Poreklo stanovništva sela Kisela Banja, opština Podujevo – Kosovski okrug. Prema knjizi dr Kosovke Ristić „Malo Kosovo“, a prema podacima prikupljanim u sedmoj deceniji XX veka – izdanje u Prištini 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Kisela Banja je najjužnije selo u Malom Kosovu. Kod Kisele Banje se kose Huna Ljuget i Šakovačka Čuka najviše primiču jedna drugoj. Njih razdvaja samo suženje (dugo ko 6 km) kojim Lab nizvodno teče, povezujući Malo Kosovo sa Kosovom. Kisela Banja se nalazi na zapadnoj strani ovog najjužnijeg kotlinskog dela. Iako malo, selo je rasprostrto od aluvijalne ravni Laba do viših terasa na obodu, u kojima je usečena dolina jednog malog potoka. U toj dolini smešten je veći deo naselja. Ova dolina je strma i kratka, a potok oživi u letnjoj polovini godine samo posle jakih pljuskova.
Tip sela.
Po strmim dolinskim stranama su kuće Kisele Banje razbijene u grupice. Pošto su dolinske strane strme, one su vrlo malo obrađene, pa je zato mnogo više površine pod šumom i livadama. Iako se Kisela Banja nalazi na »vratima« Malog Kosova, ipak je u odnosu na glavnu komunikaciju ona perfierno naselje, zato što je njen veći deo uvučen u pomenutu usku dolinu.
Kisela Banja pripada grupi manjih sela u kotlini. Najviše ima Albanaca, i to onih koji su u ovaj deo kotline doseljeni među prvima. Obaveštenje nam je dao Bunjoku Fazlija, ali nam je pored toga, uzgred, ispričao nekoliko interesantnih detalja u vezi sa naseljavanjem njegovih predaka.
Postanak sela.
Prema njegovoj računici, ovo naseljavanje se moglo obaviti pre nekih 180 godina. U okolini je, kako su stari pričali, bilo sve pusto. Bilo je mnogo šume, a po tim šumama mestimično poneka kuća, u kojoj su stanovala čeljad nekog prestupnika koji se zbog krvne osvete, ili neke druge vrste prestupa, naselio tako daleko da ga ne bi mogao pronači onaj zbog koga se krije. Suma je, prema pričanjima, bila tako visoka da se čak ni dim iz bednih straćarica, na brzinu napravljenih, nije mogao videti. To je omogućavalo da su begunci tako nezapaženi u tim šumama mogli provesti i po koju godinu.
Poreklo stanovništva.
Međutim, doseljavanja tih prvih albanskih naseljenika su učestala, pa su se tako počela formirati i naselja. U prvo vreme ta su naselja bila retka, ali je njihov broj prilično brzo rastao. Prvi naseljenici nisu formirali velika sela. Nekoliko kuća, a ponegde i jedna, činilo je selo. Tako je, na primer, u Kiselu Banju bila doseljena samo jedna porodica, koja je ovo selo osnovala. To je bila porodica:
-Bunjoku Sulje (imao je 6 sinova). Doselili su se direktno iz Malesije, a Kiselu Banju nisu napuštali od kada su ovamo došli. Danas u ovom selu ima 35 kuća, postalih od one jedne u vreme naseljavanja iz Malesije. Iako vode poreklo od jedne porodice, familijarne veze su u ovom selu skoro potpuno prekinute, tako da se oni međusobno ne smatraju rođacima, već komšijama. To se, razume se, misli na one dalje familijarne veze, dok se bliska familija i te kako poštuje. Svi Albanci iz Kisele Banje pripadaju fisu Krasnići, a u međusobnom oslovljavanju su poznati kao:
-Bunjoku. Interesovalo nas je da li u ovom selu ima velikih porodičnih zadruga. Saznali smo da su sva domaćinstva relativno velika, ali da izrazito velikih porodičnih zadruga nema.
Pored Albanaca u Kiseloj Bonji ima i nekoliko srpskih kuća. Srbi su, po vremenu naseljavanja, znatno mlađi od Albanaca, jer, kao što smo videli, u ovom selu nema ni muhadžira. Srbi su, kao i obično, u Malo Kosovo (i u Kiselu Banju) došli posle Prvog svetskog rata. Tako su:
-Milićevići doseljeni 1923. godine, iz sela Subotice, koje se nalazi u Aleksandrovačkoj župi. Njih sada ima četiri kuće.
-Markovići su doseljeni oko 1922. godine, iz Čungule, a:
-Simovići 1927, iz Svinjišta.
IZVOR: Prema knjizi dr Kosovke Ristić „Malo Kosovo“, a prema podacima prikupljanim u sedmoj deceniji XX veka – izdanje u Prištini 1971. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)