PIŠE: Saradnik portala Poreklo Radovan Sremac
Mikovići su srpska plemićka porodica koja je dala šest protojereja, tri jereja i jednog monaha. Porodica potiče iz Bačke. Prvi put se u Šidu pominje 1715. godine kada je zabeleženo da šidski prota Kiril Miković vodi školu u mestu. Plemićki list i grbovnicu Mikovići su dobili 31. maja 1699. godine sa zvanjem „ot Stapara“. Plemstvo je dato braći Avramu i Adamu Miković, njihovim suprugama i sinovima (Avramovim) Stanislavu i Đorđu-Petru, (Adamovim) Vidu i Vuku. Plemstvo potvrđeno u Sremskoj županiji 1770. i 1772. godine.
Godine 1733. šidski prota Kiril Miković je o sebi zapisao sledeće: „Protopop Kir Kiril rodilsja u bačkoi u mestu Somboru, sin zemljedelca Petra. Ot srodnika svoih imat dva brata. Starišemu imja Nino, menšumu Janko, no razdeleni sut. Protopop učilsja u manastiru bođani. Čin đakonopopa idar svešcenstva primil črez sta poi: mit: Stefan, singeliu popov neima. Singeliju že protopopskuju imjaet ot Sjato počivšago mitropolita Viken: Popov:, duhovnika imjaet jeromonaha Avvakuma iz monastira Verbnika. Litur: poet ča sto ot nelete Svšcensvuet leta 28. Ot roždena 50. Popadiju uzal u Bačkoi iz sela Parage. Imja ei Krunija. Duhovnika imjaet: jeromonaha Neofita iz mona: Kuvež: Sa ispovedanijem pričašca etsa 6 god: privedi. Detei imjaet 6. Mužeski pol Josif: ot rožde: imjaet 4, Jovan ot roždenija imjaet edino leto. Ženski pol Poleksija ot rožd: imjaet 12 leta, dhov: ei pop Stefan ispovedilase i pričestilase u prošed: prazn: roždestva Hristovo. Marta ot roždestva imjaet leto 4, Dionisija imjaet 2 leta. Dom ego blizu crkve. Ot sobni kniga svoih imjaet: 1 Trangfilon, 1: lužbenik mosko: epitrahil ot svile, 1: krst Svjatogorski. Ot nedvižimi: Vinograda imjaet 10 motika, livada 2 kose, niva 2. Ot životni: vjašcše ničto neimaet. Jačiju 2 konja. Pravila Cerkov: dobro deržitsja, i u poslušaniju arhiepa: dobro vo veru postupaet. Protojerej Kiril Petrov“.
Dakle, prota Kiril Miković rođen u Somboru 1683. godine od oca Petra-Georgija. Bio je oženjen Parožankom Krunom, sa kojom je imao sinove Gavrila (1710-1759), Josifa (1728-1779) i Jovana (1733), i kćerke Poleksiju (1722), Mariju (1726), Martu (1730-1774) i Dionisiju (1732-1804). Kuća prote Kirila u Šidu se nalazila na mestu današnjeg Srpskog doma.
Ostavši udovica posle smrti svog prvog supruga Mihajla Đurkovića, senatora i narodnog tribuna, Dionisija plemenita Miković (Šid, 1732 – Novi Sad, 1804) se udala za velikog sudiju Davida Rackovića iz Novog Sada. David Racković je bio „čovek sposoban, književan, koji govori različne jezike”, bio je jedan od dva delegata na bečkom dvoru koji su izdejstvovali da Novi Sad od šanca postane slobodni kraljevski grad, a potom i gradski senator 1748. do 1786. godine. U braku nisu imali dece, pa je Dionisija veći deo imanja ostavila bratancu Grigoriju pl. Mikoviću. Deo imanja je podelila Hramu Svetog Nikolaja, Almaškoj i Uspenskoj crkvi u Novom Sadu, pravoslavnoj i katoličkoj bolnici u Novom Sadu, pa čak i za „instrumenta vatrena“. Sahranjena je pored svog prvog supruga Mihajla Đurkovića.
Prota Gavril Miković je rođen u Šidu, a školovao se u Sremskim Karlovcima. Rukopoložen je 1731. godine. Sa suprugom Anom je imao sina Grigorija plemenitog Mikovića (Šid, oko 1750 – Novi Sad, 1814) i ćerku Jelisavetu, udatu za novosadskog trgovca Pavla Mirosavljevića, sina dugogodišnjeg sveštenika Uspenske crkve u Novom Sadu.
Pre nego što je 1788. godine Grigorije prodao porodičnu kuću šidskom parohu Mihailu Georgijeviću i odselio se u Novi Sad, bio je sudija na Šidskom vlastelinstvu. Pominje se kao delegat na Temišvarskom saboru 1790. godine. Imao je dva braka, a zanimljivo je da mu je druga supruga bila Ana plemenita Jovanović, iz porodice Šakabenta. Testamentom iz 1814. godine imanje je raspodelio široj rodbini, a kao glavne naslednike naveo sestru Jelisavetu Mirosavljević i brata od strica Gavrila Mikovića. Grigorijeva kćerka je bila udata za majora Jeftimija Raškovića. Zanimljivo je da je Jeftimijeva sestra, Dafina Rašković, bila udata za kapetana Simeona Piščevića, rođenog Šiđanina i čuvenog general-majora.
Prota Josif Miković je obavljao sveštenički poziv u Šidu od 1753–1779. godine, s tim da je od 1762. bio i šidski prota. Imao je ćerku Ružicu, udatu za šidskog trgovca Prokopija Mirkovića, i sina Gavrila, sudiju. Gavrilov sin Dimitrije pl. Miković nasledio je Grigorijevu kuću u Novom Sadu, gde se verovatno i preselio posle 1834. godine. Mikovićeva kuća u Novom Sadu je izgorela u toku revolucionarnih godina 1848/49, a 1872. godine prodata je u korist karlovačkog mitropolita. Dimitrijev sin, Jovan pl. Miković (Šid, 1826 – Vukovar, 1871) bio je podžupan Sremske županije.
Šidskim Mikovićima su kumovali plemeniti Bongarti iz Kamenice, plemeniti Stoičevići iz Neština, plemeniti Gvozdanovići iz Šida, plemeniti Žitvai iz Vukovara, poslanik Pavel Grčić, šidski Šumanovići itd. Poslednji muški član ove porodice u Šidu je poštar Georgije pl. Miković (1822–1899). Posle njegove smrti, njegova udovica Jozefina Hirt se odselila iz Šida. Na spoljašnjem platnu zida Hrama Svetog oca Nikolaja u Šidu sačuvani su nadgrobni spomenici članova porodice Miković.
Mlađi brat prote Kirila Mikovića, Janko Miković, a potom i Kirilov sin Jovan, bili su protoprezviteri u Trpinji gde su zasnovali druge grane Mikovića. Njima pripada i trpinjski prota Teodor pl. Miković (1824-1906) koji je bio i narodni zastupnik u hrvatskom saboru. Budući da se šidska grana porodice ugasila, trpinjski Mikovići su jedini naslednici ovog prezimena i plemenite titule. U trpinjskom hramu se nalazi sačuvani nadgrobni spomenici plemenitih Mikovića.
Krsna slava porodice je Sv. Dimitrije.
Komentari (0)