Poštovani,
ova stranica je u pripremi.
Pozivamo vas na saradnju.
Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).
Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.
Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
20. oktobar 2018. u 08:24
Vojislav Ananić
DUČIĆ Podvori, Slave Nikoljdan, a prislužuju Blagovijesti. Porodice u Fatnici slave Ariljevdan, a u Lugu Đurđevdan. Dučića ima i u Rastu (Nevesinje). U ovo selo došli su iz Vranjske (Bileća) polovinom 19. vijeka, Slave Nikoljdan (59:140,183,185,273). U porodičnoj tradiciji Dučića održalo se više predanja. Po jednom od njih porijeklom su od Mrnjavčevića iz Srbije. Navodno, u Fatnicu je u 12. vijeku došla neka državna delegacija čiji je vođa bio iz porodice Mrnjavčević. Ostao je u Katnici i naselio se u Orahovici (71:13). Jedno drugo predanje kaže da je “prije trista godina u Orahovici živjela veoma bogata porodica Dućića. “U njezinu krdu išlo je do tri hiljade ovaca, najposlije ih je bilo toliko da nijesu mogli dževap davati, već su ih u brdo zgonili, ne bi li ih vuci pojeli. Dučića je imanje bila Orahovica, kao i treći dio Fatničkog polja (60:878). Od Dučića pominjemo ovdje dve znamenite ličnosti. Nićifor Dučić (Lug, 1832 – Beograd, 1900) je zaslužni Trebinjac, bio je “kaluđer. Arhimandrit, političar i vojni komandant”. Za njega je rečeno da je prvi dosljedni bosanskohercegovački Vukovac u pravom smislu te riječi. Sarađivao je u vodećim listovirna i časopisima svoga vremena (177:56). A evo nešto, tek fragmentarno, o Jovanu Dučiću – velikom pjesniku, rodoljubu i diplomati. Jovan Dučić je rođen u Podglivlju kod Trebinja 1874. godine. Dučićevi roditelji, uz velike napore i odricanja, othranili su dvoje djece: ćerku Milu i sina Jovana. Rano je Jovan ostao bez oca (1878), a nekoliko godina kasnije (1887) i bez voljene sestre. Godine 1893, sa diplomom učitelja, Dučić dolazi u Bijeljinu. U ovom gradu je mladi Dučić “osvojio srca mnogih lijepih djevojaka Semberije”. Ali, i jedna Semberka osvojila je srce kršnog i umnog Hercegovca. To je bila Magdalena, ćerka bogatog bijeljinskog trgovca Pere Živkovića. Želje ovo dvoje mladih nisu mogle biti ostvarene. Magdalenini roditelji nisu dozvoljavali da se uda za Dučića, čovjeka “kuferaša”. Otac je imao namjeru da je uda za nekog bogatog Brčaka, ali mu se želja nije ostvarila. Magdalena je ostala neudata, a Dučić neoženjen (35/19:293). Jovan Dučić je neizmjerno volio svoj zavičaj. Trebinju je, pored niza poklona, darovao spomenik Njegošu čijem je otkrivanju lično prisustvovao u maju 1934. godine. Preminuo je 7. aprila 1943. u Geri (Indijana, SAD), “daleko od Trebinja o kojem je najviše sanjao, daleko od Mostara za kojim je najviše čeznuo, daleko od Beograda u koji je najčešće svraćao…” (38:519). Sahranjen je u Geri, ali su mu posmrtni ostaci prenešeni u Libertvil. Na skromnom spomeniku koji mu je tamo »u tuđini Amerike“ podignut uklesani su stihovi iz njegove pjesme Povratak: Kad moj prah, Tvorče, mirno pređe/ U grumen gline / Tad neće više biti međe / Između tebe i izmed’ mene. Dučić je, u jednom testainentu, izrekao želju da ga sahrane u Trebinju, ali ne u groblju već na vrhu nekog malog brda u okolini Trebinja, a spomenik da bude od jablaničkog granita i sa jedinim natpisom: Jovan Dučić, pesnik. Međutim, testamentom od 15.jula 1941. Dučić želi da se izgradi crkva u Trebinju “u stilu one u Kosovskoj Gračanici i da se moje telo prenese i sahrani u istoj”. (Bosanska vila NS. br.21. Sarajevo 2000. str.2) Zahvaljujući ktitoru Branku Tupanjcu sagrađena je, na brdu Crkvini, crkva u stilu kosovske Gračanice. U njoj je, po treći put, Dučić sahranjen 22.oktobra 2000. godine.
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.