta pod upravom udbinske kapetanije.
15. januar 2021. u 15:37
Marko Zoric
Poštovani,
Da li znate kojim slučajem odakle potiču Zorići sa Korduna, slave Djurdjevdan.
14. jun 2022. u 21:33
Sasa
marko odakle si moja majcevina je sa korduna doselili su se krajem 19veka u selo knezevac (Beograd)
26. avgust 2015. u 11:44
pavle zoric
JA POTIČEM IZ OZRINIĆA PORED NIKŠIĆA U CRNOJ GORI I NEMAMO NIKAKVIH ROĐAČKIH VEZA SA ZORICIMA IZ DROBNJAKA KOJI SU VULEVIĆI. GENERACIJAMA SMO IZ OVOGA MJESTA. IZ NASIH 5 KUCA IMA PREKO 50 ZIVIH CLANOVA. PO PREDANJU PREDAKA MI SMO NAJVJEROVATNIJE LIČANI. OD NAŠIH ZORICA IMAJU NEKOLIKE FAMILIJE IZNAD HERCEG NOVOG, INAČE KRSNA SLAVA NAM JE SVETI TOMA ILI TOMIN DAN.
10. januar 2017. u 21:18
Goran Zoric
DA OZIVIM ,MALO OVO. DA LI JE TACNO, DA SU NAS,POREKLOM ZORICE SA DINARE, ZVALI MORLOCI?
10. januar 2017. u 21:21
Goran Zoric
Evo da probudim ovu temu. Da li je tacno dsa su nas Zorice sa Dinare, nazivali MORLOK ?
1. februar 2017. u 21:48
Goran Zoric 2
Rodjo, gde si to cuo da su nas zvali Morlok? Ja prvi put cujem to.
6. mart 2017. u 10:52
zoran zorić
može li mi neko reći odakle sam ja
6. mart 2017. u 13:16
Branko Todorović
Možda i može, ali trebate ostaviti makar one osnovne podatke, odakle ste inače (iz kojih krajeva), te koju slavu slavite, ako ste srpskog porekla?
9. mart 2017. u 09:54
zoran zorić
živim u bačkoj ali imam hercegovački naglasak
9. mart 2017. u 09:55
zoran zorić
slavim đurđevdan