Poreklo prezimena, selo Bare (Kosovska Mitrovica)

Poreklo stanovništva sela Bare, opština Kosovska Mitrovica  – Kosovskomitrovački okrug. Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“ napisanoj prema prikupljenim podacima od 1934. do 1953. godine – izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Selo u gornjem toku Rakitnice – Barske reke, u podnožju Čuke, Laniškog brda i Glaveja. U međama sela su: Ibiševa vodenica na Rakitnici, Kozarica, Glavejska – Klisurska reka, Crkva iza Zida, Golubiji krš, Trepčanska čuka, Bonov laz, Kamenita previja.

Vode.

Pije se voda sa izvora i iz bunara. Poznatiji izvori su: Javor voda, Abdulovića, Dikovića i Azmonovića česme.

Zemlje i šume.

Delovi seoskog atara su: Stubal, Gurište, Selište, Đingova kuća, Ametova livada.

Tip sela.

Selo sastavljaju mahale: Žujović maala, Azmonović maala, Džafić maala, Diković maala (Dikovići). U Žujovića maali do 1933. godine su opštinski sud i osnovna škola. Dva groblja su u Rakitnici i u Žujovića mahali.

Istorijat.

Selo Bare zabeleženo je 1768, 1773. i 1789. godine u katastihu manastira Deviča.

Godine 1921. u selu su 47 domaćinstava sa 334 člana; 1948 – 73 domaćinstva sa 603 člana.

Starine u selu.

U selu ima tragova starog rudarstva. U Žujovića mali je mesto Gogina pekara. Neki Goga (Cincarin) držao je na tom mestu pekarsku radnju. U Dautovoj dolini je “svatovsko groblje”. Ovde su se sreli srpski svatovi. U svađi oko prvenstva prolaska putem svadbari su se potukli i svi izginuli. Pokopani su na mestu pogibije. Dva najveća nadgrobnika obeležavaju grobove nevesta.

Nedaleko od groblja, y livadi, ima bunar “od bir–zemana”. Od Crkve, iza Zida, su oronuli zidovi – neke crkve.

Poreklo stanovništva.

Rodovi.

Posle Velike seobe dolaze Arbanasi, katolici iz Fande u Severnoj Albaniji. U selu su zatekli ranije doseljene Hercegovce.

Svi Hercegovci održali su se u selu do kraja 18. veka, kad su se odselili na sever.

Sada su u selu sami pomuhamedanjeni Arbanasi:

-Žujović – Isufovit (3 kuće),

-Ćorović (4 kuće),

-Sadiković (4 kuće) i

-Diković (4 kuće).

IZVOR: Prema knjizi Radoslava LJ. Pavlovića „Kopaonik“, izdanje 2012. godine. Priredio saradnik Porekla Milodan.